Search

The study was designed to determine the activities affected by cold intolerance and to investigate the relationship between cold intolerance and sensory function after peripheral nerve injury. Individuals between 18 and 65 years of age who had peripheral nerve injury during the last year of study and who score 30 or more on the Cold Intolerance Symptom Severity Scale (CISS) were included. CISS scale, Rosen Score (RS) and hot-cold sensory evaluations were performed on 60 subjects (37 women, 23 men) with a mean age of 42.28 ± 13.25. The activities in which individuals have difficulties due to cold intolerance were determined by a semi-structured interview. Peripheral nerve injuries were divided into two groups as nerve cuts (n = 30) and nerve neuropathies (n = 30). The CISS score mean was 51.18 ± 16.69, and the RS mean was 1.35 ± 0.54 in the subjects with peripheral nerve cuts (10 women, 20 men) who were 36.27 ± 11.77 years of age. While 16 (53.3%) of these individuals had a hot-cold sensation, the other 14 (46.7%) did not. CISS mean score was 52.46 ± 16.23 and RS mean was 1.87 ± 0.42 in patients with peripheral neuropathy (27 women, 3 men) with a mean age of 48.30 ± 11.98. All the individuals with nerve neuropathy have a hot-cold sensation. In the whole sample, the most difficult activity due to cold intolerance for women was dishwashing (n = 19) and for men was handwashing (n = 9). There was a significant negative correlation between cold intolerance and sensory function in both peripheral nerve cuts and neuropathies (p

Periferik sinirler merkezi sinir sistemi ve periferal organlar arasındaki motor ve duyu uyarımını sağlayan hedef organda uyardıkları fonksiyonlara göre isimledirilen çeşitli sinir liflerinden oluşan sistemdir. Travmalara oldukça açık bulunan periferik sinirlerde farklı sebepler ile yaralanmalar gözlemlenir. Bu şekilde periferik sinirlerde oluşabilecek hasar kişinin motor ve duyu uyarımını olumsuz etkilemektedir. Periferal yaralanmaların ardından perifrerik sinirde hasara bağlı olarak dejeneratif süreçler başlatılır. Aksonal devamlılığı kesintiye uğratacak derecedeki yaralanmalarda aksonda sinir fonksiyonunun devamlılığı için gereken metabolik olaylar gerçekleşemediği için distal kısımlar dejenerasyona uğrar. Periferik sinir rejenerasyonunda Schwann hücre dediferansiyasyonu, proliferasyonu ve remiyelinizasyon önemli rol oynar. Rejeneratif süreç ise oldukça fazla faktörün bir arada çalıştığı bir süreçtir. Bu derlemede, periferik sinirde meydana gelen yaralanmaların ardından gerçekleşen rejenerasyon süreci, ayrıca rejenerasyona etki eden nörotrofik faktörler ve tedavi sürecinde kullanılan farklı metotların etki mekanizmalarına değinilmiştir., Peripheral nerves are a system consisting of various nerve fibers named according to the functions they stimulate in the target organ that provides motor and sensory stimulation between the central nervous system and peripheral organs. Peripheral nerves, which are quite open to trauma, are injured for different reasons. Damage to the peripheral nerves negatively affects the motor and sensory stimulation of the person. After peripheral injuries, degenerative processes are initiated due to damage to the peripheral nerve. In injuries that interrupt the axonal continuity, the distal parts of the axon degenerate because the metabolic events required for the continuity of the nerve function cannot occur in the axon. Schwann cell dedifferentiation, proliferation and remyelination play an important role in peripheral nerve regeneration. The regenerative process is a process where many factors work together. In this review, the regeneration process after peripheral nerve injuries, neurotrophic factors affecting regeneration and the mechanisms of action of different methods used in the treatment process are discussed.

Peripheral nerve injuries (PNI) are major causes of disability. PNI generally occurs as the result of firearm injuries, penetrating and blunt traumas. Although improvement is seen in partial incisions of PNI, recovery is rare in complete incisions and these cases are candidates for surgical operation. Differences about the type of surgical intervention and the timing of the surgery are seen in many studies. There exists different surgical procedures in PNI. Electromyelography (EMG) findings are important in diagnosis and follow-up, and guide this issue. In this research, a study that will contribute to the literature with the long-term clinical results of patients who underwent surgery for peripheral nerve trauma at the Inonu University Neurosurgery Clinic has been made. 15 patients who underwent surgery for PNI were evaluated according to; age, gender, type of trauma, pre- and postoperative EMG findings, pre- and postoperative neurological examination results. Pearson Chi-square tests were used for statistical analysis. Statistically, p, Periferik sinir yaralanmaları (PSY) önemli sakatlık nedenidir. PSY genelde ateşli silah yaralanmaları, penetran ve künt travmalar sonucunda meydana gelmektedir. PSY’de kısmi kesilerde iyileşme görülmesine karşın, tam kesilerde iyileşme daha nadir olur ve bu vakalar cerrahi operasyona adaydır. Birçok çalışmada cerrahi müdahalenin şekli ve cerrahi zamanlamada farklılıklar görülmektedir. PSY’de farklı cerrahi prosedürler mevcuttur. Electromyelography (EMG) bulguları tanı ve takipte önemli olup bu konuda yol göstericidir. Bu araştırmada, İnönü Üniversitesi Beyin Cerrahisi kliniğinde periferik sinir travması nedeniyle cerrahi operasyon yapılmış olan hastaların uzun dönem klinik sonuçları ile literatüre katkısı olacak bir çalışma yapılmıştır. PSY nedeniyle cerrahi operasyon yapılan 15 hasta; yaş, cinsiyet, travma türü, ameliyat öncesi ve sonrası EMG bulguları, ameliyat öncesi ve sonrası nörolojik muayene sonuçları açısından değerlendirildi. İstatistik analizlerde Pearson Ki-kare testleri kullanıldı. İstatistiksel olarak p

AMAÇ: Kateşinler polifenol grubundan olup başlıca kateşin, epikateşin, epigallokateşin, epigallokateşingallat (EGKG) gibi alt grup maddeler içermektedir. Çalışmada kateşinin temel metaboliti olan EGKG'ın, periferik sinir hasarı yapılmış sıçanlardaki etkisinin gösterilmesi amaçlanmıştır.yÖNTEM ve GErEÇLEr: Toplam 74 Albino-Wistar cinsi rat kontrol, travma, serum fizylojik (SF), 25 mg/kg, 50 mg/kg ve günlük tüketim ( travma öncesi 14 gün boyunca intraperitoneal 10 mg/kg EGKG verildi) EGKG grupları olmak üzere 6 gruba ayrıldı. İlk grup hariç diğer gruplarda siyatik sinire 50 gr/cm2 basıncı ile kapanan klip ile 1 dakika kompresyon hasarı yapıldı. Bütün travma gruplarında, 28 gün sonra sinir örnekleri alınarak biyokimyasal ve histopatolojik olarak incelendi. BuLGuLAr: Çalışmamızda günlük tüketim EGKG, 25mg/kg EGKG, 50mg/kg EGKG gruplarında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde lipid peroksidasyonunun azaldığı ve özellikle travma+günlük tüketim EGKG, travma+25 mg/kg EGKG grularında histolojik olarak da dejenerasyon ve ödemin olumlu yönde azaldığı saptanmıştır. soNuÇ: Bu çalışma kateşin ve türevlerinin periferik sinir hasarı gibi nöronal hasarlanmalarda koruyucu etkisinin olduğu gösterilmiştir. AIM: Catechin is a type of polyphenol, along with epicatechin, epigallocatechin, and epigallocatechin-gallate (EGCG). This study aims to investigate the effect of EGCG, a major metabolite of catechin, which is the principle bioactive compound in green tea, on rats with peripheral nerve injury. MATErIAL and METHods: A total of 74 rats were divided into six groups, namely the control, the trauma, the normal saline, a 25mg/kg EGCG, a 50mg/kg EGCG and a daily consumption group (10mg/kg EGCG was given intraperitoneally for 14 days before the trauma). Except the first group, the other groups underwent a 1-minute sciatic nerve compression by clip with 50gr/cm2 pressure. Nerve samples were obtained at 28 day after trauma for the biochemical and histopathological analysis. rEsuLTs: Our study showed that the Daily consumption, 25mg/kg EGCG and 50mg/kg EGCG groups demonstrated statistically significant decreased lipid peroxidation levels and particularly daily consumption, and the 25mg/kg EGCG group showed a favourable reduction of degeneration and edema histologically.CoNCLusIoN: This study shows that Catechin and its derivatives have a protective effect on peripheral nerve injury.

Perifer sinir hasarları veteriner hekimlikte önemli yer tutan problemler arasındadır. Çoğunlukla kedi ve köpek gibi pet hayvanlarında sıklıkla karşılaşılan perifer sinir hasarları operatif ve medikal birçok tedavi yöntemi kullanılarak tedavi edilmeye çalışılmaktadır. Son yıllarda başta beşeri hekimlik olmak üzere veteriner hekimlikte de perifer sinir hasarlarında çok sayıda alternatif tedavi yöntemi kullanılmaktadır. Bu tedavi yöntemlerinden biride elektroakupunkturdur.Elektroakupunktur uygulamaları, perifer sinir hasarlarının tedavisinde kullanılan operatif ve medikal sağaltıma ek olarak destekleyici amaçla kullanılmaktadır. Yapılan bu çalışmada akupunktur, tavşanların radial ve ulnar sinirlerindeki hasarı tedavi etmek amacıyla kullanılmıştır.Çalışmada elektroakupunkturun erken ve geç dönem radial ve ulnar sinir hasarlarındaki etkinliği klinik, elektromiyografik, biyokimyasal, immuno histo kimyasal ve histopatolojik yönlerden değerlendirildi. Çalışmada toplam 28 adet Yeni Zelanda ırkı tavşan kullanıldı. Tavşanlar; akut sinir hasarlı deney grubu (ASH), kronik sinir hasarlı deney grubu (KSH), pozitif kontrol grubu (PK) ve negatif kontrol grubu (NK) olmak üzere dört gruba ayrıldı. ASH, KSH ve PK grubundaki tavşanlarda radial ve ulnar sinirler üzerinde hasar oluşturmak için; tavşanlara 5 mg/kg dozda ksilazin hidroklorür ve 35 mg/kg dozda ketamin hidroklorür ile anestezi yapıldı. Traş ve dezenfeksiyon işlemi yapıldıktan sonra rutin cerrahi işlemlerle operasyon bölgesi açıldı. Pleksus brachialisin n. radialis ve n. ulnaris olarak dallandığı yerin 1cm distalinden hemostatik klemp yardımıyla sinirler 60 saniyelik basınca maruz bırakıldı. NK grubundaki tavşanların sinirlerinde ise hasar oluşturulmadı. ASH, KSH ve NK grubundaki tavşanların LI-4, LI-10, LR-3 ve ST-36 elektroakupunktur noktaları kullanılarak gün aşırı olmak üzere toplam 15 seans elektroakupunktur uygulaması yapıldı. PK grubundaki tavşanlara ise elektro akupunktur uygulaması yapılmadı. Tedavi süresi boyunca yapılan klinik muayeneler ve elektromiyografik değerlendirmeler sonucunda ASH grubundaki tavşanların KSH grubundaki tavşanlara göre daha fazla iyileşme gösterdikleri tespit edildi. Aynı zamanda KSH grubundaki tavşanlarda da PK grubundaki tavşanlara göre olumlu yönde sonuçlar alındı. Çalışmanın sonunda tavşanlara anestezi altında dekapitasyon işlemi uygulandı. Radial ve ulnar sinir dokuları histopatolojik, immunohistokimyasal ve biyokimyasal yönden değerlendirildi. Histopatolojik yönden yapılan incelemelerde, ASH ve KSH gruplarındaki tavşanların radial ve ulnar sinirlerinde dejeneratif odakların PK grubundakilere göre daha az olduğu saptandı. İmmunohistokimyasal yönden yapılan incelemelerde, ASH ve KSH grubundaki tavşanların radial ve ulnar sinir dokularında sinir büyüme faktörü (NGF) ve S100 immunreaktivitesinin PK grubundakilere göre daha fazla olduğu saptandı. Yine yapılan biyokimyasal incelemeler sonucunda ASH ve KSH grubundaki tavşanların radial ve ulnar sinirlerinde tespit edilen antioksidan düzeylerinin NK grubundakilerle istatistiksel yönden anlamlı bir farkı olmamasına rağmen, PK grubundakilerle istatistiksel yönden anlamlı bir fark oluştuğu tespit edildi. Sonuç olarak elektroakupunkturun hem akut hem de kronik sinir hasarlarında etkili bir tedavi metodu olduğunun saptanmasının yanı sıra, akut vakalarda kronik vakalara göre daha etkili olduğu tespit edildi. Bu etkinlik gerek klinik ve elektromiyografik değerlendirmelerle, gerekse patolojik ve biyokimyasal değerlendirmelerle doğrulandı. Peripheral nerve injuries are among the most important problems in veterinary medicine. Peripheral nerve injuries that are frequently encountered in pet animals, mostly cats and dogs, are tried to be treated using many operative and medical treatment methods. In recent years, a number of alternative treatment methods have been used in peripheral nerve damage in veterinary medicine, like in human medicine. One of these treatment methods is electroacupuncture.Electroacupuncture applications are used for supportive purposes in addition to operative and medical treatment used in the treatment of peripheral nerve injuries. In this study, acupuncture was used to treat the damage of radial and ulnar nerves of rabbits.In our study, the effect of electroacupuncture on early and late radial and ulnar nerve damage has been evaluated in terms of clinical, electromyographic, biochemical, immunohistochemical and histopathological aspects. A total of 28 New Zealand species rabbits were used in the study. The rabbits were divided into four groups as acute nerve injury test group (ANI),chronic nerve injury test group (CNI),positive control group (PC) and negative control group (NC). In ANI, CNI and PC rabbits, to create damage on the radial and ulnar nerves; rabbits were anesthetized with xylazine hydrochloride at a dose of 5 mg / kg and ketamine hydrochloride at a dose of 35 mg / kg. After shaving and disinfection, the operation area was opened with routine surgical procedures. With the help of hemostatic clamps, the nerves were subjected to 60 seconds of pressure at 1 cm distal where plexus brachialis branched as n. radialis and n. ulnaris . No damage was caused to the nerves of rabbits in the NC group. A total of 15 sessions of electroacupuncture were performed for the rabbits in the ANI, CNI and NC groups using the LI-4, LI-10, LR-3 and ST-36 electroacupuncture points. The rabbits in the PC group were not treated with electroacupuncture. As a result of clinical examinations and electromyographic evaluations made during the treatment period, rabbits in ANI group showed more improvement than rabbits in CNI group. In addition, positive results were obtained in rabbits in CNI group compared to rabbits in PC group. At the end of the study, rabbits underwent decapitation under anesthesia. Radial and ulnar nerve tissues were evaluated histopathologically, immunohistochemically and biochemically. In histopathological studies, degenerative foci in the radial and ulnar nerves of rabbits in ANI and CNI groups were found to be less than those in the PC group. In immunohistochemical studies, nerve growth factor (NGF) and S100 immunoreactivity were higher in radial and ulnar nerve tissues of rabbits in ANI and CNI group than in PC group. Again, as a result of the biochemical investigations, the antioxidant levels in the radial and ulnar nerves of the rabbits in the ANI and CNI group were not statistically significantly different from those in the NK group, but there was a statistically significant difference with those in the PC group. As a result of this study, it has been determined that electroacupuncture is an effective treatment method for both acute and chronic nerve injuries; it has also been found that it is more effective in acute cases compared to chronic cases. This effectiveness has been confirmed by clinical and electromyographic evaluations as well as by pathological and biochemical evaluations. 175

Periferik sinir yaralanmaları sonrası iyileşeme süreci yavaş olup fonksiyonel geri kazanım ve duyusal dönüş her zaman tatmin edici düzeylerde olmamaktadır. Fonksiyonel geri kazanımı elde etmek ve oluşan sekelleri azaltmak adına tedavi planlaması önemlidir. Cerrahi yöntemlerin gelişmesi ile uygun şekilde onarımlar yapılabilmektedir. Günümüzde cerrahi sonrası tedaviyi desteklemek için çok sayıda çalışma yapılmaktadır. Bu çalışmalardan yola çıkarak periferik sinir iyileşmesi üzerine D₃ vitamininin etkileri ortaya konulmaya çalışıldı.Çalışmada 32 adet Wistar cinsi erkek rat kullanıldı. Hayvanların bir kısmında kesi sonrası primer onarım, diğerlerinde vasküler klemp ile ezilme tipi yaralanma oluşturuldu. Hasar öncesi tüm hayvanlara Hot Plate testi yapılıp sonrasında elektrofizyolojik değerlendirme yapılarak aksiyon potansiyel parametreleri ölçüldü, bazal değerler hesaplandı. Hasar oluşturulan hayvan gruplarında kontrol grupları belirlendi ve 12 hafta süre ile bu gruplara ek işlem uygulanmadı. Hasar oluşturulan gruplara 1,3,5,7.günlerde 1mcg/kg dozunda intraperitoneal D₃ vitamini takviyesi yapıldı. 12 haftalık iyileşme sonrasında Hot Plate testi tekrarlandı, elektrofizyolojik ölçümler yapıldı. Histopatolojik değerlendirme için biyopsiler alındı, nöroma oluşumu, schwann hücreleri, aksonlar ve kollajen miktarı değerlendirildi.Sonuç olarak, kesi onarımı sonrası D₃ vitamini takviyesinin myelinizasyonu ve aksiyon potansiyeli ortalamasını artırdığı gösterildi. Ancak D₃ vitamininin hem histolojik hem de elektrofizyolojik çalışmalarda ezilme tipi sinir yaralanmalarına olumsuz etkileri olduğu tesbit edildi. Ancak D₃ vitamininin sinir iyileşmesi üzerine doz ve süre bağımlı etkilerini göstermek için yeni çalışmalara ihtiyaç vardır. The recovery process after peripheral nerve injuries is slow and functional recovery and sensory return are not always satisfactory. Treatment planning is very important to achieve functional recovery and reduce sequelae. With the development of surgical methods, repairs can be made appropriately. Today, there are many studies to support post-surgical treatment. Based on these studies, the effects of vitamin D₃ on peripheral nerve healing were tried to be revealed.32 male Wistar rats were used in this study. Some animals were repaired primarily after incision in and crush injury with vascular clamp were created in others. Before the injury, all animals were subjected to Hot Plate test and then electrophysiological evaluation and action potential parameters were measured and basal values were calculated. The control groups were determined in the animals that were damaged and no additional treatment was applied to these groups for 12 weeks. The groups were treated with 1mcg / kg intraperitoneal vitamin D₃ on 1,3,5,7 days.After 12 weeks of recovery, the Hot Plate test was repeated and electrophysiological measurements were performed.Biopsies were taken for histopathological evaluation, neuroma formation, schwann cells, axons and collagen content were evaluated.In conclusion, it was shown that vitamin D supplementation after incision repair increased the mean of myelinization and action potential. However, vitamin D₃ had negative effects on crushed nerve injuries in both histological and electrophysiological studies. Further studies are needed to demonstrate dose- and time-dependent effects of vitamin D₃ on nerve healing. 106

Periferik sinir yaralanmaları, özellikle genç popülasyonu etkilemekte, yüksek maliyetlere sebep olmakta ve sık görülmektedir. Bu çalışmada tavşan modelinde siyatik sinir üzerinde oluşturulan bir hasar ile sinir rejenerasyonunda EGF'nin histolojik rolünün belirlenmesi amaçlanmıştır. 18 adet Yeni Zelanda türü tavşan; 9 adet kontrol grubu, 9 adet deney grubu olacak şekilde kullanıldı. Kontrol ve deney grupları kendi içlerinde 4 ve 5 tavşan içeren iki gruba ayrıldı. 4 tavşan içeren gruplarda alan ölçümleri yapılırken, 5 tavşan içeren gruplarda çap ölçümleri yapıldı. Her bir tavşana sağ kalçasından siyatik sinir eksplorasyonu, tam kat sinir hasarı ve ardından epinöral tamir tek bir araştırmacı tarafından uygulandı. Deney grubuna 10 µg/kg EGF bölgeye enjekte edildi. Deney grubuna postoperatif günaşırı olacak şekilde 5 enjeksiyon daha yapıldı. Kontrol grubunda aynı miktarlarda serum fizyolojik kullanıldı. Tavşanlar 8 hafta boyunca gözlendi. Takipler sırasında 2 tavşan öldü. 8 hafta sonunda hayvanlardan alınan siyatik sinir dokuları histolojik ve morfolojik olarak değerlendirildi. 5 tavşan içeren EGF (+) grupta ortalama bağ doku (epinöryum + mezonöryum) çapı 156,867 µm; 5 tavşan içeren kontrol grubunda ise 25,170 µm idi. Diğer gruplarda yapılan karşılaştırmalı alansal ölçümlerde ise EGF (+) grubunda bağ doku (epinöryum+ mezonöryum) alanlarında kontrol grubuna göre artış gözlendi. EGF verilen grupta epinöryum ve mezonöryumda genişleme izlendi. Bağ dokusunda adiposit ve kapiller artışı görüldü. Sonuç olarak EGF, akut periferik sinir yaralanma rejenerasyonunda çevre bağ dokuda epinöryum ve mezonöryum çaplarını arttırmaktadır. Fakat bu etkinin klinik ve fizyolojik açıdan anlamlandırılabilmesi için ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Peripheral nerve injuries are one of the most common and costly injuries especially in the young population. In this study, it is aimed to determine the histological role of EGF in nerve regeneration with a damage made on sciatic nerve in the rabbit model. We used 18 New Zealand rabbits (9 in control group and 9 in experimental group). Each group was divided into two groups consisting of 5 rabbits planned for diameter measurement and 4 rabbits planned for spatial measurement. The sciatic nerve exploration in the right flank of each animal, full-thickness nerve damage and than epineural repair were made by a single researcher. 10 µg/kg EGF was given to the repair area of the experimental group and five more EGF injection were given to the experimental group every other day postoperatively. In the control group, we used saline solution. Rabbits were observed for 8 weeks. During follow-up, 2 rabbits died. At the end of 8 weeks, the nerve tissue of each animal was evaluated histologically and morphologically. In the experimental group consisting of 5 rabbits, the mean thickness of connective tissue (epineurium+ mesoneurium) was 156,867 µm; while, in the control group, the thickness was 25,170 µm. In the other groups, the numerical increase in epineurium and mesoneurium areas were detected in the EGF (+) group as a result of the comparative spatial measurements. Epineurium and mesoneurium enlargement was observed in the EGF-given group. Adipocyte and capillary increase was seen in connective tissue. As a result, EGF increases epineurium and mesoneurium diameters in peripheral connective tissue in acute peripheral nerve injury regeneration. However, further studies are needed to understand this effect clinically and physiologically. 79

Amaç: Bu çalışmada, elde periferik sinir yaralanmalı hastalarda uygulanan ayna tedavisinin, duyu, ağrı ve fonksiyonel kullanıma olan etkinliğini araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu randomize kontrollü çalışma Kocaeli Üniversitesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim dalında yapıldı. Çalışmaya elde periferik sinir yaralanması olan 20 hasta alındı. Hastalar ayna (n:10) ve kontrol (n:10) grubu olarak 2 gruba randomize edildi. Her 2 grup 6 hafta boyunca günde 45 dakika konvansiyonel tedavi programına alındı. Ayna grubuna ek olarak 15 dakika görsel ayna tedavi uygulandı. Hastaların ağrı, el fonksiyonu ve duyusu Görsel Ağrı Skalası (GAS), Duruöz El İndeksi (DEİ), Kol, Omuz ve El Sorunları Hızlı Anketi (QDASH), Jebsen El Fonksiyon Testi (JTEFT) ve Semmes Weistein Monofilament Testi (SWMT) ile tedavi öncesi ve sonrası değerlendirildi. El kavrama kuvveti Jamar Dinamometre ile ölçüldü. Tüm veriler Mann Whitney U test ve Wilcoxon test ile analiz edildi. Bulgular: Her iki grubun tedavi öncesi GAS, JAMAR, DEİ, Q-DASH, JTEFT ve SWMT toplam skorları açısından karşılaştırmalarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Altı hafta sonunda çalışma ve kontrol grubu hastaları arasında GAS, JAMAR, DEİ, Q-DASH, SWMT toplam skorları açısından karşılaştırmalarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Tedavi sonrası JTEFT, sayfa çevirme (p=0,004), tavla pulu dizme (p=0,023), büyük ağır nesneleri kaldırma (p=0,029) parametrelerinde çalışma grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı gelişme saptandı.Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, konvansiyonel tedaviye rehabilitasyona eklenen ayna tedavisinin elde periferik sinir yaralanması olan hastaların el fonksiyonlarına ilave katkılar sağladığını düşündürmektedir. Alınan bu sonuçlar periferik sinir yaralanmalı hastaların rehabilitasyon programına ek olarak ayna tedavisinin kullanılabileceğini göstermiştir.Anahtar Kelimeler: El Rehabilitasyonu, Ayna Tedavisi, Periferik Sinir Rehabilitasyonu Objective: In this study we aimed to investigate the efficiency of mirror therapy on sense, pain and functional activities in hand peripheral nerve injuries. Method: This study was carried out as a randomized controlled experimental study in Physical Therapy and Rehabilitation department of Kocaeli University. Twenty patients with peripheral nerve injury in hand were included in this study. The patients were randomly assigned to as mirror (n:10) and control (n:10) group. Both groups received conventional therapy in Kocaeli University Department of Physical Medicine Rehabilitation for 45 minutes a day, during weekdays for 6 consequtive weeks. The mirror group received an additional 15 minutes of visual mirror therapy (VMT). Visuel Pain Scale (VPS), Duruöz Hand Index (DEI), The Quick Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (QuickDASH, Shoulder and Hand (QDASH), Jebsen Hand Function Test (JHFT) and Semmes Weistein Monofilament Test (SWMT) were used for the assesment of pain, hand function and sensation of the patients at baseline and after treatment. Hand grip strength of the patients were measured with a Jamar dynamometer. All data were analyzed using the Mann Whitney U test and the Wilcoxon test. Results: There was no statistically significant difference between the two groups in terms of total scores of GAS, JAMAR, DEI, Q-DASH, JTEFT and SWMT before treatment (p>0.05). There was no statistically significant difference between the study and control groups in terms of GAS, JAMAR, DEI, Q-DASH, SWMT total scores after six weeks (p>0.05). Statistically significant improvement was detected in favor of the study group in the parameters of JTEFT's, page turning (p=0,004), backgammon packing (p=0,023), and heavy object lifting (p=0,029).Conclusion: The results of this study imply that MVT integrated with conventional rehabilitation may aid additional benefits on hand functions in peripheral nerve injuried patients. These results demonstrate that mirror therapy can be used in addition to the rehabilitation program of peripheral nerve injured patients.Keywords: Hand Rehabilitation, Mirror Therapy, Peripheral Nerve Injury in Hand 72

Sinir kesileri günlük pratikte sık karşılaşılan acil servis olguları arasındadır. Sinir iyileşmesindeki kısıtlılıklar ve sorunlar birçok çalışmanın yapılmasına neden olmaktadır. Nörotrofik faktör uygulamalarıyla ya da farklı onarım teknikleri kullanımıyla daha iyi iyileşme hedefleyen çalışmalar mevcuttur. Son yıllarda eritropoietinin sinir iyileşmesine olumlu katkıda bulunduğunu raporlayan çok sayıda çalışma mevcuttur. Sinir kesisi onarım yöntemi olarak da fibrin yapıştırıcı kullanımının etkili ve önemli avantajlara sahip olduğunu raporlayan çalışmalar da mevcuttur. Bu çalışmada eritropoietin içeren fibrin yapıştırıcının sinir onarımında kullanımının sinir iyileşmesini olumlu etkileyeceği hipotezinden yola çıkılarak bunların ayrı ayrı ve kombine kullanımının etkileri araştırılmıştır. Çalışmada 36 adet dişi Long Evans türü rat kullanıldı. Ratlar her bir grupta 6 adet olacak şekilde 6 gruba ayrıldı. Sol taraf siyatik siniri kesildi ve dikiş ya da fibrin yapıştırıcı ya da bunların kombinasyonu ile onarıldı. Sağ taraf siyatik siniri kontrol tarafı olarak korundu. Sinir kesileri Grup 1'de salin içeren fibrin yapıştırıcı ile, Grup 2'de eritropoietin içeren fibrin yapıştırıcı ile, Grup 3'te 2 adet epinöral dikiş ile kombine olarak salin içeren fibrin yapıştırıcı ile, Grup 4'te 2 adet epinöral dikiş ile kombine olarak eritropoietin içeren fibrin yapıştırıcı ile, Grup 5'te 2 adet epinöral dikiş ile, Grup 6'da 4 adet epinöral dikiş ile onarıldı. Tüm gruplara 21, 42 ve 63. günlerde yürüme analizi, pin-prick test ve toe-spread test uygulandı. Tüm gruplar 63. günde sakrifiye edildi. Çıkarılan siyatik sinirler histolojik olarak incelendi. 63. gün siyatik fonksiyonel indeks, pin-prick test ve toe-spread test sonuçlarına göre en iyi iyileşme Grup 4'te, en kötü iyileşme Grup 5'te izlendi. Eritropoietin kullanılan gruplarda (Grup 2 ve 4) Schwann hücrelerinde artış skoru en yüksek izlendi. Epinöral dikiş kullanılan gruplarda (Grup 3, 4, 5 ve 6) endonöral kollajen miktarında artış skoru yüksek izlendi.Fibrin yapıştırıcı ve iki epinöral dikişin kombine kullanımı istatistiksel anlamlı olarak daha iyi iyileşme göstermektedir. Bu kombine kullanıma eritropoietin eklenmesi ile daha da başarılı iyileşme sonuçları elde edilmiştir.Sinir onarımda fibrin yapıştırıcı içine eritropoietin eklenmesi ucuz, kolay ve klinik pratikte uygulanabilir bir yöntemdir. In routine practice, nerve transections are common emergency room cases. Limitations and problems in nerve regeneration encourage many researches. There are researches aiming for better regeneration with neurotrophic factor applications or the use of different repair techniques. There have been many studies reporting that erythropoietin has contributed positively to nerve healing in recent years. There are also studies reporting that the use of fibrin glue in nerve repair is an effective and advantageous. In this study, based on the hypothesis that the use of erythropoietin-containing fibrin glue in nerve repair would affect the healing positively, we investigated the effects of separate and combined use of erythropoietin-containing fibrin glue on nerve regeneration. 36 female Long Evans rats were used. The animals were divided into 6 groups of 6 animals each. Left sciatic nerves were isolated, transected and repaired with suture or fibrin glue or combination of those. Right sciatic nerves were kept as control. Nerves were repaired with saline-containing fibrin glue in Group 1, erythropoietin-containing fibrin glue in Group 2, saline-containing fibrin glue and two sutures in Group 3, erythropoietin-containing fibrin glue and two sutures in Group 4, two sutures in Group 5, four sutures in Group 6. Walking track analysis, pin-prick test and toe-spread test were performed on days 21, 42 and 63. All animals were sacrificed on day 63. Sciatic nerves were analyzed histologically.Sciatic function index, pin-prick test index, toe-spread test index were that was best in Group 4, worst in Group 5. Erythropoietin-treated rats (Group 2 and 4) showed superior Schwann cell proliferation. In groups those had epineural repair with sutures (Group 3, 4, 5 and 6) superior endoneural collagen synthesis scores were seen. The combined use of fibrin glue and two epineural sutures showed significantly better recovery. Further successful recovery results were obtained by addition of erythropoietin to that combination. The addition of erythropoietin into fibrin glue is cheap, easy and applicable in clinical practice of nerve repair. 111

İnsanların yüz ifadesi, onların fiziksel ve kalıtımsal özellikleri ile birlikte duygularını yansıtır. Kimliğin belirlenmesinde ve kişinin çevre ile olan ilişkilerinde önemli görevleri olan yüz mimiklerini kontrol eden fasiyal sinir (FS), aynı zamanda yüz kaslarının tonusu ve hareketini belirleyen sinirlerin inervasyonunu sağlar. FS, hasara uğradığında izlenebilen paralizinin nedenleri arasında Bell Paralizi şeklinde adlandırılan bir özel paralizi tipi ilk sırayı almaktadır. Klinik bulguları yüzün bir tarafındaki kasların bütününde paralizi ve parezi görülmesi, yüz kaslarında güçsüzlük, tek taraflı dudak ve kaş sarkması, göz kapağının kapanmaması sonucu göz kuruluğu gibi semptomlardır. Hasar gören sinir dokuların, farmakolojik ve/veya diğer konvansiyonel yöntemlerle doğru ve etkin tedavisinin tam olarak sağlanmaması nedeniyle alternatif tedavi arayışı gündeme gelmiştir. Alternatif tedavi yöntemlerinden en yüksek oranda tercih edilenlerden birisi düşük doz lazer ışını kullanılarak geliştirilen tedavi yöntemi (DDLT) ve ozonun veya ozon kaynaklı ürünlerin çeşitli yöntemlerle tedavi amaçlı uygulanmasıdır (OT). Bu tez çalışmasında, ratlarda oluşturulan fasiyal sinir hasarı modelinde düşük doz lazer tedavisi ve ozon terapi yöntemlerinin, hasarlı sinir dokunun iyileşmesi üzerine etkilerinin histolojik olarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmamızda 30 adet wistar cinsi albino türü, 220±20 gr ağırlığında ve 10-12 haftalık dişi sıçanlar üzerinde yürütülmüştür. Tüm gruplara genel anestezi altında nöropatik hasar oluşturmak için ratların sol fasiyal sinirlerine, çapının hepsini içine alacak şekilde klemple 30sn boyunca tutularak hasar verilmiştir. Daha sonra kontrol grubu iyileşmeye bırakılırken lazer grubuna hergün düşük doz lazer tearapisi 4J, 32sn uygulanırken, ozon grubuna da 2 günde bir defa 2ml, 80 µm/ml sistemik ozon terapisi uygulanmıştır. 4. haftada sakrifikasyonlar gerçekleştirilerek fasiyal sinirlerinden alınan örnekler formaldehitte muhafaza edilerek histolojik inceleme amaçlı saklanmıştır. İncelenen kesitlerde epinöriyum, perinöryum ve endonöriyum varlığı ve sürekliliği değerlendirilmesi ile sinir dallanması öncesi sinir alanı ölçümü, dallanma sonrası fasikül sayısı, hasar öncesi ve sonrası kesitlerde akson sayısı incelenmiştir. İncelenen kesitlerde, sinir lifinin dallanma sayısı, çapı, alanı ve akson sayısı açısından yapılan değerlendirmeler sonucunda tüm gruplarda ozon terapi grubunda istatistiksel olarak anlamlı fark yaratacak sonuçlar elde edilmiştir. Lazer grubunda (DDLT) tüm parametrelerde kontrol grubuna göre ufak bir artış gözlenmekle birlikte istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar elde edilememiştir. Facial expression of people represents their physical and genetical features along with their emotions. Facial Nerve (FN) controls facial mimics which have important role for determination of identity and environmental relationships of any person. FN has not only motor functions, but also has a complicated structure consisting of emotional, taste and parasympathetic functions. There is a special paralyses type called `Bell's Paralyses` which takes place first among the reasons of Peripheric Facial Paralyses. Clinical findings with its symptoms can be counted as; paralyze on one side of whole facial muscles and paralysis, weakness on facial muscles, one sided hanging down of lip and eyebrow, and xerophthalmia due to reduced eyelid function. Treatment for nerve damage consists of non-invasive methods like pharmacological approaches, invasive methods, and alternative treatments like acupuncture, laser treatment or ozone therapy. Laser treatment is one of the mostly preferred between alternative treatment methods. One of the other alternative methods is Ozone therapy or usage of products including the ozone source. In this thesis, we aimed to compare Low Level Laser Therapy (LLLT) and Ozone Therapy (OT) methods in rats with facial nerve damage model, by evaluating histologically their impacts on healing of damaged nerve tissue by. Our study is conducted with 10-12 weeks old 30 wistar kind-albino type female rats with 220±20 gr of weight. In order to create neuropathic damage under general anesthesia for all groups, a damage is generated to left facial nerves of rats by covering all diameter and keeping clamp by 30 sec. Then, while keeping control group to heal spontaneously, 4J for 32 sec for low dose lase therapy is applied to laser group, and 2 ml, 80 µm/ml at twice a day systemic ozone therapy is applied to ozone group. At week 4, sacrificiations are done and samples taken from facial are kept in formaldehyde to analyse histologically. Epineurium, perineurium and endonerium existence and continuation in analyzed transects, along with nerve area measurement before nerve branching, fascicule number after branching, axone number before damage and after transect were evaluated. In analyzed transects, numbers of nerve fiber branching, diameter of nerve fiber, area of nerve fiber, number of axone, compared to control group, difference in Laser group is found, however a statistically significant difference was observed in Ozone (p

Giriş:Travma, kitle basısı, ameliyat vb nedenlerle hasarlanan periferik sinirlerde meydana gelen fonksiyon kaybının geriye dönmesi oldukça uzun zaman almakta bazen de hiç dönmemektedir. Bu durum dünya genelinde önemli bir iş gücü kaybına neden olmaktadır. Literatürde, siyatik sinir hasar modeli üzerine çalışmalar mevcut olmasına karşın, Hypericum perforatum'un sinir rejenerasyonu üzerine olan etkilerini araştıran deneysel çalışma sayısı oldukça yetersizdir. Bu nedenle, bu deneysel çalışmada, Hypericum perforatum'un hasarlanmış sinir dokusu üzerine etkisi yürüme analizi ile birlikte histolojik ve biyokimyasal olarak araştırılmıştır.Gereç ve yöntem: Denek olarak 12-14 haftalık, 40 adet Wistar albino cinsi erişkin erkek rat kullanıldı. Denekler 3 gruba ayrıldı. Birinci grup (n= 8) intakt kontrol grubu olup herhangi bir girişim ve tedavi uygulanmadı. İkinci grup (n= 16) cerrahi kontrol grubu ve üçüncü grup (n= 16) Hypericum perforatum grubu olup; her iki gruptaki deneklerin her birinin sadece sağ siyatik sinirine ezilme tipi hasar modeli meydana getirildi. İkinci gruba herhangi bir tedavi verilmezken, üçüncü gruba postop 1. günden itibaren 8 hafta boyunca her gün intraperitoneal yoldan 30 mg/ kg dozunda Hypericum perforatum ekstraktı verildi. Tüm ratlara 2. 3. 4. 6. ve 8. haftalarda fonksiyonel değerlendirme için yürüme analizi yapıldı ve siyatik fonksiyonel indeks (SFİ) değerlendirildi. Sekiz hafta sonunda sakrifiye edilen ratlardan siyatik sinir doku örnekleri alındı. Dokular biyokimyasal ve histolojik olarak incelendi. Biyokimyasal olarak oksidatif stres belirteci olan malondialdehit (MDA), temel bir antioksidan enzim olan süperoksit dismutaz (SOD), glutatyon peroksidaz (GPx) ve katalaz (CAT) düzeyleri ölçüldü. Histolojik olarak sinir dejenerasyon ve rejenerasyon bulgularına bakıldı. Bulgular: Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde SFİ ölçümlerinin gruplar arasında anlamlı olarak farklı olduğu görüldü (p0,05). Histolojik olarak değerlendirildiğinde ise, Hypericum perfortum'um rejenerasyona olumlu yönde etki ettiği görüldü.Tartışma-sonuç: Çalışmamızı diğer çalışmalardan ayıran en önemli fark; hasar modelinin ve uygulanan tedavinin standardize edilmesidir. Bu çalışmada elde edilen sonuçlar; sinir hasarı oluşturulmuş ratlarda intraperitoneal uygulanan Hypericum perforatum'un, fonksiyonel (SFİ) olarak anlamlı bir fark oluşturduğunu, histolojik olarak rejenerasyonu olumlu yönde etkilediğini ancak biyokimyasal olarak anlamlı fark oluşturmadığını göstermektedir. Bu durum, aksonal yaralanma sonrası ortaya çıkan oksidatif stres ve serbest radikal oluşumunun geç (kronik) dönemde normale dönmesiyle ilişkili olduğunu düşündürmektedir. Introduction: Reversing the functional loss occurring in peripheral nerves damaged by trauma, mass pressure, surgery, etc. takes quite a long time an sometimes such reversing is impossible. This causes a significant labour loss globally. Although there are studies on sciatic nerve damage model in the literature, the number of experimental studies investigating into the effects of Hypericum perforatum on nerve regeneration are rather inadequate. Thus, the present study histologically and biochemically investigates into the effects of Hypericum perforatum on damaged nerve tissue, together with walk analysis. Materials and Method: 40 Wistar albino male rats, 12-14 weeks old, were used as subjects. The subjects were divided into 3 groups. The first group (n= 8) was the intact control group, to which no intervention nor treatment was applied. The second group (n= 16) was the surgical control group and the third group (n= 16) was the Hypericum perforatum group; nerve crush type damage model was induced on only the right sciatic nerve of each subject in these two groups. No treatment was applied in the second group; to the third group was administered intraperitoneal Hypericum perforatum extract at a daily dose of 30 mg/ kg for 8 weeks, starting the post-op 1st day. All rats were subjected to walk analysis in the 2nd, 3rd, 4th, 6th and 8th weeks for functional assessment and the sciatic functional index (SFİ) was evaluated. At the end of the 8th week the rats were sacrificed and sciatic nerve tissue samples were taken from them. These tissues were examined histologically and biochemically. With respect to biochemistry, malondialdehyde (MDA), which is an indicator of oxidative stress, superoxide dismutase (SOD), which is an essential antioxidant enzyme, glutathione peroxidise (GPx), and catalase (CAT) levels were measured. With respect to histology, nerve degeneration and regeneration findings were examined. Findings: In the statistical analysis of the acquired data, a significant difference was observed between the SFI of the groups (p0,05). When assessed histologically, it was observed that Hypericum perforatum affected regeneration positively. Discussion-Conclusion: The most important difference of the present study, distinguishing it from other studies, is that the damage model and the treatment applied are standardized. The results obtained in the present study indicate that intraperitoneally administered Hypericum perforatum to nerve damage induced rats causes a significant difference functionally (SFI), and that it affects regeneration positively with respect to histology; however, it does not cause a significant difference biochemically.This suggests that oxidative stress and free radical formation after axonal injury are related to normalization in the late (chronic) period. 97

Amaç: Bu çalışmada farklı santrifüj değerleri ile elde edilen PRF'nin sinir hasarı tedavisi üzerinde etkilerinin histolojik olarak incelenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Bu çalışmada Wistar Albino cinsi 30 rat kulanıldı. Ratlar, kontrol L-PRF ve A-PRF olmak üzere 3 gruba rastgele seçildi. Kontrol, L-PRF ve A-PRF gruplarındaki ratların sol mental sinirinde ezilme tipi hasar oluşturuldu. L-PRF grubunda, ratlardan otolog olarak alınan kandan elde edilen L-PRF hasarlı sinire uygulandı. A-PRF grubunda, ratlardan otolog olarak alınan kandan elde edilen A-PRF hasarlı sinire uygulandı. Dört hafta sonunda ratlardan alınan sinir dokusu örnekleri ile immünohistokimyasal incelemeler yapıldı.Sonuç: Ratlardan alınan sinir örnekleri, beta III tubulin ve S100 beta primer antikorları ile immünoreaktivite açısından değerlendirilmiştir. Yapılan incelemenin sonucunda, beta III tubulin immünoreaktivite açısından, L-PRF, A-PRF ve kontrol grupları arasında anlamlı fark bulunmuştur (p

Çeşitli kaza ve travmalar sonucu meydana gelen periferik sinir yaralanmaları günümüzde karşılaşılan önemli sağlık problemleri arasında yer almaktadır. Son yıllarda yapılan hayvan modeli çalışmalarında periferik sinir yaralanması tedavisinde fonksiyonel iyileşme açısından önemli sonuçlar elde edilmesine rağmen insanlarda periferik sinir hasarının tedavisinde hala yeterli iyileşme sonuçları elde edilememiştir. Çalışmamızın amacı inflamatuar sitokinleri ve kimokinlerin ekspresyonunu azaltıcı yönde etki gösterdiği bilinen kapari bitkisinin siyatik sinir hasarı sonrası hasarlı bölge üzerine olası nöroprotektif etkilerini araştırmaktır.Çalışmamızda her grup 10 sıçandan oluşacak şekilde kontrol grubu, sham grubu, siyatik sinir hasarı grubu ve siyatik sinir hasarı (SSH) + kapari grubu olmak üzere 4 grup oluşturuldu. Sol uylukta sol siyatik sinir 30 sn akut ezilme modeli ile siyatik sinir hasarı oluşturuldu ve 45 gün boyunca standart sıçan yemi ile beslendi. Siyatik sinir hasarı sonrası sıçanlara 45 gün boyunca 500 mg/kg Kapari ekstraktı oral gavaj yoluyla verildi. Tüm gruplarda sinirlerde meydana gelen değişiklikler yürüme testi, elektrofizyolojik analizler ve histopatolojik değerlendirmeler ile değerlendirildi. Ayrıca serum örnekleri alınarak NGF (sinir büyüme faktörü), IL-10 (interlökin-10), PG-E2 (prostoglandin-E2), ve TNF-α (tümör nekrotizan faktör-alfa) düzeyleri ölçüldü. Yürüme testi sonuçlarında grupların 2. ve 6. haftaları arasında kendi içinde Siyatik sinir fonksiyon indekslerinin karşılaştırılmasında Siyatik sinir hasarı (SSH) grubunda ve SSH + Kapari grubunda istatistiksel açıdan anlamlılık saptanmıştır (sırasıyla P=0,000, P=0,009). Siyatik sinir hasarı (SSH) ve kapari grubunun diğer 2 gruba göre latans farkları (L2-L1), İletim hızı (CV) ve tepeden tepe değeri (P-P) değerleri açısından ölçümleri istatistiksel olarak anlamlılık göstermiştir (p

Amaç: Bombesin mukoza hücreleri üzerinde trofik, immünolojik, mitojenik; sinir sistemi üzerinde biyolojik ve immün etkilere sahip bir peptitdir. Periferik sinir tam kat kesisi sonrası oluşan fizyopatolojik süreçte bombesin isimli nöropeptidin farklı dozlarda, kesi distalinde oluşan akson rejenerasyonuna ve fonksiyonel iyileşmeye etkisini eletrofizyolojik ve histopatolojik olarak incelemek amaçlanmıştır.Materyal ve metod: Çalışmada 40 adet 200-250 gr ağırlığında Wistar cinsi erkek rat kullanıldı. Rastgele 10 'arlı sham (cerrahi stres,kesi yapılmayan), kontrol, düşük doz bombesin grubu(10 µg/kg), yüksek doz bombesin grubu (100 µg/kg) şeklinde 4 grup oluşturuldu. Ketaminle anestezi altındaki ratlar uygun diseksiyon, tam kat kesi ve mikrocerrahi onarım sonrası kafeslere alındı. Bombesin gruplarına hazırlanmış süspansiyonlar insülin enjektörleriyle günde 3 defa 8 saatde 1, 7 gün boyunca aynı saatlerde (08.00, 16.00, 00.00) ense derisinden subkutan enjeksiyon yapıldı. 12 haftalık takip sonrası SFİ, EMG, SEM, IHC, gastrocnemius ağırlık ölçümü ve histopatolojik analizler karşılaştırıldı. Sonuçlar ististiksel olarak değerlendirildi.Bulgular : EMG ve gastrocnemius ağırlık ölçümü sonuçlarında kontrol grubuna kıyasla yüksek doz bombesin yapılan grup (100 µg/kg )'ta farklılık görülsede istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi (p>0.05). SFİ, SEM, IHC ve diğer histopatolojik parametrelerde, yüksek doz bombesin yapılan grupta iyileşme yönünde, istatistiksel olarak anlamlı fark görüldü (p 0.05). There was a statistically significant difference in SFI, SEM, IHC and other histopathological parameters in terms of improvement in high dose bombesin group (p

Amaç: Waller dejenerasyonu (WD), kesi sonrasında distal aksonda gelişen kompleks fizyolojik değişiklikleri içermektedir. Bu çalışmanın amacı; daha önce WD erken evrelerinde yaptığımız MUNE çalışmalarındaki gözlemlerimizi eş zamanlı CMAP Scan ve MScanFit MUNE çalışmasıyla geliştirmektir. Materyal ve Metod: Çalışmaya ön kolda akut sinir kesisi olan 12 hasta (7 median, 5 ulnar) alındı. İlk elektrofizyolojik çalışma hasar sonrası 9-72 saat arasında yapıldı. İncelemeler 1-2 gün aralıklarla bileşik kas aksiyon potansiyel (CMAP) amplitüdleri sıfır seviyesine inene kadar tekrarlandı. Her incelemede CMAP Scan eğrileri kaydedilerek; ölçülebilir parametreleri ve MScanFit yöntemiyle MUNE ve motor ünite (MU) büyüklükleri hesaplandı. Sonuçlar hasarlanma sonrası kayıt zamanına göre gruplandı (kesi sonrası ilk 48 saat ve 48 saat sonrası). Hasta grupları sağlıklı kontroller ve ALS hastaları ile karşılaştırıldı.Sonuçlar: Kayıt zamanından bağımsız olarak kesi olgularında aksonların uyarılma eşikleri sağlıklı kontoller ve ALS hastalarına göre yüksekti. CMAP amplitüdleri düşerken (48 saat: 2.5± 2.5mV) MU büyüklükleri ve MScanFit değerleri (48 saat: 55.1 ±34.8) daha ılımlı düşme gösterdi. Sekiz hastada takip eden incelemelerde adımlar izlenirken, D50 değerlerinde değişiklik saptanmadı. Tartışma: Bu çalışmada, daha önceki gözlemlerimizden farklı olarak WD ilerledikçe MUNE değerinde daha açık bir düşme olduğu görülmektedir. Bu bulgu MScanFit MUNE'nin diğer MUNE yöntemlerine göre nöromusküler bileşkedeki fonksiyonel instabiliteye bağlı hataları telafi etmede daha yetenekli olduğunu düşündürmektedir. WD'un erken aşamasında saptanan adımları oluşturabileceğini düşündüğümüz bazı mekanizmalar tartışmayı haketmektedir.Anahtar Kelimeler: Waller Dejenerasyonu, CMAPScan, MScanFit MUNE, periferik sinir kesisi Objective: Waller degeneration (WD) involves complex physiological changes in the distal axon after nerve transection. The aim of this study was to advance our previous observations with MUNE studies during early stages of WD by using CMAP Scan and MScanFit MUNE studies. Materials and Methods: Twelve patients (7 median, 5 ulnar) with acute nerve transection at the forearm were included in the study. The first electrophysiological studies were performed between 9-72 hours after injury. Investigations were repeated at intervals of 1-2 days until compound muscle action potential (CMAP) amplitudes were reached at zero. CMAP Scan curves are recorded in each session; their quantitative parameters; MUNE and MU sizes were calculated with MScanFit method. Results were grouped according to recording time after injury (before and the after 48 hour, post- injury ). Results: Excitability threshold of axons in the cases with nerve transection were higher than healthy controls and ALS patients, irrespective of the recording time. While CMAP amplitudes decreased steeply ( 48 hours: 2.5 ± 2.5mV), MU sizes and MScanFit values ( 48 hours: 55.1 ± 34.8) showed a more moderate decline. While steps occurred in eight patients, D50 remained unchanged during the follow-up. Discussion: In this study, there were a more clear decrease in MScanFit MUNE values during the progression of WD, as compared to our previous observations with other MUNE methods. This finding suggests that MScanFit MUNE has more ability than other MUNE methods in compensating errors related to functional instability in the neuromuscular junction. Some of the potential mechanisms that might lead to the presence of steps in CMAP Scans identified in the early stage of WD deserve to discuss.Key Words: Wallerian Degeneration, CMAP Scan, MScanFit Mune, peripheral nerve transection 108

Amaç: Periferik sinirler pek çok travmaya maruz kalır ve mevcut tedavilerle tam bir rejenerasyonmümkün olmamaktadır. Bu sebeple siyatik sinir 'crush hasar' modelindekök hücre ve eritropoetinin sinir rejenerasyonuna olan katkılarını araştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Umbilikal korddan elde edilen hücrelerinmezenkimal kök hücre karakterizasyonu yapıldı. Ağırlıkları 130-150 g arasında olan 50 adet Wistar albino türü erişkin dişi sıçan rastgele 5 gruba ayrıldı. Gruplar; sadececilt kesisi oluşturulan Sham grubu, siyatik sinirde hasar oluşturulup herhangi bir tedavi uygulanmayan hasar grubu, sinirde hasar oluşturulup insan rekombinant eritropoetinin 5000 U/kg olacak şekilde intraperitoneal yolla verildiği hasar+eritropoetin grubu, sinirde hasar oluşturulup lokalolarak mezenkimal kök hücre (350.000 adet) verilen hasar+mezenkimal kök hücre grubu ve sinirde hasar oluşturulup eritropoetin ve kök hücrenin verildiği hasar+eritropoetin+mezenkimal kök hücre grubu şeklinde belirlendi. 0. gün, 14. gün ve 28. günlerde tüm gruplara siyatik fonksiyonel indeks testi yapıldı ve 28. günde deney sonlandırıldı. Siyatik sinirlerin oil red o boyası ile genel histopatolojik görünüm, akson sayısı, akson çapı değerlendirildi. İmmünofloresan olarak da dokudaki Nerve Growth Factor, Neurofilament-h ve kaspaz-3 immunreaktiviteleri belirlendi. Bulgular: Genel histopatolojik görünümdeğerlendirildiğinde Sham grubuna ait histolojik yapı aksonların görünümü ve sinir demetleri düzgündü. Sham grubuna en yakın grup hasar+mezenkimal kök hücre grubundaydı. Akson sayısı kök hücre verilen gruplarda hasar grubu ile kıyaslandığında anlamlı olarak artmıştı.Nerve Growth Factor immunreaktivite yoğunluğu ise hasar+mezenkimal kök hücre grubunda Sham'e en yakın değerdi ve hasar+mezenkimal kök hücre grubu ile hasar grubu arasında anlamlı fark vardı. Neurofilament-h yoğunluğu Sham grubunda en yüksekti ve hasar grubu ile tüm tedavi grupları kıyaslandığında tedavi gruplarında anlamlı olarak artmıştı.Sonuç:Bu çalışmada sıçanların siyatik sinirinde bulldog klemp ile oluşturulan crush hasarın rejenerasyonunaumbilikal korddan elde edilen kök hücre ve insan rekombinant eritropoetin tedavilerinin katkı sağladığı bulunmuştur. Kullandığımız Neurofilament-H, Nerve Growth Factor ve oil red o boyamaları bu ayrımı sağlamaya yardımcı olmuştur. Bu çalışmada irdelenen çok sayıda histolojik bulgunun istatistiksel açıdan anlamlı olacak şekilde sadece kök hücrenin kullanılmasının daha faydalı olabileceğini gösterdi.Anahtar kelimeler:Crush Hasar, Eritropoetin, Mezenkimal Kök Hücre, Siyatik Sinir, Umbilikal Kord Objectives:Peripheral nerves are subjected to many traumas and complete regeneration is not possible with the available treatments. Therefore, we aimed to investigate the contribution of mesenchymal stem cells and erythropoietin to nerve regeneration in the sciatic nerve 'crush injury 'model.Materials and Methods: The characterization of the cells obtained from the umbilical cord wereperfomed and it is determined that this cells were expressed mesenchymal stem cell markers. Fifty adult female Wistar albino rats weighing between 130-150 g were randomly divided into 5 groups. Groups; only skin incision created Sham group, damage group of sciatic nerve without any treatment, damage + erythropoietin group where human recombinant erythropoietin is administered intraperitoneally to 5000 U / kg, mesenchymal stem cell group,mesenchymal stem cells (350,000 units) is administered locally and damage + erythropoietin + mesenchymal stem cell group, sciatic nerve damage treated withboth erythropoietin and stem cell.On the 0th, 14th and 28th days, all groups underwent sciatic functional index test and the experiment was terminated on 28th day. Histopathological appearance, axon number and axon diameter of the sciatic nerves were evaluated with oil red o stain. Immunoreactivity of Nerve Growth Factor, Neurofilament-h and caspase-3 was determined by immunofluorescense in the tissue.Results:When the histopathological appearance was evaluated, histologically the appearance of axons and nerve bundles were smooth in Sham group. Damage + mesenchymal stem cell group have similar histological apperance to the Sham group. The number of axons was significantly increased in the stem cell groups compared to the damage group. Nerve Growth Factor immunoreactivity density was the closest value to Sham in damage+mesenchymal stem cell group and there was a significant difference between damage+mesenchymal stem cell group and damage group. Neurofilament-h density was highest in the Sham group and significantly increased in the treatment groups when compared to the damage group and all treatment groups.Conclusion:In this study, it was found that stem cell obtained from umbilical cord and human recombinant erythropoietin treatments contributed to the regeneration of crush injury caused by bulldog clamp in the sciatic nerve of rats. We used Neurofilament-H, Nerve Growth Factor and oil red o staining helped to achieve this separation. It showed that the use of only stem cells could be more beneficial, as the histological findings discussed in this study were statistically significant.Keywords:Crush injury, Erythropoietin, Mesenchymal Stem Cell, Sciatic Nerve, Umbilical Cord 90

Sinir defektlerinde, donör alan morbiditesi ve elde edilecek sinir greftinin sınırlı ölçüde olmasısinir grefti ile onarım yöntemin en önemli handikaplarıdır. Bu nedenle, sinir kondüitleriperiferik sinir sistemi yaralanmalarında primer onarımın mümkün olmadığı durumlardakullanılabilir.Bu çalışmanın amacı pediküllü tuba uterina tübüler flebinin periferik sinir sistemirejenerasyonlarında etkinliklerinin araştırılmasıdır.Bu çalışma her bir grupta (6 grup) 10 adet Wistar- Albino cinsi 14-16 haftalık toplam 60 adetdişi sıçan üzerinde gerçekleştirildi. 1. Grup: Sham grubu, 2. Grup: Sinir grefti; 1 cm'lik siyatiksinir segmenti kesilerek tekrar aynı yerine koapte edildi, 3. Grup: Tuba uterina flebi, doğru yön;Tuba uterinanın over - uterus yönü doğru yön olarak kabul edildi ve flep sinir kondüiti olarakproksimal – distal yönde yerleştirildi, 4. Grup: Tuba uterina flebi, ters yön; Flep, Grup 3'ün tersyönünde yerleştirildi, 5. Grup: Tuba uterina grefti, doğru yön: Tuba uterina segmenti kendisinibesleyen pedikülden tamamen ayrılarak greft şeklinde kaldırıldı ve defekt alana yerleştirildi, 6.Grup: Tuba uterina grefti, ters yön: Grup 5'in tersi yönünde yerleştirildi.Cerrahi işlemler sonrası 3 ay süreyle sıçanlar takip edildi. Bu sürenin sonunda yürüme testi ileSiyatik Fonksiyon İndeksi (SFI) hesaplanarak ve EMG ile değerlendirme, ışık ve elektronmikroskobisi ile değerlendirme yapılarak grupların sinir rejenerasyonlarındaki etkilerikarşılaştırıldı.Yürüme testinde değerlendirilen SFI sırasıyla: Grup 1'de 76.23, Grup 2'de 36.1 , Grup 3'te52.75, Grup 4'te 51.79, Grup 5'te 45.54, Grup 6'da 46.79 olarak hesaplandı. Bu indekse göre0-100 arasında değerlendirilme yapılmaktadır ve 0'a yakın değerler fonksiyonal olarak daha iyisonuçlardır.EMG sonuçlarında ise Grup 5 ve Grup 6'da ki CMAP ve CMAP eğrileri altında kalan alanlarGrup 3 ve 4' e göre fazlaydı, ancak Grup 2'ye göre daha düşüktü.8Işık mikroskobisinde ise Grup 5'te düzenli sinir iyileşmesi ortalama skoru 2.2, Grup 6'da 2,4,Grup 3'te 1,3, Grup 4'te 1,2'ydi. Grup 2'de ise bu değer 2,7'du. Grup 1'de herhangi birrejenerasyon gözlenmedi. Fibrozis, inflamasyon ve vaskülarite Grup 5 ve 6'da benzer olup,Grup 2'den yüksek, Grup 3 ve 4'ten düşüktü. Sinir alanından elde edilen TEM kesitleriultrayapısal olarak değerlendirildiğinde Grup 2'de aksonlar organize ve koyu boyanmış,sağlıklı bir morfolojide izlenirken, myelinize sinir sayısı diğer gruplardan daha fazlaydı. Grup5 ve 6'ya ait TEM mikrografları, miyelin ve akson yapılarının oldukça düzenli ve kandamarlarının bol bulunduğunu gösterdi ve Grup 3 ve 4'e göre myelinize sinir sayımı dahafazlaydı. Ayrıca, Grup 3 ve 4'te tuba uterinadaki lümen epitel hücreleri ise Grup 5 ve 6'dakilerekıyasla daha organize ve sağlıklı bir morfolojide izlendi. Grup 5 ve 6 ile Grup 3 ve 4'e aitultrayapısal bulgular kendi aralarında benzer bir morfoloji sergiledi.Sonuç olarak, çalışmamızda tuba uterina tübüler kondüitinin greft olarak aktarılmasının flepolarak aktarılmasına göre sinir rejenerasyonu üzerine etkisinde daha başarılı olduğu ve silyalıyapıların yönünün bu sonuç üzerinde anlamlı etkilerinin olmadığı saptandı. In nerve defects, donor site morbidity and limited nerve graft are the most importanthandicaps of nerve graft repair. Therefore, nerve conduits can be used in cases whereprimary repair is not possible in peripheral nervous system injuries. The aim of this studyis to investigate the efficacy of pedicular tuba uterine tubular flap in peripheral nervoussystem regeneration.This study was performed on a total of 60 female rats, who were 14-16 weeks old Wistar-Albino Rats. 60 female rats were divided 6 groups. Group 1: Sham group, Group 2: Nervegraft; The sciatic nerve segment of 1 cm was cut and coaptated to the same site again.Group 3: Tuba uterine flap, right direction; Ovarian - uterine direction of the uterus wasaccepted as the right direction and flap was placed proximal - distal as nerve conduit, Group94: Tuba uterine flap, reverse direction; The flap was placed in the opposite direction ofGroup 3, Group 5: Tuba uterine graft, right direction: The tubal uterine segment wascompletely removed from the pedicle feeding itself and placed in the defect area. Group 6:Tuba uterine graft, reverse direction: Group 5 in the opposite direction. The rats werefollowed up for 3 months after the surgical procedures. At the end of this period, the effectsof the groups on nerve regeneration were compared by calculating the Sciatic FunctionIndex (SFI) by walking test and EMG evaluation, light and electron microscopy. SFI wasevaluated as 76.23 in Group 1, 36.1 in Group 2, 52.75 in Group 3, 51.79 in Group 4, 45.54in Group 5, and 46.79 in Group 6, respectively. According to this index, it is evaluatedbetween 0-100 and values closer to 0 are functionally better results. In the EMG results,the areas under CMAP and CMAP curves in Group 5 and Group 6 were more than Group3 and 4, but were lower than Group 2. According to evaluation of the light microscopy, themean score of nerve regeneration was 2.2 in Group 5, 2.4 in Group 6, 1.3 in Group 3, and1.2 in Group 4. In group 2, this value was 2.7. No regeneration was observed in Group 1.Fibrosis, inflammation and vascularity were similar in Groups 5 and 6, higher than Group2, and lower than Groups 3 and 4. When the TEM sections obtained from the nerve areawere evaluated ultrastructively, the axons were observed in an organized and dark stained,healthy morphology in Group 2, whereas the number of myelinized nerves was higher thanthe other groups. TEM micrographs of groups 5 and 6 showed that myelin and axonstructures were fairly regular and blood vessels were abundant, and myelinized nerve countwas higher than Groups 3 and 4. In addition, the luminal epithelial cells in the tuba uterinein Groups 3 and 4 were observed in a more organized and healthy morphology than inGroups 5 and 6. The ultrastructural findings of Groups 5 and 6, and Groups 3 and 4 showeda similar morphology each other.In conclusion, it was found that tubular uterine tubular conduit as a graft was more10successful in the effect on nerve regeneration than transferring as a flap and thedirection of ciliated structures had no significant effect on this result. 65

Bu çalışmada prenatal dönemde uygulanan 900 MHz elektromanyetik alanın (EMA) sıçan periferik sinir morfolojisi, sinir ileti hızı ve lokomotor aktivitesi üzerine etkilerinin araştırılması amaçlandı.Çalışmada 9 adet Spraque Dawley tipi gebe dişi sıçan 3 gruba ayrıldı. 1. Gruba (kontrol) herhangi bir uygulama yapılmadı. 2. Grup (sham) deney süresi boyunca, gebeliğin 0-21. günlerinde, her gün aynı saatlerde 1 saat süreyle EMA sistemi kapalı konumda iken EMA fanusu içerisine alındı ve herhangi bir EMA etkisine maruz bırakılmadı. 3. Grup (EMA) ise deney süresi boyunca, gebeliğin 0-21. günlerinde, 1 saat süreyle EMA fanusu içerisinde 900 MHz'lik EMA etkisine maruz bırakıldı. Yeni doğan sıçanlara postnatal (PN) 21. güne kadar herhangi bir uygulama yapılmadı. PN 21. günde cinsiyet ayrımı yapılan yavru sıçanlardan yeni gruplar oluşturuldu. Kontrol 1 grubu (K1); postnatal (PN) 21. ve 60. günlerde cerrahi insizyon ile siyatik sinirleri açıldı ve elektrofizyolojik ölçümler yapıldı. Kontrol 2 grubu (K2); PN 21. günde sadece cerrahi insizyon ve PN 60. günde elektrofizyolojik ölçümler yapıldı. Kontrol 3 grubu (K3); PN 21. günde herhangi bir uygulama yapılmadı ve PN 60. günde elektrofizyolojik ölçümler yapıldı. Sham (S) ve EMA grupları; PN 21. ve 60. günlerde cerrahi insizyon ile siyatik sinirleri açıldı ve elektrofizyolojik ölçümler yapıldı. Tüm gruplar deneyin PN 21. ve 60. günlerinde cerrahi işlemlerden önce açık alan ve rotarod testine tabi tutuldu ve PN 60. günde sakrifiye edildi. Gruplardan elde edilen siyatik sinir dokularında histopatolojik, histomorfometrik, immunohistokimyasal ve biyokimyasal analizler yapıldı.Histopatolojik değerlendirmede EMA grubunda, perinöriyumun yer yer bütünlüğünü kaybettiği, miyelinli sinir liflerinde ve miyelin kılıfta dejenerasyon, miyelin kılıfın konsantrik lameller yapısında ayrılmalar ve disorganizasyon, akson ile miyelin kılıf arasında vakuolizasyon ve miyelin kılıfın akson içerisine doğru invajine olduğu görüldü. Miyelin kılıf kalınlığı, sinir lifi çapı ve miyelinli sinir lifi sayısının EMA grubunda diğer gruplara kıyasla anlamlı derecede azaldığı, AI'in ise anlamlı derecede arttığı tespit edildi. Biyokimyasal olarak malondialdehit (MDA), 3-Nitrotirozin (3-NT), 8-Hidroksi-Deoksiguanozin (8-OHdG) ve süperoksit dismutaz (SOD) değerlerinde EMA grubunda anlamlı derecede arttığı belirlendi. Açık alan testi bulgularına göre PN 21. günde S ve EMA gruplarının defekasyon sayısı K1 grubuna göre anlamlı derecede arttı. Rotarod testi bulgularına göre, 21. günde 5 rpm'lik hızda, PN 60. günde 20 rpm'lik hızda kaydedilen S ve EMA grubuna ait değerlerin K1 ve K3 gruplarına göre anlamlı şekilde arttığı, 10-30 rpm'lik hızlarda ise, EMA grubuna ait değerlerin K2 ve K3 gruplarına göre anlamlı derecede azaldığı görüldü. PN 21. günde yapılan ölçümlere göre S grubunun amplitud değerlerinin K1 grubuna göre anlamlı derecede arttığı, EMA grubunda ise, sinir ileti hızının K1 grubuna göre anlamlı derecede azaldığı tespit edildi.Sonuç olarak çalışmamızın, prenatal dönemde uygulanan 900 MHz EMA'nın sıçan periferik sinir gelişimini olumsuz olarak etkilediği, miyelinli sinir liflerinde ve miyelin kılıfta dejenerasyona, aksonlarda şişme gibi belirgin yapısal değişikliklere neden olduğu, oksidatif stresi indükleyerek apoptozu artırdığı ve bu etkilerin erişkin döneme kadar siyatik sinir morfolojisinde saptanabilir şekilde devam ettiği, ancak meydana gelen bu morfolojik değişikliklerin siyatik sinire bağlı fonksiyonel görevleri etkileyecek kadar şiddetli olmadığı kanısına varıldı. The purpose of this study was to investigate the effects on rat peripheral nerve morphology, nerve conduction velocity and locomotor activity of a 900-MHz electromagnetic field (EMF) applied in the prenatal period.Nine pregnant Sprague Dawley rats were divided into 3 groups. No procedure was performed on the first group (control). The second group was placed into an EMF cage with the EMF system turned off for 1 h daily at the same time every day on days 0-21 of pregnancy and was not exposed to any EMF effect. The third group (EMF) was exposed to a 900-MHz EMF effect inside the EMF cage for 1 h daily on days 0-21 of pregnancy. No procedure was performed on the newborn rats until postnatal (PN) day 21. On PN day 21, new groups were established from the rat pups, irrespective of gender. Control group 1 (C1); the sciatic nerves were exposed with surgical incisions and electrophysiological measurements were performed on PN days 21. and 60. Control group 2 (C2); surgical incision was performed on PN day 21, and electrophysiological measurements were performed on PN day 60. Control group 3 (C3); no procedure was performed on PN day 21, but electrophysiological measurements were performed on PN day 60. Sham (S) and EMF groups; the sciatic nerves were exposed with surgical incisions, and electrophysiological measurements were performed on PN 21. and 60. All groups were subjected to rotarod and open field tests before the surgical procedures on PN days 21 and 60, and were sacrificed on PN day 60. Histopathological, histomorphometric, immunohistochemical, and biochemical analyses were performed on the nerve tissues obtained from the groups.At histopathological examination, occasional loss of perineurium integrity, degeneration in myelin nerve fibers and the myelin sheath, separation and disorganization in the concentric lamellae in the myelin sheath, vacuolization between the axon and myelin sheath, and invagination of the myelin sheath inside the axon were observed in the EMF group. Myelin sheath thickness, nerve fiber diameter, and numbers of myelinated nerve fibers were significantly decreased, while the AI increased significantly, in the EMF group compared to the other groups. In terms of biochemistry, malondialdehyde (MDA), 3-nitrotyrosine (3-NT), 8-hydroxy-deoxyguanosine (8-OHdG) and superoxide dismutase (SOD) values increased significantly in the EMF group. According to the open field test findings, numbers of defecations in the S and EMF groups on PN day 21 increased significantly compared to the C1 group. According to the rotarod test findings, values from the S and EMF groups recorded at a speed of 5 rpm on day 21 and of 20 rpm on day 60 increased significantly compared to the C1 and C3 groups, while at speeds of 10-30 rpm, EMF group values decreased significantly compared to the C2 and C3 groups. According to measurements performed on PN day 21, S group amplitude values increased significantly compared to group C1, while nerve conduction velocity in the EMF groups decreased significantly compared to group C1.In conclusion, our study shows that 900-MHz EMF applied in the prenatal period adversely affected rat peripheral nerve development, caused marked structural changes such as degeneration in myelinated nerve fibers and the myelin sheath and axonal swelling, and increased apoptosis by inducing oxidative stress. It also shows that these effects persisted in detectable form in the morphology of the myelin sheath until adulthood, but that these morphological changes were no sufficiently severe to affect sciatic nerve-related functions. 139

Amaç: Deneysel hayvan modelinde oluşturulmuş fasiyal paralizide bir aquaporin inhibitörü olan bumetanidin tek başına ve deksametazon ile birlikte kullanımının fasiyal sinir rejenerasyonu üzerine etkisini araştırmak amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya benzer yaş ve ağırlıklarda 32 adet Wistar cinsi erkek sıçan dahil edilmiştir. Fasiyal paralizi, fasiyal sinir ana trunkusuna yapılan tam kat kesi ile oluşturulmuş ve primer nörorafi ile onarım yapılmıştır. Sıçanlar 4 eşit gruba ayrılmıştır. Birinci gruba (kontrol grubu) herhangi bir medikal tedavi uygulanmamıştır. İlk dozu cerrahi işlem gününden başlanarak ardışık 7 gün boyunca 2.gruba bumetanid, 3. gruba deksametazon, 4. gruba ise bumetanid ve deksametazon birlikte uygulanmıştır. Sinirdeki fonksiyonel iyileşme cerrahi sonrası 1., 2. ve 4. haftalarda yapılan elektronörografi ile değerlendirilerek latans ve amplitüd değerleri kayıt edilmiştir. Dördüncü haftada sıçanlar sakrifiye edilerek fasiyal sinir rejenerasyonu immünohistokimyasal incelemeler ile araştırılmıştır. Miyelinli akson sayısı ve yoğunluğu, ışık ve elektron mikroskopi yöntemiyle, aquaporin 1 bant yoğunluğu ise Western Blot yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Tüm veriler gruplar arasında kıyaslanmıştır. Bulgular: Cerrahi işlem sonrası 1. ve 2. haftada yapılan elektronörografide tüm grupların hem kendi içinde hem de gruplar arasında yapılan karşılaştırmasında latans ve amplitüd değerlerinde anlamlı bir değişiklik izlenmemiştir(p>0,05). Tedavi gruplarında 4. hafta latans değerleri 1. ve 2. hafta verileri ile kıyaslandığında istatistiksel olarak anlamlı oranda azalma gösterirken (p=0,007), amplitüd değerlerinde bir farklılık gözlenmemiştir (p=0,079). Dördüncü hafta elektronörografi verileri tedavi grupları arasında kıyaslandığında deksametazon ve bumetanid tedavisinin ayrı ayrı uygulandığı gruplarda bir fark saptanmazken (p=0,813), iki ajanın birlikte uygulandığı gruptaki değişimin istatistiksel olarak anlamlı oranda daha iyi olduğu gözlenmiştir (p=0,002). Miyelinli akson sayısı ve yoğunluğu tüm tedavi gruplarında kontrol grubuna göre anlamlı oranda yüksek izlenmiştir (p=0,001). Bumetanid ve deksametazon grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmazken (p=0,685), bu tedavilerin birlikte uygulandığı grupta miyelinli akson sayı ve yoğunluğu tekli tedavi uygulanan gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek bulunmuştur (p=0,009 ve p=0,005). Aquoporin 1 bant yoğunluğu tedavi gruplarında kontrol grubuna göre daha düşük saptanmıştır(p=0,015). Tedavi grupları arasında karşılaştırma yapıldığında bumetanid ve deksametazonun birlikte uygulandığı gruptaki aquaporin 1 bant yoğunluğunun en düşük olduğu gözlenmiş ve bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p0,05). In the week 4 after surgery, latencies of all treatment groups were found lower significantly than control group(p=0,007), but there was no statistically significant difference between amplitudes of all groups(p=0,079).When electroneurography data for week 4 were compared between treatment groups, no difference was found between the groups in which dexamethasone and bumetanide treatment was administered separately(p=0,813), and the change in the group in which the two agents were administered together was statistically significantly better(p=0,002).The number and density of myelinated axons were significantly higher in all treatment groups compared to control groups(p=0,001).There was no statistically significant difference between the groups of bumetanid and dexamethasone(p=0,685), but the number and density of myelinated axon were found to be statistically significantly higher in the co-treatment group compared to single-treatment groups(p=0,009 ve p=0,005). Aquoporin 1 band density was found to be lower in the treatment groups than in the control group(p=0,015). When the treatment groups were compared, it was observed that aquaporin 1 band density was lowest in the group where bumetanide and dexamethasone were applied together and this difference was statistically significant(p

Oral ve maksillofasiyal cerrahi uygulamalar sırasında oluşan sinir yaralanmaları genellikle kesilme veya kopmadan ziyade ezilme veya gerilme tipi hasarlardır. Böyle sinir yaralanmaları cerrahi işlem gerekmeden farmakolojik ajanlarla rejenerasyon sağlanarak tedavi edilebilir. Bu amaçla birçok farmakolojik ajan deneysel olarak denenmiş ve başarılı sonuçlar bildirilmiştir. Bu çalışmanın amacı periferik sinir rejenerasyonu üzerinde etkileri en çok araştırılan deksametazon, B vitamin kompleksi ve NGF'nin; inferior alveolar sinir üzerinde lokal uygulama sonucu oluşturduğu etkileri saptamak ve karşılaştırmaktır.Çalışmada 24 adet 220-250 g ağırlığında Wistar Albino sıçan kullanılmıştır. Deney hayvanları 4 gruba ayrılmıştır. Tüm hayvanlarda çift taraflı cerrahi olarak açığa çıkarılan inferior alveolar sinirlere 60 sn süre ile moskito pensi kullanılarak ezilme tipi hasar uygulandıktan sonra; lokal olarak gruplara göre 6 hayvanda serum fizyolojik, 6 hayvanda deksametazon, 6 hayvanda B vitamin kompleksi ve 6 hayvanda NGF uygulanmıştır. Postoperatif dönemin ardından tüm hayvanlar mikroskobik inceleme için 21. günde sakrifiye edilmiş ve insizyon yapılarak hasar verilen sinirlerden biyopsi örnekleri alınmıştır.Biyopsi örneklerinin ışık mikroskobunda incelenmesinde miyelin kılıflarının bütünlükleri ve düzensizlikleri ile vakuol oluşumu değerlendirilmiştir. Sonuç olarak deksametazon, B vitamin kompleksi ve NGF'nin rejenerasyona olumlu etkilerinin olduğu; ancak NGF'nin diğer ajanlara göre daha belirgin bir rejenerasyon sağladığı gözlenmiştir. Nerve injuries formed during oral and maxillofacial surgical operations occur usually by crush or tension-type damage rather than incision or rupture. Such nerve injuries can be treated by providing regeneration with pharmacological agents without surgical intervention. For this purpose, many pharmacological agents have been experimentally tested and successful results have been reported. The aim of this study was to determine and compare the effects of dexamethasone, B vitamin complex and NGF on peripheral nerve regeneration with local administration on the inferior alveolar nerve.Twenty-four Wistar Albino rats weighing 220-250 g were used in the study. Experimental animals were divided into 4 groups. In all animals, the bilateral inferior alveolar nerves were exposed and damaged with crush-type injury by using a mosquito forceps for 60 seconds. According to the groups, 6 animals were treated with saline, 6 animals with dexamethasone, 6 animals with vitamin B complex and 6 animals with NGF. After the postoperative period, all animals were sacrificed on the 21st day for microscopic examination and biopsy specimens were resected from the nerves.The integrity and irregularities of myelin sheaths and vacuole formation were evaluated in a light microscope. As a result, it was observed that dexamethasone, B vitamin complex, and NGF have positive effects on regeneration, however, NGF provided a more significant regeneration than other agents. 110

Amaç: Siyatik sinir hasarı sonrası rejenerasyonun değerlendirilmesinde sinir fonksiyonunu test eden analiz yöntemleri literatürde bildirilmiştir. Bu analiz yöntemleri içerisinde en sık kullanılanı siyatik fonksiyon indeksidir. Basit ve ucuz olması sebebiyle sık kullanılan bu analiz yöntemi bazı araştırmacılar tarafından da güvenilirliğinin az olması sebebiyle tercih edilmemektedir. Çalışmamızda yürüme paterninin rotarod performans aparatı kullanılarak video tabanlı görüntü analizinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu amaçla 30 denek (Grup 1 (Kontrol): 10 denek, Grup 2 (Sham): 10 denek, Grup 3 (sinir hasarı uygulanacak grup): 10 denek) çalışmaya dahil edilmiştir. Deneklerin yürüme hareketi rotarod performans aparatı kullanılarak arkadan bir video kamera (240 fps) ile kaydedildikten sonra video görüntüleri video tabanlı görüntü analiz sistemi ile değerlendirildi. Bulgular: Arkadan çekilen video görüntülerinde hasarlı alt ekstremitenin stance (ayak teması) ve swing (salınım) durumlarında diz ve ayakbileği eklem hareketlerinin zamana bağlı olarak değişimi, siyatik sinir hasarı sonrası bu eklem hareketlerinin nasıl etkilendiği incelendi. Sonuç: Çalışmamızda başka bir amaç için kullanılan bir aparatın başka bir analiz için bir araç olarak kullanılabileceği gözlemlenmiş ve siyatik sinirin rejenerasyonunda bir analiz yöntemi olarak kullanılabileceği kanaatine varılmıştır. Objective: Methods that analyze nerve function in evaluation of regeneration after sciatic nerve injury have been reported in the literature. The most frequently used analyzing method is the sciatic function index. This method, which is often used because it is simple and cheap, is not preferred by some researchers because of its low reliability. In the present study, we aimed to investigate the video-based motion analysis of walking pattern by using rotarod performance apparatus. Method: For this purpose, 30 subjects (Group 1 (Control): 10 subjects, Group 2 (Sham): 10 subjects, Group 3 (nerve damage subject group): 10 subjects) were included in the study. The video recordings were evaluated with a video-based motion analysis system after subjects walking motions on a rotarod performance apparatus were recorded with a video camera (240 fps) from the rear.Results: In the video recordings taken from the back, the time-dependent change of the movements of the knee and ankle joints and the effect sciatic nerve injury on both joints were examined in stance (foot contact) and swing phases in damaged lower extremity. Conclusion: We observed that apparatus used for another purpose can be used as a tool for another analysis method and we also concluded that it can be used as a method in analyzing of regeneration of the sciatic nerve. 48

Amaç: Bu çalışmada ratlarda siyatik sinir kesisi ile deneysel olarak oluşturulan sinir hasarı sonrası PRF uygulamasının, rejenerasyona olan etkisinin histomorfolojik ve fonksiyonel olarak aydınlatılması amaçlanmıştırGereç ve Yöntem: Deneysel olarak planlanan araştırmada 40 adet Sprague-Dawley cinsi erkek rat kullanılmıştır. Ratların hepsine siyatik sinir kesisi ve sonrasında anastomoz yapılmıştır. 20 adet rat kontrol grubu olarak ayrılmış, kalan 20 adet rata ise her gün 42 0C 120 saniye PRF uygulanmıştır (PRF grubu). Gruplar 15 ve 30 günlerde sakrifiye edilmek üzere 2 alt gruba daha ayrılmıştır. Kontrol ve PRF gruplarının alt gruplarındaki ratlara 1'er hafta arayla (1.-2.-3.-4.hafta) siyatik sinirin duyusal ve motor fonksiyonu değerlendirmek için siyatik fonksiyonel indeks (SFİ) bakılmıştır. Kontrol ve PRF gruplarının her hafta hesaplanan SFİ sonuçları istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. On beşinci ve 30. günlerde ratlar siyatik sinir anastomoz bölgesinden doku örneği alındıktan sonra sakrifiye edilmiştir. Alınan sinir dokusu örnekleri ışık ve elektron mikroskobunda incelenecek şekilde laboratuvarlara ulaştırılmıştır. Kontrol ve PRF gruplarının mikroskobik bulguları istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır.Bulgular: Histolojik açıdan ışık mikroskobisinde, PRF ve kontrol gruplarının akson çapları göz önüne alınarak karşılaştırıldığında PRF grubunda akson çapındaki artış anlamlı kabul edildi ( 5.95 µm - 4.50 µm). Grupların akson sayıları karşılaştırmasında da PRF grubunun kontrol grubuna göre akson sayısındaki artış anlamlı olarak değerlendirildi (2.60 µm – 2.86 µm) (p˂ 0.001). Elektron miksroskobisi incelemelerinde de daha ayrıntılı olarak myelinli, myelinsiz sinir kılıfları, hücre çekirdekleri, schwann hücreleri, kollajen lifleri ayrıntılı olarak incelendi ve PRF grubunda sinir iyileşmesini artıran pozitif bulgular gözlendi. Fonksiyonel olarak ise PRF ve kontrol gruplarında haftalık bakılan SFİ' leri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı.Sonuç: Son yıllarda çeşitli alanlarda kullanımı artan PRF uygulamasının sinir iyileşmesi üzerine histomorfolojik ve fonksiyonel etkisini araştırdığımız bu çalışmada histolojik olarak sinir iyileşmesine PRF' in pozitif etkisinin olduğu görüldü.Anahtar Kelimeler: Pulse Radyo Frekans, Periferik sinir hasarı, Sinir rejenerasyonu ABSTRACTAim: The aim of this study is histomorphological and functional evaluation of pulse radio frequency application effect on regeneration of experimentally damaged sciatic nevre. Materials and methods: Randomized control study was done, after obtaining the ethics committee approval. Forty male species of Sprague-Dawley rats were used in the study. Sciatic nevre cut and thereafter anastomosis were performed in all the rats. 20 rats were in a control group. Pulse radio frequency application at 420C level, within 120 seconds was performed on the rest of the 20 rats. According to sacrification of rats, both groups were divided into two subgroups on days 15 and 30. Sciatic Functional Index (SFI) was estimated in the second subgroups of control and PRF groups with one week interval for the evaluation of sensory and motor function of sciatic nevre. SFI results of control and PRF groups were statistically compared. After obtaining tissue biopsy from the anastomosis part of Sciatic nevre, rats were sacrificed on days 15 and 30. Nerve tissue samples were sent to histological laboratory for the evaluation under electron and light microscopes.Results: Histological view under the light microscope showed that, the axon diameters on day 15 was larger in control group rather than in PRF group ( 5.95 µm - 4.50 µm), however, on the evaluation of day 30, this number was higher in PRF group (2.60 µm – 2.86 µm) ( p ˂ 0.001). Evaluation of axon number on day 30 revealed that PRF group had more number than control group. Electron microscope examination revealed that, myelinated and non-myelinated nerve sheaths were more regular; nucleus structure of schwan cells were more preserved; mitochondrial damage was less; fibroblast and collagen fibers extensions were smoother in PRF group in comparison with control group. Weekly statistical estimation of SFI showed no significant difference in both groups. Conclusion: In a study researching the histomorphological and functional effects of PRF application on nerve recovery discovered positive effect of PRF on nevre healing.Keywords: Pulse Radio Frequency, Peripheral Nevre Damage, Nerve Regeneration. 72

Periferik sinir kesileri sonrası yapılan sinir onarımlarda, fonksiyonel geridönüşün maksimize olmasında rejenerasyon süresi önemli rol almaktadır. Kesi sonrasında oluşan ileti kaybına bağlı olarak son organlarda fonksiyon kaybı oluşmaktadır. Motor sinirlerin kesileri sonrasında iskelet kaslarında motor-son plakta dejenerasyonun gelişmesinden sonra yapılacak ileti getirici yöntemlerin fonksiyonel geri dönüş üzerine etkisi olmadığı bilinmektedir. Periferik sinir kesisi sonrasında iskelet kaslarının nöronal uyarılmasının kısa sürede ve nitelikli olarak sağlanması ile fonksiyonel kayıplar azaltılabilmektedir.Literatürde sinir onarımları sonrasında rejenerasyonun başarılı ve hızlı olması amacıyla denenmiş çeşitli ajanlar, cerrahi yöntemler ve kök hücre çalışmaları bulunmaktadır. Takrolimus (FK506) isimli immünsupresif ajanın nörorejeneratif etkisini destekleyen çok sayıda çalışma bulunmaktadır. Takrolimusun immünsupresif yan etkilerinden kaçınmak amacıyla kısa dönemli kullanımında nörorejenerasyonu arttırdığına dair çalışmalar mevcuttur.Adiposit kaynaklı kök hücrelerin nörorejeneratif etkisi literatürde incelenmiştir. Farklı diferansiasyon evrelerindeki adiposit kaynaklı kök hücreler ve schwann hücrelerine benzeyen transdiferansiye adiposit kaynaklı kök hücrelerin periferik sinir kesi modellerinde nörorejenerasyona olumlu etki ettiğine yönelik çalışmalar mevcuttur. Ancak kök hücrelerin sinir koaptasyon bölgesine sunum yöntemleri ile ilgili sorunlar bulunmaktadır. Çalışmamızda bu hücrelerin perifasiküler aralığa sunularak verilmesi planlanmıştır.Bu çalışmada koaptasyon yapılmış sinir kesisi modellerinde, otolog adiposit kaynaklı kök hücre ve kısa dönem kullanılan takrolimusun (FK506) birlikte kullanımının nörorejenerasyon üzerine etkileri incelenmek istenmektedir. Ayrıca bu ayrı iki rejenerasyon arttırıcı yöntemin birbirlerine olan üstünlükleri ve zayıflıkları ele alınmıştırSonuçların incelenmesi aşamasında fonksiyonel geri dönüşümün gösterilmesi için yürüme analizi yapılmıştır. Rejenerasyonun başlangıcını bulmak amacıyla ratlarda ilgili gastrocnemius kasına yönelik EMG uygulanmıştır. Rejenerasyon kalitesini incelemek amacıyla histopatolojik olarak sinir kesitleri incelenmiştir.Elde edilen sonuçlar neticesinde yürüme analizi verileri izole kök hücre alan grubun sinir kesisi olan diğer gruplara oranla daha iyi fonksiyonel sonuçlar gösterdiğini işaret etmektedir (p0.05). Histopatolojik incelemede kesinin proksimali ve distalindeki sinir lif sayıları oranları arasında gruplar arası farklılık saptanmamıştır (p=0,116). Ancak morfolojik bakılarda kök hücre kullanılmayan kesi modellerinde fasikül içi ödem ve lif yoğunluğunda azalma dikkati çekmiştir. Ek olarak perifasiküler alana enjekte edilmiş hücrelerde S100 boyanma izlenmiştir.Bu sonuçlar ışığında kök hücrelerin sinir kesi modellerinde maksimum kas aksiyon potansiyelini ve fonksiyonel iyileşmeyi arttırdığı görülmektedir. Kök hücrelerin izole olarak nörorejeneratif etkisinin takrolimusla beraber kullanımı arasında kısmi farklılıklar gözlenmiştir. Ancak nörorejenerasyona pozitif etkisi olan bu iki etkenin beraber kullanımının etkilerinin ve mekanizmalarının daha net anlaşılması için ileri çalışmalar gerekmektedirAnahtar kelimeler: Periferik sinir rejenerasyonu, Takrolimus, Kök Hücre, Yürüme analizi, elektromyografi Neuroregenerative process has a great role in maximizing functional recovery after repairing peripheral nerve lacerations. Functional loss occurs at the end-organs due to conduction loss. It is well known that repairing the injured nerve can not recover the function after motor-end plates are degenerated. As a result skeletal muscles should be reinnervated as soon as possible to minimize the functional loss. Various pharmacological agents, surgical methods, stem cell researchs are tested in altering and accelerating nerve regeneration while increasing regeneration quality. Tacrolimus, an immunosuppressive agent which is investigated in neuroregeneration, is found to impore neuroregeneration. In order to avoid side effects of this immunosuppresive agent some researchers administered this drug temporarily and found that it can still play an effective role in neuroregeneration.The neuroregenerative effect of adipocyte derived stem cells are investigated. Several differantiaton status of adypocyte derived stem cells and schwann-like transdifferantiated adipocyte derived stem cells are found to improve nerve regeneration process in peripheral nerve injury models Unfortunately there are some problems about delivering stem cells to the injury site in primary repair models. We have planned to deliver these cells to the repair site by injecting these cells to the perifascicular areolar soft tissue proximally and distally.In this study, we investigated neuroregenerative effects of using tacrolimus and adipocyte derived stem cells together in peripheral nerve laceration model. We have evaluated the funcional recovery by intemittent walking track analysis. Electrophysciological evaluation was made to get compuond muscle action potential and latency duration. Histopathological evaluation was made to understand the quality of regenerating nerves. Wet gastrocnemius muscle weight was assessed and recorded.Walking track analysis showed that subjects that received only stem cells regained walking function better than other subjects (p0,05). Histopathological distal to proximal fiber ratio assessment did not demonstrated significant difference between groups (p=0,116). However morphological evaluation showed that non-stem cell received groups had intrafascilular edema and low nerve density. In contrast groups treated with stem cells showed less edema and high density compared to other nerve lacerated groups. In stem cell received groups perifasciular loose tissue contained cells which had S100 dye. Stem cells can enhance compound muscle action potentials and improve functional recovery in laceration models. There are some partial differences between subjects which received only stem cells and tacrolimus with stem cells. However further studies are required to investigate neuroregenerative mechanisms of tacrolimus and adipocyte derived stem cells.Key words: Peripheral nerve regeneration, Tacrolimus, Stem Cells, Walking Track Analysis, Electromyography 81

Amaç: Bu çalışmada trombositten zengin fibrin (PRF) ve büyüme faktörlerinden zengin plazma (PRGF)'nın erken dönemde hasarlı periferik sinir üzerine etkilerinin deneysel olarak araştırılması amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Bu çalışmada Wistar Albino cinsi 30 rat kullanıldı. Denekler kontrol (K), hasar (H), PRF ve PRGF olmak üzere 4 gruba ayrıldı. H, PRF ve PRGF gruplarının sol siyatik sinirleri K grubu olarak belirlendi. H, PRF ve PRGF gruplarının sağ siyatik sinirlerinde ezilme tipi hasar oluşturuldu. PRF ve PRGF gruplarında deneklerden 2 ml kan alınarak PRF ve PRGF elde edildi ve hasarlı sinir bölgesine uygulandı. 8 hafta sonra fonksiyonel, elektrofizyolojik ve stereolojik incelemeler yapıldı. Bulgular: Elektrofizyolojik inceleme sonuçlarına göre latans değerleri açısından H, PRF ve PRGF grupları arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Amplitüt değerlerine göre H ile PRF ve PRF ile PRGF grupları arasında anlamlı fark bulundu (p=0,000), (p=0,030). Siyatik fonksiyon indeksi sonucuna göre H grubu ile PRF ve PRGF grupları arasında anlamlı fark bulundu (p=0,000). Stereolojik inceleme sonucunda miyelinli akson sayısı bakımından PRGF ile K grupları arasında anlamlı fark bulunmazken (p>0,05), H ile PRF ve PRGF grupları arasında anlamlı fark bulundu (p=0.007), (p0,05).Sonuç: Bu çalışmanın verilerine göre; PRGF'nin erken dönemde sinir rejenerasyonunu arttırdığı ve PRF'nin erken dönemde görülen nispeten sınırlı etkisinin geç dönemde tekrar değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Aim: The aim of this study is to investigate the effects of platelet rich fibrin (PRF) and plasma rich in growth factors (PRGF) on the injured peripheral nerve in early period.Material and Methods: 30 Wistar Albino rats were used in this study. Rats were divided into 4 groups as, control (C), injury (D), PRF and PRGF. The left sciatic nerves of the D, PRF and PRGF groups were identified as group C. Crush type injury was created in the right sciatic nerves of the D, PRF and PRGF groups. In the PRF and PRGF groups, 2 ml blood was obtained to prepare PRF and PRGF and were applied to the injured nerve area. After 8 weeks functional, electrophysiological and stereological evaluations were performed.Results: Regarding electrophysiological evaluation results, latency values were not significantly different between D, PRF and PRGF groups (p> 0.05). There were significant differences between D and PRF, PRGF and PRF groups in terms of the amplitude values (p = 0.000) (p = 0.030) respectively. According to the sciatic functional index result, there was a significant difference between group D and the PRF, PRGF groups (p = 0.000). As a result of stereological evaluations, while no significant difference observed between PRGF and C groups (p> 0.05), significant difference observed between D group and PRF, PRGF groups in terms of number of myelinated axons (p=0.007), (p 0.05).Conclusion: According to the results of this study; it has been concluded that PRGF increases nerve regeneration in the early period of healing and the relatively limited early action of PRF should be reevaluated in the late period. 147

Nöronal hasar, ağrı ve dejenerasyon olarak sonuçlanan önemli rahatsızlıklardan bir tanesidir. Bu tür ağrıların tedavisinde kullanılan morfin benzeri ilaçlar opioid olarak adlandırılmaktadır ve etkilerini kendilerine özgü reseptörler aracılığı ile göstermektedir. Opioid reseptörleri analjezi ve hipotermi gibi birçok biyolojik süreci düzenlemektedir. Bu süreçte agonist ve antagonist ligandların etkisiyle hücresel düzeyde farklı yolaklara katılmaktadır. Reseptörler aktifleştikten sonra endositoz ile sitoplazmaya alınıp daha sonra tekrar ekzositoz ile hücre zarına yerleştirilmektedir ve bu süreç reseptör trafiğinin varlığını göstermektedir. Bu reseptör trafiğinin ilaç toleransı ve bağımlılıkla ilgili olduğu düşünülmektedir. Çalışmamızda arka kök gangliyon hücrelerinde, kültür ortamında, µ opioid reseptörü (MOR), δ opioid reseptörü (DOR) ve µ-δ heteromer reseptörün (HET) agonist ve antagonist varlığında nöronal hasara bağlı dinamiği immünositokimya yöntemi ile incelenmiştir. Ayrıca bu dinamiğin sıcaklık değişimiyle nasıl değiştiği araştırılmıştır. Konfokal mikroskobu ile görüntülenen hücrelerin hücre zarı ve sitoplazmadaki immünoreaktiviteleri, parlaklık değerleri olarak ayrı ayrı ölçülmüştür. Sonuç olarak bu üç reseptör alt tipinin aksotomiye, agonist ve antagonist muamelesine ve sıcaklık değişimine farklı tepkiler verdikleri gözlendi. Heteromer reseptörün dinamiğinin, MOR ve DOR'un trafiği ile ilişkili olabileceği ve üç reseptör alt tipi arasında en hareketli olanın DOR olduğu sonucuna varıldı. Bu çalışmanın sonuçları opioid sistem fizyoloji ve farmakolojisi ile ilgili bilinenlere önemli katkılar sağlamaktadır. Neuronal damage is one of the major disorders that result in pain and degeneration. Morphine-like drugs used in the treatment of such pain are called opioids and show their effects through their specific receptors. Opioid receptors regulate many biological processes like analgesia and hypothermia. In this process, it is involved in different pathways at the cellular level under the influence of agonist and antagonist ligands. After activation, the receptors are taken up by endocytosis into the cytoplasm and then placed back into the cell membrane by exocytosis, which indicates presence of receptor trafficking. This is thought to be related to drug tolerance and dependence. In our study, with the presence of agonist and antagonist, neuronal damage-induced dynamics of μ opioid receptor (MOR), δ opioid receptor (DOR) and μ-δ heteromeric receptor (HET) were investigated by immunocytochemistry in the cultured dorsal root ganglion cells. The effect of temperature on these dynamics was also investigated. Using confocal microscopic images, immunoreactivity for the receptors on the cell membrane and cytoplasm denoted by signal intensities were analyzed. The three receptor subtypes gave different responses to axotomy, agonist and antagonist treatment and temperature changes. It was concluded that HET dynamics may be related to MOR and DOR trafficking and DOR has the highest mobility among three receptor subtypes. The results of this study contribute to what is known about physiology and pharmacology of opioid system. 95

Bu çalışmanın amacı, mandibular otojen blok simfiz greft osteotomisi sonrasında ortaya çıkan duyusal hasarların incelenmesidir. Cerrahi işlemlerin tamamında amaç doku hasarını minimalize ederek az komplikasyon yaratmak ve postoperatif iyileşme periyodunda hastalara daha az ağrı ve daha fazla rahatlık sağlamaktır. Bu çalışmada iki farklı hasta grubunda osteotomi sahasına komşu bölgelerdeki duyu kaybı düzeyleri noninvaziv farklı klinik duyu testleriyle değerlendirilmiştir. Piezocerrahisi ve konvansiyonel döner alet cerrahisi olmak üzere iki farklı cerrahi ekipman kullanılarak simfiz grefti alınmış olan hastalarda duyu kayıplarının, iyileşme süreçlerinin belirlenmesi açısından hastaların daha doğru bilgilendirilmesini sağlamak hedeflenmiştir. 24 hasta iki grup oluşturulmak üzere nitel (hafif dokunma duyusu ve iğne batırma testi) ve nicel (statik ve dinamik iki nokta ayırım testleri) yöntemleri kullanılarak ameliyat sonrası iki aylık süreç içerisinde değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Ayrıca ameliyat sahasına yakın ilişkideki dişlerin canlılık düzeyleri soğuk pulpa testi ile değerlendirilmiştir. Cilt üzerinde uygulanan testler alveolaris inferior ve mental sinirlerin anatomisi göz önüne alınarak kutanöz median, kutanöz paramedian, kutanöz mental ve dudak vermillion bölgelerinde uygulanmış olup, insizyon hattına komşu vestibular median, vestibular paramedian ve vestibular mental bölgeleri de incelemeye tabi tutulmuştur. Testler, 5. 7. 10. 30. ve 60. postoperatif günlerde, aynı araştırmacı tarafından uygulanmış olup tüm hastalardan, subjektif olarak duyusal kayıp düzeylerini değerlendirmeleri yönünde bilgi alınmıştır.Alınan sonuçların istatiksel analizi SPSS 20.0 paket programı ile analiz edilmiştir.Çalışmamızın sonuçları postoperatif 5., 7.,10. günlerde toplam klinik duyu testleri sonuçlarının, piezocerrahisi grubunun konvansiyonel frez cerrahisi grubuna göre anlamlı derecede yüksek olduğu gözlemlenmiştir. İncelenen bölgeler içerisinde vestibular median, vestibular paramedian, vestibular mental mukozal bölgeler en çok etkilenen bölgeler olmuşlardır.Ödemin az olması ve postoperatif duyu hasarının ilk 10 gün daha hızlı iyileşmesi nedeniyle piezocerrahisi ile otojen simfiz blok greft alımı hastalara önerilebilinir. Operasyonlar sırasında ortaya çıkan duyu kayıpları, kutanöz bölgelerde büyük ölçüde normale dönmektedir. Buna ilave olarak mukozal bölgelerdeki duyusal kayıp düzeyleri yetersizliğe yol açacak boyutlarda tanımlanmamıştır.Operasyon süreleri karşılaştırıldığında konvansiyonel frez grubunda, piezocerrahi grubuna göre yüksek kesim etkinliğine bağlı olarak süre daha kısa bulunmuştur. Sonuç olarak piezocerrahi yönteminin teknolojik yönden hızlarında artış sağlanması halinde rutin kullanımda konvansiyonel osteotomi yöntemlerine alternatif olabileceğini düşünmekteyiz. The purpose of this study is to evaluate the neurosensory disturbances following autogeneous bone graft osteotomies from symphysis mandible region. In every field of surgery, the aim is to cause less complications by minimizing the tissue damage and to provide a less painful and more comfortable postoperative recuperation period for the patients. İn this study neurosensory loss levels of two different groups of patients were assessed using different noninvasive clinical sensory tests related to adjacent regions of the osteotomy areas. The patients which underwent autogeneous symphysis grafts using with two surgical instruments, namely piezosurgery instruments and conventional rotatary bur instrument surgery. We aimed to inform patients about healing process and loss of sensations. 24 patients were evaluated during the two-month postoperative period using qualitative (light touch sensation and needle penetration tests) and quantitative (static and dynamic two-point discrimination tests) in two groups. Additionally the vitality levels of the teeth in close proximity to the surgical site were assessed using with cold pulp test. Considering with alveolaris inferior and mental nerves anatomy the cutaneous tests were performed cutaneous median, cutaneous paramedian, cutaneous mental and lip vermillion regions. The vestibular median, vestibular paramedian and vestibular mental mucosal regions adjacent to the incision line were also assessed in this study. The tests were performed on the 5th, 7th, 10th, 30th and 60th postoperative days. Tests were always performed by the same person. All patients were also asked to indicate whether the altered sensation was considered subjectively as being disabling. The statistical analysis of the results were analyzed by SPSS 20.0 software. Postoperative results of 5th,7th,10th days was observed that the results of total clinical sensory tests on these days were significantly higher in the piezosurgery group than in the conventional bur surgery group. Among the regions examined, vestibular median, vestibular paramedian, vestibular mental mucosal regions were the most affected regions. Autogenous symphysis block graft operations with piezosurgery may be recommended because of less postoperative neurosensory disturbances in the first 10 days. The neurosensory disturbances that occur during the operations return to a great extent in the cutaneous regions. In addition, the levels of neurosensory loss in the mucosal regions are not defined to the extent that they lead to insufficiency. In the conventional bur surgery, the operation time found shorter due to relative cutting efficiency than piezosurgery group. As a conclusion if the speed of piezoelectrical device were increase their capacity, they may be considered as an alternative to conventional surgical bur in routine use. 127

Bu çalışmada siyatik sinir ezilme hasarı modelinde, Quercetinin nöroprotektif ve antioksidan etkinliğini histopatolojik, morfometrik ve biyokimyasal yöntemler ile değerlendirmeyi amaçladıkÇalışmamızda 48 adet 10-12 haftalık Spraque Dawley türü erkek sıçanlar rastgele 8 gruba ayrıldı. Gruplar,Sham (S-7; S-28), Quercetin (Q-7; Q-28; 200mg/kg/7 gün), travma (T-7; T-28; siyatik sinirde mikro vasküler klemp ile 1 dk'lık ezilme) ve travma+Quercetin (T+Q-7; T+Q-28; travma ile birlikte Quercetin 200mg/kg/7 gün) olarak isimlendirildi, hasarlanmayı takiben 7. ve 28. günde sakrifiye edildi. Tüm gruplardan elde edilen sinir ve kas dokularında, oksidan-antioksidan biyokimaysal parametreler ile birlikte histopatolojik olarak; Toluidin blue, Hematoksilen&Eozin ve Masson - Trikrom boyamaları ile morfoloji değerlendirmeleri yapıldı.Morfoloji değerlendirmelerinde, T-7 ve T-28 gruplarında akson ve miyelin kılıfta yaygın dejenerasyon, miyelin kılıfın konsantrik lamellar yapısında ciddi derecede bozulma ve aksonal şişme izlendi. Miyelin kılıf kalınlığı, sinir lifi çapı ve miyelinli sinir lifi sayısı belirgin şekilde azaldı ve Apoptotik İndekste (AI) artış izlendi. T+Q-7 ve T+Q-28 gruplarında ise morfolojik olarak rejenerasyon sürecinin başladığı, hücresel hasarın ve aksonal yapının iyileşmeye başladığı gözlendi. Ayrıca AI belirgin derecede azaldı. Bu değerlerin T+Q-28 grubu S-28 ile karşılaştırıldığında normale yakın olduğu gözlendi. Biyokimyasal parametrelerden malondialdehit (MDA) ve süperoksit dismutaz seviyeleri, T-7 grubunda S-7 ile karşılaştırıldığında bir miktar artış izlensede anlamlı değildi; T-28 grubunda katalaz aktivitesinde belirgin bir düşüş izlendi. T+Q-7 ile T-7 grubu karşılaştırıldığında T+Q-7 grubunda MDA seviyesi anlamlı derecede azaldı, serum katalaz aktivitesi ise arttı. Ezilme tipi siyatik sinir yaralanmasında, Quercetinin sinir rejenerasyonuna olumlu katkı sağladığı, yaralı bölgede fibrozis ve lipid peroksidasyonunu önleyerek iyileşme süresini kısaltabileceği sonucuna varıldı. The purpose of this study was to evaluate the neuroprotective and antioxidant effectiveness of quercetin in a model of sciatic nerve crush injury using histopathological, morphometric and biochemical methods. Forty-eight male Sprague Dawley rats aged 10-12 weeks were randomly assigned into eight groups; sham (S-7; S-28), quercetin (Q-7 and Q-28; 200 mg/kg/7 days), trauma (T-7 and T-28; 1-min crush of the sciatic nerve with micro vascular clamps) and trauma + quercetin (T+Q-7 and T+Q-28; trauma and quercetin 200 mg/kg/7 days), Animals were sacrificed 7 and 28 days after injury. Oxidant-antioxidant biochemical parameters were analyzed in muscle and nerve tissues from all groups, together with morphological evaluation at histopathological staining with toluidine blue, hematoxylin and eosin and Masson's trichrome. At morphological evaluation, diffuse degeneration was observed in axons and the myelin sheath in groups T-7 and T-28, together with severe impairment of the concentric lamellar structure of the myelin sheath and axonal swelling. Myelin sheath thickness, nerve fiber diameter and myelinated nerve fiber numbers decreased significantly, while apoptotic index (AI) increased. In groups T+Q-7 and T+Q-28, the morphological regeneration process and healing of cellular damage and axonal structure were observed to have begun. AI also decreased significantly. Morphology was close to normal in T+Q-28 compared to S-28. In terms of biochemical parameters, Malondialdehyde and superoxide dismutase activity were increased, when group T-7 was compared with group S-7, this was not statistically significant. A significant decrease was observed in CAT activity in group T-28. When group T+Q-7 was compared with group T-7, malondialdehyde values decreased significantly; catalase activity increased.We concluded that quercetin makes a positive contribution to crush-type injuries of the sciatic nerve and can shorten the healing process by preventing lipid peroxidation and fibrosis in the injured region. 134

Patientswithobstetricbrachial plexuspalsy(OBPP)havevariousdeformities,isencounteredaccordingto theaffectednerve area.Pronationcontracturesalsoemergeasalimitationthatcausesphysicalandemotional problemsinthisgroupof patients.However,intheliterature,managementofbrachialplexus patientshavingpronationcontractureislimited.Thedataforthepronationcontracturebelongs mainlytostudiesperformedinpatientswithcerebralpalsy(CP).Duetothelackofcomparative studiesonthissubject,therearesomelimitationsinthealgorithms.The primarypurposeofthis studywastodeterminethecontributionofPTre-routingandFCU-ERCBtransfersforsupination inOBPPpatientshavingpronationcontractureandtocomparetheresultsofsurgerywithTurkish versionofSF-36andDASHscoringsurveys.Ontheotherhand,radiographicevaluationofthe radialhead fordislocationandsubluxationwasevaluatedasasecondaryaim.Inthe study,itwas observedthatinthePTreroutinggroupgainedmoresupinationthantheFCU-ERCBgroup.(p= 0.028).Apartfromthese,bothpatientgroupswerefoundtohaveemotionalandphysicalrole limitations,whichwerefoundto beassociatedwiththeNarakasgrade.However,nostatistical differencewasfoundinthestudygroups.Nosignificantdifferencewasfoundinradialhead dislocationandsubluxationinbothgroupsofsurgery. Inconclusion,thisstudysuggeststhatPT re-routingpatientscanachievemorepro-supinationthanFCU-ERCBtransfer. - TEŞEKKÜR ………………………………………………………………………………….…….……… i ÖZET ……………………………………………………………………………………….…….……….. ii ABSTRACT ……..………………………………………………………………………………………..iii İÇİNDEKİLER…………………….…………………………………………………………………….. iv TABLO LİSTESİ .……………………………………………………………...……………………… vi ŞEKİL LİSTESİ …………………………………………………………………...………………… vii KISALTMALAR …………………………………………………………………….………………… viii 1GİRİŞVEAMAÇ ……………………………………………………………………….………………1 2 GENELBİLGİLER ……………………………………………….…………………….……………3 2.1 Tanım ……………………………………………………………………………………3 2.2 Tarihçe……………………………………………………………………………………3 2.3 BrakiyalPleksusEmbriyolojisi …………………………………………..……….……3 2.4 BrakiyalPleksusAnatomisi………………………………………..……………………4 2.5 Periferik SinirVePeriferik SinirYaralanmasıSınıflaması………………....………11 2.6 ObstetrikBrakiyalPleksus Epidemiyolojisi ………………………..……….…..……13 2.7 ObstetrikBrakiyalPleksusYaralanmasındaRiskFaktörleri ………………………14 2.8 BrakiyalPleksusYaralanmasıPatofizyolojisi ………………………...…...…………15 2.9 ObstetrikBrakiyalPleksusYaralanmasınınDoğalseyri ……………………………16 2.10 BrakiyalPleksusYaralanmasıKlinikMuayenesiveDeğerlendirilmesi ……..…… 18 2.10.1 MotorBeceriMuayenesi………………………………………………...…… 19 2.10.2 DuyuMuayenesi …………………………………………………..………..… 23 2.11 ObstetrikBrakiyalPleksusYaralanması:AyırıcıTanı ……………………..………23 2.12 RadyolojikDeğerlendirmeYöntemleri………………………………………………23 2.13 BrakiyalPleksusYaralanmasında EMG’ninyeri …………………….……………25 2.14 ObsterikBrakiyalPleksusYaralanmasındaSınıflaması……………..…………… 26 v 2.15 ObsterikBrakiyalPleksusYaralanmasındaOluşanSekeller………….…..………26 2.16 ObsterikBrakiyalPleksusYaralanmasındaTedaviler……….……….……………28 2.16.1 Mikrocerrahi…………………………………………….…...………………30 2.16.2 Sekonder Tedaviler…………………………………...….……………………31 3GEREÇveYÖNTEM ………………………………………………………..….……………………34 4 SONUÇLAR………………………………………………………….…………..……….……………38 5 TARTIŞMA…………………………………………..…………………………..……….……………45 6REFERANSLAR…………………………………………...………………….…..………..…...……..48 Obstetrikbrakiyal pleksusparalizi(OBPP)olanhastalarda,etkilenensinirbölgesinegöreçeşitlideformitelerile karşılaşılabilmektedir.Pronasyonkontraktürüdebuhastagrubundafizikselveemosyonel problemlerenedenolanbirkısıtlılıkolarakkarşımızaçıkmaktadır.Fakatgünümüzdebukonuile ilgilibrakiyalpleksushastalarınındeğerlendirildiğiliteratürverisikısıtlıdır.Pronasyon kontraktürüneaitverilerdahaçokserebralpalsi(CP)hastalarındayapılmışolançalışmalaraaittir. Konuileilgilikarşılaştırılmışçalışmalarınolmamasınedeniyleoluşturulanalgoritmalardada bir takımkısıtlılıklarmevcuttur.ÇalışmanınprimeramacıpronasyonkontraktürügelişenOBPP hastagrubundayapılmaktaolanPTre-routingveFCU-ERCBtransferlerininsüpinasyona katkısınıortayakoymak,ayrıcacerrahisonrasındaSF-36TürkçeversiyonuveDASHskorlama anketleriyle,ameliyatsonuçlarındakifarklılıklarınortayakonulmasıdır.Çalışmanınsekonder amacıolarakradyografikdeğerlendirmeileradiusbaşıçıkığıvesubluksasyonu değerlendirilmiştir. Çalışmada PTreroutingyapılanhastagrubundasüpinasyonkazanımının dahafazlaolduğugörülmüştür.(p=0.028)Diğertaraftan,herikihastagrubunundaemosyonelve fizikselrolgüçlüğüolduğugörülmüşvebudurumXQNarakasdüzeyiileiliúNLliolduğu görülmüştür.Fakatçalışmagruplarındaherhangibiristatistikselfarksaptanmamıştır. Radius başı çıkığıvesubluksasyonuileilgiliherikiameliyatgrubundaanlamlıbirfarkbulunamamıştır.Bu çalışma PT re-routing yapılan hastalarda FCU-ERCB transferine göre daha fazla pro-süpinasyon sağlanabildiğini ortaya koymaktadır.

Antibakteriyel bir ajan olan rifampisinin nöroprotektif etkileri yapılan araştırmalarla gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı; inferior alveolar sinirde (İAS) oluşturulan sinir hasarı sonrası aksonal ve hücre gövdesi düzeyindeki zamana bağlı değişikliklerin değerlendirilmesi, İAS'ye ait hücre gövdelerinin trigeminal gangliondaki (TG) somatotopik organizasyonunun belirlenmesi ve sistemik rifampisin tedavisinin İAS rejenerasyonu üzerindeki etkilerinin değerlendirmesidir. Aksonal ve hücre gövdesindeki değişikliklerin değerlendirilmesi amacıyla 25 sıçana İAS hasarı oluşturuldu ve hasarı takip eden 1., 3., 7., 14., ve 28. günlerde sakrifiye edilen hayvanların sinir ve TG dokularında incelemeler yapıldı. İAS'nin somatotopik organizasyonunun belirlenmesi amacıyla 2 adet sıçanın İAS'lerine bilateral fluorogold enjeksiyonu yapılarak takip eden 5. günde sakrifiye edilip TG seri kesitlerinde FG pozitif hücre yoğunluğu tespit edildi. Rifampisinin İAS hasarı sonrası etkilerinin değerlendirilmesi amacıyla 24 adet sıçanın İAS'sinde bası tipinde hasar oluşturuldu. Sıçanlar rastgele üç gruba ayrıldı; bir gruba taşıyıcı çözelti, bir gruba 5 mg/kg rifampisin, bir gruba 20 mg/kg rifampisin gün aşırı intraperitoneal enjeksiyonla uygulandı. Hasarı takip eden 24. günde, mental foramen üzerine FG enjeksiyonu yapıldı. Dört haftanın sonunda sıçanlar sakrifiye edildi ve inferior alveoler sinirler ve trigeminal ganglionlar çıkartıldı. Sinir örneklerinin histolojik ve histomorfometrik incelemeleri yapılıp TG bölümlerinde FG pozitif hücreler sayıldı. FG pozitif hücre sayısı, 20 mg/kg rifampisin uygulanan grupta (p=0.001) ve 5 mg/kg rifampisin uygulanan grupta (p=0.037) kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Optimum g-oranlı akson yüzdesi, kontrol grubunda her iki rifampisin tedavi grubuna göre anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur (p=0,004). Günlük 5 mg/kg ve 20 mg/kg dozunda sistemik rifampisin tedavisi sıçanların inferior alveoler sinir rejenerasyonunu arttırmıştır. İAS'ye ait hücre gövdeleri yoğun olarak TG'nin posterio-lateralinde bulunmaktadır. Rifampicin is an antibacterial agent that was associated with neuroprotective effects. The aim of the present study was to evaluate the time-dependent changes in the axons and cell bodies following the inferior alveolar nerve (IAN) injury, to determine the somatotopic organization of the cell bodies of IAN in the trigeminal ganglion and to assess the effects of systemic rifampicin treatment on the regeneration of IAN. To investigate the alterations in the axons and cell body, rats (n=25) were subjected to IAN injury. Animals were euthanized on the 1st, 3rd, 7th, 14th, 28th days following IAN injury and the changes in nerve and TG structures were examined. For the evaluation of the somatotopic organization of IAN cell bodies in TG, fluorogold (FG) was bilaterally injected to the IANs of two rats and 5 days later, TGs were harvested and number of FG positive cells were counted. Crush injury was induced in the IAN of 24 rats to evaluate the effects of rifampicin following IAN injury. Animals were randomly divided into three groups; vehicle, 5mg/kg rifampicin or 20 mg/kg rifampicin were administered daily using intraperitoneal injections. FG was injected over the mental foramen on the twenty-fourth day after the injury. At the end of four weeks, rats were sacrificed and inferior alveolar nerves and trigeminal ganglions were harvested. Histologic and histomorphometric examination of the nerve samples were performed and FG positive cells were counted in the trigeminal ganglion sections. FG positive cells were significantly higher in the 20 mg/kg rifampicin group (p=0.001) and 5 mg/kg rifampicin group (p=0.037) when compared with the control group. The percentage of axons with optimum g-ratio was significantly lower in the control group than both of the rifampicin treatment groups (p=0.004). Systemic rifampicin treatment with a daily dose of 5 mg/kg or 20 mg/kg enhances inferior alveolar nerve regeneration in the rats. Our data also showed that cell bodies of the inferior alveolar nerve were predominantly located on the posterior-lateral part of the trigeminal ganglion. 58

Aksonotmezis vücudun herhangi bir ekstremitesinde periferal sinirin hasarlanmasıdır. Bu yaralanma biçiminde akson ve miyelin kılıf hasarlanarak iletim kaybı oluşmaktadır. Fakat Schwann hücreleri ve sinir tabakaları sağlam kalır. Sinir rejenerasyonu hasarlı nöronları, Schwann ve glial hücreleri, makrofajlar ve diğer inflamatuar ajanları içeren karmaşık bir süreçtir. İletim özelliği kaybolmuş veya azalmış sinirlerin tekrar normal fizyolojik fonksiyonlarını kazanmaları için cerrahi, kılavuz kateter, laser, elektrik ve manyetik alan uygulamaları yaygın olarak kullanılmaktadır. Pulslu Manyetik Alan'ın (PMA) deneysel hasarlı sinirlerde rejenerasyonu ve fonksiyonel geri dönüşü hızlandırdığı da bildirilmektedir. Pulslu Manyetik Alan'ın hasarlı siyatik sinirler üzerindeki iyileştirici etkileriyle ilgili çalışmalar çoğunlukla elektrofizyolojik ve fonksiyonel ölçümlerle sınırlıdır. Bu çalışmada aksonotmezis sonrasında PMA'nın siyatik sinir iyileşme süreçleri üzerine etkileri kısa ve uzun dönemde elektrofizyolojik ve fonksiyonel olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada Wistar Albino türü sıçanların sağ siyatik sinirlerine çelik forceps ile 30s sıkıştırılarak aksonotmezis oluşturuldu. Sıçanların siyatik sinirlerinde 2Hz, 0.3mT şiddetindeki (4saat/gün, 40gün) PMA'nın etkileri araştırıldı. Her grupta 8 adet sıçan olmak üzere sıçanlar; Sham (SH), Siyatik Sinir Hasarı (SNI), Siyatik Sinir Hasarı + Pulslu Manyetik Alan (SNI+PMA) şeklinde 3 gruba ayrıldı. Bütün gruplardan deney süresince elektrofizyolojik kayıtlar (Başlangıç, 1. 2. 4. ve 6. haftalarda) ve fonksiyonel değerlendirme için ayak izleri (1., 2., 3., 4., 5. ve 6. haftalarda) alındı. Elektrofizyolojik olarak bileşik aksiyon potansiyeli kaydedilerek: genlik, alan, latans ve süre parametreleri, fonksiyonel olarak Siyatik Fonksiyon İndeksi (SFI) ve Statik Siyatik İndeks (SSI) parametreleri değerlendirilerek sinir liflerinin fonksiyonel gelişimi takip edildi. Elektrofizyolojik bulgular incelendiğinde 1. hafta kayıtlarında; genlik ve alan parametreleri SNI+PMA grubunda SNI grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek, latans düşük bulundu (p

Ayhan P, İn vitro sinir hasarında sinir büyüme faktörü (NGF) ile aslan yelesi mantarının (Hericium erinaceus) rejeneratif etkilerinin karşılaştırılması, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Biyofizik Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Van, 2017. Periferik sinir hasarı çoğunlukla travmatik yaralanmalardan ileri gelir. Çoğu hasarın iyileşmesi için cerrahi girişim gerekir, yine de beklenen fonksiyonel iyileşme tam sağlanamaz. Yapısal ve fonksiyonel tam iyileşme sağlamak, hastaların yaşam kalitesini yükseltmek ve tedavi masraflarını azaltmak için yeni yöntem ve ilaçlara ihtiyaç duyulmaktadır. Aslan yelesi (Hericium erinaceus) mantarı (AYM) geleneksel Çin tıbbında gastrointestinal rahatsızlıkların tedavisinde güçlendirici ilaç olarak ve Doğu Asya'da hafıza geliştirmek için kullanılır. Sinir Büyüme Faktörü (NGF) periferik sinirlerde Schwann hücreleri, endotel hücreler ve immuno hemotopoetik sistem hücreleri tarafından salgılanır, hasarlı nöron ölümlerini azaltır ve akson rejenerasyonunu arttırır. Bu çalışmanın amacı, in vitro ortamda fare dorsal kök gangliyon (DKG) nöronlarında mikrolazerle aksotomi hasar modeli oluşturmak, bu model üzerinde NGF ile AYM'nin rejeneratif etkilerini floresan boyama ve mikroskobik görüntüleme yöntemiyle karşılaştırmaktır. Çalışmada, AYM'nın sıcak su ekstraktı hazırlandı. Balb-C ırkı farelerden DKG nöronları elde edildi, petrilere ekildi, akson uzatmaları için 48 saat inkübatöre bırakıldı. Dört çalışma grubu oluşturuldu. Kontrol grubuna SF, NGF grubuna NGF, AYM grubuna AYM ekstraktı, AYM+NGF grubuna hem AYM ekstraktı hem de NGF uygulandı. Bir saat sonra canlı nöronlara PALM mikrolazer mikrodiseksiyon sisteminde aksotomi hasarı gerçekleştirildi. Petriler 48 saat inkübatöre bırakıldı, petrilere floresan boya eklendi. Hasarlı nöronlar, floresan mikroskop sisteminde görüntülendi, bu nöronların hayatta kalma oranları hesaplandı, hasar verilen aksonların uzunlukları ölçüldü, gruplar arası karşılaştırma yapıldı. Sonuç olarak hem AYM'nin hem NGF'nin hasarlı periferik duysal nöronlar üzerinde rejeneratif etkili oldukları, bununla birlikte AYM'nin rejeneratif kapasitesinin NGF'den daha güçlü olduğu saptandı. Buna göre AYM'nin periferik sinir yaralanmalarında terapötik etkisini belirlemek amacıyla preklinik ve klinik çalışmalar yapılabileceği önerilebilir.Anahtar Sözcükler: Dorsal kök gangliyonu, Hericium erinaceus, sinir büyüme faktörü, aksotomi Ayhan P, Comparison of regenerative effects of lion's mane (Hericium erinaceus) mushroom and nerve growth factor (NGF) in vitro nerve injury, Van Yuzuncu Yıl University, Institute of Health Sciences, Department of Biophysics, Thesis for Master of Science, Van, 2017. Periferic nerve damage mostly arises from traumatic injuries. Surgical intervention is required for most of the damage to heal, however, expected functional healing cannot be fully achieved. For structural and functional complete recovery, improving life quality of patients, reducing treatment costs, new methods and drugs are required. Lion's mane (Hericium erinaceus) mushroom (LMM) is used for the treatment of gastrointestinal disorders in traditional Chinese medicine and memory enhancement in Eastern Asia. Nerve Growth Factor (NGF) is secreted from Schwann cells in peripheral nerves, endothelial cells, and immune hematopoietic cells. It reduces damaged nerve deaths and increases axon regeneration. The aim of this study is to establish axotomy damage model with a laser microdissection system in mice dorsal root ganglion (DRG) neurons and to compare the regenerative effects of NGF and LMM on this model with fluorescent staining and microscopic imaging methods. LMM hot water extract was prepared in the study. DRG neurons were obtained from Balb-C mice and cultured to petri dishes and incubated to growth of axon for 48 hours. This study was consisted of four groups: Saline to control group, NGF to NGF group, LMM to LMM group, both LMM and NGF to LMM+NGF group. After one hour from treatment, axotomy damage was performed to live neurons with PALM micro-laser system. Petri dishes were incubated for 48 hours, and then fluorescent dyes were added. Damaged neurons were imaged with fluorescent microscope system. Survival rates of those neurons were calculated, the length of damaged axons was measured, and Groups were compared for these parameters. As a result, both LMM and NGF had regenerative effect on damaged peripheral sensory neurons, in addition regenerative capacity of LMM was found higher than that of NGF. According to these results, it should be suggegted that preclinic and clinic studies can be conducted to the determine therapatic effect of LMM.Key words: Dorsal root ganglion, Nerve growth factor, aksotomy 76

Çene ve yüz iskeletine ait konjenital veya sonradan kazanılmış deformitelerin düzeltilmesi amacıyla ortognatik cerrahi operasyonu yapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, kliniğimizde ortognatik cerrahi yapılan hastaların demografik verilerini belirlemek, operasyon sırasında ve sonrasında oluşan komplikasyonları tespit etmek ve sonuçları literatür ile karşılaştırmaktır. Ayrıca komplikasyonların görülme sıklığı, oluşum mekanizması ile hangi hasta ve yaş gruplarına özel olduğu araştırıldı. Böylece gelecekte hastaların karşılaşabilecekleri komplikasyonlar ile ilgili daha doğru bilgilendirilmesi hedeflendi. Çalışmaya 2014-2016 yılları arasında Medipol Mega Hastanesi'nde dentofasiyel deformitesi olan ve ortognatik cerrahi ile tedavi edilen 136 hasta dahil edilmiştir. Hastaların komplikasyonları intraoperatif dönem, postoperatif erken dönem ve postoperatif geç dönem olmak üzere not edilmiştir. Ayrıca yapılan cerrahiler osteotomilere göre gruplandı ve hastalar ameliyat zamanlamasına göre önce cerrahi grubu (SF), sadece cerrahi grubu (SO) ve geç cerrahi grubu (SL) olarak incelendi. Buna ek olarak ameliyat sonrası dönemdeki his değişiklikleri not edildi. Tüm komplikasyon oranı %48,5, majör komplikasyon oranı ise %33,8 olarak bulunmuştur. Bu komplikasyonların en önemli kısmını kusma (%11,96), minör oklüzal uyumsuzluk (%11,96) ve dişlerle ilgili komplikasyonlar (%9,39) oluşturmaktadır. SO grubunun yaş ortalaması SL grubunun yaş ortalamasına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksektir (p

Periferik sinirler hasar sonrası rejenere olma kapasitesine sahip olmakla birlikte ortamda bulunan Schwann hücrelerinin, büyüme faktörlerinin ve ekstraselüler matriks elemanlarının birbiriyle etkileşimi iyileşmede önemli bir rol oynamaktadır. Periferik sinir kesi hasarlarının tedavisinde altın standart kesik sinir uçlarının uç uca getirilerek dikilmesidir. Ancak sinir iyileşmesini artırma potansiyeline sahip dikişe ek olarak uygulanabilecek tedavi yöntemleri ile ilgili çalışmalar yoğun olarak devam etmektedir. Biz de çalışmamızda iyi bir fonksiyonel ve morfolojik geri kazanım elde edebilmek amacıyla literatürde daha önce ayrı ayrı kullanılarak sinir iyileşmesine etkileri gösterilen, ekstraselüler matriks elemanlarının sinir iyileşmesini inhibe edici etkisini azaltan kondroitinaz ABC (ChABC) enzimi ile akson büyümesini uyaran çeşitli büyüme faktörlerini içeren plateletten zengin plazma'nın (PRP) tek tek ve literatürde daha önce denenmemiş kombine uygulamalarının etkilerini araştırmayı amaçladık.Çalışmamızda 5 grup içinde toplam 40 adet 12 haftalık Wistar albino ratlar kullanıldı. Siyatik sinir hasarı bütün gruplarda sol tarafta dallanma bölgesinin 1 cm proksimalinden mikro makasla transvers kesi yapılarak oluşturuldu. Kesi grubu haricindeki gruplarda sinir onarımı aynı cerrah tarafından primer epinöral anastomoz (PEA) yapılarak gerçekleştirildi. Gruplar ve uygulamalar şu şekildeydi; Kesi grubu: PEA ile sinir onarımı yok; Salin grubu: PEA bölgesine 0,125 ml Salin uygulaması; Ch grubu: PEA bölgesine 2U/0,125ml ChABC uygulaması; PRP grubu: PEA bölgesine 0,125 ml PRP uygulaması; Ch+PRP grubu: PEA bölgesine kombine 2U/0,125 ml ChABC+ 0,125 ml PRP uygulaması. PRP uygulanan gruplara ait birer rattan cerrahi işlemden önce intrakardiyak kan alınarak iki aşamalı santrifüj işleminden geçirildi ve PRP elde edildi. Kan alınan ratlar deney dışı bırakıldı. 12 haftanın sonunda siyatik sinir dokuları perfüzyon fiksasyon ile sütur hattının merkezini ve distalini içerecek şekilde çıkarıldı. Her iki bölgeden ışık ve elektron mikroskobik inceleme için alınan örnekler %10 tamponlu formalin ve %2,5 gluteraldehit ile fikse edildikten sonra rutin takip işlemlerinden geçirildi. Sütur hattının merkezinden ve distalinden alınan parafin kesitler hematoksilin-eozin ve Mallory azan ile boyandı. Distal bölgeden alınan kesitler ayrıca Schwann hücreleri için anti-S-100 ve rejenere aksonlar için anti GAP-43 antikorları kullanılarak immünohistokimyasal olarak işaretlendi. Araldit bloklardan alınan yarı ince kesitler ise Toluidin mavisi ile boyandı. Parafin ve yarı ince kesitler Leica DM 500 ışık mikroskobuna bağlı Leica ICC50HD kamera ile inceleme sonrası fotoğraflandı.Hem distal hem de merkez bölge yarı ince kesitlerinde toplam miyelinli lif sayısı ve dejenere lif sayısı fraksiyonlama probu ile; distal bölge yarı ince kesitlerinde ise lif alanı, akson alanı, miyelin alanı, lif çapı, akson çapı ve miyelin kalınlığı nucleator probu ile stereoloji yazılımı (StereoInvestigator, MBF Bioscience) kullanılarak belirlendi. g-ratio (akson çapı/lif çapı) değerleri de hesaplandı. Fonksiyonel iyileşmeyi değerlendirmek için ratlara pre-op, post-op 6. ve 12. Haftalarda yürüme yolu testi yapıldı ve siyatik fonksiyon indeksi (SFI) belirlendi. Elde edilen SFI değerleri ile stereolojik sayım ve ölçüm verileri istatistiksel olarak IBM SPSS 22 programı kullanılarak değerlendirildi. p

Sinir sisteminde kısıtlı bir alanda meydana gelen bir hasar öncelikle hasar bölgesindeki hücreleri etkiler ve sonrasında çevre bölgelerde ikincil hasar diye de adlandırılan patolojik bir sürecin başlamasına sebep olur. İkincil hasar, çevredeki hücrelerin ölüm ve dejenerasyonuna sebep olduğunda transnöronal dejenerasyon olarak da adlandırılır. Çalışmamızda bu süreçte rol oynadığı düşünülen P2X7 reseptörü ve hasar sonrası yayılan kalsiyum sinyali, femtosaniye kızılötesi lazer kullanılarak oluşturduğumuz in-vitro hasar modeli ile araştırılmıştır. Hücre kültürü ortamında sınırlı sayıda sinir hücresinde aksotomi hasarı oluşturulduktan 24 saat sonra yapılan canlılık testlerinde ölüm oranının kontrol grubuna kıyasla arttığı ve yalnızca glia hücrelerinde bulunan P2X7 reseptörü bloklandığında ölüm oranın anlamlı bir şekilde kontrol seviyelerine düştüğü gözlenmiştir. Boya alım analizlerinde de hasarın hemen sonrasında çevredeki glia hücrelerinde boya alımının arttığı ve bu artışın hasar bölgesine olan mesafe ile negatif korelasyon gösterdiği gözlenmiştir. P2X7 reseptörü bloklandığında kontrol seviyelerine düşmesi glia hücrelerindeki P2X7 reseptörünün aktivasyonunun hücre zarında büyük bir por açılmasını sağladığını düşündürmüştür. Panneksin1 ve P2X7 boyamaları da aksotomi sonrası komşu hücrelerde bu proteinlerin hücre zarındaki miktarının da zamana bağlı olarak değiştiğini göstermiştir. Kalsiyumun hasar sinyalinin yayılmasındaki etkisinin araştırıldığı deneylerde ise hasarlanan nöronun etrafındaki hücrelerin %4,5 inde kalsiyum artışı olduğu, bu oranın NMDA reseptörü ve oluklu bağlantılar bloklandığında değişmediği fakat NMDA reseptörlerinin bloklanmasının aksotomi sonrası kalsiyum cevabı görülen hücrelerdeki ölüm oranının azalttığı görülmüştür. Tüm bu bulgular transnöronal dejenerasyon sinyalinin yayılmasında gliaların etkin bir rol oynayabileceğini ve P2X7, panneksin1 ve NMDA reseptörlerinin bu süreçte yer aldıklarını ortaya koymuştur. An injury occurred in limited region of nervous system primarily affects cells at injury region later induces a pathological process in neighboring cells called secondary injury. If secondary injury causes death and degeneration of neighboring cells it's also called transneuronal degeneration. In our study, P2X7 receptor and spreading calcium signal are considered as possible actors in this process and researched using a precise femtosecond infrared laser induced in-vitro injury model. In cell cultures, after limited number of neurons were axotomized, viability tests after 24-hour indicated that total death ratio were increased compared to control and blocking of P2X7 receptors which present only in glial cells, significantly decreased cell death. In dye uptake assays, shortly after axotomies, glial cells showed increased dye uptake level and this increase was negatively correlated with distance to injury region. Blocking of glial P2X7 receptors decreased dye uptake of glial cells to control levels and this make us thought that P2X7 receptors may open a large pore on the cell membrane. Immunocytochemistry indicated that the amount of P2X7 and Pannexin1 channels in cell membranes of neighboring cells were also changed time dependently after injury. Experiments testing the effect of the spreading calcium signal in response to injury indicated that 4.5% of neighboring neurons were showed calcium increase as a response to axotomy. Inhibition of NMDA receptors and gap junctions didn't alter this ratio but inhibition of NMDA receptors decreased death ratio of the neighboring neurons which showed increased levels of calcium in response to axotomy. All of these findings indicated that glial cells may have an active role in spreading of transneuronal degeneration signal and P2X7, Pannexin1 and NMDA receptors are involved in the process. 79