Many mawlids (mawlid al-nabī) have been writtenas a reflection of the love for the prophet Muhammad. Süleymān Çelebi’s (d. 825/1422) Wasila al-nacāt, has been seen asthe founding work in Turkish literature in this category. The effect of Wasila al-nacāt has continued for centuries, and inspired many other mawlids. One of them is Enverī Erzincānī’s work named Mawlūd al-sharīf (Sumbulal-gulzār al-kalām al-kadīm). In literature tradition, mawlids are written inmasnawī in verse form, Mawlūd al-sharīf was written instyle. ode. In this respect, the work can be seen as an exception between theother ones. Another remarkable aspect of the work is the similarity between thetwo stories in Nasibī al-mawlid which is estimatedto be written in XV. or XVI. century. Until now, no academic work has been doneabout Mawlūd al-sharīf. Thesources that provide information about Mawlūd al-sharīf report about, two copies, one in Çorum Hasanpasha Manuscript Library (Çorum HasanpaşaYazma Eserler Kütüphanesi) and the other in Kastamonu Manuscript Library(Kastamonu Yazma Eserler Kütüphanesi). Research showed that the copy inKastamonu was in fact another copy of Wasilaal-nacāt another copy of Mawlūd al-sharīf was also found in the ÇorumHasanpasha Manuscript Library (Çorum Hasanpaşa Yazma Eserler Kütüphanesi). The number of couplets of Mawlūd al-sharīf has increased to 202 with the finding of the second copy. About theauthor of the work that is approximatly written in the XVII. or XVIII.century no information could be found. This study, introduces the Mawlūdal-sharīf and its authors, compares it with Wasila al-nacāt and presents an critical analysis of the text.Summary: The term mawlid means birth,birth time and place of birth. It was used to describe works such as the birthof the Prophet, miracles and the death of the Prophet. Next to these there alsomany mawlids about the lifes of Fatīma the daughter of the Prophet and herhusband Alī, and few about the lifes of a spiritual guide. The first examplesof this type seen in Arabic literature are Ibn Dihya al-Kalbī (d. 633/1235),Muhammad al-Azafī (d. 633/1236) and Cafar b. Hasan al-Barzancī (d. 1177/1764);Muhammad b. Masūd el-Kāzarūnī (d. 758/1356) and Sūzanī (d. 569/1173). The celebrations related to mawlid have turned into ceremonial form inthe era of the Fatimies. The Fatimies held, Mawlid-al-Alī, Mawlid al-Hasan,Mawlid al-Husayin and Mawlid al-Fatīma ceremonies next to the Prophet’s. Thefirst mawlid ceremony in the form of today was seen in the time of Muzaffaral-Dīn Gokboru (d. 630/1233).Different ideas have been put forward about the first mawlid text inTurkish literature, but Süleymān Çelebi’s Wasila al-nacat has beenaccepted as a pioneer work in the recognition and love of this kind. Manymawlids were written with the influence of Wasila al-nacat. The likenessof the content and the motifs of the majority of mawlids to Wasila al-nacatis interpreted as a strong sign indicating its importance in this genre. Thetranslation of Wasila al-nacat into Arabic, Circassian, Greek, Kurdish,Tatar, Sawamish, English, German, Albanian, Bosnian... languages should beconsidered as a factor that exposes its breadth.It is estimated that around 200 Turkish mawlids have been written, butthis number is increasing with new studies. One of these mawlids is the work ofEnverî Erzincānī called Mawlūd al-sharīf Ethem Erkoç and Mehmet FatihKöksal are the researchers who have been aware of the existence of this workfor the first time. Both researchers mention that the work has 142 couplets andthe only copy is that in the Çorum Hasanpasha Writing Works Library (ÇorumHasanpaşa Yazma Eserler Kütüphanesi). In his work called Mawlid-nāmaKöksal states that there is a second copy of the work, but the copy ofKastamonu, which is known as the second copy, is actually a copy of Wasilaal-nacat. In the present study, another more bulky version of Mawlūdal-sharīf was recorded in Çorum Hasanpasha Manuscript Library (ÇorumHasanpaşa Yazma Eserler Kütüphanesi). In the catalogs of the National Library(Milli Kütüphane) and Çorum Hasanpasha Manuscript Library (Çorum HasanpaşaYazma Eserler Kütüphanesi), the mawlid is indicated as Persian; the reason forthis mistake might be, the fact that the first twelve of the text is Persian.Although there were many poets who used the pseudonym Enverī there is nopoet in Turkish literature, who was from Erzincan and wrote a mawlid with thesame pseudonym. It was understood thatthe poet was a sayyid.In five places the author’s name or pseudonym is mentioned. His workshows that he is from Erzincān and that he has a mawlid. As a mawlid poetEnverī, adopted a quite ambitious style. He praises himself for writing inPersian, being the best Persian speaker in this area, and boasted his purecharacter and wise poetry.In the headlines of the copies the work is called Mawlūd al-sharīf /Sunbul al-gulzār al-kalām al-kadīm. Therefore, it would be moreappropriate to consider the work as a double name sage. The copies do notinclude a record of the copyright date of the work. According to the secondcopy, which is shorter and which has the impression that it is incomplete, thework was copied in 1249/1833. It can be said that the Mawlid was writtenin the XVII. or XVIII. century because of its language and style.In the mawlid tradition of writing mawlid, generally masnawī form waspreferred. Rarely some mawlids were conposed in verse styles. One of theseworks, which are two for now, is the one in which Çizmeci-zāde Vehbī wrote thecouplets of Wasila al-nacat in sixth verse form. The other one is the Mawlūdal-sharīf of Enverī Erzincān. Mawlūd al-sharīf was written entirelyin the form of an ode, except of two stories with 48 couplets must have beenadded later. The work with 202 couplet was separated from Wasila al-nacat andother mawlids in terms of starting with a Persian tawhid and using the style ofan ode. Because of the small number of citations, the subjects described in Wasilaal-nacat have not been contacted or have been summarized. Mawlūdal-sharīf is one of the shortest ones. Because of the small number ofcouplets of Mawlūd al-sharīf, the subjects described in detail in Wasilaal-nacat are either not mentioned or only summarized. The work, consists oftwo major sections: The birth of the Prophet and the miracle of miraj.The remarkable feature of Mawlūd al-sharīf is that the two storiestold are identical to the stories in Nasībī Mawlid (XV. or XVI.century). The first story tells how, a Jewish couple living in Baghdad becameMuslims because of their respect for the mawlid ceremony. The second storytells about, a young named Alī who organized a mawlid ceremony with littlemoney left from his mother and therefore died with faith. Surprisingly, thissimilarity is seen in the content and narrative forms of the stories in bothtexts. The fact that the comparative stories are almost the same makes on thinkof the possibilities of imitating, quoting or saving rather than an impressionof the author by the previous text. Taking into account the chronological time,it seems more likely to accept the quotations in the Mavlūd al-sharīf asduplicating. Writing the stories in Mawlūd al-sharīf after the mainchapters and the line differences in the rulers reinforce the impression thatthe stories are added later., Hz. Muhammed’e duyulan sevginin yansıması olarak birçok mevlidyazılmıştır. Süleyman Çelebi’nin (ö. 825/1422) Vesiletü’n-necât’ı, Türkedebiyatında bu türün kurucu eseri olarak kabul edilmiştir. Vesiletü’n-necât’ınetkisi asırlarca devam etmiş, bu saikle birçok mevlid yazılmıştır. Bunlardanbiri de Enverî Erzincanî’nin Mevlûd-i Şerif (Sümbül-i Gülzâr-ı Kelâm-ıKadîm) adlı eseridir. Edebî gelenekte mevlidler, genellikle mesnevi nazımbiçimiyle yazılırken Mevlûd-i Şerif, kaside şeklinde telif edilmiştir.Eser, bu yönüyle diğer mevlidler arasında bir istisna olarakdeğerlendirilebilir. Eserin dikkat çeken başka bir yönü de XV-XVI. yüzyıldayazıldığı tahmin edilen Nasibî Mevlidi’nde geçen iki hikâye arasındakiayniyete yakın bir benzerliğin bulunmasıdır. Mevlûd-i Şerif hakkında şuana kadar akademik bir çalışma yapılmamış. Mevlûd-i Şerif hakkında bilgiveren kaynaklarda, biri Çorum Hasanpaşa Yazma Eserler Kütüphanesinde, diğeriKastamonu Yazma Eserler Kütüphanesinde bulunan iki nüshasından söz edilmiştir.Yapılan incelemeler sonucunda Kastamonu’daki nüshanın aslında Vesiletü’n-necât’ınbaşka bir nüshası olduğu anlaşılmıştır. Yapılan araştırmalarla Mevlûd-iŞerif’in başka bir nüshası, yine Çorum Hasanpaşa Yazma Eserler Kütüphanesindebulunmuştur. Mevlûd-i Şerîf’in 142 olan beyit sayısı, ikinci nüshanınbulunmasıyla 202’ye çıkmıştır. XVII. ya da XVIII. yüzyılda yazıldığı tahminedilen eserin müellifi hakkında bir bilgi bulunamamıştır. Bu çalışmada Mevlûd-iŞerîf ve müellifi tanıtıldıktan sonra Vesiletü’n-necat’lakarşılaştırılmış ve iki nüsha karşılaştırılarak mevlidin tenkitli metnineşredilmiştir.Özet: Doğum, doğum zamanı ve doğum yeri anlamınagelen mevlid terimi, edebiyatımızda Hz. Peygamber’in doğumu, mucizeleri vevefatı gibi dönemleri ve olayların anlatıldığı eserleri tanımlamak içinkullanılmıştır. Hz. Peygamber’in yanı sıra çokça Hz. Ali ve Fatma, nadiren birmürşidin hayatını anlatan mevlidler de yazılmıştır. İlk örnekleri Arapedebiyatında görülen bu türün müellifleri arasında İbnü Dihyeti’l-Kelbî (ö.633/1235), Muhammed el-Azefî (ö. 633/1236) ile Cafer b. Hasan el-Berzencî (ö.1177/1764); İran edebiyatında Muhammed b. Mesûd el-Kâzerûnî (ö. 758/1356) ileSûzenî (ö. 569/1173) sayılabilir.Mevlidle ilgili kutlamalar, ilk defa Fatimiler zamanında tören formunadönüşmüştür. Hz. Peygamber’in dışında Fatimilerde, Mevlid-i Ali, Mevlid-iHasan, Mevlid-i Hüseyin ve Mevlid-i Fatma törenleri de yapılmıştır. Günümüzdekişekliyle ilk mevlid merasimi, Muzafferiddün Gökbörü (ö. 630/1233) zamanındagörülmüştür.Türk edebiyatındaki ilk mevlid metninin hangisi olduğu hakkında farklıfikirler ileri sürülmüş olsa da Süleyman Çelebi’nin Vesîletü’n-necât’ıbu türün tanınmasında ve sevilmesinde öncü eser olarak kabul edilmiştir. Vesiletü’n-necât’ıntesiriyle birçok mevlid yazılmıştır. Bunların büyük bir kısmının muhteva vemotiflerinin Vesiletü’n-necât’a benzetilmesi, onun bu türüniçindeki önemini gösteren kuvvetli bir işaret olarak telakki edilmiştir. Vesiletü’n-necât’ınArapça, Çerkezce, Rumca, Kürtçe, Tatarca, Sevâhil dili, İngilizce, Almanca,Arnavutça, Boşnakça... gibi dillere tercüme edilmesi, onun etki alanıngenişliğini ortaya koyan bir unsur olarak görülmüştür.Türk edebiyatında 200 kadar mevlidin yazıldığı tahmin edilmekle beraberyeni çalışmalarla bu sayı daha da artmaktadır. Bu mevlidlerden biri de Enverî-iErzincanî’nin Mevlûd-i Şerîf adlı eseridir. İlk kez bu eserinvarlığından haberdar eden araştırmacılar Ethem Erkoç ile Mehmet FatihKöksal’dır. Her iki araştırmacı eserin 142 beyit olduğunu ve Çorum HasanpaşaYazma Eserler Kütüphanesinde bulunan tek nüshasından söz etmiştir. Köksal, Mevlid-nâmeadlı eserinde, eserin ikinci nüshasının bulunduğunu belirtmişse de ikincinüshası olarak bilinen Kastamonu nüshası, aslında Vesiletü’n-necat’ınbir nüshasıdır. Yaptığımız araştırmada Mevlûd-i Şerîf’in yine ÇorumHasanpaşa Yazma Eserler Kütüphanesinde kayıtlı daha hacimli başka bir nüshasıtespit edilmiştir. Milli Kütüphane ve Çorum Hasanpaşa Yazma Eserler Kütüphanesikataloglarında bu mevlidin Farsça olduğu bilgisi verilmiş olsa da metnin ilk oniki beytinin Farsça olması, bu yanlışın nedeni olabilir.Türk edebiyatında Enverî mahlasını kullanan birçok şair bulunmasınarağmen tezkireler ve diğer biyografik kaynaklarda mevlid yazan, Erzincanlı olanve Enverî mahlasını kullanan başka bir şaire rastlanmamıştır. Şairin seyyidolduğu anlaşılmıştır. Mevlidin beş yerinde yazarın adı ya da mahlasızikredilmiştir. Eserinden, şairin Erzincanlı olduğu ve şu an için birmevlidinin olduğu bilgisine ulaşılmıştır. Enverî, bir mevlid şairine göreiddialı bir üslubu benimsemiştir. Şair, Farsça yazmayı övünç vesilesi yapmış,bundan dolayı kendini, bu alanda en iyiFarsça bilen kişi olarak tanıtmış, saf karakteri ve hikmetli şiiriyleövünmüştür.Eser, nüshaların başlıklarında “Mevlûd-i Şerîf /Sünbül-i Gülzâr-ıKelâm-ı Kadîm” olarak adlandırılmıştır. Bundan dolayı eseri, çift isimlibir mevlid olarak değerlendirmek daha uygun görünmektedir. Nüshalarda eserintelif tarihiyle ilgili bir kayıt belirtilmemiştir. Daha kısa olan ve eksikolduğu intibaını uyandıran H2 nüshasına göre eser, 1249/1833 yılında istinsahedilmiştir. Dil ve üslup özelliklerinden dolayı Mevlid’in XVII. ya daXVIII. yüzyılda yazıldığı söylenebilir.Mevlid geleneğinde genellikle mesnevi nazım biçimi tercih edilmiştir. Çoknadir görülse de farklı nazım biçimleriyle oluşturulan mevlidler deyazılmıştır. Şimdilik iki tane olan bu eserlerden biri, Çizmeci-zâde Vehbî’nin Vesiletü’n-necât’ınbazı beyitlerini tesdis ettiği mevlididir. Diğeri ise Enverî-i Erzincanî’nin Mevlûd-iŞerîf’idir. Mevlûd-i Şerîf, sonradan ilave edildiğini tahmin ettiğimiz 48 beyitlik iki hikâyedışında bütünüyle kaside nazım biçimiyle yazılmıştır. 202 beyit olan eserinFarsça bir tevhidle başlatılması ve kaside şekliyle yazılması bakımından eser, Vesiletü’n-necâtve diğer mevlidlerden ayrılmıştır. Mevlûd-i Şerîf kısa mevlidlerdenbiridir. Mevlûd-i Şerîf’in beyit sayısının az olmasından dolayı Vesiletü’n-necât’taayrıntılı olarak anlatılan konulara ya değinilmemiş ya da bunlar özetlenerekverilmiştir.Eserde, çoğu mevlidde bulunan temel iki bölüm anlatılmıştır: Hz.Peygamber’in doğumu ve Mi’raç mucizesi.Mevlûd-i Şerîf’in dikkat çekicibir hususiyeti, anlattığı iki hikâyenin Nasîbî Mevlidi’ndeki (XV-XVI.yüzyıl) hikâyelerle aynı olmasıdır. Birinci hikâyede, Bağdat’ta yaşayan Yahudibir karı-kocanın mevlide saygılarından dolayı Müslüman olmaları anlatılmıştır.İkincisinde ise Ali adında bir gencin annesinden kalan bir flori ile mevlidokutması ve imanla vefat etmesi anlatılmıştır. Şaşırtıcı orandaki bu benzerlik,her iki mevlidde anlatılan hikâyelerin muhteva ve ifade biçimlerinde degörülür. Mukayese edilen hikâyelerin nerdeyse aynı olması, etkilenmeden çoktaklit etme, alıntılama ya da müstensihin tasarrufu ihtimallerinidüşündürmüştür. Kronolojik zaman hesaba katıldığında Mevlûd-i Şerif’tekialıntılamaları, bir müstensihin ilavesi olarak kabul etmek daha muhtemelgörünüyor. Mevlûd-i Şerif’teki hikâyelerin ana bölümlerden sonrayazılması, cetvellerdeki çizgi farklılıkları hikâyelerin sonradan eklendiğiizlenimini daha da kuvvetlendirmiştir.