Search

BACKGROUND: Very high mortality rate in sepsis may be related to oxidative stress. This study was conducted on the rats to investigate the presence of oxidative stress and also the potential protective effects of the ß-glucan in the intra-abdominal sepsis model formed by cecal ligation-perforation (CLP). METHODS: In this study, 30 Male rats were equally divided into three groups as “Sham”, “Sepsis” and “ß-Glucan”. Only laparotomy was performed in the Sham group, and sepsis was induced by CLP in Sepsis and ß-Glucan groups. Following CLP, a single dose of 4 mg ß-glucan/kg was also intraperitoneally administered to the β-Glucan group. Blood and tissue (liver, lung and kidney) samples were taken from Sepsis and ß-Glucan groups after sepsis development determined at the end of the 48th hour, also from the Sham group. The levels of myeloperoxidase (MPO) and advanced oxidation protein products (AOPP) were determined in plasma samples, and the malondialdehyde (MDA) was measured in plasma and tissues. RESULTS: MPO and AOPP were higher in both the Sepsis and ß-Glucan groups; however, plasma and tissue MDA levels were higher only in the Sepsis group than the Sham group (p

Background and Design: Mycosis fungoides (ME) is a cutaneous T cell lymphoma. The clinical and histopathological diagnosis of early mycosis fungoides is usually difficult. There is no special laboratory method for the diagnosis of ME and this is the most important problem in diagnosis and follow up the effectiveness of treatment. Adenosine deaminase (ADA) activity is a non-specific marker of T cell activation. In the present study, we aimed to investigate the levels of plasma and tissue ADA in patients with mycosis fungoides and to determine if ADA is an activation criterion for this disease.

This study was made to research the effect of vitamin E on muscle damage, oxidant and antioxidant levels of runners. 28 students participated in the study as the experiment group at the age of 20,75±1,84 (n=16) and the control group (n=12) at the age of 20,42±1,78 who are physically active, have the similar physical features and education at Erciyes University. In this study, the same exercises were performed on both groups three times a week for thirty days. 400 IU (268 mg) vitamin E was given to the athletes in experiment group in every day for 30 days. Nothing was given to the control group. The body weights and the percentage of body fat were measured at the pre and post one month exercise. Total antioxidant capacity, malondialdehyde, creatine kinase and lactate dehydrogenase were measured by making biochemical analyses. While any significant difference on pre-exercise CK and LDH levels, pre and post exercise TAC and MDA levels of experiment and control groups was not found, there was a significant difference on post exercise CK and LDH levels as a result of the intergroup comparison. As for the intragroup comparison, there was a significant increase on post exercise MDA level of both experiment and control group. This result was thought that the antioxidant capacity remains incapable; despite usage of vitamin E counter to oxidative stress increasing connectedly exercise. The reason of this inability in the antioxidant defense system is thought that this is because of the amount of daily vitamin E. Bu çalışma, atletlerde E vitamini kullanımının kas hasarı, oksidan ve antioksidan kapasite üzerine etkisinin araştırılması amacıyla yapılmıştır. Calışmaya Erciyes Universitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulunda okuyan aktif olarak spor yapan, benzer fiziksel özelliklere sahip, yaşları 20,75 ± 1,84 olan (n=16) deney grubu ve yaşları 20,42 ± 1,78 olan (n=12) kontrol grubu olmak üzere 28 kişi katıldı. Calışmada her iki gruba da aynı egzersizler haftada 3 gün olmak üzere 30 gün sureyle uygulandı. Deney grubundaki atletlere 30 gün boyunca her gün 400 IU (268mg) E vitamini verildi. Kontrol grubundaki atletlere herhangi bir şey verilmedi. Bir aylık antrenman öncesi ve sonrası atletlerin vücut ağırlığı ve vücut yağ yüzdesi değerleri ölçüldü. Biyokimyasal analizler ile total antioksidan kapasite, malondialdehit, kreatin kinaz ve laktat dehidrojenaz parametrelerine bakıldı. Deney ve kontrol gruplarının gruplar arası karşılaştırmaları sonucunda egzersiz öncesi CK ve LDH değerlerinde, egzersiz öncesi ve sonrası TAC ve MDA değerlerinde anlamlı farklılık bulunamazken (p>0,05), egzersiz sonrası CK ve LDH değerlerinde anlamlı farklılık meydana geldi (p≤0.05) Grup ici karşılaştırmada ise, hem deney grubunun hem de kontrol grubunun egzersiz sonrası MDA değerinde anlamlı derecede artış saptanmıştır. Bu sonuç, egzersize bağlı olarak artan oksidatif strese karşı, E vitamini kullanımına rağmen antioksidan kapasitenin yetersiz kaldığını düşündürmektedir. Antioksidan savunma sistemindeki bu yetersizliğin nedeni olarak gunluk alınan E vitamini miktarı düşünülmektedir.

DENEYSEL SİSPLATİN NEFROTOKSİSİTESİNE KARŞI N-ASETİLSİSTEİNİN ETKİSİ İnayet GÜNTÜRKErciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri EnstitüsüBiyokimya Anabilim Dalı Doktora Tezi, Ocak 2018Danışman: Prof. Dr. Cevat YAZICIKISA ÖZETSisplatin solid organ tümörlerinin tedavisinde yaygın olarak kullanılan oldukça etkili kemoterapötik bir ajandır. En yaygın görülen ve klinik kullanımını sınırlayan yan etkisi nefrotoksisitedir. Son yıllarda, nefrotoksisite gelişimine katılan en önemli mekanizmaların oksidatif stres ve enflamasyon olduğu öne sürülmektedir.N-asetilsistein (NAC), doğrudan radikal yakalayıcı olarak ve/veya hücre içi redükte glutatyon düzeylerini artırarak etki gösteren bir antioksidandır. Bu çalışmada, NAC'ın ratlarda sisplatinle indüklenen nefrotoksisite üzerine etkilerinin araştırılması amaçlandı. Bu amaçla, ratlar her grupta sekiz rat olmak üzere, dört gruba ayrıldı: KONT, NAC-250, CP ve CP+NAC. Sisplatin uygulaması intraperitoneal (ip) tek doz, 10 mg/kg rat ağırlığı ve NAC uygulaması ip, ardışık 3 gün, 250 mg/kg rat ağırlığı şeklinde yapıldı. Nefrotoksisite gelişimi plazma BUN, kreatinin ve idrar mikroalbümin seviyeleri ile belirlendi. Ayrıca böbrek dokularında histolojik değerlendirme yapılarak da nefrotoksisite tanısı desteklendi. Kan ve doku örneklerinde miyeloperoksidaz (MPO), nükleer faktör-kappa B (NF-B) ve `high mobility group box-1` (HMGB-1) seviyeleri ölçüldü. Sisplatinin plazma ve doku örneklerinde MPO, NF-B ve HMGB-1 düzeyleri üzerinde etkili olmadığı, ancak NAC'ın MPO ve HMGB-1 doku seviyelerini anlamlı derecede artırdığı gözlendi. Bununla birlikte, NAC böbreklerdeki fonksiyonel ve histolojik değişiklikleri iyileştirdi. Sonuç olarak, bu deneysel modelde sisplatin nefrotoksisitesine enflamasyonun katkısının sınırlı olduğu söylenebilir. Bununla birlikte, farklı kanser hücre hatlarında çok yönlü ve birbirine zıt etkiler gösterebilen NF-B ve HMGB-1'in seviyelerini etkilemeksizin, böbrek fonksiyonlarını iyileştirebilen NAC'ın; tüm kanser tiplerinde, kemoterapi etkinliğini değiştirmeksizin sisplatin yan etkilerinin azaltılmasında güvenle kullanılabileceği öne sürülebilir.. Anahtar kelimeler: Rat, sisplatin, oksidatif stres, enflamasyon, N-asetilsistein THE EFFECT OF N-ACETYLCYSTEINE AGAINST EXPERIMENTALLY INDUCED CISPLATIN NEPHROTOXICITY İnayet GÜNTÜRK Erciyes University, Graduate School of Health Sciences, Department of Biochemistry, Doctoral Dissertation, January 2018Supervisor: Prof. Dr. Cevat YAZICIABSTRACTCisplatin is a widely used and highly effective chemotherapeutic agent used in the treatment of solid organ cancers. The most common side effect that limits its clinical usage is nephrotoxicity. In recent years it has been suggested that the most important mechanisms that contribute to nephrotoxicity are oxidative stress and inflammation. N-acetylcysteine (NAC) is an antioxidant, that acts directly as a free radical scavengers and/or increase intracellular reduced glutathione. In the present study, the effects of NAC is investigated, on cisplatin induced nephrotoxicity in rats. For this purpose, rats were divided into four groups each group including eight rats: CONT, NAC-250, CP, CP+NAC. Cisplatin was administrated intraperitoneally (ip), single dose,10 mg/kg body weight and NAC was administrated ip, 250 mg/kg body weight for three consequitive days. Nephrotoxicity was determined by plasma BUN, creatinine and urine microalbumin levels. Nephrotoxicity was also supported by histological analysis in kidney tissue samples. In blood and tissue samples myeloperoxidase (MPO), nuclear factor-kappa B (NF-B) and high mobility group box-1 (HMGB-1) levels were measured. It was found out that cisplatin was not effective on MPO, HMGB-1 and NF-B levels in blood and tissue samples, however, NAC elevated MPO and HMGB-1 levels significantly. Nevertheless NAC ameliorated histological and functional changes in kidney tissues. In conclusion, it can be said that inflammation has limited effect on cisplatin nephrotoxicity in this experimental design. However NAC, which can ameliorate renal function without effecting the levels of NF-kB and HMGB-1 that have versatile and opposite effects on different cancer cell lines, is suggested to be safely used to reduce the side effects of cisplatin without altering chemotherapy efficacy for all cancer types.Keywords: Rats, cisplatin, oxidative stress, inflammation, N-acetylcysteine 116

Amaç: Sisplatin (cis-diamindikloroplatinum (II), CP) nefrotoksisitesi geliştirilen ratlara uygulanan N-asetilsistein (NAC)'in kalp dokusu üzerine koruyucu etkilerinin, çeşitli biyokimyasal ve histopatolojik belirteçlerle gösterilmesi amaçlanmıştır.Bu çalışma CP kardiyotoksisitesinin patogenezinde oksidatif ve nitrozatif stresin ortaya konulması, NAC'ın olası yan etkiler üzerine etkilerini ve sisplatin kardiyotoksisitesinin belirlenmesinde yeni biyomarkerların kullanılabilirliğini değerlendirmek amacıyla planlandı. Gereç ve yöntem: Deneysel ve Klinik Araştırma Merkezi'nden temin edilen 32 adet 300-400 gr ağırlığında Wistar albino erkek rat dört gruba ayrıldı. Tüm uygulamalar kg rat ağırlığı/gün, ip olacak şekilde: Kontrol grubuna SF (1 ml); CP, (10 mg) tek doz; NAC, (250 mg) üç doz; CP-NAC (tek doz 10 mg CP ve ardışık 3 doz 250 mg NAC, CP uygulamasından 4 saat sonra) verildi. Son uygulamayı izleyen 72. saatte, anestezik ratların heparinize kanları ve kalpleri alındı. Kalp dokuları nötral formalinle tespit edildi, histopatolojik olarak değerlendirildi. cTnI (kardiyak troponin I), kardiyak miyozin hafif zincir-1 (CMLC-1) ve iskemi modifiye albumin (İMA) plazmada; total lipid hidroperoksit (ROOH), 4-hidroksinoneal (4-HNE), 3-Nitrotirozin (3-NT), tiyol, total antioksidan (TAK) ve total oksidan (TOK) kapasite kalp dokusunda ölçüldü.Bulgular: Plazma, cTnI, CMLC-1, İMA ve doku ROOH, 4-HNE, 3-NT, TOK, düzeylerinin Kontrole göre CP grubunda arttığı; doku tiyol ve TAK düzeylerinin ise azaldığı belirlendi. Histolojik olarak CP grubunda hemoraji, interstisyel ödem ve vakuolizasyon gözlemlendi. CP grubuyla kıyaslandığında CP-NAC grubunda TAK ve tiyol değerlerinin arttığı belirlendi. Azalan cTnI, CMLC-1, İMA ve doku ROOH, 4-HNE, 3-NT, TOK düzeyleri ve histopatolojik skorlar istatiksel olarak anlamlı bulunamadı. Sonuç: CP kardiyotoksisitesi gelişiminde lipid peroksidasyonun (yüksek 4-HNE, ROOH düzeyleri) ve protein oksidasyonun (yüksek 3-NT düzeyleri) rol oynadığı söylenebilir. Düşük TAK ve tiyol ve yüksek TOK düzeyleri de bu görüşü desteklemektedir. CP kardiyotoksisitesini önlemede, bu doz ve sürede uygulanan NAC'ın antioksidan kapasiteyi artırmasına rağmen (yüksek tiyol ve TAK); gerek plazma gerekse doku düzeyinde başarısız olduğu söylenebilir. Aim: Objective is to demonstrate the protective effects of N-acetylcysteine (NAC) on heart tissue, which is applied to rats which developed cisplatin (cis-diaminedichloroplatinum (II), CP) induced nephrotoxicity, through various biochemical and histopathological indicators.The study thereof has been planned in order to evaluate the usability of new biomarkers in determining CP cardiotoxicity, and to evaluate the effects of NAC on possible side effects, and to demonstrate the oxidative and nitrosative stress regarding the CP cardiotoxicity's pathogenesis. Material and method: 32 male Wistar albino rats, each one weighing 300-400 grams and which are procured from Experimental and Clinical Research Center, have been separated into 4 groups. All applications being kg rat weight/day, ip: Control group has been applied: saline (1 ml); CP, (10 mg) single dose; NAC, (250 mg) three doses; CP-NAC (single dose 10 mg CP and successive 3 doses 250 mg NAC, 4 hours after CP application). In the 72.hour following the last practice, heparinized bloods and hearts of the rats have been taken. Heart tissues have been fixed by neutral formalin, and have been evaluated histopathologically. cTnI (cardiac troponin I), cardiac myosin light chain-1 (CMLC-1) and ischemia modified albumin(IMA) in plasma; total lipid hydroperoxide(ROOH), 4-hydroxynonenal (4-HNE), 3-Nitrotyrosine(3-NT), thiol, total antioxidant (TAC) and total (TOC) capacity has been measured on heart tissue.Results: Plasma, cTnI, CMLC-1, IMA and tissue ROOH, 4-HNE, 3-NT, TOC, levels are found to have increased in CP group; tissue thiol and TAC levels are found to have reduced. Histologically on CP group; haemorrhage, interstitial oedema and vacuolization have been observed. When compared to CP group; CP-NAC group is found to have increased in TAC and thiol values. Reduced cTnI, CMLC-1, IMA and tissue ROOH, 4-HNE, 3-NT, TOC levels and histopathological scores did not yield any histopathologically meaningful results. Conclusion: In development of CP cardiotoxicity; lipid peroxidation (high 4-HNE, ROOH levels) and protein oxidation(high 3-NT levels) can be said to have been effective. Low TAC and thiol and high TOC levels as well support this opinion. In preventing CP cardiotoxicity, despite the NAC which was applied at specified dose and duration increasing the antioxidant capacity (high thiol and TAC); it can be said to have failed. 110

Tiroid hormonlarının (L-tiroksin, L-triiyodotironin) aşırı üretimi sonucu oluşan hipertiroidinin, mitokondriyal solunumu hızlandırarak serbest radikal üretimini indüklediği ve oksidatif hasara yol açarak çeşitli hastalıkların etiyopatogenezinde rol oynadığı ileri sürülmektedir. Endojen bir dipeptid olan L-karnozinin antioksidan etkiler gösterdiği bildirilmiştir. Yapılan literatür taramasında, hipertiroidi oluşturulan ratlarda L-karnozinin antioksidan özelliklerini inceleyen bir çalışmaya rastlanılamamıştır.Bu çalışmada; deneysel hipertiroidi oluşturulan ratlarda, hipertiroidinin oksidan/antioksidan sistemler üzerine etkisi ve karnozin varlığında bu etkinin ne şekilde değişebileceği araştırıldı. Bu amaçla her biri 12 rattan (Wistar albino) oluşan sekiz çalışma grubu oluşturuldu. Deney gruplarındaki ratlara 10/20 gün süreyle L-tiroksin (intraperitoneal: ip, 300 µg /kg vücut ağırlığı/gün) ile pre-, post- ve kombine L-karnozin (ip, 300 mg/kg vücut ağırlığı/gün) uygulandı. Ratlardan elde edilen plazma ve dokularda (karaciğer, böbrek kalp); malondialdehit (MDA), protein karbonil bileşikleri (PCC), protein ileri oksidasyonu ürünleri (AOPP) (sadece plazmada) ve tiyol seviyeleri ölçüldü. Hipertiroidinin, yüksek MDA, PCC, AOPP ve düşük tiyol düzeyleriyle yansıtıldığı üzere lipid ve protein oksidasyonu üzerinden oksidatif strese neden olduğu, karnozin varlığında ise MDA, PCC ve AOPP düzeylerinin düştüğü ve tiyol düzeylerinin arttığı tespit edildi. Sonuç olarak dokularda oksidatif hasara yol açabilen hipertiroidi gibi patolojilerde; antioksidan özellikler gösteren karnozinin standart tedavi protokollerine ilave bir terapötik ajan olarak, hastalıktan önce ve/veya sonra kullanılması önerilebilir. Anahtar kelimeler: Rat, hipertiroidizm, oksidatif stres, karnozin, antioksidan It is suggested that hyperthyroidism which is formed as a result of excessive production of thyroid hormones (L-thyroxin, L-triiodotyronin) induces free radical production by accelerating mitochondrial respiration and plays a role in etiopathogenesis of several diseases by causing oxidative damage.It is reported that L-carnosine, a dipeptid, shows antioxidant effects. In literature scanning there isn't a study investigating the antioxidant characteristics of L-carnosine in rats with experimentally induced hyperthyroidism.In this study, it was investigated the effect of hyperthyroidism on oxidant/antioxidant systems, and how this effect would change in the presence of carnosine on experimentally induced hyperthyroidism in rats.For this purpose, eight study groups were formed and each group included twelve rats (Wistar albino). The rats in experimental groups were applied L-thyroxine (intraperitoneal: ip 300 µg/kg body weight/day) and pre-, post- and combined L-carnosine (ip, 300 mg/kg body weight/day), for 10/20 days. Malondialdehyde (MDA), protein carbonyl compounds (PCC), advanced oxidation protein products (AOPP) (only in plasma) and thiol levels were measured in the plasma, liver, kidney and heart obtained from the rats. It was found out that hyperthyroidism caused oxidative stress via lipid and protein oxidation provided by high MDA, PCC, AOPP and low thiol levels; and the levels of MDA, PCC and AOPP decreased and the levels of thiol increased in the presence of carnosine.As a result, in patologies such as hyperthyroidism which causes oxidative damages in tissues; it is suggested that carnosine which has antioxidant characteristics can be used as an additional therapeutic agent to standard treatment protocols before/after illness.Keywords: Rats, hyperthyroidism, oxidative stress, carnosine, antioxidant 172

Amaç: Kronik böbrek yetersizliği (KBY)'nin patogenezinde yer alan oksidatif stres için, hemodiyaliz (HD) ortamı bir model olarak düşünülmektedir. Lipoprotein metabolizması bozuklukları, hiperhomosisteinemi ve kronik enflamasyon sonrası gelişen oksidatif stresin yol açtığı patolojik değişikliklerin, ateroskleroz gelişimini hızlandırarak KBY ve HD hastalarında gözlenen artmış kardiyovasküler hastalık riskine neden olduğu belirtilmektedir.Bu çalışma, HD işleminin, oksidatif stresle ilişkisini göstermek; tedavi protokolüne eklenen N-asetilsistein (NAC)'in ölçülen parametreler üzerine muhtemel etkilerini değerlendirmek amacıyla planlandı.Gereç ve Yöntem: En az altı aydır, düzenli HD tedavisi (2-3 seans/hafta, 4 saat) alan 13 hasta çalışmaya alındı. Hastalardan birinci HD seansı öncesi kan alındı ve seans boyunca 500 mL % 0.9 sodyum klorür çözeltisi intravenöz (iv) olarak verildi (Plasebo grubu). Bu seansı takip eden 2. (NAC-1 grubu) ve 3. (NAC-2 grubu) HD seanslarında, hastalara rutin tedavilerine ek olarak, 500 mL % 0.9 sodyum klorür içinde 50 mg/kg NAC verildi.Diyaliz öncesi ve sonrası olmak üzere, toplam altı kez alınan kanlardan elde edilen serum/plazma örneklerinde; miyeloperoksidaz (MPO), tümör nekrozis faktör ? (TNF-?), neopterin, proteinlerin ileri oksidasyon ürünleri (AOPP), protein karbonil bileşikleri (PCC), tiyol, paraoksonaz (PON), homosistein ve okside LDL (oxLDL) düzeyleri ölçüldü.Bulgular: HD'nin MPO, TNF-?, AOPP, PCC, tiyol ve PON1 düzeylerini artırdığı; neopterin, homosistein düzeyini düşürdüğü; oxLDL'yi etkilemediği; iki ardışık doz NAC ilavesi ile AOPP, PCC ve homosistein düzeylerinin düştüğü; ölçülen diğer parametrelerin ise değişmediği belirlenmiştir.Sonuç: Yüksek MPO ve TNF-? seviyeleriyle gösterildiği gibi, HD'de aktifleşen nötrofillerin oksidatif strese neden olduğu; güçlü bir antioksidan olan NAC'ın, rutin HD tedavi protokolüne eklenerek oksidatif stresle ilişkili bazı patolojik değişiklikleri düzeltebileceği söylenebilir.Anahtar kelimeler: Antioksidan, hemodiyaliz, N-asetilsistein, oksidatif stres. Aim: Hemodialysis (HD) medium is considered as a model for oxidative stress found in pathogenesis of chronic renal failure (CRF). It is stated that pathological changes caused by oxidative stress developing after chronic inflammation, lipoprotein metabolism disorders and hyperhomocysteinaemia expedite the emergence of atherosclerosis and, therefore, induces increased for cardiovascular disease risk observ ed in the patients with CRF and HD.This study was planned to exhibit the relationship between HD process and the oxidative stress; to evaluate the possible effects of N-acetylcysteine (NAC), which is added to treatment protocol, on measured parameters.Materials and methods:Thirteen patients receiving HD treatment for at least six months (2-3 sessions /week, 4 hours) were included in the study. Blood samples from the patients taken prior to the first HD session and 500 mL of 0.9 % sodium chloride solution was administrated intravenously (iv) to the patients during the session (Placebo Group). In the second (NAC-1 Group) and third sessions (NAC-2 Group) following this session,the patients given 50 mg/kg NAC (iv) in 500 mL of 0.9 % sodium chloride solution in addition to their routine treatment.The serum/plasma samples obtained from blood samples taken prior to and after the HD treatment, six times in total, are analyzed for myeloperoxidase (MPO), tumor necrosis factor ? (TNF-?), neopterin, advanced oxidation protein products (AOPP), protein carbonyl content (PCC), thiol, paraoxonase (PON), homocysteine and oxidized LDL (oxLDL) levels.Results: It is identified that HD increased the MPO activity and TNF-?, AOPP, PCC, thiol and PON1 levels; while causing a decrease in the levels of neopterin and homocysteine, and causing no change with oxLDL. AOPP, PCC and homocysteine levels declined and other parameters did not change with a supplementary double dose of NAC.Conclusion: It may be stated, as exhibited with high levels of MPO and TNF-?, that the neutrophils activated in HD process causes oxidative stress and that some of pathological changes related to oxidative stress may be prevented by adding NAC, which is a very strong antioxidant, to the routine HD treatment protocol.Key Words: Antioxidant, hemodialysis, N-acetylcysteine, oxidative stress. 113

IV METİLGLİOKSAL VERİLEN RATLARDA KARNOZİNİN ANTİOKSİDAN VE ANTİGLİKASYON ÖZELLİKLERİNİN ARAŞTIRILMASI ÖZET Oluşum mekanizmaları içinde oksidatif/nonoksidatif ve enzimatik/nonenzimatik reaksiyonlarm yer aldığı ileri glikasyon son ürünleri (advanced glycation end product; AGE), başta diyabetes mellitus (DM) komplikasyonlan olmak üzere ateroskleroz, yaşlanma gibi pek çok hastalığın etiyopatogenezinde rol oynamaktadır. Sahip olduğu karbonil grubu, yüksek reaktivitesi ve toksik etkileri nedeniyle metilglioksal (MGO)'in, önemli bir AGE prekürsörü olduğu düşünülmektedir. Diğer taraftan karnozinin antioksidan ve antiglikasyon özelliklere sahip olduğu ve bu etkileriyle, yukarıda belirtilen hastalıkların önlenmesinde faydalı olabileceği ileri sürülmektedir. Bu çalışma, rat modeli üzerinde, MGO ve karnozinin ayrı ayrı ve kombine halde uygulandıklarında, oksidan sistem üzerindeki etkilerini araştırmak amacıyla yapıldı. Ratlar her biri 10 rat içeren dört gruba ayrılarak çalışmaya alındı. Birinci gruba serum fizyolojik, ikinci gruba 200 mg/kg rat ağırlığı/gün dozunda karnozin, üçüncü gruba 50 mg/kg/gün MGO, dördüncü gruba da aynı dozlarda kombine olarak karnozin ve MGO, intraperitoneal olarak on gün süre ile uygulandı. Ratlardan elde edilen plazma örneklerinde lipid peroksidasyonu göstergesi olan malondialdehit (MDA) ve protein oksidasyonu göstergesi olan protein karbonil bileşikleri (PCC) tayin edildi. İstatistiksel karşılaştırmalarda ANOVA ve post-ANOVA (Scheffe prosedür) ve eşleştirilmiş / test kullanıldı. Çalışma gruplarının parametreleri arasında regresyon analizleri yapıldı. MGO verilen ratlarda plazma MDA ve PCC seviyelerinin kontrol grubuna göre anlamlı şekilde yükseldiği, bu değerlerin karnozin ve MGO'nun kombine olarak uygulandığı grupta. MGO verilen gruba göre anlamlı şekilde azaldığı belirlendi. Sonuç olarak, yüksek MDA ve PCC düzeyleriyle yansıtıldığı gibi, MGO'nun oluşturduğu lipid peroksidasyonu ve protein oksidasyonunun, karnozin ile önlenebildiği gösterildiğinden; etiyopatogenezinde AGE oluşumunun rol aldığı hastalıklarda karnozinin terapötik bir ajan olarak kullanımı önerilebilir. Anahtar Kelimeler: Karnozin. metilglioksal, rat, malondialdehit, protein karbonil bileşikleri. THE INVESTIGATION OF ANTIOXIDANT AND ANTIGLYCATION PROPERTIES OF CARNOSINE IN THE RAT ADMINISTRATED METHLGLYOXAL ABSTRACT The formation mechanisms in which the oxidative/nonoxidative and enzymatic/nonenzymatic reactions take place, and advanced glycation end product (AGE) play a role mainly in diabetes mellitus (DM) complications and in the etiopathogenesis of many disorders such as atherosclerosis and aging. It is believe that methylglyoxal (MGO) is a significant AGE precursor because of its carbonyl group, high reactivity and toxic effects. On the other hand carnosine is useful for preventing the disorders mentioned above due to its antioxidant and antiglycation properties. This study was done in order to investigate the effects of MGO and carnosine on oxidant system when they are applied to rats separately and jointly. The rats were studied in four groups each consisting of 10 rats. The first group was intraperitoneally applied serum physiologic, the second 200 mg carnisone/kg rat body weight per day, the third 50 mg/kg of MGO per day and the fourth group the same doses of carnosine and MGO together for ten days. We measured malondialdehyde (MDA) indicating lipid peroxidation and protein carbonyl compounds (PCC) indicating protein oxidation in a plasma specimen obtained from the rats. We used ANOVA and post-ANOVA (Scheffe procedure) and paired t test in statistical comparisons. Regression analyses were done between the parameters of the groups. We found out that the levels of plasma MDA and PCC in the rats given MGO increased significantly according to control group, and that these values in the group given carnosine together with MGO decreased significantly according to the group given MGO. In conclusion, it may be proposed that carnosine should be used as a therapeutic agent in the disorders whose etiopathogenesis AGE formation plays a role in since we showed that lipid peroxidation and protein oxidation formed by MGO, reflected in the high levels of MDA and PCC, can be prevented by using carnosine. Key Words: Carnosine, methylglyoxal, rat, malondialdehyde, protein carbonyl compounds. 57