Search

Multipl skleroz enflamasyon, demiyelinizasyon ve akson hasarı ile karakterize otoimmün bir santral sinir sistemi hastalığıdır. Multipl Skleroz'un farklı kliniklerle seyreden relapsing remitting, sekonder ilerleyici ve primer progresif olmak üzere üç alt tipi vardır. Bu çalışmada multipl skleroz hastalarında periferik sinir tutulumu ve ilişkili faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.Çalışmamıza katılan hastaların 35'i (%70,0) Relapsing Remitting Multipl Skleroz ve 15'i (%30,0) Sekonder Progresif Multipl Skleroz hastasıydı. Hastaların semptomlarının başlangıç yaş ortalaması 30.44±1.06 yıl, Genişletilmiş Multipl Skleroz Özürlülük Skalası (EDDS) puan ortalaması 2.97±2.58 puan ve çalışmaya katılan hastaların 12'sinin (%24,0) polinörapatisi mevcuttu. Kontrol grubunda 3 kişide (%6,0) polinöropati tespit edildi. Çalışmamızda erkek hastalarda periferik sinir tutulumunun kadın hastalara göre daha yüksek olduğu belirlendi. Hastalık gelişme süresi ile Genişletilmiş Multipl Skleroz Özürlülük Skala puanı arasında pozitif yönlü çok güçlü bir korelasyon olduğu tespit edildi.Çalışmada multipl skleroz hastalarının literatürle uyumlu olarak daha çok kadınlarda görüldüğü, hastalık süresi arttıkça EDDS puanlarında artış olduğu ve erkeklerde polinöropati sıklığının kadınlara göre yüksek olduğu belirlenmiştir. Ayrıca çalışmada kontrol grubunda polinöropati sıklığının beklenenin üzerinde olduğu tespit edilmiştir. Multiple sclerosis is an autoimmune central nervous system disease characterized by inflammation, demyelination and axon damage. There are three subtypes of multiple sclerosis with different clinics.: relapsing remitting, secondary progressive and primary progressive. The aim of this study was to determine peripheral nerve involvement and related factors in patients with multiple sclerosis.In our study, 35 (70.0%) of the patients were Relapsing Remitting Multiple Sclerosis and 15 (30.0%) with Secondary Progressive Multiple Sclerosis. The mean age of the symptom onset of the patients was 30.44 ± 1.06 years, the mean score of the Multiple Sclerosis Disability Scale (EDDS) was 2.97 ± 2.58 points and polyneuropatia was detected in 12 (24.0%) patients. Polyneuropathy was detected in 3 patients (6.0%) in the control group. In our study, peripheral nerve involvement was higher in male patients than female patients. There was a very strong positive correlation between the duration of disease development and the Extended Multiple Sclerosis Disability Scale scores.In the study, it was determined that patients with multiple sclerosis were more seen in women in accordance with the literature, EDDS scores increased as the disease duration increased, and the frequency of polyneuropathy in men was higher than in women. In addition, the frequency of polyneuropathy in the control group was higher than expected. 91

Nöropati, diyabetin en sık görülen komplikasyonudur. Diyabetik nöropati, çeşitli klinik tablolara yol açabilmekle birlikte en sık distal simetrik polinöropati görülür. Duyusal aksonal kayıp ile birlikte ekstremite distallerinde yanma, batma ya da sızlama şeklinde ağrılı semptomlar ve paresteziler görülür. Hastanın kliniği, yatak başı testlerle ve elektrofizyolojik incelemelerle destekleniyorsa nöropatik ağrı tanısından söz etmek mümkün hale gelir. Nöropatik ağrı semptomlarının genellikle gece saatlerinde artış gösterdiği bilinmektedir. Bu durumun, hareket azlığı, endorfin düzeyleri ve adenozin düzeyleri ile ilişkili olduğunu belirten çalışmalar olduğu gibi, melatonin düzeyleri ile de ilişkili olabileceğini vurgulayan çalışmalar da vardır. Bu doğrultuda çalışmamızın amacı diyabetik polinöropatili hastalarda nöropatik ağrı semptomlarıyla melatonin düzeyleri arasında bir ilişki olup olmadığını ortaya koymaktır. Çalışmamıza diyabetes mellitus tanısı olan ve elektrofizyolojik olarak polinöropatisi olduğu gösterilmiş olan hastalar içerisinden, nöropatik ağrısı olan 53 hasta (vaka grubu) ve nöropatik ağrısı olmayan ya da şikayetleri nöropatik ağrı tanı kriterlerini karşılamayacak düzeyde olan 50 hasta (kontrol grubu) dahil edilmiştir. Nisan 2019 – Ağustos 2019 tarihleri arasında yürütülen bu çalışmada hastalardan gece (02.00'da) ve gündüz (12.00'da) olmak üzere 2 kez kan örnekleri toplanmıştır. Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA) yöntemi ile serum melatonin düzeyleri belirlenmiştir. Çalışmamızda literatür ile uyumlu olarak tüm hastaların gece ve gündüz melatonin düzeyleri arasında anlamlı bir fark olup, yaş arttıkça gece melatonin düzeylerinin azaldığı tespit edilmiştir. Gece ve gündüz melatonin düzeyleri cinsiyete göre karşılaştırıldığında anlamlı bir fark tespit edilmemiştir. Çalışmamızda kontrol grubuyla kıyaslandığında vaka grubunda gece melatonin düzeyleri anlamlı derecede yüksek çıkmıştır. Bu durum, gece semptomları daha belirgin olan nöropatik ağrı tanısı olan hasta grubunda gece melatonin düzeylerinin daha yüksek seyrettiği anlamına gelmektedir. DN4 ve PAINdetect ağrı skorlarıyla melatonin ilişkisi incelendiğinde hastaların ağrı skorlarındaki artışla birlikte melatonin düzeylerinin de arttığı tespit edilmiştir. İstatiksel olarak anlamlı bulunan bu korelasyon nöropatik ağrı grubunda çıkan yüksek melatonin değerlerini de destekler nitelikte bir bulgudur. Melatoninin antiinflamatuar ve analjezik etkilerinin yanında, proinflamatuar ve proaljezik etkilerinin olabileceğine dair çalışmalar mevcuttur. Çalışmamızda nöropatik ağrısı olan hastalarda gece melatonin düzeylerinin yüksek tespit edilmiş olması; melatoninin, ağrının ortaya çıkmasında rol oynayan bir etmen olabileceğini düşündürmektedir. Bu çalışma literatürde diyabetik nöropatik ağrılı hastalarda melatonin düzeylerinin karşılaştırıldığı ilk çalışma niteliği taşımaktadır. Çalışmamızdaki bulgular literatürdeki çalışmalarla birlikte değerlendirildiğinde melatoninin doz ile ilişkili ikili ağrı modülasyon etkisinin olabileceğini düşündürmektedir. Ancak fizyolojik ve farmakolojik dozlarda melatoninin, diyabet ve nöropatik ağrı ile ilişkisinin net bir şekilde ortaya konabilmesi için geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır. Neuropathy is the most common complication of diabetes. Although diabetic neuropathy can cause various clinical manifestations, distal symmetric polyneuropathy is the most common. With the development of sensorial axonal loss, paresthesias and painful symptoms such as burning, stinging or tingling are seen in the distal extremities. If these clinical findings of the patient are supported by bedside tests and electrophysiological examinations, it becomes highly possible to mention the diagnosis of neuropathic pain. Neuropathic pain symptoms are generally known to increase at night. There are studies indicating that this may be not only related to lack of movement, endorphin levels and adenosine levels, but also related to melatonin levels. The aim of this study is to determine whether there is a relationship between melatonin levels and neuropathic pain symptoms in diabetic polyneuropathy patients. In our study, among the patients diagnosed with diabetes mellitus and shown to have polyneuropathy electrophysiologically, 53 patients with neuropathic pain (case group) and 50 patients (control group) without neuropathic pain or whose complaints did not meet the criteria for neuropathic pain were included. In this study conducted between April 2019 and August 2019, blood samples were collected twice at night (at 2 am) and at day (at 12 pm). Serum melatonin levels were determined by Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA). In our study, there was a significant difference between night-time and day-time levels of melatonin in all patients in accordance with the literature, and it was found that night-time levels of melatonin decreased with aging. No significant difference was found between day-time and night-time levels of melatonin by gender. In our study, night-time levels of melatonin were significantly higher in the case group compared to the control group. This means that nocturnal melatonin levels are higher in the patients diagnosed with neuropathic pain with more pronounced night-time symptoms. When the relationship between melatonin levels and DN4 - PAINdetect scores was examined, it was found that melatonin levels increased associated with increasing pain scores. This statistically significant correlation also supports the high melatonin levels in patients with neuropathic pain. In addition to studies which report its anti-inflammatory and analgesic effects, the presence of studies which indicate its proinflammatory and proalgesic effects may suggest that high levels of melatonin hormone in patients with neuropathic pain may play a role in the occurance of pain. Our study is the first in the literature to compare melatonin levels in patients with diabetic neuropathic pain. When the findings in our study were evaluated together with the studies in the literature, it might be proposed that melatonin have a dose-related dual pain modulation effect. However, comprehensive studies are needed to establish the relationship between physiological and pharmacological doses of melatonin, diabetes and neuropathic pain. 103

Kronik demiyelinizan polinöropatiler, ön planda miyelin hasarı ile giden, periferik sinir hastalıkları olup en sık görülenleri; edinsel olanlardan immün aracılı bir polinöropati olan kronik inflamatuvar demiyelinizan polinöropati (KİDP) ve herediter olanlardan Charcot Marie Tooth hastalığı tip 1A (CMT-1A), CMT-X1 ile herediter basınca duyarlılık nöropatisidir (HNPP). Bu hastalıklarda kendini duyusal ve otonom disfonksiyona bağlı semptomlarla gösteren ince lif nöropatisi (İLN) görülebilmektedir. Ancak İLN'nin gösterilmesi rutin elektrofizyolojik yöntemler ile mümkün değildir. Çalışmamızda, kronik demiyelinizan polinöropatilerde ince lif etkileniminin, korneal konfokal mikroskopi (KKM) ile araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmaya 15 KİDP ve 16 herediter polinöropati (7 CMT-X1, 9 PMP22-ilişkili polinöropati) hastası ile 32 sağlıklı gönüllü alınmıştır. Tüm hastalar klinik özürlülük ölçekleri, nöropatik ağrı anketleri ve otonomik semptom sorgulama ölçekleriyle değerlendirilmiştir ve elektrofizyolojik ve KKM parametreleri açısından incelenmiştir. KİDP hastalarında ve herediter polinöropatilerin PMP22 ilişkili polinöropati alt grubunda kornea sinir lifi yoğunluğu (corneal nerve fiber density, CNFD) ve kornea sinir lifi uzunluğu (corneal nerve fiber length, CNFL) kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmıştır. KİDP hastalarında ayrıca infiltratif hücre sayısı ve sinir lifi tortiyozitesindeki anlamlı artış dikkati çekmektedir (p=0,005 ve p=0,001). Tüm hasta gruplarında nöropatik ağrısı olanların KKM parametreleri ağrısı olmayanlara göre belirgin düşük hesaplanmıştır. Ayrıca tüm hastalarda KKM parametreleri ile elektrofizyolojik parametreler arasında anlamlı korelasyon saptanmıştır.KKM, kronik demiyelinizan polinöropatilerde klinik özürlülük dereceleri, nöropatik ağrı varlığı ve elektrofizyolojik bulgular ile ilişkili bulgular göstermekte olup demiyelinizan nöropatide esas özürlülükten sorumlu olan aksonal dejenerasyon ve ince lif tutulumunun noninvazif bir belirteçi olarak kullanılabilir. Chronic demyelinating polyneuropathies, in which myelin sheath is predominantly affected, can be hereditary or acquired according to etiological causes. The most common types are chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP), which is an acquired and immune-mediated polyneuropathy, and hereditary polyneuropathies, such as Charcot Marie Tooth disease type 1A (CMT-1A), CMT-1X and hereditary neuropathy with liability to pressure palsies (HNPP). Small fiber neuropathy (SFN) can be seen in these diseases, leading to sensory and autonomic symptoms. However, demonstrating small fiber damage is not possible with routine electrophysiological methods. In our study, it is aimed to investigate small fiber neuropathy in chronic demyelinating polyneuropathies with corneal confocal microscopy (CCM).The study includes 15 chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP) patients and 16 hereditary polyneuropathy (7 CMT-X1, 9 PMP22-associated polyneuropathy) patients, and 32 healthy volunteers. Clinical disability scales, neuropathic pain and autonomic symtom questionnaires were applied, and electrophysiological and CCM parameters were analyzed in all patients. Corneal nerve fiber density (CNFD) and corneal nerve fiber length (CNFL) were significantly decreased in patients with CIDP, and in patients with hereditary polyneuropathy, especially in PMP22-related polyneuropathies. Infiltrative cell count and nerve fibre tortuosity were found to be increased in CIDP group. CCM parameters were significantly lower in patients with neuropathic pain compared to those without pain in all groups. Moreover, significant correlation was found between the parameters of CCM and electrophysiological parameters in all patients.In conclusion, CCM may be used as a noninvasive marker of axonal degeneration and small fiber involvement responsible for the main disability in demyelinating neuropathy. 94

AMAÇ:Bu çalışma diyabetik polinöropatili hastalarda gelişen duysal sinir disfonksiyonunun thalamus volümünde değişiklik oluşturup oluşturmadığını araştırmak amacıyla yapılmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM:Çalışmamız, diyabetik polinöropati (DPNP), diabetes mellitus (DM) ve sağlıklı kontrol grubundan oluşan, yaşları 20 ile 90 arasında değişen ve thalamusu etkileyecek herhangi bir nörolojik bozukluğu bulunmayan 204 bireye (118 kadın, 86 erkek) ait beyin MR görüntülerinin kullanıldığı retrospektif bir araştırmadır. Thalamus volümü için yapılan morfometrik ölçümler, konvansiyonel MR'da T2 ağırlıklı görüntülerin aksial ve coronal kesitleri üzerinde yapılmıştır. Thalamus volümü; thalamusun anteroposterior (T1), transvers (T3), vertikal (T5) uzunluğu ve π/6 sayısı (T1×T3×T5×π/6) le çarpılarak elde edilmiştir. Thalamusun mikroyapısal değişikliklerini ölçmek amacıyla difüzyon ağırlıklı görüntüleme yöntemi ile görünüşteki difüzyon katsayısı (apparent diffusion coefficient = ADC) hesaplanmıştır. Çalışmada elde edilen bulgular için F testi (ANOVA)kullanılmıştır. Anlamlılık 0,05 olarak alınmıştır.BULGULAR:Yaptığımız ölçümlere göre; tüm yaş gruplarındaki diyabet ve diyabetik polinöropatili bireylerin her iki thalamus volümünde azalma olduğu saptanmıştır (p0,05).SONUÇ:Araştırma sonuçlarında; DM ve DPNP hastalığının periferik sinir sistemi ile sınırlı olmadığı aynı zamanda merkezi sinir sistemini de etkilediği görülmüştür. Bu etkilenim tüm yaş gruplarındaki DM ve DPNP'li bireylerde mevcut olup thalamus volümümde atrofiye sebep olmaktadır. OBJECTIVE:This study was conducted to investigate whether sensory nerve dysfunction in thalamus volume changes in diabetic polyneuropathy patients.MATERIAL and METHODS:Our study is a retrospective study of 204 MRI images (118 females, 86 males) of diabetic polyneuropathy (DPNP), diabetes mellitus (DM) and healthy control group, aged between 20 and 90 years, without any neurological disorders affecting thalamus. Morphometric measurements for thalamus volumetry were performed on axial and coronal sections of T2-weighted images on conventional MRI. Thalamus volume; anteroposterior (T1), transverse (T3), vertical (T5) length and π/6 number (T1×T3×T5×π/6) of the thalamus. In order to measure the microstructural changes of thalamus, apparent diffusion coefficient (ADC) was calculated by diffusion-weighted imaging.In order to measure the microstructural changes of thalamus, apparent diffusion coefficient (ADC) was calculated by diffusion-weighted imaging.For the findings obtained, F test (ANOVA) was used.Significance was taken as 0,05.RESULT:According to our measurements; It was found that both thalamus volumes of diabetes and diabetic polyneuropathy individuals in all age groups decreased (p 0,05).CONCLUSION:In the results of the research; DM and DPNP are not limited to the peripheral nervous system but also affect the central nervous system. This effect is present in individuals with DM and DPNP in all age groups and causes atrophy in thalamus volume. 90

Amaç: Guillain Barre Sendromu (GBS) 'nin klasik formu olan akut inflamatuar demiyelinizan polinöropati (AIDP) tanısı alıp takip ve tedavi edilen Türkiye ve Suriye uyruklu hastalarda hastalık sıklıklarının ve prognozlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.Metod: Mustafa Kemal Üniversitesi Hastanesi Nöroloji Kliniği'nde 2012-2018 yılları arasında AIDP tanısıyla yatırılarak takip ve tedavi edilmiş 20 Türkiye uyruklu, 20 Suriye uyruklu toplam 40 hastanın demografik, klinik, laboratuvar, elektrofizyolojik verileri retrospektif olarak değerlendirilip analizleri yapılmıştır.Bulgular : Çalışmamızda hastaların yaş ortalaması 43,65±13,95 yıl olarak bulundu. Hastaların; %60,0 ında üst solunum yolu enfeksiyonu en sık etken olarak saptanmıştır. Suriye uyruklu hastaların hastaneye başvuru süresi 11,3±5,7 gün, Türkiye uyruklu hastaların 6,5±4,0 gün olup aradaki fark önemli idi (p=0,003). Hiponatremisi olan hastaların yatış (ortalama±std sapma değeri=10,00±11) (p=0.015) ve taburculuk (ortalama±std sapma değeri=16,7±13,2) (p=0.042) Medical Research Council (MRC) skorları daha düşük olup, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Yatış ve taburculuk MRC skoru Türkiye uyruklu hastalarda daha yüksek olup aradaki fark istatistiksel olarak önemli idi (p

This study was planned to evaluate the gait and balance parameters of individuals with lower extremity burn injury due to diabetic polyneuropathy (DPN). 14 subjects with DPN were included in the control group and 14 subjects with unilateral lower extremity burn injuries due to DPN in the study group. Demographic information, diabetes and DPN history, background, family history, etc. of the individuals participating in the study was recorded. In addition to this information, the etiology, localization and grade of burn injuries were recorded in the study group. Foot examination, lower extremity joint range of motion and muscle strength assessment applied to the individuals. Subjects were evaluated with Visual Analog Scale and Self-Leeds Assessment of Neuropathic Symptoms and Sign Scale for neuropathic pain, Semmes-Weinstein monofilament forsensory loss, Utah Early Neuropathy Scale for determination of the extent and severity of neuropathy, Romberg Test for static balance, Timed Up and Go Test for dynamic balance and GAITRite electronic walkway for spatio-temporal characteristics of gait. It was determined that the feet of the study group were colder, bruised and edematous, with all the range of motion of the ankle and the intrinsic muscle strength of the foot decreased, and the extent area and severity of DPN was higher than the control group (p

Giriş: Guillain-Barre sendromu (GBS), otoimmün bir hastalıktır. Sıklıkla asendan, hızlı ilerleyen simetrik güçsüzlük ve derin tendon reflekslerinin kaybıyla karakterize akut inflamatuar polinöropatidir. Çocuklarda akut flask paralizinin en yaygın nedenidir. Bu çalışma kliniğimizdeki GBS olgularının literatür ışığında değerlendirilmesi amacıyla planlandı.Yöntem: Ocak 2000-Nisan 2017 tarihleri arasındaki GBS'li 56 hasta retrospektif olarak değerlendirildi.Bulgular: Hastaların %62,5'i erkek, %37,5'i kızdı. Ortalama yaş 7 yıldı. Olguların %80'inde GBS öncesinde enfeksiyon öyküsü mevcuttu. Hastaların %32,1'inde akut inflamatuar demiyelinizan polinöropati (AİDP), %23,2'sinde akut motor aksonal nöropati (AMAN), %5,4'ünde akut motor-duyusal aksonal nöropati (AMSAN) saptandı. Olguların %14,3'ünün yoğun bakım ve %10,7'sinin mekanik ventilasyon ihtiyacı olmuştu. Tam iyileşme oranı %83, relaps oranı %4,2 idi. Yürüyememe AMAN'da, yutma güçlüğü ve konuşma bozukluğu AMSAN'da anlamlı derecede yüksekti. Hastanede yatış ve YBÜ'de yatış süreleri 4 yaşından büyük çocuklarda anlamlı derecede uzundu. Başvurudaki Hughes skor dağılımı medikal tedavi alan hastalar ile sadece destek tedavisi alanlar arasında anlamlı fark gösteriyordu. Takiplerinde otonom disfonksiyon ve solunum sıkıntısı, intravenöz immünglobulin (İVİG) uygulananlarda sadece destek tedavisi alan gruba göre fazlaydı. Yoğun bakım ve mekanik ventilasyon desteği alma oranları İVİG uygulananlarda tedavi almayanlara göre anlamlı derecede yüksekti. Ventilasyon desteği alanlarda hastalığın desendan olarak ilerleme oranı anlamlı derecede yüksekti. Ventilasyon desteği alanların tamamına, almayanların %48'ine tedavi verildi; iki grup arasındaki fark anlamlıydı.Sonuç: GBS'de uygun destek ve medikal tedaviyle çoğunlukla tam iyileşme görülmektedir. Background and aim: GBS is an autoimmune disease. It's an acute inflammatory polyneuropathy that is characterized by generally ascending, rapidly progressive symmetrical muscle weakness and loss of deep tendon reflexes. It's the most common reason of acute flaccid paralysis in children. This study aims to evaluate the cases diagnosed with GBS on basis of the literature.Methods: Fifty-six patients diagnosed with GBS at our hospital between January 2000 and April 2017 were evaluated retrospectively.Results: Female to male ratio was 37.5% to 62.5%. The mean age at diagnosis was 7 years. Eighty percent of cases had an infection before GBS. EMG findings were concordant with AIDP in 32.1%, AMAN in 23.2% and AMSAN in 5.4% of the cases. 14.3% of the patients required intensive care and 10.7% of them required mechanical ventilation. The ratio of full recovery was 83% and the ratio of relapse was 4.2%. Disability of walking was significantly higher in AMAN than other groups, while dysphagia and dysartria were higher in AMSAN. The terms of hospitalization and intensive care unit were significantly longer in children over 4 years. The distribution of Hughes scores at admission significantly different between patients that received medical treatment and the ones that received only assistive treatment. During follow-ups, autonomic dysfunction and respiratory failure were significantly higher in cases that intravenous immunoglobulin (İVİG) was carried out than the ones received only assistive treatment. The ratio of intensive care unit ve mechanical ventilation in cases that intravenous immunoglobulin (İVİG) was carried out were significantly higher than the ones received only assistive treatment. The ratio of descending progression of disease was higher in patients that had ventilation support. All patients who took ventilation support and 48% of the ones who did not, were given medical treatment and the difference between them was significant. Conclusion: Total recovery was observerd in almost all Guillain-Barre syndrome cases with appropriate assistive and medical treatment. 154

Diyabete bağlı periferik nöropati farklı klinik sendromlarla ortaya çıkmakla birlikte en sık görülen form distal simetrik polinöropatidir. Diyabetik periferik nöropatide (DPN) görülen sensörimotor kayıplara bağlı dinamik ve statik postüral stabilitede azalma görülmektedir. Nöropatik hastalarda postüral instabilitenin varlığı literatürde tanımlanmakla birlikte, farklı koşullarda ve heterojen gruplardan oluşan hastalarda yapılan çalışmalarda somatosensöryel kayıp sonucu ortaya çıkan sorunlar net olarak aydınlatılamamıştır. Bu çalışmayı yapmaktaki amacımız; DPN'li hastalarda somatosensöryel kayıpta ortaya çıkan postüral instabilitenin biyomekanik (kinetik ve kinematik) ve elektrofizyolojik yönlerini ortaya koymaktır.Bu çalışmada Elektromiyografi (ENMG) ile Diyabetes Mellitus'a (Tip 1 ve 2) sekonder DPN tanısı alan hastalar (7 kadın, 7 erkek) ile hasta grubuyla yaşa göre eşleştirilmiş sağlıklı kişilerin (7 kadın, 7 erkek) eş zamanlı olarak 'yüzeyel ENMG', 'kuvvet platformu', 'hareket analiz sistemi' ve 'ayak tabanı basınç ölçüm sistemi' ile sırasıyla ayakta sakin duruş ve fonksiyonel uzanma testi (FUT) sırasındaki kas elektrofizyolojisi, postüral, kinetik ve kinematik özellikleri ile ayak tabanı basınç değişimleri değerlendirildi.Gözler açık ve sert zeminde yapılan sakin duruş deneyinde hasta ve sağlıklı grupta ortalama kütle merkezi açıları arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). Fonksiyonel uzanma testinde; hastaların uzanma mesafesi, uzanma mesafesi/boy oranı (FR/H), uzanma sonu moment kolu mesafesi ve vücut kütle merkezi (VKM) yer değişikliği kontrol grubuna göre anlamlı ölçüde daha kısaydı (p 0.05). During functional reach test (FRT); the patients' reach length, height to reach ratio (FR / H), moment arm (at the end of reach) and displacement of COM were significantly shorter than the control group (p

Guillain Barre Sendromu (GBS, Akut inflamasyonla ilişkili demyelinizan polinöropati) , santral ve periferik sinir sisteminin inflamatuvar bir hastalığıdır. Kliniği değişken olup, etiyolojisi bilinmekle birlikte patogenezi tam olarak anlaşılamamıştır. Tanısında ve şiddetinin belirlenmesinde günümüzde halen kullanılabilecek özgül bir biyokimyasal parametre yoktur. Bu çalışmanın amacı Guillain Barre Sendromlu hastalarda subklinik inflamasyonun bir göstergesi olan Nötrofil/Lenfosit oranı (NLO) ve Trombosit/Lenfosit oranının (TLO) hastalığın şiddetini değerlendirmede ve progresyonunun takibinde bir parametre olarak kullanılıp kullanılamayacağını göstermeyi amaçladıkGEREÇ VE YÖNTEM:Çalışmaya Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nörolojisi Bilim Dalı'na 2009-2016 yılları arasında yürüyememe şikayeti ile başvuran ve GBS tanısı alan 27 hasta (16 erkek, 11 kız) alındı. Hastalara ait yatış dosyaları, epikrizler ve taburcu olduktan sonra izlendikleri poliklinik dosyaları geriye dönük olarak incelendi. Nötrofil/Lenfosit oranı (NLO) ve Trombosit/Lenfosit (TLO) oranı hesaplanarak veriler analiz edildi. Hastalar Hughes Fonksiyonel Derecelendirme Skalasına göre hafif form GBS ve ağır form GBS olarak gruplandırıldı.BULGULAR:Çalışmamıza dahil edilme kriterine uyan Guillain Barre Sendromu tanısı konulmuş 27 hasta geriye dönük olarak çalışmaya alındı. Hastaların 16'sı (%59,7) erkek, 11'i (%40,7) kız idi. Her iki grup arasında cinsiyet açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0,05).Hastaların tedavi öncesi NLO ile tedavi sonrasında bakılan NLO açısından birbiri ile karşılaştırıldı. Hasta tedavi öncesi grubunun NLO ortalaması 3,2619±4,24195, tedavi sonrası grubunun NLO ortalaması 1,3637±0,71355 idi. NLO tedavi öncesi grubu tedavi sonrası grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel açıdan anlamlı olarak yüksek bulundu (p0,05).Hafif form GBS ile ağır form GBS grupları arasında tedavi öncesi NLO ile tedavi sonrasında bakılan NLO açısından birbiri ile karşılaştırıldı. Ağır form GBS grubunda hafif form GBS grubuna göre tedavi öncesi NLO (p=0,482) ve tedavi sonrası bakılan NLO (p=0,512) karşılaştırıldığında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık bulunamadı.Hafif form GBS ile ağır form GBS grupları arasında tedavi öncesi TLO ile tedavi sonrasında bakılan TLO açısından birbiri ile karşılaştırıldı. Ağır form GBS grubunda hafif form GBS grubuna göre tedavi öncesi bakılan TLO (p=0,332) ve tedavi sonrası bakılan TLO (p=0,159) karşılaştırıldığında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık bulunamadı.SONUÇ:Çalışmamızda Guillain Barre Sendromu tanısı alan hastalarda NLO anlamlı olarak yüksekliği saptansa da hastalığın şiddeti ve prognozu ile anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Ayrıca çalışmamızdaki diğer parametre TLO, GBS hastalarında anlamlı olarak yüksek saptanmamıştır.ANAHTAR KELİMELER: Guillain Barre Sendromu, nötrofil/lenfosit oranı, trombosit/lenfosit oranı, prognostik faktörler Guillain Barre Syndrome is an inflammatory disease of central and peripheral nervous system. It's clinical course is variable, etiology is known. However the pathogenesis of syndrome remains unclear. There is no estabilished biochemical parameter yet to diagnose and detect it's severity. In this study, we aim to show whether the ratio of neuthrophil/lymphocyte (NLR) and ratio of thrombocyte/ lymphocyte (TLR) is a parameter associated with the severity of this syndrome.MATERIAL AND METHODFrom 2009 to 2016, 27 patients (16 male, 11 female) with GBS were involved in this study who referred to Pediatric Neurology department of Gaziantep University Faculty of Medicine. The documents about patients which include medical reports and records were examined on admission to hospital and on dischargement. The ratio of neuhtrophil/lymphocyte (NLR) and thrombocyte/lymphocyte (TLR) were analyzed. RESULTSTwenty seven patients (59,3 % were male, 40,7 % were female) were involved in our study. There were no statistically significant diffarence between genders (p>0,05).The NLR value measured before and after the treatment. The mean of NLR value, before and after treatment , was 3,2619±4,24195 and 1,3637±0,71355 respectively. As seen above, NLR value was significantly higher before the treatment. The TLR value was also examined before and after the treatment. Before and after the treatment mean value of TLR was 126,5281±53,24868 and 127,2259±58,66141 respectively. Namely, there were no statistically significant diffarence in TLR value in respect of treatment of GBS.Pre-treatment and post-treatment NLR values were compered between mild and severe GBS study groups. There was no statistically significant diffarence in before (p=0,482) and after (p=0,512) treatment NLR values between mild and severe GBS groups.Pre-treatment and post-treatment TLR values were compered between mild and severe GBS study groups. There was no statistically significant diffarence in before (p=0,332) and after (p=0,159) treatment TLR values between mild and severe GBS groups.CONCLUSIONIn our study, avarage NLR value was significantly higher in GBS patients. However, we could not show on association between NLR and the severity or prognosis of GBS. Also in over study, there were no significant increase in the value of TLR in GBS patients.KEY WORDS: Guillain Barre Syndrome, neuthrophil/lymphocyte ratio, thrombocyte/ lymphocyte ratio, prognostic factors 103

Amaç:Guillain Barre Sendromu(GBS) akut yada subakut başlangıçlı, günler içerisinde ilerleyen simetrik kas güçsüzlüğü ve arefleksi ile karakterize periferik sinir sisteminin immun aracılı hastalığıdır. Bu çalışmada otoimmun, inflamatuar kökenli akut seyirli polinöropati ön tanısıyla kliniğimize yatırılarak takip edilen hastalarındemografik, klinik, laboratuar ve elektrofizyolojik bulgularının ve bu bulgulara göre klinik seyirlerinin değerlendirilmesi ve yaygın görülen alt grupların belirlenmesi amaçlanmıştır.Metod:Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Kliniği'nde 2015-2017 yılları arasında GBS tanısıyla yatırılarak takip edilmiş 34 hastanın demografik, klinik, laboratuar, elektrofizyolojik verileri prospektif olarak değerlendirilmiş ve veriler toplandıktan sonra analizi yapılmıştır. Çalışmaya dahil edilen 34 GBS'li hasta, klinik ve elektrofizyolojik bulgularına göre alt gruplarına ayrılmıştır.Bulgular:GBS tanısı ile takipli 34 hastamızın yaş parametresi incelendiğinde 3. dekadta büyük bir pik ve 5. dekadta küçük bir pikin gözlendiği bimodal bir patern tespit edildi. Erkek/kadın oranı 1,26 bulundu. Mevsimsel dağılıma bakıldığında hastaların %50'sinin kış mevsiminde başvurduğu görüldü. Hastalarımızın %50'sinde, en sık ÜSYE olmak üzere (%26,5) öncül hastalık tespit edildi. Hastalarımızın %32,35'i parestezi ya da ağrı şeklinde prodrom bir belirti tariflediği gözlendi. Hastalarımızın %58'inde en sık hipertansiyon olmak üzere (%26,4) ek hastalık bulunduğu saptandı. Hastalarımızın 11'inde (%32,3) kas kuvvetsizliğinin ilk haftada, 14'ünde (%41,1) 1-2 hafta arasında, 9'unda ise (%26,4) 2-3 hafta arasında maksimuma ulaştığı görüldü. Hastalarımızın %47'sinde kranial sinir, %23,5'inde otonomik tutulum, %14,7'sinde solunum sıkıntısı ve mekanik ventilatör ihtiyacı olduğu gözlendi. GBS tanılı 34 hastamız ve 30 kişilik sağlıklı grubun elektrofizyolojik verilerileri karşılaştırıldığında median, ulnar, sural DSAP amplitüd, ileti hızı ve median, ulnar, tibial, peroneal BKAP distal latans, ileti hızı ve amplitüdleri arasında istatistiki olarak anlamlı farklılık saptandı.Hastalarımız klinik, laboratuar ve elektrofizyolojik özelliklerine göre AIDP (%52,9), AMAN (%14,7), AMSAN (%14,7), MFS (%17,6) olarak gruplara ayrıldı.Elektrofizyolojik olarak motor distal latans ve ileti hızı yavaşlaması ve F latansı uzamasının AIDP için, motor amplitüd azalmasının ise aksonal formlar için daha spesifik olduğu görüldü. Sural kurtulma paterni görülen 14 hastanın 12'sinin AIDP, 2'sinin aksonal grupta olduğu görüldü. Bu nedenle sural kurtulma paterninin demiyelinizan tipte polinöropatide aksonal tiplere göre daha fazla görüldüğü saptandı. Alt ekstremite F latansı ölçümlerinin tanı için üst ekstremite F latansına göre daha duyarlı olduğu görüldü. Hastalarımızın 5'inde (%14,7) ileti bloğu, 7'sinde (%20,5) temporal dispersiyon saptandı. İleti bloğu saptanan 5 hastanın 2'si AMAN grubundaydı.Demiyelinizan (AIDP) ve aksonal(AMAN + AMSAN) gruplar arasında başlangıç mevsimi, öncül hastalık, prodrom belirti, ek hastalık, motor ve duysal bulgular, motor bulguların ilerleyiş tipi (assendan-dessendan, simetrik-asimetrik) kraniyal sinir tutulumu varlığı açısından istatiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı.27 hastaya IVIG (%79,4), 6 hastaya IVIG+plazmaferez (%17,6) tedavileri uygulandı. 1 hastanın kliniğinin çok hafif olması sebebiyle tedavi verilmeden yatırılarak izleme alındı. Tedavi tipine göre hastaların MRC skorlarındaki düzelme yani iyileşme açısından tedavi tipleri arasında istatiksel olarak anlamlı fark saptanmadı.Sonuç: Çalışmamızda hastaların yatış MRC skorlarının düşük, yatış Hughes skorlarının yüksek olması, bulber ve otonomik tutulum, prodrom belirti olarak ağrı olması, eşlik eden hastalık bulunması ve kas güçsüzlüğünün ilk haftada maksimuma ulaşması (hızlı progresyon) mekanik ventilatör risk faktörleri olarak belirlendi. Yine prodrom belirti, otonom ve bulber tutulum, yatış MRC skorlarının düşük, yatış Hughes skorlarının yüksek olması, mekanik ventilatör gereksinimi ve EMG'de aksonal tutulum olması kötü prognostik faktörler olarak belirlendi. Aksonal varyantların (AMAN+AMSAN) yatış GBS maluliyet (Hughes) skorları yüksek, yatış MRC skorları düşük olduğu görüldü ancak hem GBS maluliyet skoru hem de MRC skorlarındaki düzelme açısından incelendiğinde aksonal varyantların demiyelinizan varyanta göre daha iyi düzeldiği saptandı.Anahtar Kelimeler:GBS alt tipleri, Polinöropati, Sinir iletim çalışmaları, Prognoz. ABSTRACTObjective:Guillain-Barre Syndrome(GBS) is an immun-mediated disease of peripheral nervous system that has an acute or subacute onset and that progresses within days and characterized symmetric muscular weakness and areflexia. İn this study we aimed to determine the clinical, laboratory and electrophysiological findings of the patients and to evaluate common subgroups according to these findings who were admitted to our clinic with the preliminary diagnosis of autoimmune inflammatory polyneuropathy. Method:Demographic, clinical, laboratory and electrophysiologic data of 34 patients who were admitted to Kocaeli University Neurology Clinic between 2015-2017 with GBS were evaluated prospectively and analyzed after the data were collected. 34 acute polyneuropathic patients included in the study were divided subgroups into clinical and electrophysiological findings.Results:When the age parameter of 34 patients with GBS diagnosis was examined, a bimodal pattern was detected in which a large peak was observed at 3rd decade and a small peak was observed at 5rd decade.The ratio of male/female was 1.26.Looking at the seasonal distribution, 50% of the patients were seen to apply during the winter season.Preliminary disease was detected in 50% of our patients, most commonly upper respiratory tract infections (26.5%).It was observed that 32,35% of our patients described prodromal symptoms as paresthesia or pain.Muscle weakness was observed in 11 (32.3%) patients in the first week, 14 (41.1%) in 1-2 weeks, and 9 (26.4%) in 2-3 weeks.Cranial nerve involvement was observed in 47% of the patients, autonomic involvement in 23.5%, respiratory distress and mechanical ventilator requirement in 14.7%. A statistically significant difference was found between median, ulnar, sural DSAP amplitude, nerve conduction velocity and median, ulnar, tibial, peroneal BPC distal latency, nerve conduction velocity and amplitudes when 34 patients with GBS and 30 healthy subjects were compared with electrophysiological data.According to the clinical, laboratory and electrophysiological characteristics of the patients, AIDP (52,9%), AMAN (14,7%), AMSAN (14,7%) and MFS. Electrophysiologically, motor distal latency and conduction velocity decrease and F latency prolongation were found to be more specific for AIDP and motor amplitude decrease for axonal forms. It was seen that 12 of the 14 patients who had sural sparing pattern in AIDP and 2 of them were in the axonal group. As a result, it was found that the sural sparing pattern was seen more frequently than demyelinating type polyneuropathy. The lower extremity F latency measurements were found to be more sensitive than the upper extremity F latency for diagnosis.In our patients, 5 (14.7%) had conduction block and 7 (20.5%) had temporal dispersion. 2 of the 5 patients who received the conduction block were in the AMAN group. In terms of presence of premature disease, prodromal symptom, additional disease, motor and sensory findings, type of progression of motor findings (assendan-dessendan, symmetric-asymmetric) cranial nerve involvement between demyelinating (AIDP) and axonal (AMAN + AMSAN) no significant difference was detected.27 patients received IVIG (79.4%) and 6 patients received IVIG + plasmapheresis (17.6%). Only 1 patient was admitted without treatment and followed up.There was no statistically significant difference between treatment types in terms of improvement of MRC scores according to type of treatment.Conclusion:In our study, mechanical ventilatory risk factors were defined as low MRC scores, high Hughes scores, bulbar and autonomic involvement, pain as prodromal symptom, presence of additional disease, and maximal muscle relaxation in the first week (rapid progression).Prodromal symptoms, autonomic and bulbar involvement, low MRC scores, high Hughes scores, mechanical ventilator requirement, and axonal involvement in EMG were identified as poor prognostic factors.Axonal variants (AMAN + AMSAN) were found to have high GBS disability (Hughes) scores and low MRC scores. However, when both GBS disability score and MRC score improvement were examined, it was found that axonal variants improved better than demyelinating variant.Key Words:GBS subtypes, Polyneuropathy, Nerve Conduction Studies, Prognosis 102

GİRİŞ: DM Sekonder osteoporoz nedenleri arasında olduğu bilinmektedir.Diyabetik polinöropati (DPN) diyabetin en sık rastlanan mikrovasküler önemli birkomplikasyonudur. Diabetes mellitusta kemik beslenmesinin bozulması ve nöropati sonucuduysal uyaranların azalmasının osteoporoz gelişimine zemin hazırladığı düşünülmektedirBu calışmada amacımız polikliniğimize başvuran diyabetik nöropatisi olanhastaların yaş, cinsiyet, glisemik kontrol oranlarını ve tedavi modalitelerini, KMY değerlerinibelirlemek; bunların nöropati ile ilşkisini saptayabilmek, osteoporoz gelişiminde DM vediyabetik polinöropatinin (DPN) rolünün araştırılması, diyabetik nöropatinin seyri sırasındaosteoporoz varlığını araştırıp yöremize ait demografik bilgileri oluşturmak ve bu verilerikullanarak hastaların eğitim, takip ve tedavi önceliklerini belirlemek ve düzenlemekti.MATERYAL-METOD: Çalışma tek merkezli kesitsel bir çalışma olaraktasarlandı. 1 Mart 2017 ile 30 Haziran 2017 tarihleri arasında Bozok Üniversitesi TıpFakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniklerine başvuran tip 2 diyabet tanısıyla takipliveya yeni tanı almış hastalarda DN4 (Douleur Neuropathique 4 questions) Nöropatik ağrısorgulama kriterleri ile nöropati tanısı alan hastalardan osteoporoz durumunu saptamakamacıyla daha once DEXA ölçümleri yapılmış 145 hasta çalışmaya dahil edildi. KMY nuetkileyebilecek ek hastalığı veya ilaç kullanımı olanlar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalarınsosyodemografik verileri kaydedildi. Alınan kan örneklerinden diyabet ile ilişkili laboratuarverileri saptandı. Yapılmış DEXA ölçümlerinde KMY değerleri saptandı. Yapılan istatistikanaliz ile diyabet, nöropati ve osteoporoz arasındaki ilişki irdelendi.BULGULAR: Yapılan istatistik verilerine göre; nöropati tayini için kullanılanDN4 (Douleur Neuropathique 4 questions) anket yöntemine göre çalışmaya alınan hastalarınortama DN4 skoru 5,71 saptandı. Kadın hastalarda erkeklere göre nöropati DN4 skorunundaha yüksek olduğu görüldü (p:0,032). Nöropati şiddeti ile yaş, vücüt kitle endeksi ve diyabetsüresi arasında herhangi bir ilişki saptanamadı (sırayla p:0,77; 0,83; 0,18). Hastaların HbA1cdüzeyleri ile DN4 skoru arasında pozitif korelasyon olduğu (p:0,034), güneş ışığı maruziyetiyetersiz bayanların DN4 skorunun daha yüksek olduğu (p

Amaç: Diyabetik nöropati, diyabetes mellitusun önemli bir komplikasyonudur ve en sık olarak distal simetrik polinöropati ve nöropatik ağrı şeklinde karşımıza çıkar. Diyabetin vasküler inflamasyon için tetikleyici olduğu kabul edilmekle birlikte inflamasyonun kendisinin de diyabeti tetikleyebileceği öne sürülmüştür. Çalışmamızda diyabetik polinöropati ve nöropatik ağrı ile yeni inflamasyon belirteçlerinden NLO arasındaki ilişkiyi araştırmayı hedefledik. Yöntem: Çalışmamıza, hastanemiz endokrinoloji ve metabolizma hastalıkları kiniğinde diyabet tanısı konulmuş olan ve polinöropatisi olmayan (DNP-) 46 hasta ile polinöropatisi olan (DNP+) 44 hasta grubunun yanı sıra 44 adet gönüllü sağlıklı bireylerden oluşan kontrol grubu dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen hasta ve kontrol grubundaki tüm bireylere ENMG yapılıp, tam kan sayımı ve biyokimya çalışılarak NLO, PLO, MPV, CRP, sedimantasyon değerleri kaydedildi. Ayrıca hasta grubundaki bireylerin tümüne VAS (Visual Analogue Scale) ve DN-4 (Douleur Neuropathic 4 Question) anketi uygulandı.Bulgular: NLO düzeyleri DNP+ ve DNP- hasta gruplarında sağlıklı kontrol grubuna göre belirgin yüksekti ve istatistiksel olarak anlamlıydı (sırasıyla p=0,020 p=0,036). DNP+ ve DNP- hasta grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p=0,965). PLO, DNP+ ve DNP- hasta gruplaında kontrol grubuna göre belirgin yüksekti ve istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,000). MPV düzeyi, DNP+ olan grupta, DNP- olan gruba ve kontrol grubuna göre istatiksel olarak yüksek ve anlamlıydı(sırasıyla p=0,001 p=0,018). CRP düzeyi, DNP+ ve DNP- hasta gruplarında, kontrol grubuna göre belirgin yüksek olup istatistiksel olarak anlamlıydı (sırasıyla p=0,000 p=0,002). DNP- olan grupta DN4 nöropatik ağrı anketine göre patolojik olanların NLO oranları, patolojik olmayanlara göre yüksek ve istatiksel olarak anlamlıydı(p=0,045).Sonuç: Bizim çalışmamız NLO, PLO, MPV değerlerinin diyabetik polinöropatide kolay ve hızlı tanı koymamıza yardımcı parametreler olarak kullanılabileceğini, NLO değerinin özellikle DMP- hasta grubunda erken dönemde nöropatik ağrı ile anlamlı bir ilişkisi olduğunu göstermektedir. Ancak bu konuda yapılacak daha geniş hasta ve kontrol grubu içeren çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelime: Diyabetik polinöropati, nöropatik ağrı, nötrofil/lenfosit oranı, platelet/lenfosit oranı Aim: Diabetic neuropathy is an important complication of the diabetes mellitus and most usually occurs as the distal symmetric polyneuropathy and the neuropathic pain. It is accepted that the diabetes can be a trigger for the vascular inflammation; however, it is asserted that the inflammation itself can also trigger the diabetes. The aim of this study is to investigate the relationship among diabetic polyneuropathy and neuropathic pain as well as the NLO, which is one of the new inflammation indicators.Method: In this study, 46 patients who are diagnosed with diabetes in the endocrynology and methabolsim diseases clinic of our hospital and who do not have polyneuropathy (DMP-) and a group of 44 patients having polyneuropathy (DMP+) as well as a control group consisting of 44 volunteer healty individuals are included. ENMG is applied to all the individuals from the patient and control groups which are included in the study; furthermore, complete blood count and biochemistry are studied and then NLO, PLO, MPV, CRP, sedimentation values are recorded. Moreover, VAS (Visual Analogue Scale) and DN-4 (Douleur Neuropathic 4 Question) surveys are applied to all of the individuals in the patients group.Findings: Compared to the healthy control group, NLO levels in DMP+ and DMP- patient groups were significantly higher and statistically meaningful (p=0,020 p=0,036 respectively). There was no statistically meaningful difference between DMP+ and DMP- patient groups (p=0,965). Compared to the control group, PLO in DMP+ and DMP- patient groupes were significantly higher and statistically meaningful (p=0,000). Compared to the DMP- group and the control group, MPV level in DMP+ group was statistically higher and meaningful (p=0,001 p=0,018 respectively). Compared to the control group, CRP level in DMP+ and DMP- patient groupes were significantly higher and statistically meaningful (p=0,000 p=0,002 respectively). In the DMP- group, the NLO rates of the pathological ones were higher and statistically meaningful (p=0,045) compared to the non-pathological ones, in reference to the DN4 neuropathic pain survey.Conclusion: In this study, it is shown that NLO, PLO, MPV values can be used as parameters which are helpful in making easy and quick diagnosis for diabetic polyneuropathy. It is also shown that NLO value is in a meaningful relationship with the neuropathic pain at early phase, especially in DMP- patient group. However, studies including more extensive patient and control groups need to be done in this field.Keywords: Diabetic polyneuropathy, neuropathic pain, neutrophile/lymphocit ratio, platelet/lymphocyte ratio 74