Search

Bolivarcı Venezuela Cumhuriyeti (Venezuela) özellikle son on yıl içerisinde giderek derinleşen ekonomik, siyasi ve sosyal krizlere sahne olmuştur. Bunun bir sonucu olarak ülkeden ayrılmaların son dönemlerde katlanarak artması tüm dikkatleri üzerine çekmiştir. Amaç: Buna göre çalışmanın amacını; ülkeden ayrılmaların uluslararası mülteci kriterlerini sağlayıp sağlamadığını ortaya koymak, yaşanan göçün kantitatif ve kalitatif boyutunu temel bileşenleri ile birlikte irdelemek oluşturmaktadır. Yöntem: Yapılan çalışma, nitel ve nicel veri analizlerine dayanmaktadır. Bu kapsamda Bölgesel Mülteci ve Göçmen Müdahale Planı (RMRP) dikkate alınarak göçmen krizine yol açan temel sorun alanları belirlenmiştir. UNHCR ve IOM başta olmak üzere küresel gıda, sağlık, güvenlik ve insan hakları kurum ve kuruluşlarının konu ile ilgili veri ve raporları incelenmiş, ilgili literatür taranmış ve yaşanan göçmen krizi; artan gıda güvensizliği, çökmekte olan sağlık sistemi, artan suç oranları ve yaygınlaşan vatandaş güvencesizliği, siyasi ve medeni hakların ihlali bileşenleri çerçevesinde ele alınmıştır. Bulgular: Sonuç olarak ülkeden ayrılmalar özellikle ikinci dalganın ortalarından itibaren (2016-2017) yaşanan göç dalgaları; 1951 Mülteci Sözleşmesi, 1967 Protokolü ve 1984 Cartagena Deklarasyonu mülteci kriterlerine uygun bir özellik taşımakta ve süreç özellikle Batı Yarım Küre için yeni ve çaplı bir mülteci krizine dönüşmektedir. Özgünlük: Bu çalışma ile Venezuela’da yaşanan ülkeden ayrılmaların bölgesel bir mülteci krizine dönüştüğü ortaya konulmuştur. Bu durum öncelikle bölge ülkeleri için ekonomik ve sosyal açıdan önemli bir tehdit unsuru haline dönüşmüştür. Buna göre UNHCR ve IOM’un görüşü çerçevesinde tartışmasız mülteci statüsünün tüm küresel otoritelerce kabul edilmesi ve gerekli önlemlerin alınması gerekmektedir The Bolivarian Republic of Venezuela (Venezuela) has experienced increasingly deepening economic, political and social crises especially in the last decade. As a result of this the great increase in displacements from the country in recent years has attracted all the attention. Purpose: Accordingly, the aim of the study is to reveal whether the departure from the country meets the international refugee criteria and to examine the quantitative and qualitative dimensions of the migration with its basic components. Method: The study is based on qualitative and quantitative data analysis. In addition the main problem areas have been identified according to Regional Refugee and Migrant Response Plan (RMRP). In this context, the data and reports of global food, health, safety and human rights institutions and organizations, especially UNHCR and IOM, and the relevant literatute were analyzed so the displacemets is a migrant crisis experienced in terms of increasing food insecurity, a collapsing healthcare system, citizen insecurity and rising crime rates, and violations of civil and political rights. Findings: As a result, the displacements from the country are happening in the migration waves is a refugee crisis especially since the middle of the second wave (2016-2017). And it is suitable for the 1951 Refugee Convention, the 1967 Protocol and the 1984 Cartagena Declaration refugee criterias. Originality: With this study, it has been revealed that the departure from the country in Venezuela has turned into a regional refugee crisis. This situation is turning into an important economic and social threat for the countries of the region. Accordingly, within the framework of UNHCR and IOM's opinion, the undisputed refugee status should be accepted by all global authorities and necessary measures should be taken.

The issue that has occupied humanity the most in recent years is the "refugee problem". The literal meaning of the refugee is the person or persons who took refuge from a foreign country, the term meaning is the person or persons who are persecuted in their own countries due to their religion, sect, race, ethnicity, skin, color, opinion or ideology. It means the person or persons who are forced to leave their country and leave their country. Legal (interstate) or illegal (between states and terrorist organizations) wars going on in certain parts of the world and mutual actual conflicts of terrorist organizations and news of natural disasters do not fall on the agenda of humanity. Today, in certain countries where there is a risk of property and life safety due to conflicts, refugees, who leave their countries hecticly due to the threat of being massacred at any time, are on their way to Western countries, which they find safe. These countries are Afghanistan, Pakistan, Iraq, Syria, Libya, and some African countries, and Ukraine that participated recently. There is such a strange situation that the background of the tragedy is fictionalized by the rulers of these countries or arms dealers. Humanity knows that international wars and weapons barons have brought neighboring countries into civil wars or clashed with each other in order to exploit the aboveground, underground resources and manpower of the underdeveloped or abandoned countries of the world. The Western ideal of a unipolar global world order is evolving into a brutal reality and is turning into a spiral of evil that undermines the peace of the peoples of the world, Son yıllarda insanlığı en çok meşgul eden konu “mültecilik sorunu” denilse yeridir. Mültecinin sözcük anlamı, iltica eden, yabancı diyara gelip sığınan kişi ya da kişiler, terim anlamı ise, dini, mezhebi, ırkı, etnik yapısı, derisi, rengi, görüş ya da ideolojisi yüzünden kendi topraklarında, kendi yurdunda zulüm gören ya da görme ihtimaliyle yerini yurdunu terk edip ülkesinden ayrılmak zorunda bırakılan kişi ya da kişiler anlamına gelmektedir. Yerküremizin belli bölgelerinde devam eden legal (devletlerarası), illegal (devletlerle terör örgütleri arasında) savaş ve terör örgütlerinin karşılıklı fiili çatışmaları ile doğal afet haberleri insanlığın gündeminden düşmemektedir. Günümüzde çatışmalar nedeniyle mal ve can güvenliği riski taşıyan belli ülkelerde -Afganistan, Pakistan, Irak, Suriye, Libya ve bazı Afrika ülkeleri, günümüzde bunlara Ukrayna da katıldı- can güvenliği olmayıp her an bir katliama uğrama tehdidinden dolayı yoğun biçimde ülkelerini terk eden mülteciler özellikle güvenli buldukları Batı ülkelerine doğru yollara düşmektedirler. Öyle bir tuhaf durum yaşanmaktadır ki, trajedinin arka planının bu ülkelerin yöneticileri ya da silah tüccarlarınca kurgulanmasıdır. Uluslararası savaş ve silah baronlarının dünyanın geri kalmış ya da bırakılmış ülkelerinin yerüstü, yer altı kaynaklarını ve insan gücünü sömürmek için komşu ülkeleri iç savaşlara düşürdüğünü ya da birbirleriyle çatıştırdığını insanlığın geneli bilmektedir. Batının, tek kutuplu küresel dünya düzeni ideali acımasız bir realiteye evrilmekte ve dünya halklarının huzurunu dinamitleyen bir kötülük sarmalına dönüşmektedir.

Sosyal bilimlerde duygular, eylemlilikleri açıklamada gittikçe artan bir öneme sahiptir. Duygular, bireysel alanla kısıtlansa da, oluşumları ve sonuçları bakımından kolektif bir zeminde yorumlanmaya ihtiyaç duyar. Kolektif olarak inşa edilen duygular, bireyin eylem biçimini belirler. Modern dünyanın en güçlü duygulardan biri olan bilinmeze karşı duyulan korkunun kaynağında bu kolektiflik bulunur. Dünyada artan göç hareketleriyle birlikte “yabancılar” kolektif korkunun öznesi olmuştur. Korku duygusu temelinde oluşan yabancı düşmanlığını ifade eden Zenofobi, bireyin anlama, yorumlama ve eylem dünyasında ötekiyle kurduğu ilişkinin içeriğini ve sınırlarını belirler. Sürekli üretilen bir korkunun ve bu duygu kaynaklı nefret ve şiddetin varlığı, bu duyguların, öznel deneyimlerden ziyade kolektif bir çerçevede ele alınmasını gerekli kılar. Bu çalışmanın temel amacı, zenofobiyi öteki göçmenin inşasında kolektif bir duygu olarak ele alıp tartışmaktır. Zenofobinin kolektif karakteri iki temelde oluşur: Bunlardan ilki grup aidiyetinin yarattığı kolektif duygudur. Birey, aidiyet grubunu ve bu grubun sınırlarını tanımlayarak “Biz” ve “Ötekini” inşa eder ve sahip olduğu grup ayrıcalıkları bağlamında Ötekine karşı geliştirdiği duygular, bu kolektif aidiyetin bir sonucudur. Zenofobinin kitlelerin politik kontrolünü sağlama işlevi ise onun diğer kolektif yönünü oluşturur. Günümüzün korku toplumlarında, politik güç alanı, bir tehdit olarak inşa edilen yabancıların kontrolüyle oluşturulur, medyanın politik işlevi de bu sürece katıldığında, zenofobi, kitlelere aktarılan bir algı üzerinden inşa edilir., In the social sciences, emotions are increasingly important in explaining actions. Although emotions are limited to the individual domain, they need to be interpreted on a collective basis in terms of their formation and consequences. Collectively constructed emotions determine the individual's action. This collectivity is at the root of the fear of the unknown, one of the most powerful emotions in the modern world. With the increasing global migration movements, “foreigners” have become the subject of collective fear. Xenophobia, which expresses hostility towards foreigners based on fear, determines the content and limits of the relationship that the individual establishes with the other in his/her world of understanding, interpretation, and action. The existence of a constantly produced fear and this emotion-based hatred and violence necessitates that these emotions be handled in a collective framework rather than subjective experiences. The main purpose of this study is to discuss xenophobia as a collective emotion in the construction of migrant as “The Other”. The collective character of xenophobia is formed on two grounds: The first one is the collective emotion created by group belonging. The individual constructs “We” and “The Other” by defining the group of belonging and the boundaries of this group, and the feelings he/she develops against the Other in the context of group privileges are a result of this collective belonging. The function of xenophobia to provide political control of the masses constitutes its second collective aspect. In today's society of fear, the field of political power is created by the control of foreigners who are constructed as a threat, and when the political function of the media is included in this process, xenophobia is built through a perception that affects the masses.

Osmanlı Devleti’nin Balkanlardaki topraklarını kaybetmesi sonucu Türklerin Anadolu’ya göç etmeye başladığı bilinmektedir. 1934 yılında Romanya ile Türkiye arasında bir mübadele anlaşması yapılmış ve bu çerçevede Elazığ’ın Kovancılar ilçesine çok sayıda göçmen yerleştirilmiştir. Bu göçmenlerin bir kısmı coğrafi ve ekonomik sebeplerden dolayı ülkenin batı kesimlerine göç etmiş, geri kalanlar ise azınlık kaldıklarından dolayı ağız özelliklerini kaybetmeye başlamışlardır. Çalışmamızda Kovancılar göçmenlerinin ağız özellikleri kaybolmadan kayıt altına alınıp incelenmiştir. Kovancılar Göçmen Ağzı’nın Ses Bilgisi adlı bu çalışmada söz konusu mübadele anlaşması çerçevesinde Elazığ’a gelip Kovancılar’ı kuran bu göçmenlerin kullanmış olduğu ağzın ses bilgisi özellikleri incelenmiş ve bu özelliklerin Türkiye Türkçesiyle karşılaştırılması yapılmıştır. Çalışma; Giriş, İnceleme ve Sonuç bölümlerinden oluşmaktadır. Giriş bölümünde Kovancılar’ın tarihi, kuruluşu, coğrafyası ve göçmenlerin bugünkü durumu hakkında birtakım bilgiler verilmiştir. İnceleme bölümünde derlenen metinlerin ses bilgisi özellikleri ayrıntılı olarak ele alınıp Türkiye Türkçesi yazı diliyle karşılaştırılmış, benzerlik ve farklılıkları incelenip örneklerle açıklanmıştır. Sonuç bölümünde ise Kovancılar göçmen ağzının ses bilgisi özelliklerinden önemli görülen birtakım hususlar öne çıkarılmıştır. Ayrıca kullanılan transkripsiyon alfabesi de çalışmanın sonunda verilmiştir., It is known that Turks started to migrate to Anatolia due to the Ottoman Empire losing their lands in the Balkans. A cartel was made between Romania and Turkey in 1934 and within this framework, many immigrants were settled in Kovancılar district of Elazığ. Some of these immigrants migrated to the western parts of the country due to geographical and economic reasons, while the rest began to lose their dialect features due to being a minority. In our study, the dialect features of the Kovancılar immigrants had collected and examined before they were lost. In this study, called the Phonetic of Elazig Province Kovancılar Immigrants Dialect, the phonetic features of the dialect used by these immigrants who came to Elazığ and founded Kovancılar within the framework of the exchange agreement were examined and these features were compared with Turkey Turkish. The study: It consists of Introduction, Analysis and Conclusion. In the introduction, some information is given about the history, establishment, geography of Kovancılar and the current situation of immigrants. In the analysis section, the phonetic features of the compiled texts were discussed in detail and compared with the Turkish written language of Turkey, their similarities and differences were examined and explained with examples. In the conclusion part, some issues that are considered important from the phonetic features of the Kovancılar immigrants dialect are highlighted. In addition, the transcription alphabet used is given at the end of the study.

Beyoğlu is one of the central districts of Istanbul with the most mobile population. The dynamics of settlement and mobility of increasingly diverse and larger number number of migrants , in the district, are shaped in parallel with the contingencies created by housing and working opportunities. The level of access to urban rights and services varies according to migrants' status, migration networks and class position.Aims: This study aims to contribute to local social policies and practices targeting n migrants with an original qualitative data-based analysis of the settlement dynamics of different migrant groups in space and their needs, problems and expectations, based on the case of the Beyoğlu district.Methodology: The field research, based on qualitative data collection techniques, is based on six focus group meetings with five migrant groups in the district and interviews with 19 people, including experts and representatives of public institutions. The findings were analyzed by the research team in NVİVO a qualitative data analysis software.Findings: While Syrians under temporary protection status constitute the largest migrant group in Beyoğlu, there is a large irregular and unregistered migrant population in the district. The most important determinants of the migrant presence in the district are its socio-spatial characteristics. The housing stock, which has been falling into disrepair for decades, has created a space where irregular or poor migrants can find shelter. However, the dwellings often do not meet decent housing conditions. The indifference of public institutions towards the socio-spatial conditions in some neighborhoods also facilitates the settlement of undocumented and irregular migrants in the district. The catering and accommodation sectors concentrated in Beyoğlu and the continued existence of the small manufacturing sector provide migrants with opportunities for informal employment. The fact that many of the migrants in Beyoğlu are unregistered or irregular negatively affects their access to basic rights such as health services and education, as well as to labor markets. Children of unregistered and irregular migrants do not have access to formal education. Child labor is also prevalent among children of unregistered Syrians. Migrants' inadequate access to basic health care, prevention and treatment of communicable diseases also poses a public health risk. Women and children migrants living in poor and crowded housing have almost no socializing spaces other than a few parks in the neighborhood.Originality: The identification of the socio-spatial patterns of settlement of migrants and the analysis of the differences and similarities between the settlement of different migrant groups in Beyoğlu make an original contribution to migration studies., Beyoğlu, İstanbul’un en hareketli nüfusa sahip merkez ilçelerinden biridir. İlçe giderek çeşitlenen ve artan oranlarda göçmen gruplarının mekâna tutunma, yerleşme, hareketlilik dinamikleri barınma ve çalışma olanaklarının yarattığı olumsallıklar paralelinde şekillenir. Kentsel haklara ve hizmetlere erişim düzeyleri ise göçmenlerin statülerine, göçmenlik ağlarına ve sınıfsal konumlarına göre değişkenlik göstermektedir. Amaç: Bu çalışma Beyoğlu ilçesi örneğinden yola çıkarak farklı göçmen gruplarının mekânda yerleşme/tutunma dinamikleri ve kentsel mekandaki ihtiyaç, sorun ve beklentilerine dair özgün nitel veriye dayalı bir analizle, göçmenlere yönelik üretilebilecek yerel sosyal politika ve uygulamalara katkı sağlamayı amaçlamaktadır. Yöntem: Nitel veri toplama teknikleriyle yapılan saha araştırması ilçedeki beş göçmen grup ile gerçekleştirilen altı odak grup toplantısı ile uzmanlar ve kamu kurumları temsilcilerinden oluşan 19 kişi ile yapılan mülakatlara dayanmaktadır. Bulguların analizi NVİVO nitel analiz programında araştırma ekibi tarafından yapılmıştır. Bulgular: Beyoğlu’ndaki en büyük göçmen grubunu geçici koruma statüsündeki Suriyeliler oluşturmakla birlikte, ilçede çok sayıda düzensiz ve kayıtsız göçmen mevcuttur. İlçedeki göçmen varlığının en önemli belirleyenleri ilçenin sosyo-mekânsal özellikleridir. On yıllardır metruklaşmakta olan konut stoku, düzensiz veya yoksul göçmenler için barınabilecekleri bir alan yaratmıştır. Ancak konutlar insani barınma koşullarını çoğu kez karşılamamaktadır. Kamu kurumlarının bazı mahallelerdeki sosyo-mekânsal koşullara yönelik kayıtsızlığı da ilçede kayıtsız ve düzensiz göçmenlerin yerleşimini kolaylaştırmaktadır. Beyoğlu’nda yoğunlaşan yeme-içme ve konaklama sektörleri ile küçük imalat sektörünün varlığını sürdürmesi, göçmenlere kayıt dışı çalışma olanakları sunmaktadır. Beyoğlu’ndaki göçmenlerin birçoğunun kayıtsız veya düzensiz olması, sağlık hizmetleri ve eğitim gibi temel haklara ve işgücü piyasalarına erişimlerini olumsuz etkilemektedir. Kayıtsız ve düzensiz göçmenlerin çocuklarının örgün eğitime erişimi yoktur. Kayıtsız Suriyelilerin çocukları arasında çocuk işçiliği de yaygındır. Göçmenlerin temel sağlık hizmetleri ve bulaşıcı hastalıklardan korunma ve tedavi hizmetlerine erişiminin çok yetersiz olması, halk sağlığı açısından da bir risk oluşturmaktadır. Kötü ve kalabalık konutlarda yaşayan kadın ve çocuk göçmenlerin mahalle içerisindeki birkaç park haricinde sosyalleşme mekanları neredeyse yoktur.Özgünlük: Çalışmada göçmenlerin mekâna yerleşimlerinde belirleyici olan sosyo-mekânsal örüntülerin tespiti ile farklı niteliklerdeki göçmen gruplarının mekâna yerleşme ve tutunma dinamikleri arasındaki ayrımlar ve benzerliklerin analizi göç alandaki çalışmalara özgün bir katkı sağlamaktadır.

Migration is a multidimensional phenomenon that is of interest to many scientific disciplines. However, the focus of this study is on the social cohesion dimension of migration. Social cohesion is a very important issue that needs to be emphasized in the process of massive migration waves and becoming an immigration country. In this period when experience mass and individual migrations are experienced, social and cultural cohesion is a compulsory item on our agenda. Turkey, due to its location, has hosted many migration movements from past to present. Seen as a transit country, the country has also become a destination country in recent years. Immigrants from many countries come to our country to start a new life.Social inclusion policies have a very important place in social cohesion. Local governments, as institutions that have one-to-one contact with the local people, are the relevant interlocutors for the issue. It is necessary to be able to intervene on the spot and manage the process of social cohesion, the results of which remain to be seen more clearly in the long term. Many studies on social cohesion have addressed the issue in terms of migrants. This study aims to reveal the perspective, activities and interests of local governments, one of the main actors of the subject in the field of social cohesion, in Istanbul, where the most immigrants live in our country. According to the research findings, it has been found the most important problems for local governments about migrants are being unregistered, lack of basic education, language barrier, access to health services, housing, access to employment, social exclusion, cultural difference and communication problems with public institutions. It is understood that local governments carry out disconnected short-term projects for migrants due to lack of financial resources and legal basis, and that efforts for social cohesion and inclusion are insufficient., Göç bir çok bilimsel disiplinin ilgi alanına giren çok boyutlu bir olgudur. Fakat çalışmadaki odağımızı göçün sosyal uyum boyutu oluşturmaktadır. Yaşadığımız yoğun göç dalgaları ve göç ülkesi olma sürecinde sosyal uyum, üzerinde durulması gereken oldukça önemli bir konudur. Kitlesel ve bireysel göçleri yoğun olarak yaşadığımız bu dönemde, toplumsal ve kültürel uyum zorunlu bir gündem maddesidir. Türkiye, bulunduğu konum itibariyle, geçmişten bugüne birçok göç hareketine ev sahipliği yapmıştır. Bir transit geçiş ülkesi olarak görülen ülke son yıllarda bir hedef ülke olma özelliğine de sahip olmuştur. Pek çok ülkeden göçmenler, ülkemize yeni bir hayat kurmak üzere gelmektedir. Toplumsal uyum konusunda sosyal içerme politikaları oldukça önemli bir yerde durmaktadır. Yerel yönetimler, yerelde halk ile birebir teması olan kurumlar olarak konunun yakın muhatabıdır. Uzun vadede sonuçlarını daha net göreceğimiz sosyal uyum sürecine, yerinde müdahale edebilmek ve süreci yönetebilmek gerekmektedir. Sosyal uyum konusunda yapılmış pekçok çalışma göçmenler açısından konuyu ele almıştır. Bu çalışma ülkemizde en çok göçmenin yaşadığı şehir olan İstanbul’da, sosyal uyum alanında konunun ana aktörlerinden biri olan yerel yönetimlerin bakış açısını, yürüttükleri faaliyetleri ve konuya ilgilerini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma bulgularına göre yerel yönetimler açısından göçmenlerin en önemli sorunlarının, kayıt dışılık, temel eğitimden yoksunluk, dil yetersizliği, sağlık hizmetlerine erişim, barınma, istihdama erişim, sosyal dışlanma, kültürel farklılık ve kamu kurumları ile iletişim sorunu olduğu saptanmıştır. Yerel yönetimlerin göçmenlere yönelik olarak finansal kaynak ve yasal dayanak eksikliği nedeniyle birbirinden kopuk kısa vadeli projeler yürüttükleri, sosyal uyum ve içermeye yönelik çalışmaların yetersiz kaldığı anlaşılmaktadır.

Today, visual studies and emotional studies show a significant development by feeding each other. The triggering of feelings, emotions and thoughts by visuals that provide us reference in our making sense of the world, in other words, the emotional power of visuals constitutes the intersection point of these two sub-disciplines. As the common theme of these two fields, the visual representations of migrants, refugees and asylum seekers in the media plays an important role in mobilizing and collectivizing a range of emotions on a global scale. The aim of this study is to analyse how immigrants, refugees and asylum seekers are visualized and how these images turn into emotional and political outputs. These visual representations have the power to lead different emotions; while some visuals activate feelings of empathy and compassion and provide collective solidarity, others stimulate negative emotions such as fear and anger giving rise to securitization policies and practices of exclusion., Günümüzde görsel çalışmalar ve duygu çalışmaları birbirinden beslenerek önemli bir gelişim göstermektedir. Dünyayı anlamlandırma ve yorumlamamızda bize referans sağlayan görsellerin hisleri, duygu ve düşünceleri tetiklemesi, başka bir ifadeyle görsellerin duygusal gücü bu iki alt-disiplinin kesişim noktasını teşkil etmektedir. Bu iki alanın ortak teması olarak göçmen, mülteci ve sığınmacıların medyadaki görsel temsilleri küresel ölçekte bir dizi duygunun harekete geçirilmesi ve kolektifleştirilmesinde önemli rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı göçmen, mülteci ve sığınmacıların ne şekilde görselleştirildiklerini, söz konusu görsellerin nasıl duygusal ve politik çıktılara dönüştüklerini analiz etmektir. Bu görsel temsiller farklı duyguları kanalize etme gücüne sahiptir; kimi görseller empati ve merhamet duygularını harekete geçirip kolektif dayanışmayı sağlarken, kimileri ise korku ve öfke gibi negatif duyguları canlandırır, güvenlikleştirme politikaları ve dışlama pratiklerini beraberinde getirir.

The language topics have an extensive coverage in the migration and integration literature. The attitude of migrants toward their mother tongue and new language is the essential indicator of their adaptation to society. The increasing number of Syrian students in schools in Türkiye triggers off language discussions. In this study, the perception of Syrian students in secondary school in Istanbul and Gaziantep on the Turkish language and mother tongue skills, and their language preferences in daily life is the main focus of point in this study. The field study of the research was designed in the quantitative research method and face-to-face survey technique. The working group comprises 669 Syrian students in Temporary Education Centers (TEC) and public schools in Istanbul and Gaziantep. The cross-tabulation analysis comparing the variables on the city, school type, and gender points out remarkable results., ÖzGöç ve uyum literatüründe dil konusu özel bir yer tutar. Göçmenlerin göç ettikleri yerde kendi ana dilleri ve yeni dilleri ile ilgili tutumları, içine girdikleri topluma uyumları konusunda son derece belirleyici bir göstergedir. Türkiye'deki okullarda Suriyeli öğrenci sayısının artarak devam etmesi dil tartışmalarının önemini pekiştirmektedir. Bu çalışmada, İstanbul ve Gaziantep illerindeki Suriyeli ortaokul öğrencilerinin Türkçe ve ana dil becerilerine ilişkin algıları ve gündelik hayattaki dil tercihleri incelenmektedir. Nicel araştırma yöntemine göre tasarlanan araştırmanın verileri likert tipi anket yardımıyla toplanmıştır. Çalışma grubu Geçici Eğitim Merkezlerindeki (GEM) ve devlet okullarındaki 669 Suriyeli öğrenciden oluşmaktadır. Şehir, okul türü ve cinsiyet değişkenlerinin karşılaştırıldığı çapraz analizler, Suriyeli öğrencilerde ana dilin korunmasına ve Türkçenin edinimine ilişkin dikkat çekici sonuçlara işaret etmektedir.

The healthcare guidelines were prepared in different languages for migrants in hospitals of European Countries. These guidelines briefly describe referrals in-hospital and important informations and direct migrants to the addresses where they need to go. It has been determined that in America and European countries such as Germany, Switzerland and Austria, cultural identities and mother tongues of immigrant women are less barriers, equality of opportunity is provided to a certain extent, and they contribute to their use of reproductive and preventive health services. Also, they have special childbirth education courses that they conduct, counseling units and information brochures for immigrants. In counseling services, information are related pre-pregnancy care to postpartum depression were given to them. While they are giving these services in the counseling centers, they use intercultural interpreters and telephone lines, which are usually opened by midwives and supported by the municipality, to prevent translation errors. In Turkey, some state hospitals have been started childbirth education for immigrant women with the midwives accompanied by consecutive translation in Arabic since 2017. But unfortunately, these educations interrupted due to the pandemic restrictions. It is thought that the deficiency in immigrant friendly services can be overcome by increasing the available social assistance and allowances for immigrants, providing awareness trainings to increase the health literacy of immigrants, and ensuring that immigrant women have appropriate access to maternity care services. In this review, it was aimed to investigate the childbirth education for immigrant women in the World and Turkey., Avrupa ülkelerinde göçmenlere özel olarak farklı farklı dillerde hazırlanmış olan sağlık rehberleri bulunmaktadır. Bu rehberler hastane içi yönlendirmeleri ve önemli bilgileri kısaca anlatmakta ve göçmenleri ihtiyaç duydukları adreslere yönlendirmektedir. Amerika ve Avrupa ülkelerinden Almanya, İsviçre, Avusturya gibi ülkelerde göçmen kadınların kültürel kimliklerinin ve ana dillerinin daha az engel oluşturduğu, fırsat eşitliğinin bir nebze de olsa sağlandığı, üreme sağlığı ve koruyucu sağlık hizmetlerinden yararlanmalarına katkıda bulundukları ortaya çıkmıştır. Yürütmekte oldukları göçmenlere özgü doğuma hazırlık sınıfları, danışmanlık birimleri ve bilgilendirme broşürleri bulunmaktadır. Danışmanlık birimlerinde gebelik öncesi bakımdan postpartum depresyona kadar her türlü konuda danışmanlık hizmeti alınmaktadır. Genellikle ebelerin açmış oldukları ve belediye destekli olan danışmanlık merkezlerinde çeviri hatalarına engel olmak amaçlı kültürlerarası tercümanlar ve kendi dillerinde danışmanlık hizmeti alabilecekleri telefon hatları bulunmaktadır. Türkiye'de ise 2017 yılından itibaren bazı devlet hastanelerinde göçmen kadınlara ebeler eşliğinde Arapça ardıl çeviri ile gebe okulu eğitimi verilmeye başlandı. Ancak ne yazık ki bu eğitimler pandemi kısıtlamaları nedeniyle kesintiye uğradı. Göçmenlere yönelik mevcut sosyal yardım ve ödeneklerin artırılması, göçmenlerin sağlık okuryazarlığının artırılmasına yönelik bilinçlendirme eğitimlerinin verilmesi ve göçmen kadınların doğum bakımı hizmetlerine uygun erişimlerinin sağlanması ile göçmen dostu hizmetlerdeki eksikliğin giderilebileceği düşünülmektedir. Bu derlemede, dünyada ve Türkiye'de göçmen kadınlara yönelik devam eden doğum eğitimi kursları örneklerinin literatür doğrultusunda incelenmesi amaçlanmıştır.

Bu çalışmanın amacı, sağlık hizmetlerine erişim alanında göçmenlerin karşılaşmış oldukları zorlukları ortaya koymaktır. Çalışma literatür taramasına, konu ile ilgili uluslararası doküman incelemesine ve Göçmen Entegrasyon Politikası İndeks’inden elde edilen verilerin analiz edilmesine dayanmaktadır. Çalışma dört bölüm olarak tasarlanmıştır. Birinci bölümde sağlık bir insan hakkı olarak ele alınmıştır. İkinci bölümde göçmenler ve sağlık alanında karşılaştıkları sorunlar değerlendirilmiştir. Üçüncü bölümde göçmen sağlığı bir entegrasyon göstergesi olarak incelenmiş ve son bölümde verilere dayalı olarak göçmenlerin karşılaşmış olduğu sorunlar ortaya konmuştur. Sonuç olarak, ülkeden ülkeye değişmekle birlikte; sağlık hakkının hiç tanınmaması, sağlık haklarının kısıtlanması, bu hakka erişimin çeşitli prosedürler öne sürülerek zorlaştırılması, gerekli bilgilendirilmelerin yapılmaması, sağlıklı bir iletişimin gerçekleşmesi için yeterli kanalların kurulamaması, etkili politikaların geliştirilmesi noktasında yeterli araştırmaların yapılmaması ve göçmenlere politika kararları alınırken söz hakkının tanınmaması nedenlerinden dolayı önemli sağlık hakkı sorunlarının devam ettiği anlaşılmıştır., The aim of this study is to reveal the difficulties faced by immigrants in the field of access to health services. The study is based on literature review, international document review on the subject, and analysis of data obtained from the Migrant Integration Policy Index. The study is designed as four parts. In the first part, health is discussed as a human right. In the second part, immigrants and the problems they face in the field of health are evaluated. In the third part, immigrant health is examined as an indicator of integration, and in the last part, the problems faced by immigrants are revealed based on the data. As a result, although it varies from country to country; not recognizing the right to health, restricting the right to health, making it difficult to access this right by putting forward various procedures, not providing the necessary information, not establishing sufficient channels for a healthy communication, not doing enough research on the development of effective policies and not giving the immigrants the right to have a say in policy decisions are important health right problems was found to continue.

The Turkish Republic has aproached immigrants and the imigration problem as a big national matter. The government has put big efforts to make immigrants beneficial individuals. According to our research the migrations happened between the years 1934-1939 have been optional and government supported. Following Turkey’s development and economical, Turkey has encouraged the migrations and the Romanian government have been on board with this policy. The procceses for migrations are as followed: the instructions given to the ambassador, housing of the immigrants, the creation of inmigrant villages, the providing of farming equipments, providing farming animals, land distribution, educating the immigrants to become producers. The steamers carrying the immigrants were firstly brought to the storehouses, here they go trough sanitary processes, they are hosted in guesthouses and finally are send to their respectfull settlement areas. The immigrants and the migration problem were all dealt with great delicacy because it was featured constantly in the newspapers. This research aims to evaluate the conditions of the immigrants migrating from Romania to Turkey and the environment of the immigrants from 1934 to 1939, the problems immigrants faced and the resources they with the help of newspapers and archives of the time being., Türkiye Cumhuriyeti göçmenlere, göçmen sorununa millî ve büyük bir dava açısından yaklaşmıştır. Devlet, göçmenlerin ülkeye faydalı birer fert haline gelmesi için her türlü fedakârlığı göstermiştir. Araştırmamıza konu olan 1934-1939 yılları arasındaki göçler, isteğe bağlı ve devlet destekli gerçekleşmiştir. Türkiye takip ettiği nüfus politikası ve ekonomik kalkınma hamleleri ile Romanya’dan Türk göçünü teşvik etmiş ve bu hususta Romanya Hükûmetince de gerekli kolaylık temin edilmiştir. Göçmen sevkiyatının tanziminde büyükelçiliklere talimat verilmesi, göçmen evlerinin yapılması, göçmen köylerinin kurulması, göçmenlere ziraat araçları, çift hayvanlarının temin edilmesi, toprak dağıtılması, göçmenlerin üretici hale getirilmeleri göçmen işlerinde takip edilen aşamalardır. Göçmen sevkiyatını yapan vapurlar önce tahaffuzhanelere getirilir, burada sıhhi işlemlerden geçirilir, konukevlerinde ağırlanır ve nihayetinde iskân bölgeleri olarak belirlenen il ve ilçelere gönderilmişlerdir. Cumhuriyet hükûmetlerinin göçmen sorununa hassasiyetle eğilmesi ve bu sorun karşısında yoğun çaba harcaması göçmenlerin ve göçmen sorununun dönem gazetelerinde sıklıkla ele alınmasına ortam hazırlamıştır. Bu çalışmada 1934-1939 yılları arasında Romanya’dan Türkiye’ye yapılan göçlerin hangi şartlar ve ortam içerisinde gerçekleştiği, göçmenlerin karşılaştığı sorunların ve kendilerine temin edilen imkânların neler olduğu ağırlıkla dönem gazeteleri ve arşiv belgeleri ışığında değerlendirmek amaçlanmıştır.

The number of studies on ethnic and immigrant minorities in Turkey has increased in the last decade due to an increased human mobility in the region and migrant intake next to its existing ethnic diversity. Among these studies, a growing number of them are observed to utilize quantitative methods. However, the ability of these studies to substitute a basis of effective policies to be developed for those minority groups depends on appropriate application and reporting of methodological choices made during the data collection stage. Therefore, current study examines the methodological aspects of the survey studies conducted with ethnic and immigrant minorities in Turkey between 2000-2019. Our findings on data collection processes and the generalizability of findings reveal that most studies fail to define their target groups and to provide detailed information on the sampling procedures and that there often is a discrepancy between the naming of the sampling method and its application. Moreover, generalizability claims of a substantive number of studies should be cautiously evaluated as they do not utilize representative samples. Current study also presents recommendations for researchers facing similar shortcomings and limitations while conducting survey research on ethnic and immigrant minorities. / Türkiye’nin etnik çeşitliliği, yakın coğrafyasındaki insan haraketliliği ve göç alan konumu ile Türkiye’deki etnik ve göçmen azınlıklar üzerine yapılan çalışmalar son on yılda artış göstermiştir. Bu çalışmalar arasında nicel yöntemlere başvuran çalışmaların yaygınlaştığı da gözlenmektedir. Ancak bu çalışmaların ilgili gruplara yönelik etkin politikaların geliştirilmesine dayanak oluşturabilmeleri veri toplama aşamasında kullandıkları yöntemlerin doğru uygulanmasına ve yöntemsel seçimlerin etraflıca raporlanmasına bağlıdır. Bu sebeple bu makale 2000-2019 yılları arasında etnik ve göçmen azınlıklar üzerine anket yöntemi ile yapılan çalışmaları yöntembilimsel ilkeler bağlamında incelemektedir. Veri toplama süreçleri ve sonuçların genellenebilirliği üzerine yapılan incelemede bahse konu çalışmaların azımsanamayacak oranda çalışmanın hedef kitlesini tanımlamadığı, örnekleme yönteminin uygulamasına dair bilgi paylaşmadığı ve/ya örnekleme yöntemiyle uygulama arasında uyuşmazlık olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, birçok çalışmanın örnekleminin temsiliyet yeterliliğine sahip olmadığı ve sonuçlarının genellenebilirliğine şüpheyle yaklaşılması gerektiği görülmüştür. Bu makale, son olarak etnik ve göçmen azınlıklarla yürütülen çalışmalarda benzer eksiklikler ve sınırlamaların üstesinden gelebilmeleri için araştırmacılara öneriler sunmaktadır., NA