Search

Kliniğimizde Stabil Koroner Arter Hastalığı Nedeni ile Elektif Perkütan Koroner Girişim Yapılan ve Stent Takılan Hastalarda Periprosedürel Miyokart İnfarktüsünün Retrospektif İncelemesiAmaç:Kliniğimizde 2015-2017 yılları arasındastabil anjina pektoris nedeniyle elektif perkütan koroner girişim (PKG) yapılarak stent takılan hastalardaperiprosedürel miyokart infarktüsünün (PPMİ)sıklığını, etyolojisini ve prognozunu retrospektif olarak incelemektir.Gereç ve Yöntem:Üçüncü Evrensel Miyokart İnfarktüsü (Mİ) kılavuzuna göre PKG öncesi troponin (Tn) değerleri normal olan veya işlem öncesi Tn değerleri yüksek olup yapılan kontrol ölçümde sabit veya düşmekte olduğu izlenen, kurumsal veri tabanında uygun tıbbi kayıtları bulunan,kararlı koroner arter hastalığına (KKAH) sahip 581 hasta çalışmaya dahil edildi. Bazal özellikler olarak hastalarındiabetes mellitus (DM), hipertansiyon (HT), önceki Mİ, koroner arter baypas greft (KABG) cerrahisi ve stent öyküsünün varlığı, yaş, cinsiyet, ilaç kullanım öyküsü ve sigara içiciliği değerlendirildi.Hastaların epikrizleri, poliklinik muayene notları, anjiografi kayıtları ve rutin biyokimya testleri incelenerek verilere ulaşıldı. Kardiyak biyobelirteç olarak yüksek duyarlılıklı troponin-T (hsTn-T) kullanılarak PKG sonrası PPMİ sıklığı, risk faktörleri ve uzun dönemdeki mortalitesi istatiksel olarak değerlendirildi.Bulgular: Çalışmamızda PPMİ sıklığı % 26 olarak tespit edildi.Stent sonrası tüm hastalar ortalama 23.7±11.2 ay takip edildi.PPMİ olan grup ile PPMİ olmayan grup arasında istatiksel olarak anlamlı mortalite farkı izlenmedi (p=0,089), ancak PPMİ grubunda artmış mortalite eğilimi mevcuttur.Ayrıca, genel hasta grubunda sağkalım oranı bu dönemde %94.7 olarak bulundu. Tek değişkenli analiz sonucunda PPMİ sıklığını artıran nedenler çok değişkenli lojistik regresyon analizinde değerlendirildiğinde düşük yoğunluk lipoprotein (LDL) kolesterol değeri, yaşın 75 ve üzeri olması, çok damara girişim yapılması, stent sayısının 2 veya daha fazla olması, kreatinin değerinin yüksek olması ve stent uzunluğu bağımsız risk faktörleriolarak bulundu.Bazal troponin değerinin yüksek olması ile uzun dönem mortalite oranları arasında istatiksel olarak anlamlı olmayan bir ilişki tespit edildi.Sonuç: Çalışmamızda tespit ettiğimiz risk fakörleri önceki çalışmalar ile uyumlu olarak izlenmektedir. Sadece LDL kolesterol değerinin PPMİ grubunda PPMİ olmayan gruba göre daha düşük olması önceki çalışmalardan farklı bir bulgudur. Mortalite göreceli olarak PPMİ grubunda fazla olsa da bu bulgu istatiksel olarak anlamlı değildir. Bu bulguların daha iyi değerlendirilebilmesi için hasta sayısının daha fazla olduğu, çok merkezli, prospektif ve randomize çalışmaların yapılması faydalı olacaktır.Anahtar kelimeler: Koroner Arter Hastalığı, Periprosedürel Miyokart İnfarktüsü, Perkütan Koroner Girişim A Retrospective Evaluation of Periprocedural Myocardial Infarction in Patients Undergone Elective Percutaneous Coronary Intervention and Stent Implantation Due to Stable Coronary Artery Disease in Our ClinicObjective:To assess retrospectively the prevelance, predictor factors and prognosis of periprocedural myocardial infarction (PMI) at stable angina pectoris patients who undergone elective percutaneous coronary intervention (PCI) and stent implantation in our clinic between 2015 to 2017.Materials and Methods: A total of 581 stable coronary artery diseasepatients who had available medical data at institutional record system were enrolled. Patients with normal Tn levels before PCI or with high Tn levels at baseline but unchanged or decreasig consequtive Tn measurements were included to the study according to Third Universal Definition of Myocardial Infarction (MI) guideline. As basal characteristics, presence of DM, HT, previous MI, coronary artery bypass graft surgery and stent history, age, gender, previous medications and smoking status were evaluated. Data was acquired by evaluating epicrisis, outpatient examination notes, angiography records and routine biochemical tests of patients. PMI prevelance after PCI, related risk factors and long-term mortality were statistically evaluated by using high sensitive troponin-T as cardiac biomarker.Results: PMI rate was identified as 26% in our study. All patients followed 23.7±11.2 months after index procedures. PMI was not related with total mortality within two years of period but have a trend toward increased relation(p=0,089). Moreover overall group of patient's survival rate were found to be 94.7%in this time period. Low density lipoprotein (LDL) cholesterol level, age of 75 or more, intervention to multiple coronary arteries, presence of 2 or more implanted stent, elevated creatinine level and stent length were identified as independent risk factors when causes increasing PMI rate according to univariate analysis result were evaluated in multivariate logistic regression analysis. A statistically insignificant relation was identified between elevated basal troponin level and long-term mortality rates. Conclusion: Risk factors identified in our study were consistent with previous studies. Only different finding from previous studies is lower LDL cholesterol level in PMI group than group without PMI. Although mortality was relatively seen higher rate in PMI group, this was statistically not significant. Multi-centered, prospective, randomized future studies with larger patient samples will be beneficial for better evaluation of these findings.Keywords: Coronary Artery Disease, Periprocedural Myocardial Infarction, Percutaneous Coronary Intervention 83

Giriş ve amaç: Demans bellek başta olmak üzere birden çok yüksek kortikal fonksiyonda bozulmaya yol açan bir hastalıktır. Global olarak yaşlı nüfusun artması ile her on yılda iki kat artmaktadır. Demansın en sık nedenini AH (%50-%75), 2. Sıklıkla VaD oluşturmaktadır. AH ve VaD etyolojisinde vasküler risk faktörlerinin de bulunduğu nörodejeneratif hastalıklardır. Kapileroskopi tırnak yatağındaki vasküler damarları değerlendiren noninvaziv bir tekniktir. Daha önce demans hastalarında kapilleroskopi çalışması yapılmamıştır. Çalışmamızın amacı vasküler faktörler ile daha sıkı bağlantısı olan VaD ile daha çok nörodejeneratif bir durum olan AH'ının kapilleroskopik bulgulara göre ayrımını yapmaktır. Materyel Metod: Çalışmamız retrospektif bir çalışma olup Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nin nöroloji polikliniğine Ocak.2015-Şubat.2016 tarihleri arasında ayaktan başvuran hastalardan yapılmıştır. Deneklerin HT, DM, ASDH, SVH, KAH, PDH, HL, AF, sigara gibi risk faktörleri belirlendi. AH tanısı için NINDS-ADRDA ve DSM V; VaD tanısı için NINDS-AIREN tanı kriterleri kullanıldı. Ayrıca bütün hastalara MMSE, HIS ve CDR ölçeği uygulandı. Dermatoloji kliniğinde videokapileroskop ile kapilleroskopi yapıldı.Bulgular: Çalışmaya 33 VaD, 35 AH, 35 kontrol grubu olmak toplam 103 denek alındı. MMSE puan ortaması açısından AH ve VaD arasında anlamlı fark bulunamadı (P>0,005). HIS skor puan ortalaması açısından bakıldığında VaD hastalarında AH hastalarına kıyasla anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. HIS 0-4 puan AH da VaD'a göre; HIS 7-18 puan da VaD da AH'na göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (P0,05). Kapilleroskopi bulgularının anormalliği bakımından demans ile kontrol grubu, VaD ile kontrol grubu, AH ile kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmaktadır (P0,05). Kapilleroskopi bulgularından tortiyoz damar, vasodilatasyon ve mikrohemoraji bütün gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı çıkmamıştır (P>0,05). Kapilleroskopi bulgularından avasküler alan açısından bakıldığında demans-kontrol, VaD-kontrol ve VaD-AH grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (P0,05). Kapilleroskopik parametrelerden sadece avasküler alan VaD ile AH arasında anlamlı çıkmıştır. Kapilleroskopi bulgularından neovaskülarizasyon ve kapiller damarın anormal disorganizasyonu tüm demanslar ile kontrol grubu ve VaD ile kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı çıkmıştır (P0,05).Sonuç: Çalışmamız da demans ile kontrol grubunda kapilleroskopik bazı parametrelerin farklılıklar gösterdiği, VaD ile AH ayırıcı tanısında kapilleroskopik parametrelerden avasküler alanın yardımcı olabileceği sonucuna vardık. Anahtar Kelimeler: Demans, Alzheimer hastalığı, Vasküler demans, kapilleroskopi Introduction and aim: Mainly on memory, dementia is a disease which makes harm on many cortical functions. With the increase in the elder population globally, it doubles in every ten years. The most common cause of dementia is AD (%50-%75) and then vascular dementia. Although AD disease is a primarily neurodegenerative, VaD results from cerebral vascular diseases. Capillarioscopy is a non-invasive technique evaluating the vascular vessels in nail fold. Up to date we could not see a paper over capillaroscopy and dementia. The aim of our study is to differentiate AD and VaD, according to the capillarioscopic findings.Material and method: Our study is a retrospective one, which is conducted in neurology outpatient clinic of Kahramanmaraş Sütçü İmam University, Faculty of Medicine, based on outpatients admitted between January.2015-February.2016. Patients (HT, DM, ASVD, CVD, CAD, PVD, HL, AF, smoking) were measured in terms of risk factors. For diagnosis of AD, NINDS-ADRDA and DSM V; for diagnosis of VaD NINDS-AIREN diagnostic criteria are used MMSE, HIS and CDR scales are applied to all of the patients. Videocapillarioscopy and capilliaroscopy were performed in the dermatology clinic of our hospital.Results: In compliance to inclusion and exclusion criteria, totally 33 VaD, 35 AD and 35 control group patients are included in this study. In terms of MMSE score means, no significant difference found between AD and VaD (P>0,05). HIS score means significantly proved that VaD patients' scores are higher compared to the scores of AD. The HIS 0-4 points in AD compared to VaD, and HIS 7-18 points in VaD compared to AD are found to be significantly higher. Factors affecting capilliaroscopy results (HT, DM, CVD, CAD, PVD, HL, AF, smoking) are found to be insignificantly differentiated. (P>0,05). In terms of abnormality of capilliaroscopy results, dementia and the control group, VaD and the control group, AD and the control group are statistically significantly different (P0,05). In all of the groups, capilliaroscopic findings of tortuous vessels, vasodilatation and petechial hemorrhage are not statistically significant (P>0,05). By the avascular area perspective, the capillaroscopy findings were statistically significant in dementia-kontrol, VaD-control and VaD-AD groups (P0,05). Only in avascular area VaD and AD in terms of capillaroscopic parameters are found to be statistically significant. Neovascularization and the abnormal disorganization of capillary vessels were statistically significant between dementia and control group and VaD and control group (P0,05). Conclusion: There were some variations in capillaroscopic parameters between dementian and control groups in our study. An avascular area of capillaroscopic paramaeters may help differantation between AD and VaD. Keywords: Dementia, Alzheimer dementia, vascular dementia, capillaroscopy 98

Giriş ve amaç: Alkalen fosfataz (ALP) genel olarak kemik veya hepatik hastalıkların bir göstergesi olarak bilinir. ALP inorganik pirofosfatı inhibe ederek vasküler kalsifikasyona katkı sağlamaktadır. Yapılan birçok çalışmada kalsifiye damar yapısı ve serum ALP düzeyleri ile inme arasında bağımsız bir ilişki olduğu gösterilmiştir. Ancak intrakraniyal arteriyel kalsifikasyon ile serum ALP düzeyleri arasındaki ilişkiyi inceleyen çalışma sayısı ise azdır. Biz bu çalışmada, çeşitli sebeplerle hastanemize başvurmuş kişilerde tespit edilen intrakraniyal arteriyel kalsifikasyon ile serum ALP seviyeleri arasında bir ilişki olup olmadığını incelemeyi amaçladık.Hastalar ve metodlar: Çalışma retrospektif olup, bilgisayar ortamında kayıtlı veriler kullanılarak yapıldı. Ocak 2012-Haziran 2014 tarihleri arasında KSÜ Tıp Fakültesi Hastanesi'ne çeşitli tıbbi rahatsızlıklarla başvurmuş olan, beyin tomografisi çekilmiş ve tomografi çekimi öncesi veya sonrası ilk bir hafta içerisinde serum ALP düzeyleri bakılmış olan 18 yaş üstündeki hastaların verileri alındı. Kontrol grubu olarak ise aynı tarihlerde KSÜ Tıp Fakültesi Hastanesi polikliniklerine çeşitli sebeplerle başvurmuş, öncesinde herhangi bir hastalık ve/veya inme riski öyküsü olmayan ve serum ALP değerleri bakılmış olan, benzer yaş ve cinsiyet özelliklerine sahip kişilerin verileri alındı. Çalışma 504'ü hasta ve 200'ü kontrol olmak üzere toplam 704 kişinin verileri kullanılarak yapıldı. Hastalar kalsifikasyonu olanlar ve olmayanlar olmak üzere iki gruba ayrıldı.Hastalar ve kontrol grubunda serum ALP değerlerinde akut yüksekliğe neden olan hepatobiliyer hastalık (kolelitiyazis, viral hepatit, pankreatit gibi), sepsis, kırık ve kemik tutulumu yapan kanser (multiple myelom, metastazlar gibi) öyküsü ve serum total bilirubin, GGT, AST ve ALT yüksekliği tespit edilen kişiler ise çalışmaya alınmadı.Hastalar beyin tomografi sonucuna göre intrakraniyal arteriyel kalsifikasyonu (İAK) olanlar ve olmayanlar olarak iki ana gruba ayrıldı. Bu iki grubun demografik özellikleri, inme risk faktörleri (HT, DM, HL, KAH, AF, sigara, eski inme öyküsü) ve serum ALP düzeyleri ile İAK yükü karşılaştırıldı; kontrol grubunun serum ALP düzeyleriyle kıyaslandı. Kraniyal tomografide 90 hounsfield ünite üzerindeki hiperdens lezyonlar İAK olarak değerlendirildi. İAK yükü, tomografide kalsifikasyon tespit edilmeyenler ile aksiyel kesitte damar duvarında %50'den az ve %50'den fazla kalsifikasyon tespit edilenler olmak üzere üç gruba ayrılarak değerlendirildi. Bilateral ICA, MCA, ACA, PCA, BA ve VA'ler değerlendirildi; kalsifikasyonu olmayanlara 0 puan, %50'den az olanlara 1 puan ve %50'den fazla olanlara 2 puan verildi ve total kalsifikasyon yükü 0-12 puan arasında hesaplandı. Serum ALP ve total İAK yükü arasındaki ilişki istatiksel olarak değerlendirildi.Bulgular: Bu çalışmada, kalsifikasyonu olan ve olmayan gruplar ile kontrol grubu arasında cinsiyet dağılımında anlamlı fark bulunmazken, her üç grubun da yaş ortalamaları istatiksel olarak birbirinden farklıydı (p

Amaç: AKS tanısı ile KAG yapılmış olup koroner arterlerde ciddi darlık tespit edilemeyen hastaların retrospektif olarak 1 yıllık surveyi ve surveyle ilişkili faktörlerin değerlendirilmesi. Yöntem: 2009-2012 yılları arasında AKS tanısı ile KAG yapılan 150 hasta değerlendirmeye alındı. Retrospektif olarak dosya kayıtlarından demografik verileri, kardiyak risk faktörleri ve KAG verileri incelenerek değerlendirmeye alındı. 1 yıllık survey ve surveyle ilişkili faktörler incelendi Bulgular: Hastaların yaş aralığı 22-94 (ortalama 62,48±13,6) olup 64 (%42)?ü kadın, 86 (%57)?sı erkek idi. Hastaların %60?ında hipertansiyon , %20?sinde diyabetes mellitus mevcuttu. Sigara içenlerin oranı %22, hiperlipidemisi olan hasta oranı ise %42 idi. AKS öntanısı ile yatırılan hastaların büyük çoğunluğunu UAP tanılı hastalar olşturmakta idi (%62). Çalışmaya dahil edilen hastalardan sadece 11 hasta (%7,3) STEMI tanısı ile yatırılmıştı. 53 hastanın troponin değeri yüksekti (%35,3). Hastaların % 41?inde EKG?de iskemi bulgusu tespit edilmesine rağmen yalnızca %24?ünde EKO?da segmenter duvar hareket kusuru mevcuttu. Tüm çalışma gruplarında toplam 8 (%5,3) hastada ölüm meydana gelmiştir. Bunlardan 4 tanesi ektazi- yavaş akım, 2 tanesi non-kritik darlık ve 2 tanesi de plaklı olan gruptaydı. Ektazi grubunda mortalite diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı idi.(p=0,022)Sonuç: AKS ile başvuran ve KAG da ciddi darlık tespit edilmeyen hastalarda mortalite ciddi koroner darlığı olan hastalara göre düşük olup, troponin yüksekliği, koroner arterlerde ektazi-yavaş akım varlığı mortlite ile ilişkli bulunmuştur. Bu hastaların risk faktörlerinin kontrol altında tutulması ve hastaların yakın takip edilmesi gerekmektedir.Anahtar Kelimeler: AKS, mortalite, koroner ektazi-yavaş akım, normal koroner arterler Objective: We aimed to investigate the clinical features and one year outcome of the acute coronary syndrome patients with non-significant coronary atherosclerosis documented with CAG.Methods: Between 2009 and 2012, 150 acute coronary syndrome patients with non-significant coronary lesions enrolled in the study. Baseline characteristics, coronary risk factors and one year mortality assesed retrospectively. Results: Mean age was 62±13 years. %64 of the patients were male and % 36 were female. Patients with HT and DM were % 60 and % 20 respectively. Most of the patients hopitalised with UAP. 11 patient (%7,3 ) diagnosed with STEMI. Troponin levels were positive in 53 (%35,3 ) patients. %41 of the patients had isemic changes on EKG and % 24 had SWMA at ECO. At one year 8 patient died and 4 of them were diagnosed with ectazia-slow coronary flow, 2 of them were diagnosed with non-critical koronary arteries ant 2 of them were diagnosed with normal coronary arteries. Mortality rate was significantly heigher in ectazia-slow flow group when compared with other groups. Also high troponin levels were associated with mortality.Conclusion: In our study, we evaluated that mortality rates are lower for ACS patients with non-significant coronary arteries than with significant coronary artery patients. High troponin levels and coronary ectazia are associted with mortality and these patient should be followed closely.Keywords: ACS, coroner ectasia-slow flow, mortality, normal coronary arteries, 48

Giriş: İnme morbiditenin en sık nedenidir. Periferik nöropatiler ve tuzak nöropatileri inme komplikasyonlarının önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Üst ekstremitede median sinirde ortaya çıkan KTS (Karpal Tünel Sendromu) en sık görülen tuzak nöropatisidir. Ulnar sinir ve radial sinir tuzak nöropatileri KTS'den daha nadir görülür.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada altı ay ve daha uzun inme öyküsü olup nöroloji polikliniğe başvuran hastaları ardışık olarak çalışmamıza dahil ettik. Çalışmaya katılan tüm hastalara anamnez, fizik muayene ve nörolojik muayene yapıldı. İnme tarafı belirlendi. Proksimal ve distal kas parezi dereceleri MRC (Medical Research Council) skalasına göre 1'den 5'e kadar değerlendirildi ve NIHS (National Institute of Health Stroke) skalası kaydedildi. Hastaların her iki üst ekstremitesinde median ve ulnar sinirlerin motor ve duyu iletimleri ile radiyal sinir duyu iletimi çalışıldı. Elde edilen değerler sağlam tarafla karşılaştırıldı. Ayrıca parezi derecesi ve NIHS skalası arasında bir korelasyon olup olmadığına bakıldı.Bulgular: Çalışmaya ardışık 25 kadın ve 25 erkek olmak üzere 50 hasta (100 kol) alındı. Hastaların 28'i sağ paretik; 22'si sol paretikti. Sağ paretik hastaların 22'sinde (%78,5) sağ tarafta, 19'unda (%67,8) sol tarafta KTS saptandı. Sol paretik hastaların 16'sında (%72,7) sağ tarafta ve 11'inde (%50) sol tarafta KTS saptandı. NIHS skalası 10 ve daha yüksek hastalarda NIH skalası 10'dan daha düşük hastalara göre KTS varlığı hem aynı tarafta hem de karşı tarafta daha sık bulundu. MRC skalasına göre distal kas gücü parezisi 3/5 ve daha düşük (ağır parezi) olan hastalarda MRC skalası 4/5 ya da silik parezisi olan hastalara göre her iki tarafta KTS oranları hem daha sık hem de daha şiddetli olarak saptandı.Sonuç: NIHS skalası 10 ve daha yüksek olan hastalarda her iki tarafta daha sık KTS saptandı. Distal kas gücü MRC skalasına göre ağır parezi olan hastalarda her iki tarafta KTS daha sık ve daha şiddetli saptandı. Paretik tarafta gelişen spastisite ve kontraktürler, karşı tarafın aşırı kullanılması her iki tarafta da tuzak nöropatisi gelişmesinde önemli rol oynuyor olabilir.Anahtar Kelimeler: Karpal tünel sendromu (KTS), İnme, Sinir iletim çalışması. Background: Stroke is the most common cause of morbidity. Peripheral neuropathies and entrapment neuropathies consist of the important part of the stroke complications. Carpal Tunnel Syndrome (CTS) which appears in median nerve on upper extremity, is the most kind of entrapment neuropathy. Ulnar nerve and radial nerve entrapment neuropathies are rare compare to CTS.Material and Method: In this study, patients had stroke that is six months or longer applied to outpatient clinic were included. All patient's patient history was taken and physical and neurological examination were done. Paresis side were pointed and according to MRC (Medical Research Council) scala and NIHS (National Institute of Health Stroke) scala were evaluated. Median and ulnar's nerves motor and sensory conduction study and radial nerve sensory conduction study were studied in both upper extremities. The findings in paresis side were compared with the unaffected side. In addition to this, whether a correlation between the findings and degree of paresis or NIHS levels were evaluated.Findings: Fifty consequitive patients 25 male, 25 female (100 arms) were included. 28 of 50 patients had right paresis and 22 of 50 patients had left paresis. CTS in 22 (%78.5) on the right side and 19 (%67.8) on the left side of 28 patients with right paresis were found. CTS in 16 (%72.7) on the right side and 11 (%50) on the left side of 22 patients with left paresis were found. The existence of CTS in both of the affected side and the uneffected side were observed more frequent in patients whose NIHS scala 10 and higher. The ratio of CTS was found both more frequent and more severe in patients whose distal muscle strength paresis 3/5 and lower (severe paresis) according to MRC scala.Conclusion: Bilateral CTS were more frequent found in patients with NIHS scala 10 or more higher. Bilateral CTS were more frequent and more severe whose distal muscle strength was severe paresis according to MRC scala. Spasticities and contractures developing in paresis side overuse of the opposite side might play an important role developing entrapment neuropathy.Key Words: Carpal tunnel syndrome (CTS), Stroke, Nerve conduction study. 47

Amaç ve Zemin: Ortastatik Hipotansiyon (OH) bütün yaş gruplarında görülmekle birlikte, yaşlı hastalarda özellikle daha sıktır. OH, dizziness, vertigo, çarpıntı, göz kararması, güçsüzlük, yorgunluk, servikal ağrı, presenkop, düşmeler ve baş dönmesi gibi postural şikayetler için risk faktörüdür. İlaç kullanımı OH'un oluşumunda potansiyel bir sebeptir ve özellikle birbiri ile etkileşimi olan ilaçların kullanımı OH'un gelişimi içi major bir risk faktörüdür. OH antihipertansif, antidepresan, antipsikotik ve Parkinson hastalığı, diabetes mellitus ve hiperlipidemiye yönelik çeşitli medikal tedavilerin alınmasına bağlı olarak oluşabilir.Gereç ve Yöntem: Bu tanımlayıcı-kesitsel çalışmada, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Nöroloji polikliniğinde 65 yaş ve üzeri hastalarda OH'un potansiyel sebepleri, hastalıklar ve semptomlar arasındaki birliktelikler araştırıldı. Hastalara yüz yüze görüşme tekniği ile 5 sorudan oluşan anket uygulandı. Hastalıklar, semptomlar ve kullanılan ilaçlar sorgulandı. Yatarken ve ayakta TA ölçümleri yapıldı. OH için, AAS ve AAN tarafından önerilen kriter kullanıldı.Bulgular: Bu çalışmaya yaş ortalaması 72.15±5.92 olan 450 hasta (228 erkek, 222 kadın) dahil edildi. Bu hastaların 130'unda (%28.89) OH saptandı. OH'lu 130 hastanın 99'unda (%76.15) semptomatik OH saptandı. OH'lu hastalarda en sık tanımlanan semptomların sıklık sırasına göre %54.62 vertigo-dizziness, %37.69 postural şikayetler, %30.77 paravertebral ve servikal ağrı, %22.31 çarpıntı-dispne-anjina pectoris ve %13.85 düşme-senkop olduğu saptanmıştır. Yaş, cinsiyet, öyküde tanımlanan hipertansiyon, DM, kardiyovasküler hastalıklar, KOAH, periferik vasküler hastalık, serebrovasküler hastalık ve OH arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Parkinson hastalığı ve antiparkinson ilaç kullanımı ile OH arasında anlamlı birliktelik saptanmıştır.Sonuç: Nöroloji polikliniğne gelen 65 yaş ve üzeri Parkinson hastalarında OH olabileceği ve bu açıdan değerlendirilmesinin gerekli olduğunu söyleyebiliriz. Aim and Background: Orthostatic hypotension (OH) has been observed in all age groups, but it especially occurs more frequently in the elderly. OH are risk factors for dizziness, vertigo, palpitation, blured vision, weakness, fatigue, headache, cervical angina, presyncope, syncope, falls and postural complaints such as lightheadness. Use of medications that have the potential to induce OH, particularly concomitant use of several of such medication, is a major factor for the devolopment of OH. OH can be caused by several medicines, such as antihypertensives, antidepresants, antipsychotics, medication for Parkinson?s disease, diabetes mellitus and hyperlipidemia.Material and Method: In descriptive and cross-sectional study, the associations between potentially causative of OH, disease and symptoms were investigated on 65 years and older patients at Neurology out-patient clinic of Medical School Hospital of Kahramanmaraş Sütçü İmam University. The questionnaire including 5 question was applied by face to face interviewing technique. In the questionnaire there was questions about diseases, symptoms and usage medicine. Blood pressure measurements were performed at supine and prone positions. Suggested criteria by AAN and AAS was used for OH.Results: A total of 450 patients (228 men and 222 women) with a mean age of 72.15±5.92 years was included in this study. One hundred thirty (28.89%) of these patients had OH. Ninety nine (76.15%) of 130 patients with OH were determined sympthomatic OH. The common symptoms which were respectively seen as follows 54.62% vertigo-dizziness, 37.69% postural complaints, 30.77% vertebral and cervical pain, 22.31% palpitation-dyspnea-angina pectoris and 13.85% falling-syncope. There was no sinificant relation between age, sex, history of hypertension, diabetes melitus, cardiac disease, chronic lung diseases, periferic vascular disease, cerebrovascular disease and OH. There were significant relations between OH and Parkinson?s disease and use of antiparkinson drug.Conclusion: We may say that there will be OH on Parkinson patients with 65 years or older which is come neurology out paitent?s clinic and it is required to evaluate for OH. 75