Search

In diesem Beitrag werden vier Inschriften vorgestellt: eine Votivinschrift und drei Grabinschriften. Die Votivinschrift (Nr. 1) und zwei der Grabinschriften (Nr. 2 und 3) sind zweifellos christlich, für die dritte (Nr. 4) ist dies immerhin zu diskutieren. Die Inschriften wurden in den Jahren 1988, 1989 und 1990 von Eckart Olshausen und Gerhard Kahl aufgenommen. Drei von ihnen stammen mit Sicherheit aus dem Territorium von Neoklaudiopolis/Andrapa. Sehr wahrscheinlich gilt dies auch für die vierte (Nr. 2), die unweit von Kavak gefunden wurde.Damit sind unserer Einschätzung nach insgesamt 14 Inschriften aus Neoklaudiopolis/Andrapa bekannt, die mit Sicherheit aus christlichem Kontext stammen. Für weitere 27 Inschriften gilt dies mit mehr oder minder großer Wahrscheinlichkeit. Sollten acht sicher und zwei möglicherweise christliche Inschriften ebenfalls aus dem Gebiet von Neoklaudiopolis stammen, was sehr wahrscheinlich ist, handelt es sich insgesamt um 22 sicher und 29 möglicherweise christliche Inschriften.Alle diese Inschriften sind in einem Anhang zusammengestellt. Zu jeder Inschrift notieren wir die Elemente in Text und Dekor, die die Inschrift als christlich erweisen, bzw. die Indizien, die Anlaß geben, einen christlichen Kontext der Inschrift in Erwägung zu ziehen. Im Fall der Inschriften, die nicht sicher christlich sind, schließt sich eine kurze Diskussion dieser Indizien an.

Posljednje desetljeće u studiju književnosti obilježeno je takozvanim postkritičkim obratom. Člankom se daje pregled najvažnijih postkritičkih tendencija, analitičkih pristupa, metodoloških alata, ideja za reformu discipline i stavova o namjenama književnosti. Kritički usmjeren na prevlast hermeneutike sumnje, rad znanstvenika sklonih postkritičkim analizama književnih tekstova ubrzo je i sâm postao predmetom kritičkog propitivanja. Kritičari, mahom lijeve orijentacije, postkritičarima uglavnom zamjeraju manjak znanstvene objektivnosti, sužavanje disciplinarnih granica, napuštanje provjerenih interpretativnih metoda i teorijskih uvida, ali i kooptiranje s neoliberalnim silama na sveučilištu i u društvu koje umanjuju važnost studija književnosti i humanistike uopće. Koplja se uglavnom lome oko političke djelotvornosti discipline i njezine korisnosti za zajednicu. Postavlja se pitanje u kojoj mjeri studije Rite Felski, Stephena Besta, Sharon Marcus, Heather Love i drugih čuvaju društveni utjecaj znanosti o književnosti i humanističkih vrijednosti, a u kojoj ga mjeri oslabljuju te podvode li književnokritičku profesiju pod ekonomsku logiku kapitala afirmirajući istodobno etos postpolitičke nekritičnosti. Ovdje se ti polemički tonovi nastoje predstaviti što je moguće iscrpnije kako bi se dao uvid u složenost problema te kako bi se u konačnici ponudio alternativni pogled na mogući ishod novih ratova za metodu.

U kontekstu ostvarivanja ljudskih prava i izjednačavanja mogućnosti za osobe s invaliditetom i djece s teškoćama u razvoju, prije svega s oštećenjem sluha, ovaj rad problematizira suvremene spoznaje o teoriji i znanstvenim istraživanjima te zakonodavne okvire i prakse pružanja usluge (stručnih) komunikacijskih posrednika za gluhe, nagluhe i gluhoslijepe osobe u Republici Hrvatskoj. Daje pregled znanstveno utemeljenih spoznaja o znakovnome jeziku i kulturi gluhih, a značajnih za razumijevanje socijalnih pitanja te djelotvornije provođenje politika i odgovarajućih intervencija. Rad pridonosi području društvenih i njima srodnih znanosti, kao i svim relevantnim i zainteresiranim stručnjacima u neposrednu radu s populacijom osoba s oštećenjem sluha.

U radu se tematiziraju termini imenska formula i antroponimijska formula. Pokazuje se da nije riječ o sinonimnim terminima, nego o terminima u hiperonimsko-hiponimskome odnosu. Predlažu se definicije obaju termina s jasno izraženom različitošću pojmova na koje se odnose, čime se nastoji pridonijeti usustavljenosti hrvatske onomastičke terminologije. Ističe se i potreba njezina promatranja u suodnosu s onomastičkom terminologijom ostalih slavenskih jezika.

Istraživanje predstavljeno u ovom radu ispituje učinkovitost metoda poučavanja intonaciji stranoga jezika koje podrazumijevaju ostvarivanje izričaja s određenim intonacijskim obrascem koji se čita, koji se čita uz predočen shematski prikaz intonacijskoga ostvarenja, čije se ostvarenje sugerira stavljajući izričaj u okolnosti u kojima se intonacijsko ostvarenje inače pojavljuje, odnosno koji se reproducira nakon što je preslušan. Neka od iskustava s poučavanjem prozodiji stranoga jezika u nastavi obvezuju da se ispita djelotvornost vježbi koje podrazumijevaju navedene postupke. Rezultati istraživanja pokazuju da ispitanici najuspješnije oponašaju intonacijski obrazac izvornoga kratkog izričaja ponavljajući ga nakon preslušavanja, znatno manje uspješno ostvarujući intonacijsko ostvarenje izričaja koje su sami osmislili za opisane okolnosti u kojima se izričaj treba pojaviti i relativno neuspješno čitajući rečenice s prikazom zadanoga intonacijskog ostvarenja.

Bu araştırmanın amacı, pandemi döneminde EBA aracılığıyla gerçekleştirilen İngilizce öğretimine ilişkin öğretmenlerin, öğrencilerin ve velilerin görüşlerinin incelenmesidir. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden fenomenoloji (olgubilim) kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Erzurum ilinde bulunan ortaokullarda görev yapan 10 İngilizce öğretmeni, 10 ortaokul öğrencisi ve 10 ortaokul öğrenci velisi oluşturmaktadır. Araştırmada katılımcılara yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. Araştırma sonucunda öğrencilerin derslere katılımının yetersiz olduğu ve akademik başarılarının düştüğü, öğrencilerin İngilizce dil becerilerinden dinleme ve okuma becerilerinin geliştiği; yazma ve konuşma becerilerinin ise gelişmediği görülmüştür. Öte yandan öğrencilerin derse tutumlarına ve ders sürelerine ilişkin eğitim paydaşları arasında bir fikir birliğine varılamamıştır. Uzaktan eğitimde internet sorunları, teknolojik yetersizlikler ve öğrencilerin motivasyonlarının düşük olması sorunları tespit edilmiştir. Ayrıca bu süreçte veli-öğrenci ve öğretmen iletişiminin sağlandığı ve uzaktan eğitimin tüm olumsuzluklara rağmen faydalı bulunduğu görülmüştür.

This paper focuses on fragments of a 3rd volume book entitled Robstvo u slobodi ili ogledalo pravde u Bosni (Slavery in Freedom or Mirror of Justice in Bosnia, 1910) by Gavro Vučković Krajišnik, a writer and a cultural actor who lived in Bosnia and Herzegovina, whose active years encompassed the middle of the 19th century. This research task consists of an analysis and critical evaluation of the aesthetic and stylistic range of the aforementioned texts within the context of Vučković’s oeuvre. Results reveal that the text in question corresponds at the designated levels with the 2nd volume of the same book, published in 1872, which precedes it in terms of chronology and in which the author reaches an artistic and aesthetic pinnacle.

Copyright of Synthesis Philosophica is the property of Croatian Philosophical Society and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Changes in the mode of production due to globalization, neo-liberal policies, and technological developments have created major economic-political transformations in societies. Within this framework, when social problems in working life, such as flexibility, social insecurity, poor working conditions, and lack of occupational health and safety, are considered based on sectors, the construction sector comes to the forefront. The construction sector also has an essential role in affecting production areas in the economy, economic and social development, and creating employment for a significant part of the population. However, due to non-compliance with labor relations, occupational health, and safety measures, the construction sector is a business line where work accidents and occupational diseases are experienced intensely, temporary, uninsured, informal, short-term jobs, insecurity, and irregularity. In addition to the unemployment and poverty dimensions of the construction sector, every year, thousands of workers in Turkey become incapable of work due to occupational diseases, die, get injured, or get sick due to work accidents. This study conducted qualitative research for workers and employers regarding job security/insecurity, unregistered employment, and occupational health in the construction sector in Manisa province. Semi-structured interviews were conducted with fifteen Syrian and Afghan workers residing in Manisa and working in the construction industry. As a result of the research regarding migrant labor in the construction sector, informal economy, low wages, long working hours, zero-hours contracts, work accidents, occupational diseases, occupational health and safety inadequacies, and precarious working conditions such as stratified labor markets have been identified

Aktualna situacija rata u Ukrajini poticaj je za promišljanje o smislu i besmislu rata. Utemeljujući svoje promišljanje na starozavjetnoj tradiciji, pretežito onoj proročkoj, autor donosi biblijsko-teološki uvid u koncept rata i mira. Čitajući proročke tekstove lako je prepoznati one koji u kontekstu rata spominju eshatološko vrijeme mirotvornog društva u kojem će zemlja biti ispunjena mirom. Proročka tradicija proteže se i na apokaliptična viđenja u kojima se govori o konačnoj bitki u kojoj će biti uništeni svi neprijatelji. Biblijski tekstovi koji o tome govore ponekad su kontradiktorni i postavlja se pitanje žele li proroci uistinu biti graditelji budućeg očekivanog mira. Ako mir i prestanak rata iz proročke perspektive predstavljaju samo jednu utopijsku i/ili eshatološku stvarnost, kako je moguće, i je li uopće moguće, te tekstove protumačiti u duhu neprestanih ratova, ali i aktualne situacije rata u Ukrajini? Na primjeru triju tekstova: Iz 2,2-5; Mih 4,1-5 i Jl 4,9-10 autor u konačnici pokušava otkriti simbolizira li prestanak rata i nastanak mira eshatološku i/ili svevremensku stvarnost ili nešto tomu suprotno.

It is quite likely that all five inscriptions from Neoklaudiopolis/Vezirköprü presented in this paper are acclamations. They originate from Christian context. The objects on which they are placed – apart from one capital – cannot be identified with absolute certainty. In one case, it is probably a sarcophagus, in another a part of a pilaster, in the other two cases plinths – or, although less likely, weights of wine or oil presses. Four of the objects are decorated with crosses, whereby in two cases the cross is interpreted as The Tree of Life. The motif ›The Cross as Tree of Life‹ is quite common in Neoklaudiopolis. It is depicted in several designs, especially on sarcophagi and on architectural elements such as capitals and on a slab that may be regarded as an altar screen. This is documented by photographs. The sarcophagi that are known from the territory of Neoklaudiopolis and that can be identified as Christian are compiled in an appendix. They are all decorated with crosses in different design varieties. In one extraordinary case, the head of a bovine is depicted between two crosses. In a second appendix, stones decorated with crosses originating from the territory of Neoklaudiopolis are presented. It is certain that two of them are press weights, another two are very likely to be press weights, and with others it is at least arguable. The recording of the inscriptions, sarcophagi and press weights was done by Eckart Olshausen and Gerhard Kahl between 1988 and 1990.

Posljednja dva poglavlja Knjige Otkrivenja donose nam čuveni prikaz novog grada Jeruzalema. Dok se s jedne strane divimo ljepoti toga prikaza, istodobno smo uistinu i zbunjeni te se pitamo koji bi bio smisao takvog prikaza (usp. Otk 21–22). Naravno, uzimajući u obzir književnu vrstu Knjige Otkrivenja te njezin simboličan govor dolazimo na neki način do mogućeg odgovora o smislu i značenju prikaza novog Jeruzalema u Knjizi Otkrivenja. Međutim, opis novog grada Jeruzalema ipak nas dovodi i pred temeljno pitanje o tome je li prikaz novog grada Jeruzalema u Knjizi Otkrivenja utopija ili realnost? Stoga autor u ovom radu, uzevši u obzir novija istraživanja ove apokaliptičke knjige, nastoji na sveobuhvatan način pristupiti iznalaženju odgovora na pitanje o realitetu prikaza novog grada Jeruzalema u Knjizi Otkrivenja.

U veljači 2021. Međunarodni je sud donio presudu u sporu između Katara i Ujedinjenih Arapskih Emirata o tumačenju Konvencije o ukidanju svih oblika rasne diskriminacije, koja je svojevrsni sudski epilog dugotrajnoga političkog sukoba zaljevskih država. Presuda Međunarodnog suda državljanstvu je odrekla značaj diskriminatorne osnove, što je u suprotnosti sa stavovima Odbora za ukidanje svih oblika rasne diskriminacije izraženima u takozvanim općim preporukama na Konvenciju. Takvo razilaženje u stavovima između Međunarodnog suda i Odbora otvara nekoliko širih pitanja. Prvo je od njih o pravnoj snazi i naravi općih preporuka konvencijskih tijela. Drugo je još šire pitanje o fragmentaciji međunarodnog prava kao procesu u kojem razilaženja u tumačenju konvencijskih tijela, međunarodnih i regionalnih sudova mogu imati važnu ulogu kao indikatori. Ovaj rad, s pomoću kontekstualizacije konkretnih pitanja postavljenih u postupku pred Međunarodnim sudom u sporu Katara i Ujedinjenih Arapskih Emirata razmatra navedena pitanja koja bitno određuju odnos suvremenoga međunarodnog prava i zaštite ljudskih prava kao njegovog dijela.

U uvodnim napomenama autor donosi razloge zbog kojih se Crkva, odnosno kršćanska duhovnost koju on u najširem smislu poistovjećuje s kršćanskom kulturom, mora trajno nalaziti u krizi, jer to proizlazi iz same naravi Crkve i njezina poslanja. Autor potom donosi kratak prikaz razvoja krize duhovnosti na Zapadu, zaključujući kako je nastupilo vrijeme neopoganstva u obliku kozmičkog panteizma, odnosno ekologije kao nove religije suvremenog zapadnog čovjeka. Neopoganstvo ulazi u zakonodavstvo te postaje prisutno u svim sferama zapadnoga društvenog života. Autor potom navodi i opisuje neke od značajki društva u kojem je iznova zavladalo poganstvo: individualizam, relativizam, ekologizam, moralna i duhovna dezorijentacija, strah od smrti, profit iznad svega itd. U zadnjem dijelu članka autor izlaže odgovore koje su na postojeću krizu ponudili neki teolozi (J. B. Metz i J. Ratzinger) te potom navodi kako u praksi postoje tri odgovora koje kršćanstvo nudi na aktualnu krizu: bijeg, borba, suradnja. Autor potom nudi i četvrti mogući odgovor: obraćenje i povratak Isusu Kristu i jasnoći njegove poruke, odnosno poziv da se u središte kršćanstva i poruke koju ono nudi svijetu iznova stavi Boga.

Bu çalışmanın amacı, Bulgaristan’da Razgrad iline bağlı Kubrat ilçesi ve Mıdrevo, Bisertsi, Sevar köyleri ağız/ağızlarına ait derlenen metinler üzerinde ses bilgisi incelemesi yapmak ve de standart Türkiye Türkçesinde kullanılmayan yerel söz varlığını derlemektir. Böylece Türkiye Türkçesi ağız araştırmalarına sınırlı bir bölge ağzı çerçevesinde hem dil hem de kültürel açıdan bir araştırma yapılarak katkı sağlanmıştır. Çalışma, son yıllarda büyük gelişme gösteren Türkiye Türkçesi ağız araştırmalarının özellikle son verilerinde izlenen ağız araştırma yöntemleri örnek alınarak yürütülmüştür. Çalışmanın temeli Kubrat ilçesi, Mıdrevo, Bisertsi ve Sevar köylerinde yapılan sesli ve görüntülü video kayıtlarına dayanmaktadır. Görüntülü ve sesli video kayıtlarının metin olarak derlenmesi ve sonrasında bu metinlerin transkripsiyonlu olarak çözümlenmesiyle incelemeye konu olan metinler ortaya çıkarılmıştır. Derlenmiş ve çözümlemesi yapılmış metinlere dayalı olarak ses bilgisi incelemesi güncel yöntemlerle yapılmıştır. Standart Türkiye Türkçesinde kullanılmayan mahallî nitelikli söz varlığının korunması ve olabildiğince gelecek nesillere aktarılabilmesi için Derleme Sözlüğü çalışması da gerçekleştirilmiştir. Sonuç olarak, Bulgaristan’da Türklerin konuştukları Türkçe bir ağız olarak ele alıp incelenmiştir. Ortaya koyulan çalışmayla Bulgaristan’da Razgrad ili, Kubrat ilçesinde yaşayan Alevi-Bektaşilerin ağzı öne çıkarılmıştır. Yapılan inceleme, genelde Türkiye Türkçesi, özelde de Balkan Türk ağızları araştırmalarına kuşkusuz büyük yarar sağlanmıştır. Razgrad ili, Kubrat ilçesi, Mıdrevo, Bisertsi ve Sevar ağızları bölgesi üzerinde soru işareti kalmamıştır.

The issue of collaboration has provoked much debate since the end of the Second World War. Appearances of collaboration, diversity depending on geographical location, plans of the Third Reich for a particular country and others were some main phenomena analyzed. However, to adequately study the form of collaboration, it is necessary to start from the legal framework that defined the phenomenon itself. In the pre-war Kingdom of Yugoslavia, the Belgrade City Administration was part of the Ministry of Internal Affairs. The institution of the same name was formed after the beginning of the occupation in 1941. However, it was established in multiple violations of The Hague Conventions and following the decisions of the Third Reich. Organizational changes made to the Belgrade City Administration adjusted it to the occupation system. All of this was against the provisions of The Hague Conventions, which were supposed to determine the form of occupation and be compulsory for Germany. The purpose of this article is to examine the establishment and functioning of the Belgrade City Administration under occupation from the perspective of international law. The legal framework is put in the context of the historical facts and used to analyze comparative experiences in the case of France and Belgium. Thus, the global context of the plans of the Third Reich and the executive practice in the creation of occupation systems in the west of Europe, are compared to the establishment of the Belgrade City Administration, as an occupation institution of domestic origin.

Korijen filozofskih razmimoilaženja u XIII. stoljeću proizlazi iz dvaju tipova metafizike: metafizike bitka i metafizike bîti, odnosno njihovih dvaju načina poimanja bića. Te dvije vrste metafizike karakteriziraju dvije dominantne filozofske škole XIII. stoljeća, dominikansku i franjevačku. Glavni predstavnik dominikanske škole, sveti Toma Akvinski, ujedno je i začetnik metafizike bitka, a franjevačku školu predstavljaju sveti Bonaventura i blaženi Duns Scot s dvjema osnovnim metafizikama bîti. U radu se polazeći od Akvinčeva, Bonaventurina i Duns Scotova načina poimanja bića i njegovih počela izvodi njihov odgovor na šest temeljnih metafizičkih pitanja: Kakva je metafizička struktura bića?, Koja je zadnja zbiljnost bića?, Kako objasniti apsolutnu jednostavnost Božju i složenost stvorenja?, Je li biće analogno ili univočno?, Kako se individualiziraju bîti? U radu se je kroz metafizičku analizu pokušalo pokazati da pozicije franjevačkih mislilaca, iako se zaustavljaju na plićoj razini promatranja bivstvovanja, onoj na kojoj je bivstvovanje po sebi uvijek nekakvo određeno bivstvovanje, ipak uvođenjem pojma postojanja uspijevaju stvoriti model koji uspješno metafizički opisuje stvorenost bića, no ne uspijevaju izreći stvarnu metafizičku strukturu bića, dok se metafizika bitka svetoga Tome Akvinskog prepoznaje kao ona metafizika koja zahvaća i izriče „jest“ bića u svojoj izvornosti te tako istinski objašnjava metafizičku strukturu bića.

U radu se na osnovu dostupnih objavljenih i neobjavljenih arhivskih izvora prevashodno sovjetskog i jugoslovenskog porekla, kao i relevantne istoriografske i memoarske literature analizira pitanje postojanja sovjetskih namera za vojnu intervenciju u Jugoslaviji u vreme sukoba između nje i zemalja Informbiroa. Predstavljene su ekonomske i demografske okolnosti koje su uticale na kreiranje sovjetskog pristupa razvoju sopstvenih i „satelitskih“ vojnih snaga. Posebno su razmatrane promena geopolitičkog položaja Jugoslavije usled sukoba s ranijim saveznicima i vojnog i političkog približavanja zapadnom svetu, kao i zapadna percepcija jugoslovenske vojne ugroženosti i sposobnosti jugoslovenskih oružanih snaga da se odupru eventualnoj sovjetskoj agresiji.

Rad istražuje književno predočavanje fluidne neoliberalne temporalnosti u suvremenome irskom ženskom pismu na proznome predlošku Time Present and Time Past autorice Deirdre Madden. Svrha je rada utvrditi složenost suvremenih ekonomskih procesa koji su pogodili Irsku u posljednja dva desetljeća te utvrditi književne postupke kojima se ekonomski sadržaj predočava u književnoj prozi. Cilj je rada ukazati na subverzivnu dimenziju dijaloga suvremene irske ženske proze, s jedne strane, i sveprisutne logike kapitala, s druge strane. Rad utvrđuje kako se suvremeni homo economicus u ovoj prozi predočava s gledišta njegove nepripadnosti neoliberalnomu prostoru, odnosno iz pozicije izmještenosti iz društvenoga konteksta Irske u razdoblju kada nacijom dominira apstraktni diskurs financijalizacije. U konceptualno-teorijskome smislu analiza polazi od teorijskih postavki nove ekonomske kritike koja potvrđuje tijesnu povezanost nedokučivih ekonomskih procesa i sudbine pojedinca u njima s književnim predodžbama koje takve izvantekstualne procese istovremeno fikcionaliziraju i prokazuju. Konačno, rad utvrđuje kako roman Time Present and Time Past ukazuje na nestabilnost nekih od temeljnih ekonomskih kategorija koje su zavladale kolektivnim etosom Irske u novome mileniju, čime svjedoči o nužnosti ovakvih interdisciplinarnih istraživanja, kako za razumijevanje suvremenih ekonomskih paradigmi i njihovih interakcija s ljudskom zajednicom tako i za poimanje novih uloga suvremene ženske književnosti u njima.

Up to now, about 140 funerary inscriptions were known from the territory of Neoklaudiopolis/Vezirköprü. In this contribution, 14 more are presented, one of which, however, may be attributed to Amaseia/Amasya (no. 4). They were recorded between 1988 and 1990 by Eckart Olshausen and Gerhard Kahl. All of them date back to the Roman Imperial period. One of the stelae stands out for its unusually high-quality stone carving (no. 8); it was erected by a veteran for his wife. Three other stelae are either composed in a way unusual for Neoklaudiopolis or contain decorative elements, which, until now, are not attested for grave stelae from the territory of this polis: at nos. 1 and 2 a depictive field was inserted between the pediment and the inscription field being separated from the latter by a moulding, at no. 4 a garland is placed above the inscription. Two of the inscriptions use metric language (nos. 4 and 9). Some of them contain rarely attested personal names (nos. 1, 2, 7, 9, 12 and 14). Age information is found in at least two (nos. 10 and 11, possibly also in no. 12). No. 2 and no. 13 are particularly interesting in terms of content. No. 2 mirrors the fate of a man and his mother. In no. 13, the donor of the stele explicitly refers to his deceased wife as his relative – for whatever reason. Finally, in the light of inscriptions nos. 13 and 14, we discuss an inscription published by Christian Marek in an appendix.

Sarkofag smješten u kamporskom samostanu na otoku Rabu u literaturi se uvijek spominje kao sarkofag u kojem je, prema tradiciji, pokopana modruška kneginja Magdalena Budrišić. Ovaj rad nastoji odgovoriti na pitanje odakle dolazi mit o sarkofagu Magdalene Budrišić. Proučavanjem literarnoga izvora o njezinu životu, koji je i glavni izvor tvrdnje kako je u njemu Magdalena pokopana te stilskom i ikonografskom analizom sarkofaga nastoji se utvrditi utemeljenost tvrdnje. Osim toga, u tekstu se pokušavaju potvrditi ili opovrgnuti dosadašnje datacije, ikonografska određenja prikazanih likova te utjecaji koji se mogu razaznati na sarkofagu. Kao prijedlog navedeni su preciznija datacija sarkofaga, mogući izvori ikonografskih motiva te analogije. Donosi se i njegov mogući drugi izvorni smještaj te okolnosti preseljenja u kamporski samostan.

Geneza regionalne saradnje na Zapadnom Balkanu protekle dve i po decenije imala je različite etape, uz dugotrajne krize i probleme u vezi sa razvojem vlastitog koncepta. U ovom radu autori stoga analiziraju njene dosadašnje domete, sa posebnim akcentom na period nakon transformacije Pakta za stabilnost u Jugoistočnoj Evropi u Savet za regionalnu saradnju početkom 2008. godine, kao i na pokušaj rekonceptualizovanja saradnje u okviru Zapadnobalkanske šestorke tokom 2013. godine. Istovremeno oni pažnju posvećuju i dometima Berlinskog procesa nakon 2014. godine i stvaranja novog oblika prelaska regionalne saradnje u regionalnu ekonomsku integraciju (Zajedničko regionalno tržište) s kraja 2020. godine. U tom kontekstu autori razmatraju da li će da usledi i produbljivanje političke saradnje kroz eventualno osnivanje zajedničkog parlamenta Zapadnog Balkana i uvođenje redovnih sastanka predsednika vlada i ministara inostranih poslova. Autori zato ukazuju i na određena strahovanja u regionu da bi već otpočeta integracija u oblasti ekonomske saradnje, koja bi bila praćena i produbljenom političkom saradnjom, mogla rezultirati osnivanjem „Balkanske unije”. To suštinski nailazi na značajne otpore i protivljenja u regionu Zapadnog Balkana zbog straha da će ona postati trajno rešenje, koje kao takvo dugoročno isključuje članstvo država regiona u Evropskoj uniji.

„Lažne vesti”, ili ispravnije – dezinformacije i kao fenomen i kao termini jesu u hiperinflaciji. Ni u praksi, ni u medijskoj teoriji, a ni u medijskom pravu ne postoji jasan konsenzus šta sve spada pod „lažne vesti”, odnosno koji je to „neprijatelj borbe”. U međuvremenu, „lažne vesti”, naročito dezinformacije na internetu, počele su da odlučuju o onima koji odlučuju, da utiču na izborne odluke i kreiraju društvenu i političku stvarnost. Za diseminaciju „lažnih vesti” optužuju se institucionalni izvori, politički lideri i mediji, međutim, one svoje mesto pronalaze i na društvenim mrežama gde se nemerljivom brzinom šire. Istraživanje Oksford internet instituta pokazuje da je, tokom mid-term izbora u SAD-u u novembru 2018. godine, broj linkova ka „lažnim vestima” prvi put premašio broj linkova ka profesionalnim medijima. Ovaj rad teži da doprinese postojećoj debati o pokušaju jasnog definisanja pojma dezinformacija, posmatrajući ga kako sa stanovišta medijske teorije, tako i sa stanovišta medijske etike, medijskog prava i internet prava. Rad analizira postojeće pojmovno određivanje pojma dezinformacija od strane međunarodnih organizacija, kao i često nepostojanje jasnog određenja prema ovom pojmu od strane pojedinačnih država. Predmet analize su i dometi samoregulacije, kroz samoregulatorne mehanizme strukovnih, pre svega novinarskih udruženja, ali i takozvane „pseudoregulacije” u kojoj kompanije koje posluju nadnacionalno, kao što su Fejsbuk (Facebook), Gugl (Google), Tviter (Twitter), Mozila (Mozzila), počinju same sebe da regulišu.

U znanosti i nastavi humanističke orijentacije sve je vidljivija favorizacija kvantifikacije, mjerljivosti, birokratizirane organizacije sadržaja i neopozitivizma, neo u smislu statističke obradivosti podataka, čime se evidentno prati logika računalne prezentacije informacija (umjesto znanja), a preko toga kapitalističko discipliniranje i nadziranje Gorzovog „nematerijalnog rada“. Internetom, filozofijom mreže, hipertekstom i hiperinformacijskim overloadom fragmentirana, disperzirana i dekontekstualizirana digitalna kultura zaziva u teoriji i praksi opozicijsku reakciju u pravcu reafirmacije klasične priče ili storytellinga kao arhetipske forme humaniziranja, organiziranja i osmišljavanja ljudskoga iskustva i znanja. Međutim, kada Amazon najavljuje da će autora honorirati onoliko koliko je stranica njegova teksta pročitano zahvaljujući aplikacijama za praćenje takvih rezultata, kada Christian Salmon otkriva storytelling kao novi instrument korporativnog businessa, kada storytelling postaje imperativ komercijalne književnosti i sredstvo industrijalizirane standardizacije književnosti, čemu se izlazi u susret trendom radionica za kreativno pisanje, pitanje je kome i čemu priča danas služi. Nije li prošlostoljetna (post)modernistička dekonstrukcija teksta i dezintegracija njegova ideologiziranog smisla bila onoliko humanija koliko se činila nečitljivom, za razliku od današnjeg zavođenja konzumerističkog objekta atrakcijama fabuliranja iz pera „dobavljača sadržaja“?

Milan Ogrizović napisao je u povodu proslave 1600. obljetnice Milanskog edikta dramu Car Dioklecijan, koju je inscenirao u posebno napisanom epilogu Smrt cara Dioklecijana, izvedenom u Peristilu Dioklecijanove palače u Splitu 28. listopada 1913. godine. Glavni lik drame je car Dioklecijan, koji je u historijskim vrelima predstavljen kao nepomirljivi neprijatelj kršćanstva. Dokazujući tezu o velikom caru kao progonitelju kršćana, Ogrizović se referira i na neke historijski nepotvrđene događaje iz njegova života. Autor članka pronalazi i kritički komentira niz sadržajnih i kronoloških nepodudarnosti između autentičnih historijskih vrela i sadržaja drame. Zaključuje da se Ogrizović postavio slobodno u odnosu na povijesne činjenice, držeći da je kao književnik imao pravo na svoju umjetničku slobodu.

Osvrt na skupnu izložbu Disimulacija maske (23. 1. 2020. – 6. 2. 2021.) u koprivničkoj AK galeriji prema kustoskoj koncepciji Suzane Marjanić

Druga od dviju formula koje se izgovaraju tijekom euharistijske pretvorbe okvir je zanimanja ovoga rada. Euharistijski izraz za mnoge, koji je u liturgiji preuzet iz Mt 26, 28 i Mk 14, 24 praćen je preko grčke izvorne riječi πολύς – polüs od njezine najranije pojave u LXX pa do posljednjega spominjanja u novozavjetnoj korespondenciji. Pri tome se došlo do nalaza da se u biblijskim tekstovima grčki pridjev πολύς, πολλή, πολύ (polüs, pollē, polü) u značenju ‘mnogi/a/o’ oslanja na semitsko značenje i predstavlja trodimenzionalni prsten, u kojem se ostvaruju tri teološke kategorije: sveobuhvatnost bića i pojmova, zatim usredotočenost objekta na svoj cilj i, najzad, neprocjenjivost količine i kvalitete sadržaja na koji je pridjev usmjeren. Tako bi euharistijski izraz za mnoge značio za sve, ali na koji način se sve to ostvaruje donosi tekst koji slijedi.

Promatrajući temeljnu misao francuskog filozofa Pierrea Hadota (1922. - 2010.) u svjetlu Heideggerova uvjerenja da ozbiljan mislilac može misliti samo jednu misao, jasno je što je Hadotova glavna ideja: antička filozofija u svojoj je biti usmjerena k praktičnoj svrsi, tj. oplemenjivanju (vlastita) života. Zato je antička filozofija u eminentnom smislu “skrb za sebe”. U tom smislu Sokrat se može smatrati paradigmom takva nastojanja. Štoviše, Hadot povezuje praktičnost antičke filozofije i s kršćanskim duhovnim vježbama. To je omogućeno utjecajem antičke metafizike na rano kršćanstvo. Imajući to u vidu, autor u dijalogu s Hadotom razmatra mogućnost obnove modernog razumijevanja filozofije i prevladavanja njezine krize. To je moguće upravo na tragu antičkog razumijevanja filozofije kao „skrbi za sebe“.

One of the most important problems of SMEs, which are important in many aspects such as production, investment and employment in national and local economies, is their financial difficulties. In order to make SMEs more effective and sustainable, it is very important to identify financing problems and solutions for SMEs. From this point of view, this study aims to reveal the financing problems of SMEs in Batman and the solutions to these problems. In this context, a survey was applied to 404 SMEs and statistical analysis was performed with the data obtained from the surveys. As a result of the analyzes, it was determined that the majority of SMEs have financial difficulties and they expect a great amount of support from public / private institutions in order to eliminate the financial difficulties. As a result of the regression analysis, it was found that if the financial problems are eliminated, it will affect the local economic development positively.

U radu je analizirana Crtica o Božiću Vjenceslava Novaka, s posebnim naglaskom na autobiografske i autoreferencijalne elemente, svjetonazor autora te ton djela. Crtica o Božiću unatoč svojoj kratkoći obiluje sadržajem. Djelo pruža nadu, vjeru u bolji, viši svijet. Ljubav prema obitelji u djelu ublažila je realnost neimaštine siromašnoga profesora i pisca koji s nelagodom iščekuje dolazak Božića jer ne može priuštiti darove svojoj mnogobrojnoj obitelji. Zanimljiva je i katolička inspiracija koja pruža optimizam u uobičajeno tamnom tonu realizma, predstavljenom kroz oskudicu i neimaštinu te zapostavljenost intelektualca koji obitava na socijalnoj periferiji. U našoj književnosti realizma Novak zauzima značajno mjesto, unatoč tome što njegov opus nije do kraja popisan i istražen. Upravo Crtica o Božiću oslikava autobiografske i autoreferencijalne elemente pisca koji stvara iz potrebe. Proživljenost opisanoga stvorila je zanimljiv doprinos hrvatskog Balzaca, onoga koji je vjerno prikazivao siromahe na rubu egzistencije, uspjevši periferiju smjestiti u središte pozornosti onih koji čitaju te onih koji analiziraju i tumače njegovo stvaralaštvo.

Sapma, suç ve bunların toplumsal yansımaları hayatımızda ağırlık dereceleri hissedilir şekilde karşımıza çıkan olgulardır. Özellikle aile yapısında meydana gelen değişimler ile suç- özelde çocuk suçluluğu- tartışılması ve üzerinde dikkatle çalışılması gereken bir konudur. Çocuk ve aile toplumun temel taşları olup buralarda meydana gelen ufak bir kırılma toplumun tamamına yayılmaktadır. Bu bağlamda kriminolojik bir perspektiften sapma, suç ve suça sürüklenen çocuk kavramları ile çocuk suçluluğuna ilişkin teoriler incelenmiş, istatistikî veriler ile aile yapıları ve suç arasındaki bağlantılar Konya özelinde 2017 verileri dikkate alınarak değerlendirilmiştir. Suça sürüklenmiş çocukların demografik aile yapısı incelenmiş ve sonuç bölümünde önerilerde bulunulmuştur.

U radu se obrađuje posebna vrsta odgovornosti Republike Hrvatske za nezakonit ili nepravilan rad sudaca. Osim općih i posebnih pretpostavki odgovornosti za štetu, kod ove posebne vrste odgovornosti mora se raditi i o nezakonitom ili nepravilnom radu suca, a odgovornost Republike Hrvatske je primarna i isključiva. Stoga je osnovni problem utvrđenje nezakonitog ili nepravilnog rada suca u svakom konkretnom slučaju, a dosadašnja sudska praksa prihvaćala je subjektivni kriterij odgovornosti, odnosno krivnja je bila jedna od pretpostavki odgovornosti za štetu. Iako postoje stajališta da se kod ove posebne vrste odgovornosti odgovara po objektivnom kriteriju, zauzimanje pravnog stajališta te primjena procesnog ili materijalnog prava u konkretnom postupku nikako se ne može podvesti pod nezakonit i nepravilni rad.

Bu çalışma kentte ve kırsalda yaşayan öğrencilerin çevre ve çevre sorunlarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmada nitel araştırmalarda yer alan “olgubilim” araştırma deseni kullanılmıştır. Çalışmada “ölçüt örnekleme” ve “uygun örnekleme” yöntemi ile Giresun ili 19 Eylül ilkokulu ve Boztekke köyü ilkokulundan 20 öğrenci belirlenmiştir. Çalışmanın verileri, yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmada elde edilen veriler, “içerik çözümleme” yöntemiyle çözümlenmiş öğrencilerin yanıtları derinlemesine incelenmiş ve betimlemeler kullanılarak tablolaştırılmıştır. Çalışmada kentte ve kırsalda yaşayan öğrencilerin çevre tanımlarının sırasıyla “canlıları içeren yer”, “canlıları-cansızları ve insanları içeren yer” ve “çevre bir yer (her yer)” olduğu ortaya çıkarılmıştır. Fındık ağacına ilişkin görüşlerinde kentte ve kırsalda yaşayan öğrenciler en çok “sağlıklı yaşam” olarak belirtmiş; kırsalda yaşayan öğrenciler “ekonomik” olarak açıklamıştır. Her iki öğrenci grubu “çevreye sağladığı yarar”a ilişkin az da olsa görüş belirtmiştir. Çevreyle ilgili önemli sorunlara ilişkin öğrencilerin ortak görüşlerinin “çöp ve atıklar” olduğu bulgulanmıştır. Çevre sorunlarının çözümlenmesine ilişkin sırasıyla “çöp sorununu çözme”, “ağaçlandırma ve ağaçları koruma”, “canlıları koruma” ve “yaşam alanını düzenleme”ye ilişkin olduğu sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak Giresunda yaşayan ilkokul ikinci sınıf öğrencilerinin çevre ve çevre sorunlarına ilişkin konularda duyarlı olduğu söylenebilir. Çevre eğitimi programlarında yaratıcı düşünme ve yenilikçi tasarımların geliştirilmesine yönelik konu ve kazanımların yer alması ve çevre eğitiminde resimli çocuk kitapları, kısa film vb. araç-gereçlerin kullanılması ile çevreyle ilgili yapılacak araştırmalarda, bölgesel (Doğu Anadolu, Kardeniz bölgeleri vb.) farklılıkların da incelenmesi önerilebilir.

U Biskupskom arhivu u Senju nalazi se rukopisna knjiga prihoda Senjskog kaptola iz 17. stoljeća. Pisana je glagoljskom kurzivom i latinicom. Iz knjige se mogu pratiti društvene i crkvene prilike u tom biskupijskom gradu, u vrijeme kada je senjsko-modruški biskup boravio u slobodnom dijelu Modruške biskupije, a Senjska biskupija spala na jednu (senjsku) župu kojom upravlja kaptol. Krajem istoga stoljeća Senju kao biskupijskom središtu porast će važnost jer će se biskup vratiti u nj, a njegova jurisdikcija protegnut će se na široki prostor koji je oslobođen od Turaka.

The European Union represents itself as a community of countries that pays great attention to the promotion and protection of the right to freedom of religion. With the intent to improve the implementation of the human rights policy, both within individual member states as well as their activities in the foreign policy, in 2013 it has issued EU Guidelines on the promotion and protection of freedom of religion or belief. On the other hand, it is more frequently pointed out that individual member states of the European Union, but also the European Union itself, as a political community, are confronted with various forms of religious discrimination and intolerance that violate the right to freedom of religion of the members of the biggest religious group in the European Union, the Christians. Therefore, the aim of this paper is to show whether the EU Guidelines have had a positive impact on dealing with the noted violation of the rights of Christians to freedom of religion in the European Union. This will be shown based on the analysis of the report of the Observatory on Intolerance and Discrimination against Christians in Europe and by dividing the cases before (2005-2012) and after the issue of EU Guidelines (2013-2017). Based on the analysis, it can be concluded that the European Union, despite the EU Guidelines, is still faced with a violation of the right of Christians to freedom of religion. Difficulties in resolving the primary areas of action, set out in the EU Guidelines, are most often the result of their collision with respect for other human rights and the adoption of laws for the promotion and protection of equality, especially gender equality, which consequently negatively reflect on the right of Christians to freedom of religion.

One of the most fundamental economic problems of developing countries is unemployment. Countries are producing and implementing different economic policies in order to overcome this fundamental problem. Even if the policies that countries implement in the struggle against unemployment are different from each other, there is a single goal that is to increase employment and reduce unemployment. Dış ticaretteki gelişmelerin istihdamı artıracağı yönünde teoride bir beklenti vardır. In this study, In Karabük province, the effect of employment on foreign trade developments of 2006: 1-2017: 12 period has been examined. The econometric analysis in the study was done using the VAR technique in the Greatl program. The main aim of the study is; To analyze the effects of the changes in exports and imports in the period of 2006: 1-2017: 12 in the Karabük province, which is employment in the same period.

Deer head and antlers are specific parts of the animal body embedded with complex symbolic implications and as pars pro toto represent the entire animal. Certain cultural practices of animal objectification within our contemporary society denote these parts of animals’ bodies as trophies, decorations, and designed objects, which then become markers of individual human identities, lifestyles, and particular living spaces. However, such new meanings inscribed into these animal materialities do not necessarily classify them as passive objects. It has been acknowledged that material culture objects continually transform in meanings through their own accumulative biographies.

It is quite difficult to speak about bishops and presbyters and their ministries in the Holy Scripture since biblical terminology explains their functions quite differently than they are known today. According to this, the author primarily emphasizes the terminology and some scriptural evidences of ministries in question. The author explains words such as presbyter, bishop (episkopos) and priest, showing first how the biblical word for presbyter (=elder) diverges from the biblical word priest (kōhēn; hiereus). Similarly, the biblical word episkopos (bishop) does not have the same modern meaning as it has today, where it means the third order of ordained minister, while in the Bible it means a supervisor or a protector of the community. It is possible to say, the author concludes, that the offices of bishop (episkopos) and presbyter (=elder) should be considered in the sense of duty, while the priest (kōhēn; hiereus) deals with sacred things. Furthermore, basing the evidence on biblical texts, the author gives some clarification about the development of the offices of priests, presbyters, and bishops, both in the Old and in the New Testament. The scriptural data reveals that these offices have emerged and evolved in response to a variety of needs and leadership in the community. In conclusion, the author asserts that it is quite difficult to establish a clear terminological and functional link between biblical terms and duties of priests-presbyters-bishops and their actual offices. At least, according to the Scripture, it could be said that a priest, priest-presbyter, or a bishop-presbyter should be considered as offices that tend more to sacred and spiritual things rather than temporal things. Their ministries (as known today) are mostly linked with successive theological reflections, when they became more ordered, uniformed, and regulated.

Kao odgovor na sve učestalije, ali i pogubnije terorističke napade diljem svijeta, a osobito nakon napada na New York 11. 9. 2001., međunarodna zajednica bila je primorana, prilagoditi se i pronaći odgovarajuće rješenje. Jedan od oblika toga rješenja, odnosno borbe protiv terorizma bilo je i onemogućiti financiranje terorizma provođenjem sankcija, odnosno mjera ograničavanja protiv osoba, odnosno entiteta povezanih s terorizmom, prvenstveno zamrzavanjem imovine. Navedene mjere u velikom su broju slučajeva rezultat implementacije rezolucija Vijeća sigurnosti Ujedinjenih naroda kojima se nameću sankcije određenim fizičkim, odnosno pravnim osobama. Ovaj sustav sankcija, međutim, karakterizirao je i velik broj nedostataka koji su se, uglavnom, svodili na nepoštovanje procesnih prava fizičkih, odnosno pravnih osoba prema kojima se sankcije primjenjuju. Ti nedostaci, između ostalog i pod utjecajem Suda Europske unije, s vremenom su se uklanjali, ili barem umanjivali, upravo u cilju udovoljavanja zahtjevima za što većim stupnjem zaštite prava navedenih osoba.

Handing out pamphlets denouncing the work of state institutions in the interwar period for the purposes of the new communist authorities was not at all uncommon in the period right after the liberation of Belgrade, in October 1944. The document described here is one such. What makes it special is that it was attached to the personal file of a high-ranking interwar diplomat and novelist Ivo Andrić. A subsequent Nobel Prize winner in literature, he was known to the expert community for notable passive resistance to the occupier, with likely contacts with the Yugoslav Army in the Fatherland. A scholarly critique has been used in the paper to clarify that Andrić had not authored the pamphlet. The paper also sheds some light on the anonymous author, as well as the time and purpose of the release of his writing. The pamphlet was clearly designed to defame the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of Yugoslavia (occasionally dubbed the “Yellow House”), levelling serious accusations against the descendants of elite families working at the Ministry, and the key figures in the institution. In the best gutter-press tradition, the document criticized indolence and inefficiency, crimes and espionage, inadequacy and corruption, without giving an opportunity to the targets of criticism to respond in any way. It is noteworthy that the labelled were (almost) exclusively Serbs. Even though most of the ministry staff were Serbian nationals, the criticism carefully bypassed all other ethnicities, along with the people that might have been close to the new authorities. The bias and clear intention to slander the old regime notwithstanding, the document does have historical significance insofar as it provides insight into a rather hazy period, in which the new Serbian authorities took over, and into the general working environment the Kingdom’s diplomatic and consular representatives had coped with in the years between the two wars.

U radu se daje analiza najvažnijih pravnih aspekata zaključenja sporazuma o transfernim cijenama. Kratko se prikazuje poreznopravni okvir u kojem nastaje predmetni institut, a to su ponajprije, obvezujuća mišljenja, kao viši pojam odnosno institut poreznog prava. Tome prethodi analiza pojma i značaja transfernih cijena, s posebnim osvrtom na važnost koju imaju transferne cijene za porezne obveznike, ali i na učinke u odnosu na porezne vlasti. Prethodni sporazumi o transfernim cijenama kroz svoju kratku povijest mijenjaju svrhu, pa se u radu prikazuje taj trend kretanja od instrumenta zaštite prava poreznih obveznika do pretvaranja u instrument borbe poreznih vlasti i jurisdikcija protiv globalno neželjene pojave, utaje poreza. Najveći dio rada prikaz je nacionalnoga zakonodavnog i provedbenoga normativnog okvira postupka zaključenja sporazuma o transfernim cijenama. Prikazani postupak pokazuje se složenim, skupim i relativno dugotrajnim. Poredbena iskustva primjene obvezujućih mišljenja i sporazuma o transfernim cijenama potvrđuju potrebu promjene pristupa ovom institutu.

Autor se u radu bavi problemom primjene instituta nužne obrane kod kaznenog djela mučenja ili ubijanja životinje. Polazeći od zakonske definicije nužne obrane, postavlja pitanje njezina tumačenja u dijelu koji se odnosi na nužnu pomoć (odbijanje napada „od drugoga“). Konkretno, pokušava se razraditi središnje, ali i najkontroverznije pitanje može li se istodobni protupravni napad odbijati i od životinje, odnosno jesu li život i tjelesna cjelovitost životinje pravna dobra koja se mogu štititi nužnom obranom. Ukratko se razrađuje i problematika životinjskoga pravnog subjektiviteta i objektiviteta. Uvažavajući hrvatsku i američku sudsku praksu (u kojoj za razliku od hrvatske sudske prakse mučenje ili ubijanje životinje nije novina), autor pokušava hipotetski dočarati kakvi bi se predmeti mogli naći i pred našim pravosuđem te kako bi ih naši sudovi mogli i trebali rješavati. Također, komparativnopravno analiziraju se stavovi iz njemačke pravne literature u vezi s primjenom nužne obrane kod ovoga kaznenog djela. Krajnji je cilj stvoriti mehanizam koji neće obeshrabriti pomagače životinja da u granicama nužne obrane, odnosno nužne pomoći (bez njezina prekoračenja) spriječe njihovo mučenje ili ubijanje te da životinji, koja kao dio okoliša predstavlja Kaznenim zakonom zaštićeno pravno dobro, omogući ostvarivanje (načelima prirodnog prava zajamčenog) prava na život i tjelesnu cjelovitost.

Polazeći od fenomenološke isprepletanosti procesa čitanja i pisanja, ovaj rad ispituje dejstvo teksta na autora kroz kapitalna ostvarenja Džejmsa Džojsa, ukazujući na višestruke potencijale njegove uloge recipijenta i redaktora vlastitih tekstova. Iako je uvijek važio za visokointencionalnog autora koji vrši gotovo sadističku kontrolu nad tekstom, Džojs se pokazao i kao visoko(samo)svjesni čitalac svojih tekstova, o čemu svjedoče tragovi njegovog kreativnog procesa, koji upućuju na nadogradnju starih postupaka novim, što je evidentno kroz stilski pastiš koji svjedoči o naknadnom promišljanju prethodnih spisateljskih izbora. Ističući intertekstualne i intratekstualne veze koje postoje među Džojsovim djelima i unutar njih, nastojaćemo da ukažemo na znakove čitanja prije i nakon pisanja, kroz koje se jasno vide pomjeranja u autorovom poetskom i autopoetskom razvoju, nastala kao posljedica recepcije vlastitog opusa. Džojsova autoreferencijalnost je prisutna kako na tematskom tako i na formalnostrukturnom nivou njegovih tekstova, što se jasno vidi u zadržavanju, odbacivanju i ponavljanjima brojnih pripovjednih postupaka. Ideja da tekst mijenja, proizvodi i rađa svog autora ovdje je, takođe, ilustrovana kroz sagledavanje njegove nezavisnosti i nesvodivosti na definitivna čitanja, što preokreće onu za Džojsa relevantnu relaciju paterniteta, jer se ispostavlja da je autor ne samo autoritativni otac svog djela već i njegov potomak, spreman da se drugačije oblikuje za svoje buduće tekstove. Na osnovu Bartovih teza izloženih u djelu Zadovoljstvo teksta (The Pleasure of the Text, 1975), cilj ovog rada jeste da pokaže da i Džojsov proces pisanja i kritičkog čitanja uvijek oscilira između poznatog i nepoznatog, čitljivog i nečitljivog, odredivog i neodredivog, jasnog i tajanstvenog vida interakcije sa tekstom, što i čini njegovu prozu neiscrpno intrigantnom i trajno aktuelnom.

Copyright of Gephyra is the property of Akdeniz University, Research Centre for Mediterranean Languages & Cultures and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)