Search

En los inicios de la cinematografía (1895-1920) aparece primeramente el modelo de mujer doméstica frente a las mujeres desviadas y entre éstas la mujer “fatal”. Posteriormente, con la llamada segunda ola del feminismo, aparecerá el arquetipo de la sufragista, asociada a las imágenes de la mujer dominante, histérica o amargada. Todos estos tipos se reflejarán de manera simultánea y con una relación intermediática con las artes plásticas. Contra la mujer que reclamaba su liberación e independencia aparecería con rapidez una respuesta de la ideología dominante adaptada a esas disciplinas, que aportará la iconografía femenina de la llamada mujer “natural”, una mujer en la que solo destaca su corporeidad y que será representada mediante desnudos. Esta ficción dará paso a un cine erótico, relacionado con las imágenes de la mujer indolente y deshumanizada de la pintura del fauvismo y del expresionismo.

The purpose of the article is to comprehend the works of the artistic stonecraft of the Hutsul region as a phenomenon of the artistic culture of Ukraine; to prove the antiquity of the symbolism of decorative motifs used by the stone craftsmen from the Hutsul region. Research Methodology. The comparative and typological analysis was used to compare the artistic and stylistic features of stonecraft with the other types of folk art. While considering the artistic features, the author used a comprehensive method. Scientific Novelty. The artistic stonecraft of the Hutsul region and its significance in the development of the sacral culture of Ukraine is considered for the first time. The author collected and introduced into scientific circulation the unknown works of the memorial art of the Hutsul region. A number of works of the artistic stonecraft were published for the first time. The article considered the works of stonecraft presented in cross-crafting and figurative sacred plastic art, which has been preserved in the cemeteries of the Hutsul villages of Yamna, Malyi Kliuchiv, etc. Crosses without artistic plastic and with sculptures were considered. A typological analysis of the figures of the crucified Jesus Christ was carried out. The comparison of the style of the carved ornaments of artistic stonecraft with the carved decor in wood and artistic metal was given. Conclusions. Artistic stonecraft ornaments are associated with an ancient, even pre-Christian culture. The sign and symbolic system of ornaments of ancient origin was analysed. The study shows the antiquity of the traditions of artistic carving on both wood and stone in the Hutsul region. Works of artistic stonecraft of the Hutsul region are a phenomenon of sacral culture in Ukraine. They have to be preserved. One of the ways to solve this problem is to create a museum-lapidarium, where monuments would be restored and properly cared for under the supervision of the experts.

Nubian Heritage The Nile, which extends about five hundred kilometers, speaks the Nuba languages, which belong to the major language family called the languages of eastern Sudan. The Nubian art was distinguished by many features and components, and here we are fascinated by the unity of the Nubian folk arts in its various fields of ceramic art, jewelry, architecture, mural painting and environmental crafts in terms of strong, contrasting colors, which are mostly oxides from the earth and their appearance in a state of a mature synthesis of different materials for the environment And what is striking is also the decorations and symbols with aesthetic and expressive values stemming from the pure collective unconscious of the Nubians' feelings stored thousands of years ago.

Fine arts are becoming more and more attractive. The socio-occupational uncertainties and the challenges artists are bound to have to cope with made us question their commitment and the way they lead their lives as artists and view their work. Paying attention to involvement, artistic calling or passion for making art, we focused our survey on an undifferentiated population of artists in terms of socio-occupational groups, exposure on markets or even style. This enabled us to follow the significant outlines of experiments of creative work through the manifold conjunctions that gather artisticities and sociabilities, materialities and imaginations, subjects and objects, administrative situations and ambitions but also private stories and great histories of art. Thus, this research led us to underline the fact that, in the field of art or artists, and for the whole entities of this sphere, any attempt to model, typify or determine will face the opposition of personal experiences., Les arts plastiques exercent un attrait grandissant. Face aux incertitudes socio professionnelles et aux enjeux de réussite qui attendent pourtant les artistes, nous nous sommes interrogés sur l’engagement et la façon dont ils mènent leur « vie d’artiste » et conçoivent leur travail. Attentif à l’engagement, vocation ou passion à « faire de l’art », nous avons fait porter notre enquête sur une population d’artistes indifférenciée en termes de catégorie socio professionnelle, de visibilité sur les marchés ou encore de style. Nous avons pu ainsi décrire les contours marquants des expériences d’un travail de création sous l’angle des multiples interférences qui assemblent des artisticités et des sociabilités, des matérialités et des imaginaires, des sujets et des objets, des statuts administratifs et des ambitions mais aussi des histoires particulières et des grandes histoires d’art. Cette recherche nous a donc conduit à mettre en relief le fait que dans le domaine de l'art ou des artistes et pour l'ensemble des entités qui constituent ce champ, toute tentative de modélisation, caractérisation, détermination se trouve confrontée à la résistance des expériences singulières.

The main idea of the article is the research of Frederick Kiesler impact on formation of contemporary plastic arts instead of ideas of “clear architecture” which were common at that time. Kiesler hadn’t been satisfied with the modern functional architecture of his time – the white painted box. In his extreme architectural vision, Kiesler hoped to perform this same ultimate cleansing – to regenerate and liberate humanity to start all over, free again. His main idea in arts was the cooperation between parts of different arts, Kiesler used his own term “correalizm” to show the continuing collaboration between human and surrounding both technical and nature. Reconsideration of traditional ways by Frederick Kiesler gave a new life to formulation of new spatial art. Twentieth-century art are filled with contradictions and still is not researched enough. But those art was a crucial point for birth the new genres, which impressed by diversity and paradoxes. This new genres of arts first of all were based on synthesis of their forms. That period was also formed a new generation of artists, who affected on development of all sphere of arts by their works, and Kiesler was among them. Despite the word famous, the genius of Frederick Kiesler and his creation isn’t researched enough in foreign and domestic publishing. Among published works about Kiesler in Ukraine belong to Kyiv and Lviv architecture schools: Proskuriakov V., Proskuriakov O., Bilenkova S., Korotun I., Nykyrsa M. and others. Also the last interesting research works were demonstrated during the International architecture online conference “The influence of futuristic ideas of F. Kiesler on the development of architectural practice and theory in Ukraine and the world”. The initiators of this conference were Chernivtsy National University and National University “Lviv polytechnic”. The aim of this article is demonstrate some of Kiesler’s periods of life and creation, which are characterized by innovation approaches and synthesis of arts, correalizm and influenced on creation of contemporary spatial art. Kiesler also fell short in his own ambitions to educate students to think about the work they were producing. His work marks a prescient moment in the history of modern design. His laboratory research engaged scientific study of dynamic bodily habits and sensorial affects to support shifting biopolitical structures aimed at advancing capitalist markets and evolving control societies. Although Kiesler’s body of work would later suggest alternative and more-resistive liberatory applications, his efforts to produce responsive systems designed to modulate to the qualities and intensities of dynamic bodies-in-motion most often seemed to facilitate and promote a society of unconsciously motivated actions. In a contemporary context where architecture research laboratories are continuing to emerge internationally - with ever-greater claims toward innovative study of continuous forms, responsive systems, and sensational affects - Kiesler’s challenges and failures as an educator are even more poignant today. Regardless of one’s own values or institutional biases, to teach students to unwittingly speculate, experiment, and produce is simply not enough. As educators, we are also responsible for teaching students to think about what they are learning to do.

As part of a larger study on the mainstreaming of pornography in contemporary film and television, this essay attempts to examine and extend our vocabulary for discussing visual representations of the human body by revisiting Kenneth Clark’s important study The Nude from 1972. Clark’s book provides a history of the male and female nude in two- and three-dimensional art from Ancient Egypt and Greece to the Renaissance and beyond. This essay focuses on places within his analysis that are especially generative for understanding pornography such as the importance of placing the nude form within a narrative (Venus is emerging from her bath, for example) or attempts by artists to suggest movement within static forms. The essay places Clark’s rich typology in conversation with other thinkers, such as Fredric Jameson, Erwin Panofsky, E. H. Gombrich, and Michel Foucault. The piece ends with a discussion of androgyny and hermaphroditism as they relate to the expression of gender in plastic art, especially the notion that all representations of the body necessarily include a gender spectrum within one figure. Artists whose work is looked at in some detail include Da Vinci, Michelangelo, and Donatello.

Uma abordagem sobre as dimensões imagéticas, simbólicas e míticas em textos literários e pictóricos, tendo em vista o imaginário e da memória – presentificados nas imagens: Rio Iguaçu, Cataratas do Iguaçu, Cachoeira de Paulo Afonso, Marumbi, Vila Velha, Gruta de Maquiné – com o intuito de (re)apresentar e interpretar textos poéticos e pictóricos (poemas, pintura, fotografias) de autores representativos da literatura e das artes plásticas do Brasil, tendo em vista os diálogos transversais e interculturais.

En este artículo se presenta un muestrario de lugares e imágenes del saber sobre las artes. Son representaciones visuales en manuscritos, esculturas, estampas, con esquemas, símbolos, personificaciones, historias, artefactos mnemotécnicos que usan letras y palabras como figuras, o descripciones alegóricas que promueven la memorización de sus contenidos a través de mecanismos visuales. A pesar de la variedad, la difusión y los distintos usos de este tipo de 'imágenes del conocimiento', es posible entenderlas en relación con las teorías del arte de la memoria y sus loci et imagines, que pudieron funcionar como estructuras mentales configurando otras representaciones en las artes plásticas y en la literatura.

O presente artigo examina a contribuição da revista Martín Fierro para a consolidação do campo artístico, especialmente o das vanguardas, na Argentina, durante a década de 1920. Os textos sobre artes plásticas e as reproduções de obras na publicação permitem traçar um panorama da produção artística no período e perceber as interpretações e o impacto da arte de vanguarda no público de Buenos Aires. Pretende-se compreender como se dá a recepção da arte moderna pelos argentinos, o papel pedagógico assumido por Martín Fierro de ensinar o público a apreciar e entender essa arte, além de suas iniciativas para promover artistas, espaços e instituições.

The Anthropophagic Manifesto of 1928 is the most radical cultural and political manifesto of the early twentieth century in Brazil. From the idea of anthropophagy, Oswald Andrade makes a critical analysis about the Western cultural heritage, whose opposition is directly related to the idea of ​​copying foreign culture to the detriment of the national culture, the copy/original binomial. In the Manifesto, Oswald explores the anthropophagic notion as a metaphor for the transformation of Western culture: swallowing what comes from outside and transforming it into something totally new; absorb the sacred enemy; escape from the dichotomies national/foreign, school/forest. The popularization of Oswaldian anthropophagy only happened from the 1950s onwards, bringing together the concretism of the Campos brothers, Glauber Rocha's and Joaquim Pedro de Andrade’s Cinema Novo, Jose Celso Martins Correa's Oficina Theater, the plastic arts of Helio Oiticica, until finally ending up in the most popular of these movements: the Tropicalia of Caetano Veloso and Gilberto Gil. The aim of this article is to explore the anthropophagic thinking of Oswald de Andrade in the Brazilian artistic and cultural scene from the Anthropophagic Manifesto to the Tropicalist Movement, as well as to show evidence of Oswaldian thought in the current Latin American political-cultural debate.

This article analyzes the role of the magazine Arquitectura in the dissemination of art and in the creation of an environment to contribute to the interdisciplinary dialogue between architects and artists. The fifteen years of this editorial stage, between 1959 and 1973, mainly coincide with a period of international openness of the Franco regime dictatorship and unprecedented development in the Spanish economy, which favored the an extraordinary demand in all fields of architecture. As a consequence of the permeability of our borders, Spanish art began to be recognized abroad, and in turn, our artists, photographers, and graphic designers became imbued with the artistic currents that came from outside. All these expressions of art were reflected in the graphic image and content of the magazine with the aim of reflecting the artistic and cultural context in which the architecture was integrated. For this reason, Arquitectura was not only a printed medium but as the media of the College of Architects of Madrid, it also generated an intellectual and cultural environment that benefited connections of architecture with art and artists, creating an open space for all artistic expression form. Este artículo analiza el papel de la revista Arquitectura en la difusión del arte y en la creación de un entorno que favoreciera el diálogo interdisciplinar entre arquitectos y artistas. Los quince años que comprende esta etapa editorial, entre 1959 y 1973, coinciden principalmente con un periodo de apertura internacional del régimen franquista y un desarrollo sin precedentes en la economía española, lo cual propició una extraordinaria demanda en todos los campos de la arquitectura. Como consecuencia de una mayor permeabilidad de nuestras fronteras, el arte español empezó a ser reconocido en el extranjero, y a su vez, nuestros artistas, fotógrafos y diseñadores gráficos se impregnaron de las corrientes artísticas que llegaban desde fuera. Todas estas manifestaciones del arte tuvieron su reflejo en la imagen gráfica y en el contenido de la revista que pretendía reflejar en todas sus dimensiones el contexto artístico y cultural en el que se integraba la arquitectura. Por ello, Arquitectura no sólo fue un medio impreso, sino que, como órgano del Colegio de Arquitectos de Madrid, también generó un entorno intelectual y cultural que favoreció las conexiones de la arquitectura con el arte y los artistas, creando un espacio abierto a toda forma de expresión artística.

`Figür, Mekân ve Motif İlişkisinin Yüzey Üzerinde Plastik Açıdan İncelenmesi` başlıklı bu tez, problem olarak belirlenen kavramlar doğrultusunda hem kuramsal hem de bir dizi uygulamayı içermektedir. Tez kapsamında problem olarak ele alınan kavramların (figür, iç mekân, motif) tarihsel süreçleri, önemi ve geçmişten günümüze resim sanatındaki yeri ele alınmıştır.Araştırma kapsamında yer alan araştırmacıya ait resim çalışmalarının plastik değerlerinin çözümlenebilmesi için perspektif, üç boyut, hareket, ritim, oran-orantı, kompozisyon, vurgu, renk gibi plastik değerler çözümleyici tekniksel bir ifade biçimi olarak kullanılmıştır. Araştırmacı, bu araştırmada çalışmalarını figür, mekân ve motif üçlemesinden yararlanarak belirli tema ve teknik kullanarak analiz ve değerlendirmelerini yapmıştır. Bu araştırma dört ana bölümden meydana gelmiş ve her bölüm kendi içerisinde farklı alt başlıklarla oluşturulmuştur. Birinci bölümde; Problem Durumu, Problem Cümlesi, Alt Problemler, Araştırmanın Amacı, Araştırmanın Önemi, Sayıltılar, Araştırmanın Yöntemi, Araştırmanın Temel Kavramları/Tanımlar ve Sınırlılıklar yer almaktadır. İkinci bölümde; figür, mekân ve motiflerin resim sanatı tarihinde kullanımı ana başlığı bulunmaktadır. Figürün, mekânın ve motifin tarihsel süreçleri, önemi ve geçmişten günümüze resim sanatındaki yeri ele alınmıştır. Üçüncü bölümde, tez kapsamında oluşturulan resimlerin oluşum süreci, içsel süreç ve çalışmaların çözümlenmesi yer almaktadır. Dördüncü bölümde, figür, mekân ve motife yönelik sonuçlar ve tez kapsamında oluşturulan resimlere yönelik sonuçlar yer almaktadır. Araştırma nitel araştırma yöntemi ile yapılmış, araştırmacıya ait toplam 12 resim yapılmış ve analiz edilmiştir.Anahtar Sözcükler: Figür, İç Mekân, Motif, Sanat, Plastik This thesis, titled` Examining the relationship between figure, space and Motif from a plastic perspective on the surface`, includes both theoretical and a number of applications in line with the concepts identified as problems. In the scope of the thesis, the historical processes of concepts (figure, space, motif), their importance and their place in the art of painting from past to present are discussed.Plastic values such as perspective, three dimensions, movement, rhythm, ratio-ratio, composition, emphasis, color were used as a form of analytical technical expression in order to analyze the plastic values of the painting studies of the researcher in the scope of the research. In this research, the researcher made use of the figure, space and motif trilogy and analyzed and evaluated using specific themes and techniques. This research consists of four main sections and each section is formed with different sub-headings within itself.In the first section, Problem situation, Problem Statement, sub-problems, purpose of research, importance of research, counts, method of research, Basic Concepts/definitions and limitations of research are included. In the second section, the use of figures, places and motifs in the history of painting created the main title. The historical processes of the figure, place and motif, their importance and their place in the art of painting from past to present are discussed. In the third part, the process of the formation of the paintings created within the scope of the thesis, the internal process and the analysis of the works are included. The fourth section contains the results for figures, places and motifs and the results for the paintings created within the scope of the thesis. The research was done by qualitative research method, a total of 12 pictures of the researcher were made and analyzed.Key Words: Figure, Interior, Motif, Art, Plastic 118

Este artículo tiene como primer objetivo, agrupar las vanguardias artísticas cinematográficas en tres grandes variables estéticas, “Film-poem como abstracción”, “Film poetry como modelo analítico” y “Film como poesía dialéctica”, relacionadas con las teorías críticas y los escritos de los propios cineastas. Por una parte se analizan las poéticas de Abel Gance, Germaine Dulac, Marcel L´Herbier, Jean Epstein, Louis Delluc, Marcel Duchamp, Walter Ruttmann, Man Ray y Dziga Vertov. Un segundo objetivo sería el repaso de la noción de cine de vanguardia mediante las aportaciones de la teoría fílmica elaboradas por Jean Mitry, Bill Nichols, Malcolm Turvey, Vicente Sánchez-Biosca, Bruce Elder y Carlos Tejeda entre otros. Dichos autores nos permiten abordar metodológicamente las distintas dimensiones que caracterizan el Film-poem como abstracción, modelo analítico y como poesía dialéctica. Estos ideales estéticos y filosóficos están vinculados a las experiencias de las artes plásticas y del arte contemporáneo. Del mismo modo, este artículo expone la concepción poética del movimiento de vanguardia interrelacionando obras fílmicas del arte experimental a partir de modelos de representación.

In the twentieth century, traditional practices and popular culture in Chile went into decline. The situation was compounded by the fact that in the plastic arts, there was already an esta...

Entre 1940 y 1956, coincidiendo con el auge de la industria cultural y, particularmente, editorial argentina, se publicó en Buenos Aires la revista Saber Vivir, la cual desarrolló un programa de formación del gusto y orientación del consumo cultural en los más diversos aspectos, desde la gastronomía y el turismo hasta la literatura y las artes plásticas. En sus páginas se dieron cita las firmas más importantes del campo artístico y literario del medio siglo argentino, incluyendo a notables escritores y artistas latinoamericanos, así como también a exiliados de la guerra civil española, entre los que se destacan gallegos como Luis Seoane y Lorenzo Varela. El artículo aborda las colaboraciones artísticas y literarias de estos dos gallegos exiliados en Saber Vivir, una producción poco conocida, dada la escasa atención crítica suscitada por la revista., Saber Vivir was published in Buenos Aires between 1940 and 1956, coinciding with the boom of the cultural industry and, particularly, the Argentine publishing industry. The magazine’s objective was to train the reader’s taste, and to guide cultural consumption in the most diverse aspects, from gastronomy and tourism to literature and the plastic arts. Its pages brought together the most important names in the Argentine artistic and literary field of the 1940s and 1950s, including notable Latin American writers and artists, as well as exiles from the Spanish Civil War, such as the Galicians Luis Seoane and Lorenzo Varela. This article studies the artistic and literary collaborations of these two exiles in Saber Vivir, a little-known production, given the scant critical attention the magazine has received., Instituto de Historia del Arte Argentino y Latinoamericano

In the beginning of the second half of the 20thcentury, a generation of artists formed before 1941 produced a wealth of public monuments. This generation of sculptors, educated under the influence of academism and Art Nouveau, retained their stylistic inclinations, expressing the aesthetics of traditional plastic arts. This aesthetic approach was responsive to the ideological demands placed upon the artists, that is, in line with socially engaged art - the prevailing socialist realism of the 1950s. In this context, the Monument to Vasa Carapic, created in 1951, represents both a significant work of art from that period, and the most successful artistic achievements of its author. This monument is also one of the earliest and, at the same time, representative examples of a new discourse of the Yugoslav public sculpture in 1950s, deviating from prevailing trends of the presentation of motifs from the National Liberation War.

Este artigo está inserido em um processo de pesquisa de doutorado As idades do Expressionismo – criação de estilo e atmosfera em filmes de animação, que tem sua origem no questionamento sobre as possíveis influências que o cinema de animação recebeu do movimento expressionista – mais particularmente de suas vertentes nas artes plásticas e no cinema. O cinema de animação teria, portanto, além das influências de meios como, por exemplo, os cartoons, os livros infantis e o próprio cinema live action, a influência específica do Expressionismo Alemão na constituição de sua linguagem. Dentre as várias possibilidades de análise, adotamos aqui uma abordagem histórica e formal, para identificar um dos principais elementos expressivos formais do Expressionismo Alemão – a iluminação em claro-escuro –, e, em seguida, verificar a ocorrência deste elemento expressivo formal no filme Branca de Neve e os sete anões.

Transformations of form in the sculptures of the artist Burhan Saber Karwan Rashed Hassan College of Fine Arts – Salahaddin university- Erbil This research concerns the transformations of the form in the work of Burhan Sabir, and also seeks to determine these transformations through some examples of the artist’s work. This research entitled “Transformations of form in the sculptures of the artist Burhan Saber” is divided into four sections: The first part is about the definition of the problematic of this search, its importance, its results, and its conceptual terminology. The second part is related to the theoretical framework, which is divided into two sections: - the first section discusses the form and its importance in the value of plastic art. - the second section concerns the transformations of form in contemporary art. The third part is devoted to the practical application of the research and it analysis a selected number of samples of the sculptor Burhan Sabir’s work in order to determine the finalities of this research. The fourth part consists in the results obtained by the researcher through the analysis of samples of Burhan Sabir’s work, which are summarized in three parts: 1- The sculptor Burhan Sabir realizes the change in his work, as a result of a simplification and rupture of the form of their realist origin, as shown in the samples analyzed. 2- The artist Burhan Sabir uses again the Sufi idea, through translating it into abstract forms as the major part of his creation. 3- The artist manages to transform the form by purifying some parts of the body and by abstracting other parts, in order to serve the subject and the expression, as we can see in the third sample

The idea of other worlds and realities beyond what we can see in the sky has always stimulated the public imagination. In this way, space has had an important place in popular culture since early times, before the beginning of the space race. Representations of this can be found in many forms of arts, including cinema, plastic arts, music and literature.Whether popular culture inspires scientists in their work or technological developments expand the limits of writers and artists’ imagination, there is an undeniable interplay between both fields. From the astonishingly correct predictions in Jules Verne’s novel From the Earth to the Moon, to the early visions of space depicted in Stanley Kubrick’s 2001: A Space Odyssey, this chapter presents a compilation of “predictions” of science fiction that came true in the space industry.

Moda olgusu; 'değişme-değişim' ve 'geçicilik' olmak üzere anlamlar taşıyarak yıllardan bugüne sürekli değişkenlik göstermesiyle bilinir. Bugün hayranlık duyulan moda yarın eskimiş, yıpranmış ve unutulmuş olabilir. Moda, kendi içinde kendi sürümleri ile birbirlerini yok eden tek disiplin ve sonu gelmeyen bir süreçtir İkinci Dünya Savaşı'ndan günümüze kadar olan dönem postmodern dönem olarak ele alınıyorsa da sürekli değişkenlik özelliği ona 'post' bir anlam katmış oldu. Moda kelimesinin, yıllar içindeki gelişimine bakıldığında ilk olarak asiller ve onların terzileri, daha sonra tasarımcılar ve modacıların birbirini takip ettiği görülür. Bu zaman diliminde moda anlayışı; tarih, sosyoloji, ekonomik fayda ve zararların incelenerek yorumlanmasını gerektirmektedir. Modayı oluşturan elemanları etkileyen birçok disiplin bulunmaktadır. Bunun başında sanat ve sanat akımları gelmektedir. Tarihsel süreç içerisinde sanatçılar, tablolarında olaylarla beraber giyim kuşam ve modayı da işlemişlerdir. Bu eserler yüzyıllar sonrasına ışık tutmaktadır. Popüler kültürün 1980'li yıllarda endüstrileşmenin yerleşmesi ve tüketim çılgınlığının yayılması ile modanın çalışma alanı dünya çapında gelişme göstermiştir. Terzilerin artık can çekiştiği bir ortamda hazır giyim endüstrisi ivme kazanmıştır. Yetenekli moda tasarımcıları, Milano, Newyork, Paris ve İtalya'daki ünlü markalar tarafından transfer edilmişlerdir. Ünlü markalar ve modacılar, modanın gelişimini takip ederek, minimalist veya abartı, modernist ya da klasik yaklaşımla modaya yön vermişlerdir. Moda sosyal öğrenme yöntemi ile taklit edilmiştir. Ünlüler, sporcular ve 1990'lı yıllarda 'görüngü' kelimesinin yaygınlaşması toplumların dikkatini çekmiştir. Yaşam tarzı ile taklit edilen fenomenler (görüngüler) çoğalmış, giydikleri, modaya yön vermiştir. Moda 1990'lardan sonra kendini kesin hatlı çizgilerden kurtararak daha özgün ve farklı çizgilerde yolculuğuna başlamıştır. Geçmişin modası ile geleceğin tasarımları birleştirerek yeni tasarımlar oluşmuştur. 2000'li yıllarda, gelişmekte olan ülkelerde, teknoloji kullanımının yaygınlığı ile tüm gelişmeler takip edilmiş kopyalama ve taklit etme oldukça yaygınlaşarak değişim en hızlı halini almıştır. 2010 yılından sonra, piyasalarda orijinal patentli ürünlerin yanı sıra kopyaları da üretilmiş, böylelikle çok pahalı veya 'haute couture' artık sadece asillere ve soylulara değil herkese ulaşılabilir kılıyordu. . Sokak modasının ve teknolojinin gelişmesiyle artık moda için sezonlar arasındaki süre kısalmış, aynı moda sezonu içinde başka sezon tasarımları da yer almaya başlamıştır. İnsanlar kendine yakışanı ve yaşadığı zaman diliminin ihtiyaçlarını esas alan en sağlıklı ve rahat giyimi tercih etmeye başlamışlardır. Moda sektörüne ilgi artmış, teknoloji ile ülkeler arasındaki giyim kuşam modaya dayalı farklılıkları yok olmaya başlamıştır. Bu farklılaşma bugün Kuzeydeki bir insanın Afrika desenleri kullanabilmesine olanak sağlarken, doğudan gelen kumaşlarla batılıların Japon desenleriyle giyinebilmesi de olağan hale gelmişti. Sanat tarihinden izleri günümüz modacıları defilelerine taşıyarak sanatın ölümsüzlüğünü ve modanın tekrar edilebilirliğini bir kez daha göstermiş olup gelişen çağımızda herkes ulaşılabilir hale gelmiştir. Bu çalışmada tarihsel bir okumayla moda ve sanat akımları arasındaki etkileşim sorgulanmıştır. Anahtar Kelimeler: Moda, Sanat, Akım, Tarih, Güncel, Süreç, Değişim The fact of fashion have known to differ as change and temporary different meanings for many years. Fashion which is much admired for today, tomorrow might be done old-fashioned, forgotten or age-worn. The fashion which is an infinite process and only discipline that is self-destructive with own previous versions. Even if from World War II till nowadays known as postmodern, feature of continuously variable had given meaning ''post'' to it. When we look at the improvement of word of the fashion; first of all, aristocracy and their own tailor and then, designers and stylists seems to pursue each other's. This period of time, meaning of the fashion necessitate to examine interpreting benefits or drawbacks economically, history and sociology. There are so many disciplines which are influencing on the fashion and it comes at the outset of art and art movements. Within the process of the history, artists had worked own their paintings not just only events and also fashion and clothes at the same time and those things shed light on after centuries. Pop culture had developed scope of the fashion globally after 1980s that expanded consumption frenzy with. The ready-made clothing sector have gained speed at atmosphere of the tailors have fighting for theirs life. Talented fashion designers had been transferred by famous brands that located in Milano, Paris and New York. The Stylists in famous brands had shaped fashion's future with minimalist or exaggeration; modernist or classic approaching to pursue the improvement of the fashion.Fashion had been imitated with social learning method. Celebrities and athletes paid attention as a ''phenomenon'' in the 1990s. Phenomenon who are imitated their lifestyle increased and they had directed to the fashion. After the 1990s, when fashion had got out of sharp lines, it had started its journey more and more unique and different. New designs had created to integrate with past fashion and design of the future. Developing countries in the 2000s, duplication and imitation had peaked due to technological developments a result of that, the alteration had accelerated. After 2010, not just only original merchandise have patent, but also duplicated goods had been produced. For this reason, merchandises which are called '' haute couture'' are so expensive can be reached by not just only aristocracy and noblesse, but also everyone.In the sense that technological development and development of Street fashion, seasons which means period of time had started to decrease and also the design of other seasons had started to launch at the same time.People had begun to prefer clothes which are most fitted own their own, healthy, comfortable and based on their needs of their time period. For this reason, interest of the fashion had increased and intercountry differences based on fashion had kicked off disappearing via technology. As a consequence, this difference enable to people have located in North use pattern of Africa and become ordinary western people had got dressed with Japanese pattern.Today's fashion designers had shown immortal of art and repeatability of fashion us one more time to carry the traces of the art history to their creation. Interaction between fashion and art have been examined with the historical study in this work. Key Words: Fashıon, Art, Current, History, Current, Process, Change 124

Bu çalışma, Ütopya/Distopya kavramlarının ortaya çıkışlarından başlayarak tarihsel süreç içerisinde nasıl bir anlamsal dönüşüme uğradıklarını, bu dönüşümün sanat eserlerine, özellikle de çağdaş sanat ortamında üretilen eserlere nasıl yansıdığını saptamayı amaçlar. Bu bağlamda öncelikle 1516 yılında Thomas More (1478-1535) tarafından yazılan Ütopya adlı eser ile ortaya çıkan ütopya kavramını besleyen eski kaynaklardan başlayarak, 19. Yüzyıl'a ve 20. Yüzyıl'a ait ütopya ve distopya metinleri incelenmiş ve ütopya kavramının sanat alanındaki yansımaları ele alınmıştır. 20. Yüzyıl'ın ilk çeyreğinde ortaya çıkan Modern Sanat akımlarından Konstrüktivizm, Fütürizm ve Bauhaus akımlarının sanatçılarının ütopyacı eğilimlerini sanatlarına yansıttığı ve 1950'den sonra ise üretilen eserlerde 2. Dünya Savaşı'nın etkisi ile distopik eğilimlerin arttığı gözlemlenmiştir. Henry Moore ve Germaine Richier'in heykellerinde biçimlerin bilinçli bir şekilde bozulması distopik eğilimlerin birer yansıması olarak karşımıza çıkmaktadır. Ütopyacı eğilim ise sanayileşen şehirlerde doğanın ve çevrenin tahrip edilmesine dikkat çeken Yeryüzü Sanatı akımının sanatçılarının eserlerinde devam etmektedir. Ütopya ve Distopya kavramlarının plastik sanatların yanı sıra edebiyat, sinema ve mimariye de yansıdığı görülmektedir. Bu nedenle çalışmada, Ütopya ve Distopya kavramlarının tarihsel sürekliliğinin evreleri ve alanları belirlenmeye çalışılmıştır.Bu tezde yer verilen sanatçılar ve eserler, sanatın hayal etme, tasarlama ve yol gösterici olma özelliğinin ütopya ile ilişkisini ve sanatın toplumları ve sistemleri eleştirme özelliğinin ise distopya ile olan ilişkisini vurgulayan eserler ve sanatçılar arasından seçilmiştir.Anahtar Kelimeler: Çağdaş Sanat, Ütopya, Distopya, Sosyalist Ütopya, Distopik Şiddet, Modernizm, Distopik Sürrealizm, Doğa ve Ütopya, Post-apokaliptik. This study aims to explain how semantic transformation of Utopia / Dystopia concepts has started in the historical process and how this transformation is reflected on artworks and especially contemporary artworks. In this context firts of all starting with the old sources fed the concept of utopia, which emerged with the work of Utopia by Thomas More (1478-1535), the utopian and dystopian texts of the 19th century and 20th century were examined and the reflections of utopia concept in the field of art were discussed. In the first quarter of the 20th century, it was observed that the artists of Constructivism, Futurism and Bauhaus movement reflected their utopian tendencies to their art. In the artworks produced after 1950, with the effect of World War II on the artists, the dystopic tendencies increased and the effects on the works were observed as well. The sculptures of Henry Moore and Germaine Richier, the delibrate deterioration of forms emerges as a reflection of dystopic trends. The utopian trend continues in the works of the artists of the Earth Art movement, which draws attention to the destruction of nature and the environment in industrialized cities. The concepts of utopia and dystopia are reflected in the fields of literature, cinema and architecture as well as plastic arts. Therefore, in this study, it is tried to determine the stages and areas of historical continuity of Utopia and Dystopia.The artists and works included in this thesis were chosen from among the artists and artworks emphasized the connection between the imaginative, designing and guiding features of art with utopia and its ability of art to criticize communities and systems with dystopia. Key Words: Contemporary Art, Utopia, Distopya, Socialist Utopia, Dystopic Violence, Modernism, Dystopic Surrealism, Nature and Utopia, Post-apocalyptic. 212

Osmanlı İmparatorluğu döneminde başlayan batılılaşma hareketleri resim sanatımızda da kendini göstermiş, gerek yurtdışına gönderilmiş ressamlarımız, gerekse yurda davet edilmiş Batılı ressamlar, resim sanatımızda batılı anlayışın egemen olmasında önemli rol oynamıştır.Cumhuriyet döneminde de sürdürülen bu çalışmalar bir devlet politikası haline gelmiş, ressamlarımız sadece yurtdışına değil, yurt gezilerine de gönderilmiş ve Batı sanatı eğitimi almış olan ressamlarımızın Anadolu kültürünü tanımaları ve resim sanatını ve sanatçısını da Anadolu halkına tanıtması, `Ulusal kimlik ` oluşturma ve `Halkçılık` ilkeleri doğrultusunda yapıtlar üretmeleri istenmiş ve bu yapıtlar İnkılap sergilerinde kendine yer bulmuştur. Böylece Anadolu kültürü, yaşantısı, sanatı ve folkloru çağdaş resim sanatımızı etkisi altına almıştır. Ressamlarımız yöresel temaları ve motifleri, Batılı bir anlayış ve bireysel bir yorumla, çağdaş sanatımızın en çok ilgi gören konuları arasında görmüşlerdir.Bu çalışmanın birinci bölümünde; Geleneksel motiflerimizin nasıl şekillendiği, Plastik değerleri ve çağdaş Türk resim sanatına etki ve katkıları genel bir bakışla ele alınmıştır.(Geleneksel motiflerimizin oluşum öyküleri ve plastik değerleri soruları genel bakışın yanı sıra halı ve kilim, özellikle de kilim motifleri örnek alınarak yapılmıştır.)İkinci bölümde ise, Çağdaş Türk resim sanatının oluşum ve gelişim aşamaları ve geleneksel motiflerimizin, resim sanatımıza etki ve katkıları ele alınmış; bu alanda çalışmış sanatçılarımız ve yapıtlarından örneklere yer verilmiştir. Anahtar Kelimeler: Çağdaş Türk Resim Sanatı, Geleneksel Motifler, Cumhuriyet Dönemi, Sanat Our painters were sent not only overseas trips but also on domestic excursions. These painters who have studied Western art were asked to recognise the Anatolian culture and later to introduce the art and artists to the Anatolian people. They were also asked to produce works in accordance with `national identity creation` and `populism` principles. These works have found place in the revolution exhibitions. So that Anatolian culture, life, art and folklore have influenced our contemporary art of painting. Our painters have seen the local motifs and themes with a western understanding and an individual interpretation and considered them among most interesting topics of our contemporary art.In the first part of this study; how our traditional motifs are shaped, the plastic values, the effects and contributions of them to the contemporary Turkish art are discussed with a general overview. In addition to the general overview, the basics of the formation stories and plastic values of our traditional motifs were evaluated by carpet and rugs motifs. Especially rug motifs were made example. In the second part, the stages of the formation and development of contemporary Turkish art and the effects and contributions of our traditional motifs to our painting art are discussed. Examples of artists that have worked in this field and their works are included in the study.Key words: Contemporary Turkish Painting Art, Traditional Motifs, Republic Period, Art 142

Türk figüratif resminde 1960'lara kadar olan geçen sürede biçimsel kaygıların ön planda tutulduğu görülmektedir. 1960'lı yıllarda Türkiye ve dünyada yaşanan toplumsal ve evrensel düzeyde yeni bir dünya düzeni yaratma tasavvuru kendini resim sanatında da göstermiş, sanatçılar figüratif resme evrensellik-yerellik bağlamında farklı açılımlar getirmişlerdir.Andre Lhote atölyesindeki geç Kübist öğretiyi hem kendi sanat anlayışları hem de eğitim anlayışlarında benimseyen d Grubu sanatçıları, ilk ciddi tepkiyi öğrencileri olan 68 Kuşağı Sanatçıları'ndan görürler. Bu sanatçılar, figürün anlatımcı olmaması gerektiği düşüncesine karşı çıkarak Paris'te tanıştıkları Varoluşçuluk akımının da etkisiyle anlatımı temel alan figüratif bir anlayış geliştirmişlerdir. Türk resminde insana dair tüm olgulara gönderme yapan figüratif bir anlatımın öncüsü olmuşlardır. Bu sanatçılar, bireyin içsel çalkantılarını, arzularını, hırslarını kısacası varoluştan getirdikleri tüm özellikleri figüratif bir anlatımla yansıtırlar.Türk resminde toplumsal gerçekçilik, 1960'larda Neşet Günal ile birlikte kırsal kesimdeki insanların yaşadığı zorlukları konu alan ve biçim yönünden anıtsal figüre dayanan bir anlayışla temsil edilmiştir. Günal, anlatımın yanı sıra biçim üzerine de çalışmalar gerçekleştirmiştir. Atölyesindeki eğitim anlayışını figüratif anlatım ilkesi üzerine kurmuş ve biçim ile özün birbirini tamamlaması gerektiğini söylemiştir. Bu eğitim anlayışı, figüratif resmin, taklitçilik anlamına gelmediğini, öğrencilerin, biçimsel yönü güçlü akademik bir eğitimden geçtikten sonra kendi ilgi alanları doğrultusunda özgünlüklerini bulabileceğini savunmaktadır. Bu atölyeden mezun sanatçılar konusunu yerel kaynaklardan alan biçimsel özelliklerini ise sanat tarihi mirasını yadsımadan oluşturdukları kompozisyonlar ile etkili olmuşlardır. Bu temele dayanan eğitim anlayışlarını kendi özgün yönelimleri doğrultusunda gerçekleştirmişlerdir. Yerel kaynaklardan beslenen sanatçılar arasında nesnel bir tutumla ele aldığı günlük sahnelerle Nedret Sekban ve sosyo-psikolojik etkiyle resmettiği halktan sıradan insanlarla Hüsnü Koldaş bu atölyenin mezunlarıdır. Kemal İskender ise sanat tarihsel birikimi kendi oluşturduğu kurgusal gerçekliklerle yansıtmayı tercih etmiştir. Bu atölyeden mezun olmayan ancak biçim ve duyarlılık alanında bu atölyenin yöneldiği insan ve toplum gerçeğini yansıtan kompozisyonlarıyla Özer Kabaş bu atölye ve onun mezunlarıyla sanatsal yakınlık kurmuş bir sanatçı olarak karşımıza çıkmaktadır. Günal atölyesinin ilk mezunlarından olan ve onun Akademi'den ayrılmasından sonra atölyesini devralan Neş'e Erdok, konunun toplumsal yönünü seçtiği figürlerde göstermektedir. Ancak bu kişiler, kırsal kesimden değil, İstanbul'un şehir hayatının içinde görülen kıyıda köşede kalmış tiplerdir. Figürlerini, anlatımına uygun olacak şekilde ele alan Erdok, Varoluşçu düşüncenin de etkisiyle modern insanın psikolojik durumuna dikkat çekmiştir. Erdok, bu atölyenin mirasına uygun düşecek biçimde hocasına paralel bir eğitim anlayışıyla, rengin ikinci plana itildiği desene dayalı akademik bir eğitimin sürmesini sağlamıştır. Sosyal ve psikolojik gözleme dayalı çalışmalarıyla İrfan Önürmen ve Ahmet Umur Deniz bu atölyenin mezunları olarak dikkat çekmektedir. Günal ve Erdok atölyesinden mezun sanatçıların açtıkları grup sergileri ve yayınladıkları manifesto niteliğindeki yazılar düşünüldüğünde sahip oldukları miras temelinde özgünlüklerini ortaya koyan bir sanatçı birliği olarak karşımıza çıkmaktadır. Akademi'de uzun yıllar görev yapan Günal ve Erdok, çağdaş Türk resim sanatında anıtsal figüre dayalı anlatımı temel alan bir gelenek oluşturmuşlar. 1980'li yıllarda mezun olan ve bu gelenekten gelen öğrenciler, figüre çok daha öznel anlamlar yükleyerek bu anlatımı zenginleştirmişler, toplumsal gerçekçi figüratif anlayışın yanı sıra figürü kurgu ve kompozisyon gibi unsurlarla ele alıp farklı anlam ve anlatım arayışlarına yönelmişlerdir.Türk resminde hiciv geleneğinin öncüsü olan Cihat Burak 1960'lardan 1990'lara varan üretimlerinde sosyal ve politik içerikli resimler üretmiştir. Konusunu toplumsal ve politik gerçeklerden alan sanatçı, kompozisyonlarını oluştururken kendi imge dünyasından yararlanmış ve özgün bir dil yaratmıştır. Neşet Günal atölyesinden mezun olan Mevlüt Akyıldız, atölyenin gözleme ve yerel konulara dayanan anlayışını hiciv ve güldürü unsurlarıyla zenginleştirmiş ve bu geleneği 1980'lerden günümüze kadar sürdürmüştür. İkisi de tarihsel olay ve olgulara hem konu hem de teknik yönünden güncel olanla bir köprü işlevi yükleyen bu sanatçılar, resimlerinde mizah duygusunu ön plana çıkarırken toplumsal sorunlara dikkat çekmişlerdir.1980'li yıllarda sanatçılar, modernizmin çöküşü ile birlikte insanı temel alan hümanizm düşüncesine şüpheyle yaklaşmış, modernizmin, insanı akıl ve bilimin ilkeleri ile açıklamaya ve anlamaya çalışan sistematiğine karşı çıkmışlardır. Ulus, kimlik ve diğer kavramları sorgulamaya başlayarak, bu zamana kadar Türk resminde biçim ve teknik yönünden Batı'yı temel alan yaklaşımının yanına Doğu kültürlerinin, insanı kavrama ve ele alma anlayışını koyarlar. Batı düşüncesinin temelini oluşturan aklın ve bilimin yerine, Anadolu ve Doğu kültürlerinin sezgisel ve mistik değerlerini koymuşlar, insanı ele alan figüratif çalışmalarında biçim ve anlatımı şekillendirirken bu değerlerden faydalanmışlardır. Benimsedikleri sezgisel ve mistik değerlerle figüratif anlatımda fantastik görünümlere ulaşmışlardır.1980'li yıllarda tüm dünya ile eşzamanlı olarak Türkiye'de Yeni Dışavurumculuk rüzgârı esmeye başlar. Yoğun ve serbest boya kullanımı ile sanatçıya özgürlük tanıyan bu figüratif akım, Özdemir Altan ve Adnan Çoker gibi sanatsal alanda güncel olanı destekleyen atölyelerin de katkısıyla Akademi ve Akademi dışından sanatçılar tarafından temsil edilmiştir. Sanatçılar, toplumsaldan bireysel olana güncel olandan tarihsel olana uzanan çeşitlilikte konulara yönelmişler, akımın resim anlayışını temel alarak kendi belirledikleri konu ve ifade etme biçimleri açısından öznel yaklaşımlarını ortaya koymuşlardır. Sanatçılar, yerel konulardan evrensel konulara, sanat tarihinde yer edinmiş yapıtların güncel uyarlamalarından ucu soyuta ve kavramsal sanata dokunan çeşitlilikte çalışmalar gerçekleştirmişlerdir. Yeni Dışavurumculuğun sanatçıya tanıdığı sınırsız ifade alanından yararlanmışlar, malzeme ve teknik anlamda Türk resmi açısından yenilikçi deneylere girişmişlerdir. Bu dönemde yükselişe geçen Feminist düşünce, Yeni Dışavurumcu kadın sanatçılardan Hale Arpacıoğlu, Arzu Başaran ve Tomur Atagök'ün yapıtlarında etkisini göstermiş, sanatçılar kadının toplumsal, cinsel ve ruhsal rolüne dair gerilim ve çelişkileri eserlerinde yansıtmışlardır.Resimlerinde Feminist düşünceden beslenen bir diğer sanatçı ise Fotogerçekçilik akımının kararlı temsilcisi Nur Koçak'tır. Yusuf Taktak'ın gerçekleştirdiği otoportre çalışması ile Fotogerçekçilik Türk resmine girmiş, akımın örnekleri ile yurtdışında tanışan Nur Koçak ise 1970'li yıllardan günümüze akım kapsamında çalışmalar üretmiştir. Kadın cinselliğinin teşhir nesnesi olarak artan kullanımı sanatçının resimlerinde işlediği konuların başında gelmektedir. Turkish figurative painting appears to have kept mainly formal concerns in the foreground throughout the period until 1960s. The idea of creating a new world order at a social and universal scale, which dominated Turkey as well as the globe during 1960s, had its reflection in painting as in other forms of art; artists introduced distinctive approaches to figurative painting within the context of universality - locality. Artists of the Group D, having adopted Andre Lhote's late cubist doctrine in their own sense of art and teaching, received the first serious backlash from their disciples, who were the artists of the '68 Generation. The former, influenced by Existentialism in Paris and taking a stance against the idea that the figure should not be of a narrative nature, developed a figurative perspective that hinged upon narrative. They pioneered a figurative narrative referring to all phenomena of the human in Turkish painting, and adopted a figurative narrative to reflect all existential traits of the individual like inner turmoils, desires, ambitions, and so on.Social realism in Turkish painting was pioneered by Neşet Günal in 1960s, who mainly depicted the struggles of rural life with a form remarkable for monumental figures. Günal worked on form as well as narrative. Having based his doctrine on the tenet of figurative narrative, Günal suggested that form and substance should be mutually complementary. Günal's doctrine suggests that figurative painting should not mean imitation, and that disciples should be backed by a strong academic mentoring on the form so as to discover their own authentic styles according to their fields of interest. His disciples were known for their compositions with themes inspired by local elements, and their formal features paying homage to the heritage of art history. Drawing on this doctrine, they developed their tuitional approaches in line with their own individual orientations. Among the members of Günal's school were Nedret Sekban, who achieved recognition for his objective depiction of scenes from daily life, and Hüsnü Koldaş, whose paintings were a socio-psychological depiction of ordinary people; both were among the artists of the period who were inspired by local elements. Unlike the mentioned painters, Kemal İskender preferred to reflect the accumulation of art history with his own creation of fictional realities. Özer Kabaş, though not being a member of Günal's school, is recognized for his compositions reflecting the reality of human and society with a form and sensitivity similar to those aimed by Günal's doctrine, and for his artistic affinity with this school and its members. Neş'e Erdok, who was among the earliest members of Günal's school, continued tutoring at his school after Günal left the academy; her paintings reflect the social aspect of her themes through selected figures. Rather than rural people, the portrayed figures mainly refer to oft-neglected individuals observed in the urban life of Istanbul. Erdok, influenced by the Existentialist thought, depicts her figures in harmony with her narrative and points out to the psychological situation of the modern people. Appreciating the heritage of Günal's school, Erdok went in parallel to his master's approach, and continued academic tuition which was rather based on drawing than color. İrfan Önürmen and Ahmet Umur Deniz, who achieved recognition for their works on social and psychological observation, were the members of Erdok's workshop. Considering the group exhibitions held and manifestos declared by the members of Günal's and Erdok's schools, we observe that those members represent a union of artists revealing their authenticity on the basis of their inherited knowledge. Günal and Erdok, who held seats in the academy for many years, created a tradition of narrative based on monumental figures in the contemporary Turkish art of painting. Disciples of the same tradition who completed their tuition in 1980s enriched their narrative art by attributing much more subjective meanings to the figure; they were oriented towards a search for different meanings and narratives by addressing the figure in view of the elements such as fiction and composition.Cihat Burak, who pioneered the tradition of satire in Turkish painting, created paintings with themes implying social and political concerns between 1960s and 1990s. The artist, selecting themes on social and political facts for his art, created a unique language by referring to his own imaginary world. Mevlüt Akyıldız, a member of Neşet Günal's school, enriched the doctrine's emphasis on observation and local concerns with elements of satire and humor, and maintained the tradition from 1980s till today. Both artists, using their art as a bridge to link historical facts and phenomena to modern themes and techniques, underscored sense of humor in their paintings while pointing out to social problems.During 1980s, artists brought a skeptical approach to the idea of humanism with the fall of modernism; they objected to the systematics of modernism which aimed at describing and understanding human with rationalism and the principles of science. Questioning nation, identity and other concepts, they introduced the Oriental way of understanding and addressing human in contrast with the Western oriented approach in terms of form and technique in Turkish painting. They replaced rationalism and science which constitute the basis of Western thought by intuitive and mystical values of Anatolian and Oriental cultures; their figurative art portraying the human involves the use of those values to construct form and narrative. With the intuitive and mystical values adopted, they achieved fantastic images in figurative narrative painting.In 1980s, the Neo-expressionism movement started in Turkey concurrently with the rest of the world. This figurative movement, which offered freedom through the intense and unrestrained use of paint, was represented by a variety of artists including members of the academy, with the support given by certain artists such as Özdemir Altan and Adnan Çoker for contemporary art. Their works displayed a diversity of themes from social to individual, and contemporary to historical. Based on the sense of painting as introduced by the movement, the artists revealed their subjective approach in terms of their own selection of themes and narrative style. Their art covered diverse themes from local to universal, and contemporary adaptations of recognized works in art history, ranging from abstract to conceptual art. They experienced unrestricted freedom of artistic expression offered by Neo-Expressionism, conducting innovative experiments on material and technique in Turkish painting.The rise of Feminist thought during this period was reflected on works of Hale Arpacıoğlu, Arzu Başaran and Tomur Atagök, the Neo-expressionist female Turkish painters, who depicted the tensions and conflicts of women's social, sexual and psychological roles in their art.Another artist influenced by the feminist thought in the art of painting is Nur Koçak, who is a determined representative of the art movement called as Photorealism. Photorealism was first introduced to Turkish painting by the self-portrait of Yusuf Taktak. Nur Koçak, having first viewed the exemplary works of the movement abroad, created her works to reflect this movement from 1970s till today. The increasing objectification of female sexuality is among the main themes of the artist's paintings. 293

Scotland's Celtic Revival provided new outlets for creativity, as evidenced in literature, music, painting, the plastic arts and architecture. This article discusses the architecture, particularly ...

El cuerpo es el portador de símbolos sociales donde concurren las nociones culturales, sobre él recaen los límites de las instituciones sociales; en ese espacio de socialización, es donde se inserta la noción de identidad y corporalidad de cada individuo, pero su expresión hacia la erotización toma caminos diferenciados, no solo desde los géneros, sino desde posiciones que incluyen la clase, la raza, el poder, la represión religiosa y otros factores que determinan que un cuerpo erotizado o erotizante pueda concebirse en unas culturas como una manifestación humana natural o bien por otras, como un tabú o un vínculo hacia fuerzas maléficas. Por ello, se pretende analizar aquí, sucintamente la intersección de tres amplios temas: el erotismo a través del deseo, las artes plásticas y el género, lo cual,implica revisar sus complejidades y trasgresiones.

RESUMEN: Este trabajo de investigación es un texto complementado con múltiples imágenes de obras de arte, papel moneda y moneda metálica del país, entre otros. Cuyo objetivo general mostró y estableció el estrecho vínculo existente entre las artes plásticas y la notafilia nacional, y la significativa relación entre estas dos disciplinas, con la historia del arte del país. En los objetivos específicos se plantea la íntima relación entre la notafilia y el arte gráfico dentro de la historia del arte colombiano, se evidencia la presencia de obras de arte en el papel moneda nacional, se estableció la constante conexión entre la notafilia y las artes plásticas en Colombia a través del diseño de billetes por parte de los creadores nacionales. Y por último, se dio cuenta de los artistas colombianos contemporáneos que utilizan el papel moneda como elemento, soporte o inspiración para realizar obras artísticas. Por consiguiente, se pudo vislumbrar al papel moneda no como un dispositivo estatal que pregona un discurso hegemónico y representa el dinero para las transacciones comerciales, sino como una obra de arte gráfico con posibles enfoques de carácter estético y artístico que narra la historia del país por medio de una articulada ambientación y puesta en escena de personajes, lugares y símbolos, por medio de algunas obras pictóricas y escultóricas representativas del arte nacional de exquisita composición y alegóricos contenidos, generalmente con relación a lo Nacional, lo patrio, en otras palabras lo autóctono. “Nuestra idiosincrasia”.

18. yüzyılın ikinci yarısı itibariyle, şiir ve edebiyat başta olmak üzere, neredeyse tüm sana-tlarda görülmeye başlayan Romantizm, varlığını yaklaşık yüz yıl boyunca sürdürmüştür. Şiir ve edebiyat temelli başlayan Romantizm, plastik sanatlar alanında da son derece etkili olmuştur. Bir akımdan öte, bir düşünce ve dünya görüşü (weltanschauung) olarak kendin-den önceki ve sonraki akımlardan (izm'lerden) ayrılır. Bundan ötürü Romantizm, akım-karşı akıma (Klasisizm'e karşı Romantizm'e) indirgenemeyecek kadar yoğun düşünsel faaliyetlerin olduğu bir üretim sürecini kapsamaktadır. Romantizm'in ortaya çıkışında Almanya, özellikle de FrühRomantik'ler son derece etkili olmuştur. Bu yoğun üretim sürecinde ortaya konan 'Gesamtkunstwerk' (Topyekün Sanat), özgürlük, oyun terapisi (spieltrieb), Romantik şiir vb. kavramlar, 20. yüzyıl düşünürlerini ve sanatçılarını etkilemiştir. Özellikle Romantizm ile birlikte sanat, o zamana kadar olduğu halinden başka bir şey ha-line, düşünce haline gelebileceğinin sinyallelerini vermiştir. Hegel'in Romantizm için söylediği 'sanatın ölümü' tezi bu açıdan önemli olmuştur. Sanat, Romantizm ile birlikte sekülerleşmeye başladıkça, biçim-içerik arasındaki ilişki de kopmuştur. Caspar David Friedrich ve William Turner'ın resimlerinde bu sekülerleşmenin izlerine rastlanmaktadır. Tüm bunlar, 20. yüzyıl Avangart sanatçılarına Romantiklerden kalan mirastır. Temsiliyetin ortadan kalkmasıyla, sanat artık kendi hakikatini keşfetmiştir. Romantizm fiziksel varlığı son bulduktan sonra dahi, 20. yüzyılda ruhen yaşamaya devam etmiştir. Bu tez kapsamında Romantizm akımı ile Avangart sanat arasındaki ilişki düşünsel ve plastik sanatlar bağlamında incelenecektir. As of the second half of the 18th century, Romanticism, which began to be seen in almost all arts, especially in poetry and literature, continued its existence for nearly a hundred years. Romanticism, which started on the basis of poetry and literature, has been extremely influential in the field of plastic arts. Beyond an art movement, it separates from the previ-ous and subsequent art movements (from the ism's) as a thought and worldview (weltan-schauung). For this reason, Romanticism includes a production process in which there is intense intellectual activity that can not be reduced to movement-countermovement (to Romanticism against Classicism). In the emergence of Romanticism, Germany, especially the FrühRomantiks, became very influential. Concepts such as 'Gesamtkunstwerk', freedom, game therapy (spieltrieb), romantic poetry etc. which were revealed in this intensive pro-duction process, influenced 20th century thinkers and artists. Especially with Romanti-cism, art has given its signals that it may become an idea, something else than it was then. Hegel's 'death of art' thesis for Romanticism has been important in this respect. As art begins to secularize with Romanticism, the relationship between form and content is broken. In the paintings of Caspar David Friedrich and William Turner the traces of this secularization are found. All of this is the heritage of 20th century Avant-garde artists from romantics. With the rise of representation, art has now discovered its own truth. Romanticism continued to live spiritually in the 20th century, even after the end of its physical existence. In this thesis, Romanticism Avant-garde relation will be examined in the context of intellectual and plastic arts. 207

Bu araştırmanın konusunu; kubbenin tarihsel gelişimi ve kubbe içi süsleme programlarından oluşmaktadır. Özellikle Osmanlı mimarisinde görülen kubbelerin yapısı ve tezyinatı incelenip, plastik değerlerle olan ilişkisi incelenmiştir. Kubbe; inşa edilen yapıların üst örtüsünde kullanılan, yapıya hem teknik hem de süsleme anlamında değer katan önemli bir yapı elemanıdır. Tarih boyunca farklı medeniyetler tarafından tercih edilen önemli bir unsur olmuştur. Fonksiyonel işlevi sayesinde daha büyük ve anıtsal yapıların inşa edilmesini kolaylaştıran bu yarım daire şeklindeki unsur, mekâna ferahlık ve estetik değer de kazandırmıştır. İnşa edilen yapılarda görülen kubbelerin, malzemesi, süslemesi ve şekli gibi etmenler medeniyetlerin kimliğinin tespit edilmesinde belirleyici rol oynamıştır. Kubbenin gelişmesiyle birlikte, kubbe geçiş elemanları olarak isimlendirilen yardımcı unsurlar da gelişmiştir. Bu sayede oluşan sorunlara getirilen çözümler mimarinin gelişimine katkı sağlarken, aynı zamanda medeniyetler arası etkileşimi de artırmıştır. Kubbenin yapısal gelişim süreci boyunca, medeniyetlerin değişen sanat ve kültür anlayışları kubbelere de yansımıştır. Araştırmamızda kubbelerde uygulanan süsleme teknik ve motifleri incelenerek, örneklendirmeler yapılmıştır. Tezyinatta uygulanan süsleme motifleri ve kompozisyonları dönemlere ayrılarak ele alınmış, yapılar üzerinden örneklendirmeler yapılmıştır. Araştırmamızın örnek sahasını Osmanlı mimarisi oluşturmuştur. Kubbe, yüzyıllar boyunca kullanılmış ancak altın çağını Osmanlı döneminde yaşamıştır. Osmanlı İmparatorluğu'nun kuruluşundan yıkılışına kadar geçen sürede, mimariyle birlikte kubbenin kullanım alanları ve gelişim süreci ele alınmıştır. Osmanlı mimarisi; erken, klasik ve geç dönem mimarisi olarak üç ana başlık altında ele alınmış, cami, medrese, hamam, han ve türbe yapılarında karşımıza çıkan kubbelerin kullanım şekli, yapısı ve süsleme programları örneklendirmeler yapılarak ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Yapılar; İstanbul, Edirne, Bursa ve İznik gibi Osmanlı mimarisinin filizlendiği ve ilk denemelerin uygulandığı illerden seçilerek, belli başlı yapılar incelenmiştir. The topic of this research is the historical development and the inside decoration programs of the dome. Especially the structure and the decoration of the domes, seen in the Ottoman architecture, are examined and the relationship with plastic arts is compared. The Dome is an important building element which is used in the upper cover of the structures and adds both technical and decorative value. It has been an important element chosen by different civilizations throughout history. This semi-circular element, which facilitates the construction of larger and monumental structures thanks to its functional nature, has brought spaciousness and aesthetic value to the space. Factors such as the material, the decoration and the shape of the domes seen in the constructed structures, played a decisive role in determining the identity of the civilizations. Along with the development of the dome, auxiliary elements called dome transitional elements have also developed. In this way, the solutions to the problems that arise contributed to the development of the architect while at the same time the interaction between the civilizations increased.During the process of structural development of the dome, the concepts of art and culture of civilizations are reflected in the domes. In our research, decorative techniques and motifs applied on the domes were examined and illustrated. The motifs and compositions applied in the decoration were divided by period and illustrated on the structures.The sample area of our research was created by Ottoman architecture. The dome has been used for centuries, but its golden age was in the Ottoman Empire time. During the period between the foundation of the Ottoman Empire and its collapse, the use areas of the dome together with the architect developed. The Ottoman architecture was classified in three main groups: early, classic and late period architecture groups. In the structures of the Mosque, school, Turkish bath, inn and shrine, the usage patterns, structures and decoration programs of the antagonistic domes have been examined in detail by making examplaries. Certain structures like Istanbul, Edirne, Bursa and İznik, chosen from the illusions of Ottoman architecture and the first experiments, have been studied. 244

The article analyses the project exhibition "Giants against Gods" that presents reconstruction of the famous monumental sculpture of the Hellenistic era of the Pergamon altar interpreted by the contemporary German artist, photographer, and artist Aleksander A. The author’s vision mythological and poetic nature, which combines historism and theatrical metaphor, is studied. The compositional and semantic correspondence of original lost fragments to restored ones by the author in a luminous board is considered. There is an idea of complex view, system approach to specifics in a work of art. The major subject matter of the paper is antiquity, Greek mythology and modern plastic installation, and also performance synthesized in a single art image., peer-reviewed

Benedict (Ben) Read, who died on 20 October 2016, was chairman of this journal's editorial board between 1997 and 2013. The magazine has always been a flagship of the Public Monuments and Sculpture Association, of which Ben, in 1991, had been one of the founder members. In his foreword to the first issue of the journal he dated preliminary discussions about the need for such a publication back to the time when the Henry Moore Centre for the Study of Sculpture had been set up in Leeds in 1982. Participants in that discussion included the then director of the centre, Terry Friedman; Charles Avery, ex-Deputy Keeper of Sculpture at the Victoria and Albert Museum; Peyton Skipwith of the Fine Art Society; and the businessman and sponsor, John Lewis. All of them would have been in agreement about the need for this to be a scholarly publication, although the question would later be asked whether a less academic approach might not better accord with the wishes of the PMSA membership. The year in which Ben placed those discussions was the year in which his Victorian Sculpture was published by Yale University Press. It was his magnum opus and a scholarly endeavour that made clear on which side of that debate he would be.Ben was born in 1945, the youngest son of Sir Herbert Read, the writer and critic who, from the 1930s onwards, became the nation's chief spokesman and interpreter for modern art, including not only abstraction and surrealism, but also the work of Henry Moore and Barbara Hepworth. Far from taking a stand against his father and his artistic preoccupations, Ben always had very fond memories of him, and, particularly in the 1990s, welcomed a revived interest in his life and work. Ben's first degree in English literature at Oxford University might account for his way with words, but a second BA course in the History of Art at the Courtauld Institute more conclusively hit the spot and determined his future path. What did his father, author of To Hell with Culture, think about this choice of subject? Herbert Read was a man of many aspects. He had worked at the Victoria and Albert Museum and been chief editor of the Burlington Magazine. Clearly he was amused, and during a walk with his son, listed all the foibles of the leading art historians of the day. Of Ben's period options, Gothic and Victorian, the latter was definitely indicative of Ben's need to find an area and period of scholarly expertise that he could call his own, outside the shadow of his father's work. Herbert Read, however, died in 1968, a year into Ben's course, and did not live to see the full extent of his son's aesthetic apostasy, his being drawn away from art's 'grass roots' by the siren song of high Victorian art - the sirens in this case being Albert Moore, Frederic Lord Leighton and their continental equivalents. In this, as in the Catholic upbringing and the attendance at Ampleforth School of Ben and his siblings, may be detected the influence of Lady Read, Margaret (nee Ludwig), known in the family as 'Ludo'. She was a viola player of mixed Scottish and German extraction, and was probably responsible for steering Ben's musical taste in the direction of the Romantic repertoire, in particular Berlioz and Mendelssohn. These beliefs and tastes combined with a lifelong love of football (especially his beloved Arsenal), Belgian beer, German sausages and cheese to form a curious cocktail, the gastronomic ingredients of which were indulged with moderation because of a diabetic condition diagnosed in childhood.It was Sir Alan Bowness, then in charge of nineteenth-century and modern studies at the Courtauld, who persuaded Ben to attempt a history of Victorian sculpture. To this were devoted the twelve years following his graduation in 1970. During the whole of this period, he was employed in the Courtauld Institute's photographic libraries, though dedicating increasing amounts of time to teaching and supervising postgraduate work. In an interview published in Sculpture Journal in 2014 in a special issue on Victorian sculpture, he recalled many of the contributory circumstances, whether people or events, which had helped him finally to put paid to Julius Meier Graefe's assertion that in nineteenth-century Britain there had been no plastic art to speak of. …

Bu tez çalışmasında Avrupa'da akılcılık düşüncesinin gelişimi, bu düşüncenin modernite ve kapitalizm arasındaki bağlarının incelenmesi ile başlanmış, akılcılık olgusuna yönelik eleştiriler felsefe ve avangard sanat alanlarında araştırılmıştır. Romantik gelenek, Baudelaire ve Nietzsche'nin düşünceleri akılcılık eleştirileri çerçevesinde sanat alanını göz ardı etmeden incelenmiş, yakın çağımızın düşünürlerinden örnekler ile karşılaştırılmıştır. Akılcılık ve modernite arasındaki bağ, avangard sanatçıların bakış açıları doğrultusunda incelenmiş, akıl ve modern yaşam hakkındaki görüşleri karşılaştırılarak eserler ile örneklendirilmiştir. This thesis starts with researching the development of rationalist philosophy in Europe and the connections between modernism and capitalism, as well as exploring the critiques towards it within the fields of philosophy and avant-garde art. Romantic tradition, thoughts of Baudelaire and Nietzsche are explored within the scope of critiques against rationality as well as taking into account the field of art. These critiques have been compared with examples from thinkers who are close to our modern era. The links between rationality and modernism are researched with regards to the perception of avant-garde artists. Their thoughts on reason and modern life are compared and exemplified through the monuments they have created. 123

Ortaçağ ve sonrasında Van Gölü çevresinde inşa edilen mimari eserlerin çoğunluğunu dini yapılar oluşturmaktadır. Bunlar arasında Hıristiyan Ermenilerin inşa ettikleri kilise ve manastırlar hem mimari hem de taş bezemeleri ile ön plana çıkmaktadır. `Van'daki Hıristiyan Dini Mimarisine Ait Plastik Süslemelerde Görülen Bitkisel ve Geometrik Motifler` adlı bu çalışma; plastik süslemelerin tespitlerinin yapılması, objektif araştırmalar sonucu bilimsel literatüre kazandırılması, kendine özgü süsleme anlayışının etkileşim alanlarının araştırılarak ortaya konulması ve yüzyıllar boyu iç içe yaşamış farklı inanca sahip toplumlar arasındaki kültürel etkileşimin bu alandaki yansımalarının saptanması amacıyla araştırma konusu olarak seçilmiştir. Bu hedefler doğrultusunda; İpekyolu İlçesi'nde bulunan Varagavank (Yedikilise) Manastırı; Tuşba İlçesi'nde bulunan Saint Jean (Ktouts), Saint Georges (Lim) Manastırı; Başkale İlçesi'nde bulunan Saint Bartholomeus (Albayrak), Saint Ejmıacın (Soradır) Kilisesi; Gevaş İlçesi'nde bulunan Akdamar Manastırı plastik bezemelerinde görülen bitkisel ve geometrik motifler incelenmiştir. Bu alanda, Van'daki Hıristiyan dini mimarisi plastik bezeme programları bir bütünlük içinde ilk kez çalışılarak bilimsel literatüre kazandırılmıştır. Plastik süslemelerin arazi çalışmaları yapılarak plan çizimleri gerçekleştirilmiştir. Süsleme tanımlamaları görsel zenginlikle desteklenerek son durumları ortaya konulmuştur.Tez çalışmamızı oluşturan yapılarda kullanılan plastik süslemelerde bitkisel ve geometrik kompozisyonlar; haç işlemeli taşlar ve haç işlemeli olmayan taşlar olarak ele alınmıştır. Tespit edilen bezemeler çeşitlilik gösterdiğinden kendi içerisinde de alt grup oluşturacak sımıflandırma düzenlemesinde verilmiştir. Bu düzenlemede motif ve kompozisyonlar haç işlemeli taşlarda; haç kollarının oluşumuna, haç kollarının yüzeyine ve haç kol uçlarını sınırlandıran motif ve kompozisyonlar olarak; haç işlemeli olmayan taşlarda ise cephelerde kuşak ve silme, taçkapı bordürleri, pencerelerin taçkemer bordür yüzeyleri ile alt kısımları, paye ve konsol yüzeyleri, paye ve sütun başlıkları üzerinden değerlendirilmiştir. Bu değerlendirme; bitkisel ve geometrik motif ve kompozisyonların yanı sıra diğer bezeme öğeleri başlıkları kapsamında incelenmiştir.Van'daki dini Hıristiyan mimari yapılarında Hıristiyan inancının sembolü olan haç motifinin işlendiği haç işlemeli taşların diğer süsleme grubunu oluşturan haç işlemeli olmayan taşlara göre daha yoğunlukta kullanılmış olduğu görülmektedir.Ermenice `խաչ (khaç) ` ve `քար (khar) ` sözcüklerinden oluşan khatchkar – khaçkar olarak da ifade edilen, haç işlemeli taşlar Türkçe `haç - taş` veya `taştan haç` anlamını karşılayan taşların üzerine oyulmuş haçlardır. Bu taş bezemeler,sadece Ermeni mimarisine özgü olup, Ermeni mimari sanatının küçük mimari bir formu olarak yetenek ve yaratıcılığın en iyi şekilde ifade bulmuş şeklidir. ve diğer Hıristiyanların mimarilerinde görülmemektedir. Bitkisel ve geometrik süslemeli çerçevelerle sınırlandırılmış kompozisyonlardan meydana gelir. Çeşitli boy ve tasarımlarda oldukça yaygın bir kullanıma sahip olan haç işlemeli taşlar; dini yapıların duvarlarına gömülü ve ya işlenmiş olarak bulunmaktadırlar. Katalog kapsamında incelediğimiz bütün yapıların içinde haç işlemeli taşlar yapıların cephe ve duvarlarında bir kuşak halinde bulunabileceği gibi gelişi güzel dağılım da göstermektedirler. Ayrıca her bir haç taşı ayrı taş bloğu üzerinde tekli, ikili veya üçlü kompozisyonlar şeklinde çeşitlilik göstermektedir. Gerek haç işlemeli taşlar gerekse haç işlemeli olmayan taşlarda; bitkisel motif ve kompozisyonlar palmet, rumi, yaprak, çiçek (gülbezek), meyve (üzüm, nar), hayat ağacı gibi stilize bitkisel motiflerden oluşmakta ve çeşitlilik göstermektedir. Geometrik motif ve kompozisyonlar ise; basit geometrik düzenlemeler, geometrik geçmeler ve geometrik örgüler (düğümler) olmak üzere üç ayrı türde motif ve bunların oluşturduğu kompozisyonlardan oluşmaktadır.Ermeni sanatı, kendine has bir sanata sahip olup, coğrafi konumu nedeniyle çeşitli sanat eğilimlerine açık bir sanat olmuştur. Bu etkileşim süreci VII. ve X.yy.'da Doğu Roma (Bizans) etkisinde kısa süreli olmuştur. Emevi, Abbasi ve Sasani etkileri ise IX – X. yüzyılda daha uzun süreli olmuştur. Bu etkilenme süreci X. yy. sonrasında Anadolu Selçuklu, Osmanlı; kuzeyden Kuzey Ermeni (Kars – Ani) ve Gürcü (Artvin – Erzurum) sanatı etkisinde devam etmiştir. Ağırlıklı olarak Selçuklu ve Osmanlı yönetimleri altında şekillenen Doğu Anadolu Bölgesi'ndeki manastırların, Ermeni sanatı açısından önemli bir yere sahip oldukları anlaşılmaktadır. IX. yy.'dan başlayarak XX. yy. başlarına kadar bu tür yapıların inşasının kesintisiz olarak devam etmiş olması, Türk yöneticilerin Hıristiyan Ermenilere karşı hoşgörü ile davrandıklarının bir kanıtıdır ve bu hoşgörü göz ardı edilmemelidir. Most of the architectural works built around Van Lake during and after Middle Ages consist of religious constructions. Among these, churchs and monasteries that Christian Armenians built come into prominence with their both architecture and stone ornaments.This study called ` Botanical and Geometrical Motifs Seen on Plastic Ornaments Belonging to Christian Religious Architecture in Van` was chosen as research subject in an attemp to detect plastic ornaments, to bring it in scientific literature in consequence of objective researches, to reveal interaction sites of distinctive ornament understanding by being searched, and to determine reflections of cultural interaction between the societies of different faiths, who have lived together for centuries, in this field.In accordance with these aims, botanical and geometrical motifs, which are seen on plastic ornaments of Varagavank (Yedikilise) Monastery - Ipekyolu, Saint Jean (Ktouts) and Saint Georges (Lim) Monasteries - Tusba, Saint Bartholomeus (Albayrak) Monastery and Saint Ejmiacin(Soradir) Church - Başkale, Aghtamar (Akdamar) Monastery- Gevas, were investigated. In this field, plastic ornament programs of Christian religious architecture in Van were studied as a whole for the first time and were brought in scientific literature. Plan drawings were carried out by doing field studies of plastic ornaments. Ornament descriptions were supported with visual richness and their final situations were put forward. Botanical and geometrical compositions on plastic ornaments used for the buildings that create our thesis study were handled as cross-engraved stones and stones without cross-engraved. The ornaments that were detected were given in classification regulation by forming subgroup in itself because they were different from one another. In this regulation, motifs and compositions in cross-engraved stones were evaluated as the motifs and compositions limiting ends of the crosses' arms, the surfaces of the crosses' arms, and formations of the crosses' arms while, in the stones without cross-engraved, motifs and ornaments were evaluated in terms of mouldings and belts in fronts, kerbs of portal, windows' crown arch kerb surfaces and their lower parts, elephant-feet and corbals surfaces, and elephant-feet and column headings. This evaluation was examined within the context of headings of other ornament elements in addition to botanical and geometrical motifs and compositions.It is seen that the cross motif that is symbol of Christianity was engraved on Christian architectural works in Van and that the cross-engraved stones were used more than the stones without cross-engraved which is the other ornament group. The cross-engraved stones, which consist of `խաչ (khac)` and `քար (khar)` Armenian words and are stated as khatchkar or khackar, are the crosses engraved on the stones meaning ` cross-stone` or ` cross from stone` in Turkish. These stone ornaments is unique to Armenian architecture and as a small architectural form of the art of Armenian architecture, these ornaments are the figures expressing abilitiy and creativity in the best way. And these ornaments are not seen in other Christians' architectures. The ornaments consist of compositions limited through the frames with botanical and geometrical ornaments. The cross-engraved stones having highly common usage for various lengths and designs are found engraved or embedded on walls of religious constructions. In all constructions that we examined within the scope of catalogue, the cross-engraved stones not only can be found in the shape of belt on fronts and walls of the constructions but also can be seen as distributed irrelevantly. Moreover, each of the cross stones varies such as single, binary or trinary compositions on separate blockstones. In both the cross-engraved stones and the stones without cross-engraved, botanical motifs and compositions consist of stylate botanical motifs such as palmette, rumi, leaf, flower (rosace), fruit (grape, pomegranate), tree of life and they vary while geometrical motifs and compositions consist of three separate kinds of motifs – simple geometrical regulation, geometrical inserts and geometrical braids (knots) – and the compositions that the motifs formed. Armenian art has specific art and has remained open to various art tendencies because of Armenia's geographical position. This interaction process were short-term under the thumb of East Rome (Byzantium) in 7th and 10th centuries. Effects of Omayyad, Abbasid and Sassanid were more long-term in 9th-10th centuries. This interaction process continued under the effects of Anatolian Seljuk, Ottoman, and, in the north, North Armeni (Kars-Ani) and Georgian (Artvin-Erzurum) arts.It is understood that monasteries in Eastern Anatolia Region, which shaped mainly under the rules of Seljuk and Ottoman , have an important position in terms of Armenian art. That building this kind of constructions continued from 9 th century to the early 20th century is an evidence of the fact that Turkish governors behaved tolerantly against Christian Armenians, and this tolerance should not be ignored. 976

Esta investigación se realizó con el propósito de implementar una estrategia didáctica idónea, diseñada por la docente de Lenguaje de Pintura, para la enseñanza de la Historia del Arte basada en el estudio del Pop Art y en la aplicación de determinadas técnicas artistas, dirigida a los estudiantes de Media Vocacional, específicamente a los de décimo grado de la Institución Educativa SPC102017 en Bucaramanga, con el propósito de que ellos logren un aprendizaje significativo. Se considera que la Historia del Arte y las artes plásticas les pueden brindar a estos jóvenes una visión amplia del entorno en el que viven y de su historia, les ayuda a identificar prejuicios, estereotipos y emociones. Por otro lado, al exponer sus trabajos y ver los de sus compañeros pueden comprender el pensamiento y la expresión artística de otros sin juzgar, lo que contribuye a respetar y valorar la diversidad. Como resultado de lo dicho anteriormente se plantearon las siguientes preguntas: ¿Cómo lograr que los estudiantes de décimo grado de Media Vocacional aprovechen los espacios físicos (aula de clase) y recursos audiovisuales que tienen en su colegio para la asignatura Lenguaje de Pintura? ¿Qué hacer para que se motiven en las clases teóricas? ¿Qué estrategia implementar para que se interesen en estudiar la Historia del Arte y desarrollen un trabajo plástico interesante? Lo anterior permitió formular la siguiente pregunta problema: ¿Cuál es la estrategia didáctica idónea para enseñarles Historia del Arte a los estudiantes de Media Vocacional a través de la conjunción de aspectos teóricos y prácticos, con el propósito de que logren un aprendizaje significativo? Esta investigación se encuadró dentro del método analítico – deductivo, con un enfoque cualitativo, enmarcado en la teoría constructivista y aplicando una técnica de investigación acción participativa. En la presente investigación, se seleccionó a los jóvenes de décimo grado de la Institución Educativa SPC 102017 que son 119, específicamente fueron seleccionados dos grupos de estudiantes inscritos en Lenguaje de pintura que se denominaron AB y CD conformados por 28 jóvenes, de los cuales finalmente se escogieron sólo a 9 como grupo de trabajo. El proceso de recolección y el procesamiento de la información necesaria para el desarrollo de la investigación, se estructuró en cuatro etapas específicas: Diagnosticar pre saberes, Contextualizar, Poner en práctica lo conocido, Evaluar. Este trabajo presentó una exploración descriptiva que persiguió evaluar comportamientos, ejercicios pedagógicos, situaciones sociales y técnicas artísticas en torno a cinco variables (Didáctica Artística del Docente y los Contenidos de las Artes Visuales, La Creatividad, Las Emociones, El Tiempo de Práctica y las Relaciones Humanas entre pares y entre estudiante / profesor), tratando de establecer la existencia de una posible correlación entre tales datos. DEDICATORIA 2 AGRADECIMIENTOS 3 RESUMEN 4 CAPÍTULO 1: PLANTEAMIENTO DEL PROBLEMA 10 1.1 LOS ANTECEDENTES DEL PROBLEMA 11 1.2 PROBLEMA DE INVESTIGACIÓN 13 1.3 OBJETIVOS 16 1.3.1 Objetivo general 16 1.4 MANEJO DE SUPUESTOS CUALITATIVOS 17 1.5 JUSTIFICACIÓN DE LA INVESTIGACIÓN 18 1.6 LIMITACIONES 19 1.7 DELIMITACIONES 20 1.8 DEFINICIÓN DE TÉRMINOS 21 CAPÍTULO 2: MARCO TEÓRICO 23 2.1 LA ENSEÑANZA DE LAS ARTES 23 2.2 ENFOQUES METODOLÓGICOS Y DIDÁCTICOS EN LA FORMACIÓN ARTÍSTICA 25 2.2.1 El papel del docente cuando es artista. 26 2.2.2 Desde las inteligencias múltiples 27 2.3 LA EDUCACIÓN ARTÍSTICA EN COLOMBIA 28 2.4 LAS INVESTIGACIONES EN EDUCACIÓN ARTÍSTICA 32 2.4.1 Metodología y procesos de investigación 35 2.4.2 La investigación – Acción 37 2.4.3 La Investigación Basada en las Artes (IBA) 40 2.5 EL ARTE COMO ESTRATEGIA DE APRENDIZAJE DE LO TEÓRICO A LO PRÁCTICO. 44 2.5.1 Las TIC y la enseñanza y aprendizaje de las artes 46 2.6 REFLEXIONES Y EXPERIENCIAS DESDE LAS ARTES 47 2.6.1 La motivación 49 2.6.2 La educación artística y la paz 50 2.6.3 La creatividad 52 2.7 CONSTRUCTIVISMO COMO MÉTODO PEDAGÓGICO Y LA INVESTIGACIÓN –ACCIÓN COMO ENFOQUE PARA ESTA INVESTIGACIÓN 53 2.7.1 Modelos de la Investigación-Acción 58 2.7.2 Características de la Investigación-Acción 58 CAPÍTULO 3: METODOLOGÍA 60 3.1 MÉTODO INTROSPECTIVO DE LA INVESTIGACIÓN – ACCIÓN 60 3.1.1 El proceso introspectivo en la Investigación-Acción 62 3.1.2 Modalidades de la Investigación-Acción 63 3.1.3 Etapas de desarrollo de esta investigación 64 3.2 POBLACIÓN, PARTICIPANTES Y SELECCIÓN DE LA MUESTRA 65 3.3 MARCO CONTEXTUAL 65 3.4 INSTRUMENTOS DE RECOLECCIÓN DE DATOS 66 3.5 PRUEBA PILOTO 68 3.5.1 PASOS PARA DESARROLLAR EL PROYECTO DE AULA 69 3.6 PROCEDIMIENTO EN LA APLICACIÓN DE INSTRUMENTOS 70 3.7 ANÁLISIS DE DATOS 71 3.8 ASPECTOS ÉTICOS DE LA INVESTIGACIÓN 74 CAPÍTULO 4: RESULTADOS 76 4.1 DESCRIPCIÓN DEL TRABAJO REALIZADO Y DETALLES DE LA METODOLOGÍA EMPLEADA 78 4.1.1 ¿Qué es el Pop Art? 78 4.1.2 Metodología Implementada 81 4.1.3 Presentación de resultados 84 4.2 ANÁLISIS DE LOS DATOS 92 4.2.1 ESQUEMA ESTRUCTURAL GENERAL DEL IMPACTO DE LA PUESTA EN PRÁCTICA DE LA ESTRATEGIA DIDÁCTICA PARA ENSEÑAR HISTORIA DEL ARTE A TRAVÉS DEL ESTUDIO DEL POP ART Y DE LA APLICACIÓN DE DETERMINADAS TÉCNICAS ARTÍSTICAS. 100 4.3 CONFIABILIDAD Y VALIDEZ DE LOS RESULTADOS DE ESTA INVESTIGACIÓN 102 4.3.1 Un Propósito Aplicativo para la Enseñanza de la Pintura 104 CAPÍTULO 5: CONCLUSIONES 108 5.1 HALLAZGOS 109 5.2 RECOMENDACIONES 112 5.3 LIMITACIONES 113 BIBLIOGRAFÍA 115 ANEXOS 121 ANEXO A 121 ANEXO B 122 ANEXO C 123 ANEXO D 124 ANEXO E 126 ANEXO F 127 ANEXO G 128 ANEXO H 129 ANEXO I 131 ANEXO J 132 CURRÍCULUM VITAE 133 Maestría This research was carried out with the purpose of implementing a suitable didactic strategy, designed by the teacher of Language of Painting, for the teaching of the History of Art based on the study of Pop Art and the application of certain artist techniques, directed to the students of Vocational Media, specifically those of the tenth grade of the Educational Institution SPC102017 in Bucaramanga, with the purpose that they achieve a significant learning. It is considered that the History of Art and the plastic arts can provide these young people with a broad vision of the environment in which they live and their history, helping them to identify prejudices, stereotypes and emotions. On the other hand, by showing their work and seeing their peers, they can understand the thinking and artistic expression of others without judging, which contributes to respect and value diversity. As a result of the above, the following questions were posed: How to achieve that tenth grade Vocational Media students take advantage of the physical spaces (classroom) and audiovisual resources they have in their school for the subject Painting Language? What to do to motivate in the theoretical classes? What strategy to implement so that they are interested in studying the History of Art and develop an interesting plastic work? This allowed us to formulate the following problem question: What is the ideal didactic strategy to teach Art History to Vocational Media students through the conjunction of theoretical and practical aspects, with the purpose of achieving significant learning? This research was framed within the analytical - deductive method, with a qualitative approach, framed in the constructivist theory and applying a participatory action research technique. In the present investigation, the 10th grade young people of the Educational Institution SPC 102017 were selected, which are 119, specifically two groups of students enrolled in the Language of Painting that were named AB and CD formed by 28 young people were selected, of which finally Only 9 were chosen as a work group. The process of collecting and processing the information necessary for the development of the research was structured in four specific stages: Diagnose pre-knowledge, Contextualize, Put the known into practice, Evaluate. This work presented a descriptive exploration that sought to evaluate behaviors, pedagogical exercises, social situations and artistic techniques around five variables (Artistic Teaching of the Teacher and the Contents of the Visual Arts, Creativity, Emotions, Practice Time and Relationships Human among peers and between student / teacher), trying to establish the existence of a possible correlation between such data.

Tuval resmi konservasyonu ve restorasyonuna dair metot ve teknolojilerin tümü her geçen gün biraz daha genişlemekte ve güncellenmektedir. Bunda ilgili kurumların çabalarının dışında son yılların popüler deyimi teknoloji transferinin, kalkınma fonlarının, bağımsız destekleyicilerin, uluslararası kültür-sanat platformlarının ve tabi ki yeni perspektiflerin büyük payı vardır. Bu anlamda Türkiye'de de uzun vadede pek çok donanımlı atölyenin/laboratuarın açılacağı şimdiden öngörülebilir, varsayılabilir. Türkiye'de Resim Restorasyonu Atölyeleri ve Bir Model Önerisi başlıklı bu çalışmada da belirtilen öngörüyle ülkemizdeki tuval resmi atölyelerinin güncel durumlarının araştırılması ve kendi coğrafyamızın restorasyon disiplinindeki yeni gelişmelere ne kadar hazırlıklı olduğunun tespit edilmesi hedeflenmiştir. Belirtilen hedef doğrultusunda çalışmanın ilk bölümünde kültürel miras ve sanat eseri koruma olgularıyla gelişen restorasyon kavramı ele alınmış, Batı'da ve Türkiye'de genel geçerliliği olan ilkelere değinilmiş, tarihçeler sunulmuştur. İkinci bölümde ise tez adına edinilen sayısal veriler, tablolar ve saha araştırmaları takdim edilmiş, giriş başlığı altında bahsi geçen atölyelere yapılan ziyaretleri ve edinilen teknik bilgileri içeren pasajlar sunulmuştur. Üçüncü bölümde de alt başlıklarla bozulma nedenlerinden söz edilmiş, betimlemeler eşliğinde tuval resmine dair restorasyon uygulamaları aktarılmış ve en sonda bir atölye kurgusuna yer verilmiştir. Sonuç paragraflarında ise edinilen bulgular üzerinden genel bir değerlendirme yapılmış, mevcut durum tartışılmıştır. Entire method and technologies regarding conservation and restoration of canvas painting have been developed and updated day by day. Apart from efforts of relevant institutions; technology transfer – the most popular expression of recent years -, development funds, independent supporters and sponsorships, international culture-art platforms and of course new perspectives played a significant role in this topic. In this sense, establishment of many equipped work shop/laboratory in the long-term in Turkey can already be foreseen and assumed. Taking into consideration the prediction stated in this study with the heading `Painting Restoration Ateliers in Turkey and a Model Proposal`, research for current status of canvas painting workshops in our country and determining how our geography holds itself ready for new developments in restoration discipline were being targeted. In accordance with the specified target, cultural heritage and restoration concept improved with work of art protection facts have been discussed in the first part of the study, furthermore, principles having general validity and which prevail in the West and in Turkey were being mentioned, histories were presented. In the second part, numeric data, charts and tables, field researches obtained for the thesis were presented and in pursuit of excerpts which include visits made to said workshops and obtained technical informations. In the third part, reasons for degeneration was being mentioned with sub-headings and restoration applications regarding canvas painting together with descriptions were reported and at the end of this chapter a setup of workshop was mentioned under introduction title. In conclusion, a general evaluation over obtained findings was carried out and current situation was discussed. 234

`Türk Kadının toplumdaki yeri yüksektir, şereflidir. Şuna inanmak gerekir ki, dünya yüzünde gördüğümüz her şey kadının eseridir.` diyen Yüce Liderimiz Mustafa Kemal Atatürk, kadının toplum içinde önemini, saygınlığını, varlığını, bilgi ve kültür alanında ilerlemesini ön planda tutmuş. Türk kadının uluslararası uygarlık seviyesinde yükselmesini amaç edinmiştir.Kadın, doğanın ve sosyal toplumun en önemli aynasıdır. Kadın, renkli, solmayan, güzel ve temiz kokan bir çiçektir. Yeni bir cana yaşam bağışlayan eşsiz bir varlıktır. Kadın, topluma ışık yayan bir güneştir. Kadın, karanlıktan aydınlığa geçiştir. Kadın, dünyadaki bütün güzelliklerin eseridir. Kadının topluma faydalı insanlar yetiştirme görevine üstlenmiş anadır.Tüm engellerin çıkış yolu Cumhuriyet Döneminin Öncü Türk Kadınların sanat tarihine adını yazdırmış olmaları açısından önem taşımaktadır.Anahtar Kelime: Türk Kadını, Sanat, Kadın Hakları, Plastik Sanatlar, v.s. `The place of Turkish women in society is high, it is honorable. We must believe that everything we see in the face of the world is the work of a woman. `Supreme Leader Mustafa Kemal Atatürk kept the importance of women in society, their prestige, their existence, their advancement in the field of knowledge and culture. It aims to raise Turkish women at the level of international civilization. Women are the most important mirror of nature and social society. The woman is a colorful, non-fading, beautiful and clean-smelling flower. A new cana is a unique asset that forgives life. The woman is a gathering sun that emits light. The woman transitions from darkness to lightness. Woman is the work of all the beauty in the world. It is important for women to have the task of raising people who are gathering and benefiting. The way out of the obstacles is important in terms of having written the name of the art history of the Leading Turkish Women of the Republican PeriodKey words: Turkish women, Art, Women's Rights, Plastic Arts etc. 101

Plastik sanatlar, real dünyadaki biçimleri içinde (düzlemde, yüzeyde) var olanların tasarımına başvurulması durumu(nun), resimde, heykelde, mimaride görsel algıya yönelik olduğu görülmüştür.`Plastik sanatlarda üç boyutlu anlatım ögeleri` konulu araştırma üç bölümde hazırlanmıştır. Birinci bölümde konu kuramsal açıdan ele alınmıştır. İkinci bölümde kuram doğrultusunda `plastik sanatlarda anlatım ögeleri`ne yer verilmiştir. Üçüncü bölümde ise geçmişten günümüze değişen sanat; sanatın dili doğrultusunda, sanatçının kullandığı `üç boyutlu anlatımda sanat nesnesi` başlıkları altında incelenmiştir.Bu çalışmada, öncelikle plastik sanatlarda görsel algılama ve anlamlandırmada nesnenin salt algı psikolojisine yer verilmiştir. Dünyadaki nesnelerin üç boyutluluğunu keşfetmemizde, duyular yoluyla algılarımız etkin olmuştur. Algı sistemi fizyolojik ve psikolojik açıdan ele alınıp çözümlenmiş ve nokta, çizgi, doku, ışık, renk, yüzey, mekân, derinlik, hareketlilik ve zıtlık gibi ögelerin sanat nesnesi üzerindeki fizyolojik ve psikolojik etkileri tespit edilip ortaya konulmuştur.Dünya kendi içinde devingenlik yaşar, savaşlar, değişen yaşam şartları sonrasında teknolojinin ve endüstrinin gelişimi gibi sosyokültürel yaşamla birlikte bilim ve sanat da paralel olarak değişime uğramıştır. Bu değişimin içinde sanat nesnesinin oluşum süreci, kullanımı ve sanat nesnesine bakış değerlendirilmiştir.Bu araştırmamızda, geçmişte ve günümüzde, sanat kapsamında, mevcut nesneler dünyasındaki, temelinde estetik düşünceyle var olan nesne, varlık açısından sorgulanmıştır. Sanat nesnesi, sanatın işlevi, sanat dili olarak formlarını dikkate alarak sanatçıya, sanat nesnesine, sanatsal bağlamda üç boyutlu anlatım ögelerinin etkileri örneklerle açıklanmıştır.Anahtar kelimeler: Plastik sanatlar, üç boyut, anlatım ögeleri, algı It is observed that, designing object forms, which are in real world (on planes, surfaces), in paintings, sculpture, architecture and in plastic art, visual perception is aimed.The survey about `Three Dimensional Expression Elements in Plastic Art` is prepared in three parts. In part one, the topic is studied from the point of theoritical view. In the second part, `expression elements in plastic art` are mentioned, according to the theory. In third part, art evolved throghout the history is examined, under the topics; `art objects in three dimensional expressions`, used by artist in artistic methods.In this survey, first of all, object's absolute perceptual psychology in visual perception and - defining- in plastic arts is mentioned. While discovering the third dimension of the objects on The Earth, our perception driven by our senses plays an active role. The cognitive system is resolved by physicologically and physilogically. These physicological and physilogical impacts of dot, line, tissue, light, color, surface, location, depth, mobility and contrast profiles on art objects are determined and proven.World intrisincly keeps evolving. Like industrial and technological breaktroughs after wars, changing life conditions, science and art has also evolved as socio-cultural life -has been changed- parallelly. In this change, the process of formation of the object of art, its use, and its view on the object of art are evaluated.With this survey, object which basically exists in esthetic description yesterday and today in terms of art, in existing objects world, was questioned onthologically. The function of the art, the language of the art, the effects of three dimensional expression method are explained to art object with examples by paying attention to its formation.Key words: Plastical Arts, Three Dimension, Expression Elements, Cognigition 97

Temeli eser metnine dayanan bu araştırmada kendi sanatsal çalışmalarımda kullandığım yazının tarihsel süreci göz önünde bulundurularak bir inceleme yapılmıştır. Sanat tarihinde yazının nasıl işlendiği üzerinde durularak yapılan inceleme, çalışmalarımın oturduğu zemini görünür kılmak adına önemlidir. Çalışmalarımda ağırlıklı olarak kullandığım yazının kullanımındaki amaç ve yöntemlerine göre yapılan araştırmada yazının plastik bir öğe olarak yapıtlarda yer alması temel alınmış, öncelikli olarak yazının sanat tarihinde nasıl temsil edildiği ve kırılma noktaları üzerinde durulmuştur. Yazının plastik sanatlardaki varlığının çeşitlilik göstermesi ile yazının kendi plastiğinin yapıt içerisinde nasıl temsil edildiği bu araştırmada önemli yer tutar. Dil iletişimi sağlayan bir araçken yazı da iletişimi işaretler aracılığıyla görselleştirir, düşünceyi somut bir nesne haline getirir. İletişimin aracı olan dilin anlam ve içerik ile olan ilişkisi yazının plastik sanatlardaki temsilinde çeşitlilik yaratırken belli zamanlarda bu ilişkinin kesilmesi, yazının kendi plastiğinin yapıtlarda önem kazanmasının önünü açar. Yazının plastiğinin önem kazanması yazıyı yapıtın içine plastik bir dil olarak dahil ederken, yazı yapıt içerisinde var olan öğelerden biri konumunu alır. Bu düşünce ekseninde kendi sanatsal üretimime yakın olduğunu düşündüğüm sanatçılar ve eserleri üzerinden yapılan örneklemeler, sanatsal üretimimde yazının kullanımındaki amaç ve yöntemleri görünür kılmak adına önemlidir. Araştırma kapsamında yazının kullanımındaki farklılıklara göre ayrı kategoriler altında yapılan inceleme, sanatsal üretimimde ön planda olan düşünce ve uygulama yöntemlerime paralellik gösterir.Anahtar Kelimeler : Yazı, Plastik Dil, Dil, Temsil, Dışavurum In this research, which is based on the text on artwork, an inquiry has been made in view of the historical progress of writing that I use in my works of art. This study on how art history treats writing is essential to establish the basis of my art's ground work clear. The research was done specific to the intended use and methods of writing I mainly use in my works. It is based on writing being a plastic element in works of art and how writing is represented in art history and its turning points. Variation of writing in plastic arts and how its own plasticity in the work is represented are crucial in this research. While language is a tool which enables communication, writing visualizes this communication with symbols; objectifying the thoughts. As the relationship between the meaning and the content of language creates variety in the representation of writing in plastic arts, in some cases the disruption in this relationship gives rise to the prominence of the writing's own plasticity. This prominence embodies the writing in the work as a plastic language and the writing becomes an element of the work. Following the same line of thought, the given examples of the artists and their works which i find close to my artistic approach are crucial to the reason why I use writing and the methods in my artistic creation. This research has been done in different categories depending on the different usage of writing, which is similar to the main thoughts and practice methods of my artistic output.Keywords : Writing, Language, Representation, Expression 109

When we look at the relation between the Art of Painting and Forensic Science, basically there is one difference that, when the Forensic Science investigates a murder, it tends to think in terms of the murderer rather than the victim, however, when the art of painting thematizes a murder, it tends to think in terms of the victim. Even if the subject is the murderer, the art of painting tends to depict the murderer as “the victim.” For instance, Caravaggio was an artist who committed a murder. He painted “David with the Head of Goliath” to express his regret. The artist struggled with the cycle of interchanging images of the murderer and the victim. Self-portraits of Van Gogh with his severed ear and of Nan Goldin who was exposed to violence are striking examples of artists expressing themselves as the victim.Gericault added secret and profound compassion to the beheaded convicts and Goya, through his paintings, claimed body parts that were shattered and abondoned. These are the examples that suggest us to look the convicts from a different standpoint.As characteristic examples of forensic case we can see that David’s “The Death of Marat” or Magritte’s “The Threatened Assassin” are full of imaginative array of crime scene findings.Rembrandt’s “The Anatomy Lesson of Dr. Nicolaes Tulp” is a symbolic example showing the different perspectives of artists and doctors. Rembrandt did not depict the hand of Aris Kindt, but the hand in the anatomy book placed next to his foot. While the doctors are looking at the anatomy book, the artist directs the audience to the dead body and what is seen here is the Aris Kindt who became a victim.While the “evidences/results” investigated by Forensic Science lead us to the “murderer/criminal”, images in art history lead us to “the victim.”Key Words: Forensic Case Images, Forensic Science and Art, Plastic Arts