Search

Diese Dissertation analysiert den Zusammenhang von neokonservativer Logik und der Idee des „American Decline“ in der außenpolitischen Debatte der USA von den 1960er-Jahren bis 2021 mit einem Fokus auf der Obama-Präsidentschaft (2009-17). Unter Anwendung der Imperiumstheorie untersucht sie Texte führender neokonservativer Plattformen und Denker_innen, die sich mit dem Wesen, den Aufgaben, den Kosten, dem Nutzen und der Zukunft amerikanischer Weltmacht befassen. Die Studie enthüllt die Niedergangsidee als einen integralen Bestandteil der neokonservativen Logik, der US-Superiorität legitimiert und stabilisiert. Sie vermittelt den Amerikaner_innen einen höheren Zweck und Orientierung, unterdrückt aber alternative Pfade für die Vereinigten Staaten durch die Gleichsetzung von US-Superiorität mit Weltordnung., This dissertation examines the relationship between neoconservative logic and the idea of „American Decline” in the U.S. foreign policy debate from the 1960s until 2021 with a focus on the Obama presidency (2009-17). Building on imperial theory, the project analyses texts from leading neoconservative platforms and thinkers, dealing with the nature, tasks, costs, benefits and future of American world power. The study reveals the idea of decline as integral to neoconservative logic, as an element that legitimizes and stabilizes U.S. superiority. It provides Americans with a sense of mission and orientation and suppresses alternative paths for the United States due to its equation of U.S. superiority with world order.

ZusammenfassungIn der Öffentlichkeit durch das verwandte Thema des Kolonialismus überschattet, haben Imperien dennoch in den letzten zwei Jahrzehnten ein zunehmendes Interesse gefunden, bei dem sich die Geschichtswissenschaft und die Sozialwissenschaften berühren. Der russische Angriff auf die Ukraine im Februar 2022 hat das Thema „Imperien“ und „Imperialismus“ erneut und unübersehbar auf die Tagesordnung gesetzt. Der Beitrag nimmt eine Vorstellung und Kritik der 2021 erschienenen „Oxford World History of Empire“ zum Anlass für eine breitere Skizzierung imperientheoretischer Grundpositionen im Spannungsfeld zwischen Geopolitik und Kulturgeschichte. Die ambitionierte Einleitung des Werkes wird mit einer Reihe ähnlicher programmatischer Texte aus den letzten Jahren verglichen. Die kritische Bilanz dieser Versuche, dem ausufernden Thema „Imperien“ gerecht zu werden, führt zu eher skeptischen Schlussfolgerungen. Ein Höhepunkt an intellektueller Raffinesse war in einigen Büchern erreicht worden, die um 2010 erschienen. Die „Oxford World History of Empire“ bleibt hinter diesem Niveau zurück.

In this thesis, I examine how geopolitical ideas about the future development of the Russian Federation changed after the collapse of the Soviet Union, and how the Vladimir Putin regime has subsequently built on this debate. Using Russian political and geopolitical thought, I demonstrate that the key questions to which the Russian elite (whether intellectuals or members of the ruling class) have attempted to find answers over the past two hundred years remain relevant and continue to shape social discurs: For example, the question of how open Russia should be to foreign influences, whether it represents a European, Asian, or unique civilization, and whether the Russian nation has an exceptional, messianic mission to which it must subordinate its existence. Different schools of geopolitics have successively offered different - mutually contradictory - answers to these questions. Thus, I first present the history of the search for the Russian idea, and then, using speeches and articles delivered and written by Vladimir Putin in particular, I argue that none of these geopolitical conceptions alone fully explains the direction in which today's Russia is heading, but that in their summary they can in some way explaining the gradual changes in Putin's rhetoric and policies. Whereas earlier geopolitical...

In order to consider the question of whether empire is a subject for philosophy, I do three things. I sketch an original typology of three types of state, which I call polis, imperium and cosmopolis, in order to show that the second is an important philosophical conception which lies behind the terminology of empire and imperialism. I also consider modern theories of empire and imperialism in order to indicate some of their limitations as theories. And finally I indicate that it is important even for philosophers to recognise that all imperial terminology emerges out of a very complicated history in which the concept of imperium has been extended and distorted in meaning, so that, at best, any good theory of empire or imperialism can only be some sort of recapitulation of that history. Neither the second nor the third of these claims undermines the claim of imperium to be a concept of the state which is of great political and philosophical significance.

Languages played a crucial role in the nation-building processes of the 19th century. It is impossible to investigate these processes not taking into consideration the imperial phenomenon. The aim of this article is to analyze and compare peculiarities of language and educational practices that characterized the development of the Jewish and Polish communities in what is referred to as the «Western outskirts» of the Russian Empire. The elimination of the Polish educational institutions was accompanied by the elaboration of options for including the Polish youth into the common imperial context through the educational system, and through the system of higher education in the first place. However, the Polish language maintained the status of the language of record keeping, court proceedings, and daily communication until the November Uprising (1830-1831), which significantly complicated the task of the local Poles’ assimilation.The article hypothesizes that competitive surrounding that was created by the Hebrew and Yiddish supporters, who were aligned with the followers of the Russian language oriented assimilation project, fostered the crystallization and norm introduction of both Jewish languages, which was happening with simultaneous development of their literary standards. The project on the establishment of the Jewish teacher training institutions with elements of secular education, the Russian language and the Russian management proved to be inviable as it failed to conform to Jewish traditional religious education.The methodology of the research: the article uses the comparative method to draw comparisons between language and educational practices of the representatives of the Polish and Jewish communities of the Southwestern and Northwestern territories during «the long 19th century», the elements of constructionist methodology enables the author to investigate the role of language marker in the implementation of the Polish and Jewish national projects. Instrumentarium of a so-called «new empire history» allows considering a destructive influence on national languages development in the nation-building process. The outlined methodology also testifies the presence of the novelty elements in the suggested material. Starting from the middle of the 19th century the communicative dominance in the Russian empire was given to the Russian language. Other languages occupied their local niches, which largely limited their usage and functioning. The efforts of the authorities to reduce the communicative area of the national languages usage and to diminish their status had the perverse effect. The oppression only encouraged the creators of national «projects» to make every effort to standardize, expand the spheres of language usage, to actively use them as languages of literature and science. Questions related to the consolidation of the status of state languages in the newly created nation-states after the destruction of one empire and under new political circumstances in the context of another empire need further studies., Językam należała jedna z kluczowych ról w procesie budowania społeczeństwa w XIX wieku. Niemożliwe jest badanie tych procesów poza okresem imperialnym. Głównym celem proponowanego artykułu jest analiza i porównanie cech edukacji i praktyk językowych, które charakteryzowały rozwój społeczności żydowskiej i polskiej na tzw. “zachodnich peryferiach” Imperium Rosyjskiego. Likwidacji polskich instytucji edukacyjnych towarzyszył rozwój wariantów włączenia polskiej młodzieży w kontekst imperialny poprzez system edukacji, a przede wszystkim, szkoły wyższe. Jednak, utrzymanie języka polskiego jako języka dokumentów, sądownictwa, codziennej komunikacji aż do powstania listopadowego w latach 1830-1831 znacznie skomplikowało zadanie asymilacji lokalnych Polaków.Przypuszcza się, że środowisko konkurencyjne stworzone przez zwolenników używania języka hebrajskiego i jidysz, w które dołączyli się sympatyzatorzy projektu asymilacyjnego (na język rosyjski), sprzyjało krystalizacji i unormowaniu każdego języka żydowskiego, jednocześnie rozwijając ich standardy literackie. Projekt stworzenia żydowskich instytutów nauczycielskich z elementami świeckiej edukacji, w języku rosyjskim i pod rosyjskim kierownictwem okazał się nierealnym z powodu niemożliwości osiągnięcia zgody z tradycyjną żydowską edukacją religijną.Metodologia: W artykule wykorzystano metodę porównawczą dla porównania praktyk językowych i edukacyjnych przedstawicieli społeczności polskiej i żydowskiej z terytoriów południowo-zachodnich i północno-zachodnich regionów w “długim XIX wieku”. Elementy metodologii konstruktywistycznej pozwoliły zbadać rolę znacznika języka w realizacji polskiego i żydowskiego projektów narodowych. Zestaw narzędzi tak zwanej “nowej historii imperium” umożliwił rozważenie nie tylko destrukcyjnego wpływu na rozwój języków narodowych w tworzeniu narodu. Przedstawiona metodologia potwierdza również obecność elementu nowości w proponowanym materiale.W Imperium Rosyjskim od połowy XIX wieku dominacja komunikacyjna stopniowo przechodzi do języka rosyjskiego. Inne języki zostały przeniesione do ich własnych nisz, co w dużej mierze ograniczyło ich użycie i wykorzystanie. Próby władz ograniczyć przestrzeń komunikacyjną w zakresie używania języków narodowych i zmniejszenia ich statusu przyniosły odwrotny skutek. Ich ucisk tylko zachęcił twórców narodowych “projektów” do podjęcia wszelkich wysiłków w celu standartyzacji, rozszerzenia dziedzin ich zastosowia, aktywnego wykorzystywania ich jako języków literatury i nauki. Dalsze badania wymagają pytań związanych z wzmocnieniem statusu języków państwowych w nowo utworzonych państwach narodowych po zniszczeniu całego imperium i nowych warunków politycznych w kontekście tych państw., Мовам належала одна із ключових ролей в націотворчих процесах ХІХ ст. Дослідження цих процесів в окреслений період неможливо поза межами імперського. Головним завданням запропонованої статті є аналіз та порівняння особливостей освіти та мовних практик, які характеризували розвиток єврейських та польських громад на так званих «західних окраїнах» Російської імперії. Ліквідація польських за характером навчальних закладів супроводжувалась розробкою варіантів включення польської молоді до загальноімперського контексту через систему освіти, й перш за все, вищу. Однак, збереження за польською статусу мови діловодства, судочинства, щоденного спілкування до Листопадового повстання 1830-1831 рр. значно ускладнило завдання асиміляції місцевих поляків. Висловлюється припущення, що конкуруюче середовище, що було створене прихильниками використання івриту та їдишу, до яких долучались симпатики асимілітаційного проекту з орієнтацією на російську мову, сприяло кристалізації та унормуванню кожної єврейської мови із одночасним розвитком їх літературних стандартів. Проект зі створення єврейських вчительських інститутів з елементами світської освіти, російською мовою та російським керівництвом виявився нежиттєздатним через неможливість досягти їх узгодження з єврейською традиційно-релігійною освітою. Методологія: у статті використано компаративний метод для порівняння мовних та освітніх практик представників польських та єврейських громад Південно-Західного та Північно-Західного краю протягом «довгого ХІХ ст.», елементи конструктивістської методології дозволили дослідити роль мовного маркеру в реалізації польського та єврейського національних проектів. Інструментарій так званої «нової імперської історії» дозволив розглянути не лише деструктивний вплив на розвиток національних мов в націотворенні. Окреслена методологія засвідчує й наявність елементу новизни в запропонованому матеріалі. В Російській імперії від середини XIX ст. комунікативне домінування поступово закріплюється за російською мовою. Іншим мовам відводилися свої, локальні ніші, які значною мірою обмежували їх вживання та використання. намагання влади скоротити комунікативний простір використання національних мов та принизити їх статус мали цілком зворотній ефект. Їх утиски лише стимулювали творців національних «проєктів» докладати максимум зусиль для унормування, розширення сфер вжитку, активного використання в якості мов літератури та науки. Подальших досліджень потребують питання, пов’язані із закріпленням статусів державних мов у новостворених національних державах після руйнації однієї імперії та нових політичних обставин в умовах іншої.

By the early ninth century, taking responsibility for aseries of social, religious and political transformations had become an integral part of running the Carolingian empire. This book takes a fresh look at these transformations during the optimistic first decades of the ninth century. Extrapolating from a series of detailed case studies rather than presenting a new grand narrative, it offers new interpretations of contemporary theories of personal improvement and institutional reforms, and shows the self-awareness of its main instigators as they pondered what it meant to be a good Christian in a good Christian empire., Die Entwicklungen bis zum neunten Jahrhundert hatten dazu geführt, dass von den Menschen, die das Reich der Karolinger organisierten und beherrschten, dafür verantwortlich waren, eine Reihe von sozialen, religiösen und politischen Veränderungen herbeizuführen. Das vorliegende Werk widmet sich diesen Transformationen während der ersten Jahrzehnte des neunten Jahrhunderts, als das Reich noch vom Optimismus seiner Oberschicht geprägt war. Dabei wird keine neue große Analyse angeboten, sondern auf der Grundlage der reichlich zum Thema vorhandenen Detailstudien eine neue Interpretation der zeitgenössischen Wahrnehmung von der Verbesserung des eigenen Verhaltens einerseits und der institutionellen Reformen andererseits vorgelegt. Das Buch zeigt das Ausmaß an Reflexion, das die Träger der karolingischen Reformen aufwiesen - immer mit der Leitfrage im Kopf, was einen guten Christen in einem guten, christlichen Reich ausmacht.

On the basis of a comparative analysis of the worlds presented in Moscoviada by Yurii Andrukhovych and in the Little Apocalypse by Tadeusz Konwicki the article demonstrates the meaning of "metaphorical translation". Using the category proposed by Joseph Brodsky, the author of the article shows how similar characters, who search for their identities, are presented in both books.

Artykuł poświęcony jest omówieniu książki Adama Nowakowskiego W Kraju Tysiąca Jezior. Obraz Finlandii w rosyjskiej literaturze podróżniczej (1809–1917). Monografia rozpatruje z perspektywy imagologicznej relacje rosyjskich podróżników odwiedzających Wielkie Księstwo Finlandzkie. Chronologiczne uporządkowanie i prezentacja badanych tekstów pozwoliła ukazać proces powstawania i ewolucji heteroobrazu Finlandii i jej mieszkańców w rosyjskiej literaturze podróżniczej na przestrzeni stu lat. Wizerunek ów ewoluował od imperialnego protekcjonizmu do idealizacji Finlandii jako najbardziej rozwiniętej i zeuropeizowanej prowincji Rosji Romanowów. Zgromadzony i skrupulatnie przeanalizowany przez autora monografii materiał pozwala uznać omówioną pracę naukową jako mającą istotny wkład w polskie badania imagologiczne. The aim of the article is the review of Adam Nowakowski’s work In the Land of Thousand Lakes. The image of Finland in the Russian travel literature (1809-1917). According to the perspective of imagology this author analyses different texts of Russian travelers who were visiting The Great Duchy of Finland. Those texts are ordered and represented chronologically, and it lets to show not only the process of creation of the various image of Finland and its inhabitants in the Russian travel literature, but also the evolution of this image during over than hundred years. The image of Finland and its inhabitants has been changed a lot – from empire protectionism to idealization of this land as the most developed and European province of Russian Empire. The material gathered in the monograph and parsed by the author very accurately allows to recognize Adam Nowakowski’s work as an important scientific research for Polish imagology.

Medienimpulse, Bd. 52 Nr. 4 (2014): 4/2014 - Steuerung, Kontrolle, Disziplin/Medienpädagogische Perspektiven auf Medien und/der Überwachung

Der Text reagiert auf in den letzten Jahren vorgelegte Beiträge, eine Soziologie des Krieges im Rahmen der Luhmann’schen Theorie gesellschaftlicher Differenzierung zu entfalten. Der jüngste Beitrag hierzu in dieser Zeitschrift stammt aus Barbara Kuchlers Feder (ZfS 6/2013) und ist die komprimierte Version ihrer Dissertation, in der Kuchler den Krieg der modernen Gesellschaft insbesondere unter dem Gesichtspunkt funktionaler Differenzierung erörtert. Sie steht damit in der Tradition der (liberalen) Modernisierungstheorie, die funktionale Differenzierung stets als dominante gesellschaftliche Differenzierungsform der modernen „Weltgesellschaft“ konzipiert hat. Der vorliegende Beitrag untersucht Kuchlers systemtheoretische Kernthesen und zeigt, dass dem behaupteten Verhältnis von funktionaler Differenzierung und Krieg grundsätzlich mit Skepsis zu begegnen ist. In kritischer Auseinandersetzung mit Kuchler werden Grenzen der Theorie funktionaler Differenzierung und bleibende Herausforderungen historisch-soziologischer Forschung zur Rolle des Krieges in der Moderne identifiziert., This article deals with several current proposals to apply Niklas Luhmann’s theory of social systems to the sociology of war. In a recent contribution to this journal (ZfS 6/2013) Barbara Kuchler suggested that many features of modern wars can be understood along the lines of Luhmann’s understanding of functional differentiation. According to modernization theory, the differentiation of societies is at the core of the sociological conception of the rise of modernity, and the concept of functional differentiation is a widely accepted element in the theory of world society. My argumentation points in the opposite direction: I maintain that a comparative analysis of wars leads to a critical revision and new interpretation of the role of war in the emergence of modernity. In a critical discussion of Kuchler’s contribution, the limits of systems theory as well as noteworthy challenges for historical-sociological research on war in the modern age are identified.

Wolfgang Neurath analysiert angesichts des kybernetischen Semiokapitalismus und des durch ihn entstandenen "Kognitariats" in welcher Art und Weise digitale Produktions- und Wertschöpfungsprozesse am Beginn des 21. Jahrhunderts zur Kontrolle eingesetzt werden ...

This article seeks to understand how Copenhagen functioned as the political core ofthe Danish empire from absolutism in 1660 to the loss of Norway in 1814, thereby contributingto the debate on how empires hang together. My focus is the imperial middlemenor intermediaries who became astonishingly loyal to the core. This loyalty wasensured not through circulation of officials across the different parts of the empire, butthrough asymmetrical contracting, various strategies of control, binding and pivotingof local elites. The professionalization of civil servants involved much continuity withthe old landowning and noble elite and ensured that corruption, deceit or local autonomymovements could be sanctioned quickly. There was nothing inevitable in the fallof the Danish empire and its transformation into a rump nation-state. Instead, imperialrule was a dominant imaginary within which almost all protest against absolutistpower took place right up until the Napoleonic wars.

W ramach nie-Marksowskiego materializmu historycznego możliwe jest wyszczególnienie pewnej formy społeczeństwa przedkapitalistycznego - społeczeństwa feudalizmu państwowego. Według Leszka Nowaka ta społeczno-ekonomiczna formacja charakterystyczna była dla Rosji pomiędzy XV a XVII wiekiem. Tymczasem, podobne struktury społeczne zauważyć można w Imperium Osmańskim w jego klasycznym okresie (tj. 1300-1600), Ameryce Łacińskiej pod panowaniem hiszpańskim oraz w państwie Zakonu Krzyżackiego w Prusach Wschodnich. W feudalizmie państwowym klasa panująca łączy dyspozycję środkami przymusu i środkami produkcji. Państwo będąc jednocześnie największym właścicielem, używa metod politycznych w sferze ekonomii. Jednocześnie stara się ono obniżyć status klasy właścicieli. Feudalizm państwowy miał możliwość rozwinięcia się w tych społeczeństwach, gdzie klasa rządząca, po udanej agresji, była na tyle silna, aby przejąć kontrolę nad gospodarką. Dodatkowo, społeczeństwa te usytuowane były na obrzeżach cywilizacji europejskiej, co umożliwiało im ekspansję.

The thesis deals with the attitude of the French Communist Party (PCF) to the colonial issue in the era of inter-war France. It tries to map the development of this attitude and factors which influenced it. It also aims to make a periodization of the development and determine landmarks which divided its stages. The French Communist Party was the only political party in inter-war France which contested the right of the powers to own colonies and it called for their immediate independence. The thesis analyses whether this opinion stemmed from the inner conviction, whether the Party really advocated it throughout the whole period of interest and whether it actively promoted it in practise or it was rather just a rhetoric. The thesis is divided chronologically into three chapters delimited by events which were crucial for the shape of PCF's colonial policy. The first chapter begins with the foundation of the Party in 1920 and it studies the way communist colonial policy was formed. The second part deals with period 1924-1935 when the Party increased its activity due to the colonial conflict in Morocco. The third chapter aims to describe the evolution of the attitude of the PFC towards the colonies while the international tension was rising. It starts in 1935 when the Popular Front was created in France...

This bachelor thesis aims to analyse facts concerning the controversial career of Silvio Berlusconi, the former Italian prime-minister, focusing on his politics connected with non-political features influencing his wealth and power. Concerning the effect of the media which enabled his start-up or eventually a rather clamorous resign. As an interface there is a point of political or non-political aims and interests blurred or even left behind by the media. The intention to cover the circumstances of Berlusconi's resign and its consequences concerning the turn of the year 2012/13 can not be omitted as well.

This thesis is focused on the policy of appeasement during the 1930's. It aims to describe one shade of a policy appeasement and its position in British and German foreign conceptions This thesis further deals with the rise and fall of the German colonial Empire, the British reaction to this process and also with the fate of the German in Africa colonies after the First World War. It is concentrated solely on German African colonies. The thesis works with hypothesis of the same methods and different aims of British and German attitudes. Whilst the British aim was the peace in the world, the Nazi aim was world war. Despite these differences, both sides adopted a similar approach to negotiation processes. The thesis shows the impractibility of British efforts and critically judges the British proposals to appease Germany on account of the third countries. Key words: appeasement, colony, revision, Africa, Great Britain, Germany, Empire

The bachelor thesis deals with the British policy towards Malaya and its decolonisation between 1945 and 1971. It aims to learn and describe how British cabinet approached to Malaya in the chosen time period, and to define goals of the monarchy for this country. The goals were being often changed or modified. The thesis follows also the circumstances (Malayan national demands, bad domestic economic situation, decreasing position in international politics, growing imperial commitments, the Cold War and special relationship with the US), which led to changes in British plans. It takes all the questions above impeach when appraising if Britain really attained her goals and which means she used to reach them. On these grouns it tries to assess if Britain was successful and if decolonisation in Malaya was an achievement, or not.