Search

Background: This study evaluated of clinical characteristics, outcomes, and mortality risk factors of a severe multisystem inflammatory syndrome in children admitted to a the pediatric intensive care unit. Methods: A retrospective multicenter cohort study was conducted between March 2020 and April 2021 at 41 PICUs in Turkey. The study population comprised 322 children diagnosed with multisystem inflammatory syndrome. Results: The organ systems most commonly involved were the cardiovascular and hematological systems. Intravenous immunoglobulin was used in 294 (91.3%) patients and corticosteroids in 266 (82.6%). Seventy-five (23.3%) children received therapeutic plasma exchange treatment. Patients with a longer duration of the PICU stay had more frequent respiratory, hematological, or renal involvement, and also had higher D-dimer, CK-MB, and procalcitonin levels. A total of 16 patients died, with mortality higher in patients with renal, respiratory, or neurological involvement, with severe cardiac impairment or shock. The non-surviving group also had higher leukocyte counts, lactate and ferritin levels, and a need for mechanical ventilation. Conclusions: In cases of MIS-C, high levels of D-dimer and CK-MB are associated with a longer duration of PICU stay. Non-survival correlates with elevated leukocyte counts and lactate and ferritin levels. We were unable to show any positive effect of therapeutic plasma exchange therapy on mortality. Impact: MIS-C is a life-threatening condition.Patients need to be followed up in the intensive care unit.Early detection of factors associated with mortality can improve outcomes.Determining the factors associated with mortality and length of stay will help clinicians in patient management.High D-dimer and CK-MB levels were associated with longer PICU stay, and higher leukocyte counts, ferritin and lactate levels, and mechanical ventilation were associated with mortality in MIS-C patients.We were unable to show any positive effect of therapeutic plasma exchange therapy on mortality.

Objective: Few cases of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infection have been reported in children compared with the total number of cases in the general population. No pediatric studies (or cases) have evaluated extracorporeal techniques in severe coronavirus disease 2019 (COVID-19) patients. In this article, we aimed to describe the clinical features, treatments, and outcomes of four children with COVID‐19 who were treated with therapeutic plasma exchange (TPE) and continuous renal replacement therapy (CRRT) in our pediatric intensive care unit (PICU).Materials and Methods: The children with COVID 19 pneumonia admitted to the PICUs from March 23, and May 6, 2020 were collected. Demographic data and reason for hospitalization were recorded. Vital and laboratory findings were examined in children with extracorporeal treatments. Results: Noninvasive mechanical ventilation, antiviral and antibacterial therapy, supportive antioxidant treatments were administered for 11 children. Respiratory failure and vital signs were more serious in four patients than in other patients. Therefore, we performed extracorporeal support treatments, TPE and CRRT. The patients showed a rapid clinical response to these treatments.Conclusion: TPE and CRRT can use for severe COVID-19 infection receiving other supportive and medical treatments in children., Amaç: Genel popülasyondaki toplam vaka sayısı ile karşılaştırıldığında, çocuklarda az sayıda ağır akut solunum sendromu koronavirüs 2 (SARS-CoV-2) enfeksiyonu bildirilmiştir. Hiçbir çocuk çalışması (veya vaka) ağır koronavirüs hastalığı (COVID-19) hastalarında ekstrakorporeal teknikleri değerlendirmemiştir. Bu yazıda, çocuk yoğun bakım ünitemizde (ÇYBÜ) terapötik plazma değişimi (TPD) ve sürekli renal replasman tedavisi (SRRT) ile tedavi edilen dört COVID‐19 çocuğun klinik özelliklerini, tedavilerini ve sonuçlarını tanımlamayı amaçladık.Materyal ve Methot: 23 Mart ve 6 Mayıs 2020 itibaren ÇYBÜ’ne kabul edilen COVID-19 pnömonisi olan çocuklar toplandı. Demografik veriler ve hastaneye yatış nedeni kaydedildi. Ekstrakorporeal tedavi uygulanan çocuklarda yaşamsal ve laboratuvar bulguları incelendi.Bulgular: Noninvaziv mekanik ventilasyon, antiviral ve antibakteriyel tedavi, destekleyici antioksidan tedaviler 11 çocuğa uygulandı. Diğer hastalara göre dört hastada solunum yetmezliği ve vital bulguları daha ciddiydi. Bu nedenle ekstrakorporeal destek tedavileri, TPD ve SRRT uyguladık. Hastalar bu tedavilere hızlı bir klinik yanıt gösterdi.Sonuç : TPD ve SRRT, çocuklarda diğer destekleyici ve tıbbi tedaviler alan ağır COVID-19 enfeksiyonu için kullanılabilir.

IntroductionThrombocytopenia is acommon haematological finding in critically ill patients. Studies have shownthat decreased platelet counts are associated with prolonged hospitalisation,increased costs, and mortality in adult populations. However,not enough studies have investigated the incidence of thrombocytopenia and therelationship between thrombocytopenia and the prognoses of paediatric patientswho require treatment in the intensive care unit. We evaluated theeffects of initial platelet counts on the outcomes of.pediatric intensive careunit patients.Material and MethodsWe performed a retrospective analysisof the records of all patients admitted to the pediatric intensive care unitbetween October 2016 and December 2017. The relationship between the initialthrombocyte counts and the need of invasive mechanical ventilation andnon-invasive mechanical ventilation,inotropic drug use, continuous renalreplacement need, duration of hospitalization and mortality rate wereinvestigated. ResultsTotally 387 patients were included inthe study. Age distributions ranged from 1 month to 17 years, and the meanpatient age was 3.95±4.80 years. The most frequent diagnoses of patients wererespiratory disorders (144 patients; 37.2%). There was a statisticallysignificant relationship between thrombocyte levels of the first complete bloodcount performed during admission and invasive mechanical ventilation, non-invasive mechanical ventilation, inotropic druguse, mortality, acute kidney injury, and continuous renal replacement therapy.Analyses of receiver-operator characteristic (ROC) curves for the thrombocytecounts showed that with a cutoff value of 102,000, mortality had 92.7%sensitivity and 53.1% specificity. The odds ratios (ORs) and relationshipbetween prognostic factors and thrombocytopenia were calculated using logisticregression models. ORs were 4.616 for continuous renal replasman therapy, 6.682for inotropic drug use, and 3.649 for mortality. ConclusionA low platelet count at the time ofadmission to the pediatric intensive care unit should be considered an independent risk factor thatincreases mortality and morbidity and prolongs hospitalisation. Extensive careshould be provided to this group of patients., GirişTrombositopeni,kritik hastalardaki ortak bir hematolojik bulgudur. Araştırmalar, trombositsayısındaki azalmanın, hastanede yatış süresinin uzaması, artan maliyetler veyetişkin popülasyonunda mortalite ile ilişkili olduğunu göstermiştir. Ancak,trombositopeninin görülme sıklığını ve trombositopeni ile yoğun bakımünitesinde tedavi gerektiren pediatrik hastaların prognozları arasındakiilişkiyi araştıran yeterli çalışma yoktur. Başvuru trombosit sayısının çocukyoğun bakım ünitesi hastalarındaki sonuçlarını değerlendirdik.Gereç ve yöntemlerÇocukyoğun bakım ünitesine Ekim 2016 - Aralık 2017 tarihleri ​​arasında başvuran tümhastaların kayıtlarının geriye dönük olarak inceledik. Başvuru trombositsayıları ile invaziv mekanik ventilasyon ihtiyacı ve non-invaziv mekanikventilasyon ihtiyacı, inotropik ilaç kullanımı arasındaki ilişki, sürekli renalreplasman ihtiyacı, hastanede yatış süresi ve mortalite oranları araştırıldı.SonuçlarÇalışmayatoplam 387 hasta dahil edildi. Yaş dağılımları 1 ay ile 17 yıl arasındadeğişmekte olup, ortalama hasta yaşı 3,95 ± 4,80 idi. Hastaların en sık başvurutanısı solunum sıkıntısı idi (144 hasta;% 37.2). Başvuru sırasındaki ilk tamkan sayımı trombosit seviyeleri ile invaziv mekanik ventilasyon, invaziv olmayanmekanik ventilasyon, inotropik ilaç kullanımı, mortalite, akut böbrek hasarı vesürekli böbrek replasman tedavisi arasında istatistiksel olarak anlamlı birilişki vardı. Trombosit sayısı için receiver-operator characteristic (ROC)eğrilerinin analizi, 102.000'lik bir kesim değerinde ölüm oranının% 92.7duyarlılığa ve% 53.1 özgüllüğe sahip olduğunu göstermiştir. Odds oranları(OR'ler), prognostik faktörler ve trombositopeni ile arasındaki ilişki lojistikregresyon modelleri kullanılarak hesaplandı. ORs sürekli renal replasmantedavisi için 4.616, inotropik ilaç kullanımı için 6.682 ve mortalite için3.649 idi.SonuçÇocukyoğun bakıma yatış sırasındaki düşük trombosit sayısı, mortalite ve morbiditeyiartıran ve hastanede yatış süresini uzatan bağımsız bir risk faktörü olarakdüşünülmelidir. Bu hasta grubuna daha yakın izlem yapılmalıdır.

OBJECTIVE: Sepsis is an important cause of mortality and morbidity in critically ill patients. Early diagnosis of sepsis is important for treatment and prognosis. C-reactive protein (CRP) and procalcitonin (PCT) are the most commonly used biomarkers for diagnosis of sepsis. However, PCT can lead to significant increase of hospital costs and cannot be routinely performed in every center. With this point of view, we aimed to investigate the importance of the routine hemogram parameters like red cell distribution width (RDW) and mean platelet volume (MPV) in the diagnosis of sepsis.MATERIAL AND METHODS: The medical records of 173 patients over 2 years of age who were admitted to Okmeydanı Training and Research Hospital, Pediatric Intensive Care Unit, between October 2016 and March 2018 were reviewed retrospectively. Demographic data of patients and the initial laboratory values were recorded. Patients were divided into two groups according to development of sepsis or not. The prognostic and laboratory differences between the groups were compared. Receiver operating characteristic (ROC) curves were used for sepsis biomarkers.RESULTS: Thirty-eight (16.8%) of the patients were admitted with either sepsis and septic shock. A statistically significant relationship was determined between sepsis and CRP (p %16 can be considered as a marker that increase mechanical ventilation and red blood cell transfusion beside prolonging duration of hospitalization in intensive care unit., AMAÇ: Sepsis, yoğun bakım hastalarında önemli mortalite ve morbidite nedenidir. Sepsisin erken tanısı, tedavi ve prognoz için önemlidir. Sepsis için en yaygın kullanılan biyobelirteçler C-reaktif protein (CRP) ve prokalsitonindir (PKT). Bununla birlikte, rutin olarak istendiğinde özellikle PKT belirgin hastane maliyeti oluşturmaktadır ve her merkezde bakılamamaktadır. Bu düşünce ile rutin hemogram parametrelerinden olan eritrosit dağılım genişliği (RDW) ve ortalama trombosit volümünün (OTH) sepsis tanısındaki değerliliğini incelemeyi amaçladık.GEREÇ VE YÖNTEM: Ekim 2016 ile Mart 2018 tarihleri arasında Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesine yatırılan 2 yaş üstü 173 hastanın tıbbi kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Çalışmaya alınan tüm hastaların demografik bilgileri ve yatışı sonrası ilk laboratuvar değerleri kaydedildi. Hastalar başvuru tanısına göre sepsisi olanlar ve olmayanlar olarak iki gruba ayrıldı. Gruplar arasındaki prognostik ve laboratuvar farklılıklar karşılaştırıldı. Sepsis biyobelirteçleri için receiver operating characteristic (ROC) eğrileri kullanıldı.BULGULAR: Hastaların 38’i (% 16.8) sepsis ve septik şok ile başvurdu. Sepsis ile CRP (p%16 ile mekanik ventilatör (p=0.014)ve eritrosit transfüzyonu (p=0.009) gereksiniminin arttığı, yoğun bakım yatış süresinin uzadığı gösterilmiştir (p=0.044).SONUÇ: Bu çalışma ile RDW ve OTH’nin sadece anemi ve trombositopeni ayrımında kullanılmayacağını, aslında bir akut faz reaktanı gibi, sepsis ve inflamasyon ile ilişkili birer belirteç olduğu gösterilmiştir. Ayrıca RDW>%16 olması mekanik ventilatör ve eritrosit transfüzyonu gereksinimini artıran, yoğun bakım yatış süresini uzatan bir belirteç olarak gösterilmiştir.

Summary Aim In this study, mycophenolate mofetil (MMF) and methylprednisolone (MP) were compared in terms of rejection and duration of activity of the transplant in New Zealand rabbits that underwent retroperitoneal heart transplantation. Methods Retroperitoneal heart transplantation was performed in New Zealand white rabbits. The animals were divided into two groups. MMF group (group 1) (10 donors, 10 recipients): 12.5 mg/kg MMF was administered orally for two days prior to the surgery; MP group (group 2) (nine donors, nine recipients): 2 mg/kg MP was administered intramuscularly for two days prior to the surgery. After the operation, we waited until all motor activity in the transplanted heart had stopped. The transplant was then removed and the recipient was sacrificed. A donor in the MP group was excluded since it died before the motor activity had stopped. Results No statistically significant difference was found between the groups in terms of rejection score (p = 0.865). However, duration of motor activity was found to be statistically significantly longer in the MMF group, compared to the MP group (p = 0.013). Conclusion In this experimental study, MMF was similar to MP in terms of rejection but had better efficacy in terms of duration of motor activity of the transplant.

Giriş: Koroner arter baypas greftleme operasyonu (KABGO) öncesitedavi almış kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) olan bireylerle, KOAHolmayan bireyler, cerrahi sonrası uzamış mekanik solunum desteği (UMSD) ve altsolunum yolu infeksiyonu (ASYİ) açısından karşılaştırılmıştır.Hastalarve Yöntemler: Kalp ve Damar Cerrahisikliniğinde, valvüler patolojisi ve konnektif doku hastalığı (Marfan sendromuvb.) bulunmayan, izole on-pump KABGO yapılmış, 233 hasta çalışmaya alındı.Veriler retrospektif olarak toplandı. Operasyon öncesi dönemde kliniğimizdestandart preoperatif laboratuvar tetkikleri, solunum sistemi sorgusunda veyamuayenesinde patoloji saptanan kişilere solunum fonksiyon testi (SpirobankSpirometry, MIR Medical International Research Product) yapılmıştır. KOAH olanhastalarda, KOAH şiddetini belirlemek için GOLD kılavuzu kullanılmıştır. Bütünhastalar iki gruba ayrılmıştır. KOAH hastalarını içeren grup; grup 1, KOAHolmayan hastaları içeren grup; grup 2 olarak adlandırılmıştır.Bulgular: UMSD görülme hızı grup 1’de %4.8, grup 2’de %1.8 olduğugörülürken; ASYİ oranı grup 1’de %6.3, grup 2’de %1.7 olduğu tespit edildi.Sonuç: Çalışmamıza göre; operasyon öncesitedavi görmüş KOAH hastalarının, KOAH olmayan hastalara göre on-pump KABGOsonrası, UMSD ve ASYİ açısından hızları yüksek olmakla birlikte istatistikselolarak anlamsız olduğunu söyleyebiliriz. (UMSD açısından p= 0.348; ASYİaçısından p= 0.088)., Introduction: In our study COPD and non-COPD patients who underwentCABG were compared in terms of prolonged mechanical ventilation and lowerrespiratory tract infektion.Patientsand Methods: A total of 233 patientswithout valvular pathology and connective tissue disorders, such as Marfansyndrome, who underwent isolated on-pump CABG in the Department ofCardiovascular Surgery were retrospectively studied. Preoperative laboratorytests and respiratory system test (Spirobank Spirometry, Medical InternationalResearch Product) were applied in patients who had pathology in respiratorysystem query or examination were performed at our clinic during thepreoperative period. The severity of COPD in COPD patients was evaluatedaccording to the COLD guideline. All patients were divided in two groups. Thegroup including COPD patients was named group 1 and the other group including non-COPDpatients was named gruop 2. Results: UMSD rates in groups 1 and 2 were 4.8% and 1.8%,respectively. Lower respiratory tract infection rates in groups 1 and 2 were6.3% and 1.7%, respectively.Conclusion: According to our study, we can saythat the rate of UMSB and lower respiratory tract infection occuring in treatedCOPD patients after CABG is statiscally indifferent according to non-COPDpatient. (p= 0.348 for UMSD, p= 0.088 for lower respiratory tract infection).

1970'li yıllardan sonra finansal sistemde meydana gelen değişimler sonucu Bretton Woods Uluslararası Ödemeler Sistemi'nin sona ermesiyle birlikte fiyat dalgalanmaları yaşanmaya başlamıştır. Finansal piyasalarda meydana gelen belirsizlik ve dalgalanmalar, yatırımcıları söz konusu kur ve faiz riskinden koruyabilmek için yeni finansal ürünlerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Yatırımcıları kur veya faiz riskinden korumayı amaçlayan finansal araçlar, türev ürün veya türev araç olarak isimlendirilmektedir. Türev ürünler yatırımcıları risklerden koruma veya risklerini yönetme açısından günümüzde büyük öneme sahiptir. Forward sözleşmelerle başlayan türev ürünler organize piyasaların oluşturulması ile futures, opsiyon ve swap sözleşmeler gibi türlerinin de ortaya çıkmasıyla çeşitlilik kazanmıştır. Finansal piyasalarda gelecek ile ilgili belirsizlik olması türev ürünlere olan talebi artırmaktadır. Türev ürünlerin en büyük avantajı ve riski, bu ürünler spekülasyon amacı ile kullanıldığında, kaldıraç etkisi ile, yatırımcıların büyük kazanç ya da kayıplarla karşılaşmalarına neden olmaktadır.Gelişmekte olan ülkelerde oluşan risklere karşı türev ürün sözleşmeleri önem kazanmaktadır. Türkiye'yi incelediğimizde türev ürünlerin artarak gelişme gösterdiği görülmektedir. Bu çalışmanın amacı vadeli işlem piyasaları ve bu piyasalarda işlem gören türev araçları tanıtmak; Türkiye'de kullanımı, Türkiye'deki gelişimi, işleyiş esasları, vergilendirilmesi ve muhasebeleştirilmesi ile ilgili örneklerle uygulamalarını göstermektir.Anahtar Kelimeler: Türev Finansal Araçlar, Türev Piyasalar, Türkiye'de Türev Piyasaların Gelişimi, Türev Finansal Araçların Vergilendirilmesi, Türev Ürünlerin Muhasebeleştirilmesi After 1970's, price fluctuations are experienced in the market. The main reason was; Bretton Woods system of monetary manegement came to the end due to the changes in financial system. New financial tools are developed in order to minimize currency risk and interest rate of the investors in the uncertain and fluctuating market coditions. The new tools are named as derivative products or derivative tools. Derivative products are very important to minimize the risks of investors. The derivative products, starting with forward contracts has been developed with with the organized markets and the product variety is increased by development of future, option and swap contracts. The demand of financial product is increasing with the uncertainty for the future in the market. The de-mand of financial products is increasing with the uncertainty for the future in the market. The utmost advantage and the biggest risk at the derivative product. If the derivative product is used for speculations, effect of the financial leverage can cause very serious amount of profit or financial losses.Derivative product are becoming more and more important especiallyin the developing countries, which have higher risks in the financial market. If we focus to Turkey, same developing picture of derivative product is also valid. The aim of this study is introduce the derivate tools in the futures market; to show the use cases in Turkish market. With the focus of development, taxation and accounties.Keywords: Derivative Financial Instruments, Derivatives Markets, The development of derivatives markets in Turkey, Taxation For Derivative Instruments, Accounting For Derivative Instruments 191

Objective: The present study investigated effect of using pump on postoperative pleural effusion in patients who underwent coronary artery bypass grafting. Methods: A total of 256 patients who underwent isolated coronary artery bypass grafting surgery in the Cardiovascular Surgery clinic were enrolled in the study. Jostra-Cobe (Model 043213 105, VLC 865, Sweden) heart-lung machine was used in on-pump coronary artery bypass grafting. Off-pump coronary artery bypass grafting was performed using Octopus and Starfish. Proximal anastomoses to the aorta in both on-pump and off-pump techniques were performed by side clamps. The patients were discharged from the hospital between postoperative day 6 and day 11. Results: The incidence of postoperative right pleural effusion and bilateral pleural effusion was found to be higher as a count in Group 1 (on-pump) as compared to Group 2 (off-pump). But the difference was not statistically significant [P>0.05 for right pleural effusion (P=0.893), P>0.05 for bilateral pleural effusion (P=0.780)]. Left pleural effusion was encountered to be lower in Group 2 (off-pump). The difference was found to be statistically significant (P0,05 para derrame pleural à direita (P=0,893), P>0,05 para derrame pleural bilateral (P=0,780)]. O derrame pleural esquerdo encontrado foi menor no Grupo 2 (CEC). A diferença foi estatisticamente significativa (P

AMAÇ: Bu çalıșma koroner arter bypass cerrahisi (KABC) uygulanan diyabetik hastalarda gelișebilecek postoperatif serebrovaskü- ler olay (SVO) ile preoperatif sigara içiminin ilișkisini araștırmak için düzenlenmiștir. YÖNTEM: Bu prospektif çalıșmada Ocak 2008 ve Temmuz 2011 tarihleri arasında KABC geçiren 135 hasta yer aldı. Hastalar iki gruba ayrıldılar. Grup 1 sigara içenler (n=17), Grup 2 ise sigara içmeyenlerden olușuyordu (n=118). Postoperatif öngörülen SVO riski için Amerikan Kalp Derneği’nin 2004’de güncellediği ölçüt kullanıldı. Kriterlere göre tahmini postoperatif SVO riski %0,6 ile %2 (bü- tün hastalar için ortalama %1,04±0,4) arasında değiști. Bütün hastalar postoperatif olası SVO’yu tanıyabilmek için ameliyat sonrası 60 günlük takip programına alındılar. SVO açısından belirti, bulgu ya da șüphesi olan hastalar; radyoloji ve nöroloji bölümleri ile ișbirliği altında multi-disipliner yaklașım ve seri kraniyal tomografilerle değerlendirildiler. İstatistiksel analiz Student t, Fischer’in kesinlik, Yates’in düzeltmeli ki-kare testi ve Mann Whitney U testleri kullanılarak yapıldı. P değerinin 0,05’ten küçük olması anlamlı sayıldı. BULGULAR: Katılımcıların 83’ü erkek ve 52’si kadındı. Hem sigara içenlerin (%88,2) hem de içmeyenlerin (%57,6) grubunda erkekler kadınlara göre anlamlı derecede daha fazlaydılar (p< 0,05). Sigara içenler grubundaki erkek oranı, sigara içmeyenler grubundaki erkek oranından da anlamlı derecede fazlaydı (p< 0,05). İnsüline bağımlı DM oranı sigara içenler grubunda %52,9 ve içmeyenler grubunda %30,5’ti, ancak iki grup arası fark istatistiksel olarak anlamalı değildi (p> 0,05). Preoperatif olarak belirlenen tahmini postoperatif SVO oranı, intraoperatif pompa ve çapraz klampleme zamanları açısından gruplar arası anlamlı farklılık saptanmadı (p>0,05). Sigara içenler grubunda iki (%11,8) ve içmeyenler grubunda iki (%1,7) postoperatif SVO gö- rüldü. Postoperatif SVO oranı sigara içenlerde anlamlı derecede yüksekti (p< 0,05). SONUÇ: KABC için kardiyovasküler cerrahi bölümüne bașvurudan önceki son altı ayda sigara içmek, diyabetik hastalarda postoperatif SVO riskini arttırır., AIM: The study was designed to investigate the correlation between preoperative cigarette smoking and postoperative cerebrovascular accidents (CVA) after coronary artery bypass graft (CABG) surgery in diabetic patients. METHODS: This prospective observational study included 135 diabetic patients underwent coronary artery bypass graft surgery between January 2008 and August 2011. The participating patients were divided into two groups as: Group 1 (n=17) smokers and Group 2 (n=118) non-smokers. Preoperative risk analysis for estimating the post operative CVA was performed by using the criteria of American Heart Association (ACC/AHA) updated in 2004. According to the criteria, assumed postoperative CVA risks ranged between 0.6% and 2% (mean rate for all patients was 1.04±0.4%). Until the postoperative 60th day, all patients were integrated in a follow up programme to scan and diagnose a probable CVA. Patients with symptoms, signs and suspicions of CVA were evaluated by a series cranial tomography scanning and a multi-disciplinary approach in conjunction with the departments of radiology and neurology. Statistical analysis was performed using Student’s t test, Fischer’s exact test, Yates’ correction chi-square test and Mann-Whitney U test. A p value < 0.05 was considered statistically signifi cant. RESULTS: There were 83 male and 52 female participants. The number of males was signifi cantly higher than the females in both the smokers (88.2%) and the non-smokers groups (57.6%), (p< 0.05). The rate of the male patients in the smokers group was also signifi cantly higher than the rate of the smokers in the nonsmokers group (p< 0.05). The rate of patients with insulin dependent DM was 52.9% and 30.5% in the smokers and non-smokers group, respectively, however the inter group difference was not signifi cant (p> 0.05). The rate of preoperatively defi ned estimated postoperative CVA risk, intra-operative pump use and crossclamping durations did not show signifi cant differences between the smokers and non-smokers (p> 0.05). There were two postoperative CVA (11.8%) cases in the smokers and two CVA cases in the non-smokers (1.7%) groups. The rate of CVA was signifi cantly higher among the smokers in comparison with the non-smokers (p< 0.05). CONCLUSION: Smoking in the last six months before attending to the department of cardiovascular surgery for isolated CABG surgery increases the risk for post operative CVA in diabetic patients.

Epilepsi ve onun tedavisinin endokrin sistem üzerine olan etkileri pek çok çalışmacının ilgisini çekmektedir. Çalışmalarda antiepileptik ilaçların hipotalamo-hipofizer ve gonadal aks üzerine etki ettiği bildirilmektedir. Bu çalışma ile antiepileptik ilaçların tiroid ve adrenal fonksiyonlar üzerine etkisinin araştırılması amaçlanmıştır.Bu çalışmada yaşları 3 ay ile14 yaş arasında değişen, fenobarbital (FB), valproik asit (VPA), karbamazepin (KBZ), okskarbazepin (OKZ), topiramat (TPM) ve levelirasetam (LEV) kullanan, 47'si kız ve 59'u erkek toplam 106 epilepsi tanılı çocuk hasta alındı. Bu hastaların klinik ve hormonal verileri retrospektif olarak dosya kayıtlarından elde edildi. Başvuru sırasındaki klinik bulguları yanında, görüntüleme ve EEG bulguları değerlendirilmeye alındı. Başvuru ve izlem sırasında 3,6 ve 9. aylardaki serbest tiroksin(sT4), tiroid situmulan hormon(TSH) ve kortizol düzeyleri tiroid ve adrenal fonksiyonları değerlendirmek için dosya kayıtlarından elde edildi. Klinik ve laboratuar bulguları ile karşılaştırmalar yapıldı.VPA dışındaki antiepileptikleri kullananlarda sT4, TSH, kortizol düzeyleri normal sınırlar içinde ve izlem sırasında da istatistiksel açıdan anlamlı bir değişim gözlenmedi. Buna karşın 9. aydaki izlemde VPA kullananlarda istatistiksel anlamlı TSH yüksekliği bulunmuştur(p=0,007). Ayrıca antiepileptik ilaçların kullanımı serum kortizol düzeyini etkilememiştir. Hastaların elektroensefalografi(EEG) bulguları ile tiroid hormon düzeyleri karşılaştırıldığında EEG'de ağır bozukluğu olan grupta tiroid disfonksiyonu anlamlı olarak sık bulunmuştur(p=0,041). Magnetik rezonans(MR) bulguları ile tiroid hormon düzeyleri karşılaştırıldığında patolojik görüntüleme bulguları olan hastalarda tiroid hormon bozukluğu görülme sıklığı artış göstermemiştir.Çalışmamızda VPA dışındaki antiepileptiklerin kullanımının 9 ay gibi kısa bir dönemde tiroid hormon bozukluğu oluşturmadığı gösterilmiştir. İzlem süresinin uzaması ile fonksiyon bozukluğu ortaya çıkma olasılığının artabileceğini düşünmekteyiz.Çalışmamızın sonuçları ışıgında; antiepileptik ilaç kullanan hastalarda oluşabilecek tiroid disfonksiyonu olasılığına yönelik tiroid hormon düzeyleri özellikle VPA kullanalarda düzenli olarak takip edilmelidir. Ayrıca EEG'de ağır bozukluğu olanlar daha yakından izlenmelidir.Anahtar kelimeler: Epilepsi, antiepileptikler, tiroid hormonları, kortizol. Many researchers are interested in epilepsy and its effects on endocrine system. In some studies, it has been shown that antiepileptic drugs had an effect on hypothalamo-hypophysial and gonadal axis. We aimed to investigate the effects of anti-epileptic drugs on thyroid and adrenal functions in our study.106 children of 47 girls and 59 boys whose ages differed between 3 months and 14 years, taking phenobarbital (PB), valproic acid (VPA), carbamezepin (CBZ), topiramate(TPM) and levericetam (LEV) for epilepsy diagnosis were included in our study. The clinical and hormonal data of these children were collected retrospectively in their hospital file records.Clinical evidence at the time of hospital admissions, imaging and EEG findings were also investigated. During admission and 3, 6 and 9 month follow-up periods, the results of free thyroxin (fT4), thyroid stimulating hormone (TSH) and cortisol levels were collected from the hospital records to evaluate the thyroid and adrenal functions. Clinical and laboratory results were compared.There has been no significant correlation in those taking anti-epileptic drugs except VPA with normal FT4 and cortisol levels. Elevated TSH levels of children taking VPA were statistically significant (p:0,0007) at the time of the 9th month's follow-up. On the other hand, anti-epileptic drug usage had no effects on cortisol levels. When the results of EEG and the thyroid hormon levels compared, there was a significantly increased correlation between serious EEG findings and thyroid disfunction(p:0,041).It was shown no increased correlation between pathological findings of magnetic resonans imaging(MR) and thyroid disfunction.Our study showed that anti-epileptic drugs except VPA didn?t cause any thyroid disfunction in a short time around 9 months. We think existance of thyroid disfunction is probably higher as the follow-up period is expanded.According to our study, thyroid hormone levels should be measured regularly to prevent thyroid disfunction in patients using anti-epileptic drugs, especially in those taking VPA. On the other hand, epileptic patients with severe EEG findings should be followed up frequently.Key words: Epilepsy, anti-epileptics, thyroid hormones, cortisol. 67

Bu çalışmada, PIC mikrodenetleyiciler kullanılarak fiziksel bir deneyin kontrolü yapıldı. Fiziksel deneyde PIC mikrolarla sayıcı tasarlanarak zaman ölçüldü. Sayıcının programı MikroBasic programıyla yazıldı. Zaman ölçümü yapılarak cismin ortalama yerçekimi ivmesi ve sürtünme katsayısı hesaplandı. In this work, a physical experiment was controlled by PIC microcontroller PIC16F876. In the experiment, The time was measured via the electronic circuit which was projected and programme that was written using MikroBasic by us. After measured the time, we calculated a mean value of the earth gravity and the friction coefficient. 73

Metilmalonik asidemi MMA , B12 bağımlı bir enzim olan metilmalonil-KoA mutaz enziminin eksikliğinin yol açtığı bir metabolik hastalıktır. Metilmalonil-KoA’nın süksinilKoA’ya dönüşümünü sağlayan bu enzimin yokluğu metilmalonil-Koa birikimi, kan ve idrarda belirgin düzeyde artmış metilmalonik asit atılımı ile sonuçlanmaktadır. Hastalığın klinik bulguları farklı yaşlarda ve formlarda ortaya çıkabilir, erişkin döneme kadar asemptomatik vakaların olduğu bildirilmiştir. Sık görülen klinik formlar yenidoğan döneminde başlangıç gösteren akut metabolik dekompanzasyon tablosu, ataklar arasındaki dönemde yakınmanın olmadığı akut intermittan form ve hipotoni, gelişme geriliği ve nöromotor retardasyon ile karakterize kronik progresif tablo olarak sayılabilir. Bu makalede nöromotor gelişimi geri olan, nöbet geçirme yakınması ile başvuran ve metilmalonik asidemi teşhisi konulan 18 aylık bir kız hasta geç tanı alması nedeniyle sunulmuştur., Methylmalonic acidemia MMA is an inherited metabolic disorder that results from deficiency of a vitamin B12- dependent enzyme methylmalonyl-CoA mutase. Lack of this enzyme which converts methylmalonil-CoA to succinyl-CoA and hydrolization to methylmalonic acid leads to increased methylmalonic acid levels in blood and urine. Onset of the clinical manifestations can onset in different ages, and forms. Asymptomatic cases up to adulthood have been reported. The most common clinical forms can be enumerated as acute metabolic decompensation state beginning in the neonatal period, acute intermittant form with asymptomatic intervals between acute episodes and chronic progressive form characterized by hypotonus, developmental, and neuromotor retardation. Herein, we report a 18 month- old female patient diagnosed as late- onset methylmalonic acidemia presenting with neuromotor retardation and convulsion.

Hiperkalsemi çocuklarda yetişkinlere göre daha az görü- len, genellikle bulantı-kusma, kilo kaybı, iştahsızlık gibi özgün olmayan belirtiler gösteren acil bir tıbbi durumdur. Şiddetli hiperkalsemi, çocuklarda malignitenin ender bir komplikasyonudur ve yaşamı tehdit edecek kadar ciddi olabilir. Bu makalede boynunda kitle yakınmasıyla başvu- ran, biyopsi sonrası kontrol biyokimyasında serum kalsi- yum düzeyinin 18.4 mg/dL saptanması üzerine yapılan incelemeler sonucu Pre B akut lenfoblastik lösemi ALL tanısı alan ve akut hiperkalsemisi için venövenöz hemodi- yafiltrasyon uygulanan 11 yaşında kız hasta sunulmuştur. Amacımız çocuklarda hiperkalsemi ayırıcı tanısında malig- nitenin unutulmaması gerektiğini anımsatmaktadır, Hypercalcemia is a rarely seen medical emergency in child- ren compared with adults who present with nonspecific symptoms such as loss of appetite, nausea, vomiting, weight loss. Severe hypercalcemia is a rare complication of malig- nancy in children which can result in a life threatening con- dition. Herein, we report a 11- year -old girl presenting with a mass on her neck and hypercalcemia. Her serum calcium level was 18.4 mg/dL which necessitated biochemical analy- sis with resultant establishment of diagnosis of pre B acute lymphoblastic leukemia ALL and ensuing venovenous hemofiltration treatment for her acute hypercalcemia. Our aim is to remind that malignancies should not be overlooked in the differential diagnosis of pediatric hypercalcemia

Objective: Intravascular catheters are being increasingly used both in intensive care units and inpatient care for the management of children. Herein, we aimed to determine the risk factors and the complications associated with the intravascular catheter placement.Material and Methods: The medical records of 262 patients hospitalized in Okmeydanı Training and Research Hospital’s Pediatric Intensive Care Department between October 2016 and June 2017 were evaluated retrospectively. The demographic data, indications for catheterization, the location and duration of catheterization, the complications including the rate of infection, and the reasons for removing the catheters were evaluated.Results: A total of 148 intravascular catheters were placed for 123 patients. We found that 57 catheters 38.5% had been used in female and 91 61.5% in male patients. The age range was 3 days to 17 years and the weight range 2.2 to 75 kilograms. The mean age at catheter insertion was 4.0±5.0 years. Signs of infection at presentation were present in 115 patients 77.7% . The reasons for catheterization were lack of vascular access in 83 56.1% patients, hemodialysis in 26 17.6% patients and replacement of drugs and fluids in 39 26.4% patients. Access sites were the femoral vein 63.5% and jugular vein 36.5% Urgent catheterization was required for 112 75.7% catheters. Noninfectious complications developed in 3 patients 2.1% . We did not experience any death during catheterization. Catheter sepsis developed in 2 patients 1.4% . The rate of infection was 1.6 for 1000 catheter days. A total of 124 catheters 83.8% were removed as they were no longer required. Conclusion: The expertise of the doctor performing the procedure and nursing care are important factors in reducing the complication rate of catheterization., Amaç: Damar içi kateter yerleştirilmesi gerek yoğun bakım üniteleri gerekse servislerde hasta çocukların yönetiminde giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır. Çalışmada amaç, çocuk yoğun bakım hastalarında kateter yerleştirilmesi ile ilişkili komplikasyonlar ve risklerin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: 15 Ekim 2016 ile 15 Haziran 2017 tarihleri arasında Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Yoğun Bakım Ünitesinde yatan 262 hastanın dosyası geriye dönük incelendi. Kateter takılan hastaların demografik bulguları, kateter takılma endikasyonları, takılma yeri ve kalış süresi, kateter takılma sırasında ve sonrasında gelişen komplikasyonlar, enfeksiyon oranları ve kateterin çekilme nedeni incelendi. Bulgular: Hastaların 123’üne toplam 148 adet kateter yerleştirildi. Kateterlerin 57’si %38,5 kız, 91’i %61,5 erkek hastaya takıldı. Hastaların yaş dağılımları 3 gün ile 17 yaş arasında olup ortalama kateter takılma yaşı 4,0±5,0 yıldı. Hastaların tartıları 2,2 ile 75 kilogram arasında idi. Hastaların 115’inde %77,7 başvuru anında enfeksiyon vardı. Takılma nedenlerinden en sık üç neden 83 %56,1 hastada damar yolu bulunamaması, 26’sında %17,6 hemodiyaliz uygulanması ve 39’unda %26,4 ilaç ve sıvı tedavisi idi. Hastalara takılan kateterlerin 94’ü %63,5 femoral ve 54’ü %36,5 jugulerdi. Kateterlerin 112’si %75,7 acil şartlarda takıldı. Hastaların 3’ünde %2,1 enfeksiyon dışı komplikasyon gözlendi. Kateter takılma sırasında ölen hastamız olmadı. Hastaların 2’sinde %1,4 kateter sepsisi gelişti. Bin kateter gününe düşen kateter enfeksiyon sıklığı ise 1,6 olarak hesaplandı. Kateterlerin 124’ü %83,8 gereksinimin ortadan kalkması nedeniyle çekildi.Sonuç: Çocuk hastalarında önem taşıyan kateterin tecrübeli kişiler tarafından yerleştirilmesi ve bakımı ile komplikasyon oranları azaltılabilmektedir

Headache is one of the most commonly seen pain in child- hood. Headache prevalence is approximately 50 % in the first seven years and almost 75-80 % of children experien- ce once until 15 years old. Headache can be primary such as migrane or ıt can be secondary to a serious disease such as intracranial bleeding or intracranial tumors. The cause of chronic and repeating one is mostly due to benign dise- ases, it can be migrane or tension type headache; but also it can occur secondary to systemic diseases, intracranial infections or intracranial bleeding. Two patients admitted with headache will be presented, intended to draw attenti- on to issues. A boy who was diagnosed to have hypertensi- on at age of 15 with chronical headaches repeating since his age of 7 and 10-year-old girl with chronical immune thrombocytopenic purpura who suffered headaches for 3 weeks and was diagnosed cerebellar hematome have been represented in this study. Headache in children who were admitted to the clinic with acute, chronic and primary, secondary headache patients approached the distinction should be made, stories and detailed examination of syste- mic importance should be given, Baş ağrısı çocukluk çağında en sık görülen ağrılardan biridir. Yedi yaşından küçük çocuklarda baş ağrısı preve- lansı % 50’lere varan oranlardadır ve 15 yaşındaki çocukların % 75-80’i en az bir kez baş ağrısı ile tanışmış- tır. Baş ağrısı migren gibi primer nedenlere bağlı olabildi- ği gibi, intrakranial tümör veya kanama gibi daha ciddi sekonder nedenlerlede ortaya çıkabilir. Ayrıca, çocuklar- daki kronik ve yineleyen baş ağrıları çoğunlukla migren ve gerilim tipi gibi selim nedenlere bağlı olmakla beraber, santral sinir sistemi infeksiyonları, sistemik hastalıklar veya kafaiçi basınç artışı gibi ciddi organik durumlarda da ortaya çıkabilir. Baş ağrısı ile başvuran iki vaka sunula- rak, konuya dikkat çekmek amaçlanmıştır. Bu makalede 7 yaşından beri yineleyen kronik baş ağrıları olan ve ancak 15 yaşında hipertansif olduğu anlaşılan erkek hasta ile 3 haftadır baş ağrısı yakınması ile başvuran ve serebellar hematom tanısı almış 10 yaşındaki kronik immun trombo- sitopenik purpuralı kız hasta sunuldu. Baş ağrısı ile polik- liniğe başvuran çocuklarda akut, kronik ve primer, sekon- der baş ağrısı ayırımı yapılarak hastalara yaklaşılmalı; öykü ve ayrıntılı sistemik muayeneye önem verilmelidir

Purpose/Aim: Ventricular septal defect VSD which is the most common cause of congenital heart defects in children, can lead to heart failure 6–8 weeks after birth due to the decrease in the pulmonary vascular resistance. The clinical features of cardiac failure can be subtle during the infant period, so the laboratory parameters can help the diagnosis and the follow-up. The relation between gamma-glutamyl transferase GGT and cardiac failure is reported in adults. Herein, we aimed to evaluate the relationship between liver enzymes especially GGT levels and cardiac failure developing due to VSD in pediatric patients, Amaç: Doğuştan kalp hastalıkları içinde en sık görüleni olan ventriküler septal defekt VSD doğumdan 6–8 hafta sonra pulmoner vasküler direncinde azalmasıyla birlikte kalp yetersizliğine neden olabilir. Kalp yetersizliği klinik bulguları özellikle bebeklerde silik olabilir. Bu nedenle tanısı ve takibinde laboratuvar değerlerinden faydalanılır. Yetişkin hastalarda gama-glutamil transferaz GGT ile kalp yetersizliği arasında ilişki gösterilmiştir. Biz de bu çalışma ile VSD nedeniyle kalp yetersizliği gelişen hastalarda karaciğer enzimlerini, özellikle GGT düzeyini değerlendirmeyi amaçladık

Introduction: Patent Ductus Arteriosus PDA , a cardiac pathology commonly seen inpreterm infants, has negative effects on mortality and morbidity. Persistent patency ofPDA is positively correlated with respiratory distress syndrome RDS , prolongedrespiratory support, pulmonary hemorrhage, broncopulmonary dysplasia BPD ,necrotizing enterocolitis NEC , intraventricular hemorrhage, renal failure,neurodevelopmental impairment cerebral palsy , retinopathy of prematurity and death.The standard treatment regimen is to close symptomatic PDA and cyclooxygenaseinhibitors such as indomethacin, ibuprofen are the first choises. Our aim in this study isto report PDA rate, treatment and complications in premature infants. Materials and Methods: This study retrospectively enrolled 103 infants born, Giriş: Patent duktus arteriozus PDA , preterm yenidoğanlarda sıklıkla karşılaşılan,morbidite ve mortalite üzerine olumsuz etkileri olan kardiyak bir patolojidir. PDA’nın açıkkalması ile respiratuvar distres sendromu RDS , uzamış respiratör desteği, pulmonerhemoraji, bronkopulmoner displazi BPD , nekrotizan enterokolit NEK , intraventrikülerkanama İVK , renal yetmezlik, nörogelişimsel kusur serebral palsi , prematureretinopatisi ROP ve ölüm arasında anlamlı ilişki vardır. Semptomatik PDA’larınkapatılması standart hale gelmiş ve ilk tercih indometazin ve ibuprofen İBU gibisiklooksijenaz inhibitorleri olmuştur. Bu çalışmada preterm bebeklerde PDA sıklığı,tedavisi ve komplikasyonlarının araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 ile Kasım 2011 tarihleri arasında 33 hafta ve öncesindedoğan, konjenital major anomalisi veya konjenital kalp hastalığı olmayan, ilk hafta içindeekokardiyografisi EKO yapılmış 103 bebek retrospektif olarak değerlendirildi. PDA’ylailişkili pulmoner hemoraji, NEK, BPD, ROP ve ölüm oranları incelendi.Bulgular: Çalışmada 103 bebeğin 45’i erkek ve 58’i kızdı. Yetmiş bebek sezeryan, 33 bebeknormal doğumla doğmuştu. Bebeklerin gestasyonel haftası ortalama 29,7±2,2, PDA’sıaçık grupta gebelik haftası daha düşük olup 28,8±2,3 hafta idi. Bebeklerin ortalama tartısı1323±375 g idi. Aynı şekilde APGAR skoru ortalama 7,25±1,83 olup PDA’sı açık gruptaanlamlı düşüktü 6,7±1,9 . Doğumdan ortalama 4,8±4,4 gün sonra EKO yapıldı ve 103bebeğin 48 %46 ’inde PDA saptandı. PDA’sı açık olan grupta ortalama doğum tartısı1162±351 g, PDA’sı kapalı grupta ise 1465±340 g bulundu. PDA’sı açık bebeklerdepulmoner hemoraji, NEK, BPD, ROP ve ölüm oranları PDA’sı kapalı olanlarlakarşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksek bulundu p

Aygun, Fatih/0000-0001-6519-6583 WOS:000561254100006 PubMed ID: 32129197 Acute kidney injury (AKI) is one of the most common causes of increased mortality and morbidity in the pediatric intensive care unit (PICU). Continuous renal replacement therapy (CRRT) is the mainstay treatment for AKI in children as it allows continuous and programmed removal of fluids, which is tolerated better hemodynamically. Defining the risk factors of CRRT related to mortality and morbidity will help improve the outcomes of patients in the PICU. In this study, we aimed to determine the prognostic factors and outcomes of patients who received CRRT. This was a single-center, retrospective study on PICU patients requiring CRRT. Patients with a history of chronic renal failure and PICU stay duration of

Ani bebek ölümü sendromu (ABÖS) halen sebepleri ve mekanizmasıyla sırrını korumaktadır. ABÖS’e neden olan patofizyolojik mekanizma tam olarak anlaşılamamıştır. Yüz üstü pozisyonda uyumanın bu patofizyolojik olaylara katkısının olduğu düşünülmektedir. İlk defa Schwartz tarafından ABÖS ile kalp ve otonom sinir sistemi arasında ilişki olabileceği hipotezi öne sürülmüştür. Konjenital uzun QT sendromunun ventriküler taşiaritmi yaparak bazı ABÖS vakalarının sebebi olabileceği düşünülmektedir. Normal kardiyak ritimden birçok iyon kanalı ve diğer proteinlersorumlu iken, nadir bulunan aritmik bozukluklardan, genetik analizler sonucu, 5 iyon kanalı geni kesinlikle sorumlu tutulmaktadır. Özellikle kardiyak iyon kanallarında mutasyonu olan bebeklerde enfeksiyonlar, ateş, yüzüstü pozisyonda yatma gibi birçok faktörün uzun QT’ye eğilimi arttırdığı düşünülmektedir. Bu derlemede çocukluk çağında ölümlerin önemli bir nedenini oluşturan ve klinisyenlerin nispeten daha az önemsediği ABÖS’e dikkat çekilmek istenmiş ve ABÖS ile uzun QT ilişkisi değerlendirilmiştir. The mechanism and causes of sudden infant death syndrome (SIDS) is still remains its mystery. The pathophysiology of SIDS is not clear. Sleeping in prone position is thought to contribute to pathophysiology. Schwartz was the first physician suggesting that SIDS can be associated with heart and autonomic nervous system. Congenital long QT syndrome may trigger SIDS by causing ventricular tachycardia. Normal cardiac rhythm is regulated by ion channels and specific proteins, but genetical analyses clearly demonstrated that 5 ion channel genes were responsible for rare arrhythmias. The infections, fever and sleeping in prone position can increase the risk of long QT syndrome in babies having mutations in cardiac ion channels. In this review we tried to draw attention to SIDS as an important cause of death in childhood period and association of SIDS with long QT syndrome which is not necessarily noticed by physicians.

Giriş: Patent duktus arteriozus (PDA), preterm yenidoğanlarda sıklıkla karşılaşılan, morbidite ve mortalite üzerine olumsuz etkileri olan kardiyak bir patolojidir. PDA’nın açık kalması ile respiratuvar distres sendromu (RDS), uzamış respiratör desteği, pulmoner hemoraji, bronkopulmoner displazi (BPD), nekrotizan enterokolit (NEK), intraventriküler kanama (İVK), renal yetmezlik, nörogelişimsel kusur (serebral palsi), premature retinopatisi (ROP) ve ölüm arasında anlamlı ilişki vardır. Semptomatik PDA’ların kapatılması standart hale gelmiş ve ilk tercih indometazin ve ibuprofen (İBU) gibi siklooksijenaz inhibitorleri olmuştur. Bu çalışmada preterm bebeklerde PDA sıklığı, tedavisi ve komplikasyonlarının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 ile Kasım 2011 tarihleri arasında 33 hafta ve öncesinde doğan, konjenital major anomalisi veya konjenital kalp hastalığı olmayan, ilk hafta içinde ekokardiyografisi (EKO) yapılmış 103 bebek retrospektif olarak değerlendirildi. PDA’yla ilişkili pulmoner hemoraji, NEK, BPD, ROP ve ölüm oranları incelendi. Bulgular: Çalışmada 103 bebeğin 45’i erkek ve 58’i kızdı. Yetmiş bebek sezeryan, 33 bebek normal doğumla doğmuştu. Bebeklerin gestasyonel haftası ortalama 29,7±2,2, PDA’sı açık grupta gebelik haftası daha düşük olup 28,8±2,3 hafta idi. Bebeklerin ortalama tartısı 1323±375 g idi. Aynı şekilde APGAR skoru ortalama 7,25±1,83 olup PDA’sı açık grupta anlamlı düşüktü (6,7±1,9). Doğumdan ortalama 4,8±4,4 gün sonra EKO yapıldı ve 103 bebeğin 48 (%46)’inde PDA saptandı. PDA’sı açık olan grupta ortalama doğum tartısı 1162±351 g, PDA’sı kapalı grupta ise 1465±340 g bulundu. PDA’sı açık bebeklerde pulmoner hemoraji, NEK, BPD, ROP ve ölüm oranları PDA’sı kapalı olanlarla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı ölçüde yüksek bulundu (p