Search

Kalp ile böbrek hastalığı arasındaki etkileşim çift yönlüdür. Kalbin veya böbreklerin akut veya kronik hasarı, diğer organda akut veya kronik hasara neden olabilir. Bu durum 'Kardiyorenal Sendrom' (KRS) olarak tanımlanır. Kalp yetmezliği olan hastaların %25 ile %63'ünde KRS gelişmektedir. Tedavide loop diüretikler, renin angiotensin sistem antagonistleri, tolvaptan ve ultrafiltrasyon (UF) uygulanabilir. UF, akut dekompanse kalp yetmezliği tedavisinde, diüretik direnci ve/veya böbrek fonksiyonlarında bozulma varlığında faydalı olabilir. KRS'da ultrafiltrasyon uygulamasında periton diyalizi alternatif bir tedavi yöntemidir. Hemodiyaliz ile karşılaştırıldığında, hemodinamiyi daha az etkilediği için, hipotansif komplikasyonların gelişme riski daha düşüktür ve hastaların idrarı uzun yıllar boyunca korunabilir. Rezidüel renal fonksiyonun korunması ise hasta sağ kalımı açısından avantaj sağlamaktadır. Yapılan çalışmalarda KRS tanılı hastalarda periton diyalizi ile UF yapılarak; kalp yetmezliğinin fonksiyonel sınıflaması ile sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonunda iyileşme ve hastaneye yatış oranları ile yatış süresinde azalma olduğu gösterilmiştir. The interaction between heart and kidney disease is bi-directional. Acute or chronic damage to the heart or kidneys can cause acute or chronic damage to the other organ. This condition is defined as 'Cardiorenal Syndrome' (CRS). Between 25% and 63% of patients with heart failure (HF) develop CRS. Loop diuretics, renin angiotensin system antagonists, tolvaptan and ultrafiltration (UF) can be used in the treatment. UF may be beneficial in acute decompensated HF in the presence of diuretic resistance and/or impaired renal function. Peritoneal dialysis is an alternative treatment method used for UF in CRS. Compared with hemodialysis, due to its lower impact on hemodynamic stability, the risk of developing hypotensive complications is lower and patients' urine can be preserved for many years. Residual renal function is a strong predictor of patient survival. Studies conducted in CRS patients using peritoneal dialysis for UF have shown improvement in heart failure functional class, left ventricular ejection fraction, as well as reductions in hospitalization rates and hospital stay.

Chronic kidney disease is an important public health problem in our country as well as all over the world, and the mortality rate in dialysis treatment is 10-30% higher than in the general population. According to the data of the Turkish Nephrology Society for 2021; As of the end of 2020, there are 83,350 patients with end-stage renal disease in total. The quality of life of those diagnosed with end-stage renal disease is lower than the general population and individuals with chronic diseases. In addition, chronic diseases cause sadness, anger, depression, helplessness, fear of death, feeling of uselessness, crying spells, social isolation, fear of being dependent, deterioration in body image, inadequacy and deterioration in quality of life. In dialysis patients, both the conditions caused by the treatment and the perception of chronic disease affect the quality of life negatively. This review was written to evaluate the quality of life in hemodialysis and peritoneal., Kronik böbrek hastalığı, tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de önemli bir halk sağlığı problemidir ve genel popülasyona kıyasla diyaliz tedavisinde ölüm oranı %10-30 kat daha fazladır. Türk Nefroloji Derneği 2021 Registry verilerine göre; 2020 yılı sonu itibariyle toplamda 83.350 son dönem böbrek yetmezliği hastası vardır. Son dönem böbrek yetmezliği hastası tanısı alanların yaşam kalitesi, genel toplumdan ve kronik hastalıkları olan bireylerden daha düşüktür. Ayrıca kronik hastalıklar kişilerde, üzüntü, öfke, depresyon, çaresizlik, ölüm korkusu, işe yaramazlık duygusu, ağlama nöbetleri, sosyal izolasyon, bağımlı olma korkusu, beden imajında bozulma, yetersizlik ve yaşam kalitesinin bozulmasına neden olmaktadır. Diyaliz hastalarında, hem tedavinin neden olduğu durumlar hem de kronik hastalık algısı yaşam kalitelerini olumsuz etkilemektedir. Bu derleme son dönem böbrek yetmezliği tedavi modellerinden hemodiyaliz ve periton diyaliz tedavisi gören hastaların yaşam kalitelerini değerlendirmek amacıyla ele alınmıştır.

Öz: Amaç: Akut periton diyalizi (APD) yapılan yenidoğanların altta yatan nedenlerini ve sonuçlarını değerlendirmekGereç ve Yöntem: APD yapılan hastaların çoğunda akut böbrekyetmezliği (ABY) (n=21, %70) vesepsis-dirençli metabolik asidoz (n=5, %16.7) vardı. ABY'nin diğer nedenleri renalagenezi (n=2, %9.5), perinatal asfiksi (n=4,%19),multikistik displastik böbrek (n=3, %13.3)ve konjenital kalp hastalığı (n=4, %19) idi.Ortalama diyaliz süresi 7.8±9.3 gün idi. En sık görülen komplikasyonlar katetertıkanıklığı (n=8, %34.8) ve kateter girişinden sızıntı (n=5, %21.7) idi.Mortalite oranı % 70 idi; 8 hasta (%38) APD sürecinde altta yatan hastalıklarnedeniyle öldü. Hayatta kalan 9 hastanın izlemi sırasında 3 hasta (%33.3) tamremisyon gösterdi, ancak kalan 6 hastada kronik böbrek yetmezliği, altta yatanmetabolik hastalıklarına yönelik klinik bulgular devam etti.Bulgular: APD yapılan hastaların çoğunda akut böbrekyetmezliği (ABY) (n=21, %70) vesepsis-dirençli metabolik asidoz (n=5, %16.7) vardı. ABY'nin diğer nedenleri renalagenezi (n=2, %9.5), perinatal asfiksi (n=4,%19),multikistik displastik böbrek (n=3, %13.3)ve konjenital kalp hastalığı (n=4, %19) idi.Ortalama diyaliz süresi 7.8±9.3 gün idi. En sık görülen komplikasyonlar katetertıkanıklığı (n=8, %34.8) ve kateter girişinden sızıntı (n=5, %21.7) idi.Mortalite oranı % 70 idi; 8 hasta (%38) APD sürecinde altta yatan hastalıklarnedeniyle öldü. Hayatta kalan 9 hastanın izlemi sırasında 3 hasta (%33.3) tamremisyon gösterdi, ancak kalan 6 hastada kronik böbrek yetmezliği, altta yatanmetabolik hastalıklarına yönelik klinik bulgular devam etti.Tartışma: APDyenidoğan yoğun bakım ünitelerinde sıklıkla kullanılan tedavi şeklidir.Peritonit gibi hayatı tehdit eden komplikasyonları olsa da, bu türkomplikasyonlar nispeten daha az yaygındır. APD ihtiyacı için erken tanıma veerken APD işleminin başlaması bu hastalarda mortalitenin azalmasına katkıdabulunabilir., Amaç: Akut periton diyalizi (APD) yapılan yenidoğanların altta yatannedenlerini ve sonuçlarını değerlendirmek.Metod: Bu retrospektif analiz Ocak 2015 – Aralık2017 tarihleri arasında yenidoğan yoğun bakım ünitesinde APD yapılan toplam 30yenidoğan bebeği içermiştir. Demografik,klinik, laboratuvar ve mikrobiyolojik veriler hastane kayıtlarından eldeedildi.Sonuçlar:APD yapılan hastalarınçoğunda akut böbrek yetmezliği (ABY) (n=21, %70) ve sepsis-dirençli metabolik asidoz (n=5, %16.7) vardı.ABY'nin diğer nedenleri renal agenezi (n=2, %9.5), perinatal asfiksi (n=4,%19), multikistikdisplastik böbrek (n=3, %13.3) ve konjenitalkalp hastalığı (n=4, %19) idi. Ortalama diyalizsüresi 7.8±9.3 gün idi. En sık görülen komplikasyonlar kateter tıkanıklığı (n=8,%34.8) ve kateter girişinden sızıntı (n=5, %21.7) idi. Mortalite oranı % 70idi; 8 hasta (%38) APD sürecinde altta yatan hastalıklar nedeniyle öldü.Hayatta kalan 9 hastanın izlemi sırasında 3 hasta (%33.3) tam remisyongösterdi, ancak kalan 6 hastada kronik böbrek yetmezliği, altta yatan metabolikhastalıklarına yönelik klinik bulgular devam etti.Sonuç: APD yenidoğan yoğun bakım ünitelerindesıklıkla kullanılan tedavi şeklidir. Peritonit gibi hayatı tehdit edenkomplikasyonları olsa da, bu tür komplikasyonlar nispeten daha az yaygındır.APD ihtiyacı için erken tanıma ve erken APD işleminin başlaması bu hastalardamortalitenin azalmasına katkıda bulunabilir.

Purpose: This study aimed to examine the quality of life (QOL) in hemodialysis (HD) and peritoneal dialysis (PD) patients. Additionally, associations between QOL and clinical and demographic factors were investigated.Materials and Methods: Patients under dialysis treatment were included in this cross-sectional study. Demographic data, disease history, and laboratory data were collected. Charlson comorbidity index (CCl) was used to score the level of comorbidity. Health-related quality of life (HRQOL) was measured by Kidney Disease Quality of Life Short Form Version 1.3 (KDQOL-SF 1.3).Results: One hundred and five patients, 60 of whom were under HD, and 45 were under PD (45.7% were females; mean age 54.63±13.86 years) were enrolled in the study. PD patients had better scores in five domains of the KDQOL-SF 1.3 questionnaire (emotional role, work status, cognitive function, dialysis staff encouragement, patient satisfaction). Older age, female sex, lower education level, high comorbidity score and, hospitalization in the last 12 months were found to be related to low QOL. We detected positive correlations between serum hemoglobin levels, albumin, and some subgroups of KDQOL-SF 1.3 scale; whereas negative correlations were detected between serum ferritin levels and some of the KDQOL-SF 1.3 items. Conclusion: According to our study, HRQOL was better in PD patients compared to HD in specific domains of the KDQOL-SF 1.3. Age, gender, education level, hemoglobin level, albumin, and ferritin were associated with HRQOL.

Son dönem böbrek yetmezliği hastaları (SDBH), konservatif tedavilerin yetersiz olduğu, glomerüler filtrasyon hızının < 15ml/dk’nın altına düştüğü durumlarda böbrek yerine koyma tedavi seçeneklerinden birini seçmek durumundadır (1). SDBH hastasına böbrek yerine koyma tedavi seçeneklerinden hangisinin uygulanacağı sosyokültürel, medikal, ekonomik koşullardan etkilenmektedir. Hastanın komorbid hastalık durumu, yaşam stili, ekonomik imkanlar, sosyal imkanlar, tıbbi bakım vericilerin tedaviye karşı ön yargısı, doktor ve hastanın eksik veya yanlış bilgi sahibi olmaları, diyaliz tedavi tipine kolay ulaşım, ülkelerin sağlık politikaları, erken tanı ve nefroloğa erken ulaşım gibi koşullar tedavi seçimini etkilemektedir. Böbrek yerine koyma tedavileri böbrek nakli, periton diyalizi (PD) ve hemodiyaliz (HD) olmak üzere 3 farklı yöntem olup, kendi modelleri içerisinde değişik uygulama yöntemleri sunmaktadır (1,2).

Periton diyalizi (PD), hastanın karın boşluğuna küçük bir ameliyat ile yerleştirilen, ince, yumuşak, silikondan yapılmış kalıcı bir tüp (kateter) aracılığı ile verilen özel olarak hazırlanmış bir solüsyon ile hastanın kendi karın zarı (periton) kullanılarak hastanın kanının zararlı maddelerden arındırılması ve vücuttaki sıvı dengesinin sağlanması işlemidir (1,2).

Yenidoğan döneminde özellikle yoğun bakım ünitelerinde tedavi gören bebekler akut böbrek hasarına karşı duyarlıdır. Akut böbrek hasarı gelişen yenidoğanda medikal tedavi ile düzeltilemeyen asitbaz ve elektrolit bozukluğu ve hipervolemi durumlarında böbrek yerine koyma tedavilerine (BYKT) ihtiyaç duyulur. Doğuştan gelen böbrek hastalıkları, metabolik hastalıklara bağlı toksinlerin birikimi ve ilaç toksisitesi diğer BYKT endikasyonlarıdır. Yenidoğanlarda uygulanan BYKT yöntemleri periton diyalizi, aralıklı hemodiyaliz ve ekstrakorporeal sürekli BYKT'dir (SBYKT). Bu derlemede yenidoğan döneminde uygulanan BYKT yöntemleri, endikasyonları ve reçetelendirilmesi ayrıntılarıyla tartışılacaktır. Newborns in neonatal intensive care units are particularly susceptible to acute kidney injury. Kidney replacement therapy (KRT) is indicated when conservative therapy fails to adequately treat metabolic acidosis, electrolyte imbalance, hypervolemia and uremic complications. Congenital kidney diseases, accumulation of toxins due to metabolic diseases and drug toxicity are other KRT indications. Kidney replacement therapies can be performed through various modalities including peritoneal dialysis, intermittent hemodialysis, and continuous KRT. In this review KRT methods, indications and prescribing in the neonatal period will be discussed in detail.

Günümüzde Böbrek yetmezliği tedavisindekiperiton diyalizi kullanımı çocuklarda artmaktadır. Ancak periton diyalizuygulaması yüksek komplikasyon oranları ile seyretmektedir. En sık peritonit,kateter tıkanması ve kateter migrasyonu nedeni ile kateter revizyonugerekmektedir. Bu derlemenin amacı, komplikasyon oranlarını azaltmak içinperitoneal kateter yerleştirme prosedürünün ipuçlarını ve uygun katetertiplerini tanımlamaktır., Nowadays, the use of peritoneal dialysis inthe treatment of renal failure is increasing in children. However, the use of peritoneal dialysis isassociated with high complication rates. Most frequently, revision of catheteris required because of peritonit, occlusion of catheter and migration ofcatheter. The aim of this study was to describe clues of peritoneal catheterinsertion procedure and appropriate types of catheter for decreasing rates ofcomplication.

Tek zincirli, pozitif polariteli, zayıf bir RNA virüsü olan “Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirüs-2 (SARS-CoV2)” kısa sürede tüm dünyaya yayılmıştır. Covid-19 etkeni olan SARS-CoV-2 virüsünün kuluçka süresinin mevcut verilere göre 2-14 gün arasında olduğu ve yaygın olarak halsizlik, ateş, boğaz ağrısı, kuru öksürük, nefes darlığı, eklem ağrısı, koku kaybı gibi semptomlar ile belirti vermektedir. Covid-19 enfeksiyonunun, hastalarda çoğunlukla akut böbrek hasarına yol açması ve kronik böbrek hastalarının çoğunda birden fazla komorbid hastalık varlığının mevcut olması kronik böbrek hastalarında mortalite ve morbidite oranlarının artmasına neden olmaktadır. Covid-19 tanısıyla hastaneye yatan hastalarda böbrek fonksiyonları incelendiğinde, hastaların %59'u proteinüri, %44'ü hematüri bulunduğu, %31'inin kan üre nitrojenin (BUN) ve %22'sinin serum kreatinin düzeyinin arttığı ve böbrek fonksiyon bozukluğu belirtileri bulunduğu görülmüştür. Üremi nedeniyle bağışıklık sistemleri baskılanmış olan hemodiyaliz, periton diyaliz ve böbrek transplantasyonu yapılan hastalar, Covid-19 enfeksiyonu için yüksek riskli grup olarak belirtilmektedir. Bu derlemede, Covid-19 enfeksiyonunun böbrek fonksiyonlarını ve kronik böbrek hastalığı tedavisi gören hastaları nasıl etkilediğine yer verilmiştir., “Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus-2 (SARSCoV2)”, a single-stranded, positive polarity, weak RNA virus, has spread all over the world in a short time. The incubation period of the SARS-CoV-2 virus, which is the causative agent of Covid-19, is between 2-14 days according to the available data and it commonly presents with symptoms such as weakness, fever, sore throat, dry cough, shortness of breath, joint pain, loss of smell. The fact that Covid-19 infection mostly causes acute kidney injury in patients and the presence of more than one comorbid disease in most chronic kidney patients causes an increase in mortality and morbidity rates in chronic kidney patients. When kidney functions were examined in patients hospitalized with the diagnosis of Covid-19, 59% of the patients had proteinuria, 44% had hematuria, 31% had blood urea nitrogen (BUN) and 22% had increased serum creatinine levels and signs of kidney dysfunction. Patients undergoing hemodialysis, peritoneal dialysis and kidney transplantation, whose immune systems are suppressed due to uremia, are indicated as a high-risk group for Covid-19 infection. In this article, it has been discussed how Covid-19 infection affects the function of the kidney and patients treated for chronic kidney disease.

Periton diyalizi, son dönem böbrek yetmezliği olan çocukların, böbrek fonksiyonlarını sürdürebilmeleri amacıyla dünya çapında kullanımı giderek artan vehastaların tedavisinde olumlu sonuçlar alınmasını sağlayan bir yöntemdir. Peritondiyalizi işlemi aile ve çocuk için konforlu ve yaşam aktivitelerini ciddi ölçüdeetkilemeyen bir tedavi yöntemidir. Buna rağmen periton diyalizi işlemindekitemel kurallara uyulmadığı takdirde ise ciddi sorunlar meydana gelebilmektedir.Periton diyalizi işleminde peritonit, kateter giriş-çıkış yeri enfeksiyonu, katetertünel enfeksiyonu, karın ağrısı, kateterin tıkanması, protein yetersizliği, diyalizsıvısıyla birlikte kan gelmesi gibi komplikasyonlar meydana gelebilmektedir. Bukomplikasyonlar değerlendirildiğinde ise en önemli komplikasyon olarakenfeksiyonlar karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada periton diyalizi tedavisi alançocuk hastalarda sık görülen enfeksiyonları önlemek amacıyla alınabilecekönlemlerin tanımlanması amaçlanmıştır. Bu amaçla Pubmed, Google Akademik,Academia ve Cochrane veri tabanlarında taranan konuya uygun 13 adet ilgililiteratür eşliğinde periton diyalizi tedavisi alan çocuk hasta grubunda ortaya çıkanenfeksiyonların önlenmesi için yapılması gerekenler gözden geçirilmiştir., Peritoneal dialysis is a method that is used worldwide to maintain kidney functionof children with end-stage renal failure and provides positive results in thetreatment of patients. Peritoneal dialysis procedure is a comfortable treatment forthe family and child and does not significantly affect the life activities. However,serious problems may arise if the basic rules in the periteonal dialysis process arenot followed. Periteonal dialysis procedure could have complications such asperitonitis, catheter entry-exit site infection, catheter tunnel infection, abdominalpain, catheter occlusion, protein deficiency, and blood supply with dialysis fluid.When these complications are evaluated, infections are the most importantcomplication. In this study, it is aimed to define the measures that can be taken toprevent common infections in pediatric patients receiving periteonal dialysistreatment. For this purpose, 13 necessary literature appropriate to the subjectscanned in Pubmed, Google Academic, Academia, and Cochrane databases, alongwith related literature, have been reviewed to prevent infections that occur in thepediatric patient group.

Many of the children with chronic kidney disease (CKD) are frequently affected with neurological and cognitive disorders that increase the morbidity and mortality of the disease and decrease the quality of life. İrrespective of the cause, injury can ocur at all levels of the nervous system including central nervous system and disorders like cerebrovascular disease, cognitive dysfunction, and uremic encephalopathy can develop together with the peripheral neuropathies and myopathies. Although some of these disorders improve after the initiation of renal replacement therapy (RRT), other neurological complications like dialysis disequilibrium syndrome can ocur due to RRT. These predialysis and post dialysis complications and the risk factors should be known well for early recognition and adequate therapy leading to decrease in the morbidity and mortality of the disease and increase the life quality of patients., Kronik böbrek hastalıklı (KBH) çocuklarda pek çok nörolojik ve bilişsel bozukluk gelişebilmektedir ve bu bozukluklar hastalığın mortalite ve morbiditesini artırmakta ve hastaların yaşam kalitesini düşürmektedir. Etiyolojik neden ne olursa olsun sinir sisteminin her seviyesinde hasar meydana gelebilir. Serebrovasküler hastalık, bilişsel bozukluk, üremik ensefalopati gibi santral sinir sistemi (SSS) bozukluklarının yanı sıra periferal nöropati ve miyopati gibi pek çok nörolojik bulgu gelişebilir. Renal replasman tedavisi ile bu bulguların ancak bir kısmı düzelirken tedaviye bağlı olarak diyaliz disekilibrium sendromu (DES) gibi başka nörolojik bulgular da ortaya çıkabilmektedir. Diyaliz öncesi ve sonrası gelişebilen bu komplikasyonların ve risk faktörlerinin iyi bilinmesi, erken tanı ve tedaviyi sağlamakta ve uzun süreli takipte mortalite ve morbiditeyi azaltarak yaşam kalitesini artırmaktadır.

Öz Periton diyalizi (PD) son dönem böbrek yetmezliği olan çocukların, böbrek fonksiyonlarını sürdürebilmeleri amacıyla dünya çapında kullanımı giderek artan ve hastaların tedavisinde olumlu sonuçlar alınmasını sağlayan bir yöntemdir.Periton diyalizi işlemi aile ve çocuk için konforlu ve yaşam aktivitelerini ciddi ölçüde etkilemeyen bir tedavi yöntemidir. Özellikle yenidoğan grubu hassas grup içerisinde değerlendirildiğinden periton diyalizi için bazı özel prosedürlere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmanın amacı yenidoğan grubunda periton diyalizi yapabilmek için gerekli olan yasal prosedürlerin gözden geçirilmesidir.

Giriş: Periton diyalizi (PD) son dönem böbrek yetmezliği olan çocukların, böbrek fonksiyonlarını sürdürebilmeleri amacıyla dünya çapında kullanımı giderek artan ve hastaların tedavisinde olumlu sonuçlar alınmasını sağlayan bir yöntemdir. Bu çalışmada PD tedavisi alan çocuk hastalarda sık görülen enfeksiyonları önlemek amacıyla alınabilecek önlemlerin tanımlanması amaçlanmıştır.Amaç:Bu çalışmada pubmed, google akademik, academia ve cochrane veri tabanlarında taranan konuya uygun 13 adet ilgili literatür eşliğinde periton diyalizi tedavisi olan çocuk hasta grubunda ortaya çıkan enfeksiyonların önlenmesi için yapılması gerekenler gözden geçirilmiştir. Bulgular: Periton diyalizi tedavisi alan çocuklarda en sık; Peritonit, Kateter giriş-çıkış yeri enfeksiyonu, Kateter tünel enfeksiyonu, Karın ağrısı, Kateterin tıkanması, Protein yetersizliği, ,Diyaliz sıvısıyla birlikte kan gelmesi gibi komplikasyonlar meydana gelebilmektedir. Sonuç: Periton diyalizi güvenli bir yöntem olarak tercih edilse de ev ortamında uygulanan bir tedavi yöntemi olduğu için riskleri de beraberinde getirmektedir. PD'nin güvenli bir şekilde sürdürülmesi, çocuğun gelişebilecek komplikasyonlar ve enfeksiyonlardan korunabilmesi için, Çocuk ve ailenin periton diyaliz ekip üyeleri tarafından eğitilmesi, Ev ziyaretlerinin yapılması, Denetimlerin yapılması,Eğitimlerin ihtiyaca göre tekrarlanması, önerilebilir.

Amaç: Kronik böbrek yetmezliği (KBY) olan çocuklarda kardiyovasküler morbidite artmıştır. Ancak kardiyak değişikliklerin hastalığın hangi evresinde ortaya tam olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada periton diyaliz programında izlenen son dönem böbrek yetmezliği olan çocuklarda sol ventrikül geometrisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Periton diyalizinde izlenen 20 KBY’li çocukta ekokardiyografik ve biyokimyasal veriler değerlendirildi. Sol ventrikül kitlesi ve rölatif duvar kalınlığı hesaplandı. Kontrol grup olarak 20 sağlıklı çocuk alındı. Bulgular: Sol ventrikül kitle indeksi ve rölatif duvar kalınlığı KBY grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (sırasıyla 88.03 ± 37.09; 41.16 ± 12.52 ve 0.62 ± 0.12; 0.39 ± 0.08, p>0.05). Sol ventrikül kitle indeksi ile sistolik kan basıncı ve parathormon arasında anlamlı bir ilişki vardı (sırasıyla r=0.428, p=0.03; r=-0.501, p=0.02). KBY’li 17’sinde (%85) çocukta anormal sol ventrikül geometrisi mevcuttu. Konsantrik hipertrofi, çalışmada en sık anomal sol ventrikül geometrisiydi. Periton diyalizi olan hastaların 9’unda (%45) sol ventrikülde konsantrik hipertrofi izlendi. KBY’li çocuklarda sol ventrikül sistolik fonksiyonları normal sınırlar içindeydi (EF %65.63±6.71 ve FS %35.7±10.25). Sonuç: Sol ventrikül hipertrofisi (LVH) kronik böbrek yetmezliği olan çocuklarda ilerleyicidir. Kan basıncının ve hiperparatiroidizimin daha yakın kontrolü bu hastalarda LVH gelişimini önlemede önemli olabilir. Objective: Cardiovascular morbidity seems increased in children with chronic renal failure, but the age and stage of disease when cardiac alterations become manifest are unknown. The aim of our study was aimed to evaluate the left ventricular geometry of children with chronic renal failure (CRF) undergoing peritoneal dialysis. Material and Methods: Echocardiographic and biochemical data were evaluated in 20 children on peritoneal dialysis (PD). Left ventricular mass index and relative wall thickness was calculated. There were 20 healthy control. Results: Left ventricular mass index and relative wall thickness were found significantly higher in CRF group compared to control group (respectively 88.03±37.09; 41.16±12.52 and 0.62±0.12; 0.39±0.08, p>0.05). There was significant correlation between left ventricular mass index and systolic blood pressures and parathormone (respectively r=0.428, p=0.03; r=-0.501, p=0.02). An abnormal left ventricular geometric pattern was present in 17/20 (85%) children with CRF. Concentric hypertrophy was the most common geometric pattern in the study. Nine (45%) of patients with CRF had left ventricular concentric hypertrophy. Left ventricular systolic functions were found normal in patients with CRF(EF 65.63±6.71% and FS 35.7±10.25%). Conclusion: Left ventricular hypertrophy (LVH) can be progresses in children with chronic renal failure. The strict control of blood pressure and hyperparathyroidism might be important in preventing the development of LVH in these patients.

Chylous ascites is a rare but important non-infectious complication in patients undergoing peritoneal dialysis. A male infant of 1.5-month-old with congenital nephrotic syndrome admitted to our pediatric intensive care unit becasue of deterioration in general appearence, diffuse edematous appearance and respiratory distress. Peritoneal catheter insertion and peritoneal dialysis was performed in the 3rd day of hospitalization. Five days after peritoneal dialysis catheter insertion (on the 8th day of hospitalization) the peritoneal dialysis effluent had a milky appearance. The chemical analysis of the milky effluent showed characteristics of chylous ascites: triglycerides 468 mg/dl. The chylous ascites resolved at the 5th day of our treatment with a low fat diet with medium chain triglycerides and intravenous infusion of somatostatin analogue (octreotide) and the patient was transferred to the pediatric service for maintenance of the treatment.

Bu araştırma diyaliz hastalarının sosyal destek ve öz yeterlilik düzeylerinin belirlenmesi amacı ile tanımlayıcı ve analitik olarak yapılmıştır. Araştırma, Erciyes Üniversitesi Diyaliz Hastanesi, Kayseri Eğitim ve Araştırma Hastanesi diyaliz ünitesi ve Kayseri il merkezinde bulunan özel diyaliz merkezlerine başvuran hastalarla yürütülmüştür. Çalışmanın verileri Mart 2014-Mayıs 2015 tarihleri arasında toplanmış olup, çalışmaya 521 diyaliz hastası dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında hasta tanıtım formu, öz yeterlilik ölçeği ve çok boyutlu algılanan sosyal destek ölçeği (ÇASDÖ) kullanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde Shapiro Wilk normallik, Pearson Korelasyon, Mann-Whitney U testi, Dunn Bonferroni çoklu karĢılaĢtırması, Wilcoxon testi ve Spearman Korelasyon analizleri kullanılmıştır. Çalışmada hastaların öz yeterlilik puan ortalamasının 22.41±6.62 olduğu saptanmıştır. ÇASDÖ aldıkları toplam puan ortalaması 57.62±18.04, aile alt boyut puanı 25.14±4.88, yakın çevre altboyutu puanı 16.85±8.21 ve arkadaş alt boyutu puanı 15.62±8.83’tür. Hastaların öz yeterlilik ve sosyal destek düzeylerinin cinsiyet , yaş, eğitim, medeni durum, çocuk sayısı, gelir durumu, birlikte yaşadığı kişi, ek kronik hastalık varlığı, sağlık algısı, yaşanılan şikayetler, hastalıkla baş etme durumu ve destek gereksinimi gibi faktörlerden etkilendiği belirlenmiştir (p

OBJECTIVE: Apelin-13 is a biomarker that was shown to be related to cardiovascular disease risk in peritoneal dialysis patients. The aim of our study was to investigate the association of serum apelin-13 levels with inflammation, carotid artery intima media thickness (CIMT) and echocardiographic parameters in peritoneal dialysis patients. MATERIAL and METHODS: 33 patient receiving peritoneal dialysis treatment (15 female) and 27 healthy controls (11 female) were enrolled. CIMT and echocardiographic measurements of all patients and controls were taken. Serum apelin-13 levels were measured by ELISA. Apelin-13, c-reactive protein (CRP), neutrophil-To-lymphocyte ratio (NLR), echocardiographic parameters and CIMT values were compared between patients and controls. RESULTS: Apelin-13 was lower in the patient group [58 (12-131) ng/L] than in the control group [76 (18-130) ng/L] (p=0.083). CRP, NLR, CIMT were significantly higher in patients than controls (p

WOS: 000456923400005 Objective: Asymmetric dimethylarginine (ADMA) is known as a non-traditional risk factor for cardiovascular disease. Considering the increased prevalence of hypervolemia and heart failure in patients with peritoneal dialysis (PD), we aimed to investigate the relationship of ADMA with other biochemical parameters, echocardiographic findings, and results of bioimpedance analysis, which is a method for the determination of body fluid distribution in detail. Methods: The study was conducted on 21 patients with chronic PD. Bioimpedance was evaluated by Body Composition Monitor H02.201.1 (R). ADMA level was analyzed by an ELISA kit. Results: The mean ADMA level was 87.6 +/- 58.2 (18.54-247.34) mu mol/L. The mean ADMA level in patients with hypertension was significantly higher than those with normal blood pressure (95.8 +/- 58.8 mu mol/L and 41.0 +/- 27.9 mu mol/L, respectively; p=0.045). In univariate analysis, the parameters associated with serum ADMA levels were uric acid (r=0.681, p=0.001), left ventricular end-systolic diameter (LVESD) (r=0.509, p=0.019), intracellular water (ICW) (r=0.606, p=0.004), extracellular water (r=0.471, p=0.031), dialysate-to-plasma (D/P) creatinine ratio (r=0.452, p=0.04), body surface area (r=0.52, p=0.016), total body water (r=0.581, p=0.006), and lean tissue mass (r=0.528, p=0.014). In multivariate analysis, only uric acid level, ICW, LVESD, and D/P creatinine were found to be significantly associated with ADMA. Conclusion: Serum ADMA level may be a useful marker to detect cardiovascular risk in patients with PD. Serum uric acid and LVESD are important parameters related to ADMA levels in patients with PD. Bioimpedance spectroscopy findings support the association of ADMA with body fluid volume. Amaç: Kardiyovasküler hastalıklar diyaliz hastalarında mortalitenin en sık nedenidir. Asimetrik dimetilarginin (ADMA) düzeyleri ile aterogenezin ilk basamağı olan endotelyal disfonksiyon arasındaki ilişki gösterilmiş olup, ADMA kardiyovasküler hastalıklar için geleneksel olmayan bir risk faktörü olarak kabul edilmektedir. Periton diyalizi (PD) hastalarında hipervolemi ve kalp yetmezliği prevalansının yüksek olduğunu göz önüne alarak, çalışmamızda ADMA ile diğer biyokimyasal parametreler, ekokardiyografi bulguları ve vücut sıvı dağılımının belirlenmesinde geçerli bir yöntem olan biyoimpedans analizi sonuçları ile ilişkisini araştırmayı hedefledik. Yöntemler: Kronik PD tedavisi gören 21 hasta çalışmaya alındı. Biyoimpedans analizi için BCM (Body Composition Monitor H02.201.1®) cihazı kullanıldı. ADMA düzeyleri ELISA kiti ile çalışıldı. Bulgular: Yirmi bir hastanın 13’ü kadın 8’i erkek idi. PD modalitesi 12 hastada CAPD, 5 hastada APD ve 4 hastada CCPD idi. Hastaların 18’i (%85) hipertansif, 9’u ise (%42) dislipidemik idi. Son dönem böbrek yetmezliğinin etyolojisi 8 hastada (%38) diyabetik nefropati idi. 13 hastanın günlük idrar volümLeri ortalama 1402±636 mL iken, geri kalan 8 hasta ise anürik idi. Ortalama sistolik ve diyasyolik kan basınçları sırasıyla 124,5±36,8 mmHg ve 79,8±11,7 mmHg idi. Hastaların ortalama ADMA düzeyi 87,6±58,2 μmol/L (18,54-247,34 μmol/L) bulundu. Ortalama ADMA seviyesi hipertansif hastalarda normotensif olanlara göre istatistiksel açıdan anlamLı olarak daha yüksek tespit edildi (95,8±58,8 μmol/L ve 41,0±27,9 μmol/L; p=0,045). Tek değişkenli analizde ADMA düzeyi ile ilişkili bulunan parametreler, ürik asit (r=0,681, p=0,001), sol ventrikül diyastol sonu çapı (LVESD) (r=0,509, p=0,019), intrasellüler sıvı miktarı (r=0,606, p=0,004), ekstrasellüler sıvı miktarı (r=0,471, p=0,031), diyalizat/plazma kreatinin oranı (r=0,452, p=0,04), vücut yüzey alanı (r=0,52, p=0,016), total vücut suyu (r=0,581, p=0,006) ve yağsız vücut kitlesi (r=0,528, p=0,014) olarak saptandı. Çok değişkenli analizde ise sadece ürik asit düzeyi, intrasellüler su, LVESD ve diyalizat/plazma kreatinin oranı istatistiksel olarak ADMA düzeyi ile ilişkili bulundu. Sonuç: PD hastalarında kardiyovasküler riskin belirlenmesinde ADMA düzeyi yararlı bir marker olarak kullanılabilir. Serum ürik asit düzeyi ve LVESD, ADMA düzeyi ile yakından ilişkilidir. Biyoimpedans analizi sonuçları ADMA düzeyi ile total vücut sıvısı arasındaki ilişkiyi desteklemektedir.

Giriş ve AmaçEpikardiyal yağ dokusu (EYD), kalbin etrafını saran, miyokardiyum ve viseral perikardiyum arasında yerleşmiş bir viseral yağ dokusu kompartmanıdır. EYD toplumda diğer risk faktörlerinden bağımsız olarak kardiyovasküler risk için güçlü bir belirteç olarak kullanılmaya başlanmıştır. EYD inflamatuvar adipositokinler için bir kaynak görevi görmektedir. İnflame EYD ile koroner arterler arasında herhangi bir bariyer olmamasından dolayı direkt parakrin etkilerle aterosklerotik değişikliklere sebep olmaktadır. Epikardiyal yağ dokusunun, diyaliz uygulanan hastalarda kardiyovasküler hastalık (KVH ) riski üzerine etkili faktörlerden biri olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmadaki amacımız; hemodiyaliz ve periton diyalizi tedavisi uygulanan son dönem böbrek hastalarında (SDBH) epikardiyal yağ dokusu kalınlığı ile ilişkili risk faktörlerini araştırmaktır. Materyal ve MetodBu çalışmaya Ocak 2016-Aralık 2016 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Nefroloji kliniği diyaliz ünitesinde en az altı aydır hemodiyaliz (HD) veya sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) uygulanan son dönem böbrek hastaları dahil edilmiştir. Çalışmaya kalp yetmezliği (ejeksiyon fraksiyonu (EF)35), malignite tanısı olan, serebrovasküler olay (SVO) öyküsü bulunan, 18 yaşından küçük ve 80 yaşından büyük hastalar dahil edilmedi. Hastaların boy ve kilo ölçümü yapılarak VKİ hesaplandı, hastaların bel çevresi ölçümü yapıldı. Hastaların sistolik ve diyastolik kan basınçları ölçülerek ortalama arteryel basınç (MAP) hesaplanıp kayıt edildi. Hastaların rezidü idrar volümleri ve diyaliz süreleri not edildi. Hastaların vücut kompozisyonlarının belirlenmesi amacıyla diyaliz sonrası biyoimpedans analiz yapıldı. Bu analizle vücut yağ kitlesi (FTM), FTM yüzdesi, adipoz doku kitlesi (ATM), yağsız doku kitlesi (LTM), LTM yüzdesi, yağ doku indeksi (FTI), yağsız doku indeksi (LTI), toplam vücut suyu (TBW), ekstrasellüler su (ECW), intrasellüler su (ICW), sıvı fazlası (OH) değerlendirildi. Hastaların epikardiyal yağ dokusu kalınlığı ekokardiyografik yöntemlerle ölçüldü. BulgularDiyaliz tedavisi gören 83 SDBH hastası (62 HD,21 SAPD) çalışmaya dahil edildi. Hastaların 49'u kadın (%59), 34'ü erkek (%41) idi. Hastaların yaş ortalaması 46,09±17,17 idi. Ortalama MAP 106,09±100,21 mmHg, ortalama diyaliz süresi 70,01±51,19 ay, ortalama FTM 18,89±11,23 kg, ortalama LTM, 33,85±11,54 kg, ortalama EF(%) 60,1±5,34, ortalama EYD kalınlığı 4,99±1,68 mm idi. Ortalama EYD kalınlığı HD hasta grubunda, SAPD hasta grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha fazlaydı (p 80 years old, obesity (Body Mass Index (BMI)>35), history of heart failure (EF

research Giriş ve Amaç: Hemodiyaliz ve periton diyalizi hastalarında uyku bozuklukları sıkça rapor edilmekte olup, bu hastaların rüyalarını araştıran çalışma bulunmamaktadır. Bu yazıda, hemodiyaliz ve periton diyalizi hastalarında rüya bunaltısı dü- zeyindeki farklılıkları araştırdık, bu iki grup arasında depresyon ve anksiyete semptomları, uyku kalitesi ve uykusuzluk düzeylerini de karşılaştırmayı planladık. Yöntem ve Gereçler: Bu gözlemsel kesitsel çalışmaya nefroloji kliniğinde ayaktan takip edilen 49 hemodiyaliz hastası ve 29 peritoneal diyaliz hastası alındı. Gerekli özelliklerin değerlendirilmesi için Sosyodemografik Veri Toplama Formu, Van Rüya Bunaltısı Ölçeği (VDAS), Pittsburg Uyku Kalitesi İndeksi (PSQI), Uykusuzluk Şiddet İndeksi (ISI), Beck Depresyon ve Anksiyete Envanteri kullanıldı. Hemoglobin (Hb), Kt / V üre indeksi ölçüldü. Bulgular: Rüya bunaltısı (p=0.517), depresyon (p=0.889), uyku kalitesi (p=0.221), uykusuzluk şiddeti (p=0.152) ve hb (p=0.505) açısından gruplar arasında anlamlı farklılık yoktu. Tartışma ve Sonuç: Çalışmamızda hemodiyaliz ve periton diyalizi hastaları arasında depreyon, anksiyete, uyku kalitesi ve uykusuzluk şiddeti düzeyleri açılarından anlamlı fark bulmadık. Benzer şekilde rüya bunaltısı düzeyi de bu bulgularla tutarlı bulundu. Introduction: Sleep disorders are frequently reported in hemodialysis and peritoneal dialysis patients, but there are no studies investigating the dreams of these patients. This study was an examination of differences in the level of dream anxiety between hemodialysis patients and peritoneal dialysis patients. A comparison of depression and anxiety symptoms, sleep quality, and sleepiness between these 2 groups was also performed.Methods: In this observational, cross-sectional study, 49 hemodialysis patients and 29 peritoneal dialysis patients treated at an outpatient nephrology clinic were enrolled. A sociodemographic data collection form, the Van Dream Anxiety Scale, the Pittsburgh Sleep Quality Index, the Insomnia Severity Index, and the Beck Depression and Anxiety Inventories were administered, and hemoglobin level and fractional clearance of body water by dialysis (Kt/V urea) were measured.Results: There were no significant differences between the groups in terms of dream anxiety (p=0.517), depression (p=0.889), sleep quality (p=0.221), insomnia severity (p=0.152) or hemoglobin level (p=0.505).Discussion and Conclusion: We did not find any significant difference in the level of depression, anxiety, sleep quality, or insomnia severity between hemodialysis and peritoneal dialysis patients in our study. Similarly, the level of dream anxiety was consistent with these findings.

factPresentation Mechanical and technical complications associated with a peritoneal dialysis catheter are seen frequently but inserting the catheter into the bladder is a rare complication. The Tenchkoff catheter was inserted into the bladder accidentally in a 64-year-old male patient and this complication was understood by the beginning of peritoneal dialysis (PD). This is the first case reported in the national literature. It is presented to highlight the importance of this complication that may be asymptomatic until the initiation of PD treatment. Periton diyalizi (PD) için kullanılan Tenchkoff kateter ilişkili teknik ve mekanik komplikasyonlar sıklıkla gözlenmektedir. Mesane içine kateterin yerleştirilmesi ise çok nadir bir komplikasyondur. Altmış dört yaşında erkek hastaya Tenchkoff kateter konulduktan sonra tedavi başlangıcında yanlışlıkla mesaneye yerleştirildiği tespit edilmiştir. Yazı ulusal literatürde ilk kez tanımlanan olgumuzda olduğu gibi, PD tedavisi başlangıcına kadar asemptomatik olabilecek bu komplikasyonun önemini vurgulamak için takdim edilmiştir.

Amaç: Kardiovasküler hastalıklar, böbrek yetmezlikli hastalarda önemli morbidite ve mortalite nedenidir. Kronik böbrek yetmezlikli hastalarda çeşitli faktörlerin etkisi ile ateroskleroza belirgin yatkınlık söz konusudur. Bu çalışmada amacımız antioksidan özelliği olan izoflavonun sürekli ayaktan periton diyalizi uygulayan kronik böbrek yetmezlikli hastalarda ateroskleroz ve inflamasyon üzerine olan etkilerini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 58 periton diyalizi uygulayan hasta alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Birinci gruba plasebo, ikinci grupdaki diyaliz hastalarına günde iki kez oral yolla 40 mg soya izoflavonları (Isoflavin® tablet, Mikro-Gen) 12 hafta süresince verildi. Hastalardan iki tanesi gastrointestinal yakınmalar nedeniyle çalışmadan ayrıldığı için 56 hasta ile çalışma tamamlandı Tüm hastaların izoflavon tedavi öncesi ve sonrası total kolesterol, trigliserid, LDL kolesterol, HDL kolesterol, hsCRP, homosistein, carotis intima media kalınlığı, arteryel stifnes değerleri ölçülerek istatistiksel analizleri yapıldı. Bulgular: On iki hafta süresince verilen izoflavon tedavisi sonrasında belirteçlerinden biri olan hs-CRP ve carotis intima media kalınlığı, arteryel stifnes değerleri düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı azalmalar saptandı. Sonuç: Antilipojenik, antihipertansif ve vasküler sağlığı geliştirici özellikleri bulunan soya izoflavonlarının kronik böbrek yetmezlikli hastalarda kullanımı ile inflamatuar, aterojenetik süreç üzerine faydalı etkiler sağlanabilir., Purpose: Cardiovascular disease is an important cause of morbidity and mortality in patients with renal failure. Patients with chronic renal failure are significantly susceptible to atherosclerosis. Our aim is to investigate the effect of isoflavone upon atherosclerosis and inflammation in continuos ambulatory peritoneal dialysis patients. Material and Methods: Fifty eight patients undergoing peritoneal dialysis were enrolled in the study. The Patients have been separated into two groups. The first group with a plasebo, the second group with 40 mg soy isoflavones (Isoflavin®, Mikro-Gen) 2 times per day was given to patients during 12 weeks. Two of them because of gastrointestinal side effects leaved the study and the study was completed with 56 patients. Before and after the treatment of isoflavone total cholesterol, triglyceride, LDL cholesterol, HDL cholesterol, hs-CRP, homocysteine, intima-media thickness, arterial stiffness values were measured and statistical analyses was made. Results: The levels of intima-media thickness, arterial stiffness and one of the inflammation marker hs-CRP was statistically lower after the treatment with isoflavones than the beginning of treatment. Conclusion: Finally; it can be supplied useful effects on inflammatory and atherosclerotic process by using of isoflavones which has antilipogenic, antihypertensive and improving vascular health properties in end stage renal disease.

Giriş ve Amaç: Kronik böbrek yetmezliği (KBY), dünya çapında gittikçe artan önemli bir sağlık problemi olmakla birlikte, bireylerin yaşam kalitesini de olumsuz yönde etkilemektedir. Son dönem böbrek yetmezliği tedavisinde iki önemli nokta mevcuttur. Birincisi, hastaların yaşam sürelerini uzatmak, ikincisi ise hastalara daha iyi bir yaşam kalitesi sağlamaktır. Bu çalışmada amaç; hemodiyaliz (HD), periton diyalizi (PD) tedavisi alan ve renal transplantasyon (TP) uygulanmış hastalarda yaşam kalitesi düzeylerini belirlemek, uygulanan tedaviler arasında yaşam kalitesine etkileri açısından farkları ortaya koymak, bu grup hastalarda sosyodemografik özellikler ile klinik ve laboratuar durumlarının yaşam kalitesi üzerine etkisini değerlendirmektir. Materyal ve Metod: Dicle Üniversitesi Hastanesi’nde takip ve tedavisi uygulanan 90 HD, 39 PD, 66 TP hastası değerlendirilmiştir. Ek olarak kontrol (KT) grubu oluşturmak amacıyla 50 sağlıklı birey incelenmiştir. Veriler; bireyleri tanıtıcı anket formu (sosyo-demografik özellikleri içeren ve hastalığa özgü özellikleri içeren sorular) ve SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği anket formu kullanılarak elde edilmiştir. Bulgular: KT grubu ve TP uygulanan hastaların yaşam kalite ölçekleri PD ve HD hastalarından, PD hastalarının yaşam kalite ölçeklerinin HD hastalarından istatistiksel olarak anlamlı seviyede (p

Amaç: Periton diyalizi (PD) son dönem böbrek yetmezliği hastalarının tedavisinde kullanılan renal replasman yöntemlerinden biridir. PD’de periton membranın enfeksiyon kapmasını önlemek açısından bu hastalarda ağız ve diş sağlığı- nın sağlanması son derece önemlidir. Çalışmamızda PD hastalarının ağız ve diş sağlığı durumlarının eğitim seviyeleri dikkate alınarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 59 PD hastası dahil edildi. Hastaların diş sağlığı durumları; çürük (decay) (D), çekilmiş (missing) (M) ve dolgulu (filled) (F) dişlerinin toplamından oluşan DMFT indeksi ile kaydedildi. Hastaların ağız hijyeni durumlarını ve alışkanlıklarını değerlendirmek amacıyla plak indeksi (Pİ), debris indeksi (Dİ) ve diş fırçalama alışkanlıkları kaydedildi. Hastalar eğitim seviyelerine göre okuryazarlığı olmayan, ilköğretim ve lise mezunları olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Bulgular: Okuryazarlığı olmayan hastaların DMFT, çürük diş, çekilmiş diş, Pİ ve Dİ değerleri lise mezunlarına göre anlamlı derecede daha fazlaydı (sırasıyla: p=0,040; p=0,0001; p=0,002; p=0,017; p=0,004). Dolgulu diş sayıları ise anlamlı derecede daha azdı (p=0,025). Okuryazarlığı olmayan hastaların diş fırçalama sıklığı, ilköğretim ve lise mezunu hastalara göre, ilköğretim mezunu hastaların da lise mezunu hastalara göre istatistiksel olarak daha azdı (p=0,0001 hepsi için). Okuryazarlığı olmayan hastaların çürük diş sayısı ilköğretim mezunlarına göre daha fazlaydı (p=0,001). İlköğretim mezunu hastalarının da çürük ve çekilmiş diş sayıları lise mezunu hastalara göre istatistiksel olarak daha fazlaydı (sırasıyla: p=0,003; p=0,014). Sonuç: Çalışmamızda PD hastalarının eğitim seviyesi arttıkça ağız hijyenlerine daha çok dikkat ettikleri, daha iyi ağız hijyeni ve diş sağlığı skorlarına sahip oldukları gözlenmiştir. Objective: Peritoneal dialysis (PD) one of renal replacement therapy in patients with end stage renal disease. To prevent the infection of peritoneal membran, maintaining of oral and dental health of these patients is very important. In previous studies, we aimed to evaulate the oral and dental health statuses of PD patients with taking into account the effect of educational levels. Material and Methods: Total 59 PD patients were included. The number of decayed, missing and filled teeth and sum of these teeth were detected with DMFT index to evaulate dental health status. Oral hygiene status and habits were calculated with plaque index (PI), debris index (DI) values and freguency of tooth brushing. Patients were divided according to their education level as; noneducated, primary and high school. Results: Noneducated patients had higher DMFT, decay teeth, missing teeth, PI and DI (p=0,040; p=0,0001; p=0,002; p=0,017; p=0,004, respectively), but lower filled teeth (p=0,025) values than high school patients. Frequency of toothbrushing was lower in noneducated patients than primary school patients and high school patients and lower in primary school patients than high school patients (p=0,0001, for all). Noneducated patients had more decay teeth than primary school patients (p=0,001) and primary school patients had more decay and missing teeth than high school patients (p=0,003, p=0,014, respectively). Conclusion: In our study PD patients with higher educational level were more careful to their oral hygiene and hadbetter oral hygiene and dental health scores.

AMAÇ: Son dönem böbrek yetmezliği (SDBY) hastalarında en iyi tedavi şekli böbrek naklidir. Çalışmamızda, son 8 yılda merkezimizde kadavra ve canlıdan yapılan böbrek nakillerinin(BN) demografik verileri ile birlikte böbrek fonksiyonları ve posttransplant medikal komplikasyonları, hasta- graft sağkalımını araştırmayı hedefledik. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çalışmaya 40ı kadavradan, 26sı canlıdan BN yapılan 66 hasta (kadın/ erkek: 36/30) dahil edildi. Nakil sonrası nefroloji polikliniğine başvurularda yaş, cinsiyet, böbrek yetmezliği nedeni, diyaliz türü-süresi, nakil türü, aldıkları indüksiyon tedavileri, kullandığı idame immünsupresif tedaviler, akut rejeksiyon sayısı ve verilen tedaviler, nakil sonrası 1., 6., 12., 24. ve 60. aylardaki biyokimya-hemogram parametreleri ve medikal komplikasyonlar hasta dosyalarından retrospektif olarak elde edildi. BULGULAR: Alıcıların ortalama yaşı 4111,6 yıldı. Ortalama nakil sonrası süre 32,231,4 ay, kreatinin değerleri 1,40,9 mg/dl tespit edildi. En sık uygulanan immünsüpresif tedavi protokolü ko rtikosteroidtakrolimusmikofenolat mofetil/sodyumdu. Gecikmiş graft fonksiyonu, kronik allograft disfonksiyonu ve akut rejeksiyon oranları sırasıyla %27,3, %25,7 ve %13,6 idi. 1 ve 5 yıllık hasta sağkalımı canlıdan yapılan BNlerinde sırasıyla %100 ve %100, kadavradan yapılan BNlerinde ise %85 ve %85 olarak bulundu. 1 ve 5 yıllık graft sağkalımı canlıdan BN yapılanlarda sırasıyla %100 ve %100, kadavradan BN yapılanlarda ise %80 ve %80 olarak saptandı. En sık görülen medikal komplikasyonlar yeni gelişen diyabet ve dislipidemiydi. Erken ve geç dönemde en sık karşılaşılan enfeksiyon idrar yolu enfeksiyonuydu. SONUÇ: BN, hasta-graft sağkalımının yüksek olduğu bir renal replasman tedavi seçeneğidir. Bununla birlikte metabolik komplikasyonlar açısından yakın takip gereklidir., OBJECTIVE: Renal transplantation (RTx) is the best therapeutic modality for end-stage renal disease patients. We report 8 years single-centre experience on cadaveric and living donor RTx in terms of demographic features along with graft functions, posttransplant medical complications, patients-graft survivals. MATERIAL and METHODS: We enrolled 66 RTx (female/male: 36/30) patients including 40 cadaveric and 26 living donors. At admission age, gender, causes of renal failure, dialysis type- duration, type of RTx, induction and maintenance immunosuppressive modalities, rejection episodes, biochemistry-hemogram parameters at 1, 6, 12, 24 and 60 months after transplantation and medical complications were obtained from the medical records. RESULTS: Mean recipient age was 41±11.6 years. Mean transplant duration was 32.2±31.4 months, and the mean creatinine values was 1.4±0.9 mg/dl. The most commonly used immunosuppressive protocol was corticosteroidtacrolimusmycophenolate mofetil. Delayed graft function, chronic allograft nephropathy and acute rejection were observed in 27.3%, 25.7% and 13.6% of patients, respectively. 1- and 5-year patient survival rates were 100% and 100% for living donor patients and 85% and 85% for cadaveric patients, respectively. 1- and 5-year graft survival rates were 100% and 100% for living donor RTx patients, and 80% and 80% for cadaveric RTx patients, respectively. The most common medical complications were new onset diabetes mellitus and dyslipidemiaThe most common early and late infection was urinary tract infection. CONCLUSION: RTx is the best renal replacement therapy in terms of patient-graft survival. However, patients should be closely moniterized for metabolic complications.

AMAÇ: Periton diyalizi son dönem böbrek yetmezliği hastalarında böbrek yerine koyma tedavisi seçeneklerinden birisidir. Bağlı (konjuge) linoleik asit (KLA), bir omega-6 esansiyel yağ asidi olan linoleik asidin geometrik ve pozisyonel izomerlerini kapsar. Bu çalışmada, sürekli ayaktan periton diyalizi (SAPD) hastalarında ve sağlıklı kişilerde KLA izomerleri içinde biyolojik etkinlik yönünden önemli bulunan plazma 10-trans, 12-cis KLA (t10,c12 KLA) ve 9-cis,11-trans KLA (c9,t11 KLA) düzeylerini ve bu yağ asitleri ile kilo, vücut kitle indeksi (VKİ), C-reaktif protein (CRP), paratiroid hormon (PTH) arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çalışma 20-75 yaşları arasında en az 6 ay süre ile diyalize giren 51 (erkek: 21, kadın: 30) SAPD hastası ve 20-60 yaşları arasında 45 (erkek: 25, kadın: 20) sağlıklı kişi üzerinde gerçekleştirildi. Plazma t10,c12 KLA ve c9,t11 KLA düzeyleri gaz kromatografi si/kütle spektrofotometresi (GS-MS) yöntemi ile ölçüldü. BULGULAR: SAPD hastalarının plazma t10,c12 KLA ve c9,t11 KLA düzeyleri sırası ile 11.84 ± 5.3 ve 8.34 ± 4.4 mg/L olarak bulundu. Aynı parametreler kontrol grubunda sırası ile 12.88 ± 4.1 ve 9.20 ± 4.5 mg/L olarak bulundu. SAPD hastalarında ve kontrol grubunda KLA izomerlerinin plazma düzeyleri arasında önemli bir fark bulunamadı. SAPD hastalarında plazma t10,c12 KLA ve c9,t11 KLA düzeyleri ile PTH düzeyleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı düzeyde olumsuz bir ilişki bulundu. Fakat, SAPD hastalarında plazma KLA izomerleri düzeyleri ile CRP, VKİ ve kilo değerleri arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. SONUÇ: Bulgularımıza dayanarak ikincil hiperparatiroidizmin eşlik ettiği SAPD hastalarında fosfor kontrolünün iyi yapılması kaydıyla KLA’dan zengin bir diyet yüksek parathormon düzeylerini azaltmada yarar sağlayabilir., OBJECTIVE: Peritoneal dialysis is a renal replacement therapy in patients with end stage renal disease. Conjugated linoleic acid (CLA) refers to a class of positional and geometric conjugated isomers of the omega-6 essential fatty acid, linoleic acid. This study aimed to investigate biologically active isomers of CLA (10-trans, 12-cis CLA and -9-cis,11-trans CLA) and the relationship between these fatty acids and weight, body mass index (BMI), C-reactive protein (CRP) and parathyroid hormone (PTH) in continuous ambulatory peritoneal dialysis patients (CAPD) and healthy subjects. MATERIAL and METHODS: This study was performed on 51 (21M, 30F) CAPD patients at least 6 months under dialysis, aged 20-75 years and 45 (25M, 20F) healthy control subjects aged 20-60 years. Plasma 10-trans, 12-cis CLA (t10,c12 CLA) and 9-cis,11-trans CLA (c9,t11 CLA) levels were measured by GS-MS technique. RESULTS: t10,c12 and c9,t11 isomers of CLA levels of the CAPD patients were as follows: 11.84 ± 5.3 and 8.34 ± 4.4 mg/L respectively. The same parameters of the controls were as follows: 12.88 ± 4.1 and 9.20 ± 4.5 mg/L, respectively. The differences between plasma CLA isomers levels of CAPD patients and control subjects were not signifi cant. Isomers of CLA negatively correlated with serum PTH levels in CAPD patients. However, there was no signifi cant correlation between plasma isomers of CLA and weight, BMI, CRP in CAPD patients. CONCLUSION: These fi ndings suggest that a CLA-rich diet may help in reducing high levels of parathyroid hormone in the case of good control of phosphorus in CAPD patients associated with secondary hyperparathyroidism.

ÖZET: Periton Diyalizi Uygulanan Ratlarda Atorvastatinin Peritoneal Fibrozis Gelişimine Etkisi Amaç ve Hipotez: Peritoneal skleroz uzun süreli periton diyalizi uygulamasının önemli komplikasyonlarından biridir. Bu çalışmada periton diyalizi uygulanan ratlarda atorvastatin tedavisinin periton fonksiyonları ve histolojisi üzerine etkilerinin irdelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Yirmi-iki üremik olmayan Wistar albino rat çalışmaya alınıp 3 gruba randomize edilmiştir. Sham grubu (intraperitoneal 10 mL SF, 4 hafta boyunca), Periton diyalizi grubu (PD, intraperitoneal 10 mL hipertonik diyaliz solüsyonu, 4 hafta boyunca) ve tedavi grubu (Tx, intraperitoneal 10 mL hipertonik diyaliz solüsyonu+atorvastatin, 4 hafta boyunca). Dört hafta sonunda 1 saatlik periton eşitleme testi yapıldı. Lipitler, bazı sitokinler, mediatörler, antioksidan enzim aktiviteleri ve belirleyicileri (IL-1 ' , IL-6, IL-8, TGF- ' , TNF- ' , NO, GSH, GPx, GR, CAT, MDA) serum ve/veya diyalizatta çalışıldı. Periton mikroskobik incelemesinde periton kalınlığı ölçüldü, peritoneal inflamasyon, fibrozis ve vaskülarizasyon varlığı değerlendirildi. Bulgular: Histolojik incelemelerde, inflamasyon, fibrozis ve vaskülarizasyon sham grubu ile karşılaştırıldığında, PD grubunda daha sık görüldü. Atorvastatin uygulamasıyla, belirtilen parametrelerin görülme sıklığında azalma gözlendi. Ayrıca diğer iki grupla karşılaştırıldığında PD grubunda periton anlamlı olarak daha kalındı. Serum örnekleri incelendiğinde tüm parametreler istatistiksel olarak birbirine benzerdi. Diyalizat incelemelerinde ise, GR aktivitesi ve TGF- ' düzeyi Tx grubunda, PD grubuyla kıyaslandığında daha düşüktü. Diğer yandan diyalizat IL'6 düzeyi Tx grubunda, PD grubunda göre daha yüksekti. Sonuç: Çalışmamız, atorvastatin kullanımının, hipertonik glikoz solusyonuyla oluşan periton yapısı değişikliklerini azalttığını göstermektedir. Azalmış diyaliz TGF- ' ekpresyonu olası sorumlu mekanizmalardan biri olabilir. SUMMARY: Effects of Atorvastatin on Development of Peritoneal Sclerosis in Rats on Peritoneal Dialysis Background: Peritoneal sclerosis is one of the important complications of long term peritoneal dialysis. In this study, we aimed to test the effects of atorvastatin on peritoneal functions and peritoneal histology in non-uremic rats on peritoneal dialysis. Methods: Twenty-two non-uremic Wistar albino rats were allocated into three groups: Sham(10 mL saline intraperitoneally for four weeks), Peritoneal dialysis (PD,10 mL hypertonic dialysis solution intraperitoneally for four weeks) and treatment (Tx, 10 mL hypertonic dialysis solution intraperitoneally + atorvastatin in drinking water for four weeks) groups. At the end of four weeks, one-hour peritoneal equilibration test performed, serum lipids, certain cytokines, mediators antioxidant enzyme activities and markers (IL-1 ' , IL-6, Il-8, TGF- ' , TNF- ' , NO, GSH, GPx, GR, CAT, MDA) in serum and/or dialysate were evaluated. Peritoneal thickness was measured and peritoneal inflammation, fibrosis and vascularisation were evaluated in histological sections. Results: In histological examinations, inflammation, fibrosis and vascularisation were more frequently observed in PD group when compared to that of the sham group and it seemed to decrease when atorvastatin used in conjunction with peritoneal dialysis. Additionally peritoneum was thicker in PD group when compared to that of the sham group and Tx groups. When serum samples were examined, there was no significant difference between the parameters. On the other hand, dialysate GR activity and TGF- ' were significantly lower in Tx group than that of the PD group whereas dialysate IL-6 level was higher in to group than that of PD group. Conclusions: Our study suggests that atorvastatin use diminish structural changes in peritoneum. Decreased expression of TGF- ' in dialysate may be one of the possible underlying mechanisms.

Kronik diyaliz hastalarında uykuya dalamama, sık uyanma, uykuyu sürdürememe ve huzursuz bacak sendromu gibi uyku bozuklukları sıklıkla görülmektedir. Kronik diyaliz tedavisi alan HD ve PD hastalarındaki uyku rahatsızlıklarının oluşumu ve özellikleri birbirine benzerdir. Kronik hastalıklarına eklenen bu sorunlar diyaliz hastalarının fonksiyonel yaşantılarını ve hayat kalitelerini daha da düşürmektedir. Bu çalışma hemodiyaliz ve periton diyalizi hastalarında uyku kalitelerinin değerlendirilmesi, uyku kalitesine etki eden faktörlerin belirlenmesi, hemodiyaliz ve periton diyalizi tedavisi alan hastaların uyku kaliteleri arasında farklılık olup olmadığının ortaya çıkarılması amacıyla planlanmıştır. Kronik diyaliz tedavi programında olan 102 son dönem böbrek yetmezliği (SDBY) hastası 52 hemodiyaliz (K/E; 23/29), 50 periton diyalizi (K/E; 28/22) hastası çalışmaya alındı. Tüm hastalara uyku kalitelerini değerlendirmek için Pittsburg Uyku Kalitesi Indeksi (PUKI) anketi yapıldı. Hastaların yas ortalaması hemodiyaliz hastaları için 55.5 ± 14.6 yıl, periton diyalizi hastaları için 51.5 ± 18.1 yıl ve ortanca diyaliz süreleri hemodiyaliz hastaları için 2 yıl periton diyalizi hastaları için 3.2 yıl idi. PUKI’ne göre hemodiyaliz tedavisi alan 52 hastadan 46 (%88,5) kişide, periton diyalizi tedavisi alan 50 hastadan 39 (%78) kişide uyku kalitesi kötü (global skor > 5 olanlar) olarak saptandı. İki grup arasında uyku kalitesi açısından bir farklılık saptanmadı. Global uyku skoru ile diğer paremetrelerin ilişkişine bakıldı. Yas, diyaliz süresi, albümin ve ferritin ile arasında zayıf olmakla birlikte anlamlı bir ilişki saptandı. (r=0,289 P=0,003, r=0,248 P= 0,012, r= 0,238 p= 0,016, r= -0,203 p=0,041). Lineer regresyon analizinde; yaş ve diyaliz süresi global uyku skoru üzerine bağımsız etmen olarak saptandı. Uyku kalitesi ile diğer parametrelerin ilişkisine bakıldı. Yas, diyabet ve albümin ile “kötü uyku kalitesi’’ arasında zayıf olmakla birlikte anlamlı bir ilişki saptandı (rs=0.279 p=0.004, rs=0.201 p=0.043 ve rs=0.231 p=0.019). Lojistik regresyon analizinde; sadece yas “kötü uyku kalitesi” üzerine bağımsız etmen olarak saptandı. Sonuç olarak; Diyaliz tedavisi alan her iki grupta PUKI ile yapılan değerlendirmede, uyku kaliteleri arasında fark olmadığı ancak yas ilerledikçe daha belirgin olmak üzere uyku kalitelerinin olumsuz etkilendiği saptandı. Sleep disturbances such as sleep-onset insomnia, frequent awekaning, sleep maintenance insomnia and restless legs syndrome are extremely common in chronic dialysis patients. Those additional problems to their chronic disease appear to have significant negative effects on quality of life and functional healt status. In patients having chronic dialysis treatment with hemodialysis and peritoneal dialysis, the etiology and parameters of sleep disorders are similar. These sleeping problems added to their chronic disease are further decreasing their functional capacity and life quality. This study aimed to assess sleep quality and to determine the factors affecting on it, and also to investigate whether a difference in sleep qualities between hemodialysis and periton dialysis patients. A total of 102 end stage renal failure (ESRF) patients, 52 hemodialysis patients (F/M; 23/29) mean ages 55.5±14.6, 50 peritoneal dialysis patients (F/M; 2 8 /22) mean ages 51.5±18.1 are enrolled the study. Median dialysis duration was 2 years for hemodialysis patients, and 3.2 years for peritoneal dialysis patients. In order to assess their sleep qualities the questionnaire of Pittsburg Sleep Quality Index (PSQI) is performed to all patients. The sleep qualities assessed as PSQI were found bad (global score >5) in 88% (46/52) of hemodialysis patients and in 78% (39/50) of peritoneal dialysis patients. No significant difference was found between two groups according to sleep quality. Additionally, the relation between global sleep score and the other parameters is assessed. There were significant correlations with global sleep score and age, duration of dialysis, albumin and ferritin levels, respectively (r=0.289 p=0.003, r=0.248 p=0.012, r=0.238 p=0.016, r=-0.203 p=0.041, respectively). In lineer regression analysis, age and duration of dialysis are found independent factors affecting on global sleep score. We assessed the relations between sleep quality and the other parameters, also. There were weak but significant correlations between “poor sleep quality” and age, the presence of diabetes mellitus and albumin levels, respectively (r=0.279 p=0.004, r=0.201 p=0.043 and r=0.231 p=0.019, respectively). In logistic regression analysis, only age is found as an independent factor on “poor sleep quality”. In conclusion, in each group, when assessed by PSQI, it is found that there is no difference between sleep qualities. However, sleep qualities are found to be affected negatively especially with the age increases.

Araştırmada, Hemodiyaliz (HD) ve Periton diyalizi (PD) tedavisi gören kronik böbrek yetmezliği hastalarında yaşam kalitesinin ölçülmesi ve yaşam kalitesini etkileyen etmenlerin belirlenmesi amaçlandı. Araştırmada 15 Mayıs-15 Ağustos 2005 tarihleri arasında Antalya Devlet Hastanelerinde tedavi gören HD ve PD hastalarının tümüne ulaşılması hedeflendi. Araştırma Antalya Devlet Hastanelerinde HD ve PD tedavisi gören (77 HD, 110 PD) 187 diyaliz hastası .zerinde yapıldı. Veriler anket formu (15 soru) ve SF-36 yaşam kalitesi ölçeği kullanılarak toplandı. Hastaların yaşam kalitesini değerlendirmek için SF-36 değerlendirme testi kullanıldı ve ortalama fiziksel komponent ve mental komponent skorları hesaplandı. Fiziksel Komponent (FK) ve Mental Komponent (MK) skorları ile diyaliz türü, serum albümin düzeyi, cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, hemodiyalize giriş yolları, eşlik eden kronik ve sahip oldukları bulaşıcı hastalıklar karşılaştırıldı. Veriler ortalama . standart sapma olarak verildi. İstatistiksel analizde Ki- kare Testi, T Testi, ANOVA varyans analizi ve korelasyon analizi kullanıldı. Anlamlılık seviyesi olarak P

ÖZET Amaç: KVH'lar renal replasman tedavisi (RRT) alan hastalarda morbidite ve mortalitenin en önemli nedenidir. Bu çalışmada, hemodiyaliz (HD) ve periton diyalizi (SAPD) hastalarında ateroskleroza etkili faktörler, karotis arter intima media kalınlığı (IMK) ve endotel disfonksiyonu arasmdaki ilişkinin incelenmesi amaçlandı. Materyal ve Metod: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Diyaliz Merkezinde programda olan 37 HD ve 33 SAPD hastası olmak üzere toplam 70 hasta (E: 22, K: 48) çalışmaya alındı. Hastalar grup 1 (HD hastalan) ve grup 2 (SAPD hastaları) olarak gruplandırıldı. Yaş ortalaması HD grubunda 44,59±13,57 (18-70), SAPD grubunda 40,52±14,18 (16-64) yıl idi. Çalışmaya en az altı aydır diyaliz programında olan ve kayıtlan yeterli olan hastalar alındı. Diabetes mellitus ve koroner arter hastalığı olan hastalar çalışmaya alınmadı. Hasta bilgileri hasta kayıt dosyalan incelenerek ve hastalar ile görüşülerek elde edildi. Biyokimyasal parametreler, Dicle Üniversitesi Merkez Laboratuarında çalışıldı. Kan örnekleri diyaliz öncesi alındı. Bulgular: Grup 1 ve Grup 2 arasında cinsiyet, sigara içme durumu ve diyaliz yeterliliği (Kt/V) açısından farklılık yoktu (p>0.05). Üre, K ve P değerlerinin HD grubunda anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmektedir. SDBY hastalarında prognostik değeri olan albumin değerinin, SAPD hastalarında daha düşük olduğu görülmektedir (pO.0001). SAPD hastalarında total kolesterol, LDL-C ve HDL-C düzeyi anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. SAPD grubunda diastolik HT'un daha sık olduğu bulundu. Ancak HT'un kardiovasküler sistemdeki etkilerinin incelenmesi açısından Ejeksiyon Fraksiyonu (EF) ve diyastolik sol ventrikül posterior duvar kalınlığı (LVPWDd) karşüaştınldığında anlamlı farklılık bulunmadı (p>0.05). HD ve SAPD hastalarında inflamasyon göstergelerinde farklılık olmadığı görülmektedir (p>0.05). Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında ise HD ve SAPD hastalarında IMK'nın anlamlı olarak artmış olduğu görüldü (pO.0001). Sonuç: Diyaliz hastalarında mortalite ve morbiditenin en sık sebebi KVH'lardır. Bizim çalışmamızın sonucunda, HD ve SAPD arasında kardiyovasküler mortalite göstergesi olarak kullanılan endotel disfonksiyonu ve IMK açısından fark bulunmadı. 37 SUMMARY Aim: Cardiovascular disease (CVD) is the main cause of morbidity and mortality in patients receiving renal replacement therapy (RRT). In this study, it was aimed to investigate of the relation between effective factors on atherosclerosis, intima-media thickness (IMT) of carotid artery and endothelial dysfunction in the hemodialysis (HD) and continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD) patients. Materials and Methods: 37 HD and 33 CAPD, total 70 patients (M:22, F:48), that were underwent to therapy in Dicle University Medical Faculty Dialysis Center were included the study. Patients were classified into group 1 (HD patients) and group 2 (CAPD patients). In HD group, mean age was 44,9±13,57 (18-70) and in CAPD group mean age was 40,52±14,18 (16-64) years. Patients that were included to study were undergoing to dialysis at least six mounts and records of them were enough. Patients that have DM and coronary artery disease were excluded. Patient information's were obtained by examining patients' record and by interviewing with patients. Biochemical parameters were studied at Dicle University Central Laboratory. Blood Samples were taken before dialysis. Results: There was not difference between group 1 and group 2 according to sex, smoking status and dialysis adequacy (Kt/V) (p>0,05). In HD group, urea, K and P values were seen higher significantly. Albumin, that has a prognostic value in ESRD, was seen lower in CAPD patients (pO.0001). Total cholesterol, LDL-C and HDL-C levels were significantly higher in CAPD patients. Diastolic hypertension was more frequent in CAPD group. However, when ejection fraction (EF) and diastolic left ventricle posterior wall thickness (LVPWDd) were compared, there was not significant difference (p>0,05). There were not differences in inflammation indicators between HD and CAPD patients. When compared to control group, IMT was significantly increased in HD and CAPD patients (pO.0001). Conclusion: The most frequent cause of mortality and morbidity in dialysis patients is CVD. As a result of our study, there was not difference according to endothelial dysfunction and IMT between HD and CAPD patients that can be used as an indicator of cardiovascular mortality. 38 55

Findings: We established insulin resistance (H0MA-IR>1,93) in %24 of patients. A significant relation was'nt determined between HOMA-IR and PTH levels, hematocrit value and rHuEpo treatment (p>0,05). Significant change was'nt determined im HOMA-IR, insulin, glucose, total cholesterol, triglyceride, HDL-C, LDL-C levels after treatment in L-carnitine group (p>0,05). Also there was'nt a significant change in HOMA-IR, glucose, total cholesterol, triglyceride, HDL-C, LDL-C levels in placebo conrol group (p>0,05). Significant increase was determined in insulin levels (p0,05). L karnitin grubunda tedavi sonrası HOMA-IR, insülin, glukoz, total kolesterol, trigliserid, HDL-K, LDL-K değerlerinde anlamlı değişiklik görülmedi (P>0,05). Plasebo kontrol grubunda da tedavi sonrası HOMA-IR, glukoz, total kolesterol, trigliserid, LDL-K, HDL-K' de anlamlı değişiklik görülmedi (P>0,05). însülin düzeylerinde ise anlamlı artış saptandı (p1,93 accepted as insulin resistance. Patients were classified according to PTH levels, hematocrit values and rHuEpo treatment. HOMA-IR values were compared. Blood samples were collected at 8:30 am after 12 hours hunger. It was measured in Central Laboratory of Dicle University Medical Faculty. 64 ilişki saptanmadı (p>0,05). L karnitin grubunda tedavi sonrası HOMA-IR, insülin, glukoz, total kolesterol, trigliserid, HDL-K, LDL-K değerlerinde anlamlı değişiklik görülmedi (P>0,05). Plasebo kontrol grubunda da tedavi sonrası HOMA-IR, glukoz, total kolesterol, trigliserid, LDL-K, HDL-K' de anlamlı değişiklik görülmedi (P>0,05). însülin düzeylerinde ise anlamlı artış saptandı (p1,93 accepted as insulin resistance. Patients were classified according to PTH levels, hematocrit values and rHuEpo treatment. HOMA-IR values were compared. Blood samples were collected at 8:30 am after 12 hours hunger. It was measured in Central Laboratory of Dicle University Medical Faculty. 64Findings: We established insulin resistance (H0MA-IR>1,93) in %24 of patients. A significant relation was'nt determined between HOMA-IR and PTH levels, hematocrit value and rHuEpo treatment (p>0,05). Significant change was'nt determined im HOMA-IR, insulin, glucose, total cholesterol, triglyceride, HDL-C, LDL-C levels after treatment in L-carnitine group (p>0,05). Also there was'nt a significant change in HOMA-IR, glucose, total cholesterol, triglyceride, HDL-C, LDL-C levels in placebo conrol group (p>0,05). Significant increase was determined in insulin levels (p

Kişiler tarafından dile getirilmekten çekinilen ve kronik hastalıklar ile psikiyatrik bozukluğu olanlarda sıklığı artan erektil disfonksiyon (ED) sağlıklı erişkin erkeklerde yaklaşık %50 oranındadır. Çalışmamızda, erkeklerde bu kadar sık görülen bu hastalığın ünitemizdeki renal replasman tedavisi alan hemodiyaliz (HD) ve periton diyalizi (PD) uygulanan olgularımızdaki sıklığını ve psikiyatrik tablo ile ED bağlantısını araştırmayı amaçladık. Bu amaçla çalışmaya 18 HD, 9 PD hastası ve 14 gönüllü sağlıklı kontrol grubu olarak alındı. Tüm olgulardan ED uluslar arası indeks formu, hastane anksiyete ve depresyon formunun cevaplanması istendi. HD’de %50, PD’de %66 ve kontrol grubunda %35 oranında ED’a rastlandı. HD grubunda psikiyatrik bozukluğu olan hastalarda ED sıklığının arttığı diğer gruplarda istatistiksel anlamlılığa ulaşmadığı görüldü. Erectile dysfunction (ED) that is hard to talk about and has increasing frequency in chronic diseases and psychiatric disorders is present approximately in %50 of healthy males. We aimed to investigate the frequency of the disorder that is frequent in population in cases having peritoneal or hemodialysis as renal replacement therapy and to evaluate the association of the psychiatric condition and the ED. For this purpose 18 HD, 9 PD and, as control group, 14 healthy volunteers were enrolled into the study. All cases were asked to complete the international ED index form, hospital anxiety and depression forms. The rate of ED in HD, PD and the control groups were %50, %66, and %35 respectively. It was observed that in the HD group, with psychiatric disorders, ED frequency increased significantly, while did not reach to statistical significance in the other groups.

Many of the children with chronic kidney disease (CKD) are frequently affected with neurological and cognitive disorders that increase the morbidity and mortality of the disease and decrease the quality of life. İrrespective of the cause, injury can ocur at all levels of the nervous system including central nervous system and disorders like cerebrovascular disease, cognitive dysfunction, and uremic encephalopathy can develop together with the peripheral neuropathies and myopathies. Although some of these disorders improve after the initiation of renal replacement therapy (RRT), other neurological complications like dialysis disequilibrium syndrome can ocur due to RRT. These predialysis and post dialysis complications and the risk factors should be known well for early recognition and adequate therapy leading to decrease in the morbidity and mortality of the disease and increase the life quality of patients., Kronik böbrek hastalıklı (KBH) çocuklarda pek çok nörolojik ve bilişsel bozukluk gelişebilmektedir ve bu bozukluklar hastalığın mortalite ve morbiditesini artırmakta ve hastaların yaşam kalitesini düşürmektedir. Etiyolojik neden ne olursa olsun sinir sisteminin her seviyesinde hasar meydana gelebilir. Serebrovasküler hastalık, bilişsel bozukluk, üremik ensefalopati gibi santral sinir sistemi (SSS) bozukluklarının yanı sıra periferal nöropati ve miyopati gibi pek çok nörolojik bulgu gelişebilir. Renal replasman tedavisi ile bu bulguların ancak bir kısmı düzelirken tedaviye bağlı olarak diyaliz disekilibrium sendromu (DES) gibi başka nörolojik bulgular da ortaya çıkabilmektedir. Diyaliz öncesi ve sonrası gelişebilen bu komplikasyonların ve risk faktörlerinin iyi bilinmesi, erken tanı ve tedaviyi sağlamakta ve uzun süreli takipte mortalite ve morbiditeyi azaltarak yaşam kalitesini artırmaktadır.