Search

ÖZET Bu çalışmada 1976-1983 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde total kalça protezi yerleştirilen 33 hastanın 39 kalçasının erken, en az 12* en çok 84 s ortalama 35.1 ay izleyebildiğimiz 22 hastanın 25 kalça sının ara dönem sonuçları verilmiştir. Hastaların kalçalarının D'Augbigne ve Postel'in Charnley tarafından değiştirilmiş kriterlerine göre yapılan değerlendirilmesinde %96 kalçada iyi ve mükemmel sonuç elde edilmiştir. Total kalça protezinin büyüme yaşı sonrası her yaş grubunda çeşitli nedenlerle oluşan ağrılı t fonksiyonu bozulmuş, hareketleri kısıtlanmış kalçalar için 'iyi bir tedavi seçeneği olduğu sonucuna varılmıştır. 55

ÖZET Adölesan İdiopatik Skolyozun Cerrahi Tedavisinde Anterior ve Posterior Enstrümantasyon Sonuçlarraın Karşılaştırılması Omurganın en yaygın deformitelerinden biri olan skolyoz eski çağlardan beri bilinmekte olup hastalar üzerinde sosyal ve psikolojik baskı oluşturmaya devam etmektedir. İdiopatik skolyoz kompleks üç boyutlu bir deformitedir. Doğal seyri konusunda yeterli bilgi sahibi olunmakla birlikte, etiyolojisi tam anlamıyla ortaya konamamıştır. Tüm skolyozların %80'ni oluşturan AIS' de bel ve sırt ağrısı, dengenin bozulması ve kozmetik deformite doktora başvuru sebebidir. Vertebral kolonun hareketliliğini koruyarak eğriliği düzeltmek her zaman mümkün olmamaktadır. Cerrahi girişimler hareketli segmentleri ortadan kaldırmakta, hatta bazen belirgin denge bozukluklarına neden olabilmektedir. Bu nedenle AIS tedavisinde arayışlar halen devam etmektedir. Bu çalışmanın amacı cerrahi tedavi gerektiren AIS hastalarında üçüncü kuşak enstrümantasyon sistemi kullanılarak gerçekleştirilmiş olan anterior ve posterior girişimleri retrospektif olarak değerlendirerek, deformitenin her üç düzlemde düzeltilmesinde etkinlikleri, elde edilen düzelmenin takip süresi içindeki seyri, her iki yöntemin denge parametrelerine etkilerini, ortaya çıkmış olan komplikasyonlan belirlemek, her iki yöntemin birbirilerine göre avantaj ve dezavantajlarını ortaya koymaktır. Her iki girişimde de uygun alt ve üst enstrümantasyon seviyeleri seçildiğinde koronal planda ve denge parametrelerinde tatminkar düzelme sağlanmakta, fizyolojik sagital eğimler korunmaktadır. Koronal ve transfers düzlemde, denge parametrelerinde daha anlamlı düzelme sağlaması, daha az segmentin fuzyona uğratılması dekompansasyon riskinin daha düşük olması, nörolojik hasar riskinin çok az olması, zayıf hastalarda cilt altında implant belirgenleşmesi riskinin olmaması anterior girişimin avantajlarıdır. Anahtar Kelimeler: Anterior spinal fuzyon ve enstrümantasyon, cerrahi tedavi, idiopatik skolyoz, Lenke klasiıîkasyonu, posterior spinal fuzyon ve enstrümantasyon. VI ABSTRACT Comparison of Anterior and Posterior instrumentation in the Surgical Treatment of Adolescent idiopathic Scoliosis Scoliosis has been known as one of the common spinal deformities that has been a social and psychological problem since old ages. Idiopathic scoliosis is a complex three dimentional deformity. Although there is enough information about the progression, the ethiology of the disease has not still been clarified. Back pain, imbalance, cosmetic deformity are the leading complaints of AIS which is 80 % of all the scoliotic cases. Correction of the deformity while preserving the mobility of the spine is not always possible. Surgical procedures often interefering with the mobile segments sometimes cause evident imbalance. Therefore treatment of AIS is still an issue of interest. The aim of this study is to evaluate the anterior and posterior interventions using third generation instrumentation system on the patients who required surgical treatment, the effect on correction of deformities on each three planes, the follow up of the provided correction, the effect of both techniques on balance parameters, to determine complications, to expose the advantages and disadvantages of both techniques retrospectively. Both procedures provide satisfactory balance parameters and correction in coronal plane, and the phsiologic sagittal curves are preserved if the proximal and distal levels of instrumentation are appropriate. Significant improvement of balance paraneters on coronal and transverse planes, more limited fusion of segments, having a lower decompensation and neurologic deficit risk and giving no chance of feeling the instrument under the skin of even thin patients are the advantages of anterior instrumentation. Key Words: Anterior spinal fusion and instrumentation, idiopathic scoliosis, Lenke Classification, posterior spinal fusion and instrumentation, surgical treatment. Vll 79

ÖZET Ankilozan Spondilit (AS) vertebrada, pelviste, toraksta ve diğer eklemlerde hareket kısıtlılığına sebep olan genç erişkinlerin hastalığıdır. Ciddi kifotik deformite günlük aktivitelerin kısıtlanması, solunum sisteminde yetersizlik ve karşıya bakamama sorunu oluşturur. AS'e bağlı ortalama 68° (32-104°) total kifotik deformiteli, ortalama 29.3 cm'lik (7.5- 41.5cm) sagital eksen sapması olan, 14 olguya (13 erkek,l kadın) lomber kapalı posterior kama osteotomisi uygulandı. Ortalama 34°'lik (26-48°) düzelme ve 13.9 cm'iik (7-28cm) boy artışı ve 9 cm'lik (1.7-18cm) sagital eksen sapması ile tüm hastalarda karşıya bakış sağlandı. Ortalama kan kaybı 715 cc (500 - 1400cc ), operasyon süresi ortalama 205 dk (180-270 dk) idi. Bir olguda dura yırtığı oldu. Füzyon gelişimi ortalama 4.5 ay (4-6 ay), korse kullanımı 5 ay (3-9 ay) idi. Ortalama 35 aylık (18-56 ay) takip sonunda, 4 cm (2-8cm) boy kaybı, ortalama total kifotik deformite 48° (38 -63°), sagital eksen sapmasında 10.3 cm'lik (4.1-21.7cm) artış, 2.5°'lik (0-10°) korreksiyon kaybı tespit edildi. Hastalarda ortaya çıkan sübjektif respiratuvar düzelme vital kapasitedeki %10'luk artış ile açıklanamadı. Lomber kapalı kama posterior osteotominin AS olgularında güvenli ve tatminkar olduğu sonucuna vardık. Anahtar kelimeler: Ankilozan spondilit, Kapalı kama osteotomisi, Transpediküler tespit ABSTRACT Late results of lumbar closing wedge osteotomy in ankylosing spondylitis Limitation of movement of the spine, pelvis, chest wall and other joints are the consequences of ankylosing spondylitis(AS). The most serious problem is severe kyphosis, leading to disturbance of the daily activities and failure of the respiratory system. Lumbar closing wedge osteotomy was performed for fourteen AS (13 male, 1 female) patients with a mean of 68° (32-104°) kyphotic deformity and a mean of 29.3 cm (7.5-41.5 cm) sagittal axial deviation. Mean correction was 34° (26-48°), sagittal axial deviation was decreased to 9 cm (1.7-18 cm) while 13.9 cm (7-28 cm) increase in length was achieved and all patients became able to look forward. Mean blood loss was 715 cc (500-1400 cc), mean operation time was 205 minutes (180-270 minutes). One case was complicated with dural tear. Fusion was completed within 4.5 months (4-6 months). Made from vitraten thoracolumbar spine orthosis (TLSO) usage was about 5 months (3-9 months). After mean 35 months (18-56 months) follow up, total kyphotic deformity was calculated to be 48° (38-63°) while there was 10.3 cm (4.1-21.7 cm) increase in sagittal axial deviation and a decrease of 4cm (2-8 cm) in length, 2.5° ( 0-10°) loss of correction. Subjective respiratory improvement found in all the patients, could not be explained by a %10 improvement in vital capasity. We concluded that closing wedge posterior vertebral osteotomy is a safe and satisfactory procedure in AS. Keywords: Ankylosing spondylitis, Closing wedge osteotomy, Transpedicular fixation VI 63

Correction of the Deformities in Long Bones of the Lower Extremity by Bizarov Technique From November 1993 to December 1997, Dizarov method was performed on 18 limbs of 16 patients in order to correct lower-extremity deformities of varying causes, in the Çukurova University Medical Faculty, department of Orthopaedics and Traumatology. There were 7 males and 9 females with a mean age was 1 8 years (range,5 to 51). 7 femorae, 16 tibiae of the patients were corrected for a mean deformity of 26° in frontal, 24° in oblique, 70° rotational axis. The mean duration of treatment from application to removal was 25 weeks (range, 15 to 48). The mean duration of follow-up was 13 months (range,4 to 37). Preoperative long-standing anteroposterior and lateral radiograms of the entire lower extremity were compared with those obtained at the most recent follow-up visit after the correction. Lower extremity alignment and joint orientation were the two parameters, used to check the correction of deformities. Alignment was determined by mechanical axis deviation (MAD). Hip,knee and ankle orientation angles were also used to determine the magnitude of deformity of each bone. The preoperative and postoperative MAD averaged 29mm and 7mm, respectively. All deformities were corrected successfully and the magnitude of residual deformities were neglectable. During the treatment 48 complications were occurred. Of these, 40 (%83)wçre problems, 5 (1 1%) obstacles, 3 (%6) true complications. As anticipated, the prevelance of true complications was highest in patients who had had- complex deformities and prolonged treatment time but the rate of problems and obstacles were relatively constant as in the other cases in which Ilizarov techniques were used. IXAt the end of the treatment, 96 % good or excellent bone results, 88 % good or excellent functional results were obtained. Also 96 % of patients improved their activity level, as compared with preoperative activity. Success of accurate correction of complex deformities of long bone and lower complication rates in these patients, make the Ilizarov technique an attractive method for correction of deformities, until the better procedures are discovered. Key words: Long bone deformities, Ilizarov technique, correction of lower extremity deformites ABSTRACT Correction of the Deformities in Long Bones of the Lower Extremity by Bizarov Technique From November 1993 to December 1997, Dizarov method was performed on 18 limbs of 16 patients in order to correct lower-extremity deformities of varying causes, in the Çukurova University Medical Faculty, department of Orthopaedics and Traumatology. There were 7 males and 9 females with a mean age was 1 8 years (range,5 to 51). 7 femorae, 16 tibiae of the patients were corrected for a mean deformity of 26° in frontal, 24° in oblique, 70° rotational axis. The mean duration of treatment from application to removal was 25 weeks (range, 15 to 48). The mean duration of follow-up was 13 months (range,4 to 37). Preoperative long-standing anteroposterior and lateral radiograms of the entire lower extremity were compared with those obtained at the most recent follow-up visit after the correction. Lower extremity alignment and joint orientation were the two parameters, used to check the correction of deformities. Alignment was determined by mechanical axis deviation (MAD). Hip,knee and ankle orientation angles were also used to determine the magnitude of deformity of each bone. The preoperative and postoperative MAD averaged 29mm and 7mm, respectively. All deformities were corrected successfully and the magnitude of residual deformities were neglectable. During the treatment 48 complications were occurred. Of these, 40 (%83)wçre problems, 5 (1 1%) obstacles, 3 (%6) true complications. As anticipated, the prevelance of true complications was highest in patients who had had- complex deformities and prolonged treatment time but the rate of problems and obstacles were relatively constant as in the other cases in which Ilizarov techniques were used. IXAt the end of the treatment, 96 % good or excellent bone results, 88 % good or excellent functional results were obtained. Also 96 % of patients improved their activity level, as compared with preoperative activity. Success of accurate correction of complex deformities of long bone and lower complication rates in these patients, make the Ilizarov technique an attractive method for correction of deformities, until the better procedures are discovered. Key words: Long bone deformities, Ilizarov technique, correction of lower extremity deformites 84

öz Çukurova Üniversitesi Tıp fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde 1986- 1995 yılları arasında pelvis kırığı nedeniyle 32 hastaya pelvik tip Çok Amaçlı Eksternal Fiksatör uygulandı. Yaş ortalaması 34 olan hastaların 19'u 12 ay ve üzerinde takip edilmiş olup hastalardan 13 %68)'ü erkek, 11(%32)' kadındı. Kırık tipleri Tile sınıflamasına göre yapılmış olup, bu sınıflamaya göre olguların 4'ü B grubu, 12'si C grubu, 3'ü ise izole asetebulum kırığıydı. Pelvis kırıklarının anatomik ve fonksiyonel sonuçları Majeed kriterlerine, asetabulum kırıklarının sonuçları ise Charnley kalça değerlendirme cetveline göre yapıldı. B grubundaki tüm olguların anatomik ve fonksiyonel sonuçları iyi ve mükemmeldi. C grubundaki olguların anatomik sonuçları 6 olguda iyi veya mükemmel, 5 olguda orta, bir olguda ise kötü idi. C grubundaki olguların tümünde fonksiyonel sonuçlar iyi veya mükemmeldi. Asetabulum kırıklarının sonuçlarında, bir (%17) olguda hafif kalça ağrısı, aksama ve hareket kısıtlılığı, bir (%17) olguda ise orta şiddette kalça ağrısı dışında problemle karşılaşılmadı. Eksternal fiksatör uygulaması, pelvis kırıklarının tedavisinde konservatif yöntemlere göre, gerek hemşirelik hizmetlerini son derece kolaylaştırması, gerekse uzun süre immobilizasyonun getireceği komplikasyonları önlemesi açısından avantajlıdır. Ayrıca bu kırıklarda uygulanan açık redüksiyon ve internal tespit yöntemlerine göre teknik olarak daha kolay uygulanması, ameliyat süresini kısaltması ve komplikasyonlarının daha az olmasından dolayı tercih edilir bir tedavi yöntemi olduğu kanısındayız Anahtar kelimeler: Pelvik instabilite, Pelvis kırıkları, Simfizis pubis, Sakroiliak, Eksternal fiksatör. 53 ABSTRACT Multipurpose External Fixator was applied on 32 patients who had unstable pelvic fracture in the Orthopaedics and Traumatology Clinics of University of Çukurova Medical Faculty between 1986 - 1995. Nineteen patients were followed more than 12 months. These were 13 (%68) males and 6 (%32) females with a mean age of 34 years. According to Tile's classification, 4 group B, 12 group C pelvic fractures and in 3 cases only isolated acetabular fractures were observed. The anatomical and functional results of pelvic fractures were assesed with Majeed criterias while Charnley hip assesment schedule was used for acetabular fractures. The anatomical and functional results were good and excellent for all the cases in group B. Anatomical results were good or excellent for 6 cases, fair for 5 and poor for the remaining one case although the functional results were good or excellent for all of the cases in group C. Treatment of acetabular fractures resulted without any problem except mild pain, limp and restriction of hip motion in one (%17) case and moderate pain in another (%17). Since it makes nurse care easier and prevents the complications of long term immobiliation, external fixator application is advantageous than conservative measures in pelvic fractures. Moreover, technical feasibility of the procedure than methods of open reduction and internal fixation, reduced operation time and less complication rates are all making the procedur more preferable. Keywords: Pelvic instability, Pelvic fractures, Symphysis pubis, Sacroiliac, External Fixator. 54 61

ÖZET Bu çalışmada 1989 Ocak, 1992 Haziran tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalında instabil torakal ve lumbar vertebra kırığı bulunan ve cerrahi olarak tedavi edilen 35 olgunun erken dönem, 6 ay ve üzeri takip edilen 28 olgunun ara dönem sonuçları değerlendirildi. Olgularımızın 23»ü erkek(%65. 8), 12'si kadın (%34.2; en küçük yaş 16, en büyük yaş 55 olup, ortalama yaş 30.2 idi. Etyolojik faktör %48.6 olguda trafik kazası, %45.7 olguda yüksekten düşme, %5.7 olguda kunt travma idi. Denis sınıflamasına göre 21 olguda patlama kırığı (%60), 13 olguda kırıklı çıkık(%37), 1 olguda çökme kırığı(%3) tesbit edildi. Patlama kırıklarında en sık Tip B(%66.6), kırıklı çıkıklarda en sık fleksiyon distraksiyon grubu kırıklı çıkıklar (%46.1) gözlendi. 35 olgunun 17 'si (%48.5) torakolumbar bölgede idi. Bir olguya anterior dekompresyon ve füzyon, aynı seansta posterior enstrümantasyon ve füzyon uygulandı. Diğer tüm olgulara posterior girişimle açık redüksiyon, internal tesbit ve posterior füzyon yapılarak indirekt dekompresyon uygulandı, internal tesbit materyali kullanılırken aksiyel kompresyon ile olan yaralan malarda HD veya HD+SSİ sistemi; rotasyonel ve translasyonel kuv- 80vetlerle olan yaralanmalarda Luque çubukları veya Hartshill çerçevesi tercih edildi. Olgularımızda erken dönemde LKA'da %52.9, St'de %49.6, AVY'de %23.5, PVY'de %6.3 translasyon açısında %67. 8, translasyon miktarında %78.2, kayma yüzdesinde %75.6 ve kanala bası oranında %55.3'lük düzelme sağlandı. Ara dönemde LKA'da 2.4°; Sİ'de 1.6°; AVY'de %2.5; PVY'de %1.7; translasyon açısında 2.8°; translasyon miktarında 2.3 mm ve kayma yüzdesinde %19.4'lük kayıp gözlendi. Ameliyata ve enstrümantasyona ait komplikasyonlar 3 olguda çengel çıkması, 1 olguda redüksiyon kaybı, 1 olguda derin yara enfeksiyonu, 1 olguda Luque çubuklarında gevşeme idi. 81 88