Search

Objective: Endothelial dysfunction is thought to be involved in the pathogenesis of coronary slow flow phenomenon (CSFP) defined which is an angiographic phenomenon characterised by the slow passage of contrast in the absence of obstructive coronary artery disease. In this study, we aimed to find the clinical characteristics and risk factors of patients with CSFP after coronary angiography in those presenting with stable angina pectoris.Materials and Methods: A total of 285 patients were included in the study, 121 of whom were diagnosed with CSFP and 164 patients with normal flow on coronary angiography. In this study, we aimed to find the clinical characteristics and risk factors of patients with CSFP after coronary angiography in patients presenting with stable angina pectoris.Results: Most of the patients with CSFP were smokers, having hypertriglyceridemia, and mostly male gender. There was no significant difference between the two groups in terms of biochemical parameters, electrocardiographic and echocardiographic characteristics. In multivariate regression analyzes, male gender (odds ratio [OO]:0.434, 95% confidence interval: [0.252-0.856], p = 0.014) and hypertriglyceridemia (OO: 1.001, 95% confidence interval [1.001 - 1.007], p = 0.035) were found to be independent risk factors for CSFP.Conclusion: CSFP was more common in smoker male patients and those that had high triglyceride levels. Male gender and high triglyceride levels were found to be an independent risk factor for CSFP. A cut-off value > 138.5 mg/dL of serum triglyceride level was found to be associated with CSFP., Giriş ve Amaç: Koroner yatağın gecikmiş kontrast boyanmasıyla tanımlanan koroner yavaş akımın fenomeninin (KYA) patogenezinde endotelyal disfonksiyon olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmamızda, stabil anjina pektoris ile başvuran ve yapılan koroner anjiografi sonrası KYA saptanan hastaların genel klinik özelliklerini ve risk faktörlerini bulmayı hedefledik. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya koroner anjiografi yapılarak KYA tespit edilen 121 hasta ve koroner damarlarında normal akım saptanan 164 hasta olmak üzere, toplam 285 hasta alındı. Bütün hastaların demografik ve klinik özellikleri geriye dönük olarak tarandı ve bu iki grup klinik özellikleri bakımından karşılaştırıldı.Bulgular: KYA olanların çoğu sigara içen, hipertrigliseridemisi olan ve çoğunlukla erkek cinsiyette olan hastalardı. Biyokimyasal parametreler, elektrokardiyografik ve ekokardiyografik özellikler açısından her iki grup arasında anlamlı farklılık izlenmedi. Çok değişkenli regresyon analizlerinde erkek cinsiyet (olasılık oranı [OO]:0.434, %95 güven aralığı : [0.252-0.856], p = 0.014) ve hipertrigliseridemi (OO : 1.001, %95 güven aralığı :[1.001 – 1.007], p = 0.035), KYA için bağımsız birer risk faktörü olarak saptandı.Sonuç: KYA, sigara içen, trigliserid değerleri yüksek ve erkek hastalarda daha sık idi. Erkek cinsiyet ve trigliserit yüksekliği KYA için bağımsız bir faktörü olarak bulundu. Trigliserid düzeyinin tahmini kesim değerinin > 138.5 mg/dL olması KYA ile ilişkili bulundu.

It was investigated that whether or not hypertensive patients with controlled blood pressure (BP) and blunted nighttime BP fall show attenuated heart rate (HR) recovery after exercise. All subjects underwent a maximal exercise testing according to Bruce protocol. The heart rate recovery (HRR) was defined as the difference in HR between the end of the exercise and 1 minute after exercise. 24-h ambulatory BP monitoring determined the circadian BP pattern. Patients with dipper BP status had lower average nighttime systolic-diastolic BP values; and higher values of percentage of systolic-diastolic BP reduction compared to non-dippers. Dippers had also higher HRR values than nondippers (34.36±14.55/min-32.48±8.60/min, p=0.025). There were no correlation between HRR and average nighttime systolic-diastolic BP and percentage of systolic-diastolic BP reduction. To sum up there is statistically significant but not clinically so important association between non-dipper phenomenon and a slowed HRR. This may demonstrate the importance of BP control rather than correcting the nondipper condition., Kan basıncı (KB) kontrollü olan ve gece ölçülen kan basıncında yeterli düşme olmayan (non-dipper) hipertansiflerin egzersiz testi sonrası kalp hızı toparlanmasında gecikme gösterip göstermediği incelendi. Tüm hastalara Bruce protokolüne göre maksimal efor testi uygulandı. Kalp hızı toparlanması (KHT), efor testi bittiğindeki kalp hızı ile bir dakika sonraki kalp hızı arasındaki fark olarak tanımlandı. Sirkadiyen KB, 24 saatlik ambultuvar KB monitörizasyonu ile tespit edildi. Dipper KB profili olan hastaların “non-dipper” olanlara göre gece ortalama sistolik ve diyastolik KB daha düşük, sistolik ve diyastolik KB gece gündüz farkı yüzdesi ise daha yüksekti. Dipper olanların KHT değerleri “non-dipper” bireylerden daha yüksekti (34.36±14.55/dak-32.48±8.60/dak, p=0.025). Ortalama gece sistolik-diyastolik KB değerleri ve KB gece gündüz farkı yüzdesi ile KHT arasında korelasyon yoktu. Sonuç olarak “Non-dipper” durum ile KHT gecikmesi arasında istatistiksel olarak anlamlı ancak klinik açıdan çok da önemli olmayan bir ilişki vardır. Bu bulgular “non-dipper” durumun düzeltilmesinden çok KB kontrolünün önemini gösterebilir.

Amaç: Çok sayıda aterosklerotik risk faktörünü bir arada barındıran metabolik sendrom (MS), oksidatif stresin ve kardiyovasküler mortalitenin arttığı bir hastalıktır. Karaciğerde sentezlenen ve plazmada yüksek dansiteli lipoprotein kolesterol (HDL-K) üzerinde taşınan paraoksonaz 1 (PON1) enzimi, düşük dansiteli lipoprotein kolesterolün (LDL-K) oksidasyonunu engelleyerek ateroskleroza karşı koruyucu etki göstermektedir. Bu çalışmanın amacı; koroner arter hastalığı (KAH) olan ve olmayan metabolik sendromlu hastalarda paraoksonaz 1 enzim aktivitelerini karşılaştırmak, ayrıca KAH olan MS olgularında Gensini skoru ile değerlendirilen KAH yaygınlığı ile PON1 aktivitesi arasındaki ilişkiyi incelemektir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı Hemodinami Laboratuvarında koroner anjiyografileri yapılan toplam 80 hasta alındı. Hastalar 3 gruba ayrıldı. `Adult Treatment Panel III' (ATP III) 2001 kriterlerine göre MS tanısı konan ve koroner anjiyografide sol ön inen, sirkumfleks, sağ koroner arter ya da bunların ana dallarında, lümeni ?%50 daraltan aterosklerotik lezyon olan 30 hasta grup 1'i (MS+ KAH+) oluşturdu. MS olup koroner arterlerinde darlık saptanmayan 30 hasta grup 2 (MS+ KAH-), MS kriterlerini karşılamayan ve koroner arterlerinde darlık olmayan 20 hasta grup 3 (kontrol grubu, MS- KAH-) olarak sınıflandırıldı. Gruplar PON1 aktiviteleri açısından karşılaştırıldı. MS ve KAH olan olgularda (grup 1), KAH yaygınlığı ve ciddiyeti Gensini skoru kullanılarak belirlendi ve bu grupta KAH yaygınlığı ile PON1 aktivitesi arasındaki ilişki değerlendirildi.Bulgular: PON1 enzim aktivitesi MS+ KAH- olan grupta, kontrol grubundan daha düşüktü (p=0,004). MS+ KAH+ olan grupta hem kontrol grubundan (p

Bu çalışma 19-23 Ekim 2007 tarihinde gerçekleştirilen XXIII. Ulusal Kardiyoloji Kongresinde sözlü bildiri olarak sunulmuştur. Kan basıncı (KB) kontrollü olan ve gece ölçülen kan basıncında yeterli düşme olmayan (non-dipper) hipertansiflerin egzersiz testi sonrası kalp hızı toparlanmasında gecikme gösterip göstermediği incelendi. Tüm hastalara Bruce protokolüne göre maksimal efor testi uygulandı. Kalp hızı toparlanması (KHT), efor testi bittiğindeki kalp hızı ile bir dakika sonraki kalp hızı arasındaki fark olarak tanımlandı. Sirkadiyen KB, 24 saatlik ambultuvar KB monitörizasyonu ile tespit edildi. Dipper KB profili olan hastaların “non-dipper” olanlara göre gece ortalama sistolik ve diyastolik KB daha düşük, sistolik ve diyastolik KB gece gündüz farkı yüzdesi ise daha yüksekti. Dipper olanların KHT değerleri “non-dipper” bireylerden daha yüksekti (34.36±14.55/dak-32.48±8.60/dak, p=0.025). Ortalama gece sistolik-diyastolik KB değerleri ve KB gece gündüz farkı yüzdesi ile KHT arasında korelasyon yoktu. Sonuç olarak “Non-dipper” durum ile KHT gecikmesi arasında istatistiksel olarak anlamlı ancak klinik açıdan çok da önemli olmayan bir ilişki vardır. Bu bulgular “non-dipper” durumun düzeltilmesinden çok KB kontrolünün önemini gösterebilir. It was investigated that whether or not hypertensive patients with controlled blood pressure (BP) and blunted nighttime BP fall show attenuated heart rate (HR) recovery after exercise. All subjects underwent a maximal exercise testing according to Bruce protocol. The heart rate recovery (HRR) was defined as the difference in HR between the end of the exercise and 1 minute after exercise. 24-h ambulatory BP monitoring determined the circadian BP pattern. Patients with dipper BP status had lower average nighttime systolic-diastolic BP values; and higher values of percentage of systolic-diastolic BP reduction compared to non-dippers. Dippers had also higher HRR values than nondippers (34.36±14.55/min-32.48±8.60/min, p=0.025). There were no correlation between HRR and average nighttime systolic-diastolic BP and percentage of systolic-diastolic BP reduction. To sum up there is statistically significant but not clinically so important association between non-dipper phenomenon and a slowed HRR. This may demonstrate the importance of BP control rather than correcting the nondipper condition.