Search

Patoloji ve Histoloji Laboratuvarı Uygulama Kitabı, temelde üniversitelerin Patoloji Laboratuvar Teknikleri programında okuyan öğrenciler için hazırlanmıştır. Patoloji laboratuvarı uygulamalarında sık kullanılan takip ve boyama yöntemleri, takip aşamalarında ortaya çıkan hatalar ve bu hataların giderilmesine yönelik pratik çözümlerin yanı sıra pek çok farklı uygulamanın prosedürünü bir arada bulabileceğiniz bu kitap, aynı zamanda halen mesleğini icra etmekte olan tüm patoloji teknikerlerinin faydalanabileceği bir kaynak niteliğindedir. Kitap içerisinde rutin doku takip prosedürü, 7 farklı fiksatif solüsyonu hazırlama prosedürü, 4 farklı dekalsifikasyon solüsyonu hazırlama prosedürü ve 10 farklı doku boyama prosedürüne ek olarak histolojik dokulara ait çizim alanları ve laboratuvar uygulama çalışmaları için not alma alanları hazırlanmıştır. Prosedür uygulamalarının takibi ile teknikerlerin patoloji ya da histoloji laboratuvarlarında gereksinim duyacağı temel uygulama bilgileri kazandırılacaktır.

Beyin qabığı damarlarının struktur xüsusiyyətlərinin öyrənilməsi məqsədi ilə ağ siçovullarun quyruq venasına təmizlənmiş lipopolisaxarid (1 mq/kq) yeridilərək kəskin iltihab modeli yaradılmışdır. Beyin qabığından əldə edilmiş kriostat, eləcə də yarımvə ultranazik kəsiklər müvafiq olaraq işıq və elektron mikroskopları vasitəsilə tədqiq olunmuşdur. Eksperimental heyvanlarda subaraxnoidal və subpial sahələrdə yerləşən damarların mənfəzinin daralması, kortikal arteriolaların ətrafında perivaskulyar sahələrin genişlənməsi, mikrosirkulyasiya damarlarında hematoensefalik baryerin tamlığının pozulması əlamətləri aşkar edilmişdir.

Giriş ve Amaç: Kolon polipleri konusunda hasta sayısı fazla olanbir çalışma yaparak konu hakkındaki epidemiyolojik verilere prevalans,histoloji, boyut ve lokalizasyon konusunda katkı yapmak. Gereç ve Yöntem: 2012-2017 yılları arasında kolonoskopi yapılan 2512hasta kolon polip prevalansı, histolojisi (hiperplastik, adenomatöz, serrated),boyutu (1 cm)ve lokalizasyonuna (rektum, sigmoid kolon, inen kolon, transvers kolon, çıkankolon, çekum) göre değerlendirildi. Bulgular:Çalışmaya alınan 2.512 hastanın 876'sında (%34,9) polip saptandı. 104'ünde(%11,9) hiperplastik polip saptanırken, 10 (%1,1) hastada serrated polip, 650(%74,3) hastada adenomatöz polip saptandı. Saptanan poliplerin 696 (%79,4)tanesi 1 cm'denküçükken, 180 (%20,6) tanesi 1 cm'den büyüktü. Yerleşim bölgeleri incelendiğinde en sıkrektal bölgede 323 (%36,9) polipler saptanırken proksimal kolon kesimlerindepolip görülme yüzdesi azalmaktaydı. Yaş arttıkça polip görülme sıklığı,adenamatöz histoloji varlığı ve polip boyutu artmaktaydı. Erkeklerde polipsaptanma yüzdesi, kadınlarda ise >1 cm polip saptanma sıklığı daha fazlaydı. Sonuç: Çalışmamız literatüre göre yüksek hasta sayısı içermesinedeniyle değerli sonuçlar içermektedir. Epidemiyolojik açıdan literatürverilerine göre saptadığımız yüksek polip prevalansı tarama programlarında dahadikkatli davranmamız gerektiğini düşündürmüştür., Background and Aims: We conducted a study with alarge number of patients to contribute to the epidemiological informationin the literature on prevalence, histology, size, and localization of colonpolyps. Materials and Methods: Between 2012 and 2017, 2.512 patientsunderwent colonoscopy to determine colon polyp prevalence, histology(hyperplastic, adenomatous, and serrated), size (1 cm), andlocalization (rectum, sigmoid colon, descending colon, and transverse colon). Results:Polyps were detected in 876 (34,9%) of 2.512patients who were included in the study. Hyperplastic polyps were detected in104 (11,9%) patients, serrated polyps in 10 (1,1%) patients, and adenomatouspolyps in 650 (74.3%) patients. Most (696, 79,4%) detected polyps were smallerthan 1 cm, but 180 (20,6%) were larger than 1 cm. According to the localizationof polyps, 323 (36,9%) were detected in the rectal region, whereas thepercentage of polyps in the proximal colon segments decreased. As ageincreased, the incidence of polyps, adenomatous histology, and polypsincreased. When compared with that in females, the percentage of polypprevalence was higher in males. However, females had a higher rate of polypslarger than 1 cm when compared with males. Conclusion: Our studyhas meaningful results due to the high number of patients. In particular, thehigh prevalence of polyps we detected according to data reported in theliterature should encourage all clinicians to establish a carefully executedscreening program.

Female students were able to start medical education in 1922, with a long and difficult process. Since then, many female physicians have written their names to history of Turkish medicine. With the foundation of the Republic of Turkey, many innovations in the field such as social, legal, education and health have been changed. These changes have also taken place in medical education and physicians have worked devotedly for the development of medicine. The place of female physicians in the dedication of physicians has been of special importance in terms of Turkish medical history. In this context, it is aimed to examine Prof. Dr. Şermin Paker’s place in the history of histology and contri-butions to histology.In order to obtain information about Dr. Paker, an archive research on newspapers and Uludag University Faculty of Medicine files and an oral history study with an interview conducted with her first assistant and one of the faculty students has been conducted.With the results obtained, a biographical study about Dr. Paker has been made and with her personal and academic characteristics her contri-butions to the field have been evaluated., Kız öğrencilerin tıp fakültesinde eğitim almaya başlamaları, uzun soluklu ve zorlu bir süreç sonucunda 1922 yılında mümkün olabilmiş, bu tarihten itibaren pek çok kadın hekim Türk tıp tarihine adını yazdırmıştır. Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşuyla birlikte sosyal, hukuk, eğitim, sağlık gibi pek çok alanda yenilikler ile değişime gidilmiştir. Bu değişimler, tıp eğitiminde de kendini göstermiş, meslek hayatına atılan hekimler tıbbın gelişimi için özverili çalışmalarda bulunmuşlardır. Hekimlerin özverili çalışmaları içinde kadın hekimlerin yeri, Türk tıp tarihi açısından özel bir önem taşımaktadır. Bu bağlamda Prof. Dr. Şermin Paker’in histoloji tarihindeki yeri ve histoloji anabilim dalına katkılarının incelenmesi amaçlanmıştır.Prof. Dr. Şermin Paker hakkında bilgi edinmek amacı ile gazete ve Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi dosya arşivleri taranmış, ilk asistanı ve eğitim verdiği fakülte öğrencilerinden biri ile gerçekleştirilen röportaj ile sözlü tarih çalışması yapılmıştır.Elde edilen bilgiler ışığında Dr. Paker hakkında bir biyografi çalışması yapılarak kişisel ve akademik özellikleri ile alana katkıları değerlen-dirilmiştir.

Bu çalışmanın amacı; Aşil tendon hasarı oluşturulan ratlarda uygulanan düşük yoğunluklu pulse ultrason (low intensity pulsed ultrasound-LİPUS) tedavisinin ile tendon iyileşmesinde büyüme faktörleri, kollajen üretimi, histolojik, biyomekanik ve yürüme analizi ile saptanan fonksiyon üzerine etkilerini saptamaktır. Kırk Wistar Albinus cinsi erkek rat çalışmaya dahil edildi. Ratlar iki tedavi grubuna randomize edildi ve her grupta 20 rat yer aldı. Grup 1'deki ratlara Aşil tendon cerrahisi ve sonrasında LİPUS tedavisi uygulandı. Grup 2'deki ratlara Aşil tendon cerrahisi ve sonrasında sham US tedavisi uygulandı. LİPUS tedavisi dozu 1 MHz 1:5 pulse modda 0,3 watt/cm2 olacak şekilde uygulandı. Tedavi cerrahi sonrası birinci gün başlanıp ardışık 15 gün boyunca uygulandı. Tedavi öncesi tüm ratlara yürüme analizi yapılarak kaydedildi. Tedavi sonrasında grupların karşılaştırılmasında TGF-β1 ekspresyonunda LİPUS grubunda sham US grubuna göre iyileşme eğilimi görülürken bu iyileşme istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,065). COL3 ekspresyonunda LİPUS grubunda sham US grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı iyileşme saptanırken, COL1 ekspresyonu sham US grubunda LİPUS grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı fazla bulundu. Histolojik analiz için bakılan Bonar skorlamasında LİPUS grubunda sham US grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı iyileşme saptandı. Biyomekanik değerlendirmede bakılan kopma gücünde LİPUS grubunda sham US grubuna göre iyileşme eğilimi görülmesine rağmen istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı (p=0,053). Fonksiyonel değerlendirme için uygulanan yürüme analizinde; değerlendirme parametresi olan AFİ'de LİPUS grubunda sham US grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı iyileşme saptandı. Çalışmamızda AFİ ile değerlendirme parametrelerinin ilişkisi korelasyon analizi ile incelendiğinde AFİ farkı ile Bonar skorlaması arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı. Çalışmamız Aşil tendon hasarı sonrası uygulanan LİPUS tedavisinin tendon iyileşmesinde büyüme faktörü, kollajen üretimi, histolojik, biyomekanik ve fonksiyonel sonuçlarının birlikte değerlendirildiği ve LİPUS tedavisi ile yürüme analizinde olumlu sonuçların alındığı ilk çalışmadır. Ayrıca tendon onarımı sonrası fonksiyonel iyileşmenin histolojik iyileşme ile korele olduğunu da gösteren ilk çalışmadır. Sonuç olarak Aşil tendon tamiri sonrası erken dönemde uygulanacak LİPUS tedavisi ile tendon iyileşmesinde olumlu sonuçlar alınabileceği, LİPUS tedavisinin Aşil tendon hasarı sonrası erken dönemde rehabilitasyon programına dahil edilmesinin faydalı olacağı kanaatindeyiz.Anahtar Kelimeler: LİPUS, Aşil tendonu, TGF-β, tendon iyileşmesi, kopma gücü The purpose of this study is to compare the effects of tendon healing on TGF-β, collagen level, histological, biomechanics and gait analysis with LİPUS treatment in rats with Achilles tendon injury. Forty Wistar Albinus male rats were included in the study. Rats were divided into two groups, and there were 20 rats in each group. The rats in Group 1 underwent Achilles tendon surgery and then LIPUS treatment. The rats in Group 2 underwent Achilles tendon surgery and sham US treatment. The dose of LIPUS therapy was applied with a pulse rate of 1:5, 0.3 watts/cm2 and 1 MHz frequency. The treatment was started the day after surgery and applied for 15 consecutive days. All rats were recorded by walking analysis before the treatment. TGF-β1 expression in the comparison of groups after treatment showed improvement in LIPUS group compared to sham US group, but this improvement was not statistically significant (p = 0.065). There was statistically significant improvement in LIPUS group compared to sham US group in COL3 expression, whereas COL1 expression was significantly higher in sham US group than LIPUS group. In Bonar grading which is used for histological grading there was statistically significant improvement in LIPUS group compared to sham US group. Although there was a tendency of improvement in tensil strenght in LIPUS group, no statistically significant difference was found between groups (p = 0,053). In walking analysis which is the evaluation parameter for function; LIPUS group had statistically significant improvement compared to the sham US group. In our study, the relationship between AFI and evaluation parameters was analyzed with correlation analysis. There was a significant positive correlation between AFI difference and Bonar score. Our study is the first study to evaluate tendon healing with growth factor, collagen production, histological, biomechanical and functional results with LIPUS treatment applied after Achilles tendon injury. It is also the first study to demonstrate that functional recovery after tendon repair correlates with histological improvement. As a result, we conclude that it will be possible to get positive results in tendon healing with LIPUS treatment which will be applied in the early period after Achilles tendon injury. LIPUS treatment should be included in the rehabilitation program in the early period after Achilles tendon reconstruction.Key Words: LIPUS, Achilles tendon, TGF-β, tendon healing, tensile strenght 86

Son yıllarda kişilerin günlük aktivitelerinin değişmesi sebebiyle menisküs yaralanmaları ortopedi cerrahisinin dolayısıyla da kas-iskelet doku mühendisliği uygulamalarının ilgi noktası olmuştur. Bu çalışmada da menisküs yaralanmalarının tedavisine yönelik kompozit yapıda bir doku iskelesi üretilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada kitosan, kitosan/lif kabağı ve kitosan/lif kabağı/PHBV içerikli üç farklı doku iskelesi üretilerek bu iskelelerin farklı genipin oranlarında özellikleri araştırılmıştır. Doku iskelelerinin oluşturulması için ıslak elektro eğirme ve liyofilizasyon yöntemlerinden yararlanılmıştır. Doku iskelelerinin kimyasal yapısının incelenebilmesi için Fourier Dönüşümlü Kızılötesi Spektroskopi (FTIR), morfolojik incelemeleri için Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM), bası yüklenmelerine dayanımının ölçülebilmesi için basma testi gibi analizlerinin yanısıra Termal Gravimetrik Analiz (TGA), Dinamik Mekanik Analiz (DMA) ve şişme testleri gerçekleştirilmiştir. Amaçlandığı gibi doğal malzemeler kullanılarak kompozit yapıda yeni bir doku iskelesi üretimi yapılmıştır. Genipin ile çapraz bağlanan doku iskelelerinin diğerlerinden daha iyi sonuçlar verdiği görülmüştür. Doğal bir selüloz kaynağı olan lif kabağının doku iskelelerine eklenmesi, hem dayanıklılık hem de şişme özellikleri üzerinde olumlu sonuçlar vermektedir. Ancak, çalışmanın başında PHBV katkısının doku iskelelerini güçlendireceği ve diğer gruplar ile arasında yüksek oranda fark olacağı düşünülmekteydi. Sonuçlar ise aralarında anlamlı bir fark olduğunu düşündürmemektedir.Anahtar Sözcükler: Kıkırdak Doku Mühendisliği, Lif Kabağı, Kitosan, PHBV In the recent years, meniscus injuries have been the focus of orthopedic surgeons and musculoskeletal tissue engineering applications due to the changing daily activities of people. In this study, it was aimed to produce a composite scaffold for the treatment of meniscus injuries.In the study, three different scaffolds which contain chitosan, chitosan/loofah and chitosan/loofah/PHBV were produced. Properties of these scaffolds were investigated at different genipin ratios. In order to produce these scaffolds, wet electro spinning and lyophilization techniques were used. There were several characterizations performed such as Fourier Transform Infrared Spectroscopy (FTIR) for the investigation of chemical structure, Scanning Electron Microscopy (SEM) for morphological analysis, compression test due to the axiel loads meniscus faced, also Thermo Gravimetric Analysis (TGA), Dynamic Mechanical Analysis (DMA) and swelling tests.A new composite meniscus scaffold was produced by using natural materials. The ones with genipin cross-linked have been shown to give better results than others.The addition of loofah as a natural cellulose source, has a positive effect on both durability and swelling properties of the scaffolds. However, at the beginning of the study it was thought that the PHBV additive would strengthen the scaffolds and it was thought to show a huge difference among the other groups. As a result, there is not a significant difference among the three scaffold groups.Key Words: Cartilage Tissue Engineering, Loofah, Chitosan, PHBV 81

AmaçCilt tümörlerinin erken tanı ve tedavi olasılığı diğer tümörlere göre daha fazla olsa da en sık ortaya çıktığı bölge olan yüz cildi aynı zamanda hastaların en fazla estetik kaygı duyduğu bölge olması nedeniyle ayrı bir öneme sahiptir. İlk olarak Mohs tarafından tanımlanan Mohs mikrografik cerrahisi yıllardır başarıyla uygulanmaktadır. Mohs cerrahisine benzer bir teknik olan 3D histoloji tekniğinde rekürrens oranları %1-2 oranında bildirilmiştir. Bu çalışmanın amacı da yüz cildi tümörlerinde 3D histoloji tekniğinin etkinliğini araştırmaktır. YöntemBu çalışmaya Ocak 2015-Nisan 2016 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda cilt bazal hücreli ve skuamöz hücreli karsinomu nedeniyle opere edilen 50 hasta dahil edildi. Öncelikle kitle tümör büyüklüğüne göre güvenli cerrahi marjla çıkarıldı. Saat 12 hizası tipp-ex ile işaretlendi. Daha sonra 2 mm'lik sınır şeritleri saat 12 yönünden başlanarak yine tümör büyüklüğüne göre (büyük tümörlerde dört ya da altı, küçük tümörlerde iki parça) ayrıldı. Patologla iletişimi kolaylaştırmak ve hataları engellemek amacıyla tümörün ayrıntılı haritası patoloji anabilim dalıyla ortak oluşturulan form üzerine çizilerek ve açıklama yazılarak oluşturuldu. Patoloji sonuçları 24 saat sonra bildirildi.BulgularElli hastadan onsekizi kadın (%36), 32'si erkek (%64) hastaydı. Yaş ortalaması 67.6 (41-93) olarak hesaplandı. Elli hastada toplam elli dokuz lezyon eksize edildi. Elli dokuz lezyondan sekizi (%13.6) SHK, elli biri (%86.4) BHK'du. Ortalama lezyon alanı 4.60 cm2 (0.16-36.91), ortalama defekt alanı ise 9.40 cm2 (0.64-56.75) olarak hesaplandı. Takiplerinde hiçbir hastada nüks saptanmadı.SonuçTümörün sınırlı ve yeterli eksizyonu ve defektin en uygun rekonstrüksiyonu cilt tümörlerinde tedavinin aslıdır. Sınırlı ve yeterli eksizyon ise klasik eksizyon yöntemleriyle mümkün olmamaktadır. Düşük nüks oranlarıyla özellikle baş ve boyun cildindeki tümörlerin tedavisinde Mohs ve 3D histoloji gibi teknikler en uygun yaklaşımı oluşturmaktadır. ObjectiveAlthough the probability of diagnosis and treatment of skin tumors are higher than other tumors; face area, which is most commonly involved, has a special importance due the highest aesthetical concerns of the patients. Mohs micrographic surgery, which was first described by Mohs, has been used with success for years. The reported recurrence rates of 3D histology technique, which is a similar technique to Mohs surgery, were around 1-2%. The objective of this study was to study the efficacy of the 3D histology technique in the skin tumors of the face.Method50 patients, who were operated in the department of Ear Nose and Throat of the Ege University Medical Faculty Hospital between January 2015 and April 2016 due to the basal-cell carcinoma and squamous cell carcinoma, were included in the study. Primarily, the tumor mass was excised according to the tumor size with a safety surgical margin. The 12-o'clock position was labeled with Tipp-ex. Afterward, margin bands with a width of 2mm were divided starting from the 12-o'clock position (to 4 or 6 divisions according to the size of the tumor; 2 divisions in small tumors). The detailed map of the tumor was drawn with an explanation on the form, which was generated together with the pathology department, in order to ease the communication with the pathologist and prevent possible errors. The results of the pathological examination were reported after 24 hours.Findings18 of the patients were females (36%) and 32 were males (64%). The calculated mean age was 67.6 years (41-93 years). Total 59 lesions were excised in 50 patients. 8 of these 59 lesions were SCC (13.6%) and 51 were BCC (86.4%). The average lesion area was calculated as 4.60cm2 (0.16-36.91) and average defect area as 9.40 cm2 (0.64-56.75). No recurrence was observed during the follow-up period in any patients.ConclusionThe limited and sufficient excision of the tumor and most appropriate reconstruction of the defect is the base of the therapy in the skin tumors. However, limited and sufficient excision are not possible to be performed with the standard excision methods. Techniques such as Mohs and 3D histology are the most appropriate approaches to the skin tumors with their low recurrence rates, especially in head and neck tumors. 108

[No Abstract Available]

Akut böbrek hasarı, böbrek fonksiyonlarının saatler ya da günler içinde bozulması sonucu ortaya çıkanüre ve kreatinin gibi nitrojen artık ürünlerinin birikmesi, sıvı-elektrolit ve asit-baz dengesinin bozulması ile seyreden klinik bir sendromdur. ABH prerenal, renal ve postrenal olarak üç gruba ayrılır. Renal ABH‟nın yaklaĢık %85‟lik kısmını akut tübüler nekroz (ATN) oluĢturur. ATN iskemi ya da nefotoksin maruziyeti sonucu oluĢur. Nefrotoksisite Ģu an klinikte kullanılan ve geliĢtirilmekte olan ilaçların kullanımını sınırlamaktadır. Bu yüzden nefrotoksisiteyi önleyici ajanlara ihtiyaç duyulmaktadır. Silimarin deve dikeninden elde edilen antioksidan özellikleri olan bir üründür.Hepatoprotektif etkileri bir çok çalıĢmada gösterilmiĢtir. Bu rat çalıĢmasında silimarinin renal toksisitesinin olmadığını renal fonksiyonlar ve histopatoloji ile gösterilmesi hedeflendi. Sprague dawley ratlar altıĢar rattan oluĢan iki gruba ayrıldı. Ratlar çevresel olarak kontrollü ortamda barındırıldı. Grup I‟e (kontrol) günde iki kere 0,4 cc musluk suyu gavajla verildi. Grup II‟e (silimarin) günlük tartılarına göre 100 mg/kg iki bölünmüĢ dozda silimarin yedi gün verildi. Sekizinci gün anestezi sonrası intrakardiak kan alımı ve nefrektomi yapıldı. Serum örneklerinde üre, kreatinin, , Sistatin C, süperoksit dismutaz (SOD), glutatyon peroksidaz (GPX), malondialdehit(MDA), total antioksidan kapasitesi(TAS) ve total oksidan kapasitesi (TOS) çalıĢıldı ve histopatolojik inceleme yapıldı. Ġki grup arasında üre, kreatinin, sistatin C, GPX, MDA, SOD ve TAS değerleri arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0,05) fakat TOS değeri silimarin grubunda anlamlı olarak düĢük saptandı (p=0,01). Histopatolojik olarak gruplarda glomerül ya da tübül hasarı izlenmedi. Bu bulgular silimarinin nefrotoksisitesinin olmadığını bilakis oksidan status üzerine olumlu etkileriyle renoprotektif olabileceğini düĢündürdü Acute kidney injury (AKI) is a clinical syndrome which is defined as a sudden decrease in kidney function, resulting in an inabilitiy to maintaine acid base, fluid and electrolyte balance and to excrete nitrogenous wastes. AKI is diveded three groups; prerenal, renal and postrenal causes. Acute tubuler necrosis (ATN) accounts approximately 85% of renal causes. ATN results from ischemia and nephrotoxin exposure. Nephrotoxicity limits the use of the drugs which are currently being used and which are developing. Due to we need some agents to prevent nephrotoxicity. Silymarin is a product obtained from milk thistle has an antioxidant properties. Hepatoprotective effect has been shown in many studies. In this study, it is aimed to evaluate silymarin affects on kidney function and the findings of kidney histology. Sprague Dawley rats were divided into two groups consisting of six rats. Rats were kept in controlled environment. Group I (control) were given 0,4 cc oral water, group II (silymarin) were given 100 mg/kg silymarin orally in two divided doses. Slymarin were given seven days according to daily weights. On the eighth day after anesthesia, intracardiac blood collection and nephrectomy was performed. In serum samples urea , creatinine, , Cystatin C , superoxide dismutase ( SOD), glutathione peroxidase (GPX ) , malondialdehyde ( MDA), total antioxidant status (TAS) and total oxidant capacity (TOS ) were studied and histopathologic examinations were performed. There was no significant difference between two groups in term of urea , creatinine, , Cystatin C , SOD, GPX , MDA and TAS (p>0,05) but TOS values were significantly lower in silymarin group (p = 0.01 ) . There were no tubuler and glomerular damage in all two groups. These findings demostrate that silymarin is not nephrotoxic drug and also has potential renoprotective effect related to possible effect on oxidant status. 64

Mesane tümörleri insan kanserleri arasında önemli bir yere sahip olup yüksek mortalite ve morbidite sebebi olarak karşımıza çıkabilmektedir. Bu bağlamda mesane tümörlerinin erken aşamada yakalanabilmesi ve nükslerin önlenebilmesi açısından etkili bir takibin yapılması önemlidir. Sistoskopi ve biyopsi mesane tümörlerinin tanı ve takibinde çok önemli bir yere sahiptir. Ancak invaziv işlemler olmaları, erken mesane lezyonlarında atlanabilme riski ve yüksek maliyet sitolojik değerlendirme yöntemlerinin önemini ve kullanım alanını artırmaktadır. Bu çalışmanın amacı mesane sitoloji ve biyopsi materyallerinde uyumu değerlendirerek, mesane tümörlerinin tanısında ve takibinde sitolojinin yerini ve etkinliğini araştırmaktır.Çalışmamızda 2010 – 2015 yılları arasında Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi üroloji polikliniğine üriner sistem hastalığı semptomları ile başvuran ya da daha önce mesane karsinomu tanısı almış ve takipleri yapılan olgulardan, biyopsi ve sitoloji örnekleri patoloji bölümümüze gönderilen 260 olgu dahil edilmiştir. Çalışmamıza dahil edilen toplam 260 olgunun 239' u (%91,9) erkek, 21' i (%8,1) kadın olup, ortalama hasta yaşı 65,18 ± 10,56 olarak saptandı. En genç olgu 19 yaşında iken, en yaşlı olgu 86 yaşındaydı. Toplam 260 sitolojik örnekten 162 tanesi (%62,3) benign, 51 tanesi (%19,6) şüpheli, 27 tanesi (%10,4) malign ve 20 tanesi (%7,7) tanısal olmayan sitoloji olarak raporlanmıştı. Olgulara ait biyopsi raporları incelendiğinde, olguların 150 tanesi (%57,7) benign, 76 tanesi (%29,2) üretelyal karsinom, 11 tanesi (%4,2) malignite potansiyeli bilinmeyen ürotelyal neoplazi, 10 tanesi (%3,8) displazi, 4 (%1,5 ) tanesi karsinoma in situ (CIS), 2 olgu (%0,8) skuamöz hücreli karsinom tanısı almıştı. 7 olgu (%2,7) ise tanısal değer taşımamaktaydı. Tüm Sitoloji ve biyopsi tanıları karşılaştırıldığında, birbirleri ile tutarlı pozitif olgu sayımız 61 (%23,4), tutarlı negatif olgu sayımız 127 (%48,8), yanlış pozitif olgu sayımız 15 (%5,8), yanlış negatif olgu sayımız 31 (%11,9) olarak belirlendi. Serimizde sitolojik yöntemin duyarlılığı % 66, seçiciliği % 89, doğruluğu %80,3 olarak hesaplandı. Pozitif öngörü değeri %80,2, negatif öngörü değerimiz ise %80,3 idi. Yanlış pozitiflik oranımız %10,6, yanlış negatiflik oranımız ise %33,6 idi. Çalışmamızda özellikle yüksek dereceli tümörlerde ve mesanenin atipili falt flat lezyonlarından oluşan üriner sitem hastalıklarının değerlendirilmesinde mesane sitolojisinin önemli bir yeri olduğu gösterilmiştir. Ancak düşük dereceli tümörlerde bu yöntemin duyarlılığının azaldığı göz önünde bulundurulmalıdır. Yanlış pozitif ve yanlış negatif sonuçların azaltılması için uyumlu bir klinikopatolojik korelasyon önemlidir. Anahtar kelimeler: Mesane, mesane yıkama sıvısı, ürotelial, karsinom Bladder tumors hold an important place among human cancers which seems to cause high mortality and morbidity. In this context, efficient surveillance for bladder tumors is necessary in early diagnosis and prevention of recurrence. Cystoscopy and biopsy are very important in diagnosis and surveillance of bladder tumors. However, since these are invasive operations that include the omission risk of early bladder lesions and have high costs, the importance and use of cytological evaluation methods are increased. The purpose of this study is to evaluate the accordance of cytology and biopsy materials of bladder and to find out the efficiency of cytology in diagnosis and surveillance of bladder tumors. In our study, 260 cases were included from the biopsy and pathology samples of those with urinary system disease symptoms which applied to Gaziosmanpaşa University Faculty of Medicine Hospital urology polyclinics or those previously diagnosed and monitored with bladder carcinoma between the years 2010-2015. From 260 cases we included in our study 239 (%91.9) was male, 21 (%8.1) was female and average patient age was calculated to be 65,18 ± 10,56. While the youngest case was 19 years old, the oldest was at 86 years of age. 162 samples (%62,3) were benign, 51 samples (%19.6) were suspicious, 27 samples (%10.4) were malign and 20 samples (%7.7) were reported as non-diagnostic cytology. When the biopsy reports of the cases were analyzed, 150 of them (%57.7) were benign, 76 of them (%29.2) were urothelial carcinoma, 11 of them (%4.2) urothelial neoplasia with unknown malignancy potential, 10 of them (%3.8) were dysplasia, 4 of them (%1.5) were carcinoma in situ (CIS) and 2 cases (%0.8) were diagnosed as squamous cell carcinoma. 7 cases (%2.7) were diagnosed as insignificant. When all cytology and biopsy diagnostics were compared, number of positive cases in accordance were 61 (%23.4), number of negative cases in accordance were 127 (%48.8), number of false positive cases were 15 (%5.8) and number of false negative cases were 31 (%11.9). In our series, cytological method had %66 sensitivity, %89 specificity and %80.3 accuracy. Our positive predictive value was %80.3, and negative predictive value was %80.2. Our false positive ratio was %10.6 and false negative ratio was %33.6. In our study, it has been shown that bladder cytology has a significant place in the evaluation of, especially, high grade tumors and urinary system diseases with atypical flat lesions of bladder. However, it must be considered that in low grade tumors this method has decreased sensitivity. Coherent clinic-pathologic correlation is important to decrease false positive and false negative results.Key Words: Bladder, bladder washing liquid, urothelial, carcinoma 55

Bu çalışmanın amacı; radyolojik ve ultrasonografik olarak görüntülenemeyen çatl ve ökçe yastığı yapısal özelliklerinin, gas kromotoğrafik ve histolojik olarak ortaya konması ve manyetik rezonans görüntüleri (MRG) arasındaki farklılıkların değerlendirilmesidir. Çalışmada canlı materyal olarak toplam 13 adet yarış atı, 18 adet kadavra yarış atına ait ayaklar kullanıldı. Kadavra ayak materyali 6 adet aygır, 6 adet kısrak ve 6 adet taya ait toplam 72 adet at ayağı oluşturdu. Ayrıca bu çalışma kapsamında 121 ata ait daha önceden alınmış olan MR görüntüleri incelendi. Kadavra ve canlı hayvanların çatal-ökçe yastığının MRG, karşılaştırmalı olarak incelendi. Canlı hayvanlardan alınan MRG protokolünde, SE T1/PD sagital, SE T1/PD sagital, SE T1/PD sagital transversal, STIR sagital, STIR transversal, SE T2 transversal, 3D GE T1 dorsal pozisyonlar ve sekanslar kullanıldı. Kadavra tırnakların MRG protokolünde, T1- tse - tra- fs (axial) sekans, T1- SE – coronal sekans, T1- tse- sagital sekans, Pd- tse-tra-fs-(axial) sekans, T2- tse- cor.sekans kullanıldı. MRG tamamlanan her bir kadavra tırnaktan, histolojik ve gaz kromatografik değerlendirme için doku alındı. Histolojik değerlendirmede, hematoksilen-eozin, safranin O, alcian blue pH 2.5, triple, Gordon ve Sweet'in retiküler iplik boyamaları yapıldı. Gaz kromatografi ile yağ asitleri analizi gerçekleştirildi. Çatla ve ökçe yastığı dokusu içerisinde bulunan yağ miktarlarının gruplar arası farklılıkları istatistiksel olarak önemli (P0,05) bulunurken, MUFA ve PUFA oranlarının gruplar arasındaki farklılıkları istatistiksel olarak önemli (P, The aim of this study is to reveal the structural properties of digital cushion on the light of gas chromatographic and histogical analysis- which is not possible to do using X-Ray and ultrasonography- and the differences between individual digital cushion MRI scans. In this study, we examined feet from 13 live and 18 cadaver race horses. Of the cadaver equie feet, 6 belong to stallions, 6 to mares and the other 6 to foals, which amount to a total of 72. Additionally, we referred to MR scans of equine feet from 121 rece horses, which were imaged by another researcher. We compared MRI scanes of digital cushion's of live equine feet to those of cadavers'. The MRI scans of live equine feet were taken in SE T1/PD sagital, SE T1/PD sagital, SE T1/PD sagital transversal, STIR sagital, STIR transversal, SE T2 transversal, 3D GE T1 dorsal positions and sequences. On the other hand, the cadaver feet and imaged in T1- tse - tra- fs (axial) sekans, T1- SE – coronal sekans, T1- tse- sagital sekans, Pd- tse-tra-fs-(axial) sekans, T2- tse- coronal positions and sequences. After completing MRI scaning process, we extracted tissue samples in order to be analysed both histologicaly and gas chromatographically. The histological analysis was conducted fallowing Gordon and Sweet's staining protocol for reticulin fibers and using hematoksilen-eozin, safranin O, alcian blue pH 2.5 and triple. The variation of the lipid contet of the toric and cuneal parts of digital cushion between the three groups proved to be statistically significant (P< 0.01).We found out that lipid cell groups are seperated by thick collagen fibers both in cuneal and toric parts. We detected significant differences in lipid content's of cuneal and toric parts between the groups. While the toric parts become clearly visible in various MRI slices, the cuneal parts become visible starting from the 10th slices in all scans. Consequently, we can conclude that there are structural differences between toric and cuneal parts of digital cushion and MRI scans support thise., Bu araştırma Selçuk Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından 12102020 proje numarası ile desteklenmiştir.

15th National Biomedical Engineering Meeting, BIYOMUT2010; Antalya; Turkey; 21 April 2010 through 24 April 2010, The aim of this work is to perform automated texture classification of histology slide images in health and cancerous conditions using quasi-supervised statistical learning method. Tissue images were acquired from histological slides of human colon and were seperated into two groups in terms of normal and disease conditions. Texture feature vectors corresponding to tissue segments of each image were calculated using co-occurrence matrices. Different texture regions were determined by the quasi-supervised statistical learning method using texture features of normal and cancerous groups. ©2010 IEEE., Bu çalışmanın amacı, histoloji kesitlerinden elde edilmiş görüntülerde yarı güdümlü istatiktiksel öğrenme yöntemini kullanarak otomatik normal/kanserli desen ınıflandırmasını gerçekleştirmektir. Bu çalışmada, insan kolon dokularına ait histoloji görüntüleri kullanılmıştır. Đncelenen doku görüntüleri, normal ve kanserli durumlara ait görüntüler olmak üzere iki ayrı gruba ayrılmıştır. Her bir görüntü için eş-oluşum matrisleri kullanılarak desen öznitelik vektörleri hesaplanmıştır. Normal ve kanserli gruplardan elde edilen desen öznitelik vektörleri, yarı güdümlü istatiktiksel öğrenme yöntemi ile sınıflandırılarak normal ve kanserli desen bölgeleri belirlenmiştir.

Sanat, bilim ve tıp ilkçağlardan günümüze kadar varlığını sürdüren ve birbirleriyle etkileşim içinde olan üç olgudur. Estetik değerlerin dışavurumu olan sanat ile birlikte tıp, bilim ve teknoloji, insanın yaratıcı gücünü bünyesinde barındıran ortak özelliklere sahip kültür elemanlarıdır. Tıbbın babası olarak kabul edilen Hipokrat, tıbbın sanat olduğunu söyleyen ilk kişidir. Leonardo da Vinci ise hem sanat hem bilim yönü olan bir Rönesans ustası olarak kabul edilmektedir. 20. yüzyılda tıbbın hiç olmadığı kadar insan yaşamına eklemlendiği ve bu yüzyılda başat olgunun `insan sağlığı ve tıbbi uygulamalar` olduğu görülmektedir. İnsan yaşamının kendisi olarak görülen sanat ise, tıp ile yakın bir bağ içerisinde bulunmaktadır. Bu noktada Batı'da 1900-1950 arası dönemde hekim ya da cerrah olan aynı zamanda sanata ilgi duyan ve resim yapan kişilerin varlığı dikkat çekmektedir. Ayrıca bu dönemde pek çok sanatçının eserlerinde tıbbi ögelere yer verdiği görülmektedir. 1590 yılında Hollandalı bilim adamı Zacharias Janssen'in iki mercekten oluşan basit bir mikroskop yaptığı bilinmektedir. Mikroskobun icadı ve x-ışınlarının keşfi gibi tıbbi gelişmelerin sanata da yansıdığı ve Bauhaus okulunda mikroskop ve x-ışını fotoğraflarının öğretim unsuru olarak kullanılmaya başlandığı görülmektedir. Kandinsky ve Klee gibi pek çok sanatçı da bu görüntülerden etkilenerek, eserlerinde insan bedeninin derinini resmetmeye çalışmışlardır. Bu çalışmada sanatın bilimsel düşünce ve malzemelerden nasıl yararlandığı irdelenmeye çalışılmıştır. Mikroskobik anatominin, mikroorganizmaların, embriyolojik ve zoolojik formların sanatçıların eserlerinde nasıl bir dönüşüme uğradığı araştırılmıştır. Art, science and medicine are the three interconnected phenomenons which have survived from the antiquity until the present day. Medicine, Science and Technology together with Art which is the expression of aesthetic values are the cultural components that have the common features of the creative power of humankind within themselves. Hippocrates who is recognized as the father of medicine is the first person saying that medicine is art. Similarly, Leonardo da Vinci is acknowledged as the Renaissance Master who has a bearing on both art and science. Medicine appears to be jointed to human life more than ever in 20th century and the principal fact is seen to be the `human health and medical applications` in this century. Art that is seen as the human life itself is in a close relationship with medicine. At this point the existence of people who are not only doctors or surgeons but also paint and are interested in art between 1900-1950 in the West attracts attention. Besides it is seen that many artists employ medical elements in their works. It is known that Dutch scientist Zacharias Janssen invented a simple microscope which consists of two lenses in 1590. It also appears that medical developments like the invention of the microscope and the discovery of x-rays have been reflected in art and microscope and the photographs of the x-rays have been used as teaching elements in the Bauhaus School. Many artists with the impression of these images such as Kandinsky and Klee have tried to picture the depth of the human body in their works. This thesis aims to examine how art makes use of scientific thought and materials. It is investigated how microscopic anatomy, microorganisms, embryological and zoological forms are transformed in the works of the artists. 129

Sanat, bilim ve tıp ilkçağlardan günümüze kadar varlığını sürdüren ve birbirleriyle etkileşim içinde olan üç olgudur. Estetik değerlerin dışavurumu olan sanat ile birlikte tıp, bilim ve teknoloji, insanın yaratıcı gücünü bünyesinde barındıran ortak özelliklere sahip kültür elemanlarıdır. Tıbbın babası olarak kabul edilen Hipokrat, tıbbın sanat olduğunu söyleyen ilk kişidir. Leonardo da Vinci ise hem sanat hem bilim yönü olan bir Rönesans ustası olarak kabul edilmektedir. 20. yüzyılda tıbbın hiç olmadığı kadar insan yaşamına eklemlendiği ve bu yüzyılda başat olgunun "insan sağlığı ve tıbbi uygulamalar" olduğu görülmektedir. İnsan yaşamının kendisi olarak görülen sanat ise, tıp ile yakın bir bağ içerisinde bulunmaktadır. Bu noktada Batı'da 1900-1950 arası dönemde hekim ya da cerrah olan aynı zamanda sanata ilgi duyan ve resim yapan kişilerin varlığı dikkat çekmektedir. Ayrıca bu dönemde pek çok sanatçının eserlerinde tıbbi ögelere yer verdiği görülmektedir. 1590 yılında Hollandalı bilim adamı Zacharias Janssen'in iki mercekten oluşan basit bir mikroskop yaptığı bilinmektedir. Mikroskobun icadı ve x-ışınlarının keşfi gibi tıbbi gelişmelerin sanata da yansıdığı ve Bauhaus okulunda mikroskop ve x-ışını fotoğraflarının öğretim unsuru olarak kullanılmaya başlandığı görülmektedir. Kandinsky ve Klee gibi pek çok sanatçı da bu görüntülerden etkilenerek, eserlerinde insan bedeninin derinini resmetmeye çalışmışlardır. Bu çalışmada sanatın bilimsel düşünce ve malzemelerden nasıl yararlandığı irdelenmeye çalışılmıştır. Mikroskobik anatominin, mikroorganizmaların, embriyolojik ve zoolojik formların sanatçıların eserlerinde nasıl bir dönüşüme uğradığı araştırılmıştır.

SüleymanDemirel Üniversitesi TIP FAKÜLTESİ DERGİSİ: 1999 Aralık; 6(4) Çinko ve Melatonin Eksikliğinin Rat Testisleri Üzerine Histoloji Etkileri Ahmet Öztürk Abdulkerim Kasım Baltacı Cem Şeref bediz Salim Güngör Ali AteşÖzet

Thesis (Doctoral)--Izmir Institute of Technology, Electronics and Communication Engineering, Izmir, 2012, Includes bibliographical references (leaves: 140-147), Text in English; Abstract: Turkish and English, xiv, 147 leaves, In this thesis, a framework for quasi-supervised histopathology image texture identi- cation is presented. The process begins with extraction of texture features followed by a quasi-supervised analysis. Throughout this study, light microscopic images of the hematoxylin and eosin stained colorectal histopathology sections containing adenocarcinoma were quantitatively analysed. The quasi-supervised learning algorithm operates on two datasets, one containing samples of normal tissues labelled only indirectly and in bulk, and the other containing an unlabelled collection of samples of both normal and cancer tissues. As such, the algorithm eliminates the need for manually labelled samples of normal and cancer tissues commonly used for conventional supervised learning and signicantly reduces the expert intervention. Several texture feature vector datasets corresponding to various feature calculation parameters were tested within the proposed framework. The resulting labelling and recognition performances were compared to that of a conventional powerful supervised classier using manually labelled ground-truth data that was withheld from the quasi-supervised learning algorithm. That supervised classier represented an idealized but undesired method due to extensive expert labelling. Several vector dimensionality reduction techniques were evaluated an improvement in the performance. Among the alternatives, the Independent Component Analysis procedure increased the performance of the proposed framework. Experimental results on colorectal histopathology slides showed that the regions containing cancer tissue can be identied accurately without using manually labelled ground-truth datasets in a quasi-supervised strategy.

Çalışmamızda Nefron Koruyucu Cerrahi (NKC) uygulamasında kullanılan renal vasküler klempaj yöntemleriyle ortaya çıkan sıcak iskeminin geride kalan fonksiyonel böbrek dokusunda oluşturacağı histolojik ve fonksiyonel olası hasarların gösterilmesi ve Sildenafil Sitrat (SS) ve Hiperbarik Oksijen tedavisinin (HO) ayrı ayrı ve kombine edilerek uygulanmasının bu hasarlar üzerindeki etkilerinin karşılaştırmalı olarak gösterilmesi amaçlanmıştır.Toplam 50 adet hastalığı olmayan erişkin Wistar Albino sıçan çalışmaya alındı. Sıçanlar temel olarak Sildenal Sitrat tedavisi alan, Hiperbarik Oksijen tedavisi alan, Sildenal Sitrat - Hiperbarik Oksijen kombinasyon tedavisini alan, tedavi verilmeyen (iskemi-reperfüzyon (İR) ) ve kontrol sham grubu (SG) (n=10) olmak üzere 5 farklı gruba randomize edildi. İntraperitoneal xylazine (6 mg/kg) ve ketamin (75 mg/kg) ile genel anestezi altında cerrahi işlem gerçekleştirildi. Kontrol grubu hariç tüm gruplarda renal pediküle mikrovasküler klempler kullanılarak 45 dk süre ile klempaj uygulandı. Sildenal Sitrat grubunda sıçanlara iskemi reperfüzyon işleminden 60 dk. öncesinde 1mg/kg sildenal sitrat oragastrik tüple süspansiyon olarak verildi. Hiperbarik Oksijen grubunda iskemi/reperfüzyon (İ/R) işleminden sonra ilk 24 saat içinde 12 saat ara ile olacak şekilde 2 seans hiperbarik oksijen tedavisi gerçekleştirildi ve her bir seansta 70 dk. süreyle 2.4 ATA' da hiperbarik oksijen tedavisi verildi. Sildenal Sitrat - Hiperbarik Oksijen kombinasyon tedavisini alan gruptaki sıçanlara iskemi reperfüzyon işleminden 60 dk. öncesinde 1mg/kg sildenal sitrat oragastrik tüple süspansiyon olarak verildi ve ek olarak iskemi reperfüzyon işleminden sonra ilk 24 saat içinde 12 saat ara ile 2 seans hiperbarik oksijen tedavisi gerçekleştirildi ve her bir seansta 70 dk. süreyle 2.4 ATA'da hiperbarik oksijen tedavisi verildi. 4. sıçan grubuna (İR grubu) ek bir tedavi verilmeden sadece renal pedikül klempajı uygulandı. 5. grup olan kontrol sham grubuna (SG) sadece laparotomi yapıldı fakat renal pedikül klempajı uygulanmadı. Tüm hayvanlara 24 saat sonra bilateralnefrektomi uygulandı. Tüm nefrektomi materyallerindeki iskemi reperfüzyon hasarı histopatolojik ve biyokimyasal olarak değerlendirildi.Çalışmamızda kan biyokimyasında İR ile oldukça artan nitrik oksit (NO) düzeyleri HO ile düzelirken SS tedavisinden daha az etkilendiği, doku biyokimyasında ise İR ile artan NO düzeyinin SS ile düzelirken HO ile daha az etkilendiği, histolojik olarak İR ile böbreklerin ciddi derecede hasar gördüğü, hasarın grup içerisinde oldukça değişkenlik gösterdiği, tedavi gruplarının hepsinde yararlı sonuçlar elde edildiği, hasar ve iyileşme sürecinde oksidatif stres anında nitrik oksit sentetaz (NOS) tarafından sentezlenen sitokinle indüklenebilen NOS (iNOS) ve endotelial NOS (eNOS) boyamaları karşılaştırıldığında iNOS aktivitesinin daha fazla olduğu, hasarın ılımlı veya orta derecede gerçekleştiği durumlarda apoptoz mekanizmasının kullanıldığı ayrıca tedavilerin oksidatif stres ile apoptoz azaltıcı etkisi bulunduğu saptandı.Nefron koruyucu cerrahi (NKC) lokalize böbrek tümörlerinin tek küratif tedavi seçeneği cerrahidir. NKC uygulamasında kullanılan renal vasküler klempajıyla ortaya çıkan sıcak iskeminin geride kalan fonksiyonel böbrek dokusunda oluşturduğu olası hasarların minimalize edilmesi NKC uygulaması zorunlu olan hastalarda post-op dönemde kısa dönemde akut böbrek yetmezliği (ABY), uzun dönemde kronik böbrek yetmezliği (KBY) gelişimi engellenebilecek ve dolayısıyla bu hasta grubunda KBY' ye bağlı hemodiyaliz ve organ transplantasyonu gereksinimi azaltılmış olacaktır. In our study, we aimed to show the possible histological and functional damages on remaining functional renal tissue which is constituted by the warm ischemia resulted by the renal vascular clamping methods used in the nefron protective surgery (NPS) application, and to show the effects of Sildenafil Citrate (SS) and Hyperbaric Oxygen Therapy (HBO) separately and in combination, on these damage in comparison.The study included 50 adult male Wistar Albino rats, weighing between 250 and 300 g. These 50 rats were divided into five groups. Under anesthesia (induced by 75 mg/kg ketamine and 8 mg/kg xylazine; intraperitoneally), an upper abdominal midline incision was made and bilateral renal blood vessels were isolated using minimal dissection. Except sham group microvascular clamping was applied to all groups for 45 minutes. In group I (HO), two session of 2.4 absolute atmosphere pressure (ATA) was applied for 70 minutes hyperbaric oxygen in 24 hours after the I/R procedure. In group II (SC+HO), before I/R, SC was dissolved in saline solution was given as a single dose (1 mg/kg) through an orogastric tube 60 min and after I/R two session of 2.4 absolute atmosphere pressure (ATA) was applied for 70 minutes hyperbaric oxygen in 24 hours. In group III (SC), SC was dissolved in saline solution was given as a single dose (1 mg/kg) through an orogastric tube 60 min. In group IV (I/R), renal artery and vein of the left kidney were clamped for 45 min. In group V (sham), only laparotomy was performed without pedicule clamping. Bilateral nephrectomy was performed to all groups after 24 hours. Ischemia reperfusion injury was assessed histologically and biochemically in all materials of nephrectomy.Increased NO levels in blood biochemistry after I/R were decreased by HO treatment and rather less affected by SS treatment. Increased NO levels in tissue biochemistry after I/R were decreased by SS treatment and rather less affected by HO treatment. Kidneys was severly damaged after I/R and degree of damage was variable among the groups. Positive results were obtained in all treatment groups.Under oxidative stress process,cytokine-inducible NOS (iNOS) and endothelial NOS (eNOS) which synthesized by nitric oxide synthetase were compared and iNOS activity was detected more than eNOS activity. Apoptosis was observed in cases of moderate damage. Oxiadative stress and apoptosis was reduced by our treatments.Nephron-sparing surgery (NSS) is the only curative treatment option in surgery of localized renal masses. We can minimize the renal damage occured by warm ischemia during renal vascular clamping in NSS. By this minimizing of renal damage, we can prevent occuring of acute and chronic renal failure on patients which must undergo NSS and requirement of hemodialysis and renal transplantation will be reduced on these patients. 77

Omurga cerrahisi uygulamalarında epidural kanama ve hematom gelişimi çok önemlidir. Omurga ameliyatlarının yapılabilmesi için kanama odaklarının kontrol altına alınması gereklidir. Hemostaz için kullanılan yöntemlerden kanama odağı üzerine basınç oluşturma ve kanama odağının bağlanması ya da koterize edilmesi omurga cerrahisinde çoğu zaman mümkün değildir. Bu sebeple kanamayı durdurmak için çeşitli kimyasal hemostatik ajanlar (absorbabl jelatin spanç, oksidize selluloz) kullanılmaktadır. Kimyasal hemostatik ajanların en muhtemel ve korkulan komplikasyonu, cerrahi sonrasında ortaya çıkabilecek nörolojik defisittir. Klinik uygulamalarda bazen bu sorunla karşılaşılabilmekle birlikte bu ajanların histolojik etkilerini ortaya koyan ayrıntılı çalışmalar yetersizdir. Bu çalışmamızda amaç hemostatik ajanların nörolojik dokular üzerindeki etkisinin histolojik ve klinik olarak karşılaştırılmasının yapılmasıdır.Çalışmada 18 adet canlı sıçan ameliyat edilerek lomber bölgelerine iki seviyeli laminektomi yapıldı. Laminektomi sonrasında sıçanlar 3 gruba ayrıldı. 1. grupta (kontrol grubu) laminektomi sonrası primer olarak kas, ciltaltı ve cilt kapatıldı. 2. grupta (spongostan grubu) laminektomi ardından duramater üzeri emilebilir jelatin spanç ile örtülürken 3. grupta (surgicel) duramater üzeri oksidize selluloz ile örtülerek kapatıldı.Tüm deneklerin ameliyat öncesinde ve sonrasında nörolojik değerlendirmesi yapıldı. 48 saat sonra denekler sakrifiye edilerek lomber omurgaları çevre dokular ile birlikte çıkarıldı ve kesitler alınarak ışık mikroskopisi ile duramater ve nöral dokular üzerindeki hemostatik ajanların etkileri araştırıldı. Deneklerin nörolojik skorlamaları ile histolojik bulguları çift kör olarak karşılaştırıldı.Sonuç olarak; grupların histolojik sonuçlarını, erken dönem ve geç dönem nörolojik bulgularını karşılaştırdığımızda anlamlı bir sonuç elde edilemedi. Ancak oksidize selluloza bağlı gelişen inflamatuar yanıtın, diğer gruplara oranla daha fazla olduğu tespit edildi. Oksidize sellulozun asidik ortam oluşturarak hemostatik etki göstermesi, inflamatuar yanıtın daha yoğun bir şekilde görülmesine neden olabilir. Anahtar Sözcükler: oksidize selluloz, emilebilir jelatin spanç, rat modeli Epidural bleeding and hematoma is very important in spinal surgical procedures. The bleeding should be controlled to permit spinal operations. Some methods of hemostasis such as pressure to the bleeding area, ligation or electrocauterization generally are not feasible. For this reason, various chemical hemostatic agents (absorbabl gelatin sponge, oxydized cellulose) are used to stop bleeding. The most frightened and possible complication of chemical hemostatic agents is postsurgical neurolgic deficits. This problem sometimes can be seen during clinical practice, however, detailed histological studies with good evidence is seldom. The aim of our study is comparison of the effect of hemostatic agents on neural tissues both histologically and clinically.In this study, 18 winstar albino rats were operated and two level laminectomies were performed. The rats were divided into three groups. In group 1 (control group), muscle, subdermis and dermis were sutured in routine manner. In group 2 (gelatin sponge group), duramater was covered with gelatin sponge after laminectomy, while oxidized cellulose was used in group 3 (oxidized cellulose group). .Neurologic evaluations were made for all test subjects. 48 hours after operation, rats were sacrified and lumber spines were exicised with all surrounding tissues for evaluation of the effect of agents on neural tissues by light microscopy. Neurologic scores and histologic findings were compared with double-blind evaluation.As a result; there were no statistically singnificant differences of histologic findings, early and late neurologic evaluation between the groups. However, inflammatory reaction was more severe in oxidized cellulose group. Oxidized cellulose is increased the acidity of tissues for hemostatic effects, and thus may lead to clear inflammatory reaction.Keywords; Oxidized cellulose, absorbable gelatin sponge, rat model. 60

DENEYSEL BÖBREK İSKEMİ-REPERFÜZYON HASARINDA EVEROLİMUS'UNOKSİDAN-ANTİOKSİDAN SİSTEM VE RENAL HİSTOLOJİ ÜZERİNE ETKİLERİÖZETAkut böbrek yetmezliği klinikte sık olarak karşımıza çıkmakta, çoğu zaman I/R hasarıetyolojide rol oynamaktadır. Bu kadar sık görülen I/R hasarının patogenezinin aydınlatılmasıve koruyucu bir tedavinin bulunması önemli olup, bu konuda pekçok çalışma yapılmaktadırÇalışmamızda everolimusun profilaktik olarak kullanımının renal I/R hasarından koruyucuetkisinin olup olmadığının göstrilmesi amaçlanmıştırBu çalışmada toplam 46 adet erişkin 200-250 gram ağırlığında Wistar albino erkek sıçanüç gruba ayrıldı.Grup I, kontrol grubu olup bu gruptaki deneklere herhangi bir tedaviverilmedi. Bu deneklere laparotomi uygulanarak kan ve böbrek dokusu örnekleri alındı.GrupII, İskemi-Reperfüzyon Grubu olup bu gruptaki deneklere herhangi bir tedavi verilmedi.Laporotomi sonrası bilateral renal arterlere klemp konarak 45 dakika boyunca iskemiuygulandı, 2 saatlik ve 24 saatlik reperfüzyon sonrasında laporotomi yapılarak kan ve böbrekdokusu örnekleri alındı. Grup III tedavi grubu olup bu gruptaki deneklere 7 gün boyunca 1.5mg/kg/gün peroral everolimus tedavisi verildi. Tedavi bitiminde laparotomi yapılarak bilateralrenal arterlere klemp konuldu ve 45 dakika boyunca renal iskemi uygulandı, 2 saatlik ve 24saatlik reperfüzyon sonrasında laporotomi yapılarak kan ve böbrek dokusu örnekleri alındı.Tedavi etkinliğinin değerlendirilmesi için doku MDA, MPO düzeyleri, SOD aktivitesi,serum BUN, Kreatinin, IL-6 ve TNF-α düzeylerine bakıldı. Bulguların istatiksel analizinde,everolimusun renal iskemik hasarda oksidatif stres, sitokinler ve inflamatuar göstergelerdeiyileşme sağlasa da tübül hücrelerine karşı olası toksik etkisinden dolayı I/R'de renalfonksiyonların korunması ve histopatolojik iyileşme sağlanmasında yeterli olmadığı görüldü EFFECTS OF EVEROLIMUS ON OXİDANT-ANTIOXIDANT SYSTEM AND ONRENAL HISTOLOGY IN EXPERIMENTAL RENAL-ISCHEMIA REPERFUSIONINJURYAcute Renal Failure is frequently seen in clinical settings and the major cause of acute renalfailure is ischemia-reperfusion injury. Therefore, it is important to explain the pathogenesis ofischemia-reperfusion injury and to find a prophylactic treatment of the prevention.In this study 46 adult Wistar albino male rats were seperated into three groups. Group I wasthe control group and no treatment was given to the rats in this group. Blood samples weretaken and kidneys were harvested after laparotomy. Group II was ischemia-reperfusion groupand no treatment was given to the rats in this group. Group III was the treatment group andrats were given everolimus by gastric gavage for 7 days in a dose of 1.5 mg/kg/day in thisgroup. Group II and group III rats underwent 45 minutes of bilateral renal ischemia and ineach group following 2 and 24 hours of reperfusion blood samples were taken and kidneyswere harvested.Blood samples were taken for analysis of serum BUN, creatinin, IL-6 and TNF-α levels andkidneys were harvested for tissue MDA and MPO levels, SOD activity, and histopathologicalexamination. The results indicate that, although everolimus improves oxidative stres,cytokines and inflammatory markers in ischemic renal injury, it does not seem to be adequatein the prevention of renal functions and improvement of renal histology, because of itsprobable toxicity to the tubular cells. 76

İskemi-reperfüzyon hasarı karaciğer cerrahisi sonrası meydana gelen hepatoselüler yaralanmanın en önemli nedenlerindendir. Transplantasyon cerrahisinde başarıyı belirleyen faktörlerden birisi de operasyonlar sırasında yaşanan İ/R hasarıdır. Bu olay karaciğer transplantasyonunun %10- 20 oranında ciddi hepatik yetmezlik, akut-kronik rejeksiyon, erken retransplantasyon ve ölümle sonuçlanmasına neden olabilmektedir. Hepatik İ/R hasarından koruyucu mekanizmaların bilinmesi ve önlenmesi, transplantasyon cerrahisinin başarısını arttırmak açısından büyük önem taşımaktadır.Bu çalışmada makrolid grubu bir antibiyotik olan, mTOR inhibisyonu ile böbrek ve kalp transplantasyonunda immunsupresif olarak kullanılan everolimusun hepatik İ/R hasarından koruyucu etkinliği araştırılmıştır.Çalışmamızda toplam 24 adet 200-250 gram ağırlığında Winstar albino dişi sıçan kullanıldı. Denekler dört gruba ayrıldı. Grup I; sham (kontrol) grubu olup medikal tedavi uygulanmadan sadece laparatomi uygulanarak kan ve karaciğer doku örnekleri alındı. Grup II; İ/R grubu olup bu gruptaki deneklere de herhangi bir tedavi verilmedi. Hepatik arter, portal ven ve safra yolu ortaya çıkartılarak atravmatik vasküler klemp ile 60 dakika boyunca iskemi uygulandı. 24 saatlik reperfüzyon sonrasında laparatomi yapılarak kan ve karaciğer doku örnekleri alındı. Grup III; everolimus grubu olup bu gruptaki deneklere 7 gün boyunca 1.5 mg/kg/gün dozunda peroral everolimus tedavisi verildi ancak iskemi modeli oluşturulmadı. Tedavi bitiminde laparatomi yapılarak kan ve karaciğer doku örnekleri alındı.Grup IV; everolimus + İ/R (tedavi) grubu olup bu gruptaki deneklere 7 gün boyunca 1.5 mg/kg/gün dozunda peroral everolimus tedavisi verildi. Tedavi bitiminde 8. günde, grup III'e uygulanan aynı yöntemle İ/R uygulandı ve 24 saatlik reperfüzyon sonrası kan ve doku örnekleri alındı.Tedavi etkinliğini göstermek amacıyla serum AST, ALT, albumin, IL-6, TNF-? doku MDA ve SOD düzeylerine bakıldı. Alınan doku örneklerinden histopatolojik inceleme yapıldı.Sonuçta, tedavi grubunda histopatolojik incelemede üç ratta intraparankimal nekroz izlenmesi düşündürücü olsa da, biyokimyasal olarak anlamlı düzeyde iyileşme sağlanması everolimusun hepatik İ/R hasarından koruyucu olduğunu desteklemektedir. Ischemia-reperfusion (I/R) injury is one of the mot common ethyology of hepatocellular damage occure after liver surgery. Achievement of transplantation surgery is depends on I/R injury during operation. This issue can be resulted as fulminant hepatic failure, acute-chronic rejection, early retransplantaion and death by a ratio of 10-20 %. So, recognizing and preventing the mechanisms of hepatic I/R injury, is important for increasing the success of transplantation surgery.In this study, we investigate the protective effect of everolimus in hepatic I/R injury which is an macrolide antibiotic and also an immunsupressive drug for heart and kidney transplantation by mTOR inhibition.We used 24 female Winstar albino rat with a weight of 200-250 gr. The animals were randomized into four groups. Group I; sham (control) group whom didn?t given medical treatment, only laparotomy was performed and blood and liver tissue samples were collected. Group II; I/R group whom also didn?t?t given medical treatment. An atravmatic clip was used to prevent blood supply to the left lateral and median lobes of liver. After 60 minutes of hepatic ischemia, the clip was removed to recover hepatic reperfusion for 24 hours and blood and liver tissue samples were collected. Group III; I/R group whom were treated with 1.5 mg/kg/day everolimus peroral without performing ischemia. After 7 days blood and liver tissue samples were collected. Group IV; everolimus + I/R (treatment) group whom were treated with 1.5 mg/kg/day peroral everolimus .After 7 days of treatment, ischemia were performed as explained above and days blood and liver tissue samples were collected.To show the efficiency of treatment AST, ALT, albumin, IL-6, TNF-?, tissue MDA and SOD levels were investigated. Histopathological investigation was performed from tissue samples.In conclusion; athough in histopathological investigation, establishing intraparanchimal necrosis in three rats from treatment group is challenging, istatistical significant recovery in biochemical results supports the efficiency of everolimus in hepatic I/R injury. 88

Bu tezde Melanogryllus desertus'un boşaltım organı olan Malpighi tüpçüklerinin morfoloji ve histolojisi incelenmiştir. Stereomikroskop altında, böcek fizyolojik suyu içinde disekte edilen böceğin Malpighi tüpçüklerinin morfolojisi Olympus SZX7 stereomikroskop ile görüntülenmiş, distal ve proksimal olmak üzere iki bölge ayırt edilmiştir. Bunun yanısıra tüpçüklerin esnek bir yapıya sahip olduğu, kapalı uçları ile hemolenfte serbest olarak yer aldıkları gösterilmiştir.Malpighi tüpçüklerinin histolojik yapısı Mayer's Hematoksilin Eozin boyama tekniği ile boyanarak ortaya konmuştur. Tüpçükler, tek katlı kübik epitelden oluşurlar. In this research, the morphology and histology of Malpighian tubules as being the excretory organ of Melanogryllus desertus, was investigated. The morphology of the Malpighian tubules were observed via Olympus SZX7 stereomicroscope. It was revealed that every tube has two zones which were differentiated as distal and proximal. Furthermore, tubules were flexible and were terminated blindly in the hemolymph.Histology of Malpighian tubules were displayed by staining with Mayer?s Hematoxylin Eosin. The tubules were consisted of single layer cuboidal epithelium cells. 31

Renal cerrahi sırasında yalnızca arteriyel geçici klempaj genel kabul gören görüş olmakla birlikte ulaşılabilen literatürde yalnız arteriyel klempaj yada arter ve venin birlikte klempajının dokudaki etkilerini, ayrıca bu farklı klempaj modellerinin vasküler klempaj sürelerine bağlı olarak iskemi reperfüzyon hasarına (I/R) katkılarını gösteren net bir çalışma yoktur. Bu çalışma ile tavşan modelinde farklı renal vasküler klempaj modellerinin süreyle ilişkili olarak renal dokuda oluşturacağı histolojik ve fonksiyonel etkilerinin karşılaştırılması ve renal fonksiyonların geri kazanımı üzerine etkilerinin araştırılması amaçlandı. Toplam 50 adet tavşan çalışmaya alındı. Girişimler Ketamin 70mg/kg + Xylazine 10mg/kg anestezisi altında gerçekleştirildi. Tavşanlar temel olarak 3 farklı gruba randomize edilerek, klempaj süresine göre farklı alt gruplar oluşturuldu. Ayrıca 10 tavşandan oluşan bir sham cerrahi grubu tanımlandı. Renal vasküler klempaj uygulanacak tavşanlarda mikro-vasküler klempler kullanılarak yalnızca renal arter ya da arter ve ven birlikte 30 veya 60 dakika süreyle klempe edildi. Sham grubunda ise yalnızca orta hat laparatomisi ve renal hilus diseksiyonu uygulandı. İlk cerrahi işlemden 10 gün sonra tüm hayvanlar sakrifiye edildi ve nefrektomi uygulandı. Doku malondialdehid (MDA) düzeyi tüm deneysel cerrahi gruplarında benzer düzeyde saptandı. Süperoksit dismutaz (SOD) aktivitesi ise vasküler klempaj gruplarında kontrol göre azalmış bulunurken, sadece arter 30 dakika klempaj ve arter + ven 30 dakika klempaj gruplarında kontrol grubuna göre istatistiksel anlamlı düzeyde azalma gözlendi. İmmunhistokimyasal inceleme ise artan vasküler klempaj süresinin ve yalnız arter yerine total vasküler klempajın doku nitrik oksit sentaz (NOS) düzeyini arttırdığını göstermektedir. Sonuç olarak, artan klempaj süresi ve renal arter ile birlikte renal venin klempe edilmesi doku oksijenizasyonunu olumsuz yönde etkilemektedir. Temporary renal artery clamping during renal surgery is the preferential choice during renal reconstructive surgery. On the other hand there is no report in the literature reveals the clear effect of artery only (AO) or artery and the vein (AV) clamping for different time periods on renal functions and renal ischemia reperfusion injury (I/R). In this study our aim was to compare the effect of different renal vascular clamping types related to clamping time on renal histology and functions. Fifty male rabbits incorporated to study. Surgery was performed under Ketamin 70mg/kg + Xylazine 10mg/kg anesthesia. Reagents divided to 3 experimental groups and subgroups formed according to clamping time. A sham-surgery group characterized including 10 rabbits. Median laparotomy and left renal hilus dissection was performed to sham group. AO or AV clamping was performed for 30 or 60 minutes by micro-vascular bulldog clamps to other reagents. Rabbits were sacrificed 10 days after primary surgery and left nephrectomy performed. Tissue malondialdehyde levels were similar in all experimental groups. The superoxide dismutase (SOD) activity was lower than sham group in other experimental groups, but there was only statically difference between 30 minutes AO, 30 minutes AV and the sham group for SOD activity. İmmunhistochemical investigation revealed that NOS activity increases with extended clamping time and AV clamping. As a result entendeded clamping time over 30 minutes and AV clamping effect negatively on renal tissue oxygen level. 57

ÖZETFiberoptik bronkoskopi, endobronşiyal lezyonların tanısında kullanılan en yaygınyöntemdir. İleriye dönük olarak yaptığımız bu çalışmada, endobronşiyal malignitelerintanısında bronşiyal biyopsi ile birlikte Wang 22-gauge ve 19-gauge iğne aspirasyonlarınınduyarlılığı ve 22-gauge ve 19-gauge iğne aspirasyonları arasında farklılık olup olmadığıkarşılaştırıldı..İleriye dönük olarak yapılan çalışma, fiberoptik bronkoskopi boyunca endobronşiyalgörülebilir lezyonlarda bronşiyal biyopsi, 19-gauge iğne aspirasyonu ve 22-gauge iğneaspirasyonlarının duyarlılığını karşılaştırmak için yapıldı. Bronkoskopi boyunca endonroşiyallezyonu olan 80 hasta kaydedildi. Çalışmaya alınan tüm hastalara fiberoptik bronkoskopiyle22-gauge ve 19-gauge iğne aspirasyonları yapıldı. Biyopsi, hastalardan 50'ne uygulandı. Herbir tekniğin duyarlılığı karşılaştırıldı. Aynı zamanda, birçok yöntem uygulandığı zamanbronkoskopinin duyarlılığı ileriye dönük olarak karşılaştırıldı.Çalışmaya alınan 80 hastadan 58'ine malignite tanısı kondu. Biyopsiyle 43 hastaya,19-gauge iğne aspirasyonu ve 22-gauge iğne aspirasyonu ile 48 hastaya kanser tanısı konuldu.Bronşiyal biyopsinin duyarlılığı %86 idi. Biyopsinin, 22-gauge iğne aspirasyonu ilekombinasyonuyla bu duyarlılık %90'a, 19-gauge iğne aspirasyonu ile kombinasyonuyla%88'e çıktı. Fakat, istatiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p=1.0). Submukozal-peribronşiyalbronkojenik karsinomların belirlenmesinde iğne aspirasyonları ve forseps biyopsininkombinasyonuyla maksimal tanısal oran elde edildi (%100) (p0.05)Endobronşiyal akciğer kanserlerinde, transbronşiyal iğne aspirasyonu tanısal oranıartırmak için geleneksel tanı yöntemleriyle birlikte kullanılabilecek güvenli bir yöntemdir veözellikle submukozal-peribronşiyal hastalıklarda değerli bir tanısal araç olarak göz önündebulundurulmalıdır. Bu çalışmada, en yüksek tanısal oran transbronşiyal iğne aspirasyonları veforseps biyopsinin birlikte kullanılmasıyla elde edildi. Fakat, endobronşiyal lezyonlara tanıkonma oranları açısından 22-gauge ve 19-gauge iğne aspirasyonları arasında farklılıkgözlenmedi.5 SUMMARYFiberoptic bronchoscopy is the most common modality used to diagnoseendobronchial carcinoma. The authors prospectively compared the sensitivitiy of Wang 22-gauge needle aspiration and 19-gauge needle aspiration with bronchial biopsy and whetherthere was difference between 22-gauge and 19- gauge needles aspirations in the diagnosis ofendobronchial malignancyA prospective trial comparing the sensitivity of 22-gauge needle aspiration, 19-gaugeneedle aspiration and bronchial biopsy during fiberoptic bronchoscopy for endobronchiallyvisible lung tumor was conducted. The authors enrolled 80 consecutive patients withendobronchial abnormalities identified during bronchoscopy. All patients in the studyunderwent fiberoptic bronchoscopy that included 22-gauge needle aspiration, and 19-gaugeneedle aspiration. Of them 50 patients were employed bronchial biopsy. The sensitivities ofthe individual techniques were compared. The sensitivities of bronchoscopy were alsoprospectively compared when multiple sampling techniques were employed.Malignancy was present in 58 of 80 study patients. Cancer was diagnosed in 48patients by 22-gauge needle aspiration and 19-gauge needle aspiration, 43 patients bybronchial biopsy. The sensitivity of a strategy employing bronchial biopsy was 0.86. Theaddition of 22-gauge and 19-gauge needle aspirations to bronchial biopsy increased thesensitivity to 0.90 and 0.88, respectively. But the difference was not statistically significant(p=1.0) The maximal diagnostic yield is obtained by the combination of needle aspirationsand forceps biopsy in the detection of submucosal or peribronchial broncogenic carcinoma(%100) (p0.05)In endobronchial lung cancers, transbronchial needle aspiration is a safe method thatcan be used together with conventional diagnostic procedures to increase the diagnostic yieldand should be considered a valuable diagnostic tool, particularly in cases of submucosal-peribronchial disease.The highest rate of diagnostic yield in this study was obtained using acombination of forseps biopsy and transbronchial needle aspirations. But there was nodifference for increasing diagnostic yield in patients with visible endobronchial lesionsbetween 22-gauge and 19- gauge needles.6 47

Capoeta tinca ve Salmo gairdnerii'nin sindirim kanalının histolojisi ve morfolojisi ışık ve taramalı elektron mikroskobunda çalışıldı. Capoeta tinca ve Salmo gairdnerii'nin sindirim kanalı tunica mukoza, tunica submukoza, tunica muskularis ve tunica seroza'dan ibarettir. Özofagusta epitelyumun kıvrım yapan tarafı fazla sayıda mukoz salgı salan hücrelerden ibarettir. Capoeta tinca' 'da özofagus kıvrımlarının ön kısmının apikalinde tat tomurcuklan olduğu düşünülen yapılar gözlendi. Gastrik bezler midede çok sayıdadır. Son bağırsak hariç sindirim kanalı boyunca primer ve sekonder katlanmalar mevcuttur. Pylorik bölge pilorik çekum ile karakterize edilir. Salmo gairdnerii'de mide U şeklinde görülür ve mide ile bağırsak arasında pilorik çekum'lar mevcuttur. Fakat Capoeta tinc a'nın mide ile bağırsağı arasında pilorik çekum'lar görülmedi Her iki balıkta kanalın tüm uzunluğu boyunca Goblet hücreleri çok fazla sayıdadır. Bağırsak epitelyumu aralarına mukus salgı salan hücrelerin yerleştiği sütun şeklinde hücrelerden ibarettir. Kas tabakası özofagus ve özellikle midede diğer bölgelerden daha iyi gelişmiştir. Anahtar Kelimeler: Salmo gairdnerii, Capoeta tinca, Histoloji, Sindirim kanalı. The histology and morphology of the digestive canal of the Capoeta tinea and the Salmo gairdnerii was studied using light and scanning electron microscopy. The digestive canal of the Capoeta tinea and Salmo gairdnerii consists of mucosa, submucosa, tunica muscularis and tunica seroza. The epithelium on the side of the folds consisted primarily of mucous secreting cells in oesophagus. Like- taste buds bodys were observed the apical portion the anterior oesophageal folds in Capoeta tinea. Gastric glands are numerous in stomach. Primary and secondary folds are present throughout the lenght of digestive canal with the exception of the hindgut. The pyloric region is characterized by pyloric caeca. The U- shaped stomach was seen and pyloric caeca are present between stomach-intestine of the Salmo gairdnerii. But pyloric caeca was not seen between stomach and intestine of the Capoeta tinea. Goblet cells was numerous throughout the whole length of the canal in both fishes. The intestine epithelium consists of columnar cells intercalated with mucus-secreting cells. The muscularis was well developed oesophagus and especially stomach other sections. Keywords: Salmo gairdnerii, Capoeta tinea, Histology, Digestive canal 46

210

45 7.ÖZET Bu çalışmada Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Ana Bilim Dalı arşivinde yeralan infiltratif duktal karsinom tanısı almış 58 mastektomi ile kontol grubunu oluşturan yedi adet benign meme dokusuna standart immünperoksidaz yöntemiyle FVIIIRAG uygulanarak anjiogenez değerlendirildi. Anjiogenez kantitatif olarak değerlendirilerek, histolojik grad, tümör çapı ve lenf nodulu metastazı ile ilişkisi araştırıldı. Histolojik grad ve tümör çapından bağımsız olarak lenf nodülü metastazı bulunan olguların ortalama mikrodamar değerlerinde artış gözlendi. Bu bulguya ek olarak grad III (kötü dıferansiye) olguların ortalama mikrodamar değerleri grad I ve II olgulardan yüksek bulundu. njiogenezin kantitatif olarak değerlendirilmesi ile olguların nûks ve metastaz potansiyeli belli oranlarda belirlenebilmekle birlikte, bu konunun diğer prognostik faktörlerle ilişkisi daha geniş serileri içeren çalışma grupları ile incelenerek kesinlik kazandırılmayı beklemektedir. 51

60 ÖZET Ocak 1993 ile Eylül 1993 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji Anabilim Dalı'na infravezikal obstruksiyon semptomları ile başvurmuş ve BPH teşhisi konulmuş 58 hasta çalışma kapsamına alındı. Ameliyattan önce hastaların semptomları Boyarsky semptom skorlarına göre skorlandı. Üroflovmetri, sistometri ve EMG kayıtlan yapıldı. 58 hastanın 10' una açık prostatektomi, 48'ine TUR-P uygulandı. Histopatolojik incelemeye tabi tutulan prostat dokularındaki enfeksiyon varlığının ve derecesinin prostatın büyüklüğü ile orantılı olduğu görüldü. Ancak enfeksiyon derecesinin semptom skorlarına, ürodinamik bulgulara ve ameliyatın başarısına etkili bir faktör olmadığı anlaşıldı. Ameliyattan önce 58 hastanın 31'inde (% 53.4) detrusor instabilitesi tesbit edildi. Detrusor instabilitesi bulunan hastaların mesane kapasitesi, ilk idrar hissi volümü ve rezidü idrar volümü düşük, maksimal idrar akım hızı ise yüksek olarak bulundu. Ayrıca detrusor instabilitesi olan hastaların irritatif semptom skorlarının artmış olduğu görüldü. Ameliyattan sonra, detrusor instabilitesi olanların % 54.1 'i iyileşirken, detrusor instabilitesi olmayan hastaların % 95.2'si iyileşti. Ameliyattan önce detrusor instabilitesi olan hastalarda ameliyat basan şansının daha düşük olduğu görüldü. Sonuç olarak, yüksek irritatif semptom skoru, yüksek maksimal idrar akım hızı, düşük mesane kapasitesi, düşük rezidü idran ve hipersensitif mesanesi olan BPtFlı hastalara sistometri yaparak detrusor instabilitesini araştırmanın ameliyatın başansmı arttıracağı kanaatına vanldı. 67

Objective: The purpose of this study was to examine the effects of apocynin (APC), an inhibitor of NADPH oxidase (NOX), on high-fat diet (HF)-induced testis cytotoxicity. Methods: Wistar albino rats were divided into three groups as control, HF and HF+APC groups. Rats in HF and HF+APC groups were fed using HF for 16 weeks and in the last four weeks of this period vehicle solution or APC (25 mg/kg) was administered orally five days a week, respectively. Control group was fed with standart lab chow for 16 weeks. Cholesterol, triglyceride, high-density lipoproteins, leptin, estrogen, testosterone, LH and FSH were estimated in blood serum. Sperm parameters were analysed from the epididymis. Testicular malondialdehyde, 8‐hydroxy‐2‐deoxyguanosine, glutathione, superoxide dismutase and myeloperoxidase levels were estimated biochemically. Testicular morphology, proliferative, apoptotic and NOX2-positive cells were analysed histologically. HF-induced obesity caused significant alterations in serum lipid and hormone profiles. Testicular malondialdehyde, 8‐hydroxy‐2‐deoxyguanosine, and myeloperoxidase levels increased, glutathione and superoxide dismutase levels decreased in this group. Moreover, altered sperm parameters, increased degenerated seminiferous tubules, apoptotic and NOX2- positive cells and decreased proliferative cells were observed in the HF group. All these biochemical and histological alterations improved in the HF+APC group. Conclusion: HF-induced obesity causes altreations in lipid values, sperm parameters and testicular morphology by increasing oxidative stress through NOX2 activity. Apocynin might prevent testis damage via regulating oxidant/antioxidant balance.