Search

Hazırlık ihbarı, geminin, yükleme veya boşaltma yerine vardığının taşıyan tarafından taşıtanlara bildirilmesidir. Hazırlık ihbarı, gemin vardığı ve yükleme/boşaltmaya (yüke, denize elverişlilik gibi) tüm açılardan hazır olduğu anlamına gelir. Hazırlık ihbarı, çarter partilerde aksine bir hüküm yoksa, sözlü olarak verilir. Öte yandan, hazırlık ihbarı starya süresinin başlaması için gereklidir. Hazırlık ihbarı verilebilmesi için geminin çarter partide belirlenen rıhtıma yanaşmış olması ve bazı formalitelerin yerine getirilmiş olması gerekir. Bununla birlikte, çarter partilere konan klozlarla bunun aksine düzenleme yapılabilir. Bu klozlar arasında wipon (gemi limanda olsun olması), wibon (gemi rıhtıma yanaşsın yanaşması), time lost (rıhtım beklenirken kaybolan zamanın staryadan sayılması) veya serbest pratika alınsın alınmasın gibi klozlar yer almaktadır. Bu klozlar gereği, geçerli bir hazırlık ihbarında bulunabilmek için geminin rıhtıma yanaşması veya bazı formalitelerin yerine getirilmesi aranmamıştır.

Plant variety protection (PVP), also known as plant breeder?s rights (PBR) is aspecial form of intellectual property protection tailored to the needs of plant breeding. Thisprotection required under the WTO TRIPS agreement to provide some intellectual propertyprotection for plants are choosing Plant Breeders? Rights. TRIPS specifies only an?effective sui generis system? without further clarification. An ?effective? system based onthe detailed TRIPS patent requirements is developed. In general, the requirements map welcurrent UPOV Acts.The breeder?s rights protects plant variety. Variety means a plant grouping within asingle botanical taxon of the lowest known rank, which grouping can be, defined by theexpression of the characteristics resulting from a given genotype or combination ofgenotipes, distinguished from any other plant grouping by the expression of at least one ofthe said characteristics and considered as a unit with regard to its suitability for beingpropagated unchanged.The aplicant must show that the plant variety is new, distinct, uniform, and stable.Plant variety protection provides that, in respect of the propagating material of aprotected variety, any porduction, reproduction (multiplication), conditioning for thepurpose of propagation, offering for sale, selling or other marketing, exporting, importing,or stocking for any of these purposess shall require the authorisation of the breeder. TheBreeders? Rights allows breeding with the protected variety. Under breeder?s rights, afarmer may raise a crop one year and save seed to use for himself the next year. Thebreeder?s rights also includes an exemption for research. 276

192

Marka, bir teşebbüsün mal veya hizmetlerini diğer teşebbüslerin mal veya hizmetlerinden ayırt etmek amacıyla kullanılan işaretlerdir. Bu işaretlerin marka olarak kullanılabilmesi için Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescil edilmesi gerekmektedir. Türk Patent, kendisine gelen marka başvurusunda şekli bir eksiklik bulunmuyorsa markanın 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanuna göre tesciline engel oluşturan bir neden olup olmadığını inceler. Marka olarak tescil edilmek istenen işaret, mutlak tescil engellerinden bir veya bir kaçını ihtiva ediyorsa başvuru, Türk Patent tarafından re'sen reddedilecektir.Mutlak tescil engelleri 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu'nun 5. maddesinde düzenlenmiştir. Maddede sayılan tescil engelleri sınırlı sayıdadır. Kıyas yoluyla genişletilmesi mümkün değildir. Mutlak tescil engellerinin düzenlenme amacı; ayırt ediciliği olmayan, ticari hayatta herkesin kullanımına açık bırakılması gereken, mal veya hizmetlerin niteliği, kalitesi, coğrafi kaynağı konusunda halkı yanıltan, dini değer ve sembolleri içeren, kamu düzenine ve genel ahlaka aykırı işaretlerin tescil edilmesinin önüne geçmektir. SMK'da düzenlenen mutlak tescil engelleri, büyük ölçüde 556 sayılı mülga KHK ile aynı doğrultuda olmakla beraber, yenilenen AB mevzuatı doğrultusunda revize edilmiştir. Bu nedenle mutlak tescil engelleri mülga KHK ve AB mevzuatı göz önünde bulundurularak incelenmiştir. Trademark are signs that are used in order to distinguish the goods or services of an enterprise from those of other enterprises. These signs must be registered by the Turkish Patent and Trademark Office in order to be used as a trademark. Turkish Patent examines whether there is any obstacle to the registration of the mark according to the Industrial Property Law No. 6769, provided that there is no lack in terms of shape. If the sign to be registered as a trademark contains one or more of the obstacles for absolute grounds for refusal, the application will be rejected by Turkish Patent.Absolute grounds for refusal are regulated in Article 5 of the Industrial Property Law No. 6769. There are only a limited number of registration barriers. Expansion by comparison is not possible. Purpose of regulation of absolute registration barriers is to prevent the registration of those signs which lack distinctive features, should be left open for everyone's use in commercial life, deceptive in terms of quality and origin of goods and services, containing religious values and symbols, and having offenses against public order and morality. While absolute registration barriers enacted by the IPL are in the same parallel with the Decree Law No. 556. to a great extent, they were revised in line with the renewed EU legislation. Therefore, the absolute registration barriers were examined with regard to the Decree Law no. 556 and the EU legislation. 149

Uygulamada en sık karşılaşılan sermaye şirketi olan limited şirkette, şirket yapısının ve ortak ile şirket arasındaki ilişkinin incelenmesi ve ortaya konulabilmesi ortağın şirkete karşı yüklendiği kanuni ve sözleşmesel yükümlülüklerin aydınlatılması suretiyle mümkün olabilecektir. 6102 sayılı kanun incelendiğinde limited şirket ortağının kanuni ve asli edim borcu olarak karşımıza `sermaye koyma borcu` çıkmaktadır. Bu asli borcun dışında konusu sadece bir miktar para olarak kararlaştırılabilen `ek ödeme yükümlülükleri` ya da yapma, yapmama, getirme gibi çeşitli edim yükümleri ile kararlaştırılabilecek `yan edim yükümlülükleri` de şirket sözleşmesi ile kararlaştırılarak ortağın yükümlülüğü genişletilebilecektir (TTK m. 603-607). 6102 sayılı kanunun limited şirket ortağı için öngördüğü bir diğer borç da `bağlılık yükümlülüğü ve rekabet yasağıdır` (TTK m. 613). Kanun koyucu uygulama ve öğretide genel olarak kabul gören bu yükümlülüğü düzenleyerek beklenti ve gerekliliğe cevap vermiştir. Çalışmada ortağın sözü edilen borçları sırasıyla yarı birer bölüm olarak incelenmeye çalışılacaktır.Anahtar Kelimeler: ticaret şirketi, sermaye şirketi, limited şirket, sermaye koyma borcu, ek ödemeler, yan edimler, bağlılık yükümlülüğü, rekabet etmeme, sır saklama. Limited companies are the most preferred type of company in practice. The debt and obligations of the partners must be examined in order to understand the structure of this company. Significant changes were made in the debts and obligations of the partners Law No. 6102. In this study; the debt and liabilities of the partner will be examined in the separate sections. In the first part, the creation of a limited company's capital and the partner's obligation to bring in capital according to the company agreement will be examined. Bring in capital is the most significant debt of the partners. After this main debt in the second part of the study, additional payment and supplemental performance obligations will be trying to be expressed. In the last part of the study will be examined the duty of loyalty and the prohibition of competition.Keywords: limited company, main capital of the company, debt and obligations, additional payments, supplemental performance, the duty of loyalty, prohibition of competition. 191

Deniz Ticareti Hukuku'nda en önemli hususlardan biri taşıyanınsorumluluğunun belirlenmesidir. Zira deniz yolu ile yük taşıma işini gerçekleştirenkişi taşıyandır. Uygulamada da deniz ticareti alanında uyuşmazlıkların çok büyük birbölümü taşıyanın sorumluluğunu doğurmaktadır. Dolayısıyla taşıyanınsorumluluğunu belirlemek ve sınırlarını çizmek uygulama açısından da hayati önemesahiptir.Türk Ticaret Kanunu'nun beşinci kitabını oluşturan Deniz Ticareti Hukukukısmında taşıyanın sorumluluğuna önem verilmiştir. Zira bu konu TaşıyanınSorumluluğu ve Hakları başlığı altında özel olarak düzenlenmiştir. Ancak taşıyanınsorumluluğu hakkında Türk Ticaret Kanunu'nda bulunan hükümler bunlardan ibaretdeğildir. Türk Ticaret Kanunu'nda bazı başka hükümlerin içerisinde de taşıyanınsorumluluğuna ait hususlara rastlamak da mümkündür.Taşıyanın sorumluluğunun belirlenmesi, deniz yolu ile taşıma işlerininuluslararası niteliğe sahip olmasından dolayı, birçok ülkeyi ilgilendirmektedir. Zatenbu sebepten dolayı taşıyanın sorumluluğu birçok konvansiyonda düzenlenmiştir. Bukonvansiyonların amacı ise bu konu hakkında yeknesak kurallar ortaya çıkarmaktır.Zira günümüze kadar taşıyanın sorumluluğu hakkında dört önemli konvansiyonoluşturulmuştur.İşte taşıyanın sorumluluğu ancak bu ulusal ve uluslararası düzenlemelerbirlikte değerlendirildiği zaman tam olarak anlaşılabilir. Bu düzenlemelerin hepsigenel olarak aynı çerçeve etrafında şekillenmektedirler. Ancak gelişen teknoloji veekonomik hayatın yeni ihtiyaçları çerçevesinde birbirlerinden ayrılmaktadırlar.Ayrıca bu düzenlemeler taşıyan ya da taşıtanın lehine veya denizci ya da denizciolmayan devletler lehine düzenlenmelerine göre de farklılıklar içermektedirler.Günümüzde taşıyanın sorumluluğu hakkında denilebilir ki ulusal kaynaklarneredeyse tamamen uluslararası konvansiyonlar nezdinde şekillenerekoluşturulmuştur.Taşıyanın sorumluluğu hakkında ortaya koyulan her uluslararasıkonvansiyona tüm devletler taraf değildir. Zira bazı konvansiyonlar birçok devlettarafından kabul edilirken bazılarını kabul eden devlet sayısı ise azdır. Ancak kabuledilip edilmemekten bağımsız olarak neredeyse her devletin mevzuatında bukonvansiyonların her birinden bazı hükümler bulunmaktadır. Ayrıca bu alanda ortayaçıkan konvansiyonların hepsi halen yürürlüktedir. Dolayısıyla taşıyanınsorumluluğunun bunlardan bağımsız olarak ele alınması mümkün değildir.Anahtar Kelimeler: Navlun sözleşmesi, taşıyanın sorumluluğu, Lahey Kuralları,Hamburg Kuralları, Rotterdam Kuralları. The most important issue in Maritime Trade Law is the determination of theliability of the carrier. Because the person carrying the goods by sea is the carrier. Inpractice, a large part of the disputes bear the liability of the carrier. Therefore, it isalso vital for the practice to determine the liability of the carrier and draw itsboundaries.In Maritime Trade Law, which is the fifth book of the Turkish CommercialCode, special importance has been given to the carrier's liability. This issue isspecially regulated under the title Carrier's Liability and Rights. However, theregulations of the carrier's liability on the Turkish Commercial Code are not limitedto these provisions. Its possible to find articles pertaining the liability of the carrier insome other provisions of the Turkish Commercial Code.The determination of the carrier's liability concerns many countries due to theinternational nature of the maritime transport. Because of this reason, the liability ofthe carrier is regulated in many conventions. The purpose of these conventions is toform uniform rules on this subject. Four important conventions have been establishedabout the liability of the carrier until today.The liability of the carrier is fully understandable only when these nationaland international regulations are evaluated together. All of these regulations aregenerally shaped around the same frame. However, they are separated from eachother under the new needs of developing technology and economic life. They alsohave differences on the reason they are regulated, according to the favor of thecarrier or the shipper, or to the favor of the maritime or non-maritime countries.Today it can be said about the liability of the carrier that the national regulations areshaped almost entirely at the form of the international conventions.Not all countries accept every international convention laid down about theliability of the carrier. Because some conventions are accepted by many countrieswhile the number of countries accepting some are not that much. However,regardless of whether or not they are accepted, almost every country's legislationcontains provisions from each of these conventions. In addition, all the conventionsregulated in this area are still in force. It is therefore not possible to take account ofthe liablity of the carrier independently.Key Words: Carriage of goods by sea, carrier's liability, Hauge Rules, HamburgRules, Rotterdam Rules. 163

Yolculuk çarteri sözleşmesi, taşıyanın, navlun adı verilen ücret karşılığında, kısmen veya tamamen taşıtana tahsis ettiği gemiyle, denizde eşya taşımayı üstlendiği sözleşmedir. Uzun yıllardır uygulanan ve günümüzde yaygın bir kullanım ağına sahip bir sözleşme olan yolculuk çarteriyle güdülen amaç, eşyanın teslim alındığı şekliyle ve zamanında hak sahibine teslimini gerçekleştirebilmektir. Bu amacın gerçekleşebilmesi, ancak tarafların üzerine düşen yükümlülükleri yerine getirebilmesiyle mümkün olabilecektir. Tarafların üzerine düşen yükümlülüklerin neler olduğu, bu yükümlülüklerin kapsamı, hukuki niteliği, yükümlülüklerin ihlal edilmesi durumundaki sorumluluk ve tarafların sahip olacağı imkanlar, çalışmamızın temel odak noktalarıdır. Bu çalışmada, yolculuk çarteri sözleşmesiyle ilgili olarak 6102 sayılı TTK ile yapılan değişiklik ve yenilikler göz önüne alınarak, konu, Anglo-Amerikan ve Alman Hukuku'yla mukayeseli şekilde incelenmiştir. Ayrıca, erişilebildiği ölçüde, İskandinav ve Çin Deniz Hukuku'na ilişkin bilgilere yer verilmeye çalışılmıştır. Bu çerçevede, öncelikle, yolculuk çarteri sözleşmesinin unsurları ve özellikleri ortaya konulmuş, benzer deniz ticareti sözleşmeleriyle mukayesesi yapılmış ve sözleşmenin tarafları, ilgilileri ve aracıları açıklanmıştır. Daha sonra, taraflarının yükümlülükleri, teker teker ele alınmış ve bu yükümlülüklere aykırılık durumunda ortaya çıkabilecek olası sorunlara çözüm bulunmaya çalışılmıştır. Yolculuk çarteri sözleşmesinden doğan yükümlülükler, kuşkusuz çalışmamızda ele aldığımız hususlardan ibaret değildir. Sözleşme serbestisi ilkesi çerçevesinde, tarafların aralarında anlaşarak çeşitli yükümlülükleri üstlenmeleri mümkündür. Fakat, uluslararası düzenlemeler, yerli ve yabancı hukuk kuralları ve günümüz uygulaması dikkate alındığında, işlenilen konuların, uyuşmazlıkların büyük bir kısmına hitap ettiği görülecektir. Voyage charter contract is the contract that the carrier undertakes to carry goods at sea with the vessel allocated to vehicle, partially or wholly, in return for the so-called freight charge. The purpose of the voyage charter, which is a contract that has been applied for many years and which has a widespread usage network today, is to be able to deliver to the rightful owner in time and the manner of receipt. The raelization of this object will only be possible if the parties can fulfill their obligations. What are the duties of the parties, the scope of duties, the legal nature, the liability if the duties are violated and the possibilities of the parties are the main focas points of our work. In this study, the issue has been examined in comparision with Anglo-American and German Law, taking into account the changes and amendments made with the Turkish Commercial Code numbered 6102 with respect to voyage charter contract. In addition, to the extent that access is possible information on the Scandinavian and Chinese Maritime Law has been tried to included. In this context, the elements and characteristics of the voyage charter contracts are firstly presented, comparable with similar maritime contracts, and parties, cargo interests and intermadiaries of the contractor are explained. Later, obligations of the parties have been adressed individually and tried to find solutions to possible problems that may arise in case of contradiction. Obligations arising out of the voyage charter contract are not only matters we have dealt with in our work, but also others. Under the framework of the agreement liberalization principle, it is possible for the parties to undertake various obligations by mutual agreement. However, considering international regulations, domestic and foreign legal rules and current practice, it will be seen that the topics covered adress a large part of the conflicts. 259

Kanun koyucu, bağlı tacir yardımcılarından olan ve 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun 454. maddesinde düzenlenmiş bulunan seyyar tüccar memurunu yürürlükten kaldırmış, onun yerine ikame ettiği pazarlamacılık sözleşmesini ise 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun hizmet sözleşmelerine ayrılmış olan altıncı bölümünün içinde ikinci ayrımda 448-460. maddeleri arasında düzenlemiştir. Böylece kanun koyucu TBK'nın 448. maddesinde `pazarlamacının sürekli olarak, bir ticarî işletme sahibi işveren hesabına ve işletmesinin dışında, her türlü işlemin yapılmasına aracılık etmeyi veya yazılı anlaşma varsa, bu anlaşmada belirtilen işlemleri yapmayı, işletme sahibi işverenin de buna karşılık ücret ödemeyi üstlendiği sözleşme` şeklinde tanımladığı pazarlamacılık sözleşmesini hizmet sözleşmesinin özel bir türü olarak düzenlediği görülmektedir. Belirtmek gerekir ki, kanun koyucu TBK'nın pazarlamacılık sözleşmesine ilişkin hükümlerini sevk ederken, küçük farklılıklar dışında İsviçre Borçlar Kanunu'nun 347-350. madde hükümlerini neredeyse bire bir iktibas etmiştir. Pazarlamacılık sözleşmesine ilişkin TBK'nın 448 vd. maddeleri incelendiğinde pazarlamacının işlev, görev ve unsurları itibariyle seyyar tüccar memurunun rolünü ikame ettiği ve bağımlı tacir yardımcısı şeklindeki yapının halen devam ettiği rahatlıkla söylenebilecektir. Dolayısıyla pazarlamacının ticarî işletme organizasyonu ve pazarlamacılık faaliyeti içindeki yeri göz önüne alındığında hizmet sözleşmesi kapsamı altında değil, 818 sayılı mülga BK'da olduğu gibi `Diğer Tacir Yardımcıları` başlığı altında düzenlenmesi daha isabetli olurdu. Hemen belirtelim ki, pazarlamacılık sözleşmesine TBK'nın `Ticarî Temsilciler, Ticarî Vekiller ve Diğer Tacir Yardımcıları` başlıklı on ikinci bölümünde yer verilmemesi, onun bağımlı tacir yardımcısı sayılmasını engellemez. Sonuç olarak, pazarlamacılık sözleşmesi, 818 sayılı mülga BK'da düzenlenmiş olan seyyar tüccar memurunun çok daha ayrıntılı şekilde düzenlenmiş hali olup, pazarlamacı da seyyar tüccar memurundan başka bir şey değildir. The legislator repealed the itinerant Merchant Office, which was among the connected trader aides regulated by article 454 of No. 818 Code of Obligations (CO); and instead, regulated the marketing contract as a substitute between articles 448-460 in the second paragraph of the chapter six of No. 6098 Turkish Code of Obligations (TCO). This way, the legislator seems to regulate the so-called marketing contract as a special type of service contract, which was defined as `the contract enabling the trader to act on behalf of a mercantile business owner outside the firm; to mediate any kind of transaction; and to conduct other affairs written in an agreement; and the business owner agrees to pay for these services` in article 448 of TCO. In fact, the legislator adapted almost exact clauses of article 347-350 of swiss Code of Obligations with slight changes while referring to marketing contract provisions of TCO.When one examines the articles 448 etc. of TCO, it will be safe to assume that the trader has replaced the itinerant merchant officer's role in terms of its functioning and roles; and that the office of connected trader aides is still active. Therefore, it would be more accurate to regulate it under `Other Trades Aides` as in former law no 818, rather than under service contract considering the trader's role within commercial business organization. I would also like to point out that the fact that marketing contract was not mentioned in the twelfth section titled `Commercial Agents, Commercial Proxies and Other Trader Aides` in TCO, does not prevent its being regarded as a connected trader aide. Consequently, the marketing contract is nothing but a more detailed version of itinerant merchant officer contract regulated in former law no. 818 in CO; and thus, the trader is safely recognized as itinerant merchant officer. 143

Kooperatifler, ekonomik gereksinmelerini tek başlarına karşılayamayan iktisadi yönden zayıf kişilerin, karşılıklı güven duygusuna dayalı olarak demokratik ilkeler çerçevesinde bir araya gelerek oluşturdukları teşekküllerdir. Dolayısıyla kooperatif teşekküller açısından insan, önemli bir faktördür. İnsanın ise zayıf bir varlık olması hasebiyle, kooperatif teşekküller açısından denetim son derece önem-i haiz bir husustur. Çünkü kooperatiflerin yöneticilerinin veya yönetimde söz sahibi olan kişilerin kötü niyetli davranarak kooperatifin çıkarlarını kendi çıkarları doğrultusunda kullandıkları günümüzde sık rastlanılan durumlardandır. Ülkemizde kooperatifler üzerinde caydırıcı etkili bir denetim sisteminin tesis edilememiş olması ise, bu durumu ortaya çıkaran en önemli faktördür. Oysaki etkili bir denetim kooperatif ortaklarının en büyük güvencesidir. Ayrıca denetim, kooperatiflerden beklenen faydanın yerine tam olarak getirilmesi noktasında önemli bir yere sahiptir. Çünkü denetimsiz bir kooperatif teşekkülden, belirli bir başarıya ulaşmasını veya ulaşılmış bir başarıyı sürdürmesini beklemek oldukça zordur.Kooperatif teşekküllerin iyileştirilmesinde ve sıhhatli bir yapıya kavuşturulmasında en etkili tedavi araçlarından biri olarak kabul edilen denetimin kim tarafından yapılacağı önemli bir husustur. Hukukumuzda kooperatiflerin denetimi kamu menfaati ve özel yani ortakların menfaati bağlamında iki farklı şekilde ele alınmaktadır. Dolayısıyla denetim kamu menfaatinin söz konusu olduğu noktalarda devlet, özel menfaatlerin söz konusu olduğu noktalarda ise ilgili kooperatifin organları tarafından yerine getirilmektedir.Kooperatiflerdeki başlıca denetim türleri ise üç gruba ayrılmaktadır. Söz konusu denetim türlerinin ilki kooperatif genel kurulunun, ortakların ve denetim kurulu üyelerinin yaptığı Koop. K. md.65, 66 ve 67 de düzenlenen iç denetim, diğeri ilgili bakanlığın, noterin, sicil memurlarının, bağımsız denetim kuruluşlarının, hakem kurullarının yaptığı Koop. K. md. 90, 91 ve 95'de düzenlenen dış denetim ve nihayetinde ise kooperatiflerin bağlı bulunduğu üst birliğin yaptığı Koop. K. md. 75 ve 91'de düzenlenen üst denetimdir. Dolayısıyla 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu'na bakıldığı zaman denetim noktasında birçok düzenleme yapılmakla birlikte, kooperatiflerin denetimi ile ilgili hükümlerin ülke şartları da dikkate alınarak revize edilmesi gerekliliği kaçınılmaz bir gerçektir. Anahtar Kelimeler: Kooperatif, Kooperatifler Kanunu, Denetim, İç Denetim, Dış Denetim, Üst Denetim. Cooperatives are the organizations/ entities founded by economically weak people who can not meet their economic needs on their own, coming together on the basis of mutual trust and within the framework of democratic principles. Therefore, humans are an important factor for cooperative entities. Auditing is a prominent issue for these entities due to fragile nature of human beings. It is a common situation in our country that the managers of cooperatives or people who have a say in management manipulate the cooperatives. That deterrent and effective auditing systems were unable to be established for the cooperatives in our country is the most important factor generating this problem. However, an effective auditing mechanism is the greatest assurance of cooperative partners. It has a significant role in attaining the expected benefits from the co-operatives considering that it is quite difficult to expect an uncontrolled cooperative to achieve a certain level of success, or to sustain it. By whom the supervision, which is considered as one of the curative treatments in improving cooperatives, is to be conducted is a significant matter. Our law tackles with auditing of these organizations in two contexts as public interest and private interest. Therefore, the auditing is conducted by the state in cases where the public interests are concerned, and by the relevant bodies of the cooperative when the private interests are concerned.The main types of audit in the cooperatives are divided into three groups. The first of the aforementioned type of audit is the internal audit conducted by the cooperative's general assembly, the partners and members of the auditing committee, organized with the legal provisions by Coop. L. md.65, 66 and 67. The second one is external audit conducted by the relevant ministries, notaries, registrars of independent auditing organizations and referees committee and regulated by the laws matter Coop.L md. 90, 91 and 95. The last one is upper audit conducted by the top union of cooperatives to which the cooperatives are affiliated, a dn regulated with the law matter Coop.L md. 75 and 91. Therefore, when considering the Law of Cooperatives (No. 1163), it is seen that several arrangements have been made concerning audit Nonetheless, it is considered that the provisions related to the audit of the cooperatives should be revised taking national circumstances into account.Key Words: Cooperative, Cooperatives Act, Audit, Internal Audit, External Audit, Upper Audit. 190

TÜRK HAKSIZ REKABET HUKUKUNDA DÜRÜSTLÜK KURALINA AYKIRI GENEL İŞLEM ŞARTLARI KULLANIMI VE YAPTIRIMIAyhan BAKIROndokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Özel Hukuk Anabilim Dalı, Yüksek Lisans, 06/2016Danışman: Doç. Dr. Mustafa TÜYSÜZTürk haksız rekabet hukukunda yeni olan dürüstlük kuralına aykırı genel işlem şartları kullanımı ve yaptırımı ticari ve hukuki hayatta oldukça önemlidir. Zira ticari alanda güçlü olanlar güçsüz olanlara dayatmalarda bulunarak haksız rekabet oluşturmakta ve böylece hukuk kurallarını ihlal etmekteler.Bir genel işlem şartının haksız rekabet oluşturabilmesi için bazı şartlara ihtiyaç vardır. Bu şartlar şöyledir; ortada en azından bir sözleşme olmalı, genel işlem şartları kullanılmalı ve bu kullanım dürüstlük kuralına aykırı bulunmalı, iktisadi alanda rekabet olmalı, zarar veya zarar görme tehlikesi ortaya çıkmalı ve bu şartlar arasında da uygun illiyet bağı bulunmalıdır.Dürüstlük kuralına aykırı genel işlem şartı kullanılması sonucu haksız rekabet oluştuğu takdirde, ilgililer, tespit, men (önleme), düzeltme ve zarar ve kusur varsa tazminat davalarını açabilirler.Anahtar Sözcükler: Haksız rekabet 1, Genel işlem şartı 2, Dürüstlük kuralı 3, Sözleşme 4, Dava 5. The Usage and Sanction of General Terms and Conditions Against Good Faith in Turkish Unfair Competition Law Ayhan BAKIROndokuz Mayıs University, Institute of Social Sciences Department of Private Law, Master of Laws (LLM), 06/2016Supervisor: Doç. Dr. Mustafa TÜYSÜZThe usage and sanction of general terms and conditions against good faith which is new in Turkish Unfair Competition Law is very significant in judicial life. This is caused by the powerful imposing on the weak in the trading domain, by creating unfair competition and therefore violating legal rules. There needs to be certain conditions for a general term and condition to create unfair competition. These conditions are the following: there needs to exist at least one contract, general procedure conditions must be used and this usage should be against the rule of good faith, there needs to be competition in the trading domain, damage or a danger of damage should become apparent and there should be an appropriate causal connection among these conditions. In case an unfair competition occurs as a consequence of the usage of general terms and conditions in a way that violates the rule of good faith, concerned ones could suit for detection, prohibition (repression), correction and damages or faults if there exists any. Keywords: Unfair competition 1, General terms and conditions 2, Good faith 3, Contract 4, Case 5. 148