Organ Koruma Tedavisine Alınan Baş-Boyun Tümörlü Hastalarda Beslenmenin Prognoza Etkisi.

Amaç: Baş ve boyun kanseri istemsiz kilo kaybı riskini yükseltmektedir ve bu kayıp %10 seviyelerine ulaşabilmektedir. Bu durum tedavi sürekliliğini bozmakta ve tedavi sürecini dolayısıyla hastane kalım sürecini de uzatmaktadır. Tedavi sürecindeki bozulmanın düşük klinik yanıt, zayıf prognoz, düşük fonksiyonel performans, hayat kalitesinde azalma ve yüksek mortaliteye sebep verdiği gözlemlenmiştir. Bu çalışma, baş boyun kanseri hastalarında beslenme yönetiminin antropometri ve kanser prognozu üzerindeki etkilerinin tanımlanmasını amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 5 merkezden katılan 94 baş boyun kanser hastasının verileri dahil edilmiştir. Başlangıçta ölçülen boy, kilo, vücut kitle indeksi (VKİ) ve C3 seviyesi paravertebral kas hacmi nütrisyonel risk skoru (NRS) =3 olan ve tüm hasta grubu için 5. hafta ölçümleriyle kıyaslanmıştır. VKİ ve kas hacmi 5 haftalık değişimi tüm gruba ek olarak tümör yanıtı, tümör cevabı ve yeri alt grupları altında ayrıca kıyaslanmıştır. Albümin ve lenfosit ölçümleriyle hastaların prognostik nütrisyonel indeks (PNI) ve nütrisyonel risk indeks (NRI) değerleri hesaplanarak 5 haftalık VKİ ve kilo z-skoru değişimiyle kıyaslanmıştır. İstatistiksel anlamlılık p <0.05 olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Demografik bilgiler Tablo 1a' da verilmiştir. Hastalarda 5 hafta sonunda kilo z-skoru ve VKİ'de anlamlı düzelme (sırasıyla, p<0.001 ve p<0.001) (Tablo 1b, Şekil 1a,b) ve VKİ'ne göre kilolu ve obez hasta sayılarında azalma gözlemlenmiştir, sırasıyla 6.4% ve 11.7% (Tablo 1c). PNI değeri yüksek olan hastaların C3 seviyesi paravertebral 1. hafta ile 5. hafta arası kas hacmindeki azalma da yüksek görülmüştür (p=0.037), NRI ile kas hacmi arasında bağlantı görülmemiştir (p=301). C3 paravertebral kas hacmi değişim Bunun dışında, hastaların 1. hafta ile 5. hafta arası ağırlık z-skoru ve VKİ miktarlarıyla, PNI ve NRI değerleri arasında bir korelasyon görülmemiştir (sırasıyla, p>0.066 ve p>0.210) (Tablo 1b). Ayrıca, C3 seviyesi paravertebral kas hacminde 5 haftalık süreçte anlamlı oranda azalma görülmüştür (p <0.001) (Tablo 1b ve Şekil 1c). NRS =3 olan hastalar ile tüm grup arasında VKİ düzelme miktarı açısından bir fark görülmemiştir (p=0.485). Tümör yeri, yanıtı ve evresi alt grupları ayrı ayrı incelendiğinde hepsinde 5 haftada anlamlı VKİ azalışı görülmüştür (p<0.036, tüm değişkenler için) (Tablo 2). Kas hacmindeki azalma ise sadece evre 2 kanser hastalarında ve oral cavite ile orofarenks lokasyonlu tümöre sahip hastalarda görülmemiştir (sırasıyla, p=0.196, p=0.695 ve p=0.889). Diğer hastaların kas hacminde anlamlı azalma görülmüştür (p<0.025) (Tablo 2). Beslenme yolu ile VKİ değişim miktarı arasında da bir anlamlılık görülmemiştir (p=0.063). Sonuç: Beslenme müdahalesi 5 haftalık izlem süresinde hastaların baş boyun kanser tipi, evresi ve risk skoru gözetmeksizin ideal VKİ'ye ve kiloya yaklaşmasını sağlamıştır. Çalışma kohortunun 53.2%'si kilolu ve obez hastalardan oluştuğundan, çalışmadaki VKİ ve kilo z-skoru bazlı düzelme kilo kaybı ile ortaya çıkmıştır. 5 haftalık izlem sonucu indekslerin kas hacmi ile aralarında bir korelasyon görülmemiştir. Ancak daha uzun vadeli bir izlem ile daha net sonuçlar elde edilecektir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]