Search

Objectives Healthcare workers frequently deal with work stress. This is a risk factor for adverse mental and physical health effects. The objective of this study was to investigate the effectiveness of a digital platform-based implementation strategy – compared to a control group – on stress, work stress determinants (ie. psychosocial work factors) and the level of implementation among healthcare workers. Methods By way of matching, 30 teams from a healthcare organization were assigned to the experimental (15 teams; N=252) or wait-list control (15 teams; N=221) group. The experimental group received access to the strategy for 12 months. They were asked to complete the 5-step protocol within six months. The primary outcome was stress (DASS-21) and secondary outcomes were psychological demands, social support, autonomy, and the level of implementation. Questionnaire-based data were collected at baseline, and at 6- and 12-months follow-up. Linear mixed model analyses were used to test differences between the two groups. Results In total, 210 participants completed the baseline questionnaire and at least one follow-up questionnaire. There was a significant effect of the strategy on stress in favor of the experimental group [B=-0.95, 95% confidence interval (CI) -1.81 – -0.09]. No statistically significant differences were found for any secondary outcomes. Conclusions The strategy showed potential for primary prevention of work stress, mainly explained by an increase in stress in the control group that was prevented in the experimental group. More research is necessary to assess the full potential of the strategy.

Objectives This systematic review aimed to explore which process variables are used in stress management intervention (SMI) evaluation research. Methods A systematic review was conducted using seven electronic databases. Studies were included if they reported on an SMI aimed at primary or secondary stress prevention, were directed at paid employees, and reported process data. Two independent researchers checked all records and selected the articles for inclusion. Nielsen and Randall’s model for process evaluation was used to cluster the process variables. The three main clusters were context, intervention, and mental models. Results In the 44 articles included, 47 process variables were found, clustered into three main categories: context (two variables), intervention (31 variables), and mental models (14 variables). Half of the articles contained no reference to process evaluation literature. The collection of process evaluation data mostly took place after the intervention and at the level of the employee. Conclusions The findings suggest that there is great heterogeneity in methods and process variables used in process evaluations of SMI. This, together with the lack of use of a standardized framework for evaluation, hinders the advancement of process evaluation theory development. This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Background: Employees and self-employed persons have, among others, different personal characteristics and different working conditions, which may influence the prognosis of sick leave and the duration of a disability claim. The purpose of the current study is to identify prognostic factors for the duration of a disability claim due to nonspecific musculoskeletal disorders (MSD) among self-employed persons in the Netherlands. Methods: The study population consisted of 276 self-employed persons, who all had a disability claim episode due to MSD with at least 75% work disability. The study was a cohort study with a follow-up period of 12 months. At baseline, participants filled in a questionnaire with possible individual, work-related and disease-related prognostic factors. Results: The following prognostic factors significantly increased claim duration: age > 40 years (Hazard Ratio 0.54), no similar symptoms in the past (HR 0.46), having long-lasting symptoms of more than six months (HR 0.60), selfpredicted return to work within more than one month or never (HR 0.24) and job dissatisfaction (HR 0.54). Conclusions: The prognostic factors we found indicate that for self-employed persons, the duration of a disability claim not only depends on the (history of) impairment of the insured, but also on age, self-predicted return to work and job satisfaction.

Introduction: Workers with chronic low back pain (LBP) mean a heavy human and social-economic burden. Their medical histories often include different treatments without attention to work-relatedness or communication with occupational health providers, leaving them passive and medicalized in (outpatient) health care. So we developed and implemented an innovative, patient-activating alternative: the multidisciplinary outpatient care (MOC) programme, including work(place) intervention and graded activity. It aims at function restore (instead of pain elimination), return to work (RTW) and coordinated communication. Objectives: To qualitatively explore how patients and health care providers perceive the programme effectiveness and which factors influence its implementation. Methods: In-depth, semi structured interview with patients and focus groups of health care providers are used, all recorded, transformed into verbatim transcript and analysed. Results: This qualitative study shows that although patients' expectations were low at the start of the program, and despite long LBP histories, including many different therapies, (primarily) directed at pain reduction, the MOC programme was successful in changing patients' goal setting from pain oriented towards function restore and RTW. The programme was therefore perceived as applicable and effective. Patient compliance was influenced by barriers - despair, supervisory and subordinate resistance at work, waiting period, medicalisation in health care - and facilitators: disciplinary motivation, protocolled communication, information supply, tailor-made exercises. For some patients the barriers were too high. Several improvement suggestions were given. Conclusions: This qualitative study shows that generally, patients and professionals perceived the multidisciplinary outpatient care programme as applicable and effective. After incorporating improvement suggestions this program seems promising for further, broader application and hypothesis testing. For those, negatively evaluating the programme, alternatives should be explored. © 2009 IOS Press. All rights reserved.

In Nederland krijgen jaarlijks 40.000 mensen in de werkende leeftijd een diagnose kanker. Uit onderzoek blijkt tevens dat het aantal mensen dat vanwege kanker een ziektewet- of WIA-uitkering aanvraagt, al jaren stijgt. Als je kanker krijgt heb je een kwetsbare positie op de arbeidsmarkt. Zelfs 1 op de 4 Nederlandse kankerpatiënten verliest zijn baan tijdens of na de behandelingen. Ze onderzocht in de afgelopen vier jaar hoe mensen met kanker in de ziektewet en WIA weer begeleid kunnen worden bij het vinden van een baan. Uit haar onderzoek blijkt duidelijk dat deze doelgroep behoefte heeft aan ondersteuning waarbij maatwerk nodig is. Daarbij is het belangrijk dat artsen en het UWV het onderwerp werkhervatting niet pas ver in het herstelproces aan kaarten.

Training in klantgerichte communicatie helpt verzekeringsartsen tijdens beoordelingsgesprekken met mensen die door ziekte niet of nog maar beperkt kunnen werken. `Door het volgen van een communicatietraining weten artsen meer over hoe zij gesprekken met klanten aan kunnen gaan`, aldus Jolanda van Rijssen. Van Rijssen onderzocht de communicatie tussen verzekeringsartsen en hun klanten bij UWV tussen 2007 en 2010. In het onderzoek werd op basis van enquêtes bij klanten en verzekeringsartsen; vraaggesprekken met verzekeringartsen; resultaten van een literatuurstudie naar goede trainingsmethoden en gesprekken met experts een tweedaagse communicatietraining ontwikkeld. De training is specifiek toegespitst op het werk van verzekeringsartsen en vervolgens met succes landelijk getest bij 48 artsen van UWV. De ontwikkelde training is inmiddels opgenomen in het vaste scholingsaanbod. Verzekeringsartsen van UWV beoordelen de mogelijkheden van klanten die een aanvraag doen in het kader van arbeidsongeschiktheid, zoals bijvoorbeeld WIA of Wajong. Door effectief te communiceren, krijgen verzekeringsartsen meer relevante informatie en kunnen daarmee tot een betere beoordeling komen. Een goede communicatie is ook in het belang van klanten, omdat er voor hen veel op het spel staat. Klanten gaan vaak gespannen een gesprek in en hun verwachtingen komen niet altijd met de werkelijkheid overeen.

Participatieve ergonomie (PE) blijkt niet effectief te zijn op het verminderen van de fysieke en psychosociale werkbelasting. De methodiek voorkomt geen rug- en nekklachten en gaat gepaard met hogere kosten. PE blijkt wel effectief om werknemers met rugklachten te laten herstellen van hun klachten zo blijkt uit het onderzoek van Maurice Driessen. Lage rug- en nekpijn komen veelvuldig voor binnen de Nederlandse beroepsbevolking en kunnen leiden tot verzuim en arbeidsongeschiktheid. De kosten van deze gevolgen van lage rug- en nekpijn kosten werkgevers en samenleving jaarlijks ruim € 3,5 miljard euro. Ergonomische maatregelen (zoals tilhulpmiddelen, instructie en nieuw kantoormeubilair) kunnen effectief zijn om deze klachten op de werkvloer te voorkómen. Echter, het is vaak lastig om zowel het management als de werknemers gemotiveerd te krijgen voor het invoeren van ergonomische maatregelen.PE is een stapsgewijze methode die gekenmerkt wordt door een actieve samenwerking tussen werknemers en de leidinggevende(n) van de afdeling. Stay@Work onderzocht de (kosten-) effectiviteit van PE op 37 afdelingen van vier grote bedrijven. Uit dat onderzoek blijkt nu dat PE niet effectief is bij het verminderen van de fysieke en psychosociale werkbelasting. In vergelijking met de controlegroep is de methodiek ook niet effectief om rug- en nekklachten te voorkomen. Verder is PE niet kosteneffectief; de methode gaat gepaard met hogere kosten en er treedt geen verschil op in het preventieve effect. Participatieve ergonomie blijkt wel effectief om werknemers met rugklachten te laten herstellen van hun rugklachten. Om de bevindingen te bevestigen is meer onderzoek nodig.