Search

Bu çalışmada Astragalus acmophyllus cinsi önce farklı polaritedeki çözgenlerle (n-hegzan, diklorometan, metanol) ekstrakte edilerek ekstreler elde edilmiş ve metanol ekstresi suda çözülüp partisyon yapılarak zengin n-butanol fraksiyonu elde edilmiştir. Diklorometan ve n-Butanol ekstreleri farklı dolgu maddeleri kullanılan (silikajel, RP-18, sephadex) açık kolon kromatografisi ile saflandırılarak iki bileşik saf olarak izole edilmiş ve NMR kullanılarak yapıları 3β,6α,16β,25-tetrahidroksi-20(R),24(S)-epoksisikloartan (OO-1) ve 3β-hidroksi-olean-12-en-28-O-β-D-glukopiranozil (OO-2) olarak belirlenmiştir., In this study, the phytochemical investigation of Astragalus acmophyllus species that grow in Turkey was performed. Plant material was firstly extracted by different solvents (n-hexane, dichloromethane, methanol) then methanol extract was dissolved in water and partitioned in order to obtained n-butanol fraction. Dichloromethane, n-butanol fraction was purified by open column chromatography over silica gel, RP-18 and sephadex and two pure compounds were obtained. The structural elucidations of isolated compounds were done by NMR and their structures were found as 3β,6α,16β,25-tetrahydroxy-20(R),24(S)-epoxycycloartane (OO-1) ve 3β-hydroxy-olean-12-ene-28-O-β-D-glucopyranozid (OO-2).

Habitatlar üzerinde devam eden baskı ile artan nüfus, endüstriyel ve kentsel gelişim, artan tarım uygulamaları, istilacı türlerin artan tehditleri ve iklim değişikliğinin etkileri ile birlikte bugün tehlike altında olmayan birçok tür, gelecekte büyük olasılıkla tehdit altına girecektir. Bu nedenle tehdit altında olan ya da olmayan tüm türler için yaşayabilir popülasyonların sürdürülmesini sağlamak amacı ile ortaya koyulan eylemler, türlerin yerinde korunmasını esas almalı ve bu eylem planları gerekli müdahale derecesine bağlı olarak tür yönetimi, eylem, koruma veya kurtarma planları olarak sınıflandırılmalıdır. Bu çalışmada, gelecekte gerçekleştirilmesi önerilen tür yönetimi planlarındaki ilk adım olması amacı ile Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği (IUCN) Kırmızı Listesi’nde yer alan ve ülkemizde soyu tükenme tehlikesi altında bulunan Fabaceae familyasına ait türlerin (Lathyrus, Astragalus, Vicia, Lotus, Thermopsis) detaylı bir araştırması gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, (1) Fabaceae familyasına ait türlerin yayılış gösterdiği biyocoğrafik bölgelere, (2) yetiştiği habitatlara, (3) ekolojik özelliklerine, (5) karşı karşıya oldukları tehditlere, (6) ekonomik önemlerine, (7) etnobotanik özelliklerine ve halk arasındaki kullanım olanaklarına ilişkin detaylara yer verilmiştir. Ayrıca bu çalışma ile, türlerin lokasyonlarına ait güncel kayıtlar da değerlendirilmiştir. Yapılan değerlendirmeler sonucunda familyaya ait türlerin doğal yaşam alanlarına yönelik en önemli tehdit unsurlarının iklim değişikliği, aşırı otlatma, arazi ıslahı, saman yapma ve erozyon, baraj yapımı ve kentleşmenin neden olduğu bozulmalar olduğu görülmüştür. Tarımsal faaliyetler ve insan kaynaklı habitat kaybı ve bozulmaları da önemli tehdit unsurlarındandır. Bu çalışmaya göre ülkemizin önemli genetik zenginliklerinden olan ve IUCN Kırmızı Liste’sindeki Fabaceae familyasına ait türlerin nesillerini devam ettirebilmeleri amacı ile gerekli koruma önlemlerinin alınması ve koruma bilincinin geliştirilmesi gerekmektedir. Ayrıca, bu türlerin kullanım alanlarının belirlenmesi, ekolojik ve ekonomik önemlerinin saptanması son derece önemlidir. Türlerin korunmasına yönelik eylem planlarının hazırlanması ve genetik çeşitliliğin de içinde yer aldığı sürdürülebilir koruma ve kullanım stratejilerinin geliştirilmesi ise bu türlerin tüm yönleriyle araştırılmasına bağlıdır Many species that are not endangered today will likely be threatened in the future because of the growing population, the rising need for industrial and urban development and agricultural practices, the increasing threats of invasive species, and the effects of climate change. Therefore, actions aiming to maintain viable populations for all threatened or non-threatened species should be based on in-situ conservation of the species. These action plans should be classified as species management, action, conservation, or rescue plans depending on the degree of intervention required. For the future species management plans, in this study, the species belonging to the Fabaceae family (Lathyrus, Astragalus, Vicia, Lotus, Thermopsis), which are in the International Union for Conservation of Nature (IUCN) Red List and under threat of extinction in Turkey, has been reviewed based on the details about (1) their biogeographic regions, (2) habitats, (3) ecological characteristics, (4) potential threats, (5) economic importance, (6) ethnobotanical features and (7) usage opportunities among the people. Additionally, this study evaluates up-to-date records of the species' locations. As a result of the evaluations, the most critical threats to the natural habitats of the species belonging to the Fabaceae family are climate change, overgrazing, land reclamation, haymaking and erosion, deterioration caused by dam construction, and urbanization. Agriculture and anthropogenic habitat loss and degradation are also important threats. According to this study, it is vital to take the necessary conservation measures and develop conservation awareness for the future. Additionally, it is essential to determine these species' usage areas and determine their ecological and economic importance. The preparation of action plans for the conservation of species and the development of sustainable conservation and usage strategies, including genetic diversity, depend on the investigation of these species in all aspects

Bu araştırma ile bitkisel kaynaklı biyolojik zenginliklerimizin birikimlerini içeren ANK (Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi, Biyoloji Bölümü) herbaryumundaki bitki önekleri (Astragalus cinsi) tek tek elden geçirilmiş ve listelenmiştir. ANK'ta bulunan Astragalus cinsine ait 1180 bitki örneğinin incelenmesi sonucu bu cinse ait toplam 243 takson tespit edilmiştir (203 tür, 26 alttür, 14 varyete). En çok bitki örneği içeren ilk beş tür ve örnek sayıları sırasıyla verilmiştir: Astragalus lycius Boiss. (38), Astragalus pendulus DC. (32), Astragalus mesogitanus Boiss. (32), Astragalus lagopoides Lam. (28), Astragalus microcephalus Willd (23)'dür. Herbaryumda Astragalus familyasına ait toplam 23 tip örneği mevcuttur. In this research, the plant prefixes (Astragalus genus) in ANK (Ankara University, Faculty of Science, Department of Biology), which contains the accumulations of our biological richness originating from plants, were reviewed and listed individually. A total of 243 taxa of the genus Astragalus were found in 1180 plant specimens (203 species, 26 subspecies, 14 varieties). The first five species with the most plant specimens are given respectively: Astragalus lycius Boiss. (38), Astragalus pendulus DC. (32), Astragalus mesogitanus Boiss. (32), Astragalus lagopoides Lam. (28), Astragalus microcephalus Willd (23). There are a total of 23 types of Astragalus species in the herbarium. 324

Nohut geveni olarak da bilinen Astragalus cicer L. çok yıllık bir baklagil bitkisidir. Literatürde nohut geveninin tarımsal ve genetik özellikleri hakkında son derece sınırlı bilgi mevcuttur. Türkiye'de, bir yem bitkisi olarak nohut geveninin daha etkin kullanılmasına yönelik çalışmalar, çoğunlukla çeşit ve popülasyon geliştirme aşamalarında ilerlemektedir. Bitki genomlarının önemli bir kısmını tekrarlayan DNA elementleri olarak adlandırılan ve ardışık çok sayıda kopyası bulunan sentromerik DNA dizileri teşkil etmektedir. Yakın zamanda Astragalus sentromerik DNA dizileri tespit edilmiştir. Bu çalışma ışığında, nohut geveni sentromerik bölgelerinde bulunan DNA dizileri, polimeraz zincir reaksiyonu ve Southern hibridizasyon tekniklerinin entegre edildiği moleküler biyoteknolojik yöntemlerle analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, nohut geveni genomundaki 20-bç ardışık tekrar eden sentromerik DNA dizi monomerleri keşfedilmiş ve 5S, 45S ribozomal DNA'lar karakterize edilmiştir. Tezimizin çıktıları, nohut geveni çalışmaları için ciddi bir bilgi açığını kapatmakla birlikte aynı zamanda baklagil bitkilerinin genom yapı özellikleri için gelecekteki çalışmalarda referans teşkil etmektedir., Astragalus cicer L., also known as cicer milkvetch, is a perennial leguminous plant. There is very limited information about cicer milkvetch in the literature. Studies in Turkey on the use of cicer milkvetch as a more effective forage plant have progressed in the stages of population and variety development. A significant portion of plant genomes are composed of centromeric DNA sequences, which are called repetitive DNA elements and have numerous copies in tandem. Recently, Astragalus centromeric DNA sequences have been identified. This work has utilized the molecular biotechnological methods by integrating the polymerase chain reaction and the Southern hybridization techniques to shed light on the centromeric regions of cicer milkvetch. As a result of the analyzes, 20-bp sequentially repeating centromeric DNA sequence monomers in the cicer milkvetch genome were discovered and 5S, 45S ribosomal DNAs were characterized Our thesis could provide some basic information for cicer milkvetch studies, and at the same time will be a reference for genomic features of leguminous plants.

Lisansüstü tezlerin elektronik ortamda toplanması, düzenlenmesi ve erişime açılması konusuna ilişkin yök'ün 18.06.2018 tarihli yönergesine istinaden artık bu tarihten sonra gizlilik şartı aranmayan bütün tezler erişime açılacaktır. Güneydoğu Anadolu Bölgesi doğal meralarından toplanan bazı Astragalus türlerinin kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülen bu çalışmada; ham protein (HP) %15.13-28.40; kuru madde %88.92-91.04; asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF) %12.53-34.05; asit deterjanda çözünmeyen protein (ADP) %0.64-1.40; nötral deterjanda çözünmeyen lif (NDF) %24.25-52.57; sindirilebilir kuru madde (SKM) %62.37-79.13; kuru madde tüketimi (KMT) %2.28-4.94; nispi yem değerleri (NYD) 120.75-303.02 aralıklarında değişim göstermiştir. Kalite değerlerinden HP, NYD, KMT VE SKM bakımından A. suberosus Banks & Sol. subsp. suberosus, ADP, NDF ve KMT bakımından A. gummifer Lab., ADF bakımından ise A. aintabicus Boiss. (End.) en yüksek değerleri vermişlerdir. Mineral maddelerden ise, fosfor (P) %0.25-0.45; potasyum (K) %0.57-2.23; kalsiyum (Ca) %0.96-2.14 ve magnezyum (Mg) %0.30-0.53; K/(Ca+Mg) 0.27-1.28 ve Ca/P 2.11-7.24 aralıklarında değişim gösterdiği tespit edilmiştir. Mineral maddeler Mg ve Ca bakımından A. latifolius Lam., P ve K/(Ca+Mg) bakımından A. amblolepis Fischer, K bakımından A. galegiformis L., Ca/P bakımından A. hamosus L. en yüksek değerleri vermiştir. Astragalus taksonlarını kalite standartlarını incelediğimizde A. angustiflorus C. Koch subsp. amanus (Boiss.) Cham. (End.), A. christianus L, A. hamosus L., A. latifolius Lam., A. pseudoutriger Grossh., A. suberosus Banks & Sol. subsp. Suberosus ve A. triradiatus Bunge türleri incelenen tüm özellikler bakımından en yüksek değer olan prime grupta yer almıştır. The aim of this study is to determine quality characters of some Astragalus taxa collected in natural lands of Southeastern Anatolia Region of Turkey. Results were ranged from lowest to highest for crude protein (CP) 15.13-28.40%; dry matter 88.92-91.04%; acid detergent fiber (ADF) 12.53-34.05%; acid detergent protein (ADP) 0.64-1.40%; neutral detergent fiber (NDF) 24.25-52.57%; digestible dry matter (DDM) 62.37-79.13%; dry matter ıntake (DMI) 2.28-4.94%; relative feed values (RFV) varies between 120.75-303.02. Quality values​of HP, NYD, KMT and SKM in terms of A. suberosus Banks & Sol. subsp. suberosus, ADP, NDF and KMT, A. gummifer Lab., A. aintabicus Boiss. they gave the highest values. In terms of the mineral materials, phosphorus (P) 0.25-0.45%; potassium (K) 0.57-2.23%; calcium (Ca) 0.96-2.14% and magnesium (Mg) 0.30-0.53%; K / (Ca + Mg) 0.27-1.28 and Ca / P values were determined in the range of 2.11-7.24. In terms of Mg and Ca, A. latifolius Lam., P and K / (Ca + Mg), A. amblolepis Fischer, K, A. galegiformis L., Ca / P, A. hamosus L. gave the highest value. When the Astragalus taxa are examined in terms of quality standards, A. angustiflorus C. Koch subsp. amanus (Boiss.) Cham. (End.), A. christianus L., A. hamosus L., A. latifolius Lam., A. pseudoutriger Grossh., A. suberosus Banks & Sol. subsp. suberosus and A. triradiatus Bunge was in the prime group, which is the highest value in terms of all investigated properties. Dicle Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü (DÜBAP)

Bu çalışmada 2 farklı endemik türün (Astragalus tokatensis Fischer ve Verbascum myrianthum Boiss.) antioksidan, antimikrobiyal ve DNA koruyucu aktivitesi araştırılmıştır. Yapılan literatür taramasında bu iki bitki ile ilgili biyoaktif bileşiklere yönelik çalışma mevcut değildir. Bundan dolayı bu iki bitkinin çiçek ve yaprak kısımlarının su, metanol, hekzan ve diklormetan özütleri elde edilerek biyolojik aktivitelerine bakılmıştır. Farklı özütlerin farklı antioksidan aktivite gösterdiği belirlenmiş olup özellikle Astragalus tokatensis Fischer' de yaprak kısmının yalnızca su özütü iken Verbascum myrianthum Boiss.' de hem çiçek hem de yaprak kısımlarının su özütlerinde antioksidan aktivite gösterdiği saptanmıştır. Yine antibakteriyal aktivite açısından Stenotrophomonas maltophilia bakterisine karşı Astragalus tokatensis Fischer'in çiçek kısmının su özütü ile yaprak kısmının metanol özütü iken Verbascum myrianthum Boiss. 'da çiçek kısmının sadece metanol özütünde etkili olduğu gözlemlenmiştir. DNA koruyucu aktivite açısından en fazla koruyucu aktivite gösteren, Astragalus tokatensis Fischer' de çiçek kısmının tüm özütleri ile yaprak kısmının hekzan ve diklormetan özütü ile Verbascum myrianthum Boiss. 'da da çiçek kısmının su, hekzan ve diklormetan özütleriyle yaprak kısmının hekzan ve diklormetan özütlerinin olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak Astragalus tokatensis Fischer ve Verbascum myrianthum Boiss. bitkilerinin ikisinin de antioksidan, antibakteriyal ve DNA koruyucu özellikte aktif bileşiklere sahip olduğu ortaya konulmuştur. In this study, antioxidant, antimikrobial and DNA protective activities of two different endemic species (Astragalus tokatensis Fischer and Verbascum myrianthum Boiss.) have been investigated. There has been no study yet on bioactive compound of these two plants in the literature rewiew. Therefore, water, methanol, hexane and dichlormetane extracts of flowers and leaves of these two plants were obtained and their biological activities were investigated. Different extracts showed different antioxidant activity, especially in the Astragalus tokatensis Fischer ony water extract of the leaf part while in Verbascum myrianthum Boiss. both flower and leaf parts were found to be active in water extract. Again in terms of antibacterial activity, the flower extract of Astragalus tokatensis Fischer against Stenotrophomonas maltophilia bacterium was extracted from water extract and leaf extract from methanol extract while Verbascum myrianthum Boiss. was effective only on methanol extract. In Astragalus tokatensis Fischer, which showed the most protective activity in terms of DNA protective activity, all extracts of flower part hexane and dichlormetane extract of leaf part and Verbascum myrianthum Boiss extract of water, hexane and dichlormetane extract of leaf part and hexane dicholormetane extracts were determined. As a result, it has been demonstrated that both of the plants of Astragalus tokatensis Fischer and Verbascum myrianthum Boiss. have active compounds with antioxidant, antibacterial and DNA protective properties. 71

Bu çalışmada Astragalus cinsinin Anthylloidei seksiyonuna ait Türkiye'de yayılış gösteren Astragalus tortuosus DC., A. szowitsii Fisch. & Mey., A. ermineus Matthews, A. surugensis Boiss. & Hausskn., A. zederbaueri Stadlmann, A. anthylloides Lam., A. halicacabus Lam., A. chardinii Boiss. ve A. wagneri Bunge. türlerininin yaprak, rakis ve petiyollerinin anatomik incelemesi yapılmıştır. Bitki örnekleri 2011-2014 yılları arasında çiçeklenme dönemlerinde yayılış gösterdikleri lokalitelerden toplanmıştır. Toplanan örneklerden elle kesitler sartur reaktifi ile boyanarak ışık mikroskobu altında fotoğrafları çekilmiştir. Yaprak enine ve yüzeysel kesitlerinin incelenmesi sonucunda anatomik özellikler bakımından dikenli ve dikensiz türler benzer özelliklere sahip olup aralarındaki belirgin farklılıkların stoma sayısı olduğu tespit edilmiştir. Bu seksiyonundaki dikenli ve dikensiz türlerin rakis anatomilerinin incelenmesi ile türlerdeki tüy yoğunluğunun, iletim demetlerinin sayısının, büyüklüklerinin ve sklerenkima tabakasının kalınlığının türlere göre değişkenlik gösterdiği ortaya konmuştur. Ayrıca petiyollerden alınan enine kesitlerin karşılaştırılması sonucunda türler arasında herhangi bir farklılığa rastlanmamıştır. Anthylloidei seksiyonunda rakis anatomik özelliklerinin türleri ayırt etmek için taksonomik bir değere sahip olduğu tespit edilmiştir., In this study, anatomical features of the leaflets, rachis and petioles of species which belongs to genus Astragalus section Anthylloidei in Turkey; Astragalus tortuosus DC., A. szowitsii Fisch. & Mey., A. ermineus Matthews, A. surugensis Boiss. & Hausskn., A. zederbaueri Stadlmann, A. anthylloides Lam., A. halicacabus Lam., A. chardinii Boiss. and A. wagneri Bunge. as been examined. Between 2011 and 2014, plant samples were collected from their localities in flowering periods and cross sections were painted with Sartur reagent and their photographs were taken under light microscope. As a result of the examination of the transverse and superficial sections of the leaf, in terms of anatomical features, spiny and non-spiny species were similar and significant differences between them were found to be stoma numbers. It was shown that the density of the hair, the number of vascular bundles, the size and thickness of the sclerenchyma layer vary according to the species. In addition, no differences were found between species by comparison of cross sections taken from petioles. In the Anthylloidei section, it is determined that the anatomical features of rachis of species has a taxonomic value.

Tez çalışmasında Türkiye için endemik olan benzer morfoloji ve yayılış özelliklerine sahip Astragalus victoriae ve Astragalus melanophrurius türlerinin morfolojileri, tohum, yaprak, polen mikromorfolojileri ve yaprak anatomileri incelenerek türlerin ayrımında kullanılabilecek taksonomik farklar ortaya konulmuştur. Ayrıca toprak analizleri yapılarak yetiştiği alanların toprak özellikleri belirlenmiştir. Astragalus victoriae ve Astragalus melanophrurius türleri çiçeklenme ve meyvelenme dönemlerinde Aksaray il sınırları içinde Mayıs 2017 - Ekim 2018 tarihleri arasında arazi çalışmaları yapılarak toplanmıştır. Morfolojik olarak bitkinin yatık ya da dik oluşu, yaprak şekli, meyve şekli, meyvenin kaliksin içinde kalıp kalmaması gibi karakterlerin ilk bakışta iki türü ayırt etmede kullanılabileceği görülmüştür. Tohum özellikleri bakımından iki tür arasında ayırt edici önemli bir fark bulunmamıştır. Yaprakçık boyutları, şekli ve tüylerin A.melanophrurius'ta striat-granulat, A. victoriae'da striat süslemeye sahip olması ayırt edici olmuştur. Polen büyüklüğü, şekli ve yüzey ornamentasyonu, incelenen taksonların sistematiği için önemli ve ayırt edici karakterler olarak tanımlanmıştır. Yaprak anatomilerinde ayırt edici farklılıklar tespit edilmemiştir. Topraklar analiz sonuçları değerlendirildiğinde, Demir, Bakır, Mangan, Magnezyum, Sodyum, Bünye sınıfı, Ec micromhos, Su ile doymuş topraktaki pH, Fosfor, potasyum değerleri bakımından 2 türün yetiştiği toprak özelliklerinin birbirine benzer olduğu, Kalsiyum, Kireç ve Organik madde açısından farklılıklar içerdiği görülmüştür., In Thesis study Astragalus victoriae and Astragalus melanophrurius species' , which are endemic for Turkey and have similar morphology and distribution properties, taxonomic differences that can be used to distinguish the species has been demonstrated by examining seeds, leaves, pollen micromorphology and leaf anatomy. In addition, soil properties were determined by soil analyzes. Astragalus victoriae and Astragalus melanophrurius species were collected from May 2017 to October 2018 in Aksaray province during flowering and fruiting periods. Morphologically, it can be seen that the characters such as the sloping or steep form of the plant, the shape of the leaves, the shape of the fruit, the fact that the fruit does not stay in the calyx can be used to distinguish two types at first glance.There was no significant difference between two species in terms of seed characteristics. Leaf dimensions, shape and striate-granulat in A.melanophrurius, striate decoration in A. victoriae has been distinguished. Pollen size, shape and surface ornamentation are defined as important and distinctive characters for the systematics of taxa. Differential differences were not detected in leaf anatomy. According to the results of the analysis of the soil it was observed that Iron, Copper, Manganese, Magnesium, Sodium, Class B, Ec micromhos, Water-saturated soil pH, Phosphorus, potassium values in terms of soil that 2 species grow are similar to each other, Calcium, Lime and Organic matter contain differences.

Bu çalışmada Çankırı ili ve çevresinde yayılış gösteren endemik bazı Astragalus türlerinin fitokimyasal analizleri (fenolik bileşikleri ve sabit yağ bileşenleri) ve biyolojik aktiviteleri (antiproliferatif ve sitotoksik etkileri) araştırılmıştır. Bu amaçla öncelikle doğal ortamdan toplanan ve tür teşhisi yapılan bitki türleri kurutuldu. Kurutulan bitki örnekler, polaritelerine göre sırasıyla hekzan, kloroform, etil asetat, n-bütanol ve metanol çözücülerden geçirilerek ekstreler elde edildi. Hekzan ekstrelerinin GC-MS analizini diğer ekstrelerin HPLC-TOF/MS analizleri gerçekleştirildi. Elde edilen ekstrelerin C6 ve HeLa hücrelerine karşı antiproliferatif aktiviteleri incelendi. Yüksek antiproliferatif aktivite gösteren ekstrelerin sitotoksik aktiviteleri incelendi. Tüm ekstrelerin C6 ve HeLa hücrelerine karşı antiproliferatif aktiviteleri incelendi. In this study, their secondary metabolites (phenolic compounds and fatty acides), and biological activities (antiproliferative - cytotoxic activity) of endemic three Astragalus species (A. dipsaceus Bunge, A. karamasicus Boiss. & Bal., A. sigmoideus Bunge) in were researched.For this purpose, firstly, plant samples will be collected in the natural environment. They will be dried under appropriate conditions and they will be ready for experimental work. Then secondary metabolites from the plant will be extracted and determined antiproliferative - cytotoxic activities. Hexane extracts will be characterized by GC-MS and other extracts will be determined by HPLC-TOF/MS. Extracts that were obtained from plants will be used for the anticancer activities against rat brain tumor (C6) and human cervical cancer (HeLa) cells. The extracts that have high antiproliferative activities will be examined cytotoxic activities. 74

Bu çalışmada endemik üç Astragalus türünün (Astragalus anthylloides Lam., A. lycius Boiss., A. xylobasis Freyn & Bornm. var. angustus (Freyn & Sint.) Freyn & Bornm) sekonder metabolitleri (fenolik bileşikleri ve sabit yağ bileşenleri), biyolojik aktiviteleri (antiproliferatif – sitotoksik etkileri) ve selenyum içerikleri araştırıldı. Bu amaçla öncelikle bitki türleri doğal ortamlarından toplandı. Bu bitki türleri uygun şartlarda kurutuldu ve deneysel çalışmalar için hazırlandı. Bu bitkiler, sırasıyla hekzan, kloroform, etil asetat, n-bütanol ve metanol çözücüleri ile ekstrakte edildi. Hekzan ekstrelerinin GC-MS analizi, diğer ekstrelerin de HPLC-TOF/MS analizleri gerçekleştirildi. Tüm ekstrelerin sıçan beyin tümörü (C6) ve insan rahim kanseri (HeLa) hücrelerine karşı antiproliferatif aktiviteleri incelendi ve yüksek antiproliferatif aktivite gösteren ekstrelerin sitotoksik etkileri belirlendi. Ayrıca bitki ve bitkinin yetiştiği toprakların selenyum analizleri gerçekleştirildi. In this study, their secondary metabolites (Phenolic compounds and fatty acides), biological activities (antiproliferative - cytotoxic activity) and selenium analysis of three endemic Astragalus species (Astragalus anthylloides Lam., A. lycius Boiss., A. xylobasis Freyn & Bornm. var. angustus (Freyn & Sint.) Freyn & Bornm) were researched. For this purpose, firstly, plants samples were collected in the natural environment. The plants were dried under appropriate conditions and they were ready for experimental work. The plants were extracted with hexane, chloroform, ethyl acetate, n-buthanol and methanol solvents, respectively. Hexane extracts were characterized by GC-MS and other extracts were determined by HPLC-TOF/MS. The anticancer activities of all the extracts were investigated against rat brain tumor (C6) and human cervical cancer (HeLa) cells. The cytotoxic activities of extracts that have high antiproliferative activities were determined. Hovewer, selenium analysis of the plant and soil where the plant grows were performed. 113

Doğal ürünler; geniş çeşitlilikte biyolojik aktivitelerle pek çok terapötik alanda çok yönlü kullanılmakta olan özgün kimyasal yapılar sunmaktadır. Benzersiz yapısal çeşitlilikleri, moleküler hedeflerle uzun evrimsel süreçler sonucunda gelişmiş spesifik biyolojik etkileşimleri ve çok büyük bir kısmının hala araştırılmamış olmasıyla doğal ürünler, ilaç keşif çalışmalarının geleceği olarak kabul edilmektedir. Filamentöz funguslar; mikrobiyal doğal ürün eldesinde ve doğal ürünlerin biyotransformasyonunda en çok çalışılan bütün hücre sistemleridir. Özellikle bitki ile ilişkili endofitik ve patojenik funguslar; bitki dokularına kolonizasyon için ürettikleri özel enzimler ve kimyasallar ile kompleks doğal ürünlerin modifikasyonunda kullanılan biyokatalistler olarak ilgi çekmektedir. Bu çalışma iki farklı kısımdan oluşmaktadır. İlk kısım; Septofusidium berolinense fungusu üzerinde gerçekleştirilen izolasyon, yapı tayini ve biyolojik aktivite taramalarından oluşmaktadır. Bu fungus üzerinde gerçekleştirilen ileri çalışmalar sonucunda, bir yeni (GE-01) ve bir bilinen (GE-02) bileşiğin izolasyonu gerçekleştirilmiştir. Ayrıca bileşiklerin antimikrobiyal ve sitotoksik aktiviteleri araştırılmıştır. Her iki bileşiğin de klinik test organizmalarına [metisilin-dirençli Staphylococcus aureus (MRSA), Pseudomonas aeruginosa ve vankomisin-dirençli Enterococcus faecium (VREF)] karşı antibakteriyel aktivite (MİK değerleri 20-40 µg/ml aralığında) gösterdiği belirlenmiştir. Bileşiklerin MTT yöntemi ile kanser hücre hatlarına (CaCo-2, Hela, MCF7, U87MG ve PC3) karşı sitotoksisiteleri araştırılmış ve GE-02'nin bütün hücre hatlarına karşı yüksek (IC50 değerleri 5.2-22.3 µg/ml aralığında) sitotoksisite gösterdiği saptanmıştır. GE-01 ise CaCo-2 ve HeLa hücre hatlarında zayıf sitotoksik etki sergilemiştir. Çalışmanın ikinci kısmı; Astragalus türlerinden izole edilen endofit funguslarla Astragalus sikloartanları üzerinde gerçekleştirilen biyotransformasyon çalışmalarını kapsamaktadır. Astragalus condensatus ve Astragalus angustiflorus türlerinin çeşitli dokularından endofitik funguslar izole edilerek ITS sekans analizlerine dayalı moleküler yöntemlerle tanılanmıştır. İzole edilen fungal endofitler ile anti-aging etkilerinden dolayı son dönemde önemli hale gelmiş ve sadece Astragalus türlerinde bulunan sikloastragenol (CA) ve türevleri [astragenol (AG), siklokantogenol (SKG) ve 20(27)-nor CA] üzerinde gerçekleştirilen biyotransformasyon çalışmaları sonucunda 19'u yeni 27 biyotransformasyon ürünü izole edilmiştir. Elde edilen metabolitlerin yapıları 1D-, 2D-NMR, HRTOFMS ve LC-MS analizleri kullanılarak aydınlatılmıştır., Natural products offer unique chemical structures with a wide variety of biological activities that have found multiple uses in many therapeutic areas. It is generally accepted that natural products are the future of drug discovery due to their unique structural diversity, specific biological interactions with molecular targets resulted from a long evolutionary process and still largely unexplored natural product resources. Filamentous fungi have been one of the most studied whole cell systems for microbial natural product isolation and biotransformation of natural products. Among them, plant associated endophytic and pathogenic fungi have received attention as biocatalysts in modification of complex natural products, due to their ability to produce special enzymes and chemicals for colonization of plant tissues. This study consists of two different parts. The first part includes isolation, structure elucidation and bioactivity screening studies of the fungus Septofusidium berolinense. Further investigation on this strain resulted in the isolation of a new (GE-01) and a known (GE-02) compound. The compounds exhibited broad-spectrum antibacterial activity against all clinical test strains [methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA), Pseudomonas aeruginosa, and vancomycin-resistant Enterococcus faecium (VREF)] with MIC values in the range of 20-40 µg/ml. Cytotoxicities of the compounds were evaluated against five human cancer cell lines (CaCo-2, Hela, MCF7, U87MG and PC3) using MTT assay. GE-02 demonstrated notable cytotoxic activity against all cell lines with IC50 values in the range of 5.2-22.3 µg/ml, whereas compound GE-01 showed weak activity toward the two cell lines CaCo-2 and Hela. The second part consists of biotransformation studies performed on Astragalus cycloartanes by endophytic fungi isolated from Astragalus species. The endophytic fungi isolated from different parts of Astragalus condensatus and Astragalus angustiflorus were characterized by molecular phylogenetic analysis based on their ITS sequences. The biotransformation studies performed on cycloastragenol (CA) and its derivatives [astragenol (AG), cyclocanthogenol (SKG) and 20(27)-nor CA], which have recently become important due to their anti-aging effects and are only present in Astragalus genus, by using endophtic fungi afforded 27 biotransformed products, including 19 new metabolites. Their structures were established by the extensive use of 1D-, 2D-NMR, HRTOFMS and LC-MS analysis.

Fabaceae (Leguminosae) familyasında yer alan Astragalus cinsi, Dünya'da yaklaşık 3000 ve Türkiye'de 224'ü endemik olmak üzere 445 tür ile temsil edilmektedir. Astragalus türlerinin kökleri çok eski yıllardan beri halk arasında terlemeyi önleyici, tonik ve diüretik olarak kullanılmaktadır. Ayrıca şeker hastalığının, nefritin, löseminin ve rahim kanserinin tedavisinde de kullanım alanı bulmaktadır. Astragalus köklerinin bilinen biyolojik aktif bileşenleri, polisakkaritler ve saponinler olmak üzere iki temel kimyasal bileşik sınıfında toplanmıştır. Bugüne kadar sikloartan yapısında 400'den fazla saponin tanımlanmış ve bunların yarısı yaklaşık 200 Astragalus cinsinden izole edilmiştir. Sikloartan yapısındaki saponinlerin en zengin kaynağını oluşturan Astragalus cinsine ait türler, bunların ekstreleri ve izole edilen bileşikler antiinflamatuvar, karaciğer koruyucu, antipiretik, bağışıklık sistemini uyarıcı, antioksidan, antiviral ve antineoplastik etkiler göstermeleri nedeniyle dikkat çekmektedir. Bu çalışmada Astragalus compactus bitkisinin toprak altı kısımları üzerinde fitokimyasal çalışmalar yapılmıştır. Bitki köklerinin metanol ekstresinin fraksiyonlanması ile elde edilen alt fraksiyonlardan, çeşitli kromatografik teknikler (kolon kromatografisi, vakumlu sıvı kromatografisi ve orta basınçlı sıvı kromatografisi) kullanılarak sikloartan triterpen saponin yapısında Astragalozit I, Astragalozit II, Astragalozit IV, Astrasieversianin II ve Siklosefalozit II bileşikleri saf olarak izole edilmiştir. Bileşiklerin yapı analizleri spektral yöntemler yardımıyla gerçekleştirilmiştir. Anahtar kelimeler: Astragalus compactus, doğal bileşikler, Fabaceae, saponin, sikloartan, triterpen. Astragalus L. genus that belongs to Fabaceae (Leguminosae) family is represented by 445 species including 224 endemic species in Turkey. The roots of Astragalus sp. have been used as an antiperspirant, tonic and diuretic among people since ancient years. They have also been used in the treatment of diabetes mellitus, nephritis, leukemia and uterine cancer. Known biologically active compounds of Astragalus roots have been collected in two major classes of chemical compounds; including polysaccharides and saponins. Up to now, more than 400 cycloartane-type saponins were determined and around 200 of them were isolated from Astragalus genus. The species of Astragalus genus which are the richest source of cycloartane type saponins have been considered important because of their extract's and isolated compound's wide range of biological activities known as anti-inflammatory, hepatoprotective, antipyretic, immunostimulant, antioxidant, antiviral and anti cancer. In this study, phytochemical studies heve been performed on the underground parts of Astragalus compactus. The compounds of Astragaloside I, Astragaloside II, Astragaloside IV, Astrasieversianin II and Cyclosephaloside II were isolated using several chromatographic techniques (open column chromatography, vacuum liquid chromatography, and medium pressure liquid chromatography) on the subfractions obtained by fractionation of methanol extract of the roots. Structure determination of the compounds was performed by using spectral techniques.Key Words: Astragalus compactus, cycloartane, Fabaceae, natural compounds, saponins, triterpene. 125

This study concerned the taxonomic revision of Astragalus L. Section Onobrychoidei DC in Turkey. The morphological, cytological, and phenological characteristics of 29 species in this section are discussed. Moreover, 11 names at specific levels are reduced to synonymy: Astragalus eskishehiricus, A. Hololeucoides, A. Sakaryaensis, A. Phanothrix, A. Canescens, A. Robertianus, A. Rausianus, A. Tunceliensis, A. Pseudovegetus, A. Bingoellensis, and A. Bithynicus. The conservation statuses based on the IUCN Red List categories are mentioned for endemic taxa.

Parlak N. D., Astragalus isauricus Üzerinde Farmakognozik Araştırmalar, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Farmakognozi Programı, Yüksek Lisans Tezi. Ankara, 2015. Astragalus cinsi (Fabaceae) Türkiye florasında 224'ü endemik olmak üzere 445 tür ile temsil edilmektedir. Astragalus türleri Anadolu'da kitre zamkı elde etmek amacı ile çok uzun yıllardır kullanılmaktadır. Ayrıca karaciğer koruyucu, diüretik, kardiyoprotektif, antidiyabetik, antienflamatuvar, antioksidan, immunstimülan, antiviral özellikleri bilinmektedir. Astragalus türleri; triterpenoit saponinler, polisakkaritler, flavonoitler, organik asitler ve alkaloitler taşımaktadır. Astragalus sikloartan saponinlerinin birçok kanser hücresine karşı güçlü sitotoksisite gösterdiği, inflamasyon ve platalet agregasyonunu inhibe ettiği, Nf-κB inhibisyonu yaptığı, enfarktüsü inhibe ettiği, antihipertansif etki gösterebildikleri ve daha birçok aktiviteye sahip oldukları tespit edilmiştir. Bu tez çalışmasında Türkiye'de endemik olan ve üzerinde fitokimyasal çalışma yapılmamış olan Astragalus isauricus bitkisinin köklerinden sekonder metabolitlerin, özellikle sikloartan saponinlerin izolasyonunun ve yapı tayinlerinin yapılması amaçlanmıştır. Astaragalus isauricus'un toprak altı kısımlarının sulu ekstresi üzerinde yürütülen kromatografik çalışmalar sonucunda; bir aminoasit [triptofan (DP-1)] ve üç sikloartantriterpen [astragalozit IV (DP-2), astragalozit I (DP-3) ve astragalozit II (DP-4) saponin bileşiği elde edilmiştir. Parlak N. D., Pharmacognostical Investigations on Astragalus isauricus. Hacettepe University Institute of Health Sciences, Pharmacognosy Program, M. S. Thesis, Ankara, 2015. The genus Astaragalus is represented by 445 species 224 of which are endemic in Turkish flora. Astragalus species have been used to obtain `gum tragacanth` for many years. Also, numerous Astragalus species have been used for their hepatoprotective, diuretic, cardioprotective, antidiyabetic, antiinflammatory, antioxidant, immunstimulant and antiviral properties. Astragalus species contain triterpenoid saponins, polysaccharides, flavonoids, organic acids and alkaloids. It has been determined that, cycloartane saponins of Astragalus exhibit; significant cytotoxicity toward many type of cancer cell lines, inhibits inflamation and platelet agregation, Nf-κB inhibition, infarcts inhibition, antihipertansive effect and many other activities. The isolation and structure elucidation of secondary metabolites especially cycloartane saponins from the roots of Astragalus isauricus which is endemic in Turkey and has not previously studied, has been aimed. As a result of chromatographic studies on Astragalus isauricus roots, an aminoacid [triptofan (DP-1)] and three cycloartane triterpenoid [astragaloside IV (DP-2), astragaloside I (DP-3) and astragaloside II (DP-4)] saponins were isolated. 129

In this research, the morphological, anatomical, palynological, and cytological characteristics of the section Alopecuroidei DC. species belonging to genus Astragalus L. in Turkey were studied. As a result of this study, the members of the Alopecuroidei section represented by 22 taxa were evaluated under 24 taxa. While 3 taxa were reduced to synonyms, 4 new taxa have been added to the literature. Those are Astragalus aytatchii Akan & Civelek, A. ovabaghensis Akan & Aytaç, A. bahcesarayensis Akan, Fırat & Ekici, and A. ekicii H.Duman & Akan. In addition, it was determined that A. edmondi (Kuntze) Sheld. and A. maximus Willd. var. dasysemius Chamb. & Matthews were synonymies of A. decurrens Boiss. and A. alopecurus Pall., respectively. Although A. macrocephalus Willd. subsp. macrocephalus, A. erythrotaenius Boiss., and A. bracteosus Boiss. & Noé were previously stated to be endemic for Turkey, they are now found not to be endemic. Moreover, it was decided that Astragalus trichocalyx Trautv. is illegitimate and the name of A. petropolitanus Sheld. is valid. In this study, Astragalus genuflexus Freyn & Sint. was reevaluated as a distinct species.

Astragalus silifkeense Dinç, Aytaç & Doğu, sp. nov. (Fabaceae, sect. Astragalus Bunge) is described as a new species from Silifke (Mersin Province), in southern Anatolia, Turkey. The new species is closely related to A. columnaris Boiss., endemic to Denizli in western Anatolia, and A. gilvus Boiss. in Ankara Province, Turkey. Taxonomic descriptions, as well as pollen and seed characters of the new species, are presented. The new species grows in an open Abies cilicica (Antoine & Kotschy) Carrière forest. The geographical distribution of the new species, along with that of A. columnaris and A. gilvus, is shown. The new species is compared with is relatives A. columnaris and A. gilvus.

The fatty acid compositions of root and shoot samples of some Astragalus L. (Fabaceae) taxa [A. gossypinus Fisch., A. amblolepis Fisch., A. edmondi (Kuntze) Sheld., A. tigridis Boiss., A. aleppicus Boiss., A. suberosus Banks & Sol. subsp. suberosus Banks & Sol., A. gummifer Labill., A. diphtherites Fenzl var. diphtherites Fenzl, and A. gymnalopecias Rech.f.] growing in the east and southeast of Turkey were determined by gas chromatography. Astragalus species contained palmitic (C 16:0) (20.13%-53.8%), linoleic (C 18:2w-6) (13.25%-41.06%), oleic (C 18:1w-9) (5.78%-25.7%), linolenic (C 18:3w-3) (6.1%-22.89%), and stearic acid (C 18:0) (5.16%-13.1%) in the roots and linolenic (8.9%-51.42%), palmitic (20.16%-44.88%), linoleic (7.34%-27.57%), oleic (2.45%-17.91%), and stearic acid (4.28%-8.31%) in the shoots as major components. In this study the fatty acid composition of Astragalus species showed uniform fatty acid patterns. Palmitic and stearic acids were the major saturated and linoleic and linolenic acids were the major unsaturated fatty acids in the roots and shoots.

Bu tezde sikloastragenol ve 34 türevinin sentezi, karakterizasyonu ve sitotoksik aktiviteleri çalışılmıştır. Çalışılan 35 molekülün, PC-3 (insan prostat kanseri), HT-29 (insan kolon kanseri), MDA-MB-231 (insan meme kanseri) ve MCF-7 (insan meme kanseri) hücre hatları üzerindeki inhibisyon etkisi MTT test yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Bu moleküllerin içinden 20(R),24(S)-epoksi-3β,6α,16β,25-tetrahidroksisikloartan-3,6-dipivalat- türevi C19, MDA-MB-231 hücre hattında gösterdiği 6.20 µM IC50 değeri ile en aktif molekül olarak belirlenmiştir. Moleküllerin lineer yapı –aktivite ilişkileri daha önceki çalışmalardan farklı olarak Yapı-Aktivite Yüzey Indeksi (YAYI) yaklaşımı ile değerlendirilmiştir. Moleküllerin YAYI grafikleri yapı ile aktivite arasındaki ilişkiyi açıklayabilmek için yapay sinir ağları (YSA) regresyonu modeli gibi non-lneer yöntemler yerine klasik çoklu lineer regresyon modeli (ÇLR), temel bileşenler regresyonu modeli (TBR), ya da kısmi en küçük kareler (KEK) yönteminin kullanılmasının anlamsız olduğunu göstermiştir. Nitekim tüm hücre hatlarında en yüksek regresyon katsayısı ve en düşük farkların karelerinin toplamı değerleri yapay sinir ağı regresyonu modelinde elde edilmiştir. Bunlara ek olarak YAYI grafikleri molekül seti içindeki aktivite tepelerini aydınlatmamızda yardımcı olmuştur. YAYI değerlerinin ve heatmap grafiklerinin yardımı ile HT-29 hücrlerinde iki, PC-3, MCF-7 ve MDA-MB-231 hücre hatlarında 1'er tane aktivite tepesi oluşturan molekül çifti belirlenmiştir. In this thesis, synthesis, characterization, cytotoxic activities of cycloastragenol (C1) and its 34 derivatives were described. The effect of derivatives on the growth of PC-3 (human prostate adenocarcinoma), HT-29 (human colon colorectal adenocarcinoma), MDA-MB-231 (human breast adenocarcinoma), MCF-7 (human breast adenocarcinoma) human cancer cell lines was determined using MTT assay. In this series, (-20(R),24(S)-epoxy-3β,6α,16β,25-tetrahydroxycycloartane-3,6-pivalate) C19 was found to be the most active compound with its 6.20 µM IC50 values on MDA-MB-231 cell line. Linear structure activity relationship of these derivatives were inspected via Structure Activity Landscape Index (SALI) approach that was distinctive compared to other studies in this thesis. SALI graphs of the molecules indicated that it was unmeaningful to build models with classical linear regression like multiple linear regression (MLR), principle component regression (PCR) and partial least square regression (PLS) in stead of non-lineer regression model artifical neural network (ANN). Best regression coefficients and lowest sum of squares of error values were obtained with artifical neural network models in all cell line. Besides, SALI graphs were useful in determining activity cliffs of the molecule set. As an outcome of the SALI calculations and heatmap graphs, we identified two activity cliffs in HT-29, one each in PC-3, MCF-7 and MDA-MB-231 cell lines. 358

Bu çalışmada, ülkemizdeki Astragalus (Leguminosae) cinsi Macrophyllium seksiyonuna ait 6 taksonun, anatomik (yaprakçık ve petiyol), polen, yaprak yüzeyi ve mikromorfolojileri incelenmiş, morfolojik veriler ve coğrafik yayılışları verilmiştir. Petiyol anatomisinin sistematik bakımdan önem arz ettiği ortaya konmuştur. Ayrıca Çalışılan türlerin tamamının polenleri radiyal simetrili ve izopolar olarak saptanmıştır. Yaprakçıklar stoma bakımından amfistomatik olup, alt ve üst yüzeydeki stoma sayıları farklılık gösterebilmektedir. Tohum yüzeyi ise retikülat, rugulat veya retikülat-rugulat ornamentasyon göstermektedir. In this study, 6 taxa of Macrophyllium section belonging to Astragalus (Leguminosae) was examined with regard to anatomical (leaflets and petioles), the pollen, leaf surface and seed features. Moreover, morphological data and geographical distribution of the species are given. The petiole anatomy has an important Petiole anatomy has been demonstrated that has importance role from systematic aspect. The pollen grains has radial symmetry and isopolar. The leaflets are amphistomatic wherein the number of stomata varies at the upper and lower surface. seeds were examined reticulate or reticulate- rugulat ornamentation using scanning electron microscopy. 90

Odun kompoziti endüstrisinde artan hammadde ihtiyacı, araştırmacıları lignoselülozik materyallerin değerlendirilmesine itmiştir. Günümüzde yıllık bitki ve tarımsal atıklar alternatif hammadde kaynağı haline gelmiş olup; pirinç kabuğu, çay fabrikası atığı, buğday sapları, kamış, fındık, fıstık, badem ve ceviz kabuğu, bambu, pamuk ve Ayçiçek sapları, mısır koçanı, keten atıkları, çam yaprak ve kozalağı gibi birçok lignoselülozik materyalin yongalevha üretiminde kullanılabilirliliği üzerine araştırmalar yapılmıştır. Geven; Türkiye’de kapalı tohumlu (Angiosperm) bitkiler arasında en fazla tür çeşitliliğine sahip, ülkenin her yerinde bol miktarda yetişen, çok yıllık, dikenli veya dikensiz genellikle yarı odunsu çalıdır. Bu çalışmada; geven bitkisinin (Astragalus aureus WILLD) yongalevha üretiminde kullanılabilirliği araştırılmış, ladin yongalarıyla farklı oranlarda karıştırılarak kullanılmıştır. Deneme levhalarının; su alma, kalınlık artımı, eğilme direnci, eğilmede elastikiyet modülü, yüzeye dik çekme direnci ve formaldehit emisyonu değerleri ASTM ve TSEN standartlarına göre belirlenmiş ve sonuçların istatistiksel olarak değerlendirmesi yapılmıştır. Elde edilen verilere göre, %50 oranında geven kullanımıyla, levhanın mekanik özelliklerinde iyileşme, formaldehit emisyonu değerinde ise yaklaşık %70 oranında bir azalma gözlemlenmiştir. Rising demands for raw material in the wood composites industry has led the researchers to evaluate lignocellulosic materials. Nowadays, the suitability of annual plants and agricultural wastes as rice husk, tea factory waste, wheat straw, reed, hazelnut, bamboo, cotton and sunflower stalks, peanut, almond and walnut shells, corn cobs, flax waste, pine leaves and cones have researched and this materials have become an alternative source of raw materials for particleboard industry. Astragalus, which has the largest genus in Angiosperms of Turkey and grows in abundance all over the country, is perennial, thorny or thornless, usually semi- woody shrubs. In this study, the suitability of Astragalus plant was investigated for particleboard manufacture. Astragalus was used as admixture with spruce chips in different ratios. According to the related ASTM and EN standards; water absorption, thickness swelling, flexural strength, flexural modulus of elasticity, perpendicular to the surface tensile strength, and formaldehyde emission values of the particleboards were determined and the results were statistically evaluated. According to the findings obtained, using 50% Astragalus, improved themechanical properties and decreased approximately 70% of formaldehyde emission values.

Ülkemizin Astragalus L. cinsine ait Malacothrix Bunge seksiyonunun reviziyonu yapılmıştır. Seksiyona ait türlerin morfolojik, palinolojik ve tohum yüzeyleri çalışılmış, tür tanım anahtarı, tür tanımları, coğrafik yayılışları, tehlike kategorileri ve yetişme ortamları ile polen ve tohum yüzey özelliklerine dayalı tür tanım anahtarı verilmiştir. A. aladagensis Podlech & Ekici, A. pseudocylindraceus Bornm., A. comosoides Chamb. & Matthews, A. pulchellus Boiss.?un sinonim olduğu anlaşılmıştır. A. griseus Boiss. ile A. goeznensis Eig?in Malacothrix seksiyonuna ait olmadığı tespit edilmiştir. A. argentophyllus Taeb & Uzunh. bilim dünyası için yeni takson olarak tanıtılmıştır. Yaklaşık 1,5 asır önce toplanan ve tip örnekleri üzerinden yeni tür olarak tanımlanan A. adiyamanensis Podlech & Ekici ile A. calvertii Podlech & Ekici yeniden toplanmıştır. Bu çalışma öncesi 11 takson ile temsil edilen Malacothrix seskiyonu (A. griseus şüpheli kayıt ve A. austro-aegaeus Yunanistan adalarından) çalışma sonucunda elde edilen bulgular ve yapılan yeni düzenlemeler sonucunda, takson sayısı 16?ya yükseltilmiştir. 16 taksondan 10 takson endemik olup endemizm oranı % 62,5 dir. The present study is a revision of Astragalus L. sect. Malacothrix Bunge in Turkey. The morphologic and seed surface of species attributed to this section is investigated. The diagnostic key to the species, descriptions, geographical distributions, threat categories, habitats and the diagnostic key based on characteristic features of pollen and seeds surface are given for each species. Some species are reduced to the synonymy such as, A. aladagensis Podlech & Ekici, A. pseudocylindraceus Bornm., A. comosoides Chamb. & Matthews, A. pulchellus Boiss. It is indicated that A. griseus Boiss. and A. goeznensis Eig are not assigned to the section Malacothrix Bunge. A. argentophyllus Taeb & Uzunh. is introduced as a new taxon to the science world. A. adiyamanensis Podlech & Ekici and A. calvertii Podlech & Ekici, which were described as new taxa by their type specimens, are collected for first time after nearly 150 years. There were 11 taxa in sect. Malacothrix (A. griseusas a doubtfuly recordand A. austro-aegaeus from Greec Islands). As a result of present study, the count of species is raised to 16, and 10 of them are endemic, so the endemicity rate of this section is 62,5 %. 175

Toksoplazmoz, immün sistemi baskılanmış hastalarda ve AIDS?lilerde ciddi klinik tablolara neden olmaktadır. Atovakuon yan etkileri az olan bir antiprotozaoldır. Astragalus memebranaceus kök ekstresinin (AmE) immüniteyi stimüle etme etkisi ve fagositer hücrelerin aktivitesini arttırdığı, enfeksiyonlarda immünmodülatör etkiye sahip olduğu gösterilmiştir.Bu çalışmada; deneysel olarak Toxoplasma gondii ile enfekte edilen farelerde, atovakuon ve AmE tek tek ve kombinasyon olarak kullanılarak tedaviye ve IL-2, IL-12, INF gamma sitokin seviyelerine etkisinin olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla her biri sekiz BALB/c fareden oluşan dört deney grubu oluşturulmuş ve tüm fareler 2x10 üzeri 4/ml T.gondii RH suşu trofozoiti ile intraperitoneal yolla enfekte edilmiştir. 24 saat sonra, kontrol (K) grubu dışında, Atovakuon (Ato) grubuna atovakuon, Astragalus (Astra) grubuna AmE ve Ato+Astra tedavi grubuna ise atovakuon ve AmE birlikte oral gavaj yolu ile verilmiştir. Sekizinci günde tüm farelerden alınan periton sıvıları Thoma lamında sayılarak trofozoit sayıları belirlenmiş ve serum örneklerinin IL-2, IL-12, INF gamma düzeyleri ELISA ile araştırılmıştır. Ato+Astra tedavi grubundaki trofozoit sayısı; K, Ato ve Astra gruplarındaki trofozoit sayılarından anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p

Bu çalışmada Elazığ ilinden toplanan bazı Astragalus L. bitki türlerinin tohum yağ asitlerinin bileşimleri GC. yöntemi ile incelenmiştir. İncelenen Astragalus türlerinin (Astragalus decurrenss Boiss., Astragalus densifolius Lam, Astagalus oleifolius, Astragalus kurdicus, Astragalus macrocephalus Willd. subsp. finitimus) tohum yağları; doymamış yağ asitleri olarak; (%29?44) linoleik asit, (%11?29) oleik asit ve (%19?37) arasında linolenik asit içermektedir. Doymuş yağ asitleri olarak stearik asit, palmitik asit, margarik asit, behenik asit ve lignoserik asit bulunmaktadır. Çalışılan Astragalus taksonlarının yağ asidi kompozisyonu genel yağ asidi profili göstermektedir. Tohum yağlarındaki başlıca doymuş yağ asitleri palmitik (%8?17) ve stearik (%2?4) asitlerdir. Doymamış yağ asitlerin miktarı doymuş yağ asitlerinden çok yüksektir. İncelenen Astragalus taksonlarına ait tohum yağ asitlerinin analizinden elde edilen sonuçlar yağ asitlerinin besinsel değeri ve Astragalus cinsi içindeki kemotaksonomik ilişkiler bakımından tartışılmıştır.Anahtar Kelimeler: Tohum yağ asidi, Fabaceae, Astragalus, Kemotaksonomi Investigation of Seed Fatty Acid Compositions of Some Astragalus (Vetch) L. SpeciesIn this study, the fatty acid contents of some Astragalus L. (Fabaceae) species collected from Elazığ vicinity were determined by GC techniques. The seed oils of Astragalus sp. (Astragalus decurrenss Boiss., Astragalus densifolius Lam, Astagalus oleifolius, Astragalus kurdicus, Astragalus macrocephalus Willd. subsp. finitimus) have contained linoleic (%29?44), oleic (%11-29) and linolenic acids (%19?37) as unsaturated fatty acids. Stearic, palmitic, margaric, behenic, lignoceric acids were also found as saturated fatty acids. Fatty acid composition of the studied Astragalus taxa showed uniform fatty acid profiles. Palmitic (8-17%) and stearic (2-4%) acids were the major saturated fatty acids in the seed oils. The amounts of unsaturated fatty acids were much higher than saturated fatty acids. The results from the fatty acids analysis of the Astragalus seed oils were dissuced in therms of nutrition and chemotaxonomic relationships within the Astragalus genus.Key words: Seed fatty acid, Astragalus, Fabaceae, Chemotaxonomy 53

Bu çalışmada, ülkemizdeki Astragalus L. (Fabaceae) cinsi Uliginosi Gray (A. falcatus Lam., A. odoratus Lam.) ve Ornithopodium Bunge (A. ornithopodioides Lam., A. stevenianus DC. var. stevenianus, A. stevenianus DC. var. kochianus (Sosn.) Chamb., A. jodostachys Boiss. & Buhse ) seksiyonlarına ait taksonların morfolojik, anatomik (kök, gövde, yaprakçık, petiyol ve meyve), palinolojik ve mikromorfolojik özellikleri incelenmiş, ayrıca tür tanım anahtarı, tür tanımları ve coğrafik yayılışları verilmiştir. Elde edilen en son taksonomik verilere göre, Euodmus Bunge seksiyonunun ismi Uliginosi olarak kullanılmıştır. Ornithopodium seksiyonuna ait A. stevenianus var. stevenianus ve A. stevenianus var. kochianus taksonları birleştirilmiştir. In this study, the morphological, anatomical (root, stem, leaflet, petiole and fruit) palynological and micromorphological characters of genus Astragalus L. in Turkey belonging to sections Uliginosi Gray (A. falcatus Lam., A. odoratus Lam.) and Ornithopodium Bunge (A. ornithopodioides Lam., A. stevenianus DC. var. stevenianus, A. stevenianus DC. var. kochianus (Sosn.) Chamb., A. jodostachys Boiss. & Buhse have been investigated. Moreover, identification key, descriptions of the species and geographical distribution of the species are given. According to latest taxonomic data, it is determined that the name of the section of Euodmus Bunge is Uliginosi. A. stevenianus var. stevenianus and A. stevenianus var. kochianus belonging to section Ornithopodium have been compounded. 172

Bu çalışma, 2011-2012 sezonunda Diyarbakır ili çevresindeki dört farklı lokasyonda bulunan çayır-mer'a alanlarında yürütülmüştür. Çalışmada bazı baklagil yem bitkisi türleri (Trifolium, Vicia, Lathyrus, Astragalus) çiçeklenme döneminde toplanmış olup bazı makro ve mikro besin element değerleri belirlenmiştir. Çalışmanın sonucuna göre; Trifolium, Vicia, Lathyrus ve Astragalus türlerinde sırasıyla fosfor (P) oranları % 0.13 - 0.74, % 0.18 - 0.63, % 0.18 - 0.57, % 0.24 - 0.58; potasyum (K) oranları % 0.38 - 5.31, % 0.10 - 5.84, % 0.72 - 4.43, % 0.36 - 4.98; kalsiyum (Ca) oranları % 0.02 - 1.28, % 0.08 - 1.02, % 0.19 - 0.71, % 0.37 - 0.75; magnezyum (Mg) oranları % 0.12 - 0.52, % 0.10 - 0.54, % 0.21 - 0.43, % 0.20 - 0.49; bakır (Cu) oranları 0.99 - 18.81 µg/g, 0.93 - 15.85 µg/g, 0.64 - 13.83, 1.49 - 12.15 µg/g; nikel (Ni) oranları 0.27 - 12.30 µg/g, 0.76 - 8.85 µg/g, 2 - 8.91 µg/g, 0.58 - 8.12 µg/g; selenyum (Se) oranları 0.02 - 1.11 µg/g, 0.06 - 0.91 µg/g, 0.24 - 0.85 µg/g, 0.30 - 0.96 µg/g; krom (Cr) oranları 0.02 - 1.14 µg/g, 0.09 - 1.30 µg/g, 0.05 - 1.06 µg/g, 0.39 - 0.68 µg/g; mangan (Mn) oranları 6.81 - 35.64 µg/g, 7.81 - 21.90 µg/g, 9.72 - 23.01 µg/g, 16.02 - 30.81 µg/g; çinko (Zn) oranları 7.01 - 42.99 µg/g, 4.90 - 56.94 µg/g, 4.43 - 35.23 µg/g, 10.05 - 21.86 µg/g aralıklarında değişim gösterdiği tespit edilmiştir. Çalışılan türlerde genel olarak makro ve mikro besin elementi düzeyleri literatür doğrultusunda normal değerlerde seyrederken bazı Trifolium türlerinde fosfor miktarının az da olsa yüksek çıktığı belirlenmiştir. Ayrıca potasyum miktarının diğer türlere oranla bazı Vicia türlerinde üst sınırda yani kritik düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Bunlara ilaveten çalışılan türlerde mangan oranlarının, literatür bulgularındaki değerlerden düşük çıktığı gözlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Trifolium, Vicia, Lathyrus, Astragalus, Besin Elementleri, Çayır-Mer’a This study was carried out on pastures and forage lands of Diyarbakır province surroundings as four locations in 2011-2012 growing seasons. In the study, some legume forage species (Trifolium, Vicia, Lathyrus, Astragalus) were collected at blooming stages and some of macro and micro nutrients were determined. According to study results in the micro and macro elements rations of Trifolium, Vicia, Lathyrus and Astragalus were determined respectively 0.13 - 0.74 %, 0.18 - 0.63 %, 0.18 - 0.57 %, 0.24 - 0.58 % in phosphorus (P); 0.38 - 5.31 %, 0.10 - 5.84 %, 0.72 - 4.43 %, 0.36 - 4.98 % in potassium (K); 0.02 - 1.28 %, 0.08 - 1.02 %, 0.19 - 0.71 %, 0.37 - 0.75 % in calcium (Ca); 0.12 - 0.52 %, 0.10 - 0.54 %, 0.21 - 0.43 %, 0.20 - 0.49 % in magnesium (Mg); 0.99 - 18.81 µg/g, 0.93 - 15.85 µg/g, 0.64 - 13.83, 1.49 - 12.15 µg/g in copper (Cu); 0.27 - 12.30 µg/g, 0.76 - 8.85 µg/g, 2 - 8.91 µg/g, 0.58 - 8.12 µg/g in nickel (Ni); 0.02 - 1.11 µg/g, 0.06 - 0.91 µg/g, 0.24 - 0.85 µg/g, 0.30 - 0.96 µg/g in selenium (Se); 0.02 - 1.14 µg/g, 0.09 - 1.30 µg/g, 0.05 - 1.06 µg/g, 0.39 - 0.68 µg/g in chrome (Cr); 6.81 - 35.64 µg/g, 7.81 - 21.90 µg/g, 9.72 - 23.01 µg/g, 16.02 - 30.81 µg/g in mangenese (Mn); 7.01 - 42.99 µg/g, 4.90 - 56.94 µg/g, 4.43 - 35.23 µg/g, 10.05 - 21.86 µg/g in zinc (Zn). While the macro and micro elements with the studied species were determined in normal values parallel to the literatures, the phosphorus was obtained a little bit higher in some Trifolium species. Besides this potassium was determined at critical level (upper limit) in some Vicia species in comparison with the other species. In addition to this, it is observed that the mangenese rations with studied species were found lower than the literature findings. KeyWords: Trifolium, Vicia, Lathyrus, Astragalus, Nutrient Elements, Grass Fodder

Mikroorganizmalar tarafından çok çeşitli reaksiyonlar katalizlenmektedir. Mikrobiyal transformasyon, bazı biyolojik aktif ürünlerin yapılarının modifiye edilmesi ve doğal ürün metabolizmasının çalışılması açısından ekonomik ve ekolojik olarak uygulanabilir bir teknoloji olarak görülmektedir.Bu tezin amacı, farmakolojik etkilerinden dolayı son günlerde önemli hale gelmiş Astragalus cinsi sikloartan grubu sapogenollerinden olan siklokantogenol (SKG) ve astragenol (AG) üzerinde mikrobiyal transformasyon çalışmaları gerçekleştirmek, yeni türevler elde etmek ve sitotoksisitelerini incelemektir.Bu çalışmada, uygun besin ortamları kullanılarak Nocardia sp. NRRL 5646 bakterisi ile Cunninghamella blakesleeana ATCC 8688a (NRRL 1369) ve Glomerella fusarioides ATCC 9552 fungusları üretildikten sonra, organizmaların katalizlediği reaksiyonların sonucunda oluşan biyotransformasyon ürünleri incelenmiş ve karakterizasyonları yapılmıştır. Son olarak, oluşan yeni metabolitler, sitotoksisitelerinin belirlenmesi için MTT testine tabi tutulmuştur.C. blakesleeana fungusunun SKG ile gerçekleştirilen biyotransformasyon çalışması, C-11 pozisyonunda primer alkol içeren bir major molekülün eldesi ile sonuçlanırken, aynı fungusun AG ile yapılan biyotransformasyon çalışması sonucunda 3 farklı metabolit elde edilmiştir. Major molekülün C-12 pozisyonunda hidroksil grubu içerdiği belirlenmiştir. Diğer iki molekül 10,11 epoksi halkasına sahip olduğu bulunmuştur ve bunlardan birinin ayrıca C-6 pozisyonunda hidroksil grubu yerine keton grubu taşıdığı saptanmıştır. G. fusarioides fungusunun SKG ile yapılan biyotransformasyon çalışması sonucunda Baeyer-Villiger tipi oksidasyon sonrası 3,4-seko ürün oluşmuştur.Sonuç olarak beş biyotransformasyon ürünü elde edilmiştir ve bu bileşikler doğa ve literatür için yenidir. Ayrıca biyotransformasyon ürünleri kanser hücre hatlarına karşı anlamlı sitotoksisite göstermemiştir (>100 uc). Microorganisms catalyze a wide variety of reactions. Microbial biotransformation is regarded as economic, ecological and applicable technology to modify biologically active molecules, and to study natural product metabolism.Aims of this thesis are to perform microbial transformation studies on cyclocanthogenol (SKG) and astragenol (AG), pharmacologically important cycloartane type sapogenols of Astragalus genus, to obtain new metabolites, and to determine their cytotoxicities.In this study, after cultivating Nocardia sp. ATCC 8688a, Cunninghemalla blakesleeana NRRL 5646 (NRRL 1369) and Glomerella fusarioides ATCC 9552 using the ideal nutrient media, the biotransformation products, formed by enzymatic catalyses of the organisms, were isolated and characterized by chromatographic and spectral methods, respectively. Finally, the new metabolites were tested by MTT assay to determine their cytotoxicities.The biotransformation studies on C. blakesleeana with SKG resulted in isolation of a major molecule with primary alcohol group at C-11 position, whereas AG provided 3 new metabolites with the same fungus. The major metabolite had a hydroxyl group at C-12 position. The other metabolites had C-10,11-epoxy ring, and one of them included a ketone group at C-6 position instead of a hydroxyl group. G. fusarioides yielded a major metabolite possesing a 3,4-seco functionality in the ring A, derived from Baeyer-Villiger type oxidative reaction.Consequently, five biotransformation metabolites were obtained from AG and SKG, which were new compounds for nature and literature. However, none of the metabolites showed significant cytotoxicity toward cancer cells (>100 uc). 131

Bu çalışmada geven (Astragalus), sığırkuyruğu (Verbascum Thapsus) ve ayçiçeği (Helianthus annuus) bitkileri peletlenerek diğer katı yakıtlara göre yanma özelliklerini araştırmak amaçlanmıştır. Bu amaçla Taguchi Optimizasyon Metodunu kullanarak bitkilerimizi belirli oranlarda karıştırıp maksimum ısı değeri, düşük nem ve düşük kül içeren pelet yakıtı bulunmaya çalışılmıştır.Yapılan hesaplamalar sonucu nem, kül ve ısı değeri için ayrı ayrı optimum değerler bulunmuştur. Bu değerler arasında ısı değeri baz alınarak nem ve kül için tahmini optimum değerler hesaplanmıştır. Hesaplanan optimum değerler; ısıl değer için 4526,05 cal, nem için %6,93 ve kül için %2,92'dir. Bu değerlerden peletin nem ve kül içeriklerinin düşük, kalorisinin ise, Türkiye'de mevcut konutların ısıtılmasında kullanılan yakacak maddelerinden prina, linyit, odun, talaş, hayvan ve bitki artıklarının kalorisinden fazla, tarımsal atıkların kalorisi düzeyinde olduğunu göstermektedir. Yapılan değerlendirmeler ışığında, biyokütle enerji kaynaklarının çeşitlendirilmesi ve yeni istihdam alanlarının yaratılması konusunda, Türkiye'de tarıma elverişli olmayan alanlarda enerji bitkisi olarak yetiştirilebilecek bitkilerin peletlenerek konut ısıtmasında yakacak olarak kullanılması mümkün görünmektedir. In this study, wild liquorice (Astragalus), great mullein (Verbascum Thapsus) and sunflower (Helianthus annuus) have been pelletized to search their burning behaviors to other fuels. With this aim, plants have been mixed in specific amounts with the use of Taguchi Optimization Method to attain a pelletized fuel with maximum heat value, low humidity and low ash.As a result of the calculations, there have been different optimum values for humidity, ash and heat value. Among these values, the heat value was used as a base and the estimated optimum values for humidity and ash were calculated. The calculated optimum values are 4526,05 cal for caloric value, 6,93% for humidity and 2,92% for ash. These values provide that the pellet has low humidity and ash content, and that the calorie is at the same level with the agricultural wastes and more than the calorie of the prina, lignite, wood, sawdust, and animal and plant wastes which are going to be used as the fuel for the present tenements in Turkey. Under the light of all the assessments, it seems possible to pelletize the plants to be cultivated as the energy plant in nonarable areas in Turkey, and to use as fuel for the domestic heating fuel. 103

Bu çalışmada, Astragalus schizopterus Boiss. bitkisinin çimlenme ve in vitro rejenerasyon yeteneği araştırılmıştır. A. schizopterus tohumları; zımparalama, bisturi ile çizme ve hidroklorik (HCl) asit ile muamele edilmiştir. En iyi çimlenme oranı (% 96.7) bisturi ile çizilen tohumlardan elde edilmiştir. Kültür öncesi tohumların yüzey sterilizasyonu 20 dakika süreyle % 20 (v/v)'lik sodyum hipokloritle yapılmıştır. Steril tohumlar bisturi ile çizilerek ½ MS temel besin ortamlarında kültüre alınmış ve bu şekilde eksplant kaynağı için steril fideler elde edilmiştir. Aseptik şartlarda yetiştirilen fidelerden alınan hipokotil, yaprak ve yaprak sapı eksplantları farklı kombinasyon ve konsantrasyonlarda bitki büyüme düzenleyicileri (BAP, NAA, TDZ, IAA, ZEA, 2,4-D, KIN) içeren yarı-katı MS ve B5 gibi temel besin ortamlarında kültüre alınmıştır. Tüm denemeler ?Tesadüf Parselleri Deneme Deseni? ne göre kurulmuştur. A. schizopterus'da adventif sürgün rejenerasyonu için 2, 4 ve 8 mg/l 2,4-D x 0.5 mg/l KIN içeren MS veya B5 ortamları, 0-5 mg/l 2,4-D x 0-5 mg/l KIN ve 1, 2, 4 mg/l 2,4-D x 0.5 mg/l BAP veya KIN içeren MS besin ortamları denenmiştir. Ayrıca 1, 2, 4 mg/l BAP x 0.5 mg/l NAA, 0.2, 0.4, 0.6 mg/l TDZ veya bunların 0.2 mg/l NAA kombinasyonu içeren ortamlar, 2 ve 4 mg/l IAA x 0.5 mg/l ZEA ile 0.5 mg/l IAA x 2 ve 4 mg/l ZEA içeren MS ortamları kullanılmıştır. A. schizopterus'ta denemeye alınan eksplantlardan çoğunlukla yumuşak veya sert yapılı ve embriyogenik olmayan kallus elde edilmiştir. Rejenerasyon ortamına alınan kalluslarda herhangi bir sürgün rejenerasyonu görülmezken, bazı ortamlarda kök oluşumu gözlenmiştir., In this study, Astragalus schizopterus Boiss. germination and plant regeneration ability was evaluated in vitro. A. schizopterus seeds were treated grinding, lancet with a boot and hydrochloric (HCl) acid. The best germination rate (96.7 %) was obtained from seeds that are plotted with a lancet. Surface sterilization of seeds, prior to culture was achieved by immersion in 20 % (v/v) sodium hypoclorite solution for 20 min. Drawn with a sterile lancet ½ MS basic food grains were cultured in medium and thus, sterile seedlings were obtained for explant source Hypocotyl, leaf and petiole sponges obtained from seedlings grown in aseptic conditions were taken to culture in MS and B5 basic nutritional environments containing semi-solid. plant growth regulators (BAP, NAA, TDZ, IAA, ZEA, 2,4-D, KIN) of different combinations and concentrations. The experiments were set up according to randomized complete plots design. 2, 4, 8 mg/l 2,4-D x 0.5 mg/l KIN MS or B5 media containing 0-5 mg/l 2,4-D x 0-5 mg/l KIN and 1, 2, 4 mg/l 2,4-D x 0.5 mg/l BAP or KIN containing MS nutrient media were tested for A. schizopterus adventitious shoot regeneration. Also 1, 2, 4 mg/l BAP x 0.5 mg/l NAA, 0.2, 0.4, 0.6 mg/l TDZ, or a 0.2 mg/l NAA containing media combinations, 2 and 4 mg/l IAA x 0.5 mg/l ZEA and 0.5 mg/l IAA x 2 and 4 mg/l of MS medium was used containing ZEA. Mostly non- embriyogenic soft or hard callus were obtainedfrom explants tried in A. schizopterus.While no shoot regeneration was observed in the callus taken to regenarion media,root regeneration was observedin certain media.

Bu çalışma, Elazığ Cip Baraj Gölü-Arındık Arasındaki Sahanın florasını tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Araştırma alanından toplanan 992 bitki örneği alandan toplanmıştır. 72 familya ait 246 cins ve 378 takson (tür, alttür ve varyete) tespit edilmiştir. 2 takson Pteridophyta, 376 takson ise Spermatophyta bölümlerine aittir. Spermatophyta'ya ait taksonların 3'ü Coniferophyta, geriye kalan 373'ü Magnoliophyta alt bölümü içinde temsil edilmektedir. 373 taksonun 336'sı Magnoliopsida, 37'si ise Liliopsida sınıflarına ait olduğu bulunmuştur. Toplanan taksonların endemizm oranı % 8.62 olarak belirlenmiştir (toplam 32 takson). Çalışma alanındaki taksonların fitocoğrafik bölgelere göre dağılımı sırasıyla şöyledir; İran-Turan elementleri 123 (%32.5), Akdeniz elementleri 16 (% 4.2), ve Avrupa-Sibirya elementleri 8 (%2.1). Çalışma alanında bulunan en büyük familyalar: Fabaceae (42), Asteraceae (40), Lamiaceae (29), Brassicaceae (23), Caryophyllaceae (21), Boraginaceae (19), Poaceae (17), Apiaceae (16), Ranunculaceae (12) ve Rosaceae (12) şeklindedir. Diğer taraftan, Astragalus-Vicia-Salvia cinsleri takson sayısına göre en büyük cinslerdir.Anahtar Kelimeler: Flora, Türkiye, Elazığ, Endemik, Takson, Astragalus, Vicia, Salvia This study was carried out to determine the flora of the area located between Elazığ Cip dam reservoir and Arındık village. 992 plant specimens were collected from the area. 246 genera and 378 taxa (species, subspecies and varities) belongs to the 72 families were determined. Two taxa are represented in Pteridophyta and 376 taxa belongs to the Spermatophyta division. 3 taxa belongs to the Coniferophyta subdivisio and the rest, 373 taxa were represented in Magnoliophyta subdivisio. 336 taxa were found as belong to the Magnoliopsida, 37 taxa belongs to the Liliopsida classes. The endemism ratio of the collected taxa were determined as 8.62 % (totally 32 taxa). The distiribution of the taxa determined in the studied area according to the phytogeographic regions were found as: Irano-Turanian elements were 123 (32,5 %); Mediterranean elements were 16 (4.2%) and Euro-Siberian elements were 8 (2.1%) respectively. The largest families in the studied area were found as following: Fabaceae (42), Asteraceae (40), Lamiaceae (29), Brassicaceae (23), Caryophyllaceae (21), Boraginaceae (19), Poaceae (17), Apiaceae (16), Ranunculaceae (12) and Rosaceae (12). On the other hand; Astragalus, Vicia and Salvia genera in the located area were found as largest genera according to taxa number.Keywords: Flora, Elazığ, Cip lake, Endemic, Astragalus, Vicia, Salvia. 122

The pollen morphology of 45 specimens of 29 species of the genus Astragalus L. of the section Onobrychoidei DC. distributed in Turkey was studied with light and electron microscopies. The pollen is generally 3-colporate. Pollen of the section is prolate, subprolate, and prolate-spheroidal. Size varies, with the polar axis ranging from 23.4 to 42.6 µm and the equatorial axis from 14.3 to 36.4 µm. The outline is elliptic or compressed oval in the meridional section, versus trilobulate and sometimes tetralobulate in the polar optical section. Sculpturing is usually microreticulate, rarely reticulate or rugulate in the meridional optical section, and psilate and perforate (with irregular or circular perforations) in the polar optical section. © TÜBİTAK.

Ülkemizin en önemli çevre sorunları arasında bulunan erozyon üzerine bir kamuoyu oluşmasına rağmen, etkin önlemlerin kısa ve uzun vadede alındığını söylemek güçtür. Biyolojik onarım çalışmalarının temelini ekolojik faktörler ile doğal bitki örtüsünün iyi analiz edilmesi oluşturmaktadır. Havza planlamasında mevcut doğal yapının antropojen etkilerden korunması ve yenilenmesi etkin korumada önemlidir. Bu çalışmada en önemli çevre sorunlarından olan erozyonun önlenmesi için mevcut doğal bitki örtüsünde bulunan Acantholimon spp., Astragalus spp., Capparis spp., Euphorbia spp. ve Onobrychis spp. bitkileri değerlendirilmiştir. Çalışmada bitkilerin yayılış alanları, çevre–bitki analizleri, bunlar üzerine olan baskılar, üretim ve koruma önlemleri üzerinde durularak, çözüm önerilerine yer verilmiştir. It is diffucult to say that taking measurements in short and long term although there is a public opinion about erosion which is the most important environmental problem of our country. The base of the biological restoration studies consist of analysed ecological conditions and natural plant cover. In watershed planning, conserving and renewing the antropogen effects of current natural structure are important in effective conservation. In this study, Acantholimon spp., Astragalus spp., Capparis spp., Euphorbia spp. and Onobrychis spp. species have been evaluated to prevent the erosion which is one the most imporant environmental problem. Solution suggestions have been taken part by emphasizing on distrubution areas of the plants, environment-plant analisies, impressions on these factors, production and conservation measurements.

ÖZET Yüksek Lisans Tezi YÜKSEK YOĞUNLUKLU POLİETİLEN ve ASTRAGALUS İLE MODİFİYE ASFALT BETONLARININ BAZI MEKANİK ÖZELLİKLERİNİN ARAŞTIRILMASI Hatice Nur ARAŞ Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü İnşaat Mühendisliği Anabilim Dalı Danışman: Yrd. Doç. Dr. Sinan HINISLIOĞLU Türkiye karayol ağında artan trafik hacmi ve yetersiz bakım nedeniyle beklenen dizayn ömründen daha önce çeşitli bozulmalar görülmektedir. Son yıllarda; esnek üst yapılarda meydana gelen tekerlek izini minimuma indirmek ve yorulma çatlaklarına karşı direnci artırmak için polimer modifiye asfalt beton karışımlar kullanılmaktadır. Bu çalışmada; yüksek yoğunluklu polietilen (HDPE) ve Astragalus (AS) ile modifiye asfalt betonunun sünme davranışı, Marshall stabilitesi, akması ve Marshall katsayısı (Marshall quatient) incelenmiştir. Bitüm ağırlığınca % 1-2-3-4-5 HDPE ve AS Î85°C de yarım saat boyunca yüksek kesme kuvveti uygulayan karıştırıcı ile karıştırılmıştır. HDPE ile modifiye asfaltın penetrasyon, düktilite ve yumuşama noktası gibi reolojik özellikleri incelenmiştir. Sünme deneyinde laboratuvarda hazırlanan Marshall numuneleri sabit sıcaklıkta (40°C) ve sabit yük altında (100 kPa) test edilmiştir. Katkı oranları değişen numunelere sabit yük altında, sabit yükleme ve dinlenme zamanları uygulanmıştır. Her deneyin sonunda 15 dakika süre ile geri dönen deformasyonlar beklenmiştir. Birçok araştırmacı tarafından önerilen çeşitli sünme modellerinin laboratuvar deneylerinin sonuçlarına uygunluğu araştırılmıştır. Bağlayıcı deneyleri göstermiştirki HDPE oranı arttıkça yumuşama noktası yükselmekte, penetrasyon ve düktilite düşmektedir. HDPE ve AS katkılı asfalt beton numunelerin stabilite ve MQ değerlerinin katkısız numunelere göre daha fazla, akma değerlerinin ise daha az olduğu görülmüştür. Sünme deney sonuçlarının değerlendirilmesinden, %2 HDPE kullanımının kalıcı deformasyonları ortalama %34, %2 AS kullanımının yaklaşık %53 azalttığı görülmüştür. Aynı zamanda sünme rijitliklerinin %2 AS oranında %54, %2 HDPE oranında %34 arttığı gözlemlenmiştir. Katkılı asfalt betonlarında kontrol karışımına göre daha fazla deformasyonun geri döndüğü gözlenmiştir. Sonuç olarak HDPE ve AS ile modifiye bitümlerin, sıcak bölgelerdeki kalıcı deformasyonları azaltmak için kullanılabilirliği düşünülmüştür. 2003, 81 sayfa Anahtar kelimeler: Asfalt betonu, polimer, sünme, stabilite, Marshall katsayısı ABSTRACT Master Thesis INVESTIGATION OF THE SOME MECHANICAL PROPERTIES OF THE ASPHALT CONCRETE MODIFIED WITH HIGH DENSITY POLYETHYLENE and ASTRAGALUS Hatice Nur ARAŞ Atatürk University Graduate School of Engineering Faculty Department of Civil Engineering Supervisor: Asst. Prof.Dr. Sinan HINISLIO?LU Due to constantly increasing traffic loading and volumes, and often inadequate maintenance, road network is shoving severe deterioration before the end of its anticipated design life. In recent years, polymer modified asphalt concrete mixtures have been widely used to minimize rutting failures and increased to resistance to fattigue cracking of flexible pavements. High density polyethylene (HDPE) and Astragalus (AS) contents used for bitumen modification and effect of additive content on the creep behavior, Marshall stability, flow and Marshall Quotient of the mixtures were evaluated. Bitumen was mixed with 1-2-3-4 and 5 percent the HDPE and AS (by weight of bitumen) at 185°C in duration of 60 minutes using a high shear mixer. It was also investigated the effect of HDPE on some rheological properties such as penetration, softening point and ductility. Creep test were performed at the temperature of (40°C), and constant repeated load (100 kPa) with constant loading time and rest period with different additive contents. After each test deformation recovery is measured for 15 minutes. Various models suggested by several researchers are tried to fit to the laboratory creep curves. Binder tests demonstrated that penetration and ductility decreases with increasing HDPE while softening point increases. A stability and MQ values were found to be higher than control mixtures and the flow values lower than control mixtures. By the evaluation of the results, it was observed that the use of 2% HDPE decrased the permanent strain by 34% and 2% AS decrased the permanent strain by 53%. At the same time creep stiffness increased 34% with %2 HDPE and 54% with %2AS. The creep recovery values of the asphalt concrete with HDPE and AS after 15 minutes were found to be higher than control mixtures. As a result, HDPE and AS modified bituminous binders are considered to be very useful in mitigating permanent deformations in hot climate regions. 2003, 81 pages Keywords: Asphalt concrete, polymer, creep, stability, Marshall quatient 93

ASTRAGALUS BİTKİSİNDE BULUNAN ESER ELEMENTLERİN DİFERANSİYEL PULS POLAROCRAFİSİ İLE TAYİNİ (Yüksek Lisans Tezi) Ali Cengiz ÇALIŞKAN GAZİ ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ Temmuz 2003 ÖZET Bazı Astragalus türlerinin selenyum biriktirdikleri, bu yüzden bu türlerin selenyum için indikatör bitki olarak tanındığı bilinmektedir. Bu amaçla Türkiye'de bulunan Astragalus türlerinden Astragalus Microcephalus ve Astragalus Lusitanicus da bulunan eser element tayinleri Diferansiyel Puis Polarografisi ile yapılmış, ayrıca aynı toprakta yetişen EIymus Gramineae da analiz edilmiştir.Eser element tayinleri için bitkiler yaş çözme ile çözülmüş ve yapılan çalışma sonucunda Fe, Cu ve Ti asetik asit tamponu pH 6, EDTA ortamında, Se, Cr ve Mo pH 2'de, As pH 2 ve 4 ve EDTA pH 4'te, Pb pH 2 ve 6'da, Zn ise EDTA'sız bütün pH larda tayin edilmiştir. Astragalus Microcephalus bitkisinde, Se'un kök kısmında gövdeye göre 2-3 kat fazla olduğu ve Elymus Gramineae bitkisinde aynı toprakta yetişmesine rağmen Se bulunmadığı gözlenmiştir. Ayrıca farklı bir tür olan Astragalus Lusitanicus bitkisinde Se tespit edilememiştir. Yapılan çalışmalar sonucunda Astragalus Microcephalusun kök kısmında 84-183 ug/g Se, 42-105 ug/g Cu, 350-408 ug/g Fe, 80 ug/g Zn, 56-144 ug/g Mo, 58- 66 ug/g Ti, 676-715 ug/g Cr, 110-115 ug/g As bulunmuştur. Pb miktarı 10 ug/g civarında bulunmuştur. Diğer bitkilerde genellikle daha düşük miktarlar bulunmuştur. Bilim Kodu : 404.03.01 Anahtar Kelimeler : Astragalus, Selenyum, Eser Elementler, DPP Sayfa Adedi : 111 Tez Yöneticisi : Prof. Dr. Güler Somer DIFFERENTIAL PULSE POLAROGRAPHIC DETERMINATION OF TRACE ELEMENTS IN ASTRAGALUS PLANTS (M. Sc. Thesis) Ali Cengiz ÇALIŞKAN GAZI UNIVERSITY ISTITUTE OF SCIENCE AND TECHNOLOGY July 2003 ABSTRACT It is well known that some Astragalus plants deposit selenium and therefore called as indicator plants for selenium. For this purpose some Astragalus plants in Turkey such as Astragalus Microcephalus and Astragalus Lusitanicus have been analyzed for their trace elements using Differential Pulse Polarographic method. One more plant Elymus Gramineae which was grown in the same soil was also analyzed. The plants were digested first with wet digestion procedure and then Fe, Cu, and Ti were determined in EDTA at pH 6; Se, Cr and Mo at pH 2; As at pH 2 and 4 in EDTA; Pb at pH 2 and 6. However, Zn could be determined at various pH values without using EDTA. The selenium content in the roots of Astragalus Microcephalus was 2-3 times larger than in the leaves. On the other hand, there was no selenium in Elymus Graminea although it was grown in the same soil. The trace elements determined were 84-183 ug/g Se, 42- 105 ug/g Cu, 350-408 ug/g Fe, 80 ug/g Zn, 56-144 ug/g Mo, 58-66 ug/g Ti, 676- 715 ug/g Cr, 110-115 ug/g As in the roots of Astragalus Microcephalus. The quantities of elements in the other plants were generally lower. Science Code : 404.03.1 Key Words : Astragalus, Selenium, Trace Elements, Differential Pulse Polarography Page Number till Advisor : Prof. Dr. Güler Somer 111

ÖZET Astragalus Türlerinde Doku Kültürü Çalışmaları Bitki doku kültürü yöntemleri kullanılarak bitkilerin standart şekilde, bol miktarda ve sürekli olarak üretilebilmeleri, yeni ya da geliştirilmiş bitkilerin ve bitkisel ürünlerin eldesi ile ekolojik önemi olan bitkilerin yetiştirilmesi gibi bitki biyoteknolojisi uygulamalarında çok önemli bir yer tutmaktadır. Bu tez kapsamında, içerdiği sekonder metabolitler nedeniyle tıbbi önemi olan Astragalus türlerinin ülkemizde yetişen cinslerinden A. maximus ve endemik A. chrysochlorus 'da klonal çoğaltıma yönelik doku kültürü sistemlerinin kurulması amaçlandı. A. maximus'da. ilk kez aksular tomurcuk kökenli klonal çoğaltan başarıldı. Klonal çoğaltım gövdelerin 0.5 mg/1 ZR içeren MS (Murashige ve Skoog) besiyerinde kültürlenmesi ile elde edildi. Çoğaltılmış gövdeler daha sonra MS tuzlarını Vt. ve sukrozu % 1.5 oranlarında içeren besiyerinde köklendirildi. A. maximus' da kallus oluşumu ve dolaylı somatik embriyogenez yolu ile somatik embriyo oluşumu MS + 0.5 mg/1 2,4-D besiyerinde elde edildi. A. chrysochlorus un dolaylı somatik embriyogenez yolu ile bitki rejenerasyonu sürecinde, somatik embriyo verebilme potansiyelini 1.5 yıl koruyabilen Ac-Nl embriyogenik kallus hattının kültürlenmesi için uygun olan besiyerinin 0.5 mg/1 2,4-D içeren MS besiyeri olduğu belirlendi. Ac-Nl kallus hattından somatik embriyogenez yolu ile gövde rejenerasyonu, 0.5 mg/1 IAA içeren sıvı MS besiyerinde gerçekleştirildi. Gövde sayısı MS temel tuzlarını Vı ve sukrozu % 3.0 oranlarında içeren sıvı besiyerinde artırıldı. Bu koşullarda elde edilen toplam 71 gövdecikten 29'u MS temel tuzlarını l/ı ve sukrozu % 1.5 oranlarında içeren besiyerinde köklendirildi. Dolaylı somatik embriyogenez yolu ile bitki rejenerasyonunun tekrarlanabilmesi Ac-Nl 'in niteliklerini taşıyan Ac-N2 hattının elde edilmesiyle başarıldı. Ac-N2 kallus hattı somatik embriyo kökenli bitkilerin 1.0 mg/1 ZR ve 0.4 mg/1 NAA içeren MS besiyerinde kültürlenmeleriyle elde edildi. Ac-N2 kallus hattı, Ac-Nl gibi embriyogenik özelliğini 0.5 mg/1 2,4-D içeren MS besiyerinde 1 yıl sürdürdü. Ac-Nl için belirtilen dolaylı somatik embriyogenez yolu ile bitki rejenerasyonu koşullarının Ac-N2 için de geçerli olduğu belirlendi. Ac-N2 kallus hattı kökenli somatik embriyoların genetik kararlılığının DNA miktarı açısından belirlenmesi amacıyla yapılan `Flow Cytometry` analizi sonucunda bu somatik embriyoların % 81 oranında diploid oldukları belirlendi. Bu çalışmadan elde edilen bulgular, yüksek genetik kararlılık gösteren dolaylı somatik embriyogenezin endemik ve tıbbi bitkilerin hızlı bir şekilde üretiminde kullanılabileceğini gösterir niteliktedir. V11 SUMMARY Plant Tissue Culture Studies on Astragalus Species Standardized and steadily plant propagation using plant tissue culture techniques have high level priority on biotechnological applications as to obtain new or improved plants and plant products or to breed ecologically important plants. In this study it was aimed to establish tissue culture systems of medically important Astragalus species, which contain secondary metabolites, A. maximus and endemic A. chrysochlorus grow in Turkey, for clonal propagation. In A. maximus axillary bud derived clonal propagation has been succeeded for the first time. Clonal propagation has been done by culturing of the shoots in MS medium containing 0.5 mg/1 ZR. Then the propagated shoots have been rooted in lA MS containing % 1.5 sucrose medium. Callus formation and somatic embryos by indirect somatic embryogenesis have been obtained using MS + 0.5 mg/1 2,4-D medium in A. maximus. In plant regeneration by indirect somatic embryogenesis of A. chrysochlorus, MS + 0.5 mg/1 2,4-D has been found to be a proper medium for the culturing of embryogenic Ac-Nl callus line which has produced somatic embryos for 1.5 years. Shoot regeneration from Ac-Nl callus line by indirect somatic embryogenesis has been realized in MS + 0.5 mg/1 IAA medium. Shoot number has been increased in liquid Vi MS + % 3 sucrose medium. 29 of total 71 shoots obtained by this way have been rooted in V2 MS + % 1.5 sucrose medium. Repeated plant regeneration by indirect somatic embryogenesis has been succeed by obtaining Ac-N2 callus line which has same characteristics with Ac-Nl. Ac-N2 callus line has been obtained by culturing of somatic embryo derived plants in MS medium containing 1.0 mg/1 ZR and 0.4 mg/1 NAA. Ac-N2 has showed embryogenic characteristics in MS + 0.5 mg/1 2,4-D medium as Ac-Nl for 1 year. The conditions determined for plant regeneration by indirect somatic embryogenesis of Ac-Nl were also valid for Ac-N2. Flow cytometry analysis has been done for the determination of genetic stability of Ac-N2 derived somatic embryos with respect to the DNA content. % 81 of somatic embryos has been found as diploid by Flow Cytometry analysis. The results obtained from this study indicate that the indirect somatic embryogenesis with high genetic stability may have the potential for rapid propagation of endemic and medical plants. VIII 56

TÜRKİYE'NİN ASTRAGALUS L. (LEGUMINOSAE) CİNSİNE AİT ALOPECIAS BUNGE (=ALOPECUROIDEI DC.) SEKSİYONUNUN REVİZYONU ( Doktora Tezi) Hasan AKAN GAZİ ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ Mayıs 2000 ÖZET Bu çalışmada, ülkemizin Astragalus L. cinsine ait Alopecias Bunge (=Alopecuwidei DC.) seksiyonu türlerinin morfolojik, anatomik, palinolojik ve sitolojik özellikleri ile tür tanıma anahtarı, tür tanımlan ve coğrafik yayılış ları verilmiştir. Yapılan anatomik çalışmalarla taksonlann gövde ve yaprakçık anatomileri ortaya konulmuştur. Seksiyona ait türlerin gövdelerinden alman enine kesitlerde en dışta bir sıralı epidermis tabakasına rastlanılmaktadır. Epidermis üzerinde kaim bir kütikula tabakası yer alır. Daha içeride parankima hücrelerine rastlanır. İnterfasiküler kambiyum floeme doğru parankimatik hücreler verir. Kambiyum 2-4 sıralıdır. Ksilem; sklerenkima, parankima, trake ve trakeidlerden meydana gelmiştir. Yaprakçık enine kesitinde; alt ve üst epidermis hücreleri benzer yapıda olup, üst epidermiste daha kaim bir kütikula tabakasına rastlanmaktadır. Mezofilin tek tip parankima hücrelerinden oluştuğu görülmektedir. Yaprakçıklann hem alt hem de üst yüzeylerinde (amfistomatik) amaryllis tipi stomalara rastlanmıştır.Palinolojik çalışmalarda seksiyonun polenleri hem ışık hem de elektron mikroskobunda incelenmiş ve polen morfolojileri arasındaki farklılıklar ortaya konulmuştur. Seksiyona ait türlerin polen şekli subprolat veya prolat- spheroid'tir. Polen trikolparat olup ornemantasyon retikülat ve Amb şekli semiangular olarak tesbit edilmiştir. Sitogenetik araştırma sonucu seksiyona ait incelenen türlerde kromozom sayısı 2n=16 olarak bulunmuştur. Türkiye Florası'nda 22 taksonla temsil edilen Alopecuroidei seksiyonu üyeleri bu çalışma sonucu 19 takson altında değerlendirilmiştir. Ancak bu çalışmada bilim dünyası için iki yeni taksonun ilavesiyle {Astragalus aytatchii Akan & Civelek ve Astragalus erythrotaenius Boiss. var. ovabaghensis Akan) bu sayı 21 'e yükselmiştir. Ayrıca, A. ajubensis Bunge'in ülkemizde yetişmediği, A.edmondii (Kuntze) Sheldon'nin, A.decurrens Boiss'in ve A.maximus Willd. var. dasysemius Chamb. & Matthews 'un, A.maximus Willd. var. maximus'xm sinonimleri oldukları tesbit edilmiştir. Ülkemiz için endemik olarak belirtilen A. macrocephalus Willd. subsp. macrocephalus'vm İran, Irak, Suriye ve Rusya'da, A. erythrotaenius Boiss. ve A. bracteosus Boiss. & Noe'un da Suriye'de yayılış gösterdiği belirlenmiştir. Bilim Kodu : 401.03.04. Anahtar Kelimeler : Revizyon, Astragalus, Alopecias, Alopecuroidei.Türkiye Sayfa Adedi : 269 Tez Yöneticisi : Doç. Dr. Zeki AYTAÇ Ill THE REVISION OF THE SECTION ALOPECIAS BUNGE (=ALOPECUROIDEI DC.) OF THE GENUS ASTRAGALUS L. (LEGUMINOSAE) OF TURKEY (Ph. D. Thesis) Hasan AKAN GAZI UNIVERSITY INSTITUTE OF SCIENCE AND TECHNOLOGY May 2000 ABSTRACT In this research, it's given the morphological, anatomical, palynological, cytological characteristics, identification key and descriptions of the species and geographical distribution of Alopecias Bunge.f= Alopecuroidei DC. ) section's species belonging to genus Astragalus L. in Turkey. In the anatomical studies the anatomies of stem and leaflets of taxa are examined. Cambium is 2-4 rank. The cells found in the xylem are tracheids, vessels, fibers and parenchyma. In the cross section of leaflets, the upper and lower epidermis are similar but the cuticle on the upper epidermis is thicker. It was examined that the mesophyll layer consist of the same type of parenchymatic cells. Both on the upper and lower side of leaves, there is amaryllis type of stomata. In the pallinological studies, polens of taxa are examined in the light and electron microscope and determined the differences between the morphology of pollens. The pollen type in the members of section is subprolate or prolate- spheroid. The Pollen is trichocolporate and ornemantation is reticulate. The Amb type is semiangular.IV By cytogenetical studies it was determined that the number of chromosome in the members of section is 2n=16. As a result of this study, in the Flora of Turkey, the members of the Alopecuroidei section represented by 22 taxa were evaluated under 19 taxa. On the other hand, in this work, by adding two new taxa {Astragalus aytatchii Akan & Civelek and Astragalus erythrotaenius Boiss. var. ovabaghensis Akan) to science, the numbers of section are increased to 21. In addition, it is determined that A. ajubensis Bunge doesn't occur in our country and A.edmondii (Kuntze) Sheldon, A.maximus Willd. var. dasysemius Chamb. & Matthews, were found to be synonym of A. decurrens Boiss. and A.maximus Willd. var. maximus respectively. The taxa of A.macrocephalus Willd. subsp. macrocephalus, A. erythrotaenius Boiss. var. erythrotaenius and A. bracteosus Boiss. & Noe which have previously stated to be endemic for Turkey was shown that not to be endemic for Turkey and A.macrocephalus Willd. subsp. macrocephalus to be distributed in Iran, Iraq, Syria and Russia and A. erythrotaenius Boiss. var. erythrotaenius and A bracteosus Boiss. & Noe to be distributed in Syria. Science code Key words Page number Adviser 401.03.04 Revision, Astragalus, Alopecias, Alopecuroidei, Turkey 269 Associate Professor Zeki AYTAÇ 269

Ülkemizin Astragalus L. cinsine ait Hololeuce Bunge ve Synochreati DC. (= Acmothrix Bunge) seksiyonlarına ait türlerin morfolojik, palinolojik, sitolojik özellikleri ile tür tanıma anahtarı, tür tanımlan ve coğrafik yayılışları bu çalışmanın esasım teşkil etmektedir. Türkiye Florasında tür ve tür alü seviyede 20 taksonla temsil edilen Hololeuce Bunge seksiyonu üyeleri 15 takson, 7 taksonla temsil edilen Synochreati DC. seksiyonu üyeleri ise bu çalışma sonucu 4 takson altında değerlendirilmiştir. Yapılan bu çalışmada bilim dünyası için yeni bir tür {Astragalus dumanii M. Ekici & Aytaç) yayınlanmaktadır. Hololeuce Bunge seksiyonundan A. vuralii Duman & Aytaç, A. andrasovszkyi Bornm.' nin, A. cylindraceus DC, A. globosus Vahi' un, A. alindanus Boiss. A. hirsutus Vahi' un, A. paecilanthus Boiss. & Heldr. A. sibthorpianus Boiss.' un, A. squalidus Boiss. & Noe A. amoenus Fenzl1 un, Synochreati seksiyonundan A. kangalicus Kit Tan & Sorger, A. fragrans Willd.' in, A. ocakverdii Kit Tan & Sorger, A. isparticus Kit Tan & Sorger, A. seydishehiricus Kit Tan &Ocakverdi, A. acmonotrichus FenzT un sinonimleri oldukları tespit edilmiştir. Aynca Hololeuce Bunge seksiyonundan verilen A. ocakverdii türü Synochreati DC. seksiyonuna transfer edilmiştir. Ülkemiz için endemik olarak belirtilen A. bicolor Lam. türünün endemik olmadığı, Iran' da da yayılış gösterdiği saptanmıştır. Anahtar Kelimeler : Revizyon, Astragalus, Hololeuce, Synochreati, Acmothrix This study comprises the identification, description and geographical distribution as well as certain morphological, palynological and cytological properties of the species belonging to the Hololeuce Bunge and Syncocreati DC. (= Acmothrix Bunge) sections of Astragalus L. genus collected from Turkey. As a result of this study, in Flora of Turkey, the members of the Hololeuce Bunge section represented by 20 taxa were evaluated under 15 taxa while those of Synochreati DC. section previously represented by 7 taxa were evaluated under 4. In this work, a new species (Astragalus dumanii M. Ekici & Aytaç) will also be publish for the scientific world. Of Hololeuce Bunge section; A. vuralii Duman & Aytaç, A. cylindraceus DC, A. alindanus Boiss., A. paecilanthus Boiss. & Heldr. and A. squalidus Boiss. & Noe, were found to be synonym of A. andrasovszkyi Bornm., A. globosus Vahl, A. hirsutus Vahl, A. sibthorpianus Boiss. and A. amoenus Fenzl respectively. Besides, A. 223

ÖZET Bu çalışmada Batı Anadolu'da yayılış gösteren Astragalus trojanus Stev., A. tnıoleus Boiss var.tmoleus, A. ptilodes Boiss.var.ptilodcs, A. angustifolius Lam.subsp angustifolius var.angustifolius taksonları anatomik ve morfolojik olarak incelenmiştir. Ayrıca sözü edilen A. trojanus Stev. ve A. tnıoleus Boiss var.tmoleus sitotaksonomik olarak da incelenmiştir. İncelenen örneklerin anatomik özelliklerine bakıldığında, kök anatomilerinde çok yıllık bir kök sistemi görülmektedir. Kökün en dışında sadece A. trojanus Stev.ve A. angustifolius Lam'da epidermis yer almaktadır. Örneklerin hepsinde periderm düzgün sıralı hücrelerden oluşmuştur. Peridermin altında yer alan korteks tabakasında nişasta taşıyan yassılaşmış parankima hücreleri ile sklerankima hücreleri bulunmaktadır. Kambiyum dört türde de ince bir tabaka halindedir. Ksilem, tümünde trakeitler, sklerankima ve parankima hücreleriyle kuşatılmıştır. Gövde enine kesitlerde en dışta epidermisin üzerinde Astragalus trojanus Stev.ve Astragalus tnıoleus Boiss'de basit örtü tüylerine rastlanılmaktadır. Türlerin hepsinde periderm düzgün sıralı hücrelerden oluşmuştur. Kambiyum dört türde de ince bir tabaka halindedir. İletim demetleri ve öz ışınları gövdede belirgin olarak ayırtedilmektedir. Bu durum Metcalfe ve Chalk (1957)'de belirtilen anatomik özelliğe uygunluk göstermektedir. Yaprakçık enine kesitinde tüm örneklerde kutikula, üst epidermis alt epidermis ve stomalar görülmektedir. Palizat ve sünger parankiması A. ptilodes Boiss ve A. angustifolius Lam.'da A. trojanus Stev., A. tnıoleus Boiss'de ise yalnızcapalizat parankiması mevcuttur. Ayrıca tüm örneklerdeki stomalar amarillis tipte olup komşu epidermis hücrelerine göre anomasitiktir. Yapılan incelemelerde morfolojik özeliklerin Davis (1982) verilerine benzerlik gösterdiği tespit edilmiştir. Bu çalışmada ele alınan A. trojanus Stev.ve A. tmoleus Boiss.var.tmoleus sitotaksonomik yönden incelenmiş ve kromozom sayıları tespit edilmiştir. Astragalus trojanus Stev.in kromozom sayısı 2n= 30, Astragalus tmoleus Boiss.var. tmoleus'un kromozom sayısı ise 2x1=^ 26 olarak saptanmıştır. Elde edilen bulgular orijinal şekil ve verilerle desteklenmiştir. ABSTRACT In this study, the anatomical, morphological features of Astragalus trojanus Stev, A. tmoleus Boiss.var.tmoleus, A. ptilodes Boiss var. ptilodes, A. angustifoüus Lam. subsp. angustifolius var. angustifolius taxa which show spreading in area of western Anatolia were examined. Also there are A. trojanus Stev.and A. tmoleus Boiss. var. tmoleus as examined in the cytotoxonomical way. When we look at the anatomical features of models being inspected, a multi year root system is seen on root anatomies. On the outer layer of the root only A. trojanus Stev.and on epidermis A. angustifolius Lam.exist. Periderm is formed with regular cells in all of the samples On cortex layer which exist under periderm, there are somooth pranchyma cells, which include starch and scleranchyma cells. Cambium is a thin layer in all four types. Xylem is surrounded by trakeids, scleranchyma and pranchyma, cells. At the stem cross-section, on the outer epidermis Astragalus trojanus Stev.and Astragalus tmoleus Boiss., are covered by simple hair. In all the types, periderm is formed with regular cells. Cambium is a thin layer four types. Vascular bundle and medullary ray are distinguished obviosly in the stem. This situation is fitted with the anatomical property that explained in Metcalfe & Chalk (1957). At the leaflet cross section, samples cuticle, upper epidermis, lower epidermis and stomata are seen. In A. ptilodes Boiss.and A. angustifolius Lam.pallisade layer and spongy layer can be seen, whereas in A. trojanus Stev.and A. tmoleus Boiss only pallisade layer can be seen. Also in all samples, stomata are amarillis type and anomasitic according to neighboring cells. At the examination it was determined that the morphological features show similarities with Davis (1982) data.In this study, A. trojanus Stev. and A. tmoleus Boiss.var.tmoleus are examined with respect to cytotaxonomical and chromosome numbers are encountered. The chromosome numbers of Astragalus trojanus Stev. is 2n=30, Astragalus tmoleus Boiss var.tmoleus is 2n=26 The findings are supported with original shape and data. 57

In this study, the morphological and anatomical properties of Astragalus barba-jovis DC. var. barba-jovis which is an endemic species for Turkey has been investigated. There are secondary growth in root and stem. The vasculer bundles are enclosed by bundle sheaths. The root and stem of this species has got tragacantha canals in pith. Number of chromosome is 2n=16 according to the basic chromosome numbers (x=8) and this species is diploid.

56 V. ÖZET Bu çalışmada Astragalus panduratus Bunge, A.barba-jovis DC. var. barba-jovis ve A.plıımosııs Willd. vds.nitens (Freyn et Bornm) Chamb et Matthews örnekleri çalışma alanı olan Kızdırmağın, Boyabat baraj gövdesinden Kargı'ya kadar uzanan sağ ve sol vadi yamaçlarından toplanmış ve türler morfolojik, anatomik ve karyolojik yönden incelenmiştir. Her üç tür de Türkiye için endemik olup İran-Turan floristik elementidir. Morfolojik çalışmada, türlerin dış morfolojik özellikleri belirlenerek kök, gövde, yaprakçık, meyva ve tohuma ait ölçüler yapılmıştır. Anatomik çalışmada ise, kök, gövde, yaprakçık ve tohum kısımlarından çeşitli metodlar uygulanarak enine kesitler alınmıştır. Karyolojik çalışmada, tohumlar çimlendirilerek kök uçları elde edilmiş ve bu kök uçlarından ezme preparatlar yapılarak mitotik metafaz kromozomları sayılmıştır. Temel kromozom sayısı x=8 olan Astragalus panduratus 2n=16, A.barba-jovis var. barba-jovis 2n=16 ve A.plıımosııs var. nitens'in 2n=16 kromo- zomlu olduğu tespit edilmiştir. 51 VI. SUMMARY In this study, Astragalus panduratus Bunge, A.barba-jovis DC. var. barba-jovis and A.plumosus Willd. var. nitens (Freyn et Bornm) Chamb et Matthews were collected from the right and left valley sides between the body of the Boyabat dam and Kargı along Kızılırmak river. The morphological, anatomical and caryological investigations of these species were car ried out. All of them are endemic for Türkiye and also a floristic element of Irano-Turanien. In the morphological study, the external morphological characters of these species were determi ned and the measurements of root, stem, leaflet, fruit and seed were recorded. In the anatomical study, the root, stem, leaflet and seed were sectioned laterally by different methods. Furthermo re, In the caryological investigation the seeds were germinated and the root tips were obtained. The mitotic metaphase choromosomes were counted on these root tips which were prepared by the squashes method. It is determined that the chromosome number is 2n=16 in Astraga lus panduratus, 2n=16 in A. barba-jovis var. barba-jovis and 2n=16 in A.plumosus var. ni tens where the basic chromosome number is x=8. 61

III ÖZET Yüksek Lisans Tezi Türkiye'deki ASTRAGALUS L. cinsine ait Dasyphyllium Bunge. seksiyonunun palinolojik araştırması Neslihan ÜÇOK KÜRELİ Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı Danışman: Prof. Dr. Özden İNCEOĞLU 1992, Sayfa: 49 Jüri: Prof. Dr. özden İNCEOĞLU Prof Dr. Yıldırım AKMAN Doç. Dr. Mustafa AYDOĞDU Bu araştırmada, Ülkemizde Astragalus L. cinsine ait Dasyphyllium Bunge. seksiyonu türlerinin polenleri, TEM, SEM ve Işık mikroskopları ile incelenmiştir. Her türün palinolojik tanımlan yapılmıştır. Dq morfolojiden kaynaklanan, taksonomik problemler palinolojik bilgilerin yardımıyla tartışılmıştır. ANAHTAR WELÎMEIMR: ASTRAGALUS L. Dasyphyllium Bunge., polen, polen morfolojisi, transmisyon (geçirmeli) elektron mikroskobu, skenning (taramalı) elektronmikroskobu. IV ABSTRACT Masters Thesis A palynological study on Dasyphyllium Bunge. section belonging to Turkish Astragalus L. Neslihan ÜÇOK KÜRELİ Ankara University Graduate Schooll of Natural and Applied Sciences Deparment of Biology Supervisor: Prof. Dr. Özden ÎNCEOĞLU 1992, Page: 49 Jurry: Prof. Dr. Özden ÎNCEOĞLU Prof. Dr. Yihdinm AKMAN Assoc. Prof. Dr. Mustafa AYDOĞDU In this study the pollens of the species of Dasyphyllium Bunge. section be longing to Turkish Astragalus L. were examined the light TEM and SEM micro scopes. The palynological definition were made for every species. Taxonomical problems arising by the external morphology are discussed by using palynological knowledges. KEYWORDS : Astragalus L. Dasyphyllium Bunge., pollen, pollen morphology, transmission electron microscopy, scanning electron microscopy. 49