Search

Araştırmanın amacı, sekizinci sınıf öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeylerini, sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluklarını, akademik başarı ve akademik benlik kavramı puanlarını belirleyerek bu değişkenler arasında ilişki olup olmadığını incelemektir. Bu araştırmada ilişkisel araştırma yöntemlerinden korelasyonel araştırma türü kullanılmıştır. Araştırmaya, yapılan ölçümler ve öğrencileri denkleştirme çalışmaları sonucunda 76 kız (% 51,7) 71 (% 48,3) erkek olmak üzere toplamda 147 sekizinci sınıf öğrencisi ( ortalama yaş=14,05 ) katılmıştır. Öğrenciler sosyoekonomik düzey, dershaneye gitme durumu, özel ders alma ve anne baba eğitim düzeyi değişkenlerine göre denkleştirilmiştir. Araştırmada öğrencilerin demografik bilgilerinden oluşan Kişisel Bilgi Formu (KBF), fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenebilmesi için Fiziksel Aktivite Soru Formu (FAS) , fiziksel uygunluklarını belirlemek için Fitnessgram Test Bataryası, akademik başarılarının belirlenebilmesi için TEOG yerleştirme esas puanı, akademik benlik kavramı puanlarını belirleyebilmek için Öz Kavramı Envanteri-1' in (ÖKE-1) Akademik Öz Alt Boyutu kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyi ile akademik başarı düzeylerini temsil eden TEOG puanı arasında r=0,283 p= 0,01 kuvvetinde ilişki bulunmuştur. Fiziksel aktivite düzeyi ile akademik benlik kavramı puanları arasında r=0,254 p = ,002 kuvvetinde ilişki bulunmuştur. Sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluk parametreleri ile TEOG puanı arasında sadece şınav r = 0,200 p = ,015 ve esneklik r = 0,251 p = ,002 puanları arasında ilişki bulunmuştur. Sağlıkla ilişkili fiziksel uygunluk parametreleri ile akademik benlik kavramı puanları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Sonuç olarak öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyleri ile akademik başarıları arasında pozitif ama zayıf bir ilişki olduğu, fiziksel aktivite ayrılan zamanın akademik başarıyı düşürmediği, fiziksel aktivite düzeyi yüksek öğrencilerin hem fiziksel olarak hem de bilişsel olarak daha ileride olduğu sonucuna ulaşılabilir. The purpose of this research is to examine whether there is a relationship between 8th grade students physical activity levels, fitness, academic achievement and academic self concepts. In this research, correlational study was used. After equalization process 71 (48,3%) boys and 76 (51,7%) girls, total 147 8th grade students, were joined the research. The socioeconomic level, the attendance level of private teaching institution, the private tutoring and the educational levels of the parents were equalized. Demographical information were gathered with personal information form that was developed by researchers, physical activity level was determined by Physical Activity Question From that was developed by Kowalski and others (1997), translated to Turkish by Sert and Temel (2013). Fitnessgram Test battery was used to assess students fitness level. The Fitnessgram Test battery was developed by Charles L. Sterling (1977). The national standardized test (TEOG) was used to measure academic achievements. In order to determine Academic Self Concept the sub dimension of Self Concept Inventory was used. Self Concept Inventory was originally developed by Marsh (1990) and translated to Turkish by Yıldız and Fer (2008). A Pearson product-moment correlation coefficient was computed to assess the relationship among the physical activity level, fitness, TEOG score and academic self concept. In conclusion there was a positive correlation between the physical activity level and TEOG score r =0.283 p=0,001. Also there was a positive correlation between the physical activity level and academic self concept score r=0.254 p=0.002. In addition to this there was positive relationship among two of health related fitness parameters (push-up r=0.200 p=0.015 , trunk flexibility r=0.251 p=0.002) and TEOG score. There was no relationship between health related fitness parameters and academic self concept. 63

Yakınsayan paralel karma yönteme dayalı bu araştırma, çevrimiçi öz değerlendirme aracı olan ENACT'i kullanarak aday antrenörlerin müzakere tarzlarının incelenmesini amaçlamaktadır. Araştırma, 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Türkiye'nin Ankara, Eskişehir, Kırıkkale, Konya illerinde beden eğitimi ve spor öğretimi alanında eğitim veren yükseköğretim kurumlarından antrenörlük bölümünde öğrenim gören 3. ve 4. sınıf öğrencileri ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma grubunun belirlenmesinde kolayda örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Bununla birlikte, araştırmaya farklı illerdeki (Ankara, Eskişehir, Kırıkkale, Konya) altı üniversitede öğrenim gören 323 aday antrenör dahil edilerek farklı sosyo-kültürel özellikteki bireylere ulaşılmak amaçlanmıştır. Araştırmaya katılan bu aday antrenörlerin 221'si erkek (%68,4), 102'si ise kadın (%31,6)'dır. Ayrıca araştırmanın nitel bölümü kapsamında araştırmanın gerçekleştirildiği her ünversiteden gönüllü olan 2'şer aday antrenör cinsiyet dengesini gözetecek şekilde seçilerek toplamda 12 aday antrenör ile yüzyüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, ENACT'in ROCI-II'ye (Örgütsel Çatışma Envanteri II) göre ölçüt geçerliğini tartışmak amacıyla çatışma yönetme tarzlarından Birleştiren, Hükmeden, Kaçınan, Ödün veren, Uzlaşan tarz ile ENACT müzakere tarzındaki Birleştiren, Hükmeden, Kaçınan, Ödün veren, Uzlaşan tarz arasındaki ilişkiyi ölçmek için M. Afzalur RAHİM tarafından geliştirilen ROCI II ve ENACT kullanılmıştır (88). Aynı zamanda ENACT'i kullanan aday antrenörlerle yarı yapılandırılmış sorulardan oluşan birebir görüşmeler yapılarak ENACT daha detaylı bir şekilde aday antrenörlerin güzünden keşfedilmek istenmiştir. ENACT değerlendirme aracının ölçüt geçerliği için çatışma yönetme tarzları bağımsız değişken olarak alınarak ENACT müzakere tarzları bağımlı değişkenleri arasındaki ilişkiler, Spearman sıra korelasyon katsayısı ile hesap edilmiştir. Bağımsız (Çatışma Yönetimi Tarzları) ve bağımlı (Müzakere Tarzları) değişkenler arasındaki korelasyonlar incelendiğinde; yalnızca Birleştiren Müzakere Tarzı ile Birleştiren Çatışma Yönetimi Tarzı (r=.16; p

Bu çalışmanın amacı, öğrencilere fiziksel aktivite yoluyla sorumluluk davranışlarını kazandırmada BSSM'nin etkisini belirleyebilmek ve öğrencilerin sorumluluk davranışlarını spor salonu dışına aktarıp aktarmadıklarını incelemektir. Araştırma grubunu, 2015-2016 eğitim-öğretim güz döneminde Ankara TVF Spor Lisesi'nin 10.sınıfında öğrenim gören 55 (deney grubu n=27, kontrol grubu n=28) öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada, gömülü yarı-deneysel ön-test son-test kontrol gruplu karma yöntemler deseni kullanılmıştır. Deney grubundaki öğrencilere 32 saatlik BSSM programı uygulanırken, kontrol grubundaki öğrencilerle mevcut öğretim programına devam edilmiştir. Bulgular için; nicel verilerin analizinde, tanımlayıcı istatistik ve Tek Yönlü Kovaryans Analizi (ANCOVA), öğrenci davranışı değerlendirme rubriği, günlük yansıtıcı değerlendirme formu ve sorumluluğa dayalı öğretme stratejisinden elde edilen yüzdelik analizi sonuçları; nitel verilerin analizinde, yansıtma zamanı değerlendirme formu ve yarı-yapılandırılmış görüşmeler için içerik analizi yönteminden yararlanılmıştır. ANCOVA sonuçlarında, deney ve kontrol gruplarının toplam puanları arasında anlamlı farklar olduğu, deney grubu öğrencilerinin son-test ve kalıcılık testi toplam puanlarında anlamlı bir şekilde artış olduğu, kontrol grubu öğrencilerinin toplam puanlarında ise düşüş olduğu gözlenmiştir. İçerik analizi sonucunda, yansıtma zamanı formundan ve görüşmelerden elde edilen veriler, sorumluluk davranışlarının kazanımına ilişkin kanıtlar ortaya koymuştur. Deney grubundaki öğrencilerin tümünün sorumluluk davranışlarını sergilemede, duyuşsal aşamalı sınıflamanın alma, tepkide bulunma ve değer verme boyutlarında yer aldığı; sorumluluk davranışlarını spor salonu dışına aktardıkları belirlenmiştir. Ayrıca, sorumluluk davranışlarının spor salonu dışına aktarımında ve teşvik edilmesinde veli işbirliğinin olumlu yönde katkıları olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, spor lisesindeki öğrencilere sorumluluk davranışlarının kazandırılmasında 32 saatlik BSSM etkili olmuştur. The objective of this study is to determine the effect of TPSR model upon bringing responsibility behaviors in students via physical activities and examine whether students take their responsibility behaviors out of sports hall or not. The study group consisted of 55 students (experimental group n=27, control group n=28) receiving education in the 10th grade of Ankara TVF Sport High School in the fall term of the school year of 2015-2016. In the study, mixed methods pattern with embedded quasi-experimental pretest-posttest control group was used. While students in the experimental group applied the TPSR program for 32 hours; students in the control group continued the present curriculum. Regarding the findings; descriptive statistics, One-Way Analysis of Covariance (ANCOVA), student behavior assessment rubric, daily reflective assessment form and percentage analysis results obtained from the responsibility-based teaching strategy were used in analyzing the quantitative data, and for reflection time assessment form and semi-structured interviews were used content analysis in analyzing the qualitative data. The results of ANCOVA showed that there were significant differences between the total scores of the experimental and the control group; posttest and permanence test scores significantly increased in students in the experimental group and decreased in students in the control group. As a result of the content analysis, the data acquired from the reflection time form and interviews presented some evidences concerning the responsibility behaviors. It was determined that all students in the experimental group were involved in receiving, responding and valuing dimensions of the affective phase classification in displaying responsibility behaviors and they took their responsibility behaviors out of sports hall. It was also determined that parent cooperation had positive contributions to taking responsibility behaviors out of sports hall and encouraging them. As a consequence, the TPSR model of 32 hours was effective upon bringing responsibility behaviors in sport high school students. 267

Bu araştırmanın amacı voleybol oyununun öğretiminde web sitesi ve web günlüğü kullanan grupların erişilerini karşılaştırmak ve internete yönelik tutumlarını incelemektir. Araştırma grubunu sınıf öğretmenliği programında öğrenim gören 129 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada ön test-son test kontrol gruplu deney deseni kullanılmıştır. Araştırma grubunda yer alan öğrenciler, Deney 1 (n= 43), Deney 2 (n=44) ve Kontrol (n= 42) grubu olmak üzere rastgele üç gruba atanmışlardır. Deney ve kontrol gruplarında yer alan öğrencilere ön test olarak, Voleybol Bilgi Testi (VBT), Voleybol Test Bataryası (VTB) ve İnternete Karşı Tutum Ölçeği (İKTÖ) uygulanmıştır. VBT, VTB ve İKTÖ ön test ortalamalarına göre gruplar arasında anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur (p> .05). Daha sonra Deney 1 grubuna web günlüğü üzerinden, Deney 2 grubuna web sitesi üzerinden yedi haftalık web destekli voleybol eğitim verilmiştir. Yedi hafta sonra deney ve kontrol gruplarına son test olarak VBT, VTB ve İKTÖ uygulanmıştır. VBT, VTB ve İKTÖ'den elde edilen son test puanlarından ön test puanları çıkarılarak erişi puanları elde edilmiştir. Erişi ortalamaları tek yönlü varyans analizi ile test edilmiştir. İstatistiksel sonuçlara göre web günlüğü ve web sitesi kullanımının bilişsel alan, devinişsel alan ve duyuşsal alan erişi ortalamaları üzerinde etkili olduğu bulunmuştur (p< .05). The purpose of this study was to examine the effect of using websites and web blog on achievement and internet attitude in the education for volleyball game. There were 129 students in research group, studying in primary education department. In this research, pretest-posttest control group experimental design was used. Students were placed into Experimental 1 (n=43), Experimental 2 (n=44) and Control (n=42) group randomly. Volleyball Knowledge Test (VKT), Volleyball Skill Test (VST) and Web Attitude Scale (WAS) were applied as pretests to the students in experimental and control groups. It was found that there were no significance differences between groups according to means of pretest VKT, VST and WAS (p>.05). A 7-week web based volleyball education applied to the experimental 1 group through web blog and the experimental 2 group through web site. VKT, VST and WAS were applied as a posttest to the experimental and control groups at the end of 7 week. Having subtracted pretests mean from posttests mean, we reached achieved means. Anova was applied to the achievement means. Statistical results indicate that the use of web blog and web site was effective on cognitive, psychomotor, affective achievement means (p< .05). 158

Bu araştırmanın ilk amacı, Ölçme ve Değerlendirme Gelişim Programı (ÖDGP)'nın, beden eğitimi öğretmen adaylarının (BEÖA) beden eğitimi dersinde alternatif ölçme ve değerlendirmeye ilişkin genel algıları, yeterlik algıları ve eğitimde ölçme ve değerlendirmeye ilişkin yeterlik algıları üzerine etkisini incelemektir. Araştırmanın ikinci amacı, BEÖA'lar tarafından alternatif ölçme ve değerlendirme araçları kullanılarak işlenen beden eğitimi derslerinin, derse katılan öğrencilerin beden eğitimi dersinde ölçme ve değerlendirmeye ilişkin algıları üzerine etkisini belirlemektir. Araştırma grubunu 26 BEÖA ( Yaş= 23.26±1.21) ve BEÖA'ların alan uygulaması yaptıkları okullardaki öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmada ön test-son test kontrol gruplu deney deseni kullanılmıştır. Araştırma grubunda yer BEÖA'lar, deney (n= 13) ve kontrol (n= 13) olmak üzere rastgele iki gruba atanmışlardır. Deney ve kontrol gruplarında yer alan BEÖA'lara ön test olarak, Beden Eğitimi Öğretmen Adayları İçin Alternatif Ölçme ve Değerlendirmeye İlişkin Algı Ölçeği (BEAÖDAÖ), Beden Eğitimi Dersi Ölçme ve Değerlendirme Yeterlik Algısı Ölçeği (BEÖDYAÖ), Öğretmen Adayları İçin Ölçme ve Değerlendirme Genel Yeterlik Algısı Ölçeği (ÖDGYAÖ) ve Ölçme ve Değerlendirme Kavram Testi (ÖDKT) uygulanmıştır. ÖDKT, BEÖDYAÖ ve ÖDGYAÖ ön test puanlarına göre gruplar arasında anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur (p > .05). Daha sonra, deney grubu sekiz haftalık ÖDGP ve üç haftalık alan uygulamasına katılmıştır. ÖDGP sürecinde deney grubu eğitimde ölçme ve değerlendirme ile beden eğitimi dersinde alternatif ölçme ve değerlendirme seminerlerine katılmış; alan uygulaması yaptıkları okullarda alternatif ölçme ve değerlendirme araçlarını kullanarak üç örnek ders işlemişlerdir. ÖDGP sonunda, deney ve kontrol gruplarına son test olarak BEAÖDAÖ, BEÖDYAÖ ve ÖDGYAÖ uygulanmıştır. BEAÖDAÖ, BEÖDYAÖ ve ÖDGYAÖ'den elde edilen puanlara Mann-Whitney U testi uygulanmıştır. ÖDGP öncesi ve sonrası deney grubu ve onların öğrencileri ile odak grup görüşmeleri yapılmıştır. Nitel veriler betimsel analiz yöntemiyle incelenmiş ve yorumlanmıştır. İstatistiksel sonuçlara göre ÖDGP, BEÖA'ların beden eğitimi dersinde alternatif ölçme ve değerlendirmeye ilişkin genel algıları (p< .05), yeterlik algıları (p< .05) ve eğitimde ölçme ve değerlendirmeye ilişkin yeterlik algılarında (p< .05) olumlu yönde değişime neden olan bir etkendir. Öğrencilerden elde edilen nitel verilerin betimsel analiz sonuçlarına göre, deney grubunun alternatif ölçme ve değerlendirme araçları kullanılarak işlediği örnek beden eğitimi dersleri, öğrencilerin beden eğitimi dersinde ölçme ve değerlendirmeye ilişkin algılarında olumlu yönde değişime neden olmuştur. The purposes of this study were twofold: first, to investigate the impact of Measurement and Evaluation Development Program (MEDP) on preservice physical education teachers? (PPETs) general perceptions and competency perceptions related to alternative assessment in physical education and competency perceptions related to educational measurement and evaluation; and second, to determine the impact of physical education classes conducted by PPETs using alternative assessment tools on their students? perceptions related to measurement and evaluation in physical education. The subjects were 26 PPETs ( Age= 23.26±1.21) and their students who participated physical education classes conducted by PPETs. In this research, pre-test/post-test control group experimental design was used. The PPETs were placed into either a experimental (n= 13) and a control (n= 13) group, randomly. Physical Education Alternative Assessment Perception Scale (PEAAPS), Physical Education Measurement And Evaluation Competency Perception Scale (PEMECPS), Measurement and Evaluation Common Competency Perception Scale for Prospective Teachers (MDCCPS) and Measurement and Evaluation Concept Test (MECT) were applied as pre-tests to PPETs in experimental and control groups. It was found that there were no significance differences between groups according to pre-test scores of MECT, PEMECPS and MDCCPS (p> .05). The experimental group then participated in a 8-week MEDP and a 3-week field experience. During the MEDP, PPETs participated the seminars which includes educational measurement and evaluation and alternative assessment in physical education; and conducted three sample classes using alternative assessment tools in the field experience schools. The PEAAPS, PEMECPS and MDCCPS were applied as post-tests to experimental and control groups at the end of the MEDP. Mann-Whitney U test was applied to scores which gathered from PEAAPS, PEMECPS and MDCCPS. The focus group interviews made with experimental group and their students before and after the MEDP. Qualitative data was analyzed and interpreted with descriptive analysis method. Statistical results indicate that the MEDP was effective in changing PPETs? general perceptions (p< .05) and competency perceptions (p< .05) related to alternative assessment in physical education, and competency perceptions (p< .05) related to educational measurement and evaluation, positively. According to descriptive analysis results of qualitative data, which obtained from students, indicate that sample physical education classes conducted by experimental group using alternative assessment tools was effective in changing students? perceptions related to measurement and evaluation in physical education, positively. 228

Bu araştırmanın amacı, farklı motivasyonel iklimlere göre işlenen beden eğitimi derslerinde öğrencilerin başarı hedefleri, motivasyonel stratejileri ve beden eğitimine ilişkin tutum erişi puan ortalamaları arasında anlamlı fark olup olmadığını araştırmaktır. Araştırmada, kontrol gruplu ön test ve son testin bulunduğu bir deney deseni kullanılmıştır. Araştırmanın üç farklı deney grubunu, bir devlet lisesinde dokuzuncu sınıf düzeyinde öğrenim görmekte olan 81 (40 kız, 41 erkek) öğrenci, kontrol grubunu ise 28 (14 kız, 14 erkek) öğrenci oluşturmaktadır. 2009-2010 eğitim öğretim yılı birinci dönem başında deney ve kontrol gruplarında yer alan öğrencilere Üçlü Motivasyonel İklim Ölçeği Üçlü Başarı Hedefi Ölçeği, , Öğrenmeye İlişkin Motivasyonel Stratejiler Ölçeği ve Beden Eğitimi ve Spora İlişkin Tutum Ölçeği II uygulanmıştır. Araştırmacı, ustalık, performans yaklaşımı ve performans kaçınımı iklimi deney gruplarının beden eğitimi derslerini 12 hafta boyunca aynı ders planlarına göre spor salonunda yürütmüştür. Kontrol grubunu oluşturan sınıfın beden eğitimi dersleri okulun beden eğitimi öğretmeni tarafından yürütülmüştür. Her deney grubunda araştırmacı tarafından farklı bir motivasyonel iklim, Motivasyonel İklim Gözlemci Kontrol Listesi temel alınarak oluşturulmuştur. On üçüncü hafta her deney grubu ile ayrı bir odak grup görüşmesi yapılmıştır. Her deney grubu ile yapılan odak grup görüşmesinde, o deney grubuna uygulanan motivasyonel iklim uygulamaları hakkında öğrencilerin görüşlerini almak amaçlanmıştır. Nitel veriler betimsel analizle incelenmiş ve yorumlanmıştır. Derslerin bitimindeki on dördüncü hafta deney ve kontrol gruplarına son testler uygulanmıştır. Deney ve kontrol gruplarında yer alan öğrencilerin Üçlü Motivasyonel İklim Ölçeğinden aldıkları erişi puanlarına 4x3 MANOVA uygulanmış ve öğrencilerin beden eğitimi derslerinin motivasyonel iklimine ilişkin algıları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur [Wilks' ? = .958, F (3, 106) = 1.506, ?2 = .042 ve p = .004]. Öğrencilerin Üçlü Başarı Hedefi Ölçeğinden aldıkları erişi puanlarına 4x3 MANOVA uygulanmış ve beden eğitimi derslerinin motivasyonel iklimlerinin öğrencilerin başarı hedefleri üzerine etkisi anlamlı bulunmuştur [Wilks' ? = .870, F (3, 106) = 5.100, ?2 = .130 ve p = . 002]. Öğrencilerin Öğrenmeye İlişkin Motivasyonel Stratejiler Ölçeğinden aldıkları erişi puanlarına 4x5 MANOVA uygulanmış ve beden eğitimi derslerinin motivasyonel iklimlerinin öğrencilerin bilişsel strateji kullanımları, öz-yeterlikleri ve içsel değerleri üzerine etkisi anlamlı bulunmuştur [Wilks' ? = .749, F (3, 106) = 6.709, ?2= .251 ve p =.000]. Öğrencilerin Beden Eğitimi ve Spora İlişkin Tutum Ölçeği II'den aldıkları erişi puanlarına Tek Yönlü Varyans Analizi uygulanmış ve beden eğitimi derslerinin motivasyonel iklimlerinin öğrencilerin beden eğitimine ilişkin tutumları üzerine etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur [F (3, 106) = 12.442, p = .000]. Sonuç olarak beden eğitimi derslerinde ustalık ve performans yaklaşımı ikliminin öğrencilerde bilişsel ve duyuşsal yönden daha olumlu çıktılar sağladığı görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Beden eğitimi, motivasyonel iklim, başarı hedefi, motivasyonel strateji, beden eğitimine ilişkin tutum The aim of this study was to analyze whether conducting physical education lessons according to different motivational climates leads to a significant difference between students? achievement goals, motivational strategies and attitudes toward physical education. The study used a pre-test post-test control group design.The study subjects were 109 ninth grade students. The subjects were allocated to one of three experimental groups (n= 81; 40 girls, 41 boys) or to the control group (n=28; 14 girls, 14 boys). All of the students underwent a baseline assessment at the beginning of the first semester of the 2009-2010 academic year, which consisted of the Trichotomous Motivational Climate Scale (TMCS), Trichotomous Achievement Goal Scale (TAGS), Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ) and Attitudes Toward Physical Education and Sport Scale II (ATPESS). The researchers conducted a 12-week program of physical education lessons with the experimental groups in the school gym. The program used the same lesson plans and covered mastery, performance approach and performance avoidance. However, in each experimental group, the researchers created different motivational climates according to the Motivational Climate Observer Control List. The physical education lessons of the control group were conducted by the physical education teacher of the school. In week thirteen a separate focus group interview was conducted with each experimental group to determine the students? opinions on the motivational climate applications. Qualitative data was analyzed and interpreted with descriptive analyses. The experimental and control groups underwent post-test assessments at the end of the semester. A 4×3 MANOVA was applied to the TMCS development scores of the experimental and control group students, which showed significant differences between motivational climate perceptions of physical education lessons [Wilks' ? = .958, F (3, 106) = 1.506, ?2 = .042 and p = .004]. A 4×3 MANOVA was applied to the TAGS development scores of the experimental and control group students and the effect of motivational climates on the achievement goals of students were found to be significantly different [Wilks' ? = .870, F (3, 106) = 5.100, ?2 = .130 and p = . 002]. A 4×5 MANOVA was applied to the MSLQ development scores of the experimental and control group students and the effect of motivational climates on cognitive strategy use, self-efficacy and intrinsic value of the students were found to be significant [Wilks' ? = .749, F (3, 106) = 6.709, ?2= .251 and p =.000]. One-way ANOVA was applied to the ATPESS development scores of the experimental and control group students and the effect of motivational climates of physical education lessons on students? attitudes toward physical education lessons was found to be significant [F (3, 106) = 12.442, p = .000]. Consequently it was observed that the use of motivational climates based on mastery and performance approaches within physical education lessons provides positive outputs in terms of cognitive and affective scores.Key Words: Physical education, motivational climate, achievement goal, motivational strategy, attitudes toward physical education 228

Araştırmanın amacı, beden eğitimi öğretmenlerinin beden eğitimine ilişkin felsefi görüşlerini saptamaktır. 2009-2010 eğitim-öğretim yılında Ankara'da görev yapan yapan öğretmenlerle gerçekleştirilen araştırmada 237 öğretmenle anket, 14 öğretmenle görüşme yapılmıştır. Verilerin toplanmasında anket ve yarı yapılandırılmış görüşme teknikleri kullanılmıştır. Anket ve görüşmeler, araştırmacı tarafından uygulanmıştır. Anket verilerininin analizinde yüzde ve frekanslar, görüşme verilerinde ise içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Nicel veri analizi sonucunda beden eğitimi öğretmenlerinin çoğunluğunun pragmatist bakış açısıyla, azınlığının ise realist bakış açısıyla beden eğitimine baktıkları, nitel verilerinde bu bulguyu desteklediği gözlenmiştir. Ancak, beden eğitiminin farklı boyutlarına farklı felsefi bakış açısıyla bakıldığı gözlenmiştir. Cinsiyete göre öğretmen görüşleri dağılımı benzerken, hizmet yılına göre öğretmen, kazanımlar-hedefler, öğretim yöntemi ve değerlendirme boyutlarında dağılımın farklı olduğu gözlenmiştir. Sonuç olarak, öğretmen görüşlerinin beden eğitimine ilişkin farklı felsefi bakış açılarına göre dağıldığı söylenebilir.Anahtar Kelimeler: Eğitim, Felsefe, Beden Eğitimi Felsefesi, Beden Eğitimi Öğretmeni. The aim of this study is to determine the philosophical views of physical education teachers relating to their discipline. The research was realized in Ankara in the academic year of 2009/2010 with 237 physical education teachers who participated in surveys. Fourteen teachers were interviewed. Data were collected through a questionnaire and semi-structured interview techniques. Surveys and interviews were conducted by the researcher. Percentage and frequency analysis were applied to evaluate the data from the questionnaires; content analysis was used to evaluate the interviews. Quantitative data analysis revealed that the majority of physical education teachers have a pragmatic perspective on their physical education classes, while the minority evidenced a realistic view which is supported as well by the qualitative data analysis. However, different aspects of physical education were seen from a different philosophical perspective. In other words, the results showed that basic function and class management dimensions were dialectical materialistic, gain dimension idealistic, teaching methods dimension naturalistic, teacher, student, content and assessment dimensions pragmatic. The distribution of teacher views were similar when controlled for gender. The views according to years of service, gaining-goals, teaching methods and assessment were different. As a result, it can be said that teachers? opinions on physical education vary according to their different philosophical views.Key Words: Education, Philosophy, Philosophy of Physical Education, Physical Education Teacher 91

Araştırmanın amacı, beden eğitimi ve spor öğretmenliği, antrenörlük ve rekreasyon programlarında öğrenim gören öğrencilerin eleştirel düşünme düzeylerini saptamak ve öğrencilerin eleştirel düşünme düzeylerini öğrenim gördükleri program, cinsiyet, sınıf düzeyi ve üniversite giriş puan türü değişkenleri açısından karşılaştırmaktır. Araştırmaya beden eğitimi ve spor öğretmenliği, antrenörlük, rekreasyon olmak üzere her üç programda eğitim veren sekiz üniversite dahil edilmiş olup, araştırmanın evrenini 3841 öğrenci oluşturmuştur. Araştırma, 2006-2007 eğitim-öğretim yılının güz ve bahar dönemlerinde birinci, ikinci, üçüncü ve dördüncü sınıf düzeyinde eğitim gören 1394 öğrenciyi kapsamıştır. Verilerin toplanmasında, Goodwin Watson ve Edward Glaser (1964) tarafından geliştirilmiş, Çıkrıkçı (1993); Demirtaşlı-Çıkrıkçı (1996) tarafından Türkçe'ye uyarlama çalışması yapılmış olan `Watson-Glaser Eleştirel Düşünme Gücü Ölçeği` ile bazı kişisel özelliklerin belirlenmesi amacıyla araştırmacı tarafından hazırlanan `Kişisel Bilgi Formu` kullanılmıştır. Araştırmanın yapılacağı üniversite rektörlüklerinden gerekli izinler alındıktan sonra araştırmacı tarafından bizzat üniversitelere gidilerek öğrencilerden ölçeği doldurmaları istenmiş, veriler bu yolla toplanmıştır. Verilerin analizinde test puanlarına ait betimsel istatistikler hesaplanmış, karşılaştırmalarda iki yönlü varyans analizi tekniğinden yararlanılmıştır. Bulgulara göre, araştırmaya katılan öğrencilerin eleştirel düşünme puanları ortalamasının 54.51 ± 7.04 olduğu ve öğrencilerin orta düzeyde eleştirel düşünme becerisine sahip oldukları görülmüş, beden eğitimi ve spor öğretmenliği programındaki öğrencilerin eleştirel düşünme puanlarının antrenörlük ile rekreasyon programındaki öğrencilerin puanlarına göre anlamlı ölçüde yüksek olduğu saptanmıştır (p.05). Sonuç olarak, eleştirel düşünme düzeyinin öğrencilerin öğrenim gördükleri programa, sınıf düzeyine ve üniversite giriş puan türüne göre farklılık gösterirken, cinsiyete göre farklılık göstermediği söylenebilir. The purpose of this study was to determine the critical thinking levels of students enrolled in the Physical Education and Sport Teacher, Coaching, and Recreation -Training Programs and compare the total critical thinking scores according to training program, gender, grade level and score types of university entrance examination. The study was conducted in eight universities including Physical Education and Sport Teacher, Coaching, and Recreation -Training Programs and the universe of research was composed of 3841 students. The study included students of first to fourth grade level enrolled three programs during the 2006- 2007 academic year fall and spring semester. A total of 1394 students were included in the study. Watson-Glaser Critical Thinking Appraisal Test (WGCTAT), developed by Goodwin Watson and Edward Glaser (1964) and adapted by Çıkrıkçı (1993); Demirtaşlı-Çıkrıkçı (1996) to Turkish and a second questionnaire, prepared by the researcher, gathered demographic data were used to collect data. After formal permission was taken from the universities, the researcher went to the universities and ask to fill to students the test, so the data was gathered by this way. Descriptive statistics and Analyses of Variance were used for all data analyses. Mean score of the critical thinking test was 54.51 ± 7.04 for all students attending at the three programs and these scores suggest that the level of critical thinking skills of all students is average. Analysis of the data revealed a significant differences among training programs (p0.05) regarding students? critical thinking scores. In conclusion, it can be said that although there was no significant difference regarding gender, critical thinking levels of students attending physical education and sport teacher, coaching and recreation- training programs differ from each other regarding programs, grade levels and the score types of university entrance examination. 147

Bu araştırmanın amacı; beden eğitimi derslerinde öğrenciye verilen farklı dönütlerin (sözel, görsel, sözel+görsel) erişi, kalıcılık ve transfere etkisinin incelenmesidir. Bu amaçla, 2007?2008 öğretim yılı bahar döneminde Kırıkkale Hüseyin Kahya Yatılı İlköğretim Okulu 8. sınıfta beden eğitimi dersi alan ve bazı değişkenler açısından benzer özellikler taşıyan dört gruptaki toplam 80 öğrenci ile araştırma yapılmıştır. Araştırmada ?Test ? İşlem - Test ? Ara - Test? deney deseni kullanılmıştır. Desende basketbol ünitesi ?sıçrayarak şut?, ?turnike? ve ?sektirmeli pas? konuları ele alınmıştır. Deney gruplarından birincisine sözel, ikincisine görsel, üçüncüsüne sözel+görsel dönüt verilerek, kontrol grubu olan dördüncü gruba ise dönüt verilmeden ders işlenmiştir. Verilerin toplanmasında bilişsel alan testi, devinişsel alan gözlem formları, duyuşsal alanda ise Beden Eğitimi ve Spor Tutum Ölçeği II kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde ortalama, standart sapma, ortanca değerleri hesaplanmış ve verilerin analizinde parametrik olmayan testlerden ?Kruskal Wallis Varyans Analizi? ve ?Mann Whitney U- Testi? uygulanmıştır. Araştırma bulgularına göre bilişsel alanda tüm grupların puanları arasında farklılık bulunmuştur. Devinişsel alanda basketbolda sıçrayarak şut, turnike ve sektirmeli pas konularında erişi bakımından deney gruplarının puanlarının kontrol grubuna göre daha yüksek, sözel+görsel dönüt alan grubun ise en yüksek, aynı şekilde kalıcılık bakımından incelendiğinde de, deney gruplarının puanlarının kontrol grubuna göre daha yüksek, sözel+görsel dönüt alan grubun ise en yüksek puana sahip olduğu bulunmuştur. Sıçrayarak şut konusunda deney ve kontrol gruplarının transfer puanları arasında anlamlı fark bulunduğu, bu farkın tüm deney grupları ile kontrol grubu arasındaki puan farklarından kaynaklandığı görülmektedir. Turnike konusunda deney ve kontrol gruplarının transfer puanları arasında anlamlı fark bulunduğu, bu farkın tüm deney grupları ile kontrol grubu arasında, sözel+görsel grupla sözel grup ve görsel gruptan kaynaklandığı görülmüştür. Deney ve kontrol gruplarının beden eğitimi dersine ilişkin tutum puanları arasında anlamlı fark bulunduğu, bu farkın sözel+görsel ve sözel dönüt alan grubun diğer gruplara göre puanlarının yüksek olmasından kaynaklandığı, en yüksek tutum puanına ise sözel+görsel dönüt alan grubun sahip olduğu görülmüştür. Sonuç olarak tüm becerilerde erişi, kalıcılık ve transfer puanları açısından sözel+görsel dönüt alan grubun en yüksek puanlara sahip olduğu bulunmuştur. Beden eğitimi derslerinde dönüt kullanımının etkili olduğu ancak zor becerilerde görsel dönütün tek başına etkili olmadığı, görsel dönütle birlikte sözel dönütünde kullanılmasının en fazla etkiyi sağladığı söylenebilir. The aim of this study was to analyze the effects of different feedback types (verbal, visual, verbal+visual), as applied to students in physical education lessons, on success, retention and transfer. This study was implemented in four groups, totally 80 students, who were similar with respect to different demographic variables and who took the physical education lesson in the 8th grade, spring semester of the 2007-2008 academic year, in Kırıkkale Hüseyin Kahya Primary Boarding School. ?Test ? Process - Test ? Break - Test? experimental design was used in this research. As an experimental pattern, ?jump shot, lay-up and bounce pass?, which were included in the basketball unit, were used. In experimental groups 1, 2, and 3, the lessons were done using verbal, visual, or verbal+visual feedback, respectively. No feedback was given in the last group, which served as the control. Observation forms in psycho-motor domain, cognitive domain test in cognitive domain, and Physical Education and Sport Attitude Scale II in affective domain were used to collect data. Mean, standard deviation, and median were calculated; Kruskal-Wallis Variance Analysis and Mann-Whitney U test were used in data analysis. Significant differences were determined between all groups in the cognitive domain. Jump shot, lay up and bounce pass scores of the experimental groups were higher than those of the control group in terms of both success and retention. The experimental group in which verbal+visual feedback was applied had the highest score in psycho-motor domain. There were significant differences between the transfer points of experimental groups and the control group with regard to both jump shot and lay up. These differences were derived from the scores taken in verbal+visual feedback group ? verbal group and verbal+visual feedback group ? visual group. Another significant difference was found between experimental groups and the control group regarding attitudes toward the physical education lesson. Groups in which verbal+visual and verbal feedbacks were applied had higher attitude scores than the others. The highest attitude score was seen in the verbal+visual feedback group. In conclusion, the verbal+visual feedback group achieved the highest points in success, retention and transfer. We can thus say that usage of feedback is absolutely effective in physical education lessons. Verbal+visual feedback is more effective than other feedback types, although visual feedback is not sufficient in skills with high difficulty level. It can also be said that usage of both verbal and visual feedback together provides the highest impact in physical education lessons. 193

Bu çalısmanın amacı; Hentbol oyununun ögretiminde,taktik oyun yaklasımının etkililiginin incelenmesidir. Arastırma 2006-2007 egitimögretimdöneminde Ankara ilinde yer alan iki ilkögretim okulunda yapılmıstır.Çalısmaya, ilkögretim besinci sınıfta okuyan ve yas ortalamaları 11 olan toplam 26ögrenci katılmıstır (Deney grubu 14, kontrol grubu 12 ögrenci). Arastırmada kontrolgruplu ön test-son test deney deseni kullanılmıstır. Bu amaçla bir gruba (deneygrubu) taktik oyun yaklasımı uygulamaları ile hazırlanan program uygulanırken,diger gruba (kontrol grubu) geleneksel yaklasım (teknik agırlıklı yaklasım) ilehazırlanan ve her grup için toplam 18 dersten olusan ders programları uygulanmıstır.Dersler 50 dakikalık sürelerle islenmis olup, haftada her grup için üç dersyapılmıstır. Gruplar; bilissel, antropometrik ve devinissel özellikler açısındandenklestirilmistir. Gruplar denklestirildikten sonra bilissel alan, devinissel alan veoyun performansı ile ilgili ön testler uygulanmıstır. Ön testlerin ardından her grupiçin hazırlanmıs dersler uygulanmıs ve pesi sıra son testler yapılmıstır. Verilerinanalizinde, grup içinde ön test son test karsılastırmalarında bagımlı t testininparametrik olmayan karsılıgı Wilcoxon testi, gruplar arasındaki farka bakarkenbagımsız t testinin parametrik olmayan karsılıgı Mann Whitney U testi, oyunperformansının degerlendirilmesinde ise yüzde degisimleri kullanılmıstır. Verilerinanalizi sonucunda, deney ve kontrol gruplarının bilissel alan ve devinissel alan öntest ve son testleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulunurken, aynıgrupların bilissel ve devinissel alan ön test son test farkları karsılastırıldıgındaistatistiksel açıdan anlamlı fark bulunmamıstır. Oyun performansınındegerlendirilmesinde; karar verme, beceri gelisimi ve destekleme indeksleriaçısından deney grubu lehine anlamlı gelismeler bulunmustur.Anahtar Sözcükler: Hentbol, Taktik Oyun Yaklasımı, Geleneksel Yaklasım, OyunPerformansı The purpose of this study was to investigate theeffect of the tactical game approach to the handball teaching. The study took place intwo primary schools in Ankara during the education year 2006-2007. Twenty sixfifth grade students, whose age average were eleven, attended to this study (testgroup includes 14 people whereas the control group has 12 people). Pre-post testwere used as an experimental design. For this aim, a programme which was preparedaccording to the tactical game approach was applied to one of the groups(experimental group) whereas the other group (control group) which is only usedtechnical skills in training program according to traditional approach. Thepragrammes included eighteen lessons for each group. Each lesson was fifty minutesand each group had three lessons per week. Groups were arranged according tocognitive, antropometric and movement properties of the students. After theequalization of the groups, the pre-tests that were related to the cognitive andmovement areas and game performance were applied. Then the lessons preapred foreach group were applied and this was followed by the final tests.Wilcoxson test was used to compare the differences within the group between thepre-test and post-test. Mann Whitney U test was used to analize the differencesbetwean the groups. Percentages were used to evaluate the game performance.According to the results of the data analysis, it was observed that there was asignificant statistical differences between the cognitive area and movement areaduring the pre and post tests. However, the were no significant differences werefound at pre and post test resuls of cognitive and movement areas. During theevaluation of the game performances; it was found that significant improvements infavor of the experiment group; in terms of giving decisions, skill improvement andsupport index.Key Words: Handball, Tactical Games Approach, Traditional Approach, GamePerformance 201

vÖZETHünük, D. Ankara İli Merkez İlçelerindeki İlköğretim İkinci KademeÖğrencilerinin Beden Eğitimi Dersine İlişkin Tutumlarının Sınıf Düzeyi,Öğrenci Cinsiyeti, Öğretmen Cinsiyeti Ve Spora Aktif Katılım AçısındanKarşılaştırılması. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Spor Bilimleri ve TeknolojisiProgramı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2006. Bu çalışmanın amacı, Ankara iliMerkez İlçelerindeki devlet okullarında öğrenim gören ilköğretim ikinci kademeöğrencilerinin sınıf düzeyi, cinsiyeti, öğretmenlerinin cinsiyeti ve spora aktifkatılımları (lisanslı sporcu olup-olmama) açısından beden eğitimi dersine ilişkintutumlarını karşılaştırmaktır. Araştırmaya, örneklem olarak rasgele örneklemeyöntemi ile seçilen, 22 ilköğretim okulu 6. sınıfta öğrenim gören 180 kız ve 199erkek; ilköğretim 7. sınıfta öğrenim gören toplam 246 kız ve 155 erkek; ilköğretim8. sınıfta öğrenim gören toplam 212 kız ve 268 erkek olmak üzere toplam 1260öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Öğrenci tutumlarının ölçülmesi için Sherrill veToulmin'in (1977) geliştirdiği, Özer ve Aktop (2003) tarafından Türkçe'yeadaptasyonu gerçekleştirilen ?Çocuklar İçin Beden Eğitimi Dersi Tutum Ölçeği?(BEDTÖ) kullanılmıştır. Ölçeğin Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı .86, birinci veikinci ölçüm arasındaki Sınıfiçi Korelasyon Katsayısı .83 olarak bulunmuştur.Öğrencilerin tutum puanları arasındaki fark İki Faktörlü ANOVA ile hesaplanmış vesonuçlar göstermiştir ki: Araştırmaya katılan ilköğretim 6., 7. ve 8. sınıföğrencilerinin tutum puanları ortalamaları üzerine yapılan analiz sonucunda,öğrencilerin sınıf düzeyleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmüştür.Sonuçlar, öğrenci cinsiyeti açısından incelendiğinde erkekler lehine istatistikselolarak bir fark görülmüştür. Aynı zamanda çalışmanın sonuçları, spora aktif katılımaçısından incelendiğinde sporcu lisansına sahip olanlar lehine istatistiksel olarakanlamlı bir fark bulunmuştur (p

TEZ ADI: Beden Eğitimi ve Spor Alanında Toplumsal ve Kültürel Yeniden ÜretimYAZAR ADI: Canan KocaÖZETBu araştırmanın birinci amacı, farklı toplumsal sınıflarda yer alan üç İlköğretimOkulu beden eğitimi sınıflarında, beden eğitimi ve sporun bir toplumsal alan olarakanalizinin yapılarak toplumsal ve kültürel yeniden üretim sürecinin nasıl işlediğininortaya konmasıdır. Araştırmanın ikinci amacı, farklı toplumsal sınıflarda yer alan üçİlköğretim Okulunun bir toplumsal alan olarak beden eğitimi ve spor alanındatoplumsal cinsiyet yeniden üretim sürecinin nasıl gerçekleştiğinin incelenmesidir.Araştırma 2004-2005 eğitim-öğretim döneminde Ankara ilinde yer alan üç okulda(Okul A, Okul B ve Okul C) gerçekleştirilmiştir. Araştırmada bir toplumsal alanolarak beden eğitimi ve spor alanında toplumsal ve kültürel yeniden üretimin nasılgerçekleştiğini anlamanın en etkili yolu olarak nitel araştırma yöntemi tercihedilmiştir. Nitel araştırma veri toplama teknikleri olarak ders gözlemi, alan notualma, odak grup görüşmesi ve derinlemesine bireysel görüşme kullanılmıştır. Toplam6 odak grup görüşmesi, 57 derinlemesine bireysel görüşme (29 kız, 28 erkek)öğrencilerle yapılırken, 3 görüşme de beden eğitimi öğretmenleri ile yapılmıştır.Ayrıca görüşmeler devam ederken, Okul A' de 18, Okul B' da 15 ve Okul C' de 14ders gözlemi yapılmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi yöntemi (açık kodlama-temalandırma-kategorileştirme) kullanılmıştır. Veri analizi sonucunda, 3 temelkategori elde edilmiştir: (1) Toplumsal sınıf ve spor beğenisi, (2) Beden eğitimi vespor bağlamında oyun hissi ve (3) Beden eğitimi ve spor alanında toplumsal cinsiyetilişkileri. Veri analizi sonucunda, spor beğenisi ve spora katılım derecesinin veöğrencilerin beden eğitimi ve spor alanındaki konumlarının toplumsal sınıf vetoplumsal cinsiyet ilişkileri içinde etkileşimsel olarak gömülü olduğu gözlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Beden Eğitimi, Spor, Toplumsal Cinsiyet, Toplumsal Sınıf NAME: Social and cultural reproduction in the field of physical education and sportAUTHOR: Canan KocaABSTRACTThe first purpose of this study was to understand social and cultural reproductionprocess in the field of physical education and sport at three different ElementarySchools which from different social class. The second purpose of this study was tounderstand gender reproduction process in the field of physical education and sportat three different Elementary Schools which from different social class. This studywas conducted during 2004-2005 education year at three schools (School A, SchoolB and School C) in Ankara. In order to examine the social and cultural reproductionprocess in the field of physical education and sport deeply, the qualitative researchwas choosen. Class observation, field notes, focus group discussions and individualin-depth interview were used to collect data. Six audio-typed focus groupdiscussions, 60 audio-typed student and physical education teacher interviews (29with girls, 28 with boys and three with physical education teachers) and 14-18 classobservations (18 in School A , 15 in School B and 14 in School C) were conducted.Data was analysed using the content analysis (open coding-thematising-categorisation) method of qualitative analysis. The data obtained each qualitativeresearch techniques was sorted into three main categories: (1) Social class and sporttastes, (2) Sense of game in the context of physical education and sport, (3) Genderrelations in the field of physical education and sport. As a conclusion, the field ofphysical education and sport as a social field should not be considered without socialclass and gender relations.Anahtar Kelimeler: Physical Education, Sport, Gender, Social Class 305

ÖZET Güven, B., Beden eğitimi öğretmenlerinin sınıf yönetiminin öğretmen davranışı boyutuna ilişkin görüşleri, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Spor Bilimleri ve Teknolojisi Programı Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2004. Bu araştırma, beden eğitimi öğretmenlerinin sınıf yönetiminin öğretmen davranışı boyutuna ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya, 7 ilden toplam 500 beden eğitimi öğretmeni katılmıştır. Veriler, çoktan seçmeli anket yolu ile toplanmıştır. Anketler, 4 il de posta yolu ile gönderilmiş ve toplanmış, 3 ilde bizzat araştırmacı tarafından uygulanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, yüzde ve frekanslar ile X` (Ki-Kare) testinden yararlanılmış ve anlamlılık düzeyi 0.05 olarak alınmıştır. Araştırmaya katılan öğretmenlerin, anketlere verdikleri cevaplara bakıldığında, en yüksek oranlarda; ders ortamında demokratik yaşam kültürünü benimsetmeye çalıştıklarım (%66), sınıf kurallarını öğrencilerle birlikte belirlediklerini (%70), uygulama bölümünde, öğrencinin etkin olduğu öğretim yöntemlerini tercih ettiklerini (%59.2) ve istenmeyen davranışla karşılaştıklarında, yumuşak bir ses tonu ile uyararak, kuralları hatırlattıklarım (%52) belirtmişlerdir. Araştırmaya katılan öğretmenlerin cinsiyetlerine göre verdikleri cevaplar arasında, alıştırmalar sırasında dönüt verme yolları arasında anlamlı faklılıklar ortaya çıkmıştır (p

ÖZET Bu araştırmada, okulöncesi 6 yaş grubunda uygulanan özel beden eğitimi programının çocukların motor beceri erişileri üzerine etkisi incelenmiştir. Araştırmaya, 2002-2003 öğretim yılında Hacettepe Üniversitesi Beytepe Anaokuluna devam eden 6 yaş grubundan 54 öğrenci katılmıştır. îki grupla yürütülen araştırmada kontrol grubunda 26 (13 kız, 13 erkek), deney grubunda 28 (12 kız, 16 erkek) çocuk yer almıştır. İşlem süresince kontrol grubu, anaokulunda 6 yaş için yürütülen okul öncesi programa devam ederlerken, deney grubu beden eğitimi etkinliklerini özel hazırlanmış programla yürütmüştür. Motor beceri düzeylerinin ölçümünde Morris ve ark. (1980)'nın geliştirdikleri denge, sürat, çeviklik, top fırlatma, top yakalama, durarak uzun atlama motor becerilerinin değerlendirildiği motor performans testi kullanılmıştır. Grupların ön test bulgularında, denge, sürat, çeviklik, top fırlatma, top yakalama, durarak uzun atlama beceri performanslarında fark bulunmamaktadır (p>0.05). Veriler, kovaryans analizi ile test edilmiş, gruplar arasında, denge, sürat, çeviklik, top fırlatma, top yakalama, durarak uzun atlama becerilerinde deney grubu lebine anlamlı fark bulunmuştur (p0.05). Sonuçta, 6 yaş grubu çocuklara uygulanan özel beden eğitimi programının uygulamayan gruba göre temel motor gelişimlerini olumlu yönden etkilediği ve cinsiyete bağlı olarak ortaya çıkan değişimlerin benzer olduğu bulunmuştur. Anahtar Kelimeler; Motor beceri öğrenimi, okulöncesi beden eğitimi, devinişsel gelişim. ABSTRACT The purpose of this study was to investigate the effect of physical education program on motor skill performance of six years old preschool children. In the research, 54 children at Beytepe Preschool in Hacettepe University from 6 age groups, involved within the two groups, in 2002-2003 semester. The control group consists of 26 children (13 girls, 13 boys) and the experimental group consists of 28 children (12 girls, 16 boys). Groups were selected randomly during the research. The control group attended standard preschool education program and the experimental group attended physical education program. Two groups of children were tested on basic motor performance level. Motor test items designed by Morris et al. (1980) were used on the subjects. To analyze the data, independent simple test was used, for homogeneity of the groups in balance, scramble, catching, speed run, standing long jump and tennis ball throw for distance. No differences were found between the groups performances at the beginning of the program (p>0.05). To analyze the data, ANCOVA was used the differences were found between the two groups performances at the end of data analyze (p

ÖZET Bu araştırmada basketbolda dribling ve turnike becerilerinin öğretiminde canlı, videolu ve canlı+videolu dönütün başarıya olan etkisi incelenmiştir. Araştırmaya, 1999-2000 öğretim yılında, Özel Bilim Koleji' inde üç farklı şubede öğrenim gören ve beden eğitimi dersi alan 7. Sımf öğrencileri katılmıştır. Araştırmaya her grupta 16 öğrenci olmak üzere toplam 48 öğrenci katılmıştır. Deneklerin 21 'i kız ve 27'si erkektir. Öğrencilerin yaş ortalamaları canlı+videolu dönüt grubu için 12±.47, videolu dönüt grubu için 12±.68, canlı dönüt grubu için 12±.51 'dir. Araştırma verilerinin toplanmasında, bilişsel alamn bilgi+kavrama düzeyi için bilişsel alan ölçeği, devinişsel alamn beceri haline getirme düzeyi için beceri gözlem ölçeğinden yararlanılmıştır. Devinişsel alana ilişkin veriler, Panasonik video kamera ve video kaseti kullanılarak toplanmıştır. Çalışmada ön-test / son-test deney deseni kullanılmıştır. Verilerin analizinde, grupların bilişsel ve devinişsel alan denkliklerini saptamak için ANOVA testinden yararlanılmıştır. Devinişsel alan ölçümlerindeki güvenirlik işlemleri için Tekrarlı Ölçümlerde ANOVA ve sınıfliçi korelasyon testi, bilişsel alan davranışlarının analizinde KR-20 Testinden yararlanılmıştır. Grupların ön-test puanlan arasında anlamlı fark bulunması nedeniyle basan düzeyleri arasındaki farkın analizi için ANCOVA testi kullanılmıştır. Araştırmanın öncesinde uzmanlann ve bilişsel alan ölçeğinin güvenirliği için bir ön-çalışma yapılmıştır. Bilişsel alan test güvenirliği KR-20 testine göre 0.84, uzman güvenirliği ise basamaklara göre 0.73 ile 0.90 arasında değerler almıştır. Uzmanlann kendi iç tutarlıklan ise 0.67 ile 0.98 arasında değişen değerler almıştır. Bulgulara göre, dribling becerilerinin öğretiminde bilişsel alan basan düzeyleri arasında anlamlı fark bulunmuştur /F (2,47)= 3.414; p= 55.625; p= 75.695; p

ÖZET Türkiye için atlet atıcıların performans profillerinin çıkartılması ve performans profillerinin yapı geçerliğinin saptanması amacıyla yapılan bu araştırmada, antrenman ve müsabaka dönemlerine göre sporcuların performans değerlerindeki ve performans profili puanlarındaki düşme ya da yükselme eğilimleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmaya, yaşları 18.9 ± 2.81 arasında değişen 8 bayan, 9 erkek elit atlet atıcı olmak üzere toplam 17 sporcu katılmıştır. Araştırmaya katılan sporculara atlet atıcılar için geliştirilmiş Performans Profilleri iki antrenman, üç müsabaka döneminde uygulanmıştır. Elde edilen verilere Tekrarlı Ölçümlerde Varyans Analizi, Repeated Contrast Test, Eğilim Analizi (Lineer Trend Anaysis) ve Pearson Çarpım Momentler Korelasyonu uygulanmış ve hata payı.05 olarak kabul edilmiştir. Atlet atıcıların cinsiyetlerine göre antrenman ve müsabaka dönemleri arasında farklılık bulunmamıştır (F (1, 16) =.21; P>.649). Bu nedenle diğer değerlendirmelerde tek grup üzerinden istatistiksel işlemler yapılmıştır. Antrenman ve müsabaka dönemlerine göre atlet atıcıların performans profilinden elde ettikleri puanların karşılaştırılmasında dönemler arasında fark bulunmamıştır (F (4, 64) = 1.692; P =212). Ardışık zamana dayalı ölçümler arasındaki eğilimi saptamak amacıyla yapılan testlerde ikinci ve üçüncü dönem arasında fark olduğu belirlenmiştir ( F(l, 16) = 3.91; P =.043). Antrenörlerin atlet atıcılara ilişkin görüşlerinden oluşan performans profili puanlan arasında anlamlı fark bulunmuştur (F (4, 64) = 3.556; P =.011). Ardışık zamana dayalı eğilimi saptamak amacıyla yapılan testlerde dönemler arasında farklılık olmadığı gözlenmiştir. Atlet atıcıların en önemli olarak kabul ettiği performans profili maddeleri arasında antrenman ve müsabaka dönemlerine göre fark bulunmamıştır (F (4, 64) =.402; P =.806). Ardışık zaman dilimleri arasındaki eğilimi saptamak amacıyla yapılan testte de farklılık bulunmamıştır (P>:05). Sporcuların en az önemli kabul ettiği maddeler arasında da dönemlere göre fark gözlenmemiştir ( F (4, 64) = 2.405; P =59). Ardışık zamanlar dilimleri arasındaki eğilimin saptanması amacıyla yapılan testte ikinci ve üçüncü ölçümler arasında farklılık olduğu bulunmuştur (F (1, 16) = 6.261; P =.024). Atlet atıcıların performans profili ile gerçek performans değerleri arasındaki korelasyonda anlamlı ilişki bulunamamıştır(P>.05). Sporcuların ve antrenörlerinin performans profili puanlan arasında sadece üçüncü dönemde anlamlı ilişki bulunmuştur (r =.4819, P Elde edilen bulgular eğilimler açısından performans profillerinin yapı geçerliğini gösterirken, global farklar açısından istenen sonuçlan vermemiştir. Bu nedenle Türkiye için çıkartılan performans profilleri dikkatli kullanılmalıdır. Anahtar Sözcükler: Performans Profili, Adet Atıcılar, Geçerlik, Yapı Geçerliği. ABSTRACT In this research which has been done for Turkey with the aim of determining the performance profiles of throwers and finding out structure validity of performance profiles, it has been tried to point out the grade increase and decrease tendencies of performance values and performance profiles of athletes in accordance with their exercise and competition periods. Total 17 athletes as being 8 female and 9 male elit throwers have participated to this research with the age varying around 18.9 ± 2.81. Performance profiles, which was developed for throwers were applied to athletes participated to this research during two exercise and three competition periods. Repeated Measurements One Factor of Variance Analysis and Repeated Contrast Test, Lineer Trend Analaysis and Pearson Moments correlation were applied to the obtained data. No difference was found between exercise and competition periods of throwers in accordance with their sex F (1, 16) =.21; P = 0.649. Due to this reason, istatistical studies were done with one group in other evaluations. There was no difference among periods in the comparison of grades obtained in the performance profiles by throwers per exercise and competition periods F (4, 64) = 1.692; P= 0.212. In the test done for finding out the tendencey among the measurements depending on occasions, difference was seen between second and third periods F (1, 16) = 3.91; P = 0.043. A significant difference was found out among performance profile grades which are the views of coach about throwers F (4, 64) = 3.556; P = 0.01 1. In the tests done for finding out the tendency depending on occasion, no significant difference was determined between the periods. Among the performance profile items which were accepted as the most important part by the throwers, no significant difference was found in accordance with exercise and competition periods F (4, 64) =.402; P =.806.In the test done to determine the tendency between the occasions, no significant difference was found either (P>.05). Among the items which are accepted with the minimum importance by the athletes, no significant difference was observed according to the periods F (4, 64) = 2.405; P = 0.59. Significant difference was found between second and third maesurements of the test done for determining the tendency among occasions F (1, 16) = 6.261; P =0.024. No significant relation has been found between performance profiles and actual performance values of throwers (P>.05). Among the performance profile grades of athletes and coach, significant relation has been found only in the third period ( r = 4819, P While showing the structure validity of performance profiles, obtained data didn't give the wanted results per global differences. Due to this reason, the performance profiles developed for Turkey should be used with great care. Key Words: Performance Profiling, Throwers, Validity, Construct Validity. VI 78