Search

Obezite, vücutta anormal miktarda yağ birikimi ile karakterize, kronik bir hastalıktır. Son yıllarda Türkiye’de ve dünyada obezite prevalansı giderek artmaktadır. Bu artışla birlikte obezite ile ilişkili komorbidite riskinin azaltılması için yeni tedavi seçeneklerine duyulan ihtiyaçlar da önem kazanmaktadır. Kahverengi yağ dokusu transplantasyonu ve vagal sinir blokajı bu yaklaşımlardan bazılarıdır. Ratlar üzerinde yapılmış mevcut çalışmalarla, kahverengi yağ dokusu transplantasyonunun obezite ve diyabet üzerinde olumlu etkileri olabileceği belirtilmektedir. Bariatrik cerrahiye alternatif bir tedavi yöntemi sağlamak amacıyla geliştirilen vagal sinir blokajının ise vücut ağırlık kaybı, kan basıncı, kan lipitleri ve glisemik kontrol gibi parametreler üzerinde olumlu etkileri bulunmaktadır. Bu derleme kahverengi yağ dokusu transplantasyonu ve vagal sinir blokajının obezite üzerine etkilerini incelemek amacıyla yazılmıştır.

Giriş ve Amaç: Hipotiroidi, hipotalamo-pitüiter-tiroid aksının herhangi bir yerinde meydana gelen bir problem sonucu tiroid hormon yapımının azalması ya da hiç olmaması durumudur. Hipotiroidide artmış ateroskleroz riskinin hiperkolesterolemi'ye, özellikle de LDL-K artışına bağlı olduğu ifade edilmektedir. Hipotiroidinin aterosklerozla ilişkisini araştıran bazı çalışmalarda ateroskleroza neden olan değişikliklerin levotiroksin (LT4) tedavisi ile düzeldiği bildirilmiştir. Biz çalışmamızda; çocuk yaş grubundaki hipotiroidili hastalarda, aterosklerozun bağımsız bir göstergesi olan Karotis intima media kalınlığındaki (KİM) artışla, lipid metabolizmasındaki bozukluk arasındaki ilişkiyi araştırmayı hedefledik.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Endokrinoloji bölümünde tanı alan ve takibi yapılan yaşları 1-17 yıl arasında değişen, levotiroksin tedavisi alan 30 hipotiroidili hasta ile 30 kontrol grubu arasında yapıldı. Örneklem grubumuzda TSH, sT4, sT3 LDL-K, Kolesterol, Trigliserid ve HDL-K düzeylerine bakıldı. Ayrıca bütün hastaların boy ve vücut ağırlıklarına, istirahat halindeki sistolik ve diastolik kan basınç değerlerine, karotis intima media kalınlıklarına (KIMK) bakıldı. Bulgular: Hasta grubu ve kontrol grubu arasında cinsiyet, yaş, boy, vücut kitle indeksi (VKİ), SKB, DKB, sT4, TC, TG, LDL-K, HDL-K, KIMK açısından anlamlı fark yoktu (p>0.05). Hasta grubu ve kontrol grubu arasında TSH ve sT3 açısından anlamlı fark mevcuttu (p 0.05). There was a significant difference between the patient group and the control group in terms of TSH and fT3 (p

Akne; androjen bağımlı folliküler keratinizasyon artışı, sebum salgısı artışı, Cutibacterium acnes kolonizasyonu ve pilosebasöz birimin enflamasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Akne tedavisinde kullanılan izotretinoin, akne fizyopatolojisindeki tüm basamaklara etkili tek tedavi yöntemi olarak görülmektedir. Fakat izotretinoinin dermatolojik, psikiyatrik, oftalmolojik yan etkilerin yanı sıra pankreatit, trombositopeni, kan lipit profilinin bozulması, ilaca bağlı hepatotoksisite gibi birçok yan etkisi bulunmaktadır. Bu araştırmada izotretinoine bağlı olarak karaciğer fonksiyon testleri ve kan lipit profilinde bozulmaya yatkınlığı gösteren faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.Araştırmamızda izotretinoin kullanan 796 hastanın laboratuvar sonuçları incelenmiştir. Bu amaçla aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, gama glutamiltransferaz, trigliserit, total kolesterol, düşük dansiteli lipoprotein ve yüksek dansiteli lipoprotein parametreleri değerlendirmeye alınmıştır. Bu parametrelerin yaş grupları, cinsiyet, kullanılan total ilaç dozuna göre farklılıklar gösterip göstermediği değerlendirilmiştir.Sonuç olarak izotretinoin tedavisinin başlangıçta bilinen bir risk yoksa karaciğer fonksiyonları açısından güvenli olduğu belirlenmiştir. Kan lipit profiline bakıldığında ise kadın hastalarda, yüksek doz kullananlarda ve 18 yaş üstündeki bireylerde özellikle trigliserit değerlerinin izotretinoine bağlı olarak yükselme eğilimi gösterdiği anlaşılmıştır.Anahtar kelimeler: İzotretinoin, AST, GGT, Trigliserid, Kolesterol Acne is a disease that characterized by androgen-dependent, increased follicular keratinization, increased sebum secretion, colonization of Cutibacterium acnes, and inflammation of the pilosebaceous unit. Isotretinoin, which is used in the treatment of acne, is seen as the only effective treatment for all steps in acne pathophysiology. However, in addition to dermatological, psychiatric, ophthalmologic advers effects, isotretinoin has many side effects such as pancreatitis, thrombocytopenia, deterioration of blood lipid profile and drug-induced hepatotoxicity. In this study, it was aimed to determine the factors that are prone to deterioration in liver function tests and blood lipid profile due to isotretinoin.In our study, laboratory results of 796 patients using isotretinoin were examined. Aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, gamma glutamyltransferase, triglyceride, total cholesterol, low density lipoprotein and high density lipoprotein parameters were evaluated for this purpose. It was evaluated whether these values change according to age, sex and cumulative isotretinoin dose used.In conclusion, isotretinoin treatment was found to be safe in terms of liver function unless there is a known risk at the beginning. When the blood lipid profile was examined, it was found that triglyceride values tended to increase due to isotretinoin in female patients, high dose users and individuals over 18 years of age.Key words: Isotretinoin, AST, GGT, Triglyceride, Cholesterol 80

Bu çalışma menopoz öncesi ve sonrası dönemde olan kadınların beslenme durumlarının, serum lipid (TK, TG, HDL, LDL) ve diyet poliamin (putresin, spermidin, spermin) düzeyleri arasındaki ilişkiyi saptamak amacıyla yapılmıştır. 10/08/2017 tarihinde etik kurulu onayı almıştır. Çalışma Kasım 2017 ile Ekim 2018 tarihleri arasında Kadıköy Koşuyolu Özel Medipol Hastanesi Kadın Doğum Polikliniği'nde izlenen 50 premenopoz ve 50 postmenopoz kronik hastalığı olmayan, 100 gönüllü kadına ait veriler, ilgili literatür doğrultusunda hazırlanmış anket formu ile sorgulanmıştır. Kadınların atropometrik ölçümleri alınmış, serum kan lipid ve açlık kan şekeri parametreleri analiz edilmiştir. Premenopoz kadınların BKİ ortalaması 25,7 ± 5,03 kg/m2 iken postmenopoz kadınların BKİ ortalaması 28,7 ± 3,6 kg/m2 olarak bulunmuştur (p0,05). Premenopoz kadınların AKŞ, TK, TG ve HDL ortalaması daha düşük, LDL'nin ise daha yüksek olduğu saptanmıştır (p0,05). Diyetle alınan spermidin ve HDL arasında zayıf ve negatif bir korelasyon, diyetle alınan putresin ve LDL arasında zayıf ve pozitif bir korelasyon saptanmıştır (p 0.05). Premenopausal women had lower mean values of FBS, TC, TG and HDL and higher LDL levels (p 0.05). There was a weak and negative correlation between dietary spermidine and HDL and a weak and positive correlation between dietary intake of putresin and LDL (p

Amaç: Bu çalışmada tip 2 diabetes mellituslu (DM) bireylerde insülin direnciyle ilişkili olan abdominal obezite/adipozite göstergeleri ile aterojenik indeksin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bireyler ve Yöntem: Bu kesitsel çalışmaya yaşları 18-65 yıl arasında değişen tip 2 DM’li yetişkin 100 gönüllü birey dahil edilmiştir. Bireylere ait genel ve sağlık bilgileri anket formu aracılığıyla alınmıştır. Bireylerin antropometrik ve vücut bileşim ölçümleri araştırmacılar tarafından kurallarına uygun şekilde yapılmıştır. Biyokimyasal bulgularından açlık glukoz, açlık insülin, glukozillenmiş hemoglobin (HbA1c), kan lipit parametreleri alınmıştır. Abdominal obezitenin değerlendirilmesinde bel kalça oranı ve bel boy oranı, abdominal adipozitenin değerlendirilmesinde viseral adipozite indeksi (VAİ) ile koniklik indeksi (Kİ) hesaplanmıştır. Ayrıca vücut adipozite indeksi (BAİ) hesaplanmıştır. Ateroskleroz risk değerlendirilmesinde serum aterojenik indeksi (Aİ) kullanılmıştır. Bireylerin insülin direnci değerlendirilmesinde homeostaz model değerlendirmesi (HOMA-IR) hesaplanmıştır. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen erkek (%91.2) ve kadın (% 98.5) bireylerin tamamına yakınının şişman olduğu saptanmıştır. Bel boy oranına göre kadınların (%100) tamamının erkeklerin ise %94.1’inin hastalık riskinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Aterojenik indeks sınıflamasına göre erkeklerin %85.3’ü, kadınların ise %83.3’ü yüksek riskli ateroskleroz grubundadır. Bireylerin insülin direnciyle Beden Kütle İndeksi (BKİ) (r=0.212, p=0.035), bel çevresi (r=0.222, p=0.027), VAİ (r=0.323, p=0.001), Aİ (r=0.318, p=0.001), viseral yağlanma % (r=0.201, p=0.044), HbA1c (r= 0.297, p=0.003) ve trigliserit düzeylerinin (r=0.289, p=0.004) pozitif ilişkili olduğu saptanmıştır. Bireylerin aterojenik indeks ile abdominal obezite/adipozite göstergeleri arasındaki ilişki değerlendirildiğinde ise erkeklerde Aİ, yaş (r=0.414, p=0.015) ve VAİ (r=0.778, p=0.000) ile kadınlarda ise bel kalça oranı (r=0.250, p=0.043), bel boy oranı (r=0.264, p=0.032), VAİ (r=0.708, p=0.000) ve açlık insülin değeriyle (r=0.271, p=0.006) pozitif ilişkili bulunmuştur. Sonuç: Artmış Aİ tip 2 DM riskinde artışla ilişkili olup kardiyovasküler hastalık gelişimini olumsuz etkilemektedir. Buna bağlı olarak Aİ tip 2 DM’li bireylerde kardiyovasküler hastalık risk tahmininde objektif bir gösterge olarak kullanılabilir. Ancak tip 2 DM bireylerde kardiyovasküler hastalıklar açısından en iyi risk tahminini bulmak için daha ileri çalışmalara gereksinme vardır., Aim: This study aimed to evaluate atherogenic index with abdominal obesity/adiposity indicators associated with insulin resistance in individuals with type 2 diabetes mellitus (DM). Subjects and Methods: This cross-sectional study was conducted on 100 patients with type 2 DM aged 18-65 years. the general and health information of individuals was obtained by a questionnaire. Anthropometric and body composition measurements of individuals were applied by the researchers in accordance with its rules. Biochemical findings (fasting glucose, fasting insulin, glycated haemoglobin (HbA1c), and blood lipid parameters) were taken. Waist hip ratio and waist to height ratio were calculated for evaluating abdominal obesity. Visceral adiposity index (VAI) and conicity index (CI) were calculated for evaluating abdominal adiposity and body adiposity index (BAI) was also calculated. Serum atherogenic index (AI) was used for assessment of atherosclerosis risk. Homeostasis model assessment of insulin resistance (HOMA-IR) was calculated for evaluation of insulin resistance. Results: Almost all of the men (91.2%) and women (98.5%) were obese. Accordingly depending on waist to height ratio, all of women (100%) and 94.1% of men had high risk of disease. Overall 85.3% of men and 83.3% of women were in high atherosclerosis risk group according to atherogenic index classification. There was a positive correlation between insulin resistance and BMI (r: 0.212; p: 0.035), waist circumference (r=0.222; p=0.027), VAI (r=0.323; p=0.001), AI (r=0.318; p=0.001), visceral adiposity (r=0.201, p=0.044), HbA1c (r=0.297, p=0.003) and triglyceride levels (r=0.289, p= 0.004). There was a positive correlation between AI and age (r=0.414, p=0.015), VAI (r=0.778; p=0.000) in males and waist to hip ratio (r=0.250, p=0.043), waist to height ratio (r=0.264, p=0.032), VAI (r=0.708, p=0.000) and fasting insulin value (r=0.271, p=0.006) in females. Conclusion: Increased AI is associated with increased risk of type 2 DM and it adversely affects the development of cardiovascular disease. AI can be used as an objective indicator in predicting cardiovascular disease risk in individuals with type 2 DM. However, further studies are needed to find the best risk prediction for cardiovascular diseases in individuals with type 2 DM.

Tip 2 Diabetes Mellitus (DM) tedavisinde amaç uzun dönemde ortaya çıkan komplikasyonları azaltmak, yaşam kalitesini iyileştirmek ve mortalite hızını azaltmaktır. Diyabet tedavisinde glisemik kontrolü sağlamak amacıyla, tıbbi beslenme tedavisi ve yaşam tarzı değişiklikleri ile birçok antidiyabetik ilaçla kombine olarak farmakolojik tedaviler uygulanmaktadır. Bunlara rağmen uygun tedavi oranları düşük olup yeni tedavilere ihtiyaç duyulabilmektedir. Dapagliflozin, SGLT-2 inhibisyonu ile üriner glukoz atılımını arttırarak etki gösteren yeni antidiyabetik ilaç grubunun bir üyesi olarak kullanıma girmiş bir antidiyabetik ilaçtır. Çalışmamızda dapagliflozinin glisemik kontrol, lipid profili ve antropometrik ölçümler üzerine etkilerinin gerçek yaşam verisi olarak retrospektif metodla incelenmesi amaçlanmıştır.Çalışmaya 45-80 yaş arası, vücut kile indeksi > 20 kg/m² olan, HgbA1c düzeyi %6,5 ile %13 arasında olan 31 tip 2 DM hastası dahil edildi. Hastaların tedavi öncesi ve tedavi başlandıktan sonra üçüncü ve altıncı ayda olmak üzere toplamda 3 retrospektif muayene verisi kaydedilerek değerlendirme yapıldı.Yaş ortalaması 57,39 ve ortalama diyabet süresi 11 yıl olan hastalarda dapagliflozin tedavisi ile HbA1c düzeyinde 3 ayda %0,9 ve 6 ayda %0,79 azalma, açlık kan şekerinde 3 ayda 41,1 mg/dl ve 6 ayda 42,1 mg/dl , tokluk kan şekerinde 3 ayda 86,3 mg/dl ve 6 ayda 74,2 mg/dl azalma saptandığı görüldü. Üç ve altıncı aylarda, hastaların vücut ağırlığında 3,3 kg ve 4,2 kg, vücut kitle endekslerinde 1,3 kg/m² ve 1.6 kg/m², bel çevresinde 1,3 cm azalma saptandı. Hastaların lipid profillerinde altıncı ay değerlerinde anlamlı derecede olumlu değişim mevcuttu. Dehidratasyona bağlı olarak hemoglobin konsantrasyonlarında hafif derecede artış mevcuttu. Buna karşın tromboembolik olay, hipoglisemi atağı ve üriner infeksiyon tespit edilmedi. Çalışma verilerimize göre dapagliflozin, diyabet tedavisinde glisemik kontrolde etkin olmasının yanı sıra kilo kaybı da sağlamakta ve lipid profiline olumlu katkı sağlamaktadır. Güvenlik profili açısından da altı aylık kullanımda ciddi olumsuz bir etkisinin olmadığı ve iyi tolere edildiği gözlenmektedir.Anahtar Kelimeler: Dapagliflozin, SGLT-2 inhibitörleri, kilo, HbA1c, bel çevresi. The aims of treatment in type 2 Diabetes Mellitus (DM) are to reduce long term complications, improve quality of life and decrease mortality rate. In the treatment of diabetes, pharmacologic therapies are applied in combination with many antidiabetic drugs with medical nutrition therapy and lifestyle changes to provide glycemic control. Nevertheless, the appropriate treatment rates are low and new treatments are needed. Dapagliflozin is an antidiabetic drug that has been used as a member of the new antidiabetic drug group that acts by inhibiting SGLT-2 and increasing urinary glucose excretion. In our study, the effects of dapagliflozin on glycemic control, lipid profile and anthropometric measurements were investigated retrospectively as real life data.A total of thirty-one type 2 DM patients with HgbA1c level between 6,5% and 13%, between the ages of 45-80 years and whose body mass index was > 20 kg/m² were enrolled in the study. Three retrospective examination, one before treatment and others after three and six months of treatment were recorded. Data were evaluated as before treatment and post-treatment third and sixth month.In patients with a mean age of 57,39 years and a mean duration of diabetes of 11 years, treatment with dapagliflozin reduced HbA1c levels by 0,9% at 3 months and 0,79% at 6 months. Fasting blood sugar decreased to 41,1 mg/dl in the third month and 42 mg/dl in the sixth month, postprandiyal glucose decreased 86,3 mg/dl in the third month and 74,2 mg/dl in the sixth month. In the third and sixth months, body weights decreased by 3,3 kg and 4,2 kg, body mass indexes decreased by 1,3 kg/m² and 1,6 kg/m² respectevely. Similarly, it was observed that the waist circumference decreased by 1,3 cm. There was a significant improvement in the lipid profiles of the patients at the sixth month. There was a mild increase in hemoglobin concentrations due to dehydration. However, thromboembolic events, hypoglycemia and urinary infection were not detected. According to our data, dapagliflozine is effective in glycemic control in the treatment of diabetes, as well as in weight loss and positive effects on lipid profile. In terms of safety profile, it is observed that there is no serious negative effect on the usage for 6 months and it is well tolerated.Keywords: Dapagliflozin, SGLT-2 inhibitors, weight, Hb1Ac, waist circumference. 66

Bu araştırma, diyabetli bireylerde görülen cinsel fonksiyon bozuklukları ile metabolik kontrol parametreleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Sivas Numune Hastanesi dahiliye ve endokrin bölümlerinde takip edilen 140 diyabetli yetişkin birey oluşturmaktadır. Veriler Diyabetli Hasta Bilgi Formu, Arizona Cinsel Yaşantılar Ölçeği Kadın ve Erkek Formu kullanılarak toplanmıştır. Verilerin analizinde SPSS (22.0) programı kullanılmış, tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra Kolmogrof–Simirnov, iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi, tek yönlü Varyans Analizi, Tukey testi, Man Whitney U testi, Kruskall-Wallis testi ve Khi-kare testi kullanılarak yanılma düzeyi α=0,05 olarak alınmıştır.Araştırmaya katılan diyabetli bireylerin yaş ortalaması 52.8/yıl ve diyabet süreleri 9.7/yıl'dır. Eğitim durumlarına göre %65.4'ü ilköğretim mezunudur. Diyabetli hasta bilgi formu'nda yer alan 'herhangi bir cinsel sorun yaşıyor musunuz' sorusuna diyabetli bireylerin %58.6'sı evet cevabı vermiş iken, Arizona ölçek puanına göre cinsel fonksiyon bozukluğu değerlendirildiğinde bu oranların kadınlarda %95.7, erkeklerde %65.7 olduğu görülmektedir.Diyabetli bireylerin son bir ay içerisindeki beden kitle indeksi (BKİ), sistolik ve diyastolik kan basıncı, HDL kolesterol, LDL kolesterol, trigliserid ve HbA1C değerleri alınmıştır. Diyabetli bireylerin metabolik kontrol parametreleri ile Arizona Cinsel Yaşantılar Ölçeği'nden aldıkları puanlar karşılaştırıldığında BKİ ve HDL yönünden farklılık önemli bulunmuş (p

Giriş: Dünya Sağlık Örgütü (WHO) 10-19 yaş arasını adölesan dönemi olarak tanımlamaktadır. Adölesan dönemi; çocukluktan yetişkinliğe geçişte fiziksel büyüme, cinsel gelişme, bilişsel ve psikososyal olgunlaşmanın olduğu önemli bir süreçtir. Adölesan dönemde hızlı büyüme ve gelişme ile birlikte kalori ihtiyacı da artmıştır. Bunun yanında bu dönemde yetersiz fiziksel aktivite, yanlış beslenme alışkanlıkları, sosyal, çevresel ve psikolojik faktörlere bağlı olarak gelişen obezite önemli bir problemdir. Obezite dünyada çocuk ve adölesanlarda dolayısıyla da yetişkinlerde görülme sıklığı gittikçe artan çeşitli sağlık sorunlarına neden olan bir hastalıktır. Çocukluk ve adolesan çağındaki obezite yetişkin dönemdeki obezite riskini arttırdığı gibi aterosklerotik hastalık ve ölüm riskini de artırmaktadır. Karotis intima media kalınlığı (KIMK) ölçümleri erken, preklinik aterosklerozun belirteçlerindendir. Son çalışmalar, ailesel hiperkolesterolemik ve ciddi obezitesi olan çocuklarda artmış KIMK olduğunu düşündürmektedir. Bu çalışmamızın amacı obezitesi olan adölesanlarda kan lipid profili ve KIMK arasındaki ilişkinin incelenmesi ve preklinik aterosklerozda prediktif değerinin tartışılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Çalışma, 10-20 yaşları arasında hastanemizin çocuk sağlığı ve hastalıkları, adölesan, çocuk endokrinoloji ve çocuk kardiyoloji polikliniğine başvuran ve vücut kitle indeksi (VKİ) yaşa ve cinse göre 95. persentilin üzerinde olan 108 obez hasta ile yapıldı. Kronik hastalık öyküsü olanlar, hipotiroidi, cushing hastalığı, büyüme hormon eksikliği ve ilaç kullanım öyküsü olan hastalar çalışmaya alınmadı. Kronik bir hastalığı bulunmayan, ilaç kullanmayan ve VKİ 85. persentilin altında olan 101 sağlıklı olgu kontrol grubu için seçildi.Bulgular: Çalışmaya 108'i hasta ve 101'i sağlıklı olmak üzere 209 adölesan alındı. Çalışmaya alınan hastaların (% 61,1) 66 tanesi kız ve 42 tanesi (% 38,9) erkek idi. Kontrol grubunun 44 tanesi (% 43,5) erkek ve 57 tanesi (% 56,5) kız idi. Hastalar ile kontrol grubu arasında cinsiyet açısından yapılan istatistiksel değerlendirmede anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). Obezlerin yaş ortalaması 12.36±2.13 yıl iken, kontrol grubundakilerin yaş ortalaması 12,9±2,2 yıl idi, yaş ortalamaları arasında da anlamlı fark yoktu (p>0,1).Obez grubun vücut ağırlığı 69,6±17.4kg iken, kontrol grubunun vücut ağırlığı 41,8±19,3 kg idi, iki grubun vücut ağırlıkları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p 0.05). The mean age of patients was 12.36±2.13 years, while that of the control was 12.9±2.2 years with no significant difference (p> 0.1).The mean body weight of the obese group was 69.6±17.4 kg, while that of the control was 41.89±19.3 kg with a statistically significant difference (p

Bu araştırma; etlik piliç rasyonlarına eklenen üzüm çekirdeği ekstraktı, yeşil çay ekstraktı ve kaplanmış bütirik asidin performans (canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yem dönüşüm oranı, Avrupa Üretim Etkinlik Faktörü-EPEF), karkas özelliklerine, çeşitli iç organlara (kalp, dalak, karaciğer, bursa Fabricius, taşlık, bezli mide ve abdominal yağ), kan serumundaki bazı biyokimyasal değerlere (ALT, ALP, AST, total kolestrol, trigliserit, LDL ve HDL), göğüs etindeki TBARS ve pH değerleri ile altlık ve dışkı kuru madde düzeyine olan etkilerini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, 1 günlük 252 adet erkek etlik civciv kullanılmış ve çalışma 41 gün sürmüştür. Gruplar soya ve mısır temelli bir rasyon ile beslenmiştir. Her grupta 28 hayvan olacak şekilde bir negatif, iki pozitif toplam üç kontrol, altı adet deneme olmak üzere toplam dokuz grup oluşturulmuştur. Her grup 7 hayvan içerecek şekilde dört alt gruba ayrılmıştır. Kontrol gruplarına sırasıyla temel rasyon (Kontrol) ile rasyonlarına 400 mg/kg vitamin E (VitE) ile 400 mg/kg vitamin E ve 250 mg/kg kaplanmış bütirik asit (VitE+BütA) ilave edilmiştir. Deneme gruplarının rasyonlarına ise sırasıyla 250 mg/kg kaplanmış bütirik asit (BütA), 250 mg/kg üzüm çekirdeği ekstraktı (ÜÇE), 400 mg/kg yeşil çay ekstraktı (YÇE), 250 mg/kg üzüm çekirdeği ekstraktı ve 250 mg/kg kaplanmış bütirik asit (ÜÇE+BütA), 400 mg/kg yeşil çay ekstraktı ve 250 mg/kg kaplanmış bütirik asit (YÇE+BütA) ile birlikte ve 250 mg/kg üzüm çekirdeği ekstraktı, 400 mg/kg yeşil çay ekstraktı ve 250 mg/kg kaplanmış bütirik asit (ÜÇE+YÇE+BütA) ilave edilmiştir. Altı deneme grubu oluşturulmuştur.Çalışma sonunda canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem dönüşüm oranı ve 0-21. günler arasında yem tüketimi açısından ÜÇE ve ÜÇE+BütA grupları lehine olacak şekilde, diğer deneme ve kontrol grupları arasında anlamlı farklar gözlemlenmiştir (P0,05). Ayrıca karaciğerin canlı ağırlık içerisindeki oranı incelendiğinde diğer gruplarla Kontrol grubu arasında anlamlı fark bulunmuş ve bu farkın Kontrol grubu lehine olduğu gözlemlenmiştir (P0,05).Sonuç olarak doğal antioksidanların etlik piliç rasyonlarında kullanılmasında performans açısından üzüm çekirdeği ekstraktının, TBARS değerleri açısından ise Vit E'nin etkili olduğu gözlemlenmektedir. Doğal antioksidanlar ile kaplanmış bütirik asit arasında sinerjik bir etki tespit edilememiştir. Anahtar Kelimeler: Üzüm Çekirdeği Ekstraktı, Yeşil Çay Ekstraktı, Kaplanmış Bütirik Asit, TBARS, Etlik Piliç This research was conducted to determine the effects of grape seed extract, green tea extract and coated butyric acid added to broiler diets on performance (live weight, live weight gain, feed intake, feed conversion ratio, European Production Efficency Factor-EPEF), carcass characteristics, various organs (heart, spleen, liver, bursa of Fabricius, gizzard, proventriculus and abdominal fat), some of the biochemical values in blood serum (ALT, ALP, AST, total cholesterol, triglyceride, LDL and HDL), TBARS and pH values of breast with base and feces and level of dry matter. During the study, 252 male broilers, a day old, were used and it was lasted in 41th day. The groups were fed with a soy and corn-based diet. A total of nine groups were formed as three controls that one negative and two positive and six experimental groups were created to be 28 broilers in each group. Also, each group was divided into four subgroups to contain seven broilers. In addition to basal ration (C), 400 mg / kg vitamin E (VitE) and 400 mg / kg vitamin E and 250 mg / kg coated butyric acid (VitE + BA) were added to the control groups' diets respectively. 250 mg / kg coated butyric acid (BA), 250 mg / kg grape seed extract (GSE), 400 mg / kg green tea extract (GTE), 250 mg / kg grape seed extract (GSE) and 250 mg / kg coated butyric acid (GTE + BA), 400 mg / kg green tea extract and 250 mg / kg coated butyric acid (GSE + BA) and 400 mg / kg green tea extract, 250 mg / kg coated butyric acid, 250 mg / kg grape seed extract (GSE + YÇE + BA) were added to the experimental groups' diets respectively.At the end of the study, significant differences were observed in terms of live weight, live weight gain, feed conversion ratio and feed intake in 0-21 days between GSE, GSE + BA groups and the other experimental and control groups (P 0.05). When the ratio of liver to live weight was examined, it was observed that there was a significant difference between the other groups and the BR group and it was observed that the difference was with favor of C group (P 0.05).As a result, it was observed that with using natural antioxidants in broiler diets, grape seed extract was effective in terms of performance and VitE was effective in terms of TBARS values. No synergistic effect was observed between natural antioxidants and coated butyric acid.Keywords: Grape Seed Extract, Green Tea Extract, Coated Butyric Acid, TBARS, Broiler 103

Bu çalışmanın amacı, yetişkin bireylerde aerobik egzersiz programının kan lipitleri ve vücut kompozisyonu üzerine etkisinin incelenmesidir. Çalışmaya yaşları 25-55 arası değişen 24 yetişkin gönüllü olarak katılmıştır. Egzersiz gurubuna 12 hafta süresince, haftada 3 gün 30-60 dakika süren aerobik egzersiz programı uygulanmıştır. Fiziksel ölçümler ve kan testleri programın başladığı gün ve 12 haftanın sonunda olmak üzere iki defa ölçüm alınmıştır. Çalışmaya katılan deney ve kontrol grubu bireylerin, vücut ağırlığı, vücut yağ oranı, VKİ (Vücut Kitle İndeksi), HDL (High Density Lipoprotein), LDL (Low Density Lipoprotein), Trigliserid ve Kolesterol öntest sontest ölçümleri yapıldı. Gurupların karşılaştırmasında Wilcoxon test kullanıldı. Anlamlılık düzeyi p

Bu çalışma, farklı poliamin kombinasyonları ile beslenen yetişkin sıçanların vücut ağırlıkları değişimi ve kan lipid düzeylerinin saptanması, gebelik sırasında farklı poliamin kombinasyonları ile beslenmenin yavru sıçanların büyüme ve gelişmesi üzerine etkileri ile kan lipid düzeylerini ne şekilde etkilediğinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma kapsamında, 35 adet Spraque Dawley türü dişi sıçan kullanılmıştır ve çalışma 5 gruba ayrılmıştır. Birinci grupta yer alan sıçanlar kontrol grubu (G1) olup, deney süresince sadece normal pelet yem ile beslenmiştir. Diğer 4 grupta yer alan sıçanlara sırasıyla put (G2), spd (G3), spm (G4) ve put/spd/spm (G5) çözeltilerinden gebelik öncesi, gebelik dönemi ve laktasyon dönemi boyunca oral gavaj yoluyla verilmiştir. Ayrıca çalışmanın başlangıcında, çiftleşme öncesi, gebelik sonu ve laktasyon sonunda yetişkin sıçanların, çalışmanın sonunda ise yavru sıçanların kan örnekleri alınarak serum lipid analizleri yapılmıştır. Gebelik öncesi dönemde yem ve su tüketimi açısından en az tüketim olan grubun spd (G3) kullanılan grup, laktasyon döneminde de vücut ağırlığı bakımından en az olan grubun spd (G3) kullanılan grup olduğu bulunmuştur. Gebelik öncesi dönem ve laktasyon döneminde vücut ağırlığı bakımından en fazla artış olan grubun put/spd/spm (G5) kullanılan grup olduğu gösterilmiştir. Put (G2) kullanan grupta gebelik öncesi dönem ile gebelik döneminde belirgin LDL kolesterol artışı, gebelik dönemi ile laktasyon döneminde belirgin HDL kolesterol artışı, gebelik öncesi dönem ile gebelik döneminde belirgin trigliserid azalması gözlenmiştir. Sonuç olarak sıçanlarda kullanılan farklı poliaminlerin kan lipit düzeyleri ve vücut ağırlığı üzerine olan etkileri gösterilmiştir. This study is done for determination of blood lipid levels and changes in body weight of adult rats fed with different combinations of polyamine, effects on growth and development of rat pups fed with different combinations of polyamine during pregnancy and examining the effects on blood lipid levels. In the study, 35 Sprague Dawley female rats were used and were divided into 5 groups. First group of rats is control group and they were fed only with normal pellet during the test. Rats located in other 4 groups respectively fed via oral gavage for prior to pregnancy, during pregnancy and lactation with concentrations of put (G2), spd (G3), spm (G4), and put/spd/spm (G5). Also blood samples of adult rats were taken and serum lipid analysis was performed before the beginning of the study, before mating, at the end of pregnancy and at the end of lactation. Blood samples of pups were taken and serum lipid analysis was performed at the end of the study. In the period before pregnancy, it was found that spd group having at least feed and water consumption and during lactation, body weight was found to be the least increasing spd group. During before pregnancy and lactation has been shown to the most increase body weight in put/spd/spm. It was observed for put group at pregnancy and before pregnancy levels significant increase in LDL cholesterol, during lactation and pregnancy significant increase in HDL cholesterol, during pregnancy and before pregnancy significant decrease in triglycerides. As a result, this study shows the effects of different polyamines used for rats to the blood lipid leves and body weight. 66

Günümüzde obeziteyle savaşmak için hem geleneksel hem de tıbbi temele dayalı çeşitli yöntemler kullanılmaktadır. Bu tezin amacı Türkiye'de geleneksel olarak zayıflama amacıyla tüketilen biberiye, papatya, mısır püskülü, maydanoz ve ceviz yaprağı bitki özütlerinin yağlı diyetle beslenen deneysel yolla obezleştirilmiş sıçanlarda kan şekeri, kan lipit profili ve vücut ağırlığına etkisinin incelenmesidir.Çalışma kapsamında 6-8 haftalık 30 adet Spraque Dawley dişi sıçan kullanılmıştır. Sıçanlardan 5 tanesi randomize olarak seçilerek kontrol grubu oluşturulmuş ve deney sonuna kadar standart pellet yemle beslenmiştir. Kalan 25 sıçan 4 hafta boyunca 25 g tereyağı/100 g yem olmak üzere yüksek yağlı diyetle beslenmişlerdir. Bu sürenin sonunda hayvanlar randomize olarak 6 gruba ayrılmıştır. Birinci grup yağlı beslenme kontrolü olarak ayrıldıktan sonra 2. grup biberiye, 3. grup papatya, 4. grup ceviz yaprağı, 5. grup maydanoz ve 6. grup mısır püskülü bitkilerinin özütleriyle 6 hafta boyunca gavaj yoluyla beslenmişlerdir. Hayvanların ağırlıkları her hafta başı tartılarak kaydedilmiştir. Çalışmanın başı, ortası ve sonunda kan örnekleri alınarak, serumlarında lipit profillerine ve kan glukoz değerlerine bakılmıştır. Bulunan veriler SPSS 18.0 programı ile analiz edilmiş ve istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.Yağlı beslenerek obezleştirilen sıçanlarda vücut ağırlığı, kontrol grubu sıçanlarına oranla anlamlı artış göstermiştir. Kan değerlerinde obezleştirme süreciyle beraber total kolesterol ve HDL' de artış gözlemlenmiş; bitki özütlerinin diyetlerine eklenmesinden sonra papatya, maydanoz ve mısır püskülünün kan glukozunu anlamlı şekilde düşürdüğü görülmüştür. Karaciğer ağırlıkları arasındaki fark tüm gruplarda istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur.Yağlı beslenme ile obezleştirlen sıçanların diyetlerine eklenen papatya ve biberiye özütleri vücut ağırlıklarında azalmaya, papatya, mısır püskülü ve maydanoz özütleri verilen sıçanlarda kan glukozudan düşüşe neden olmuştur. Karaciğer ağırlıkları papatya ve biberiye özütü verilen sıçanlarda azalma gösterirken; ceviz yaprağı, maydanoz ve mısır püskülü özütleri verilenlerde arttığı gözlemlenmiştir. Kan lipit parametrelerinde bitki özütleri verilen gruplarda kontrol grubuna oranla herhangi anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir.Bu bitkilerin lipit metabolizması ve obezite üzerine etkilerinin incelenmesi için daha ileri çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır. In our day, various methods are used traditionally and medically for the purpose of struggling with obesity. The purpose of this thesis is to analyze the effect of the plants of rosemary, chamomile, corn tassel, parsley and walnut leaf, which are consumed traditionally with the purpose of slimming in Turkey, on blood glucose, blood lipid profile and bodyweight in rats fed by fatty diet.Within the scope of this study, 30 female rats, which are 6-8 weeks old, from the type of Sprague-Dawley were used. By selecting five of the rats randomly, a control group was formed and the rats were fed by standard pellet feed until the end of the experiment. Other twenty-five rats were fed by highly fatty diet as 25 g butter/100 g feed during four weeks. In the end of this period, the animals were separated into six groups, randomly. After separating the first group as fatty diet control; the second group was fed by rosemary, the third group was fed by chamomile, the fourth group was fed by walnut leaf, the fifth group was fed by parsley and the sixth group was fed by corn tassel as extract and through enteral feeding during six weeks. Weights of the animals were calculated at the beginning of every week. By taking blood in beginning, middle and end of the study, the levels of blood glucose and the lipid profiles in the serum were analyzed. The results obtained were analyzed by SPSS18.0 (a software package used for statistical analysis) and evaluated statistically.In terms of bodyweight, a significant difference was observed between the control group and the fatty-diet group. When all groups were compared, the difference in the weights of liver is statistically significant. In parallel with the period of occurring obesity, an increase has been observed in total cholesterol and HDL within the blood values; and it has been detected that chamomile, parsley and corn tassel decreased significantly the blood glucose after adding the extracts of the plants.In obesity, the effect of fatty diet and lipid metabolism are important issues. In our study, a significant difference has been observed in weight gain of the rats because of the fatty diet. By adding the extracts of before mentioned plants after the occurrence of obesity, any significant change has not been found in the bodyweights. In parallel with the period of occurring obesity, an increase has been observed in total cholesterol and HDL within the blood values; and it has been detected that chamomile, parsley and corn tassel decreased significantly the blood glucose after adding the extracts of the plants. Further studies are necessary for the purpose of analyzing the effects of these plants. 78

Bu çalışmada, farklı miktarlarda tüketilen tarçının biyokimyasal bulgulardan; LDL, HDL, VLDL,TG, TK, HbA1c, AKŞ, TKŞ ile tansiyon, kilo ve BKİ üzerine etkisini araştırmak amaçlanmıştır. Bu araştırma, 41 sağlıklı yetişkin birey üzerinde yürütülmüştür. Bireyler 3 gruba ayrılarak 40 gün süresince izlenmiştir. 1.gruba 1 gr/gün, 2.gruba 3 gr/gün ve 3.gruba 6 gr/gün tarçın verilmiştir. Verilerin analizinde, kategorik değişkenlerin karşılaştırılmasında Ki-kare Testi kullanılmıştır. Bağımlı iki grupta normal dağılım gösterenler için parametrik Bağımlı İki Grup Arasındaki Farkların t testi, bağımlı ikiden fazla grupta normal dağılım gösterenler için parametrik Tekrarlı Ölçümlerde Tek Yönlü Varyans Analizi, bağımlı ikiden fazla gruplarda normal dağılım göstermeyenler için non-parametrik Friedman testi uygulanmıştır. Araştırma bulgularına göre; günde 1 gr, 3 gr ve 6 gr tarçın tüketen bireylerin tüketime başlamadan önce, 20.gün ve 40.gün ortalama kilo ölçümleri, BKİ değerleri, HbA1c, HDL, VLDL, TG, sistolik ve diyastolik kan basınçları arasında istatistiksel açıdan fark anlamsızdır. Günde 1 gr ve 3 gr tarçın tüketen bireylerin tüketime başlamadan önce, 20.gün ve 40.gün ortalama AKŞ ölçümleri arasında istatistiksel açıdan fark anlamlı bulunmamıştır. Ancak, günde 6 gr tarçın tüketen bireylerin ortalama AKŞ ölçümleri arasında fark anlamlı bulunmuştur. Günde 1gr, 3 gr ve 6 gr tarçın tüketen bireylerin tüketime başlamadan önce, 20.gün ve 40.gün ortalama TKŞ, LDL ve TK ölçümleri arasında fark istatistiksel açıdan anlamlıdır. Sonuç olarak, özellikle 3-6 gr tarçın tüketiminin bireylerin bazı kan parametrelerini olumlu yönde etkilediği görülmüştür. Bu nedenle bireylerin tarçını düzenli tüketmeleri yönünde bilinçlendirilmelerinin yararlı olacağı düşünülmektedir. In this study it is aimed to invstigate the effect of cinnamon consumed in different quantities on the blood pressure, weight, and BMI with the biochemical findings LDL,HDL,VLDL, TG,TC, HbA1c, FBG,PBG. This research was carried out on 41 healthy adults. Theose were divided in three groups and were observed for 40 days. The cinnamon was given to 1st group 1 g/day, 2st group 3 g/day and 3st group 6 g/day. In data analysis, chi-square test was used to compare the categorical variables. Parametric t test of differences between two dependent groups was applied to those who showed a normal distribution in two dependent groups while parametric one way anova for repeated measurements was applied to those who showed a normal distribution in dependent groups more than two, and non-parametric Friedman test was applied on those who didn't show a normal distribution in dependent groups more than two. The average weight, BMI values,HbA1c,HDL,VLDL, TG, diastolic and systolic blood pressure levels of the individuals comsuming 1g, 3 g, and 6 g cinnamon per day were measured on the 20th and 40th day before they start comsuming, and according to the research findings the difference was statistically meaningless. There wasn't also a statistically meaningful difference on 20th and 40th day between the average FBG measurements of the individuals that consume 1 g and 3 g cinnamon before they start consuming. However, there was a meaningful difference between the individual's average FBG measurements. The average PBG, LDL, and TK meaasurements of the individuals that consume 1 g, 3 g, and 6 g cinnamon per day, bfore they start consuming, were statistically meaningful on the 20th and 40th day. As a result, it was found that especially 3-6 g cinnamon consumption affects certain blood parameters of the individuals in a positive way. Therefore, it is condiered to be beneficial to raise awareness of people about consuming cinnamon regularly. 96

Background/aim: To evaluate whether there is a correlation between insulin resistance and nitric oxide-related endothelial dysfunction in patients with polycystic ovarian syndrome (PCOS). Materials and methods: The study was conducted with 25 young women with PCOS and 25 young healthy women, between 18 and 35 years of age. Plasma asymmetric dimethylarginine (ADMA) levels, serum nitric oxide (NO) levels, and homeostatic model assessment of insulin resistance (HOMA-IR) rates were measured in both the patient and control groups. Results: Plasma ADMA levels were significantly higher in PCOS patients than in the controls (P = 0.001). Serum NO levels were significantly lower in patients than in the controls (P = 0.008). The HOMA-IR rates, accepted as an insulin resistance parameter, were significantly higher in patients than in the controls (P = 0.001). Conclusion: Results of the present study indicate that, independent of age, body mass index, and blood lipid profile, there is significant insulin resistance in PCOS patients. However, no correlation was found between HOMA-IR as an insulin resistance determinant and altered ADMA and NO levels. This finding may indicate that there are additional mechanisms of cardiovascular risks in PCOS patients other than insulin resistance.

Aim: Serum lipid levels were investigated in white coat hypertension in comparison with essential hypertension and normotension. Material and Methods: We selected three groups of patients, 40 essential hypertensives, 40 white coat hypertensives, and 40 normotensives. Blood samples were taken in the morning from peripheral veins after 12 hours fasting period. Plasma concentrations of total cholesterol, triglycerides, high-density lipoprotein (HDL) cholesterol, and glucose were determined by the enzymatic dry chemistry method using a Behring apparatus. Low-density lipoprotein (LDL) cholesterol values were computed according to the Friedewald formula. Results: Mean office blood pressure values were significantly higher in hypertensive patients and white coat hypertensive patients than those of control subjects (p0.05, respectively). Total cholesterol and triglycerides levels were slightly higher in patients with hypertensive patients than white coat hypertensives and control groups, but this different was not significant statistically (p=0.07). Plasma HDL cholesterol, LDL cholesterol and glucose levels were not significantly different in each group (p>0.05). Conclusion: Our data demonstrate that white coat hypertensive patients present similar lipid profile to normotensive people, so in our opinion, the white coat hypertension is a benign condition. Key words: White Coat; Hypertension; Serum Lipids., Amaç: Bu çalışmanın amacı Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniklerinden H1N1 ön tanısı ile yatırılan hastaların klinik ve epidemiyolojik özelliklerinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları polikliniklerinden H1N1v ön tanısı ile yatırılan 64 hasta retrospektif olarak değerlendirilmiş, hastaların demografik özellikleri, klinik bulguları, laboratuar ve radyolojik bulguları incelenmiştir. Bulgular: Pandemik influenza ön tanısı ile yatırılarak izlenen hastaların yaş ortalaması 32,4 ay (1–188 ay) ve %34'ü (n=22) kız hastalardı. Hastaların %14'ü (n=9) kesin vaka olarak doğrulandı. En sık şikayet öksürük (%85,9), ateş (%68,8) ve halsizlik (%57,8) olarak saptandı. H1N1v pozitif hastaların %55,5'inde (n=5) nörolojik, metabolik, konjenital kalp hastalığı gibi altta yatan bir hastalık tespit edildi. Sonuç: Pandemik influenzanın klinik bulguları mevsimsel influenza ile oldukça benzerdir. Altta yatan bir hastalığın olması durumunda mortalite ve morbiditesi artmaktadır. Anahtar kelimeler: Pandemik İnfluenza; H1N1v; Aşı.

Bu çalışmada kanser gelişiminde serum lipid kompozisyonunda meydana gelen değişimler araştırılarak, erken teşhiste kullanılabilecek biyomarkerlerin belirlenmesi hedeflenmiştir. Bu amaçla 24 adet Wistar albino türü erkek sıçan kullanılarak, sıçan kanser modeli oluşturulmuştur. Kanser gruplarındaki sıçanlara HT29 ve C6 kanser hücreleri enjekte edilerek tümör gelişimi sağlanmış ve 6 hafta boyunca takip edilmiştir. Tümörsüz Kontrol ve Tümör grubu sıçanlardan alınan serum örneklerindeki fosfolipidler TLC ile, yağ asit kompozisyonu ise GC-FID yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. 6 hafta sonunda kontrol ve kanser gruplarına ait serum fosfolipidleri karşılaştırıldığında; fosfatidilkolin (PC), fosfatidiletanolamin (PE) ve fosfatidilserin (PS) kanser gruplarında daha düşük seviyelerde olduğu belirlenmiş, sfingomiyelin (SM)'de ise önemli bir farklılık bulunmamıştır. Toplam fosfolipid miktarları özellikle HT29 kanser grubunda düşük bulunmuştur. Gruplar serum yağ asitleri bakımından karşılaştırıldığında; doymuş yağ asitlerinden kaprik (KA) ve araşidik (AA, 20:0) asit C6 kanser grubunda yüksek, heneikosanoik (HA, 21:0) ve behenik (BA) asidin kanser gruplarında daha düşük seviyelerde olduğu belirlenmiştir. Tekli doymamış yağ asitlerinden palmitoleik asit (PA, 16:1) C6, cis-10-heptadekenoik asit (cHA) HT29 ve nervonik asidin (NA) ise her iki kanser grubunda da düşük seviyelerde olduğu bulunmuştur. Erukik asit (EA, 22:1) ise kanser gruplarında daha yüksek miktarda bulunmuştur. Çoklu doymamış yağ asitlerinden α-linoleik asit (ALA), cis-5,8,11,14,17-eikosapentaenoik (EPA) ve dihomo-γ-linolenik asit (DGLA) HT29, cis-11,14-eikosadienoik asidin (EDA) ise C6 kanser grubunda yüksek seviyelerde olduğu bulunmuştur. Gruplarda, toplam ω-6 bakımından farklılık bulunmazken; ω-3 yağ asitleri HT29 kanser grubunda daha yüksek bulunmuştur. Gruplar arasında farklılık gösteren fosfolipid ve yağ asitlerinin biyomarker olma potansiyeline sahip değerli moleküller oldukları düşünülmektedir. 2015, 115 SAYFAANAHTAR KELİMELER: Kanser gelişimi, Serum kompozisyonu, Fosfolipidler, Yağ asitleri In the present study, changes occurring in cancer development in serum lipid composition have been investigated, and determination of biomarkers which can be used in early diagnosis have been aimed. For this purpose, a rat cancer model was established using 24 Wistar albino male rats. Tumor development was realized through the injection of HT29 and C6 cancer cells into rats and monitored for six weeks. In sera of rats from control group without tumors and rats from tumor group, phospholipids were determined by TLC method, and fatty acid compositions were studied by GC-FID method. At the end of the 6 week period, serum phospholipids belonging to control and cancer groups were compared. Phosphatidylcholine (PC), phosphatidyletanolamine (PE) and phosphatidylserine (PS) were lower in cancer groups, while no significant difference was found for sphingomyelin (SM) (p>0.05). Amounts of total phospholipids were lower in HT29 cancer group. In terms of serum fatty acid, saturated fatty acids capric (KA) and arachidic acids (AA, 20:0) were high in C6 cancer group, whereas heneicosanoic (HA, 21:0) and behenic acids (BA) were low in cancer groups. Of monounsaturated fatty acids, palmitoleic acid (PA, 16:1) was lower in C6, cis-10-heptadecanoic acid (cHA) was lower in HT29, and nervonic acid (NA) was lower in both cancer groups. Erucic acid (EA, 22:1), on the other hand, was found to be high in cancer groups. Of polyunsaturated fatty acids, α-linoleic acid (ALA), cis-5,8,11,14,17-eicosapentaenoic (EPA) and dihomo-γ-linolenic acid (DGLA) were high in HT29 cancer group, while cis-11,14-eicosadienoic acid (EDA) was high in C6 cancer group. There was no difference in terms of total ω-6, whereas ω-3 fatty acids were high in HT29 cancer group. It has been concluded that phospholipid and fatty acids differing among the groups could be valuable molecules having the potential of being biomarkers.2015, 115 PAGEKEYWORDS: Cancer development, Serum composition, Phospholipids, Fatty acids 133

Kardiyovasküler hastalıkların değiştirilebilir risk faktörlerinin başında hiperlipidemi gelmektedir. Yağlı tohumlar ve üzümden yapılan ürünlerin içerdikleri yağ asitleri ve biyoaktif bileşenler nedeniyle kan lipidleri üzerine olumlu etki gösterdiği epidemiyolojik ve klinik araştırmalarla kanıtlanmıştır. Bu gerekçeden hareketle planlanan çalışmada çekirdekli kuru üzüm ve fındıkla zenginleştirilerek kolesterol içeriği azaltılmış diyetlerin hiperlipidemili kadınların kan lipidleri ve kan glikozu üzerine etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Hiperlipidemiye eşlik eden kronik hastalığı bulunmayan, ilaç kullanmayan, 40 yaş üstü 37 obez kadın ile gerçekleştirilen araştırmanın başında bireyler randomizasyonla kontrol grubu (KG), fındık grubu (FG), çekirdekli kuru üzüm grubu (ÜG) ve fındık+çekirdekli kuru üzüm grubu (FÜG) olarak dört gruba ayrılmıştır. Altı hafta boyunca KG düşük kolesterollü diyet, diğer gruplardaki bireyler bulundukları gruba göre 50 g/gün fındık, 50 g/gün çekirdekli kuru üzüm ve 50 g/gün fındık+çekirdekli kuru üzüm eklenmiş düşük kolesterollü diyetleri uygulamışlardır. Araştırmanın başında, 3 ve 6 hafta sonunda bireylerin kan lipidleri ve kan glikozu düzeyleri belirlenmiş ve antropometrik ölçümleri alınmıştır. Başlangıç ölçümleri ile karşılaştırıldığında 6. haftanın sonunda tüm grupların toplam kolesterol ve LDL kolesterol değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı düşüş gerçekleşirken (P0,05). FG'nun, ÜG'nun ve FÜG'nun toplam kolesterol değerlerindeki düşüş istatistiksel olarak önemli olmasa da KG'na göre daha yüksek bulunmuştur. Tüm grupların beden kitle indeksi (BKI) ve vücut yağ kitlelerinde (kg) başlangıç ölçümlerine göre istatistiksel olarak anlamlı düşüş gerçekleşmiştir (P0.05). The reduction on total cholesterol of HG , RG and HRG was found to be more than CG even it was not statistically significant. Body mass index (BMI) and body fat mass (kg) of all groups was decreased compared to initial measurements (P

Bu çalışma 18-65 yaşları arasında 33 obez (16 E, 17 K) ile 18-65 yaşları arasında 33 (15 E, 18 K) normal kilolu sağlıklı kontrol vakası üzerinde gerçekleştirildi. Her iki grupta DHEA, melatonin, insülin, insulin direnci(IR), lipid parametreleri ve aralarındaki korelasyonlar araştırıldı. DHEA, melatonin, insulin düzeyleri ve lipid parametreleri ticari kitler kullanılarak ölçüldü, IR değeri ise hesapla bulundu. Her iki gruba ait DHEA ve melatonin düzeyleri arasında önemli bir fark bulunmazken, DHEA ile trigliserit düzeyleri arasında önemli negatif korelasyon bulundu. Obez gruba ait insülin düzeyi ve IR değeri normal kilolu kontrollere göre önemli oranda yüksek bulundu. Her iki grupta DHEA ile melatonin, DHEA ile IR ve melatonin ile IR arasında herhangi bir korelasyon bulunamadı. Sonuç olarak, obezlerde DHEA ile melatonin düzeylerinin sinerjik etki göstermediği, insülin rezistansı üzerine herhangi bir etkilerinin olmadığı ancak DHEA ile trigliserit düzeyleri arasındaki negatif ilişkinin, DHEA'nın yağ dokusu ve obezite üzerindeki etkileri açısından daha detaylı araştırılması gerektiği sonucuna vardık., This study was performed on 33(16 M, 17 F) obese subjects aged 18-65 years and 33 (15 M, 18 F) normal weight healty controls aged 18-65 years. In both groups, DHEA, melatonin, insulin, insulin resistance(IR), lipid parameters and correlations between them were determined. DHEA, melatonin and insulin levels were determined by commercially available kits whereas insulin resistance was calculated using a formula. There was no significant differences between DHEA and melatonin levels of the groups whereas there was a significant negative correlaton between DHEA and triglyceride levels in the obese group. Insulin levels and IR values of the obese group were significantly higher then those of the normal weight control group. There were no correlations between DHEA and melatonin, between DHEA and IR and between melatonin and IR levels in both groups. Our results show that DHEA and melatonin have no sinergic effect in obesity and these two hormones have no effect on IR in obese subjects. However there was a significant negative correlation between DHEA and triglyceride levels in obese subjects a finding which needs to be more investigated in respect to the effect of DHEA on adipose tissue and obesity.

Bu araştırma, tavşanlara nandrolon ve testosteron uygulamasının bazı kan parametreleri üzerine etkilerinin belirlenmesi amacıyla planlandı. Araştırmada 60 günlük 14'ü erkek (?), 16'sı dişi (?) toplam 30 adet Yeni Zelanda ırkı tavşandan yararlanıldı. Hayvanlar kontrol ( 7 ?; 8 ?) ve deneme ( 7 ?; 8 ?) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Bütün gruplar deneme boyunca standart tavşan yemi ile beslendi. Kontrol grubunda yer alan tavşanlara herhangi bir uygulama yapılmadı. Deneme grubunda bulunan her hayvana ise haftada 1 gün 10 mg/kg nandrolon ve 10 mg/kg testosteron subkutan enjekte edildi. Uygulama 90 gün boyunca devam etti. Çalışmanın 45. ve 90. günlerinde hayvanlardan alınan kan örneklerinde total kolesterol, HDL kolesterol ve LDL kolesterol düzeyleri belirlendi. Araştırmada kontrol grubu hayvanlarından elde edilen verilerin normal sınırlar içerisinde olduğu görüldü. Araştırmada kolesterol değerleri 90. günde LDL değerleri ise her iki örnekleme zamanında da (45. ve 90. gün) hem dişi hem de erkek deneme gruplarında önemli düzeyde yüksekti (p, This study was conducted to determine the effects of nandrolone and testosteron on some blood parameters in rabbits. In this study 60-day-old, healthy, weighing nearly each other, 30 New Zealand rabbits were used. Animals were separated in 2 main groups as control (7 ?; 8 ?) and experimental ( 7 ?; 8 ?). Control and experimental groups were fed with standard rabbit ration. 10 mg/kg nandrolone and 10 mg/kg testosterone was injected subcutaneously to experimental group 1 day of per week. The application was continued for 90 days. In the plasma samples taken on the 45th and 90th days of the study, total cholesterol, HDL cholesterol and LDL cholesterol concentrations were determined. Data from control group were within normal limits in the study. LDL cholesterol levels increased both in female and male experimental groups in each sampling time (45th and 90th days) and total cholesterol levels increased only 90th days (p

Bu çalışma; sağlıklı sedanter bayandan oluşan 30 kişilik deney gurubu ve 30 kişilik kontrol gurubu olmak üzere toplam 60 deneğin katılımı ile gerçekleştirilmiştir. Deney grubunun yaş ortalaması 36,37±5,56 yıl, boy uzunluğu 160,63±5,14 cm ve vücut ağırlığı 68,53±6,42 kg, kontrol grubunun ise 36,81±5,11 yıl, boy uzunluğu 160,35±4,54 cm ve vücut ağırlıkları 60,65±8,35 kg'dı. Araştırmaya katılan bayan denekler haftada 3 gün olmak üzere 8 hafta süreyle antrenman programına katılmıştır. Denekler hedef kalp atım sayısının % 40?60 şiddetinde haftada 3 gün step aerobik egzersizi yapacaklardır. Bütün egzersizler öncesi 8?10 dakika süreyle ısınma ve egzersiz sonrası soğuma uygulanmıştır. Çalışma sonunda, her iki grubunda vücut ağırlığı, vücut yağ yüzdesi, vücut kitle indeksi, total kolesterol ve LDL kolesterol değerlerinde anlamlı bir azalma tespit edilmiştir (p.05). Sonuç olarak; düzenli ve uzun süreli yapılan aerobik egzersizin orta yaş bayanlarda vücut kompozisyonu ve kan lipid parametrelerinde pozitif etkilere sebep olduğu belirlenmiştir., This study was conducted by group of healthy sedentary women consisting of 30 persons and 30 persons, including the control group with the participation of a total of 60 subjects. The avarege age of the experimental group was 36.37 ± 5.56 years, 160,63 ± 5.14 cm in height and body weight 68.53 ± 6.42 kg in the control group 36.81 ± 5.11 years, height 160,35 ± 4.54 cm and body weight 60.65 ± 8.35 kg. Female subjects participated in the study, including 3 days a week for 8 weeks participated in the training program. Subjects, % 40-60 of target heart rate exercise intensity step aerobics 3 days a week will do. All exercises are performed for 8-10 minutes before the warm-up and cool-down after exercise At the end of the study, both groups body weight, body fat percentage, body mass index, total cholesterol and LDL cholesterol levels had significantly reduced (p.05). As a result, regular and long-term aerobic exercise on body composition and blood lipid parameters in middle-age women were found to cause positive effects.

The aim of this study was to investigate of the effects of 8 weeks regular walking exercise program on health related fitness parameters and blood lipids of women aged between 40-55 years. In this study, total 40 women were recruited as exercise group (N=20) and control group (N=20). Participants joined an 8-week series of one hour walking exercise three times per week. Each exercise session lasted for about 60 minutes. Anthropometric measurements tests, back and leg strength, flexibility, heart rate, skinfold measurements and Max.VO2 test were measured to assess physical Fitness values and blood samples were collected to analyze LDL, HDL, TC, and Triglyceride level. Differences between groups were evaluated with independent t-tests and pre-test and post test differences was compared with paired t-tests (p, Bu çalışmanın amacı; 40-55 yaş arası bayanlarda 8 haftalık düzenli yürüme programının sağlık ile fiziksel uygunluk unsurları ve kan lipidleri üzerine etkisinin araştırılmasıdır. Çalışmada 20 kontrol bayan ve 20 deney bayan olmak üzere toplam 40 sedanter kadın 8 hafta boyunca, haftada 3 gün, 60 dakikalık yürüyüş çalışmalarına katıldı. Fiziksel uygunluk ölçümleri olarak antropometrik ölçümler, sırt ve bacak kuvveti, esneklik, deri altı yağ kalınlığı (skinfold), kalp atım sayısı ve Maksimal VO2 testleri uygulanmıştır. Kan lipitleri ölçümünde; LDL, HDL, TC, ve Trigliserid değerleri alınmıştır. Değerlendirmelerde kontrol ve deney grubunu karşılaştırılmasında Independent t testi, ön-son test karşılaştırılmasında Paired t testi kullanılmıştır. Sonuç olarak; orta yaşlı bayan ve bayanlara uygulanan haftada 3 gün 1’er saatlik 8 hafta uygulanan aerobik türü (yürüme) egzersizinin; vücut kompozisyonunda, kan değerlerinde, antropometrik özelliklerde, esneklik ölçümlerinde, kan basıncı değerlerinde ve vücut yağ yüzde değerlerini olumlu yönde etkilediği tespit edilmiştir. Yapılan düzenli egzersizler ilerde ortaya çıkması olası birçok problemi azaltabilir.

Bu araştırma BKİ ? 27 kg/m2 olan, yaşları 20-49 yıl arasında değişen hiperlipidemi tanısı olan veya olmayan erkek ve kadın bireylerde, zayıflama diyetlerinde farklı öğün sıklıklarının ağırlık kaybına, vücut kompozisyonuna ve bazı biyokimyasal bulgulara (kan glikoz, insülin ve lipid profili) etkilerini saptamak amacıyla planlanmıştır ve yürütülmüştür. Bu çalışmaya Gülhane Askeri Tıp Akademisi Dahiliye ve Endokrin Polikliniği'ne başvuran 23 kadın birey ile 7 erkek birey alınmıştır. Bireyler rasgele iki gruba ayrılarak düzenlenen zayıflama diyetleri bir gruba günde 3 öğün/gün, diğer gruba ise 6 öğün/gün olacak şekilde uygulanmıştır. Çalışma sonunda; her iki grubta yer alan bireylerin genel özelliklerinin benzer oldukları görülmüştür. Bireylerin BİA ve antropometrik ölçümlerinin, başlangıç ve son değerleri arasındaki farkın gruplar arasında istatistiksel olarak önemli farklılık göstermediği bulunmuştur (p>0.05). Bireylerin tüm biyokimyasal bulgularında genel olarak bir düşüş gözlenmiş ve sadece kadın bireylerin açlık insülin seviyelerinin başlangıç ve son değerleri farkının gruplar arasında önemli fark bulunmuştur (p=0.014). Bireylerin enerji ve besin ögeleri alımlarının çalışma sırasındaki değişimlerine bakıldığında, her iki gruptaki kadın bireylerin enerji, protein %, yağ, DYA, TDYA, ÇDYA, yağ %, kolesterol ve retinol alımlarında düşüş, posa, çözünmez posa, karoten, tiamin, riboflavin, potasyum, kalsiyum ve fosfor alımlarında da artış gözlenmiştir. Bu araştırma sonuçlarına göre, yeterli ve dengeli beslenme kurallarına uygun hazırlanmış zayıflama diyetlerinin, 3 veya 6 öğün şeklinde düzenlenmesi, ağırlık kaybı, vücut kompozisyonu, açlık glikoz ve kan lipidleri üzerinde benzer etkiler göstermektedir. This study was planned and applied to determine the effects of different meal frequency in weight loss program on weight loss, body composition and some biochemical parameters (fasting glucose, insulin and lipid profile) of men and women whose BKİ ? 27 kg/m2 and age between 20-49 year. In this study, 23 women and 7 men, who were followed in hospital of Gulhane Military Academy internal and endocrine polyclinics were investigated. Subjects were separeted into two groups and weight loss programs were applied three or six meal a day. In conclusion, groups were found similar for general features. It hasn?t found statistically significiant differences for BIA and anthropometric measurments difference between begining levels and end of study (p>0.05). General reduction was found for biochemical parameters and only for fasting insulin levels of women there was statistically difference between the begining levels and end levels (p=0.014). When the differences of energy and nutrition intake of women was investigated, it was seen that energy, protein percentage, lipid, SFA, MUFA, PUFA, lipid percentage, cholesterol and retinol intake were decreased, fibre, unsoluable fiber, carotene, tiamine, riboflavin, potassium, calsium and phosphorus were increased. According to results of this study, the meal frequency does not effect weight loss, body composition, fasting glucose level and lipid profile when the weihgt loss programe prepared according to enough and balance nutrion rules. 161

Amaç: Bu çalışmanın amacı; epilepsili çocuklarda mikrozomal enzim indüksiyonu yapan karbamazepin (CBZ) ile indüksiyon yapmayan valproik asidin (VPA) serum lipidlerine ve karaciğer fonksiyon testlerine etkisinin prospektif olarak araştırılmasıdır.Materyal ve Metod: Bu çalışmada, Dicle Üniversitesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Nöroloji Polikliniğinde izlenen toplam 128 hasta aldıkları antiepileptik cinsine ve antiepileptik alış süresine göre gruplara ayrıldı. Bu çalışma hastaların bazı demografik özellikleri ve ilaçların potansiyel yan etkileri açısından sorgulanması sonrası, hastaların serum lipid ve karaciğer fonksiyon testlerinin karşılaştırıldığı prospektif bir çalışmadır.Bulgular: Hastaların %55,47'i VPA ile ,%44,53'i CBZ ile tedavi edilmiştir. Bu antiepileptik ilaçları alan hastalar ilaçları kısa süre (3 ay>) ve uzun süre (1 yıl) and long time(1 year

Amaç: Kilo artışı valproik asit (VPA) tedavisinin sık karşılaşılan ciddi bir yan etkisidir. Patofizyolojisi hakkında birçok mekanizma öne sürülmüştür. Bu çalışmada epilepsi nedeniyle VPA kullanan hastalarda kilo artışı ile insülin, leptin, serum serbest yağ asitleri (SYA), açlık kan şekeri, total kolesterol, trigliserid, HDL, VLDL ve LDL kolesterol arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı Nöroloji Bilim Dalı Polikliniği'nde epilepsi tanısı ile izlenen yaş, cinsiyet ve VKİ açısından benzer özelliklere sahip toplam 30 adet VPA kullanan olgu ile 20 adet sağlıklı kontrol grubu dahil edilmiştir. Her iki grupta serum insülin, leptin, SYA, karaciğer transaminaz enzimleri ve serum lipid düzeylerine bakılmıştır.Sonuç: Hasta ve kontrol grubunun insülin düzeyleri arasında farklılık bulunmamıştır (p=0.177). VKİ değerleri benzer olmasına rağmen, leptin düzeyi hasta grubunda anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p=009). Hasta ve kontrol grubunun her birinde leptin ve VKİ arasında anlamlı pozitif korelasyon saptanmıştır (sırasıyla r=0.464, p=0.01; r=0.734, p=0.0001). Kan VPA düzeyi ile kilo arasında anlamlı pozitif korelasyon bulunmuştur (r=0.453; p=0.012). Total kolesterol ve LDL düzeyi hasta grubunda daha düşük bulunurken diğer lipidler açısından bir farklılık saptanmamıştır. Hasta grubunda serum kan VPA düzeyi ile total kolesterol ve LDL düzeyi arasında anlamlı korelasyon gözlendi ( sırayla r= -0.380, p=0.03; r= -0.474, p=0.008). Serum SYA düzeyi her iki grupta da normal aralıklarda bulunmuştur.Çalışmamızda, VPA tedavisi ile ilişkili kilo artışında insülinin etkisi olmadığı ve VPA'nın direkt olarak hiperinsülinemiye neden olmadığı saptanmıştır. Benzer VKİ değerlerine rağmen hasta grubunda leptin düzeyinin daha yüksek olması kilo artışının patogenezinde leptinin asıl belirleyici olduğunu göstermektedir. VPA tedavisi diğer bazı antiepileptiklerin aksine serum kolesterol düzeyini artırmaz ve hatta çalışmamızda da saptandığı gibi total ve LDL kolesterol düzeyinde düşüşe neden olabilir. Objective: Weight gain is an important adverse effect of valproate (VPA) therapy. Number of mechanisms have been proposed for its pathophysiology. The present study is aimed at evaluating the relationship between weight gain and insulin, leptin, serum free fatty acid (FFA), fasting blood glucose, total cholesterol, HDL, LDL, VLDL cholesterol and triglyceride levels among patients receiving valproate for epilepsy.Materials and methods: The study included 30 epileptic patients diagnosed and followed by Istanbul University, Cerrahpasa Medical Faculty, Pediatric Neurology Outpatient Clinics and age, sex, BMI matched 20 healthy controls. For each group serum insulin, leptin, free fatty acid (FFA), lipid levels and liver transaminases have been measured.Results: There was no difference in insulin levels between patients and control subjects. However leptin levels were significantly higher in patient group although BMI values were similar (p=0.177). (p=0.009). There was a positive correlation between leptin and BMI among both patient and control groups (r=0.464, p=0.01, r=0.734, p=0.0001 respectively). Furthermore, serum valproate levels and weight of patients were positively correlated (r=0.453, p=0.012). Patients had tendency to have lower total cholesterol and LDL choleserol levels but other lipid parameters did not exhibit a significant difference between patients and control subjects. Besides, ther was a significant correlation between serum VPA, total cholesterol and LDL cholesterol levels ( r=-0.380, p=0.03 and r=-0.474, p=0.008 respectively). Serum FFA levels were in normal ranges in both patient and control groups.In conclusion, this study demonstrated that VPA related weight gain is not a result of insulin effect and that VPA does not directly cause hyperinsulinemia. Higher leptin levels in patient group despite similar BMI values support that leptin is the major indicator in pathogenesis of weight gain. Unlike other antiepileptics VPA therapy does not produce an increase in serum cholesterol levels, rather it may cause a decrease in total cholesterol and LDL cholesterol levels as approved by our study. 59

Bu randomize kontrollü çalısma, keten tohumunun gönüllü postmenopozal kadınlardaantropometrik ölçümler, biyokimyasal bulgular ve menopozal semptomlara etkisini belirlemekamacıyla planlanmıstır. Arastırmaya yasları 53.51±6.50 yıl olan 39 kadın alınmıs, kadınlar esitolarak rastgele üçe ayrılmıstır. Altı hafta süre ile bir gruba 20g, digerine 40g keten tohumuverilmis, diger grup kontrol grubu olarak belirlenmistir. Çalısma öncesinde bireylerin enerji vebesin ögesi tüketimleri ve enerji harcamaları saptanmıstır. Çalısma öncesi ve sonrasındakadınların antropometrik ölçümleri (vücut agırlıgı, beden kitle indeksi (BK) boy uzunlugu, belve kalça çevresi, bel/kalça oranı) belirlenmis, serum total kolesterol (TK) düsük dansitelilipoprotein (LDL) çok düsük dansiteli lipoprotein (VLDL) yüksek dansiteli lipoprotein (HDL),trigliserit ve açlık kan sekeri (AKS) düzeyleri ölçülmüstür. Ayrıca yüz yüze görüsme yöntemiile Menopoz Semptomlarını Degerlendirme Ölçegi kullanılarak menopozal semptomlarınınsiddeti ortaya konmustur. Keten tohumu tüketen her iki grupta da vücut agırlıgı, BK ve belçevresindeki azalmaların anlamlı oldugu bulunmustur (p

ÖZET Yüksek Lisans Tezi KORONER ANJİYOGRAFİ UYGULANAN HASTALARIN KAN LİPİDLERÎ YE BESLENME ALIŞKANLIKLARININ İNCELENMESİ Canan (SARAÇ) ÖZKOSİF Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Ev Ekonomisi Anabilim Dalı Danışman: Doç. Dr. F. Pınar ÇAKIROGLU Bu çalışmada konma- anjiyografi uygulanan hastaların kan lipidim ve beslenme alışkanlıklarının incelenmesi amacıyla planlanmıştır.Araştırmanın materyalim Özel Çağ Hastanesi Kardiyoloji Kliniğine koroner anjiyografi yapılmak Özere 02.01.2002-31.03.2002 tarihleri arasında başvuran 203 hasta oluşturmaktadır. Hastaların % 61'i erkek, % 31'i kadındır. Araştırma verileri deneklerle karşılıklı görüşme tekniği kullanılarak anket formu yardımıyla toplanmıştır. Bu şekilde hastalara ilişkin genel bilgileri, hastalık hikayeleri, diyet tutumları, beslenme alışkanlıkları ve besin tüketim sıklıktan hakkında bilgi alınmıştır. Ayrıca hastaların kan analizleri ve BKI'leri değerlendirilmiştir. Koroner anjiyografi uygulanan hastaların % 33 'üne koroner anjiyoplasti, % 52.22'sine medikal tedavi, % 13.30'una koroner bypass, % 1.48'ine elektrofizyolojk çalışma karan alınmıştır. Hastaların % 20.69'unun halihazırda sigara içtiği % 9.85'inin alkol kullandığı, % 33.90'mm hafif şişman, % 38.92'sinin şişman, % 10.34'ünün ise sağlık açısından riskli drecede şişman olduğu, % 43.35'inin spor yaptığı, % 55.17'sinin ailesinde kah) hastası olduğu, % 60.50'stoe diyet verildiği, % 61.48'inin bu diyeti uyguladığı belirlenmiştir. Sistolik kan basıncı 140 mm Hg ve altında olanların oranı erkek hastalarda % 78.22, kadın hastalarda % 72.16'dtr. Diastolik kan basıncı 90 mm Hg ve altında bulunanların oranı erkeklerde % 83.87, kadınlarda % 87.34'tür. Açlık kan şekeri değerleri 120 mg/dL altında olanların oranı erkeklerde % 7339, kadınlarda % 69.63'tür. Hastaların % 66.52'sinin üç ana öğün, % 15.27'sinin iki ana öğün yemek yediği, % 67'sinin beyaz eti tercih ettiği ve % 68.9Tsinin haşlama yöntemini tercih ettiği, % 70.44'ünün tavuğu derişiz yediği, % 43'ünün sıvı yağ tercih ettiği, % 50.74'ünün niza dikkat ettiği, % 78.33'ûnûn yarım yağlı yoğurt, % 52.22'sinin yarım yağlı peynir tercih ettiği belirlenmiştir. 2003, 104 sayfa ANAHTAR KELİMELER: Koroner anjiyografi, kan lipidteri, beslenme ABSTRACT Master Thesis INVESTIGATION OF BLOOD LMDS AND NUTRITIONAL HABITS OF PATIENTS WHOM A CORONARY ANGIOGRAPHY WAS PERFORMED Canan (SARAÇ) ÖZKOSİF Ankara University Institute of Science Department of Home Economics Supervisor: Assoc. Prof. Dr. F. Pınar ÇAKTROGLU This study has been planned in order to investigate blood lipids and nutritional habits of the patients whom a coronary angiography was performed. 203 patients who applied to the Cardiology CBnic of the Private Çağ Hospital for a coronary angiography between 02.01.2002 and 31.03.2002 have been formed the material of the study. 61% of the patients were male and 31% were female. Investigation data have been collected with the help of a questionnaire by using interview tecnique with die subjects. In this way, general information, information about history of their diseases, dietary attitudes, nutritional habits and frequency of food consumption have been obtained. Also, blood analysis and BMIs (Body Mass Index) of the patients were evaluated. Of the patients whom a coronary angiogaphy was administered, a decision was made for a coronary angioplasty in 33%, for medical treatment in 52.22%, for a coronary by-pass in 1330 % and for an electrophysiological study in 1.48%. It was determined that 20.69% has been still smoking, 9.85% has been using alcohol, 39.90% were mildly obese, 38.92% were obese, 10.34% were morbidly obese, 43.35% have been making sports, 55.17% had a cardiac disease in the family, 60.50% were given a diet and 61.48% had complied with this diet Ratio of those with systolic blood pressure of 140 mmHg or below is 78.22% for men and 72.16% for women. Ratio of those with diastolic blood pressure of 90 mmHg or below is 83.87% for men and 87.34% for women. The ratio for whom fasting blood glucose values are 120 mg/dL or below is 7339% for men and 69.63% for women. It has been determined that 65.52% of the patients preferred three main meals, 15.27% had two main meals, 67% choosed white meat, 68.97% preferred stewing tecnique, 70.44% have eaten chicken meat without skin, 43% preferred oü, 50.74% gave attention to salt, 78.33% preferred half-fit yoghurt and 52.22% preferred half-fat cheese. 2003, 104 pages Key /Vords: Coronary angiography, blood lipids, nutrition 104

ÖZET Bu çalışmada Diabetes mellitus'lu hastalarda; Şeker,Total Kolesterol, Trigliserit, Alanin Amino Transferaz, Aspartat Amino Transferaz, Alkalen Fosfataz düzeyleri incelenmiştir. Çalışma Anadolu Üniversitesi Hastanesinde yapılmıştır. Diabetes mellitus'lu olgularda; Şeker (x = 294,21 ± 14,22), Total Kolesterol (x = 225,84 ± 12,46), Trigliserit (x = 218,1 1 ±.16,45), ASAT (x = 33^13 ± 3,56), ALAT (x = 3 1,00 ± 3,55), AF (x = 271,76 ± 40,78) olarak bulunmuştur. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında Şeker, Kolesterol, Trigliserit, ASAT, ALAT, düzeyleri hasta grubunda anlamlı yüksek bulunmuştur, (p < 0,05 ). AF düzeyi ise anlamsız bulunmuştur ( p > 0,05 ). VI SUMMARY In this study, the levels of Glucose, Total Cholesterol, Trigliserit, ALAT, AS AT, and Alkalen Phosphatase in Diabetes mellitus patients were examined. Studies were made in the hospital of Anadolu University. The mean average of, Glucose, Cholesterol, Triglieserit, ALAT, ASAT, and AP in Diabetes mellitus events were found as 294,21 ± 14,22; 225,84 ± 12,46; 218,11 ± 16,45; 33,13 ± 3,56; 31,00 ± 3,55; 271,76 ± 40,78 respectively. Glucose, Cholesterol, Trigliserit, ASAT and ALAT levels were found high which was meaningful compared with control groups ( p < 0,05 ), howover AP level was found not to be meaningful ( p > 0,05 ). 32

OBJECTIVE: In our study, the importance of the computational tests such as non-HDL cholesterol and Total cholesterol to HDL ratio for evaluating blood lipid levels were investigated.METHODS: The measured and calculated lipid parameters of 683 patients whose test inputs were done from Family Medicine Clinic were evaluated. The number of the patients were determined who had high Non-HDL cholesterol and total cholesterol / HDL cholesterol however the the routine lipid parameters were in the acceptable range.RESULTS: According to our results, 45 6.6% patients had high non-HDL cholesterol values and 127 %18,6 patients had high TC / HDL-cholesterol levels. Also, there were 11 1.6% patients with high non-HDL-cholesterol levels, and 39 %5,7 patients with high TC / HDL cholesterol ratio, while all routine lipid parameters were in acceptable limits. CONCLUSION: The addition of Non-HDL cholesterol and TC / HDL-cholesterol ratio to routine laboratory results would be beneficial because it can create an alert to clinicians in terms of lipid disorders., AMAÇ: Çalışmamızda, kan lipid düzeylerinin değerlendirilmesinde, hesaplamalı test olan Non-HDL kolesterol ve Total kolesterol/HDL kolesterol değerlendirilmesinin önemi incelenmiştir.YÖNTEMLER: Aile hekimliği polikliniğinden yapılan laboratuvar istemlerinden 683 hastanın hem ölçülen hem de hesaplanan lipid parametreleri değerlendirildi. Rutinde çalışılan lipid parametrelerine göre kabul edilebilir aralıkta olup da Non-HDL kolesterol ve Total kolesterol/HDL değerine göre hedef değerlerin üstünde kalan hasta sayıları belirlendi. BULGULAR: Çalışmamızın sonuçlarına göre, 45 %6,6 hasta yüksek Non-HDL kolesterol değerlerine ve 127 %18,6 hasta yüksek TK/HDL-K oranına sahiptir. Tüm rutin lipid parametreleri kabul edilebilir sınırlarda iken, Non-HDL kolesterol değerleri yüksek olan 11 %1,6 hasta ve ve TK/HDL kolesterol oranı yüksek olan 39 %5,7 hasta saptandı. saptandı.SONUÇ: Non-HDL kolesterol değerinin ve TK/HDL-K oranının rutin lipit sonuçlarına eklenmesi, klinisyenlere lipit bozukluğu açısından uyarı oluşturabileceğinden faydalı olacaktır.