Search

OBJECTIVES To investigate the fatigue rate during postmastectomy radiotherapy (RT) and the correlation between fatigue and serum cytokines and leptin levels. METHODS Thirty-eight, stage II-III breast cancer patients undergoing RT were evaluated with quality of life, Cancer Fatigue Scale, Visual Analogue Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, and the serum inflammatory cytokine and leptin levels were measured. The association of serum marker levels with fatigue was analyzed. RESULTS The fatigue rate increased during RT and decreased to pretreatment levels at 2 months following RT. Serum cytokine levels were not significantly changed with RT and was not found to be correlated with fatigue. Fatigue rate was found to be increased in cases with high leptin levels. A correlation was determined between preRT serum leptin levels and postRT fatigue rates (p=0.01). CONCLUSION It is found that fatigue increases during RT; fatigue is correlated with high serum leptin levels and decreases to pretreatment levels at 2 months following RT., AMAÇ Postmastektomi radyoterapi (RT) sırasında gelişen yorgunluğun derecesi ve yorgunluğun serum sitokinleri ve leptin düzeyleri ile ilişkisi araştırıldı. GEREÇ VE YÖNTEM Evre II-III meme kanseri tanısıyla RT programına alınan 38 olgu; RT başı, sonu ve RT sonrası ikinci ayda yaşam kalitesi, Kanser Yorgunluk Skalası ve Görsel Analog Skalası, Hastane Anksiyete ve Depresyon Skalası ile değerlendirildi; serum inflamatuvar sitokin ve leptin düzeyleri ölçüldü. Serum belirteç düzeylerinin yorgunlukla ilişkisi araştırıldı. BULGULAR Yorgunluk derecesi RT sırasında arttı ve RT sonrası ikinci ayda tedavi başı değerlere düştü. Serum sitokin düzeyleri RT'yle anlamlı değişmedi, yorgunlukla bağlantılı bulunmadı. Leptin düzeyi yüksek olanlarda daha fazla oranda yorgunluk saptandı. RT başındaki serum leptin düzeyleri ile RT sonu yorgunluk düzeyleri arasında bağlantı saptandı (p=0.01). SONUÇ Meme kanserli olgularda RT sırasında yorgunlukta artma olduğu, gelişen yorgunluğun yüksek serum leptin düzeyleri ile bağlantılı olduğu ve RT sonrası ikinci ayda tedavi öncesi değerlere düştüğü bulunmuştur.

D vitamininin, hernekadar vücutta kalsiyum-fosfor dengesi ve kemik mineralizasyonu açısından önemi bilinse de, son yıllardaki çalışmalarda D vitamini reseptörlerinin birçok farklı hücre gruplarında da bulunmasıyla D vitaminin kemik mineralizasyonu dışında daha bir çok sistem üzerinde biyolojik fonksiyonlarının olduğu gösterilmiştir. Bu etkilerden biri de anti kanser etkidir.Literatürde D vitamini düzeylerinin başta meme, kolon ve prostat olmak üzere bir çok kanser türünde hastalığın prognozuyla ilişkili olduğu saptanmıştır. Ancak günümüzde kanser tedavisinde oldukça önemli bir yeri olan Radyoterapinin, anti kanser etkisi gösterilmiş olan D vitamini düzeyleri üzerine etkisi hakkında oldukça kısıtlı bilgi mevcuttur.Bu çalışmada kanser tanısıyla RT uygulanması planlanan 30 hastanın tedavi öncesi ve tedavi sonrası D vitamini ve Parathormon düzeyleri ölçülmüştür. Hastaların tedavi alanları ve yıl içerisindeki tedavi dönemlerine yönelik alt grup analizleri yapılmıştır.RT sonrası D vitamini düzeylerinde, RT öncesi düzeylerine göre azalma saptanmış olup, istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p= 0,02). RT sonrası Parathormon düzeyleri, RT öncesi düzeyleriyle karşılaştırıldığında azalma saptanmış olup istatistiksel açıdan anlamlı bulunamamıştır (p=0,58). Temmuz-Eylül ve Ekim-Aralık dönemlerinde yılın diğer dönemleriyle karşılaştırıldığında D vitamini düzeylerinde azalma, istatistiksel olarak farklı bulunmuştur.Sonuç olarak daha önce yapılan hayvan deneylerinde görüldüğü üzere RT sonrası, D vitamini seviyeleri açıklayamadığımız bir sebepten dolayı biyokimyasal olarak düşmektedir. Çalışmamızda insan gruplarında da bu durum teyit edilmiştir. İnsanlarda RT' nin D vitamini seviyesinde düşmeye sebep olduğunu gösteren literatürdeki ilk çalışma olması nedeniyle anlamlı olduğu düşünülmektedir. Vitamin D, plays an important role on calcium-phosphorus balance and bone mineralization are known. In addition, recent studies Vitamin D receptors, have been found in many different cell groups is shown. So that it has been shown vitamin D has many biological effects on many different systems. One of them is anticancer effect.In observational studies, many types of cancers especially breast, colon and prostat, vitamin D levels were found to be associated with the prognosis of the disease. However there is very limited data about the effect of radiotherapy on vitamin D levels.In this study, 30 patients were included, who decided to radiotherapy, due to current treatment protocols. Before and after radiotherapy treatment their vitamin D and parathormon levels were measured. Subgroup analyzes were performed about the patients treatment field and treatment periods in the year.Vitamin D levels had decreased after radiotheraphy. And this was found statistically significant (p:0,02). Levels of parathormone after radiotherapy were decreased compared with pre-radiotherapy levels. And this was not found statistically significant(p:0,58). When compared with the other periods of the year, decrease in vitamin D levels, have been found statistically different in July-September and October-December periods.In conclusion, as shown in the previous animal experiments, after radiotheraphy vitamin D levels were decreased for some reason that we couldn't explain. In this study we corroborated this in human groups. We believe that, this study was significant because this is the first report to show Vitamin D levels decrease due to radiotheraphy in humans. 61

Akciğer kanserinde torasik RT' nin asıl amacı tümöre yeterli etkinlikteki dozu uygularken komşu normal dokuları kabul edilebilir oranlarda korumak ve böylece teröpatik oranı en üst düzeyde tutmaktır. Tedaviye bağlı gelişen akut radyasyon özofajiti gbi komplikasyonlar ciddi morbiditeye sebep olurlarken aynı zamanda beklenmedik şekilde tedaviye ara verilmesine de neden olmaktadırlar. Bu durum hastaların yaşam kalitesinin bozulmasına yol açtığı gibi tümör kontrolünün azalmasına ve yaşam süresi oranlarının kısalmasına sebep olmaktadır. Daha etkin tedavi biçimi olan RT ve kemoterapinin birlikte kullanımı ile bu yan ekinin insidansı ve şiddeti de artmaktadır. Bu etkiyi en aza indirgemek amacıyla üç boyutlu konformal RT teknikleri ya da yoğunluk ayarlı RT teknikleri kullanılsa dahi özafagusun tedavi hedefinin çok yakınında olması nedeniyle bu yan etki etkin bir şekilde önlenememektedir. Bu nedenle esas stratejiler akut radyasyon özofajitinin kontrolünde etkili olabilecek radyoprotektör ajanların kullanımına yönelik olmaya başlamıştır.Kanser hastalarında kaslardan sürekli olarak glutamin deplesyonu olmaktadır, bu durum kansere bağlı kaşekside anahtar role sahiptir. Akut radyasyon özofajiti ve buna bağlı bulantı, kusma, ağrı, disfaji ve odynojaji normal doku toleransını daha da bozmaktadır. Bu nedenle Glutamin desteği ile torasik RT' ye bağlı gelişen yan etkilerin azalacağı ve akut radyasyon özofajitinin azalacağı düşünülmüştür.Biz, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesinde küratif amaçlı tedavi ettiğimiz 32 akciğer kanseri tanılı hastayı eş zamanlı ya da tek başına RT ile tedavi ederken hastaların tedaviye bağlı yan etkilerini takip ettik. Bu çalışmadaki esas amacımız torasik RT uygulanan hastalarda oral glutaminin akut radyasyon özofajiti gelişimi ve kilo kaybını önlemedeki etkinliğini değerlendirmektir. İkincil amacımız ise özofajit gelişiminde klinik (serum immünolojik parametreleri ve özafagus sintigrafisi gibi) ve dozimetrik (DVH gibi) parametrelerin rolünü değerlendirmektir. Glutamin alan grupta özofajit şiddeti ve görülme süresi, kilo kaybı, serum sitokin seviyeleri ve özafagus transit zamanları istatistiksel anlamlı olacak şekilde almayan gruptan daha düşük bulunmuştur. Glutamin inflamasyonu baskılaması nedeniyle hem hastalığa hem de tedaviye bağlı gelişen toksisiteyi anlamlı şekilde azaltmıştır.Sonuç olarak, bu çalışmanın sonuçları akciğer kanseri tanısıyla definitif RT uygulanan hastalarda oral glutamin kullanımı ile akut radyasyon özofajit şiddet ve insidansı ile kilo kaybının azaldığını göstermektedir. Bu sonuçlar hastaların hayat kalitelerine olumlu yönde katkıda bulunacaktır. Bu nedenle akciğer kanseri tanısı ile definitif RT uygulanacak hastalara glutamin desteği önerilmektedir. The primary aim of thoracic radiotherapy (TRT) in lung carcinoma is to maximize the therapeutic ratio in order to deliver an effective dose to the tumor while maintaining an acceptable dose to the neighboring normal tissues. However, complications such as acute radiation-induced esophagitis (ARIE) may cause significant morbidity and unplanned treatment delays, These issues may reduce tumor control and survival rates, as well as the patients? quality of life (QOL). The use of more effective regimens combining concomitant radiation and chemotherapy has resulted in increased incidence and severity of this toxicity. To lessen this effect, doses to the esophagus have been minimized by the use of three-dimensional conformal radiotherapy (3D-CRT) or intensity-modulated radiotherapy, but toxicity could not be effectively avoided because the proximity of the esophagus target tumor volumes precludes that possibility. Therefore, the primary strategies in controlling ARIE currently revolve around identifying an effective radioprotective agent. In cancer patients, there is a tendency for progressive depletion of glutamine from muscle, which is a key factor in cancer-induced cachexia. ARIE and related complications such as nausea, vomiting, pain, dysphagia, or odynophagiamay furtherworsen the tolerance of normal tissues to radiation. Therefore, it is reasonable to assume that glutamine supplementation may be beneficial in prevention of ARIE and related complications in patients undergoing TRT. This evidence suggests a selective radioprotective role for glutamine, so that, thirty-two patients with lung cancer that thoracic radiotherapy applied alone or concurrent with chemotherapy in Gazi University Medicine School Radiation Oncology Department with curative purposes were fallowed throughout the radiotherapy as regards the side effects of the treatments. The primary objective of the current study was to prospectively evaluate the efficacy of oral glutamine use in the prevention of ARIE and weight loss in lung cancer patients during TRT. Our second objective was to determine the predictive role of clinical (such as; serum immunological parameters and oesophageal transit time) and dosimetric parameters in terms of ARIE incidence and severity. When the toxicity grade, weiğht loss, serum cytokine levels and oesophageal transit time were compared between the group receiving glutamine and group not receiving glutamine, statistically significant improvement was found. Glutamine supress the inflammation related to the disease and treatment and reduce toxicity with statistical significanceIn conclusion, the results of this study suggest a beneficial role for oral glutamine use in prevention and/or delay of ARIE incidence and severity, as well as weight loss in lung cancer patients treated with definitive RT. These findings may potentially contribute positively on treatment results and QOL in patients treated with intensive regimens. Therefore, glutamine can be recommended for patients with lung cancer that receive RT. 116

Radyasyonun neden olduğu yumuşak doku toksisitesi ekstremitelerde hareket kısıtlılığı,fonksiyon kaybı, ağrı gibi birçok semptoma yol açmakta ve hastaların yaşam kalitesinibozmaktadır. Bu durum sıklıkla yumuşak doku sarkomlarının tedavisinden sonragörülmektedir. Yumuşak doku sarkomlarının tedavisinde HDR-Brt kullanımı son yıllardaoldukça günceldir. Ancak uygulanan doz ve fraksiyonasyon konusunda ortak bir görüş birliğiyoktur. İlaveten farklı Brt şemalarının yumuşak doku üzerindeki etkileri konusunda net birliteratür bilgisi de bulunmamaktadır. Bu nedenle çalışmamızda, interstisyel Brt ile farklıtedavi rejimlerinin uygulanması sonrasında gelişen yumuşak doku değişiklikleri incelenmiştir.Kontrollü, randomize, tek kör olan çalışmamızda tavşanlar 3 gruba randomize edilmiştir.Birinci gruptaki (kontrol grubu) tavşanların ekstremitesine sadece kateter takılmış ikinci(fraksiyone Brt grubu) ve üçüncü (tek fraksiyon Brt grubu) gruptakilerin ekstremitesinekateter takılmasının ardından ilk gruba günde iki kez 6 Gy fraksiyon dozu ile toplam 24 GyRT; üçüncü gruba ise tek fraksiyonda 13.5 Gy doz uygulanmıştır. Işınlamadan 4 hafta sonrayapılan histopatolojik incelemede tek fraksiyon uygulanan grupta kontrol grubuna kıyaslaerken dönem yan etkiler daha şiddetli izlenirken, fraksiyone Brt grubu ile kontrol grubuarasında anlamlı bir fark saptanmamıştır. Tek fraksiyon Brt grubunda izlenen geç dönem yanetkiler de her iki grupla karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha yüksek gradelidir. FraksiyoneBrt ile kontrol grubunun karşılaştırılması sonucunda ise hem akut hem de kronik toksisiteninşiddeti açısından aralarında anlamlı bir fark izlenmemiştir.Sonuç olarak, iki farklı doz ve fraksiyon rejiminin değerlendirildiği çalışmamızda, tekfraksiyonda 13.5 Gy verilen grupta geç dönem yan etkiler yüksek bulunmuştur. 24 Gy'infraksiyone olarak verildiği grupta ise hem erken hem de geç dönemde belirgin bir toksisiteartışı saptanmamıştır. Bu nedenle yaşam beklentisi uzun olan, küratif tedavi planlananhastalarda ve pediatrik yaş grubunda fraksiyone tedavinin uygulanması tercih edilmeli, toplamdozun tek fraksiyonda uygulanacağı hasta grubu ise yan etkileri nedeniyle özenle seçilmelidir. 63

Osteolitik kemik metastazlı 34 hasta iki farklı 10frÃ3 Gy ve 5frÃ4 Gy'lik doz-fraksiyonşeması sonrası, tedavi cevabı yönünden kemik mineral dansitesi ve ağrı yanıtı yönündendeğerlendirmek için Nisan 2005 - Nisan 2006 tarihleri arasında çalışmaya alındı.Hastaların 18'i 10frÃ3 Gy'lik ve 16'sı 5frÃ4 Gy'lik radyoterapi tedavi kollarına alınmıştır.Palyatif ağrı tedavisi etkinliğinin değerlendirilmesinde hastanın kendi değerlendirmesi esasalınılarak; 1. gün`den 15. güne kadar günlük, son olarak 45. gün olmak üzere VAS ağrı skalasıyönünden değerlendirildi. BMD tedavi öncesi ve tedaviden sonraki 6. ay olmak üzere DXA(dual enerji X-ray absopsiyometri) ile iki kez ölçüldü.Ağrının cevabında iki farklı doz-fraksiyon şemasında da zamanla istatistiksel anlamlıazalma olmasına rağmen, iki grup arasında istatistiksel bir fark bulunamadı (p=0.387). 10frÃ3Gy'lik doz-fraksiyon şemasında osteolitik alanlarda BMD'de ortalama %23,4'lük istatistikselolarak anlamlı bir artış görülürken (p0.605).Osteolitik kemik metastazlarında iki farklı 10frÃ3 Gy ve 5frÃ4 Gy'lik doz-fraksiyonşeması sonrası ağrı cevabı ve BMD yönünden birbirine üstünlükleri bulunmamıştır. Kemikmineral dansitometre ölçümleri, radyoterapi tedavi cevabını bölgesel olarak daha hassas veobjektif olarak gösterebilmektedir. For this purpose 34 patients with are studied in April 2005-April 2006 for evaluatation ofthe radiation treatment response with bone mineral density between 10frÃ3 Gy and 4x5 Gydose-fractions.18 of the patients have taken 10frÃ3 Gy and 16 of the patients have taken 5frÃ4 Gyradiotherapy treatment. Having taken the patient?s self evaluation as basis in the pain tratmentefficiency; the pain intensity is evaluated with respect to VAS pain scale from 1st day to 15day daily, and finally at 45th day. BMD is measured with DXA (dual energy X-rayabsorptiometry) two times; before treatment and on 6 months.Even though there is a significant statistical decrease in the two different dose-fractiontreatment with respect to time, no difference is found between the two groups (p=0.387). It isevaluated that BMD has a 23.4% increase in the 10frÃ3Gy dose-fraction treatment group(p0.605).No predominance is found with respect to pain response and BMD between 10frÃ3 Gyand 5frÃ4 Gy dose-fraction treatment groups. Bone mineral density measurements locallyindicates radiotherapy response more precisely then other conventional method. 83

50 VI- ÖZET Baş-boyun yassı hücreli kanserlerin tedavisinde radyoterapi etkin olarak kullanılmaktadır ve yoğunlaştırılmış tedavilerde artışla birlikte tedavi toksisiteleri de artmaktadır. Ağız kuruluğu bu grup hastalarda tedavi sonrası dönemde en sık bildirilen şikayettir ve diş çürükleri ile birlikte yaşam kalitesini olumsuz yönde etkiler. Günümüzde ağız kuruluğu yan etkisinin önlenmesinde hücre koruyucu amifostin yeni bir ilaç grubunun ilk üyesi olarak kullanıma girmiştir. Biz de ilacın radyoterapi uygulanan baş-boyun kanserli hastalarda tükürük bezini korumadaki etkinliğini dinamik niceliksel tükürük bezi sintigrafisi ile prospektif randomize olmayan bir çalışma ile test etmek ve kullanılabilirliğini değerlendirmek istedik. Kontrol grubunda 10 ve amifostin grubunda 13 hastanın verilerine göre amifostin radyoterapi sonunda değil fakat radyoterapi sonrası 3. ayda tükürük miktarındaki azalmayı engellemektedir. Niceliksel sintigrafik değerlerden salım oram sonuçları ise istatistiksel anlamlı bir etkinliği gösterememiştir fakat submandibüler bez salım oranlarında tükürük miktarına paralel olarak böyle bir eğilimden bahsedilebilir. Daha fazla sayıda hasta ve daha uzun takip süresinde daha güçlü sonuçlara ulaşılabilir. 62