Search

Objectives: The early diagnosis of volume overload in chronic kidney disease (CKD) is very important. N-terminal probrain natriuretic peptide (NT-proBNP) is a valuable biomarker for this purpose. Our study aimed to detect the relationship between NT-proBNP and left ventricular hypertrophy (LVH), hypertension (HT), GFR, and proteinuria among diabetic patients with stage 3-4 CKD. Methods: 160 diabetic patients with stage 3-4 CKD [80 patients in stage 3 CKD (group 1) and 80 patients in stage 4 CKD (group 2)] were enrolled. NT-proBNP levels were evaluated in serum, and proteinuria was determined from 24-hour collected urine. Left ventricular hypertrophy was evaluated by M-mode echocardiography. NT-proBNP levels were compared according to their left ventricular hypertrophy, hypertension, and proteinuria levels. Results: NT-proBNP levels was significantly higher, and GFR was lower in group 2 compared to group1 (p < 0.05). NTproBNP was higher in patients with LVH (+) HT (+) and proteinuria ≥ 1gr/d than patients with LVH (-), HT (-), and proteinuria < 1g/d (p < 0.05). We found a significant correlation between NT-proBNP levels and left ventricular posterior wall thickness, diastole (LVPWTd), proteinuria, SBP, and DBP. Proteinuria was the major contributor to increased NTproBNP levels among the independent variables. Conclusion: We detected that NT-proBNP levels are increased during the progression of CKD, and proteinuria is the major cause of increased NT-proBNP levels among the independent variables.

Non-steroid antiinflamatuar ilaçlar sıklıkla kronik ve akut ağrı ve inflamasyonda analjezik ve anti-inflamatuar ilaç olarak kullanılırlar. Glomerüler kapillerler, vaza rekta ve tübüler fonksiyonlar üzerine etkili olan hiponatremi, ödem ve hipertansiyon gibi önemli komplikasyonlara yol açabilirler. İleri yaş, dehidratasyon, kusma, diüretikler, ACE/ARB tedavisi, kalp yetmezliği, nefrotik sendrom, siroz ve kronik böbrek hastalığı gibi durumlarda NSAİ kullanımı akut böbrek hasarı açısından bir risk faktörüdür. Akut interstisyel nefrit ilaç dozuna bağımlı değildir ve immünolojik inflamatuar reaksiyon ve kreatinin klirensinde azalma ile karakterizedir. Klasik bulguların yanında, glomerüller etkilenebilir ve minimal değişiklik hastalığı veya membranöz glomerülonefrit gelişebilir. Analjezik nefropatisi interstisyel nefrit ve papiller nekrozla karakterizedir. NSAİ'ların metabolitleri böbrekte oksijen basıncının en düşük olduğu renal medullada birikir ve vazokonstriksiyona yol açarak renal parenkimal perfüzyonu bozarlar. Zaman içerisinde fark edilmeden papiller nekroz, glomerüler skleroz, interstisyel fibrozis ve kortikal atrofi gelişebilir. Non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are often used in the treatment of chronic and acute pain and inflammation as an analgesic and anti-inflammatory agent. They inhibit the synthesis of prostaglandins which have influence on glomerular capillaries, vasa recta and tubular functions. They lead to significant complications such as hyperkalemia, hyponatremia, edema and hypertension. Usage of NSAIDs is a risk factor for acute kidney injury in some conditions such as advanced age, dehydration, vomiting, diuretics, ACE/ARB therapy, heart failure, nephrotic syndrome, cirrhosis and chronic kidney disease. Acute interstitial nephritis is not dependent on the drug dose and it is characterized by immunological inflammatory reaction and a decrease in creatinine clearance. Besides the classical findings, glomerules can be involved and minimal change disease or membranous glomerulonephritis can develop. Analgesic nephropathy is characterized by interstitial nephritis and papillary necrosis. Metabolites of NSAIDs are accumulated in renal medulla which has lowest oxygen pressure in kidney and they disrupt the renal parencymal perfusion by vasoconstriction. Respectively, papillar necrosis, glomerular sclerosis, interstitial fibrosis and cortical atrophy can develop insidiously.

Giriş ve Amaç: Renal transplantasyon diğer tedavi yöntemleri ile karşılaştırıldığında hem hasta surveyi hem de yaşam kalitesinde yaptığı iyileştirmeler nedeniyle bilinen en iyi renal replasman tedavisidir. Renal transplant alıcılarında % 50-80 oranında hipertansiyon görülmektedir ve bu hastaların yaklaşık %75'i non dipper hipertansif patterne sahiptir. Biz de çalışmamızda renal transplant alıcılarında dipper/non dipper hipertansif patternin hedef organ hasarı üzerindeki etkilerini araştırdık.Materyal ve Metod: Çalışmamız prospektif olarak dizayn edildi. Şubat 2018-Haziran 2018 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı'na bağlı Nefroloji Bilim Dalı ve Organ Nakli polikliniğine başvuran 20-70 yaş aralığında 87 renal transplant hastası çalışmaya alındı. Hastaların 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümleri(ABPM) yapıldıktan sonra 2013 ESH/ESC kılavuzuna göre; 24 saatlik ortalama sistolik kan basıncı ≥ 130 mmHg ve/veya diyastolik kan basıncı ≥80 mmHg olan hastalar hipertansif kabul edildi. ABPM ile yapılan ölçümlerle, gece ölçülen kan basıncı değerinin gündüz değerine göre % 10 veya daha fazla düşme olmasıyla dipper hipertansiyon, %10'dan daha az düşme olması ile non-dipper hipertansiyon tanısı konuldu. Takiben hastaların 24 saatlik idrarda proteinüri ve kreatin klirensi hesaplandı. Tüm hastalardan ekokardiyografik ölçümler ile interventrikuler septum kalınlığı bakıldı. Ayrıca çalışmaya alınan hastaların göz dibi muayenesi yapılarak hipertansif retinopati açısından değerlendirildi.Bulgular: Çalışmamıza %50,6'sı erkek (n:44) ve %49,4'ü kadın (n:43) toplam 87 renal transplant hastası alındı. Hastaların yaş ortalaması 42 ± 14,04 idi. Hastalar, 30 normotansif/kontrol (Grup 1), 28 dipper hipertansif (Grup 2) ve 29 non dipper hipertansif (Grup 3) olmak üzere üç gruba ayrıldı. ABPM ile bakılan kan basınçlarında kontrol, dipper ve non dipper hipertansif gruplar arasında kan basınçları arasında kuvvetli istatistiksel anlamlılık görüldü (p=0,000). 24 saatlik idrarda proteinüri miktarı hem üç grup arasında (p=0,020) hem de dipper/non dipper gruplar arasında (p=0,043) istatistiksel olarak anlamlı idi. İVS kalınlığı hipertansif grupta kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı artmıştı (p=0,000). Bu fark dipper ve non dipper gruplar arasında da görüldü (p=0,001). Çalışmamızda hipertansif hasta grubunda kontrol grubuna göre hipertansif retinopati belirgindi (p=0,010). Ancak dipper/non dipper hipertansif gruplar arasında hipertansif retinopati açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi (p=0,134). Sonuç: Hipertansif renal transplant alıcılarında kontrol grubuna göre artmış hedef organ hasarı vardır. Bununla birlikte non dipper hipertansif hastalarda dipper hipertansif hastalara göre IVS kalınlığı ve proteinüri daha belirgindi.Anahtar Kelimeler: Renal Transplantasyon, Dipper/Non Dipper Hipertansiyon, Hedef Organ Hasarı İntroduction and Objection: Renal replacment therapy is most-known therapy with both the improvement of life quality and better survey when compared with the other treatment. Hypertension is seen in %50-80 of renal transplant patients and %75 of this population has non-dipper pattern. In this study, effects of dipper and non-dipper pattern in renal transplant patients's been studied. Material and Method: This study's been desinged as prospective study. In this study, 87 renal transplant patient between 20-70 years who admitted to ambulatory service of nefrology and organ transplantation, which are connected with internal medicine department of Dicle university, has been studied. According to 2013 ESC/ESH guidelines, hypertensive patients with 24 h mean SBP ≥ 130 mmHg and/or DBP ≥ 80 mmHg was accepted after performing 24 H ABPM of patients. With ABPM measurement, Dipper hypertension was diagnosed with the %10 or more drop of hypertension at night as compared to daytime so is Non-dipper with lesser than %10 drop of hypertension. Then proteinuria in 24 h urine and CrCL was calculated. Interventricular septum thickness and echocardiographic measurement was checked. And also patients were evaluated with fundoscopic examination in terms of hypertensive retinopathy.Findings: In our study, 87 renal transplant patients with median age 42 ± 14,04 were included, %50,6 male (n:44), %49,4 female (n:43). Patients, 30 normotensive/control (group 1), 28 dipper hypertensive (group 2) and 29 non dipper hypertensive (group 3), were classified to 3 seperate groups. There was a strong statistical significance between blood pressures between control, dipper and non-dipper hypertensive groups in ABPM-monitored blood pressures. The amount of proteinuria in 24 h urine was significantly meaningful among both the three groups (p=0,020) and dipper/non dipper groups (p=0,043). IVS thickness in hypertensive group compared to control group significantly increased (p=0,000). And this difference was also seen between the dipper and non-dipper groups(p=0,001). In our study Hypertensive retinopaty was more significant in hypertensive patients compared to control groups. Nevertheless, In term of hypertensive retinopathy There was no significantly differences among the dipper and non dipper groups (p=0,134).Results: Hypertensive renal transplant patients compared to control group associated with increased target-organ damage. In addition to this IVS thickness and proteinuria was more significant in non-dipper hypertensive patients compared to dipper hypertensive patients.Key words: Renal Transplantation, Dipper/Non Dipper Hypertension, Target-Organ Damage 81