Search

Kanal tedavisinin başarıya ulaşması kök kanal sisteminin hem mekanik olarak hem deirrigasyon ajanları ile temizlenmesi ve tam bir kapama sağlayacak şekilde üç boyutluolarak doldurulmasının yanı sıra endodontik tedavi sonrası uygulanan üst restorasyonada bağlıdır. Endodontik olarak tedavi edilen dişlerin restorasyonunun amacı oralkaviteden bakteriyel infiltrasyonu engellemek, dişin işlevselliğini ve estetiğini yenidenkurup, kalan diş yapısının kırılmasını önlemektir. Endodontik tedavi sırasında kullanılanirrigasyon solüsyonları dentinin organik ve mineral yapısını değiştirebilir. Dentininmikrosertlik, elastikiyet, yüzey pürüzlülüğü gibi özellikleri değişip, akabinde yapılacakkompozit restorasyonun bağlanması olumsuz etkilenebilir.Bu çalışmada 100 tane çekilmiş çürüksüz insan molar dişi kullanılmıştır. Dişler kronlarıdışarıda kalacak şekilde furkasyon bölgesine kadar plastik kalıplara gömülmüştür. Dahasonra düzgün bir dentin yüzeyi elde etmek için pulpa odasının tavanı perfore olanakadar su altında bir Isomet 1000 cihazına yerleştirilmiş horizontal olarak kesilmiştir.Daha sonra dişler, kullanılan irrigasyon solusyonlarına göre rasgele 5 ( n= 20) grubaayrılmıştır ve pulpa odası aşağıdaki gruplara göre irrige edilmiştir.Grup 1: 1 dk 3 ml salin + 1 dk 3 ml distile suGrup 2: 1 dk 3 ml % 2,5 NaOCI + 1 dk 3 ml distile suGrup 3: 1 dk 3 ml % % 2,5 NaOCl + 1 dk 3 ml 17 EDTA +1 dk 3 ml distile suGrup 4: 1dk 3ml % 2,5 NaOCl + 1dk 3ml QMix + 1 dk 3 ml distile suGrup 5: 1 dk 3ml % 2,5 NaOCI +1 dk 3 ml % 9 HEBP + 1dk 3ml distile suYıkama prosedürü tamamlandıktan sonra tüm örneklerin pulpa odalarına Single BondUniversal, self etch modunda kullanılarak uygulanmıştır. Bütün örnekler, her bir tabaka2‟şer mm kalınlığında olacak şekilde nanohibrid kompozit rezin olan Filtek Z550 ilerestore edilmiştir. Daha sonra restorasyonların doğal yaşlanma sürecini taklit etmek içinher gruptan 10 ar örnek toplamda 10000 devir olacak şekilde termal siklusuygulanmıştır. Örneklerden 1mm2, 5mm uzunluğunda kesitler alındıktan sonramikrogerilim bağlanma dayanımı testi yapılmıştır. Kırılma yüzeyleri SEM (taramalıelektron mikroskobu) ile incelenerek kırılma tipleri belirlenmiştir. Veriler, One- WayANOVA ve post hoc Tukey's testiyle analiz edilmiştir.Yapılan çalışmanın sonucuna göre; irrigasyon ajanı olarak EDTA uygulanan gruplar ilediğer gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur (p 0,05). 1 yıllık yaşlandırmasüresine denk gelen 10000 devir termal siklus uygulamasının bağlanma dayanımdeğerlerini etkilemediği sonucuna ulaşılmıştır (p>0,05).Anahtar Kelimeler: QMix, HEBP, mikrogerilim bağlanma dayanımı, irrigasyonsolüsyonu The success of root canal treatment depends on both mechanical and irrigation cleaningof the root canal system and filling it in three dimensions to ensure complete closure aswell as upper restoration after endodontic treatment. The purpose of the restoration ofendodontically treated teeth is to prevent bacterial infiltration from the oral cavity, torestore the functionality and aesthetics of the tooth and to prevent the remaining toothstructure from being broken. Irrigation solutions used during endodontic treatment maychange the organic and mineral structure of dentin. The properties of dentin such asmicrohardness, elasticity, surface roughness can be changed and the subsequentbonding of the composite restoration can be negatively affected.In this study, 100 extracted non-carious human molar teeth were used. Teeth areembedded in plastic molds up to furcation area with crowns outside. It was then cuthorizontally, placed in an Isomet 1000 under water until the ceiling of the pulp chamberwas perforated to obtain a smooth dentine surface.The teeth were then randomly dividedinto 5 (n = 20) groups according to the irrigation solutions used, and the pulp chamberwas irrigated according to the following groups.Group 1: 1 min 3 ml saline + 1 min 3 ml distilled waterGroup 2: 3 ml 2.5% NaOCI for 1 min + 3 ml distilled water for 1 minGroup 3: 1 min 3 ml 2.5% NaOCl + 1 min 3 ml 17% EDTA +1 min 3 ml distilled waterGroup 4: 1min 3ml 2.5% NaOCl + 1min 3ml QMix + 1min 3ml distilled waterGroup 5: 1 min 3ml 2.5% NaOCI +1 min 3ml 9% HEBP + 1min 3ml distilled water.After the washing procedure was completed, Single Bond Universal was applied to pulpchambers of all samples using self etch mode. All samples were restored with FiltekZ550, a nanohybrid composite resin, each layer being 2 mm thick. Then, in order tomimic the natural aging process of the restorations, 10 samples from each group weresubjected to thermal cycling device for a total of 10000 cycles. After taking sections1mm2, 5mm in length, microtensile bond strength test was performed. Fracture surfaceswere examined by SEM (scanning electron microscope) and fracture types weredetermined. Data were analyzed with One- Way ANOVA and post hoc Tukey's test.According to the results of the study; There were statistically significant differencesbetween EDTA and other groups (p 0.05). It was concluded that the application of 10000 cycles ofthermal cycling, which corresponds to the aging period of 1 year, does not affect thebond strength values (p> 0.05).Keywords: QMix, HEBP, Microtensile bond strength, Ġrrigation solution 110

Bu in vitro çalışmanın amacı Siyanoakrilat (PeriAcryl) ve tetra-kalsiyum fosfat ve dikalsiyum fosfat içerikli desensitizerin (Teethmate) kombine ve tekli uygulamalarının kalıcılığının ve dentin tübüllerine etkisinin taramalı elektron mikroskobu (SEM) ve lazer taramalı konfokal mikroskop (CLSM) ile değerlendirilmesidir. Çalışma 10 grupta 200 dentin preparatı üzerinde tamamlandı. Herbiri yirmi preparat içerecek şekilde 7 grup SEM'de incelemek üzere; herhangi bir uygulama yapılmamış preparatlar kontrol grubu `K`, PeriAcryl uygulanıp yapay tükürükte bekletilenler `PY`, PeriAcryl uygulanıp sitrik asitte bekletilenler `PS`, Teethmate uygulanıp yapay tükürükte bekletilenler `TY`, Teethmate uygulanıp sitrik asitte bekletilenler `TS`, kombine uygulama sonrası yapay tükürükte bekletilenler `PTY`, kombine uygulama sonrası sitrik asitte bekletilenler `PTS` olarak kodlandı. Kalan 60 preparat CLSM'de değerlendirilmek üzere yirmişlerli gruplara ayrılarak, PeriAcryl uygulanan numuneler `P`, Teethmate uygulanan numuneler `T` ve kombine uygulama yapılan numuneler `PT` olarak kodlandı. Çalışma sonuçlarına göre PY ve PS grupları kontrol grubuna göre açık dentin tübüllerinin sayı, çap ve açık dentin tübüllerinin alanı değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük değerlere sahiptir (p

Bu in vitro çalışmanın amacı etkilenmiş dentinin yani taklit edildiği süt dişlerinde klorheksidin glukonatın cam iyonomer materyallerin makaslama bağlanma dayanımları üzerindeki etkisini değerlendirmektir.Bağlanma dayanımını değerlendirmek için makaslama bağlanma dayanımı testi seçilmiştir. 78 adet çürüksüz mandibular ve maksiller süt ikinci azı dişlerinin okluzal düzleme paralel dentin yüzeyleri kullanılmıştır. Smear tabakasını standardize etmek amacıyla diş yüzeyine 240, 320, 400, 600, 800 grenli silikon karbür kağıtları uygulanmıştır. Yapay olarak çürükten etkilenmiş dentin yüzeyleri oluşturmak için örnekler pH döngü prosedürüne maruz bırakılmıştır. Her grupta 13 adet diş yer alacak şekilde örnekler rastgele 6 gruba ayrılmıştır. Grup I: GCP Glass Fill, grup II – Klorheksidin + GCP Glass Fill, grup III – GC Equia, Grup IV – Klorheksidin + GC Equia, grup V – Ketac Molar Aplicap, grup VI – Klorheksidin + Ketac Molar Aplicap. Cam iyonomer siman materyalleri 3 mm yüksekliğinde ve 3 mm çapında silindirik plastik tüpler aracılığıyla uygulanmıştır. Örnekler 24 saat distile suda bekletilmiştir. Daha sonra 5000 termal çevrim yapılmıştır. Örneklere 1 mm/dak hızla kopma meydana gelinceye kadar makaslama kuvveti uygulanmıştır. Newton cinsinden bulunan değerler megapascal cinsine çevrilerek %95 güven düzeyinde SPSS 20.0 yazılımı kullanılarak değerlendirilmiştir.Tukey testi sonuçlarına göre; Grup III,IV,V ve VI'nın makaslama bağlanma dayanımı değerleri Grup I ve II'den anlamlı derecede daha yüksek bulundu, ve Grup I ve II arasında anlaml bir fark bulunamadı. Grup III, IV, V ve VI arasında da anlamlı farklılık bulunamamaktadır.%2'lik klorheksidin glukonat uygulamasının kavitenin bağlanma dayanımı üzerinde olumsuz bir etkisi görülmüştür. Bu nedenle süt dişlerinde cam iyonomer siman restorasyon restorasyonunda %2'lik klorheksidin glukonat kullanılması, rezidüel bakterilerin neden olduğu olası başarısızlıkları önlemek amacıyla önerilmektedir. Cam Karbomer'in makaslama bağlanma dayanım değerleri düşük bulunmuştur. Bu bilgi diş hekiminin klinik uygulama için materyal seçimine ışık tutabilir. Klorheksidin glukonatın materyalin bağlanma dayanımı üzerine etkilerini değerlendirmek için in vivo çalışmalara gereksinim duyulmaktadır. The aim of this in vitro study was to evaluate the effect of chlorhexidine gluconate on shear bond strengths of glass ionomer materials in primary teeth where the caries-affected dentin was imitated.Shear bond strength test was chosen to evaluate the bond strength. Dentin surfaces, paralel to the occlusal plane, of 78 non-carious mandibular and maxillary primary second molars were used. The tooth surface was polished with 240, 320, 400, 600, 800 grit silicon carbide papers to standardize the smear layer. Samples were subjected to pH-cycling procedure to form artificially carious dentin surfaces. The specimens were randomly divided into 6 groups, with 13 teeth in each group. Group I: GCP Glass Fill, group II - Chlorhexidine + GCP Glass Fill, group III - GC Equia, Group IV - Chlorhexidine + GC Equia, group V - Ketac Molar Aplicap, group VI - Chlorhexidine + Ketac Molar Aplicap. Glass ionomer cement materials were applied using 3 mm diameter and 3mm height cylindrical plastic tubes. The samples were stored in distilled water for 24 hours. Then thermal cycles were applied for 5000 times. Shear force was applied to each sample at a crosshead speed of 1 mm/min until fracture occured. The values found in Newton were converted to megapascal and evaluated with 95% confidence level using SPSS 20.0 software.According to Tukey test results; The shear bond strength values of Group III, IV, V and VI were significantly higher than Group I and II, and no significant difference was found between Group I and II. There were also no significant difference between Group III, IV, V and VI.2% chlorhexidine gluconate application did not have a negative effect on the bond strength of the cavity. Therefore, 2% chlorhexidine gluconate is recommended in glass ionomer cement restoration in primary teeth to prevent any type of possible failure caused residual bacteria. Shear bond strength values of Glass Carbomer were found to be low. This information can shed light on the dentist's choice of materials for clinical practice. In vivo studies are needed to evaluate the effects of chlorhexidine gluconate on the binding strength of the material. 94

Periodontal hastalıklarda hedef kaybedilen dokuların yeniden oluşturulmasıdır. Kök yüzeyinde hastalığa bağlı değişimler, rejenerasyonun ilk adımı olan pıhtı adezyonunu olumsuz etkilemektedir. Kök yüzey modifikasyonun amacı, smear tabakasını uzaklaştırarak kök yüzeyini detoksifiye etmek ve pıhtı adezyonunu sağlamaktır. Çalışmamızın amacı, yaygın olarak kullanılan farklı yöntemleri ve yeni bir yöntem olan Nanohidroksiapatit (NHA) tozu uygulamasını in-vitro olarak karşılaştırmak ve rejenerasyona katkıda bulunacak en iyi yöntemi ortaya koymaktır. Bu çalışmada, periodontal sebeple çekilmiş dişlerden hazırlanan dentin yüzeylerine EDTA (%17), tetrasiklin (250 mg/ml), Gracey küret, ultrasonik sistem (Mini Piezon; EMS® Piezon Systems), NHA tozu püskürten air-abrasiv sistem (EMS®-Air Flow® S2) (20 sn (AK) /90 sn (AU)) kullanılarak farklı uygulamalar yapılmıştır. Kontrol grubunda herhangi bir işlem yapılmamıştır. Uygulamaların etkileri; yüzey ıslanabilirliği, kimyası, morfolojisi ve topografisi açısından incelenmiş ve istatistiksel analizler yapılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre yüzey ıslanabilirliği değerleri küret (46,29º), tetrasiklin (22,74º) ve AU (38,32º) gruplarında, kontrol grubuna (69,05º) göre istatistiksel olarak anlamlı derecede farklılık göstermiştir (p

Endodontik tedavi esnasında görülen perforasyon alanlarının tamiri esnasında kullanılan kök tamir materyallerinin diş dokusu ile biyouyumluluğu ve diş dokusuna olan bağlantısı tedavinin başarısı açısından çok önemlidir. Bu çalışmanın amacı günümüzde kullanılan kalsiyum silikat içerikli tamir materyallerinin geleneksel olarak kullanılan MTA materyaline göre asidik ve nötr pH ortamlarında diş dokusuna bağlanma oranlarının incelenmesi ve materyallerin biyoaktivite özelliklerinin değerlendirilmesidir.Çalışmada, tek köklü çekilmiş insan dişlerinin kök orta üçlü kısmından alınan 192 adet 2±0.2mm kalınlığında dentin kesitleri, kesitlerdeki kanal boşluğu 1.3mm çapında olacak biçimde şekillendirilmiştir. MTA, ERRM, Biodentine ve BioMTA materyalleri üretici firma talimatlarına göre hazırlanmış ve kesit içerisindeki boşluklara yerleştirilmiştir. Her materyal için 4 altgrup oluşturulmuştur. Materyaller sırasıyla; 4 gün fosfat tamponlu salin, 4 gün pH 4.5 asetik asit solüsyonu, 34 gün fosfat tamponlu salin ve 4 gün pH 4.5 asetik asit solüsyonu + 30 gün fosfat tamponlu salin solüsyonlarında bekletilmiş ve push-out deney düzeneğinde dentin dokusuna bağlanma dayanımı ölçülmüştür. Materyaller taramalı elektron mikroskobunda incelenmiş ve EDX analizi kullanılarak materyal-dentin arayüzeyinde oluşabilecek çökelti yapının karakterizasyonu incelenmiştir.Tüm gruplarda en yüksek bağlanma oranını ERRM materyali göstermiştir. MTA ve BioMTA materyalleri asidik ortamda yüksek çözünürlük ve düşük bağlanma oranları göstermiştir. 4 gün pH 4.5 asetik asit solüsyonu + 30 gün fosfat tamponlu salin grubunda ise tüm materyallerin bağlanma oranlarının düştüğü gözlenmiştir.ERRM ve Biodentine materyalleri yüksek bağlanma dayanımı ve biyoaktivite özelliği gösterirken, MTA ve BioMTA materyalleri yüksek çözünürlük ve düşük bağlanma dayanımı göstermiştir. Buna göre, ERRM ve Biodentine materyallerinin etkin biyoaktivite ile kullanım ve uygulama kolaylığı açısından geleneksel MTA'ya alternatif olarak kullanılabileceği söylenebilir. Repair materials used during the repair of perforation areas during endodontic treatment are of great importance for the success of the treatment, as well as the biocompatibility of the dental tissue and its connection to the tooth tissue. The aim of this study is to investigate the binding rates of calcium silicate-containing repair materials to the tooth tissue in acidic and neutral pH environments according to the traditionally used MTA material and to evaluate the bioactivity properties of the materials.In the study, 192 pieces of 2 ± 0.2mm thickness dentin sections taken from the root middle triple section of the single rooted human teeth were shaped to have a diameter of 1.3mm in the cross-section of the sections. MTA, ERRM, Biodentine and BioMTA materials were prepared according to the manufacturer's instructions and placed in the gaps in the section. 4 subgroups were created for each material. The materials are respectively; 4 days phosphate buffered saline, 4 days pH 4.5 acetic acid solution, 34 days phosphate buffered saline and 4 days pH 4.5 acetic acid solution + 30 days phosphate buffered saline solutions were kept and the bond strength of the dentin tissue in the push-out test setup was measured. The materials were examined by scanning electron microscope and characterization of the precipitate structure that could occur at the material-dentin interface was investigated by using EDX analysis.The ERRM material showed the highest binding rate in all groups. MTA and BioMTA materials showed high solubility and low binding rates in acidic medium. 4 days pH 4.5 acetic acid solution + 30 days phosphate buffered saline group was observed to decrease the binding rate of all materials.While ERRM and Biodentine materials showed high binding resistance and bioactivity, MTA and BioMTA materials showed high solubility and low bond strength. Accordingly, it can be said that ERRM and Biodentine materials can be used as an alternative to traditional MTA in terms of ease of use and application with effective bioactivity. 115

Rejeneratif endodontik tedavilerin amacı, travmatik yaralanmalar veya bakteriyal kontaminasyon sonrası gelişen enflamasyon sonucu canlılığını kaybetmiş ve bundan dolayı kök gelişimi duraksamış dişlerin pulpa-dentin kompleksinin gelişiminin ve fonksiyonunun tekrar kazandırılmasıdır. Klinik rejeneratif endodontik tedavilerde son irrigasyon ajanı olarak EDTA kullanımı altın standart olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmanın amacı rejeneratif endodontik tedavilerde kullanılan EDTA'ya alternatif olabilecek dentin pürüzlendirme ajanlarının dentinden büyüme faktörlerinin (TGF-β1, FGF, VEGF ve BMP-2) salınımına ve kullanımları sonrasında oluşan yeni dokulara olan etkilerinin histolojik ve immünohistokimyasal yöntemler ile incelenmesidir. Çalışmamızın in vitro bölümünde çekilmiş gömülü yirmi yaş dişlerinin koronal bölümleri kullanılmıştır. Çekilen dişlerin önce kök kısımları, daha sonra da mineleri su soğutması altında aeratör yardımıyla uzaklaştırılmıştır. Kök kısımlarından ayrılmış kronlar önce kron-kök istikametinde ortadan ikiye bölünmüş ve her parçadan enlemesine izomet cihazı yardımıyla steril salin irrigasyonu altında 1mm kalınlığında dentin diskleri elde edilmiştir. Dentin disklerinin ilk yarısındaki örnekler kontrol (distile su) ve test edilecek asit gruplarına (EDTA, sitrik asit, fitik asit, fosforik asit) belirlenen sürelerde batırılmış ve öğütülerek toz haline getirilmiştir. Dentin disklerinin ikinci yarısındaki örnekler kontrol ve test edilecek asit gruplarına batırıldıktan sonra 3 gün süre ile mezenkimal kök hücre ortamında inkübasyona bırakılmıştır. 3 günlük inkübasyon periyodundan sonra örnekler toplanmış ve öğütülerek dentin tozu haline getirilmiştir. Elde edilen dentin tozları TGF-β1, FGF-2, VEGF ve BMP-2 salınımları açısından ELISA (Enzyme Linked Immunosorbent Assay) kitleri yardımıyla incelenmiştir. Kök hücre ekimi yapılmayan gruplar içerisinde en yüksek TGF-β1 salınımı sitrik asit grubunda, en yüksek VEGF salınımı fosforik asit grubunda, en yüksek BMP-2 ve FGF-2 salınımı fitik asit grubunda gözlenmiştir. Kök hücre ekimi yapılan gruplar içerisinde en yüksek TGF-β1, VEGF ve BMP-2 salınımı fosforik asit grubunda gözlenirken en yüksek FGF-2 salınımı EDTA grubunda gözlenmiştir. MKH uygulaması sonucunda tüm büyüme faktörlerinde dramatik bir artış olduğu gözlenmiştir. Çalışmamızın in vivo bölümünde çekilmiş tek köklü insan keser dişlerinin kök bölümleri kullanılmıştır. Çekilen dişlerin kron kısımları su soğutması altında aeratör yardımıyla uzaklaştırılmıştır. Kök kanalları kanal eğeleri yardımıyla genişletildikten sonra 3-4 mm uzunluğunda kök fragmanı örnekleri elde edilmiştir. Kök fragmanları, kontrol (Distile su) ve asit grupları (EDTA, sitrik asit, fitik asit, fosforik asit) ile irrige edilmiştir. İrrigasyon tamamlandıktan sonra kök kanallarının dar çapa sahip uç kısımları 1-2 mm kalınlığında mineral trioksit agregat (MTA) ile örtülmüştür. Örneklerin ilk yarısındaki kök fragmanlarının içine sadece polilaktid-koglikolik asit (PLG) doku iskelesi implantasyonu yapılmıştır. Grupların ikinci yarısındaki kök fragmanlarının içine, hücre kültüründe üzerine insan MKH ekimi yapılan sentetik PLG doku iskeleleri yerleştirilmiştir. Kök fragmanları immünsupresif deney farelerinin dorsumlarına (fare başına 2 adet kök fragmanı) subkutan olarak yerleştirilmiştir. 2 ay sonra fareler sakrifiye edilerek dişler histolojik ve immünohistokimyasal boyalar yardımıyla incelenmiştir. MKH ve asit uygulaması yapılan örneklerde çok daha organize ve pulpa benzeri bir doku oluşumu gözlenmiştir. Odontoblastlar tarafından eksprese edilen belirteçlerin en yoğun olarak fosforik asit + MKH grubunda boyandığı saptanmıştır. Fosforik asitin rejeneratif endodontik tedavilerde altın standart olarak kabul edilen EDTA yerine kullanılabileceği sonucuna ulaşılmıştır., The primary goal of the regenerative endodontic treatment is to regain vitality and function of pulp-dentin complex which lost due to trauma or microbial contamination. By this way, root development will continue and teeth will function as an organ in its lifespan. EDTA has been considered the gold standard in regenerative endodontic treatments. The aim of this study was to evaluate the effects of different dentin conditioning agents alternative to EDTA on released growth factors (TGF-β1, FGF , VEGF ve BMP-2) and investigate their effects on the newly formed tissues in vivo by histochemical and immunohistochemical methods. In the in vitro part of the study coronal sections of extracted human impacted third molar teeth were used. Crowns were seperated from roots and splitted from its half by cutting corono-apical direction and cut into a disc shape (approximately 1-mm thick) horizontally with isomet saw under sterile saline irrigation. First half of the dentin discs prepared from half of the crowns were immersed in the acids and grinded into dentin powder. Other half of the dentin discs prepared from other half of the crowns were conditioned with the same acids and medium containing human mesenchymal stem cells (MSCs) were seeded onto dentin discs for three days. After three days of incubation period, dentin discs were removed and grinded into dentin powder. Dentin powders were tested by ELISA kits for TGF-β1, FGF-2, VEGF and BMP-2 quantification. In the first half of the groups, highest TGF-β1 release was seen in citric acid group, highest VEGF release was seen in phoshoric acid group, highest BMP-2 and FGF-2 release was seen in the phytic acid group. In the second half of the groups highest TGF-β1, FGF-2 and BMP-2 release was seen in the phoshoric acid group while highest FGF-2 release was seen in the EDTA group. Three days of MSC seeding after dentin conditioning has made a dramatic increase in all of the growth factors. In the in vivo part of our study, root sections of extracted human incisor teeth were used. Crowns sections of extracted teeth were removed from roots under water cooling. Root canals were enlarged by endodontic files and approximately 3-4 mm length of root fragements were cut under water cooling. Root fragments were irrigated with the groups including control and acid solutions (distilled water, EDTA, citric acid, phytic acid, phosphoric acid). After irrigation narrow end of the canals were sealed with 1-2 mm thickness of MTA. In the first half of the groups only PLG scaffolds were inserted into the root fragments. In the second half of the groups, MSCs were seeded onto PLG scaffolds and then inserted into root fragments. Root fragments were implanted into the subcutaneous space of immunodeficient mice dorsum (2 teeth for each mice). Two months after implantation, mice were sacrificed and root fragments were evaluated by histochemical and immunohistochemical stainings. Pulp-like tissues were observed in the groups which include acid application and MSC seeding. The highest density stainings with odontoblast markers were observed in the phosphoric acid + MSC application group. We conclude that phosphoric acid could be an alternative conditioning agent to EDTA, which is considered as golden standard, in regenerative endodontic treatments.

Çalışmamızda derin dentin çürüklü immatür daimi molar dişlerde MTA ve Er,Cr:YSGG lazer+MTA kullanılarak yapılan parsiyel pulpotomi tedavisinin etkinliğinin karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışmamız, en az bir daimi immatür molar dişinde derin dentin çürüğü bulunan 6-15 yaşları arasındaki hastalar üzerinde yürütülmüştür. Hastaların tüm tedavileri Kırıkkale Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Pedodonti Anabilim Dalı kliniğinde tamamlanmıştır. Çalışmaya toplam çürükle ekpoze 90 adet diş dahil edilmiştir. Uygulanacak tedaviye göre dişler rastgele olarak iki gruba ayrılmıştır: 1. MTA grubu (n=45), 2. Lazer+MTA grubu (n=45).MTA grubunda, çürük temizlendikten sonra pulpa üzerindeki ekspoze alanda %5.25'lik NaOCl ile kanama kontrolünün ardından bu bölgeye MTA kondanse edilmiştir. Aynı seansta diş, rezin modifiye cam iyonomer siman ve kompozit rezin ile restore edilmiştir. Lazer+MTA grubunda ise tedavi prosedürleri MTA grubu ile aynı olup MTA kondensasyonu öncesi Er,Cr:YSGG lazer, biostimülasyon sağlamak amacıyla kanama kontrolü ardından ekspoz alana uygulanmıştır. Hastalar tedaviden sonraki 1, 3, 6 ve 12. aylarda takip randevularına çağırılarak kontrol radyografileri alınmıştır. Takip randevularında dişler klinik ve radyografik olarak değerlendirilmiştir. Sonuçların değerlendirilmesi için yapılan istatistiksel analizlerde Mann-Whitney U testi ve Ki-Kare analizi kullanılmıştır. Çalışma sonuçları değerlendirildiğinde, biyostimülasyon amacıyla lazer kullanılan grubun başarı oranı (%95.5), lazer kullanılmayan grup (%88.8) ile benzer bulunmuştur. 12 aylık takip sürecinde klinik ve radyografik patolojik bulguların en az bir kez görülme sıklığı açısından gruplar arasında anlamlı bir fark tespit edilmemiştir (p>0.05). Tedavi edilen 90 dişten 46 (% 51.1)'sı kök gelişimini tamamlamış, 41 (% 45.5)'inin kök gelişimi devam etmiş ancak apeksi henüz kapanmamış ve 3 (% 3.3) dişte yapılan tedavi başarısız olmuştur. Kök gelişimi açısından değerlendirildiğinde iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmemiştir (p>0.05).Sonuç olarak; parsiyel pulpotomi tedavisinin derin dentin çürüklü immatür daimi molar dişlerde yüksek başarı oranı gösterdiği, ancak MTA ile birlikte lazer kullanımının tek başına MTA kullanımına kıyasla çalışmamızdaki başarı kriterlerine göre başarı oranına ek bir katkısı olmadığı gözlenmiştir. Parsiyel pulpotomi tedavilerinde lazerin etkinliğinin değerlendirilebileceği klinik ve histolojik araştırmaları kapsayan daha uzun takip süreli ileri çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir.Anahtar Sözcükler: Er,Cr:YSGG lazer, immatür diş, parsiyel pulpotomi,apeksogenezis, mineral trioksit agregatAnahtar Sözcükler: Er,Cr:YSGG lazer, immatür diş, parsiyel pulpotomi, apeksogenezis, mineral trioksit agregat The aim of this study was to compare the efficacy of partial pulpotomy treatment using MTA and Er,Cr:YSGG + MTA in permanent immature molar teeth with deep dentin caries.The study was performed in children aged between 6-15 who had at least one deep dentine caries in permanent immature molar tooth. The patients' therapies were completed in Kırıkkale University, Faculty of Dentistry, Department of Pediatric Dentisry. A total of 90 teeth (caries exposed) were included in the study. According to the treatment, the teeth were randomly divided into two groups: 1. MTA group (n=45), 2. Laser+MTA group (n=45).In the MTA group, after removing caries, MTA was applied to the exposed area on the pulp following bleeding control with 5.25% NaOCl. In the same session, the tooth was restored with resin modified glass ionomer cement and composite resin. In the laser+MTA group, the treatment procedures were the same as the MTA group, and before the MTA condensation, Er, Cr: YSGG laser was applied to the exposure area after bleeding control to provide biostimulation. Patients were called for follow-up appointments at 1, 3, 6 and 12 months after treatment and control radiographs were taken. In the follow-up appointments, the teeth were evaluated clinically and radiographically. Mann-Whitney U test and Chi-Square analysis were used for statistical analysis.When the results of the study were evaluated, the success rate (95.5%) of the group using laser for biostimulation was similar with the MTA group (88.8%). There was no significant difference between the groups in terms of the frequency of at least one pathological clinical and radiographic failure in the 12-month follow-up period (p> 0.05). Of the 90 teeth treated, 46 (51.1%) completed the root development, 41 (45.5%) teeth continued root growth, but the apex had not yet closed and 3 (3.3%) of the teeth failed. There was no statistically significant difference between two groups in terms of root development (p> 0.05).As a result; it was observed that partial pulpotomy treatment showed high success rate in immature permanent molar teeth with deep dentin caries; however it was observed that laser use with MTA did not contribute to the success rate compared to MTA use alone, according to the success criteria in our study. Further studies with longer follow-up periods including clinical and histological studies are needed to evaluate the effectiveness of laser in partial pulpotomy treatments.Key words: Er.Cr:YSGG laser, immature teeth, partial pulpotomy, apexogenesis, mineral trioxide aggregate 180

Bu çalışmanın amacı, üç farklı kontaminasyon uzaklaştırma prosedürünün, bir üniversal adeziv sistemin kontamine olan/olmayan dentine makaslama bağlanma dayanımındaki etkisini incelemektir. Çalışmada kullanılan çekilmiş sığır keser dişlerinden 180 adet dentin örneği elde edildi ve örnekler rastgele 12 gruba ayrıldı (n=15). Deney dizaynına üç farklı kontaminasyon oluşturma (kan ve/veya hemostatik ajanla kontamine etme) ve kontaminasyon uzaklaştırma (suyla yıkama, suyla yıkadıktan sonra %35'lik fosforik asit veya %10'luk gallik asit uygulama) prosedürü dahil edilerek gruplar şu şekilde oluşturuldu: GrS: Kontaminasyon yok/suyla yıkama GrF: Kontaminasyon yok/yıkadıktan sonra %35'lik fosforik asit uygulama GrG: Kontaminasyon yok/yıkadıktan sonra %10'luk gallik asit uygulama GrKS: Kan kontaminasyonu/suyla yıkama GrKF: Kan kontaminasyonu/yıkadıktan sonra %35'lik fosforik asit uygulama GrKG: Kan kontaminasyonu/yıkadıktan sonra %10'luk gallik asit uygulama GrHS: Hemostatik ajan kontaminasyonu/suyla yıkama GrHF: Hemostatik ajan kontaminasyonu/yıkadıktan sonra %35'lik fosforik asit uygulama GrHG: Hemostatik ajan kontaminasyonu/yıkadıktan sonra %10'luk gallik asit uygulama GrKHS: Kan+Hemostatik ajan kontaminasyonu/suyla yıkama GrKHF: Kan+Hemostatik ajan kontaminasyonu/yıkadıktan sonra %35'lik fosforik asit uygulama GrKHG: Kan+Hemostatik ajan kontaminasyonu/yıkadıktan sonra %10'luk gallik asit uygulama. Gruplara ilgili kontaminasyon oluşturma/uzaklaştrma prosedürleri uygulandıktan sonra dentin örnekleri üzerinde kompozit rezin restorasyonlar tamamlandı ve tüm örnekler termal siklus işlemine tabi tutuldu. Örneklerin MBD analizi, kafa hızı 0,5 mm/dakika olarak ayarlanan test cihazında gerçekleştirildi. Kırılma tipleri, stereo mikroskop altında X20 büyütmede değerlendirildi. İstatistiksel analizler SPSS 25 programını kullanarak ANOVA ve post-hoc Tukey HSD testleri ile 0,05 güven aralığında değerlendirildi. İstatistiksel olarak anlamlı en yüksek ve en düşük ortalama MBD değeri elde edilen gruplar sırasıyla GrG ve GrKHF olarak belirlenmiştir. Gruplar, ortalama MBD değerleri açısından yüksekten düşüğe doğru şu şekilde sıralanmıştır: GrG=21,98±2,78; GrHG=20,15±3,14; GrKG=19,21±2,93; GrKHG=17,37±2,02; GrS=16,54±2,09; GrF=13,37±2,90; GrKF=11,73±2,70; GrKS=11,67±2,73; GrKHS=11,59±2,95; GrHS=11,02±3,40; GrHF=8,23±2,56 ve GrKHF=7,72±2,08. Bu çalışmanın sınırları dahilinde kontamine olan/olmayan dentine suyla yıkadıktan sonra %10'luk gallik asit uygulama prosedüründe, %35'lik fosforik asit asit uygulama prosedürüne kıyasla daha yüksek ortalama MBD değeri elde edilmiştir (p

Çalışmamızın amacı, dört farklı bulk-fill kompozitin ve bir mikrohibrit kompozitin dentine mikrogerilme bağlanma dayanımlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesidir.Çalışmamızda 2 akışkan, 2 kondanse edilebilir bulk-fill kompozit ve bir mikrohibrit kompozit (kontrol grubu) kullanıldı. 25 adet yeni çekilmiş sağlam insan molar dişleri üzerine Sınıf I okluzal kaviteler hazırlandı, rastgele 5 gruba ayrılarak [G-aenial posterior + G-premio bond (Kontrol grubu), Estelite Bulk Fill flow + Universal Bond, GrandioSO x-tra + Futurabond U, Beautifil Bulk Restorative + FL-bond II, Fill-Up + ParaBond] her kompozit grubunun kendi adeziv sistemleri kullanılarak restorasyonları yapıldı. Restorasyonu tamamlanan dişler İsomet cihazıyla elmas testere yardımıyla bukkolingual ve meziodistal yönde kesitler alınarak her dişten üçer örnek olmak üzere her gruptan 15 örnek elde edildi. Çalışma gruplarına ait mikrogerilim bağlanma dayanım değerleri universal test cihazında ölçüldü, kuvvet birimi ise `newton` olarak kalibre edildi. Kopma yüzeylerinde meydana gelen mikroskobik değişiklikler Taramalı Elektron Mikroskobunda incelendi. Veriler, istatistiksel yöntem olarak tek yönlü Varyans analizi ve Tukey testleri ile değerlendirildi.En yüksek mikrogerilim bağlanma dayanım değeri kontrol grubunda izlenirken, en düşük bağlanma dayanımını ise Fill-Up grubunda gözlenmiştir. Kontrol grubu, tüm bulk-fill grupları ile karşılaştırıldığında fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p0,05). Fill-Up grubu, diğer tüm bulk-fill gruplarıyla karşılaştırıldığında aralarındaki farklar istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p0.05). Fill-Up was found to be statistically significant when compared to the other bulk-fill groups (p

Periodontal sağlık için belirli bir miktar YKD (YKD) gerekli olduğu bilinmektedir. Ancak bu miktarın ne kadarının yeterli kabul edilebilir olduğu ve klinik öneminin ne olduğu literatürlerde uzun süre bir tartışma konusu olmuştur. Klinik olarak YKD miktarı, serbest dişeti kenarı ile mukogingival sınırı arasında ölçülen keratinize dişeti (KD) miktarından sondalanabilir cep derinliği (SCD) mesafesi çıkartılarak tespit edilmektedir. Bununla birlikte, mine sement sınırı (MSS) klinik ataşman seviyesi ve dişeti çekilmesi miktarını tespit etmek için önemli rehber noktalarından biri olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada periodontal açıdan sağlıklı hastalarda YKD miktarını belirmek için mukogingival sınırı ve MSS 2 sabit rehber nokta olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, mine sement sınırı ile mukogingival birleşim arası ölçülen mesafenin ve YKD miktarının dişeti çekilme oluşumuna etkisini ve dişeti sağlığı ile olan ilişkisini tespit etmektir. Çalışmada sistemik ve periodontal olarak sağlıklı 84 hastanın 1322 diş yüzeyler ölçümü yapılmıştır. Hamile veya emziren, İyoda karşı duyarlı olan, dişetleri etkileyebilen ilaç (bağışıklık sistemi baskılayan, kalsiyum kanal blokörleri, antiepileptik) kullanan, ortodontik tedavi gören veya şiddetli ortodontik bozukluğu olan hastalar çalışma dışında tutulmuştur. Hastaların üst ve alt birinci kesici, kanin, birinci küçük azı ve birinci büyük azı dişlerinin klinik ölçümleri yapılmıştır. SCD, plak indeksi (Löe and Silness 1964), gingival indeksi (Löe and Silness 1963), KD genişliği, dişeti kalınlığı ve serbest dişeti kenarı MSS arasındaki mesafe ve mukogingival sınır tespit edilmiştir. SCD dışındaki mesafe öçümleri 1/10 hasassiyetindeki kumpas ile ölçülmüştür. Serbest dişeti kenarı ile MSS arasındaki mesafe periodontal sonda ile ölçülmüştür (UNC 15 sarı renkli sonda). YKD, KD- SCD olarak hesaplanmıştır. MSS MGS arasındaki mesafe (MSSMGS), dişeti çekilmesi olan dişler için KD miktarına serbest dişeti kenarı MSS arasındaki mesafe (MSSDEK) eklenerek hesaplanmıştır, dişeti çekilmesi olmayan bölgelerde KD miktarından MSSDEK çıkartılarak hesaplanmıştır. MSS göründüğü durumda diş çekilme grubuna dahil edilmiştir. . Sadece MSS-MGS ile çekilme arasındaki ilişki değerlendirilirken bu grup incelemenin sağlıklı olması için değerlendirme dışında bırakılmıştır . Dişeti kalınlığı, dişlerin orta noktasında renkli sonda ile dişeti oluğuna girilerek sondanın görünürlüğü açısından değerlendirilmiştir. Alt çenede çekilme olan ve olmayan dişlerde KD, YKD ve MSSMGS arasındaki mesafe üst çeneye göre daha az olduğu tespit edilmiştir. Alt çenede çekilme oranı üst çeneye göre daha fazla olduğu tespit edilmiştir. Dişeti çekilmesi olan dişlerde KD ve YKD miktarı çekilme olmayan diş gruplarına göre daha az olduğu bulunmuştur. The amount of attached keratinized gingiva sufficcient to maintain periodontal health is still a matter of debate. Some studies established that lack of adequate amount of attached keratinized gingiva may facilitate inflammation and possible recession of the gingival margin. Some studies denied the association between the width of attached gingiva and development of soft tissue recession in case of proper plaque control. In assessment of width of attached keratinized gingiva probing pocket depth is subtracked from the amount of keratinized gingiva. Mukogingival junction represents the border between keratinized gingiva and alveolar mucosa. Due to its stability through life mukogingival junction serves as a landmark for measurements in periodontal changes. Cemento-enamel junction represents another stable reference point used for measurements of clinical attachment level and recession depth. In this study cemento-enamel junction (when detectable) and mucogingival junction were used as anatomical landmarks as well as conventional methods to measure the actual width of the attached keratinised tissue. Therefore the aim of this study is to evaluate the relationship between the width of attached keratinised gingiva measured from the cemento-enamel and mucogingival junction and the amount of gingival recession and inflamation. The study included the clinical data of 1322 teeth surfaces of 84 systemically and periodontally healthy volunteers with a mean age of 32,16±8,81.The exclusion criteria were pregnancy or lactation period, usage of drugs which can influence periodontal condition, presence of allergy to iodine solution, teeth with undetectable cementoenamel junction (including subgingival restoration or crown), volunteers with history of periodontal disease, absence of a tooth adjacent to the tooth which had been evaluated. Clinical measurements of probing pocket depth (UNC15 color coded periodontal probe), gingival index (Löe and Silness 1963), plaque index (Löe and Silness1964), gingival thickness, the width of the keratinized gingiva and the distance between the free gingival margin and cementoenamel junction were assessed by same investigator from the mid-buccal point of the first molar, first premolar, canine and central incisor teeth from each quadrant. In case of recession the distance between the cemento-enamel and mucogingival junction was calculated by adding the distance from cementoenamel junction to the free gingival margin to the width of keratinized gingiva. In case if no recession, distance between the free gingival margin and cementoenamel junction was subtracked from the width of keratinized tissue. When the cementoenamel junction and/or root surface was visible, tooth was associated with to the recession group. The phenotype was considered thin, if the tip of probe inserted into sulcus was clearly visible. The width of keratinized gingiva, attached keratinized gingiva and the distance between cementoenamel junction and mucogingival junction was found less in the lower jaw towards to the upper jaw. At the same time recessions were more often detected in the lower jaw. Recessions were mainly associated with less amount of keratinized gingiva. 76

Amaç: Çalışmamızın amacı güncel cam iyonomer esaslı dolgu materyallerinin farklı adeziv sistemler kullanılarak termalsiklusla yaşlandırma sonrası sağlam dentine olan makaslama bağlanma dayanımlarını karşılaştırmaktır.Önemi: Çalışmanın sonuçları ile deneyde kullanılan cam iyonomer esaslı dolgu materyallerinin arka bölgedeki dişlerde kullanımlarının uygunluğu konusunda klinisyenleri bilgilendirmek ve literatüre katkı sağlamak hedeflenmiştir. Yöntem: Çürük, çatlak ve kırığa sahip olmayan 120 adet insan daimi 3. molar dişinin okluzal mineleri olarak su soğutması altında elmas separe ile kesildi ve dentin yüzeyi açığa çıkarıldı. Dentin yüzeyi 600 gritlik silikon karbür kâğıdı ile cilalanarak hazırlandı.Cam iyonomer esaslı dört restoratif materyal;Cam Karbomer (GCP Dental, vianen,The Netherlands), Equia Forte (GC Corporation, Tokyo, Japan), Giomer (Beautifil-II, Shofu Inc., Kyoto, Japan), Photac-Fil Quick (3M, ESPE,USA) silindirik şeffaf kalıplar (4 mm çap × 4 mm yükseklik) yardımıyla dentine adezivsiz olarak, iki aşamalı bir self etch (Clearfil SE Bond ) adeziv ve total etch (Adper Single Bond ) adeziv ile dentine yüzey ön işlemi yapıldıktan sonra uygulandı. 10 000 termal döngüyle yapay olarak yaşlandırılan örneklerin üniversal test cihazı kullanarak, makaslama bağlanma dayanımı değerleri belirlendi.Bulgular: Bağlanma dayanımına ait değişkenlerden cam iyonomer esaslı restoratif materyallerin farklılığı bağlanma dayanımını anlamlı olarak etkilemiştir (p

Bu çalışmada; farklı protokoller ile uygulanan rezin siman ve kompozitlerin cam seramik-yapıştırma ajanı-diş birleşimindeki bağlantıya etkisinin araştırılması ve çalışmada kullanılan materyallerin adezyon başarısının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmamıza çeşitli nedenlerle çekilmiş 108 adet çürüksüz üçüncü molar diş dahil edilmiştir. Çalışmada kullanılacak olan dişler akrilik bloklara gömülüp okluzal yüzeylerinden dentin dokusu açığa çıkartılmıştır. Hazırlanan dişler randomize 9 gruba ayrılmıştır (n=12). 3 mm çapında, 3 mm yüksekliğinde IPS e.max CAD bloktan 108 adet seramik örnek hazırlanmıştır. Dört farklı rezin siman; Variolink Esthetic DC (Ivoclar vivadent), G-cem Link Force (GC), Panavia V5 (Kuraray), Maxcem Elite Chroma (Kerr) ve üç farklı akışkan kompozit; G-aenial universal flow (GC), Herculite XRV Ultra Flow (Kerr) ,Vertise Flow (Kerr) ve bir tane ön ısıtmalı kompozit rezin Enamel Plus HRI (Micerium) kullanılarak üreticilerinin talimatlarına uygun olarak dişlerin hazırlanan okluzal yüzeylerine farklı prosedürler ile (total etch, self etch, self adeziv) yapıştırılmıştır. Yapıştırılan örneklere 5±2 0C ve 55±2 0C'lik su banyoları içerisinde 20 sn bekleme süresinde 5000 döngüde termal yaşlandırma yapılmıştır. Hazırlanan örneklere Universal test cihazı (AGS-J, SHIMADZU) kullanılarak makaslama testi uygulanmış ve bağ dayanımlarına bakılmıştır. Kırma yüzeyleri stereomikroskopta incelenmiş ve kırılma tipleri değerlendirilmiştir. Veriler istatistiksel olarak tek yönlü varyans analizi (Anova) ile değerlendirilmiştir. Test grupları arasındaki anlamlı farklılıkların tespitinde Tukey testi p=0.05 anlamlılık düzeyi kabul edilerek kullanılmıştır. Kırma testi sonuçları ise Ki Kare testi kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.Bulgulara göre total etch prosedürleri ile yapıştırılan G-aenial universal flow (akışkan kompozit) 15,42 MPa, G-cem Link Force (rezin siman) 12,69 MPa , Herculite XRV Ultra Flow (nanohibrit akışkan kompozit) 11,51 MPa ortalama bağ dayanımları ile diğer örneklerden istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p

Piyasadaki dentin adeziv sistemlerin sürekli gelişmesine kıyasla, hibrit tabakanın zayıf stabilitesi hala endişe vericidir ve endojen proteaz aktivitesiyle ilişkili olarak rezin/dentin ara yüzündeki kollajen matrisinin degradasyonu onların ömrünü olumsuz yönde etkileyen ana faktörlerden biridir. Bu in-vitro çalışmanın amacı, MMP inhibitörü olan Carbodiimide (1-etil-3-[3-dimetilaminopropil] carbodiimide) (EDC) adeziv uygulama öncesi dentin yüzey tedavisinde kullanıldığında üniversal adeziv sistemlerin dentine bağlanma dayanımı üzerine etkisinin mikrogerilim test yöntemiyle değerlendirilmesidir. Çalışmada; 80 adet çürüksüz insan molar dişi kullanılmıştır. Standart dentin yüzeyleri elde edildikten sonra dişler rastgele 8 (n=10) gruba ayrılmıştır. Grupların yarısına 1M EDC ile adeziv uygulaması öncesi yüzey tedavisi yapılarak, Single Bond Universal ve Clearfil Universal Bond hem etch-and-rinse hem self-etch modunda kullanılarak uygulanmıştır. Örneklerin yarısı 24 saat distile suda, kalan yarısı 6 ay yapay tükürükte depolanmıştır. Örneklerden 1mm2'lik kesitler alındıktan sonra mikrogerilim bağlanma dayanımı testi yapılmıştır. Kopma yüzeyleri SEM (taramalı elektron mikroskobu) ile incelenerek kopma tipleri belirlenmiştir. Veriler, Shaperio Wilk W, üç-yönlü ANOVA ve post hoc Tukey's testiyle analiz edilmiştir. EDC solüsyonuyla yüzey tedavisi sonrası grupların erken ve geç dönem bağlanma dayanımları ve üniversal adezivlerin etch-and-rinse ve self-etch modunda kullanılmaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmamıştır (p>0,05). Single Bond Universal'in kullanıldığı grupların hepsi Clearfil Universal Bond'un kullanıldığı gruplardan istatistiksel olarak daha fazla bağlanma dayanımı göstermiştir (p 0.05). All of the groups using Single Bond Universal showed significantly higher bonding strength values than Clearfil Universal Bond (p