Search

Aim: To evaluate the ocular surface alterations in dry eye disease related to Sjögren's syndrome. Materials and Methods: The data of 25 patients followed up in our clinic with dry eye disease due to Sjögren's syndrome and 25 healthy control groups were evaluated prospectively. In order to evaluate the ocular surface, the ocular surface diseases index, Schirmer 1 test, tear film break-up time, corneal fluorescein staining, strip meniscometry test and confocal microscopy results were evaluated. Results: In patients with Sjögren's syndrome, Schirmer 1 test was 2.41.1 mm, tear film break-up time was 3.10.9 seconds, corneal fluorescein staining score was 4.12.2, strip meniscometry score was 1.80.8 mm, ocular surface diseases index score was 22.111.6, dendritic cell density 3811.3 cells/mm2 and subbasal nerve density 950375 μm/mm2. In the healthy control group, Schirmer 1 test was 15.16.2 mm, tear film break-up time was 12.23.4 seconds, corneal fluorescein staining score was 2.2±1.8, strip meniscometry score was 5.72.1 mm, ocular surface diseases index score was 4.32.5, dendritic cell density was 8.32.7 cells/mm2 and subbasal nerve density was evaluated as 1077320 μm/mm2. Dendritic cell density was found to be significantly higher and subbasal nerve density was found to be significantly lower in patients with Sjögren's syndrome compared to the control group (p

Amaç: Sjögren sendromuna bağlı olarak gelişen kuru göz hastalığında meydana gelen oküler yüzey değişikliklerini oküler yüzey testleri ve konfokal mikroskopi ile değerlendirmek.Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde Sjögren sendromuna bağlı kuru göz hastalığı ile takip edilen 25 hastanın ve 25 sağlıklı kontrol grubunun verileri prospektif olarak değerlendirildi. Tüm hastalara genel sistemik hastalık sorgusu ile birlikte tam oftalmik muayene yapıldı. Oküler yüzeyi değerlendirmek için çalışmaya katılan bireylerde oküler yüzey hastalıkları indeksi, Schirmer 1 testi, gözyaşı kırılma zamanı, korneal flöresein boyanma, strip meniskometri testi ve konfokal mikroskopi sonuçları değerlendirildi.Bulgular: Sjögren sendromlu olgularda Schirmer 1 testi 2,41,1 mm, gözyaşı kırılma zamanı 3,10,9 saniye, korneal flöresein boyanma skoru 4,12,2, strip meniskometri skoru 1,80,8 mm, oküler yüzey hastalıkları indeksi skoru 22,111,6, dendritik hücre yoğunluğu 3811,3 hücre/mm2 ve subbazal sinir yoğunluğu 950375 μm/mm2 olarak değerlendirilmiştir. Sağlıklı kontrol grubunda ise Schirmer 1 testi 15,16,2 mm, gözyaşı kırılma zamanı 12,23,4 saniye, korneal flöresein boyanma skoru 2,2±1,8, strip meniskometri skoru 5,72,1 mm, oküler yüzey hastalıkları indeksi skoru 4,32,5, dendritik hücre yoğunluğu 8,32,7 hücre/mm2 ve subbazal sinir yoğunluğu 1077320 μm/mm2 olarak değerlendirildi. Sjögren sendromlu olgularda dendritik hücre yoğunluğu kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek, subbazal sinir yoğunluğu anlamlı derecede düşük olarak değerlendirildi (p, Aim: To evaluate the ocular surface alterations in dry eye disease related to Sjögren's syndrome.Materials and Methods: The data of 25 patients followed up in our clinic with dry eye disease due to Sjögren's syndrome and 25 healthy control groups were evaluated prospectively. In order to evaluate the ocular surface, the ocular surface diseases index, Schirmer 1 test, tear film break-up time, corneal fluorescein staining, strip meniscometry test and confocal microscopy results were evaluated.Results: In patients with Sjögren's syndrome, Schirmer 1 test was 2.41.1 mm, tear film break-up time was 3.10.9 seconds, corneal fluorescein staining score was 4.12.2, strip meniscometry score was 1.80.8 mm, ocular surface diseases index score was 22.111.6, dendritic cell density 3811.3 cells/mm2 and subbasal nerve density 950375 μm/mm2In the healthy control group, Schirmer 1 test was 15.16.2 mm, tear film break-up time was 12.23.4 seconds, corneal fluorescein staining score was 2.2±1.8, strip meniscometry score was 5.72.1 mm, ocular surface diseases index score was 4.32.5, dendritic cell density was 8.32.7 cells/mm2 and subbasal nerve density was evaluated as 1077320 μm/mm2. Dendritic cell density was found to be significantly higher and subbasal nerve density was found to be significantly lower in patients with Sjögren's syndrome compared to the control group (p

Psoriasis, keskin sınırlı eritemli plak veya papüller üzerinde yerleşmiş, sedefî-beyaz skuamlarla karakterize, epidermal proliferasyon artışı ile seyreden, tırnakları ve eklemleri de tutabilen, kronik, inflamatuvar bir deri hastalığıdır. Lezyonlar sıklıkla saçlı deri, diz, dirsek, sakral bölge ve eklemlerin ekstansör yüzlerinde simetrik olarak yerleşmektedir. Psoriasisin bir deri hastalığından fazlası olup aynı zamanda diğer sistemleri de etkileyebildiği bilinmektedir. Blefarit, inferior punktat korneal opasite, konjonktivit, göz kuruluğu, punktat epitelyopati, superfisyal punktat keratit, iritis, kronik iridosiklit, üveit, pigment dispersiyonu, trikiyasis, semblefaron, katarakt, episklerit ve periferal korneal erime sendromu psoriasiste bildirilmiş göz bulgularındandır. Bu çalışmada psoriasisli hastalarda göz bulgularının değerlendirilmesi ve bu bulguların yaş, cinsiyet, hastalık süresi, hastalık şiddeti, saçlı deri, eklem ve tırnak tutulumu ile ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmamıza klinik ve histopatolojik olarak psoriasis tanısı almış 18 yaş üstü 77 hasta ve 75 sağlıklı kontrol grubu dâhil edildi. Hastaların yaş, meslek, sigara kullanımı ve süresi, aile öyküsü, hastalık süresi gibi bilgileri sorgulandı. Tırnak, saç ve eklem tutulumu değerlendirildi. PASI skoru hesaplandı. PASI skoru 1-10 olanlar ''hafif'', 10 un üzeri olanlar ''şiddetli'' psoriasis olarak değerlendirildi. Tüm olgulara biyomikroskopik muayenesi, fundus bakısı, gözyaşı kırılma zamanı, Schirmer testi, görme keskinliği, göz içi basıncı, göz hareketleri değerlendirmesi yapıldı. Hastaların speküler mikroskopi ve optik koherens tomografisi (OKT) çekildi. Korneal menisküs parametreleri hesaplandı. Kuru göz semptomları açısından OSDI skoru hesaplandı. Çalışmamızda tırnak ve saç tutulumu olan hastalarda olmayanlara göre PASI skoru anlamlı derecede yüksek bulundu. Yapılan göz muayenesinde hastaların %5,19 unda blefarit, %2,59 unda nükleer katarakt ve %1,29 unda pterjium izlendi. Hastaların yapılan göz dibi muayenesinde %2,59 hastada retinal epitel pigment değişikliği ve %1,29 unda asteroid hyelozis izlendi. BUT testi sonuçlarına göre psoriasisli grupta %79,2 hastanın ve kontrol grubunda %2,6 kişinin gözyaşı kırılma zamanının 10 saniyenin altında olduğu görüldü. Blefarit kadın hastalarda daha sık izlenirken göz kuruluğu erkeklerde sıktı. Speküler mikroskopide CV (değişkenlik katsayısı) ve HEX (hegzagonal hücre oranı) istatistiksel olarak anlamlı izlendi. ÖS-OKT (ön segment optik koherens tomografi) de santral, temporal, superior ve inferior korneal epitel kalınlıkları istatistiksel olarak anlamlı saptandı. Gözyaşı menisküs bulguları değerlendirildiğinde psoriasisli grupta gözyaşı menisküs alanının anlamlı olduğu izlendi. Psoriasisli tüm hastalar, takip ziyaretleri sırasında kuru göz, blefarit, konjonktivit ve üveit gibi göz hastalıkları açısından düzenli olarak taranmalıdır. Hastalar rutin muayene sırasında gözlerde rahatsızlık (ağrı / tahriş / yabancı cisim hissi / kuru göz / fotofobi), kirpiklerin dökülmesi, şişmiş / ağrılı göz kapakları, gözlerde kızarıklık, periokuler veya kapak lezyonları ve görmede değişiklikler açısından sorgulanmalı; gereklilik halinde göz hastalıklarına yönlendirilmelidir. Psoriasis is a chronic, inflammatory skin disease; characterized by white squam located on sharp erythematous plaques or papules with increased epidermal proliferation and also involving the nails and joints. The lesions are often located symmetrically on the extensor surfaces of the knee, elbow, sacral region, scalp and joints. It is known that psoriasis is more than a skin disease and can also affect other systems. Blepharitis, inferior punctate corneal opacity, conjunctivitis, dry eye, punctate epitheliopathy, superficial punctate keratitis, iritis, chronic iridocyclitis, uveitis, pigment dispersion, trichiasis, symlepharone, cataract, episcleritis, and peripheral corneal melt syndrome are eye findings reported in psoriasis. In this study, we aimed to investigate eye findings and examination results in psoriatic patients and their relationship with age, sex, disease duration, disease severity, scalp, joint and nail involvement. Seventy-seven patients over 18 years of age diagnosed as psoriasis clinically and histopathologically and 75 healthy control groups were included in the study. Information about age, occupation, smoking habit and duration, family history, duration of illness was questioned. Nail, hair and joint involvement were evaluated. PASI score was calculated. Those with a PASI score of 1-10 were considered as 'mild' and those with a score of more than 10 were considered as 'severe' 'psoriasis. Biomicroscopic examination, fundus examination, tear break-up time, Schirmer test, visual acuity, intraocular pressure and eye movements were evaluated in all cases. Specular microscopy and optical coherence tomography (OCT) were performed. Corneal meniscus parameters were calculated. OSDI score was calculated for dry eye symptoms. In our study, the PASI score was significantly higher in patients with nail and hair involvement than those without. Blepharitis was observed in 5.19%, nuclear cataract was 2,59% and pterygium was found in 1,29% of the patients. Retinal epithelial pigment changes were observed in 2,59% of the patients and asteroid hyelosis was found in 1,29% of the patients. According to the results of the BUT test, 79,2% of the patients with psoriasis and 2,6% of the control group had a tear break-up time of less than 10 s. Blepharitis was more common in female patients, whereas dry eye was common in men. In specular microscopy, CV (coefficient of variability) and HEX (hexagonal cell ratio) were statistically significant. Central, temporal, superior and inferior corneal epithelial thicknesses were found to be statistically significant in AS-OCT (anterior segment optical coherence tomography). When tear meniscus findings were evaluated, it was observed that tear meniscus area was significant in psoriasis group. All patients with psoriasis should be screened regularly for eye diseases such as dry eye, blepharitis, conjunctivitis and uveitis during follow-up visits. Patients should be questioned for routine discomfort (pain / irritation / foreign body sensation / dry eye / photophobia), loss of eyelash, swollen / painful eyelids, redness of the eyes, periocular or eyelid lesions and visual changes; if necessary, it should be recommended to see an opthalmologist. 140

Amaç: Kliniğimizde Konjonktivaşalazis tanısı alan olguların, klinik semptom ve bulgularının literatür eşliğinde gözden geçirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem : Bu çalışma, Mart 2019 ve Haziran 2019 tarihleri arasında Meram Tıp Fakültesi Hastanesi Göz Hastalıkları Polikliniği'ne başvuran ve Konjonktivaşalazis tanısı almış olan hastalarda prospektif olarak yapılmıştır. Kşa tanısı alan 18 yaş ve üzerindeki 57 hastanın 57 gözü çalışmaya dahil edildi. Muayene başında hastalara anket çalışması ile ilgili bilgi verildi ve katılmak istediklerine dair onamları alındı. Hastaların rutin oftalmolojik muayeneleri yapıldı. Hastaların refraksiyon değerleri aksiyel uzunluk ölçümleri kaydedildi. Ön segment muayenesinde break up time (BUT), korneal boyanma, konjonktivaşalazisin lokalizasyonu, pingekula veya pterjium varlığı değerlendirildi. Herhangi bir kapak hastalığı olup olmadığı not edildi. Her hastanın gözyaşı miktarı ölçümü hem Schimer kağıdı ile hem de Strip meniskometri kağıdı ile yapıldı. Konjonktivaşalazis, LIPCOF sınıflamasına göre derecelendirildi. Verilerin analizi IBM SPSS Statistics 17.0 (IBM Corporation, Armonk, NY, USA) paket programında yapıldı ve p0,05). Schimer düzeyi arttıkça Strip meniskometri düzeyi de istatistiksel anlamlı olarak artmaktaydı (r=0,302 ve p=0,022). Buna karşın Schimer ile OSDI arasında istatistiksel olarak anlamlı korelasyon saptanmadı (p=0,616). Sonuç: Bu tez çalışmasında kliniğimizde konjonktivaşalazis tanısı alan hastaların ayrıntılı anamlezlerini, semptomlarını ve klinik muayene bilgilerini sunarak literatur eşliğinde sonuçları değerlendirdik. Konjonktivaşalazis hastalarının gerçek yaşam verileri sunuldu. Ancak bu konun aydınlatılmasında daha fazla hasta sayısı ve kontrol grubu ile yapılacak prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır. Purpose: The aim of this study was to review the clinical signs and symptoms of patients with conjunctivalchalasis in our clinic in the light of the literature.Materials and Methods: This study was performed prospectively in patients with conjunctivalchalasis who were admitted to Meram Faculty of Medicine Ophthalmology Department between March 2019 and June 2019. 57 eyes of 57 patients aged over 18 years were included in the study. Before ophthalmologic examination, the patients informed consent was obtained. Axial length measurements of the patients were recorded. In the anterior segment examination, break up time (BUT), corneal staining, localization of conjunctivalchalasis, presence of pingecula or pterygium were evaluated. The tear amount of each patient was measured with schimer paper and strip menisometry paper. Conjunctivalchalasis was graded according to the LIPCOF classification. Data were analyzed using IBM SPSS Statistics 17.0 (IBM Corporation, Armonk, NY, USA) and p 0.05). We found that, as Schimer level increased, Strip meniscometry level also increased statistically significant. It was not correlation between Schimer level and OSDI scores statistically significant (p = 0.616).Conclusions : In this study, we presented sign and symptoms and clinical examination of patients diagnosed with conjunctivalchalasis in our clinic and evaluated the results in the light of literature. Real-life data of conjunctivalchalasis patients are presented. However, more number of patients and prospective studies with the control group are needed to clarify this issue. 54

AMAÇ: Kuru göz şikayeti olan hastalarda meibomiografinin kuru göz parametreleriyle ilişkisini araştırmak.GEREÇ ve YÖNTEM: Balıkesir Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Polikliniğine Mayıs 2018- Temmuz 2018 tarihleri arasında başvuran 60 hastanın 120 gözü çalışmaya alındı. Tüm hastalara; EİDGK ölçümü, biomikroskopik ve oftalmoskopik muayene yapılarak meibomian bez disfonkiyonu olan ve olmayan iki grup oluşturulmuştur. Grup 1 (n=30) meibomian bez disfonksiyonu olmaksızın, grup 2 (n=30) meibomian bez disfonksiyonuna bağlı kuru göz şikayeti olan katılımcılar olarak tanımlanmıştır. Sonrasında tüm hastalara sırasıyla oküler yüzey hastalığı indeksi (Ocular Surface Disease Index OSDI) anketi, gözyaşı ozmolaritesi ölçümü, Scheimplug topografi ile meibomiografi, Optik Koherans Tomografi (OKT) ile alt kapak gözyaşı menisküs yüksekliği (GMY) ölçümü, gözyaşı kırılma zamanı (GKZ) ve Schirmer testi yapıldı. Hastaların sağ ve sol gözler meibomiografik görüntüleri meiboskala metoduyla göre 0'dan 4'e kadar 5 evreye derecelendirildi. Subgrup analizlerinde meibomian bez disfonksiyonu olan ve olmayan hastalara meibomian bez kaybı dikkate alınarak hastalık şiddetine göre düşük ve yüksek dereceli olarak gruplandırıldı. Meibomioskalaya göre evre 2 altı olanlar düşük dereceli, evre 2 ve üstü olanlar yüksek dereceli olarak gruplandırıldı. Düşük ve yüksek dereceli gruplar arasında da tüm kuru göz parametreleri değerlendirilmiştir.BULGULAR: Çalışmaya toplamda 25'i kadın (%41.7), 35'i erkek (%58.3) toplam 60 kuru göz hastası alınmıştır. Hastaların yaşları 19-75 arasında değişmekte olup, yaş ortalaması 41.97 ±14.36 yıl olduğu görülmüştür.Çalışmaya alınan hastaların OSDI skorlarının ortalaması 39.66 ±17.02 bulunmuştur. Çalışmamıza dahil edilen sağ gözlerin gözyaşı osmolarite ortalaması 309.08±11.90 mosml, gözyaşı kırılma zamanı ortalaması 8.97±5.62 sn, gözyaşı menisküs yükseklik ortalaması 184.60 ± 40.67 mikron, Schirmer testi ortalaması 8.68 ± 7.65 mm bulunmuştur. Çalışmamıza dahil edilen sol gözlerin invaziv gözyaşı kırılma zamanı ortalaması 9.43±6.25 sn, gözyaşı menisküs yükseklik ortalaması 181.77 ±44.10 mikron, Schirmer testi ortalaması 8.45 ± 7.68 mm bulunmuştur. Çalışmaya katılan meibomian bez disfonksiyonu olmaksızın kuru göz şikayeti olan ve meibomian bez disfonksiyonuna bağlı kuru göz şikayeti olan gruplar arasında yaş, OSDI, gözyaşı menisküs yüksekliği, osmolarite, gözyaşı kırılma zamanı, Schirmer testi ortalamaları ve dağılımları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. ( p > 0.05 )Meibomian bez disfonksiyonu olmayan grupta subgrup analizinde sol ve sağ gözyaşı menisküs yüksekliği parametresinde anlamlı istatistiksel farklılık bulunmuştur. Meibomian bez disfonksiyonu olmayan hastalarda sol göz yaşı menisküs yüksekliği ortalaması düşük dereceli grupta 184.40 mikron, yüksek dereceli grupta 144.80 mikron (p = 0.04); sağ gözyaşı menisküs yüksekliği ortalaması düşük dereceli grupta 190.58 mikron, yüksek dereceli grupta 143.00 mikron olarak bulunmuştur.(p = 0.001) Sağ gözyaşı kırılma zamanı ortalaması düşük dereceli grupta 9.13 sn; yüksek dereceli grupta 6.67 sn olarak bulunmuştur. (p = 0.041)SONUÇ: Meibomian bez disfonksiyonu olan ve olmayan grup arasında yaş, OSDI, gözyaşı menisküs yüksekliği, osmolarite, Schirmer testi ortalamalarında anlamlı fark bulunmadı. Subgrup analizlerinde hastalık şiddeti yüksek olan grupta tüm parametreler kuru göz lehine saptanmasına rağmen istatistiksel olarak anlamlı fark sadece meibomian bez disfonksiyonu olmayan hastalarda sol ve sağ gözyaşı menisküs yüksekliği ve sağ gözyaşı kırılma zamanı parametrelerinde saptanmıştır. OBJECTIVE: To investigate the relationship of meibomiography with dry eye parameters in patients with dry eye symptoms.MATERIAL and METHODS: 120 eyes of 60 patients who applied to Balıkesir University Faculty of Medicine Department of Ophthalmology between May 2018 and July 2018 were included in the study. All patients have been divided into two groups as with (Group 1, n: 30)/without (Group 2, n:30)meibomian gland dysfunction and have been examined that include best-corrected visual acuity (BCVA), slit-lamp biomicroscopic and ophthalmoscopic examination. After that, Ocular Surface Disease Index(OSDI) questionnaire, tear-osmolarity measurement, meiomiography with Scheimplug topography, optical coherence tomography (OCT) and lower tear meniscus height(TMH) measurement, break-up time (BUT) and Schirmer test has been performed respectively for all participants. Meibomiographic images of right and left eyes of the patients were graded from 0 to 4 according to meiboscale method in 5 stages. In subgroup analysis, patients with/without meibomian gland dysfunction were taken into consideration and grouped as low or high grade dry eye according to severity of disease. Patients who have been graded under stage 2 due to meiboscale has been defined as low grade and graded as 2 or more has been defined as high grade dry eye disease. Dry eye parameters have been compared in low and high grade groups.RESULTS: A total of 60 dry eye patients were included in this study. Of the patients, 25 (41.7%) were female and 35 (58.3%) as male. The mean age was 41.97 ± 14.36 years (ranged from 19 to 75 years). In right eyes; the mean of tear osmolarity of the right eyes was 309.08 ± 11.90 mosml and tear break-up time was 8.97 ± 5.62 sec and the mean tear meniscus height was 184.60 ± 40.67 microns and the mean Schirmer test was 8.68 ± 7.65 mm. In left eyes; the mean break-up time was 9.43 ± 6.25 sec, the mean tear meniscus height was 181.77 ±44.10 microns and Schirmer test mean was 8.45 ± 7.68 mm. There was no statistically significant difference between age, OSDI, tear meniscus height, osmolarity, tear break-up time, Schirmer test averages and distribution between the groups with dry eye complaint due to meibomian gland dysfunction without meibomian gland dysfunction.(p>0.05) A significant statistical difference was found in the left and right tear meniscus height parameters. In subgroup analysis, there was statistically significant difference between right and left tear meniscus height parameter in dry eye patients without meibomian gland dysfunction. In dry eye patients without meibomian gland dysfunction, the mean height of meniscus in the left eye was 184.40 microns in low-grade group and 144.80 microns in high-grade group (p = 0.04). In dry eye patients without meibomian gland dysfunction, the mean height of meniscus in the right eye was 190.58 microns in low-grade group and 143.00 microns in high-grade group (p = 0.001) The mean tear break-up time was 9.13 sec in low-grade group; 6.67 sec in high grade group.(p=0.041) DISCUSSION: There was no significant difference in age, OSDI, tear meniscus height, tear osmolarity and Schirmer test in dry eye patients with or without meibomian gland dysfunction. In subgroup analysis, there was statistically significant difference in both right and left tear meniscus height and right break-up time, although all dry eye parameters were found in favor of dry eye in the group with high disease severity. 68

Konjonktivaşalazisin Gözyaşı MMP-9 ve Oküler Yüzey Üzerine EtkisiAmaç: Grade 2 veya 3 konjonktivaşalazisli hastalarda farklı tedavi yöntemlerinin gözyaşı MMP-9 ve oküler yüzey üzerine etkisini değerlendirmek.Yöntem: Bu prospektif çalışmaya Yokoi evrelemesine göre grade 2 veya 3 semptomatik konjonktivaşalazisi bulunan 66 hasta alındı. Bireyler aldıkları tedavi yöntemine göre üç gruba ayrıldılar. Birinci gruptaki 22 hastaya prezervansız suni gözyaşı damla (Tears Naturale Free, Alcon), ikinci gruptaki 22 hastaya prezervansız suni gözyaşına ilaveten antiinflamatuar ajan (Acular LS, Allergan), üçüncü gruptaki 22 hastaya konjonktiva elektrokoterizasyonu tedavisi verildi. Bireylerin tedavi öncesi, tedavinin birinci ve üçüncü ayında gözyaşı ozmolaritesi, gözyaşı MMP-9 seviyesi (İnflammaDry test), Schirmer testi, gözyaşı kırılma zamanı (TBUT), oküler yüzey hastalık indeksi (OSDI) anketi, korneal floresein boyanma (OXFORD) evrelemesi ve sağ göz konjonktivasından impresyon sitolojisi için örnek alındı.Bulgular: Tedavi öncesi gruplar arasında yaş, cinsiyet, gözyaşı fonksiyon testleri; gözyaşı ozmolaritesi, Schirmer testi, gözyaşı kırılma zamanı (TBUT), oküler yüzey hastalık indeksi (OSDI) anketi, korneal floresein boyanma (OXFORD) evrelemesi açısından fark yok idi (hepsi, p>0,05). Tedavi öncesi gruplar arasında MMP-9 seviyesi açısından fark bulunmazken (p>0,05) impresyon sitolojisi ile değerlendirilen Nelson evreleri gruplar arasında farklı bulundu (p0,05). Birinci grupta üç aylık tedavi sonucunda OSDI skoru ve korneal floresein boyanmada anlamlı azalma, Schirmer testinde anlamlı artış vardı (p0,05). Üç aylık tedavi sonucunda birinci grupta ve ikinci grupta MMP-9 seviyesi anlamlı değişim göstermezken üçüncü grupta MMP-9 pozitifliğiistatistiksel olarak anlamlı düşüş gösterdi (p0,05).Sonuç: Konjonktivaşalazise bağlı kuru göz bulguları ve oküler yüzey inflmasyonu görülmektedir. Konjonktival elektrokoterizasyon tedavisinin konjonktival katlantıların ortadan kaldırılmasıyla kuru göz semptomları ve inflamasyonu baskılamada medikal tedaviye göre daha etkin olduğu düşünülmüştür.Anahtar Kelimeler: Konjonktivaşalazis, MMP-9, İnflammaDry, impresyon sitolojisi, elektrokoterizasyon. The effect of Conjunctivochlasis on Tear MMP-9 Level and Ocular SurfacePurpose: To assess the effect of different treatment methods on tear MMP-9 level and ocular surface in patients with grade 2 or 3 conjunctivochalasis.Methods: 66 patients with grade 2 or 3 symptomatic conjunctivochlasis according to Yokoi grading method included in this study. Individuals were divided into three groups according to the treatment method. 22 patients in group 1 were treated with preservative-free artificial tear drops (Tears Naturale Free, Alcon), 22 patients in group 2 were treated with preservative-free artificial tear drops and ophthalmic anti-inflammatory agent (Acular LS, Allergan), and 22 patients in group 3 were treated with conjunctival electrocauterization method. Tear osmolarity measurement, tear MMP-9 level (inflammaDry test), Schirmer test, fluorescein break-up time (BUT), ocular surface disease index questionnaire (OSDI), corneal fluorescein staining (OXFORD) and conjunctival impression cytology procedure (right eye) were carried out before treatment and at the first and third month of the treatment.Results: Before treatment there was no difference between the groups according to age, sex, and tear function tests including tear osmolarity test, Schirmer test, tear break-up time test (TBUT), OSDI questionnaire, corneal fluorescein staining (OXFORD) (all, p>0.05). While there was no difference in MMP-9 level before the treatment (p>0.05), the difference in Nelson's grading system of conjunctival impression cytology procedure was significant between the groups (p0.05). There was a significant reduction in OSDI score and corneal fluorescein staining and significant increment in Schirmer test results of the first group at the third month of the treatment (all, p< 0.05). The TBUT and Schirmer test results were significantly increased whereas OSDI score was significantly decreased in the second group. (all, p0.05). After three month treatment no significant difference was occurred in the levels of MMP-9 in the first and second group, but there was a significant decrease in the level of MMP-9 positive patients in the third group (p0.05).Conclusion: Dry eye signs and ocular surface inflammation caused by conjunctivochalasis can be seen. Conjunctival electrocauterization treatment method thought to be more efficacious than used medical treatment methods in reducing the dry eye symptoms and inflammation via elimination of the conjunctival folds.Keywords: Conjunctivochalasis, MMP-9, inflammaDry, impression cytology, electrocauterization. 77

Amaç: Bu çalışma keratokonus tanısı ile sert gaz geçirgen kontakt lens (SGGKL) kullanan hastaların, gözyaşı ve oküler yüzey değişikliklerini; SGGKL kullanmayan keratokonus hastaları ve sağlıklı popülasyon ile karşılaştırarak keratokonus seyrinde SGGKL'nin rolünü değerlendirmek amacıyla yapılan interdisipliner, klinik bir çalışmadır.Gereç ve Yöntemler: SGGKL kullanan 24 keratokonus hastası (grup 1); lenssiz izlem yapılan 22 keratokonus hastası (grup 2), oküler ve sistemik hastalığı olmayan 21 sağlıklı birey (grup 3) çalışma kapsamına alındı. Gözlerindeki subjektif yakınmalar oküler yüzey hastalıkları indeksi (OSDI) anketiyle sorgulandı. Düzeltilmiş en iyi görme keskinliği kontrolü, biyomikroskopik ön segment ve fundus muayeneleri tamamlandı. Pentacam - Scheimflug görüntüleme sistemiyle kornea topografileri incelendi. Schirmer testi, gözyaşı kırılma zamanı (GKZ), florosein boya şeritleriyle kornea ve konjonktiva boyanması ve bu boyanma şeklinin Oxford kornea boyanma skalasına göre derecelendirilmesi ve konjonktiva impresyon sitolojisini içeren detaylı muayeneleri yapıldı. Bulgular: Schirmer testi, GKZ, gözyaşı ozmolarite sonuçları grup 1'de sırasıyla 11.01±7.08mm, 5.68±2.66sn, 290.29±8.72mOsm/L,; grup 2'de 11.1±6.53mm, 8.14±6.41 sn, 293.12±9.97mOsm/L; grup 3'te ise 14.64±6.41mm, 13.68±7.93 sn, 293.03±9.06 mOsm/L olarak bulunmuştur. Oxford ve OSDI skorları ise grup 1'de 0.82±0.72, 17.54±12.16; grup 2'de 0.57±0.74, 21.26±15.99 ve grup 3'te 0.08±0.28, 7.02±6.92'dir. Sonuç: Grup 1 ve 2 arasında gözyaşı film tabakasının değerlendirilmesinde kullanılan Schirmer testinde anlamlı fark yokken (p=0.953) , GKZ değerlendirmesinde ise anlamlı fark bulunmuş (p=0.042) gözyaşı ozmolaritesinde ise anlamlılık izlenmemiştir (p=0.214). Oxford ve OSDI skorlamalarında iki grup arası anlamlı fark bulunamamıştır (p=0.152 ve p=0.271). Glob konjonktivasına ait Saini impresyon sitolojisi sonuçlarında gruplar arasında anlamlı fark bulunamamıştır. Purpose: This interdisciplinary, clinical study investigates changes in tear and ocular surface of patients with keratoconus using rigid gas permeable contact lenses (RGPCL) and compares them to keratoconus patients who ado not wear lenses and a control group with healthy subjects.Material-Method: 24 keratoconus patients using RGPCL (Group 1) 22 patients who do not wear lenses (Group 2) and 21 healthy subjects (Group 3) are included in the study. Subjective complaints about the subjects' eyes have been investigated using the ocular-surface disease index (OSDI). After the control of best-corrected visual acuity, anterior chamber and fundus examinations are performed. All subjects' anterior chambers are scanned using the Pentacam-Scheimflug scanning system. Schirmer-I test, tear break-up time test, fluorescein staining and Oxford scheme for grading ocular surface staining have been applied to all the subjects.Findings: Schirmer test, tear break-up time test and tear osmolarity values in group 1 are 11.1±6.53mm, 5.68±2.66sn, 290.29±8.72mOsm/L, respectively. They are 11.1±6.53mm, 8.14±6.41 sn, 293.12±9.97 mOsm/L, in group 2 and 14.64±6.41mm, 13.68±7.93 sn, 293.03±9.06 mOsm/L, in group 3. Oxford and OSDI scores are 0.82±0.72, 17.54±12.16 in group 1; 0.57±0.74, 21.26±15.99 in group 2 and 0.08±0.28, 7.02±6.92 in group 3. Conclusion: Schirmer test didn't reveal any significant differences (p=0.953) between group 1 and 2 but tear break-up time test did (p=0.042). Tear osmolarity between group 1 and 2 is also not significantly different (p=0.214). Neither do Oxford and OSDI scores between the two groups indicate significant differences (p=0.152, p=0.271). Conjunctiva Saini impression cytology analysis didn't indicate any significant differences. 75

Yücekul B. Silikon Hidrojel Kontakt Lenslerin Göz Yüzeyi Üzerine Olan Etkilerinin İncelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi, 2015. Bu çalışmanın amacı, silikon hidrojel kontakt lens kullanan hastaların gözyaşı sitokin seviyelerini sağlıklı bireylere ait değerler ile karşılaştırmak ve kontakt lens kullanımı ile meibomius bez disfonksiyonunun ilişkisini değerlendirmektir. Bu amaçla çalışmaya en az 6 ay süreyle silikon hidrojel kontakt lens kullanan ve meibomius bez disfonksiyonu olan 20 hasta, en az 6 ay süreyle silikon hidrojel kontakt lens kullanan ve meibomius bez disfonksiyonu olmayan 20 hasta, meibomius bez disfonksiyonu olan ve kontakt lens kullanmayan 20 hasta ve oküler ve sistemik hastalığı olmayan 20 sağlıklı birey olmak üzere toplam dört grupta gözyaşı kırılma zamanı, oküler yüzey boyanması, Schirmer testi, OSDI (Ocular Surface Disease Index) anketi ile gözyaşı fonksiyon değerlendirmesi yapılmış ve hastaların gözyaşında IL-1RA, IL-1β, IL-2, IL-2R, IL-4, IL-5, IL-6, IL-7, IL-8, IL-10, IL-12, IL-13, IL-15, IL-17, IFN-α, IFN-γ, TNF-α, GM-CSF, IP-10, MIG, RANTES, eotaksin, MIP-1α, MIP-1β, MCP-1 seviyeleri luminex ile çalışılmıştır. Kontakt lens kullanan ve meibomius bez disfonksiyonu olan grupta kontrol grubuna göre gözyaşı kırılma zamanı daha düşük (p=0.048), OSDI skorları (p=0.001) ve oküler yüzey boyanması (p=0.032) daha yüksek bulunmuştur. Gruplar arası gözyaşı sitokin düzeylerinde anlamlı fark saptanmamıştır. Çalışmamızın bulguları meibomius bez disfonksiyonu varlığının kontakt lens kullanan olguların oküler yüzeylerinde klinik olarak anlamlı bir iltihabi cevap ile ilişkili olmadığını düşündürmüştür.Anahtar kelimeler: Silikon hidrojel kontakt lens, kontakt lens, meibomius bez disfonsiyonu, sitokin, kemokin, luminex Yücekul B. The Effects of Silicon Hydrogel Contact Lenses on the Ocular Surface, Hacettepe University School of Medicine, Department of Ophthalmology, Thesis in Ophthalmology, Ankara, 2015. The aim of this study is to compare the tear cytokine levels of silicon hydrogel contact lens users with the healthy controls and to evaluate the relationship with ocular surface inflammation caused by the contact lens usage and meibomian gland dysfunction. In this study we investigated tear function tests; tear break-up time, ocular surface staining, Schirmer test, OSDI (Ocular Surface Disease Index) questionaire and tear IL-1RA, IL-1β, IL-2, IL-2R, IL-4, IL-5, IL-6, IL-7, IL-8, IL-10, IL-12, IL-13, IL-15, IL-17, IFN-α, IFN-γ, TNF-α, GM-CSF, IP-10, MIG, RANTES, Eotaxin, MIP-1α, MIP-1β, MCP-1 levels with luminex in 20 patients who have used silicone hydrogel contact lenses for at least 6 months coexisting meibomian gland dysfunction (group 1), 20 patients who have used for at least 6 months silicone hydrogel contact lenses without meibomian gland dysfunction (group 2), 20 patients who had meibomian gland dysfunction and who were not using contact lenses (group 3) and 20 healthy individuals without any known systemic and ocular diseases and who were not using contact lenses (group 4). In group 1 tear break-up time was lower (p=0.048); ocular surface staining (p=0.032) and OSDI scores (p=0.001) were higher than the control group but tear cytokine levels were similar in all groups. Our results suggest that, meibomian gland dysfunction is not associated with a clinically significant ocular surface inflammation in contact lens users.Keywords: Silicon hydrogel contact lens, contact lens, meibomian gland dysfunction, cytokine, chemokine, luminex 56

Psoriasis, deride özellikle saçlı deri ve ekstansör alanlara yerleşmeye eğilimli, keskin sınırlı, eritemli, üzeri gümüş beyazı skuamlar ile kaplı plak ve papüller şeklinde seyreden kronik bir hastalıktır. Dünya popülasyonunun %1-3'ünü etkileyen psoriasis eklemlerin yanı sıra mukozaları da tutabilir. Coğrafik dil, psoriasisin oral mukoza bulgusu olabilir ve göz kapakları, kornea, uvea, retina ve gözyaşı bezleri gibi göz bölgeleri hastalık seyri sırasında tutulabilir.Çalışmamızda; erişkin psoriasis hastalarında göz bulgularını değerlendirmeyi ve saptanan göz bulgularının cinsiyet, hastalık şiddeti ve oral mukoza, tırnak, eklem tutulumu ve de baş-boyun bölgesindeki psoriatik plaklar ile ilişkisini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya klinik bulgularla ve/veya histopatolojik olarak psoriasis tanısı almış 48 hasta ile yaş ve cinsiyet olarak uyumlu 48 sağlıklı kontrol olgusu dahil edildi. Olguların psoriasis tipi, hastalık süresi, tırnak, eklem ve oral mukoza tutulumları saptandı. Hastalık şiddeti, Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) ve Dermatoloji Yaşam Kalite İndeksi (DYKİ) ölçekleri kullanılarak ölçüldü. PAŞİ ve DYKİ skorları 10'un altında olanlar `hafif`, 10 ve 10'un üzerinde olanlar `şiddetli` psoriasis olarak değerlendirildi. Tüm olgulara biyomikroskop ve fundus bakısı ardından gözyaşı kırılma zamanı (BUT) ve Schirmer-1 testleri yapıldı. Schirmer-1 testi 10 mm'nin altında ve BUT testi 10 saniyenin altında olan hastalara `göz kuruluğu` olarak tanı kondu.Psoriasisli hastaların %2,1'inde konjonktivit, %6,3'ünde punktat epitelyopati, %2,1'inde nükleer katarakt, %2,1'inde korneal opasite, %29,2'sinde blefarit, %18,8'inde sağ göz kuruluğu, %14,6'sında sol göz kuruluğu vardı. Hastaların %62,5'inde azalmış göz yaşı kırılma zamanı saptandı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında; blefarit, sağ göz kuruluğu ve göz yaşı kalitesinde bozulma hasta grubunda istatistiksel olarak daha yüksek bulundu. Blefarit; kadın hastalarda ve PAŞİ ve DYKİ skoru 10'un üzerinde olan hastalarda daha sıktı.Psoriasisin deri ve eklem tutulumunun yanı sıra gözleri de tutabileceği akılda bulundurulmalıdır. Çalışmamızın sonuçlarına göre; blefarit, göz kuruluğu ve gözyaşı kalitesinde bozulma psoriasis hastalarında daha sık saptanmıştır. Blefarit, özellikle `şiddetli` psoriasis hastalarında daha çok görülmüştür. Sonuç olarak; özellikle şiddetli psoriasis hastalarının göz hekimine yönlendirilmesinin uygun olduğunu düşünmekteyiz. Psoriasis is a chronic disease characterized by erythematous, sharply-circumscribed plaques and papules covered with silvery white scales which tend to be especially localized to scalp and extensor surfaces. Psoriasis, which influences 1-3% of the population, may have impact on joints as well as mucosa. Geographic tongue may be an oral mucosal manifestation of psoriasis and any part of the eye; such as eyelids, conjunctiva, cornea, uvea, retina and tear glands may be involved in the disease process.In our study; we aimed to search ocular symptoms in adult psoriatic patients and its relationship with gender, severity of disease, and oral mucosa, nail, joint involvement and also with existence of psoriatic plaques in head–and-neck region.Fourty eight patients who are clinically and/or histopathologically diagnosed with psoriasis and sex-age matched 48 healthy individuals were included in the study. Their clinical type of psoriasis, duration of disease, nail, joint and oral mucosal involvement are recorded. Severity of the disease was measured with Psoriasis Area Severity Index (PASI) and Dermatology Life Quality Index (DLQI). Patients with PASI and DLQI scores under 10 are considered as `mild`, whereas scores 10 and over are considered `severe` psoriasis. All cases had biomicroscopic and fundus examinations followed by tear break-up time (BUT) test and Schirmer-I tests. Patients with Schirmer test below 10 mm and Break-up time test under 10 second are diagnosed as `dry eye`.In psoriasis patients; 2.1% had conjunctivitis, 6.3% had punctate epitheliopathy, 2.1% had nuclear cataract, 2.1% had corneal opacity, 29.1% had blepharitis, 18.8% had right eye dryness, 14.6% had left eye dryness. Decreased break-up time was recorded in 62.5% of the patients. When compared with control group; blepharitis, right eye dryness and decreased quality of tear film was found statistically higher in patient group. Blepharitis was more frequent in women and in patients with PASI and DLQI scores over 10.Besides joint and skin involvement, it must be kept in mind that psoriasis can affect the eyes. According to our study; blepharitis, eye dryness and reduced quality of tear film are detected more frequently in psoriasis patients. Blepharitis was more commonly seen especially in `severe` psoriasis patients. As a result, especially severe psoriasis patients have to be referred to a ophthalmologist. 74

Objectives: The effects of various hormonal replacement treatments (HRT) on tear functions in postmenopausal women were evaluated. Material and Methods: The study group consisted of 84 postmenopausal women, 26 patients using conjugated estrogen (Group1), 15 patients using conjugated estrogen + medroxyprogesterone acetate (Group 2), 19 patients using Tibolone (Group 3) and 24 patients as control group (Group 4). Schirmer test was performed and tear break up time (BUT) was measured. The mean of right and left eye measurements were used in the study. Groups that receiving HRT were compared with each other and with control group. Results: Mean age of 84 postmenopausal women was 51.97±5.70 years. Mean value of right and left eye Schirmer test was 18.57±3.98 mm in group 1, 20.80±2.84 mm in group 2, 21.00±5.05 mm in group 3, and 13.75±3.49 mm in group 4. Mean tear BUT was 12.05±3.45 sec. in group 1, 12.90±2.13 sec. in group 2, 14.00±2.77 sec. in Group 3, 8.10±3.21 sec. in Group 4. Schirmer test results and tear break up time of all groups that receive HRT were statistically higher than the control group. There was no statistical significant difference between the HRT receiving groups. Conclusion: HRT, independent from its content, preserves tear functions in postmenopausal women..©2008, Firat University, Medical Faculty., Amaç: Postmenapozal dönemde kullanılan hormon replasman tedavisinde östrojen, östrojen+progesteron ve östrojen+progesteron+androjen etkili hormon preparatlarının gözyaşı fonksiyonları üzerindeki etkilerini karşılaştırmak. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya katılan, 26'si östrojen (Grup 1), 15'i östrojen+ medroksiprogesteron asetat (Grup 2), 19'u Tibolon (Grup 3) kullanan ve 24'ü ise ilaç kullanmayan (Grup 4=kontrol) toplam 84 menapoz hastasının ayrıntılı oftalmolojik muayeneleri yapılarak Schirmer testi ve gözyaşı kırılma zamanı (GKZ) değerleri kaydedildi; sağ ve sol göz ortalama değerleri çalışmada kullanıldı. Tedavi alan gruplar kendi aralarında ve kontrol grubu ile karşılaştırılarak sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların yaş ortalamaları 51.97±5.70 idi. Schirmer testi, sağ ve sol göz ortalamaları grup 1'de 18.57±3.98 mm, grup 2' de 20.80±2.84 mm, grup 3' de 21.00±5.05 mm, kontrol grubunda (grup 4); 13.75±3.49 mm olarak tespit edildi. Ortalama GKZ, sırasıyla grup 1'de 12.05±3.45 sn, grup 2'de, 12.90±2.13 sn, grup 3' de, 14.00±2.77 sn, kontrol grubunda (grup 4); 8.10±3.21 sn olarak tespit edildi. HRT alan grupların tümünde Schirmer ve GKZ değerleri, kontrol grubuna göre istatistiksel anlamlı yüksekti. Ancak HRT alan gruplar arasında istatistiksel anlamlı fark yoktu. Sonuç: Menapoz sonrası dönemde HRT'si ilaç içeriğinden bağımsız olarak gözyaşı fonksiyonlarının korunmasına etkilidir.©2008, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Purpose: Acne vulgaris is a disease with no known ocular involvement and is most commonly seen in the younger population. The aim of this study was to examine the ocular surfaces of acne vulgaris patients with no ocular signs and symptoms by impression cytology. Methods: The study groups included 74 eyes of 37 acne vulgaris patients and 28 eyes of 14 healthy control subjects from the same age group. Schirmer I test, the tear break-up time test and the conjunctival impression cytology were performed in each patient. Results: We observed no difference between the tear break-up time and the Schirmer's test values between the two groups. However, there was a statistically significant difference between the two groups in terms of impression cytology results (p=0.0001). Conclusion: It was determined that impression cytology properties were altered in patients with acne vulgaris although there was no ocular involvement. Consequently, we suggest that acne vulgaris patients require more detailed ophthalmologic evaluation

Keratokonus etiyolojisi ve progresyonunda gözyaşı ozmolaritesinin etkisi Amaç: Keratokonus hastalarında gözyaşı fonksiyon testleri ve gözyaşı ozmolaritesinin keratokonus etiyolojisi ve progresyonundaki etkisinin araştırılması.Gereç ve Yöntem: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı?nda Eylül 2011- Şubat 2012 tarihleri arasında keratokonus tanısı konulan 28 hastanın 50 gözü ve refraksiyon kusuru dışında herhangi bir göz hastalığı bulunmayan 20 bireyin 40 gözü prospektif olarak incelendi. Her iki gruba rutin oftalmolojik muayeneyi takiben korneanın keratometrik ölçümleri, gözyaşı kırılma zamanı (GKZ), Schirmer testi, TearLab Ozmolarite Sistemi ile gözyaşı ozmolaritesi ölçümleri yapıldı. Sistemik hastalıkları ve ilaç kullanım öyküleri sorgulandı. Her iki grup ve keratokonus hasta grupları (hafif, orta, ileri evre) arasında elde edilen değerler istatistiksel olarak karşılaştırılarak değerlendirildi.Bulgular: Yaş ve cinsiyet açısından iki grup arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık yoktu. Ozmolarite ölçüm ortanca değerleri keratokonus grubunda 300,9 (279,0-350,0) mOsm/L, kontrol grubunda 298 (277,0-321,0) mOsm/L olarak tespit edildi (p=0,108). Schirmer testi ölçüm ortanca değerleri keratokonus grubunda 23,0 (6,0-35,0) mm, kontrol grubunda 25,0 (9,0-35,0) mm (p=0,793) idi. Gözyaşı kırılma zamanı ölçüm ortanca değerleri keratokonus grubunda 11,0 (5,0-18,0) sn, kontrol grubunda 12,5 (6,0-15,0) sn idi (p=0,793). İki grup arasında bu üç parametre için istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu.Keratokonus hasta grupları ortalama korneal keratometri ölçümlerine göre hafif (grup 1), orta (grup 2), ileri (grup 3) evre olarak sınıflandırıldı. Ozmolarite ölçüm ortanca değerleri grup 1, 2 ve 3?de sırasıyla 297,5 (284,0-316,0) mOsm/L, 300,0 (279,0-329,0) mOsm/L, 305,0 (287,0-350,0) mOsm/L idi. Schirmer testi ölçüm ortanca değerleri grup 1, 2 ve 3?de sırasıyla 25,0 (9,0-35,0) mm, 25,0 (6,0-35,0) mm, 19,5 (6,0-35,0) mm idi. Gözyaşı kırılma zamanı ölçüm ortanca değerleri grup 1, 2 ve 3?de sırasıyla 12,0 (6,0-15,0) sn, 13,0 (6,0-18,0) sn, 10,0 (5,0-15,0) sn idi. Kruskal-Wallis testi analizi ile ozmolarite değerleri, keratokonus grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı derecede farklı bulundu (p=0,014). Ayrıca Bonferroni düzeltmeli Mann-Whitney U testi ile yapılan analizde de keratokonus grupları arasında grup 1 ile grup 3 arasında ozmolarite değerleri istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p=0,008). Schirmer testi ve gözyaşı kırılma zamanı ölçüm değerleri istatistiksel olarak anlamlı değildi (Schirmer testi için p=0,308, GKZ testi için p=0,133). Hafif, orta, ileri evre keratokonus grupları ve kontrol grubu gözyaşı ozmolaritesi, gözyaşı kırılma zamanı, Schirmer testi sonuçları karşılaştırıldı. Gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (gözyaşı ozmolarite ölçümü için p=0,080; Schirmer testi için p=0,502; GKZ testi için p=0,200). Sonuç: Bu çalışmada keratokonus hastalarında gözyaşı ozmolarite değerlerosinin keratokonusun ilerleme derecesi ile orantılı olarak arttığı görüldü. Hiperozmolar gözyaşı, keratokonus etiyolojisi ve progresyonunda etkili bir faktör olabilir. The Effect of Tear Osmolarity on the Etiology and Progression of Keratoconus Purpose: To investigate the effects of tear functions tests and tear osmolarity on the etiology and progression of keratoconus in patients with keratoconus. Materials and Methods: Fifty eyes of 28 patients diagnosed with keratoconus at Ondokuz Mayıs University, Ophthalmology Department between September 2011 and February 2012 and forty eyes of 20 individuals without any other eye disease except for refraction error were examined prospectively.Following by routine ophthalmological examination, keratometry measurement, tear film break up time (BUT), Schirmer?s test and tear osmolarity measurement using the TearLab Osmolarity System were performed to the both groups. Systemic diseases and drug therapies were recorded. The results obtained from both groups and keratoconus groups were compared and statistically evaluated. Results: No statistically significant difference was observed between two groups with respect to age and gender. The mean osmolarity values in keratoconus and control group were 300.9 (279.0- 350.0) mOsm/L and 298.0 (277.0-321.0) mOsm/L respectively (p=0.108). The mean Schirmer?s test values were 23.0 (6.0 -35.0) mm and 25.0 (9.0-35.0) mm in keratoconus and control group respectively (p=0.793). The mean tear break up time values were 11.0 (5.0-18.0) in keratoconus group and 12.5 (6.0 -15.0) in control group (p=0.793). No statistically significant difference was observed between these two groups with respect to these three parameters.In accordance with the mean keratometry measurements, keratoconus patient groups were classified as mild (group 1), moderate (group 2) and severe (group 3). The mean osmolariy values were 297.5 (284.0-316.0) mOsm/L, 300.0 (279.0-329.0) mOsm/L and 305.0 (287.0-350.0) mOsm/L in group 1, 2 and 3, respectively. The mean Schirmer?s test values were 25.0 (9.0-35.0) mm, 25.0 (6.0-35.0) mm and 19.5 (6.0-35.0) mm in group 1, 2 and 3 respectively. The mean tear break up time measurement values of group 1, 2 and 3 were 12.0 (6.0-15.0) sec, 13.0 (6.0-18.0) sec and 10.0 (5.0 -15.0) sec respectively. Kruskal-Wallis test analysis revealed statistically significant difference between keratoconus groups with respect to osmolarity values (p=0.014). Schirmer?s test and tear break up time (BUT) measurement values were not statistically significant (Schirmer?s test p=0.308; BUT test, p=0.133). Bonferroni corrected Mann-Whitney U-test revealed statistically significant difference between group 1 and group 3 with respect to osmolarity values (p=0.008).Tear osmolarity, tear film break up time and Schirmer?s test results of mild, moderate and severe keratoconus and control groups were compared. The difference between groups was not statistically significant (tear osmolarity measurement p=0.080; Schirmer?s test p=0.502; BUT test p=0.200).Conclusion: The increase in tear osmolarity values in keratoconus patients correlated with the increase in keratoconus degree. Hyperosmolar tears may be an influential factor in the etiology and progression of keratoconus. 71

Gözyaşı üretiminin yetersizliği ya da buharlaşmanın fazla oluşu nedeniyle ortaya çıkan kuru göz hastalığı, son yıllarda görülme sıklığı ve yaşam kalitesine olan olumsuz etkisi bakımından giderek artan öneme sahip olmaktadır. Kuru gözün tedavisinde hala geleneksel tedavi biçimi olan suni gözyaşı kullanımı yaygın olmakla birlikte tüm dünyada hastalığın inflamatuar bir hadisenin neticesinde ortaya çıktığı kabul görmeye başlamakta ve buna yönelik tedavi modelleri üzerine çalışmalar hız kazanmaktadır.Kuru göz hastalığında, tek başına suni gözyaşı tedavisi ile siklosporin A ve suni gözyaşı kombinasyonu tedavisinin, kuru gözün klinik bulgularına ve goblet hücre yoğunluğuna etkilerinin karşılaştırılmasını amaçlayan bu prospektif, randomize, kontrollü çalışmaya, anestezisiz Schirmer testi değeri 10 mm'nin altında, gözyaşı kırılma zamanı 10 sn'nin altında ölçülen 42 hastanın 42 gözü dahil edilmiştir. Rastgele iki gruba ayrılan hastaların(22 müdahale ve 20 kontrol hastası), tedaviye başlamadan önce Schirmer test skoru, gözyaşı kırılma zamanı, Oxford şemasından yararlanılarak derecelendirilen lissamin yeşiliyle konjonktival boyanma ve floreseinle korneal boyanma ile impresyon sitolojisi yöntemiyle bakılan goblet hücre yoğunluğu değerleri kaydedilmiştir. Kontrol grubu hastalarına 4 ay boyunca 4×1 suni gözyaşı tedavisi, müdahale grubu hastalarına ise 2×1 %0,05'lik siklosporin A ile 4×1 suni gözyaşı kombinasyonu tedavisi başlanmıştır. Dört aylık tedavi sonunda kaydedilen Schirmer test skoru, gözyaşı kırılma zamanı, lissamin yeşiliyle konjonktival boyanma derecesi, floreseinle korneal boyanma derecesi ve impresyon sitolojisi yöntemiyle bakılan goblet hücre yoğunluğu değerleri, tedavi öncesi değerlerle karşılaştırılmıştır.Kombinasyon tedavisi alan grubun Schirmer test skoru, gözyaşı kırılma zamanı, lissamin yeşiliyle konjonktival boyanma derecesi, floreseinle korneal boyanma derecesi ve impresyon sitolojisi yöntemiyle bakılan goblet hücre yoğunluğu değerlerinde başlangıca göre istatistiksel olarak anlamlı iyileşme görülürken, tek başına suni gözyaşı tedavisi alan hasta grubunun da bu değerlerinde iyileşme olduğu ancak bu iyileşmenin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı gözlemlenmiştir.Siklosporin A ve suni gözyaşı kombinasyonu tedavisi goblet hücre yoğunluğunda belirgin artış sağlamakta, kuru göz klinik bulgularını iyileştirerek oküler yüzey sağlığının olumlu yönde etkilemektedir. Dry eye disease which is resulted by aqueous tear deficiency or increased evaporation of tear, has been becoming an area of interest in recent years because of its increasing incidence and negative effects on life quality. Even though the use of artificial tears, which is the traditional treatment of dry eye, is still common; lately this disease is thought to be a result of an inflammatory process and so new treatment modalities are getting developed according to this mechanism.In our study, it was aimed to compare the effects of artificial tears and the combination of artificial tears and cyclosporine A treatment on the clinicial signs and goblet cell density in dry eye disease. Forty-two eyes of 42 dry eye patients having Shirmer test scores below 10mm/5min without anesthesia and tear break-up time below 10 sec. were enrolled in this prospective randomized, controlled study. The patients were randomly divided into two groups (22 patients as study group, 20 patients as control group) and fluorescein tear break up time (BUT), Schirmer test scores, corneal fluorescein staining and conjunctival lissamine green staining according to Oxford scheme and goblet cell density derived by impression cytology were recorded before treatment for each group. The control group had artificial tears 4×1 for 4 months and the study group had 0.05%cyclosporine A treatment 2×1 and artificial tears 4×1 for 4 months. Tear break up time (BUT), Schirmer test scores, corneal fluorescein staining and conjunctival lissamine green staining according to Oxford scheme and goblet cell density derived by impression cytology after treatment of 4 months were compared to the pretreatment values.Break up time, Schirmer scores, corneal fluorescein staining, conjunctival lissamine green staining and goblet cell density statistically significantly improved in the combination group while the test scores in the artifical tears group were also improved but the change was not statistically significant.Combination of artificial tears and cyclosporine A treatment significantly increases goblet cell density and improves ocular surface health by decreasing the signs of dry eye. 59

AMAÇ: LASIK ve LASEK' in korneal duyarlılık, subjektif kuru göz semptomları vegözyası film fonksiyonu üzerine etkilerinin degerlendirilmesi ve kıyaslanması.METOD:Bu prospektif, nonrandomize, kıyaslamalı klinik çalısmada, LASIKuygulanan 9 hastanın 18 gözü ve LASEK uygulanan 10 hastanın 18 gözüçalısmaya alındı. Korneal duyarlılık, gözyası kırılma zamanı ve Schirmer Itesti preoperatif olarak ve postoperatif 1. hafta, 1., 3. ve 6. aylarda incelendi.Subjektif kuru göz semptomları OSDI skoru ile korneal duyarlılık ise Cochet-Bonnet esteziyometresi ile degerlendirildi.BULGULAR: LASIK sonrası korneal duyarlılık ablasyon zonunda cerrahi sonrası ilk 3ay boyunca azaldı ve preoperatif degerlerine ancak 6 ay sonra ulastı. Bununlabirlikte LASEK sonrası korneal duyarlılık ilk ayda iyilesti. Korneal duyarlılıkiyilesmesi, her iki grupta da gözyası kırılma zamanı iyilesmesi ve OkülerSurface Disease Index (OSDI) skoru ile korelasyon gösterirken, Schirmer Itestyalnızca LASIK grubunda korneal duyarlılık iyilesmesi ile korelasyongöstermekteydi.SONUÇ: LASEK uygulanan hastalarda korneal duyarlılık iyilesmesi ve göz yasıfonksiyonlarının düzelmesi LASIK uygulananlara göre daha erken süredeolmaktadır.Anahtar Kelimeler: LASEK, LASIK, korneal duyarlılık, kuru göz, OSDI PURPOSE: To evaulate and compare the effect of LASIK and LASEK on cornealsensitivity, subjective dry eye symptoms and tear film function.DESIGN: Prospective, nonrandomized comparative clinical trial.METHODS: Eighteen eyes of 9 patients who underwent LASIK and eighteen eyes of10 patients who underwent LASEK procedure were included in this study. Cornealsensitivity, tear break-up time (BUT) and Schirmer test I were evaluated before and 1week, 1, 3 and 6 months after the operation. Subjective dry eye symptoms weredetermined according to the OSDI © score. The corneal sensitivity was assessed usingCochet-Bonnet esthesiometer.RESULTS: Corneal sensitivity after LASIK was significantly reduced at the ablatedzone during the first 3 months after surgery and after 6 months it has returned to itspreoperative values. However, corneal sensitivity recovered at the first month afterLASEK. The recovery of corneal sensation correlated strongly with the recovery of tearfilm break-up time and Ocular Surface Disease Index score in both groups, whereas theSchirmer I test values correlated with corneal sensation recovery only in LASIK group.CONCLUSON: LASEK treated eyes had better rehabilitation of corneal sesitivity andtear function than LASIK treated eyes.Keywords: LASEK, LASIK, corneal sesitivity, dry eye, OSDI 96

Amaç: LASEK’in gözyaşı fonksiyonlarında neden olduğu değişikliklerin gözyaşı sekresyonu ve stabilitesi ölçümleri ile değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Düşük ve orta dereceli miyopinin düzeltilmesi amacıyla LASEK uygulanan 20 hastanın 36 gözünde Schirmer 1 testi, bazal gözyaşı sekresyonu ve gözyaşı kırılma zamanı ölçümleri preoperarif, postoperatif 1. hafta, 1. ay, 3. ay ve 6. ayda gerçekleştirilerek sonuçları değerlendirildi. Bulgular: Schirmer test değerinde postoperatif tüm ölçümlerde preoperatif 25 9.3 mm olan ortalama değere göre anlamlı bir değişiklik gözlenmedi (p0.05). Bazal gözyaşı sekresyonu ve gözyaşı kırılma zamanında postoperatif 1. haftada (p0.01) ve 1. ayda (p0.05) istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşüş izlenirken 3. ayda preoperatif değerlere ulaşarak 6. ayda stabil seyrettiği saptandı. Sonuç: LASEK sonrası gözyaşı fonksiyonlarında geçici ve kısa süreli bozulma meydana gelmektedir. LASIK ve PRK ile daha önce yapılan çalışmalar ile karşılaştırıldığında gözyaşı fonksiyonlarının belirgin olarak hızlı düzelmesi LASEK’i refraktif cerrahide avantajlı konuma getirebilir Aim: To evaluate the effects of LASEK on tear functions with the measurements of tear secretion and tear stability Material and Methods: Schirmer 1, basal tear secretion and tear break-up time tests were performed preoperatively, postoperative 1st week, 1st month, 3rd month and 6th month in 36 eyes of 20 patients who had LASEK surgery for the correction of low to moderate myopia and the results were evaluated. Results: No significiant change was observed in Schirmer test value postoperatively from the preoperative mean value of 25 ± 9.3 mm (p>0.05). There were statistically significant decreases in basal tear secretion and tear break-up time at postoperative 1st week (p

Bu çalışmada psöriazis ve akne vulgaris olgularında oküler yüzey değişiklikleri ve gözyaşı fonksiyonu impresyon sitolojisi, gözyaşı kırılma zamanı (GKZ), Bazal Schirmer testi (BST) ve mukus fern testi (MFT) ile değerlendirildi.Psöriazisli 32 (64 göz) olgu, akne vulgarisli 31 (62 göz) olgu ve 35 kontrol (70 göz) olgu olmak üzere çalışmaya toplam 98 (196 göz) olgu alındı. Tüm olgulara GKZ, BST ve MFT uygulandı. Temporal interpalpebral, üst ve alt nazal konjoktivadan olmak üzere 3 ayrı bölgeden impresyon sitolojisi örnekleri alınıp değerlendirildi.Gözyaşı kırılma zamanı psoriazis ve akne vulgarisli olgularda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde düşük bulundu (p0.05). Her iki grubun MFT paterni kontrol grubuna göre anlamlı şekilde yüksekti (p0.05). Kontrol grubunda MFT sonuçları normal olmasına karşın impresyon sitolojisi sonuçlarında goblet hücre yoğunluğu düşük olarak saptandı.Sonuç olarak psoriazis ve akne vulgaris olgularının gözyaşı fonksiyon testleri, mukus fern testi ve impresyon sitolojisi sonuçları gözyaşı tabasının etkilendiğini göstermektedir. Fakat bu sonuçlar yanında kontrol grubunda mukus fern testi sonuçlarının normal olmasına karşın impresyon sitolojisi sonuçlarına göre goblet hücre sayısında azalma saptanmasının çalışmada kullanılan selüloz filtre kağıdının por çapı ile ilişkili olabileceğini ve bu tip çalışmalarda daha küçük por çapına sahip filtre kağıdı ile yapılmasının daha uygun olduğu düşünüldü.Anahtar kelimeler: Psoriazis, akne vulgaris, oküler yüzey değişiklikleri, impresyon sitolojisi, gözyaşı fonksiyon testleri, mukus fern testi. In this study ocular surface changes and functions are evaluated by using impression cytology, tear break-up time (BUT), Basal Schirmer test (BST) and mucous ferning test (MFT).32 patient (64 eyes) with psoriasis, 31 patients (62 eyes) with acne vulgaris and 35 control patients (70 eyes) were included in this study, a total of 98 patients (196 eyes). BUT, BST and MFT is applied to each group. Impression cytology samples derived from 3 different place, temporal interpalpebral, upper and lower conjunctivas are evaluated.Tear break-up time is statistically shorter in acne vulgaris and psoriasis group comparing with the control group (p0.05). MFT patterns of each group is statistically higher comparing with the control group (p0.05). Although MFT results are normal in the control group, goblet cell density is found to be lower in impression cytology results.Consequently, results of the tear function test, impression cytology and mucous ferning test showed that tear layer is affected in patient with psoriasis and acne vulgaris. Although mucous ferning test results are normal in the control group, decrease in goblet cell count can be due to pore size of the cellulose filter paper.Keywords: Psoriasis, acne vulgaris, ocular surface changes, impression cytology, tear function tests, mucous ferning test. 32

ÖZET. Amaç: Sistemik izotretinoinin uzun dönem kullanımının gözyaşı fonksiyon testlerine etkilerini araştırmak Gereç ve Yöntem: Akne vulgaris tanısıyla sistemik izotretinoin başlanan 46 olgu çalışmaya dahil edildi. Kontrol grubu oküler yüzeyi ve gözyaşı fonksiyonlarını etkileyen sistemik ve oküler bir hastalığı olmayan 15-35 yaşları arasındaki 31 kişiden oluşturuldu. Olgular başlangıçta, tedavinin 1., 6. aylarında ve tedavi bitiminden 1 ay sonra Schirmer I testi, gözyaşı kırılma zamanı, fundus muayenesi, korneanın flöresein ile boyanması, renkli görmeleri ve görme keskinlikleri yönünden prospektif olarak değerlendirildi. Sübjektif şikayetlerinin varlığı ile karanlık adaptasyon bozukluğu ve gece görmelerinde bozulma olup olmadığı sorgulandı. Schirmer I testinin 10 milimetre' nin, gözyaşı kırılma zamanının 10 saniye'nin altındaki değerleri anormal kabul edildi. İstatistik için Wilcoxon Signed Ranks, Ki-kare ve McNemar testleri kullanıldı. p0.05). Başlangıçta Schirmer I testi ortalaması 18.28±5.98 mm, gözyaşı kırılma zamanı ortalaması 16.00±4.43 sn, anormal Schirmer I testi sonucu %4.30, anormal gözyaşı kırılma zamanı sonucu %6.50, sübjektif yakınma oranı %15.20 iken; tedavinin 1. ayında Schirmer I testi ortalaması 14.28±5.49 mm (p0.05) olarak bulundu. Tedavinin 1. ayında anormal Schirmer I testi sonucu %19.56 (p0.05), tedavinin 1. ayında anormal gözyaşı kırılma zamanı sonucu %32.60 (p0.05), tedavinin 1. ayında sübjektif yakınma oranı %37.00 (p0.05) olarak bulunmuştur. Sonuç: Sistemik izotretinoin tedavisi süresince gözyaşı fonksiyon testlerinde anlamlı değişiklikler ve göz kuruluğu semptom ve bulgularında artış ortaya çıktı. Bu bulguların tümü tedavinin kesilmesinden bir ay sonra kayboldu. Bu olgularda yapay gözyaşı preparation kullanılması uygundur. Anahtar kelimeler: İzotretinoin, Akne vulgaris, Gözyaşı fonksiyon testleri, Kuru göz uı ABSTRACT Purpose: To investigate the effects of chronic use of isotretinoin on the tear functions. Material and metod: Forty six patient with acne vulgaris treated by systemic isotretinoin were included in our study. The control group is composed of 31 subjects who between 15-35 years old without any systemic and ocular diseases affecting ocular surface and tear film functions. The patients were examined prospectively for Schirmer's I test, tear break-up time, fundus examination, corneal flouresceine staining, color vision and visual acuity at the beginning, 1st and 6th months of treatment and one month after cessation of the treatment. The patients were asked about any subjective complaint, dark adaptation and dark vision alterations. If Schirmer's I test is 0.05). At the 1st month of treatment, abnormal Schirmer's I test rate is %19.56 (p0.05). At the 1st month abnormal break-up time rate was %32.60 (p0.05). At the 1st month of the treatment, subjective complaint rate was %37.00 (p0.05). Conclusion: During systemic isotretinoin treatment, although tear function tests were significantly impaired, dry eye sign and symptoms were disappeared at the first month after cessation of treatment. The patients having dry eyes are suitable for artificial tear supplementation. Key words: Isotretinoin, Acne vulgaris, Tear function tests, Dry eyes iv 37

Amaç: Psödoeksfoliyasyon sendrom (PS)'lu olguların göz yaşı fonksiyonlarını değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: PS'lu 33 olgunun 55 gözü ve 31 kontrol olgusunun normal 62 gözü çalışma kapsamına alındı. Göz yaşı fonksiyonları break-up time (BUT) ve bazal Schirmer testi (BST) ile değerlendirildi. Bulgular: PS ve kontrol grubunun ortalama BUT değerleri sırasıyla 6.18±3.87 sn ve, 12.02±2.98 sn, ortalama BST değerleri 12.91±5.86 mm ve 16.47±6.36 mm olarak tespit edildi ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p, Purpose: To evaluate tear film function of the patients who have pseudoexfoliation (PEX) syndrome. Material and Method: 55 eyes of 33 patients with PEX syndrome, and 62 eyes of 31 patients as controls were taken for this study. Their tear film functions were evaluated by break-up time (BUT) and baseline Schirmer tests (BST). Results: The mean BUT of the patient group was 6.18±3.87 sec and the control group's was 12.02±2.98 sec. The mean BST score of PEX group was 12.91±5.86 mm and the control group's was 16.47±6.36 mm. There were statistically significant differences between groups for BUT and BST. Conclusion: BST and BUT values of the patients with PEX syndrome were lower. PEX syndrome was found to be associated with impaired tear film functions.

6= ÖZET Rozasea, sıklıkla yüze yerleşen, flushing atakları, eritemli zeminde telenjiyektaziler, papüller ve papülopüstüllerle karakterize bir deri hastalığıdır. Rozaseada saptanan oküler yakınma ve bulguların insidansı değişik serilerde farklı oranlarda verilmiştir. Oküler rozasea yaygın bir hastalık olmasına karşın belirti ve bulguların özgün olmayışı nedeniyle gözden kaçabilmektedir. Hafif şiddette blefaritten, keratit ve korneal perforasyona kadar ilerleyebilen klinik bulgularla karakterize olup, sıklıkla kuru göz tablosuda eşlik etmektedir. Bu çalışmada 41 rozasealı olguda oküler yakınma ve bulgular değerlendirildi. Gözyaşı kırılma zamanı ölçüldü, Schirmer testi ve gözyaşı kristal izasyon analizi yapıldı ve epile edilen kirpiklerde Demodex folliculorum arandı. Sonuçlar 30 kontrol olgusuyla karşılaştırıldı. Olguların tümünde rozasea ile ilgili olabilecek en az bir oküler yakınma veya bulgu olduğu gözlendi. Ortalama GKZ hastalarda 8.40 saniye kontrollerde ise 11.76 saniye olarak saptandı. Fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Schirmer testi rozasealı olgularda ortalama 10.02 mm, kontrollerde ise ortalama 12,41 mm olarak bulundu ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı idi. Gözyaşı kristal izasyon testinde olgularda %39.2 oranında en çok Tip 2, kontrollerde %43.3 oranında en fazla Tip 1 ile uyumlu sonuçlar elde edildi. Fakat sonuçlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Demodex folliculorum, olgularda %51.2 kontrollerde ise %23.3 oranında pozitif bulundu. Aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Çalışmada elde edilen bulgular rozasealı hastalarda göz tutulumuna yüksek oranda rastlandığını göstermektedir. Bu hastalarda yüksek oranda Demodex folliculorum saptanması nedeniyle, bu parazitin oküler tutulumun patogenezinde rolü olabileceğini düşündük. 37 7. SUMMARY OCULAR FINDINGS OF ROSACEA AND IT'S RELATIONSHIP WITH DEMODEX FOLLICULORUM Rosacea is a dermatose occuring in the central region of the face characterized by episodic flushing, erythema, telengiectasia, papules and papulopustules. The incidence of ocular signs and symptoms in rosacea were detected to be variable in different series. Although ocular rosacea is a very common disease, it is dismissed because of nonspesific signs and symptoms. İt is characterized with a spectrum from mild blepharitis, keratitis to corneal perforation and frequently symptoms of dry eye may accompany. In this study, ocular signs and symptoms in 41 cases with rosacea were evaluated. Tear break-up time were measured, Schirmer test and tear crystal ization analysis were performed, and the epilated eyelids were examined for the detection of Demodex folliculorum. The results were compared with those of 30 healthy controls. All cases showed signs and symptoms of ocular disease. The mean tear break-up time of the cases and controls were 8.40 and 11.76 seconds, respectively. This difference between those values was found to be statistically significant. While the Schirmer test showed an average of 10.02 mm of wetting in cases with rosacea, the controls had an average of 12.41 mm of wetting and the difference was also statistically significant. The results of crystalization test, revealed that 39.2% of the cases had type 2, and 43.3% of the control group had type 1 tear crystallization pattern, the difference was statistically nonsignificant. Demodex folliculorum was detected in 51.2% of the cases in rosacea group and in 23.3% of the control group. This difference was found to be statistically significant. Results of the present study showed that ocular involvement in rosacea is high. Because Demodex folliculorum is isolated in a high percentage of these cases, we thought that this parasite might play a role in the pathogenesis of ocular involvement. 546

Purpose: To evaluate the dry eye in patients with Corona virus 19 disease (COVID-19).Materials and methods: In this prospective study 54 eyes of 27 patients who had COVID-19 within last 6months and 60 eyes of 30 age and sex matched healthy controls were included. After the eye examination the tear film break-up time (BUT) and Schirmer 1 test (without anesthesia) was performed in all subjects.Results: The mean age was 30.1±7.7 in study group and 29.6±6.2 in controls. The mean time after recoveryof COVID-19 was 11,6±7,2 weeks (min 2-max 24). The mean BUT value was 11.46±3.96 seconds in the studygrup and 11.70±3.52 seconds in controls and the difference between two groups was not statically significant (p>0.05). The mean Schirmer 1 test value was 18.75±7.82 mm in the study group and 17.31±6.23 mm in controls and the difference between two groups was not statically significant (p>0.05). There was no ocular findings other than epiphora and hyperaemia (11%) and periocular pain (7%) in COVID-19 group.Conclusions: There was no difference in dry eye tests between COVID-19 patients and healthy subjects.COVID-19 may not cause dry eye in patients., Amaç: Koronavirüs 19 (COVID-19) geçiren hastalarda kuru göz varlığının araştırılması.Gereç ve yöntem: Çalışma prospektif olarak planlandı. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesine rutin göz muayenesi için başvuran ve son 6 ay içerisinde COVID-19 geçirmiş 27 hastanın 54 gözü ile yaş ve cinsiyet bakımından uyumlu 30 sağlıklı bireyin 60 gözü çalışmaya dâhil edildi. Tüm olgulara gözyaşı kırılma zamanı (BUT) ve Schirmer 1 (anestezisiz) testi uyguladı.Bulgular: Ortalama yaş hasta grubunda 30,1±7,7, kontrol grubunda 29,6±6,2 idi. COVID-19 geçirilmesiüzerinden geçen zaman ortalama 11,6±7,2 hafta (min 2-maks 24) idi. BUT değeri hasta grubunda ortalama11,46±3,96, kontrol grubunda ise 11,70±3,52 saniye idi ve iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). Schirmer testi hasta grubunda ortalama 18,75±7,82, kontrol grubunda ise 17,31±6,23 mm idi ve iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). Covid grubunda rastlanan oküler bulgular gözde sulanma ve kızarıklık (%11) ve peribulber ağrı (%7) idi.Sonuç: COVID-19 geçirmiş bireylerin gözyaşı testlerinin normal bireylerden farklı olmadığı görüldü. COVID-19’un kuru göze neden olmadığı sonucuna varıldı.

7. ÖZET Rozase sıklikla yüze yerleşen, flushing atakları, eritemli zeminde telenjiektaziler, papüller ve papülopüstüllerle karakterize bir deri hastalığıdır. Hastalığa oküler yakınma ve bulgular da eşlik edebilmektedir. Bu çalışmada 50 rozaseli hastada demografik ve klinik özellikler ve hastalığın şiddetini etkileyen faktörler araştırıldı. Ek olarak bu hastaların 32'sinde oküler yakınma ve bulgular değerlendirildi, gözyaşı kırılma zamanı ölçüldü, Schirmer testi uygulandı ve rose bengal boyaması yapıldı. Sonuçlar 15 kontrol olgusuyla karşılaştınldj. Rozasenin kadınlarda daha sık görülen ve her iki cinste de benzer şiddette seyreden bir dermatoz olduğu gözlendi. Hastalığın genellikle simetrik yerleştiği ve en sık tutulum yerinin yanaklar olduğu saptandı. Hastaların %50'den fazlası güneş, stres ve yüze sabun kullanımıyla yakınmalarında artma tanımladılar. Hastaların tümünde rozase ile ilgili olabilecek en az bir oküler yakınma veya bulgu olduğu gözlendi. En sık. görülen oküler yakınmalar kaşıntı, yanma, fatofobi, en sık oküler bulgular ise blefarit, meibomit ve telenjiektazi olarak saptandı. Hastalığın evresiyle oküler bulgu sayıları arasında pozitif korelasyon olduğu gözlendi. Ancak hastalığın evresi, papül ve püstül sayıları ile gözyaşı fonksiyon testleri arasında korelasyon saptanmadı. Flushing olup olmamasıyla oküler yakınma ve bulgu sayılan ve göz yaşı fonksiyon testleri arasında da ilişki saptanmadı. Ortalama gözyaşı kırılma zamanı hastalarda 10,00 saniye, kontrollerde ise 13,27 saniye olarak saptandı. Fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Hastalarda ortalama 11,56 mm, kontrollerde ise 14,27 mm olarak saptanan Schirmer testi sonuçları hasta grubunda kontrol grubundan anlamlı derecede daha düşük bulundu. Rose bengal boyanma skorları hasta grubunda kontrollerden anlamlı derecede daha yüksekti. Sonuç olarak, güneş, stres, sabun kullanımı gibi hastalar tarafından hastalık şiddetini arttırdıkları bildirilen unsurların olabildiğince ortadan kaldırılması, hastalığın kontrol altına alınması için gerekli önlemlerden biri olmalıdır. Rozasede tüm hastalarda değişen şiddetlerde olmakla birlikte oküler tutulumunun hastalığa eşlik etmesi nedeniyle, ciddi oküler komplikasyonların önlenmesi için hastaların oftalmolojik açıdan da izlemi önemlidir. 56 8. ROSACEA: FACTORS AFFECTING THE COURSE AND OCULAR INVOLVEMENT Rosacea is a dermatose occuring in the central region of the face characterized by episodic flushing, erythema, telengiectasia, papules and papulopustules. The incidence of ocular signs and symptoms in rosacea were detected to be variable in different series. In this study demographic, clinical features and provoking factors in 50 patients with rosacea were investigated. In addition the ocular signs and symptoms were evaluated in 32 of them. The rosacea patients underwent testing of tear break-up time, Schirmer testing and rose Bengal staining and the results were compared with that of 15 controls. Rosacea was detected to be more common in women, and the severity of the disease were not significantly different regarding gender. The lesions were found to be symmetrically distrubuted, the cheek being the most affected region. More than 50% of the patients reported an increase in symptoms with sun exposure, stress and soaps. All patients showed signs and symptoms of ocular disease. The most frequent ocular symptoms were itching, burning and photosensitivity, and the most frequent ocular signs were blepharitis, meibomitis, and telengiectasia. The stage of cutaneous rosacea showed a positive correlation with the number of ocular signs. The difference between flushing and the number of ocular signs and symptoms were not statistically significant. The mean tear break-up time of the patients and the controls were 10,00 and 13,27 seconds respectively. This difference was found to be statistically significant The Schirmer test showed an average of 11,56mm of wetting with rosacea, while the controls had an average of 14,27mm of wetting and the difference was statistically significant Rose Bengal staining scores were higher in rosacea patients than controls. In conclusion, all sources of local irritation such as sun exposure, stress and soaps should be avoided in rosacea. Thus, protection against sunlight and avoidance of stress requires special emphasis. The ocular involvement should be always kept in mind for early diagnosis with basic tests and appropriate treatment will prevent the development of severe ocular complications. 57 67

ÖZET Bu çalışmada uzun süreli topikal antiglokomatöz ilaç kullanan hastalarda gözyaşı fonksiyon testlerinin özellikleri ve impresyon sitolojisi tekniği ile konjonktiva sitolojisi incelenmiştir. En az 1 yıl timolol ve/veya pilokarpin kullanan toplam 32 hastanın 54 gözü gruplara ayrılarak Schirmer, gözyaşı kırılma zamanı (GKZ) testi ve konjonktiva sitolojik baskısı uygulandı. Sitolojik örneklerde goblet hücre sayımı yapıldı ve epitel hücre morfolojisi derecelendirildi. Elde edilen veriler kontrol grubu ile karşılaştırıldığında uzun süre pilokarpin kullanımının gözyaşı fonksiyon testleri üzerine, goblet hücre yoğunluğuna ve epitel morfolojisine herhangi bir etkisi saptanmazken, timolol ve kombine ilaç kullanımının gözyaşı fonksiyon testlerinde ve goblet hücre yoğunluğunda önemli derecede azalmaya ve skuamöz metaplaziye neden olduğu görüldü. SUMMARY In this study the effects of long-term topically antiglaucoma medications on the lacrymal function tests and cytology of conjunctiva were evaluated. The technique of conjunctival impression cytology was used to evaluate the conjunctival changes. Total 54 eyes of the 32 patients were divided to three groups and Schirmer's test and tear film break up time (BUT) were performed. While no statistically significant difference was found between the Schimer's, BUT tests results and the goblet cell density of the pilocarpine group and the control group, these parameters was significantly less in the timolol and combine treatment groups with the significantly degrees of conjunctival metaplasia than control group's. 47 ÖZET Bu çalışmada uzun süreli topikal antiglokomatöz ilaç kullanan hastalarda gözyaşı fonksiyon testlerinin özellikleri ve impresyon sitolojisi tekniği ile konjonktiva sitolojisi incelenmiştir. En az 1 yıl timolol ve/veya pilokarpin kullanan toplam 32 hastanın 54 gözü gruplara ayrılarak Schirmer, gözyaşı kırılma zamanı (GKZ) testi ve konjonktiva sitolojik baskısı uygulandı. Sitolojik örneklerde goblet hücre sayımı yapıldı ve epitel hücre morfolojisi derecelendirildi. Elde edilen veriler kontrol grubu ile karşılaştırıldığında uzun süre pilokarpin kullanımının gözyaşı fonksiyon testleri üzerine, goblet hücre yoğunluğuna ve epitel morfolojisine herhangi bir etkisi saptanmazken, timolol ve kombine ilaç kullanımının gözyaşı fonksiyon testlerinde ve goblet hücre yoğunluğunda önemli derecede azalmaya ve skuamöz metaplaziye neden olduğu görüldü. SUMMARY In this study the effects of long-term topically antiglaucoma medications on the lacrymal function tests and cytology of conjunctiva were evaluated. The technique of conjunctival impression cytology was used to evaluate the conjunctival changes. Total 54 eyes of the 32 patients were divided to three groups and Schirmer's test and tear film break up time (BUT) were performed. While no statistically significant difference was found between the Schimer's, BUT tests results and the goblet cell density of the pilocarpine group and the control group, these parameters was significantly less in the timolol and combine treatment groups with the significantly degrees of conjunctival metaplasia than control group's. 47 63