Search

Purpose: This study aim to determine the occurrence of gestational diabetes mellitus (GDM) inpregnancies after IVF treatment and to evaluate the factors that reduce this risk.Material and Methods: This retrospective cohort study was conducted using the medical records ofpregnant women who conceived following IVF at the in-vitro fertilization center between 2002–2019. Thedata were obtained from medical records and phone interviews. Univariate and multivariate logisticregression analyses were performed.Results: The incidence of GDM was found to be 16.7%. The regression model indicated that the riskof GDM was 4.57 times higher in the age group 36–40 at conception during the IVF cycle than the agegroup 31–35 (95% CI = 1.18–17.73, p = .028). Furthermore, women who conceived after the secondIVF trial had a risk of GDM 3.464 times higher than those that conceived after their first IVF trial (95%CI = 1.07–11.23, p= .038).Conclusion: As age and number of IVF trials increase in infertile women, the risk of GDM increases afterIVF treatment.Keywords: Gestational diabetes mellitus, in vitro fertilization, risk factors

Yöntem:Leflunomid kan düzeyinin düşürülmesi için gebelikte kolestiramin şelasyon protokolünün uygulanmasıBulgular:IVF yöntemi ile oluşan ilk gebeliği sezaryen doğum ile sonlanan, bilinen hipotiroidi ve romatoid artrit hastalıkları nedeniyle tedavi almakta olan hasta leflunomid kullanırken spontan gebe kalması sonrası başvurdu. İlk muayenede 7 hafta 4 gün ile uyumlu gebelik izlendi. X grubu ilaç kullanımına rağmen gebelik terminasyonu istemeyen hasta farmakoloji ve romatoloji bölümlerine danışıldı. Farmakoloji raporunda, leflunomid kullanımının gebelikte kontrendike olduğu, gebelik gelişirse ilacın kesilmesi, fetal zarar açısından hasta değerlendirilmesi ve plazma leflunomid konsantrasyonunu 0.02 mg/L altına indirmek için hızlandırılmış ilaç eliminasyon prosedürü başlatılması gerektiği belirtildi. Hastanın bakılan ilk serum leflunomid düzeyi 9 mg/L olarak ölçüldü. Hastaya 3x8 gram kolestiramin şelasyonu 11 gün süre ile verildi. Sonrasında serum leflunomid düzeyi 1,21 mg/L olarak ölçüldü. Hastaya şelasyon tedavisinin devamı planlandı. Hastanın ikinci küre devam etmek istememesi üzerine tekrar serum leflunomid düzeyi ölçülemedi ve rutin gebelik takibine devam edildi. Fetal büyüme takibi miada kadar olağanseyreden hasta, 24. Haftada gestasyonel diyabet tanısı aldı ve insülin tedavisi başlandı. 32. Hafta sonrası trombositopeni gelişen hastada etyoloji araştırması sonrası gestasyonel trombositopeni tanısı teyit edildi. 37. Gebelik haftasında sezaryen ile 2960 gram canlı kız bebek doğdu. Yenidoğan muayenesi ve takibi sonrası bebekte patolojik bir durum saptanmadı. Maternal trombositopeni doğum sonrası süreçte dramatik olarak düzeldi.Sonuç:Otoimmun hastalıkların tedavisinde yer alan ilaçların pek çoğu gebelik sürecinde kontraendikedir. Tedavi altında iken oluşan gebeliklerin terme sağlıkla ulaşabilmesi için ilaç eliminasyon prosedürü kullanılabilmektedir. Ancak yine de olası riskleri azaltmak için gebelik planlayan hastaların tedavi düzenlemesi ilaç özelliklerine göre uygun zamanda ve dozda yapılmalıdır.Anahtar Kelimeler:kolestiramin, leflunomid, riskli gebelik yönetimi, romatoid artrit, şelasyon Methods: Application of a cholestyramine chelation protocol in pregnancy to reduce leflunomide blood levelsResults: A patient whose first IVF pregnancy ended with cesarean delivery and who was receiving treatment for known hypothyroidism and rheumatoid arthritis diseases presented after spontaneous pregnancy while taking leflunomide. At the first examination, a pregnancy compatible with 7 weeks and 4 days was observed. The patient who did not want termination of pregnancy despite the use of group X drugs was consulted to pharmacology and rheumatology departments. The pharmacology report stated that the use of leflunomide was contraindicated in pregnancy, the drug should be discontinued if pregnancy developed, the patient should be evaluated for fetal harm and an accelerated drug elimination procedure should be initiated to reduce the plasma leflunomide concentration below 0.02 mg/L. The patient's first serum leflunomide level was measured as 9 mg/L. The patient was given 3x8 gram cholestyramine chelation for 11 days. Afterwards, serum leflunomide level was measured as 1.21 mg/L. The patient was planned to continue chelation treatment. Since the patient did not want to continue with the second cycle, serum leflunomide level could not be measured again and routine pregnancy follow-up was continued. Fetal growth was normal until mida, but gestational diabetes was diagnosed at 24 weeks and insulin treatment was started. After 32 weeks of gestation, thrombocytopenia developed and the diagnosis of gestational thrombocytopenia was confirmed after etiology investigation. At 37 weeks of gestation, a 2960 gram live baby girl was born by cesarean section. After neonatal examination and follow-up, no pathologic condition was found in the baby. Maternal thrombocytopenia improved dramatically in the postpartum period.Conclusion: Many of the drugs used in the treatment of autoimmune diseases are contraindicated during pregnancy. Drug elimination procedures can be used to ensure that pregnancies that occur during treatment reach term in good health. However, in order to reduce the possible risks, the treatment arrangement of patients planning pregnancy should be made at the appropriate time and dose according to the drug properties.Keywords: cholestyramine, leflunomide, risky pregnancy management, rheumatoid arthritis, chelation&nbsp

Ovaryan hiperstimülasyon sendromu (OHSS)polikistik over sendromu (PCOS) hastalarında görülen ve gonadotropinlere overinaşırı yanıt vermesiyle oluşan, ciddi morbiditesi olabilen iyatrojenik birdurumdur. Sendrom hCG enjeksiyonu sonrasında VEGF'nin tetiklediği vaskülergeçirgenlik artışına bağlı 3. boşluklarda (periton, plevra gibi) proteindenzengin sıvı birikimi ve sıvı-elektrolit dengesizlikleri ile karakterizedir.Endojen hCG'nin yükseldiği erken gebelik döneminde daha da şiddetlenebilir. Patofizyolojisitam olarak anlaşılamadığı için tedavisi de destekleyici ve semptomatiktir. Yüksekriskli hastalarda OHSS'yi önlemek için uzun yıllardır kullanılan bir çok tedaviyöntemi bulunmaktadır. Ancak antagonist sikluslarında son oosit matürasyonuiçin hCG yerine GnRH agonisti ile tetiklemeyapılması ve ardından oluşan tüm embriyoların dondurularak daha sonraki birsiklusda transfer edilmesine dayalı "hepsinidondur" yaklaşımı ile ciddi OHSS neredeyse elimine edilmiştir. Yine deOHSS'nin geliştiği durumlarda hastalardaki ciddi morbiditeleri önlemek amacıylaparasentez, sıvı elektrolit tedavisi ve tromboemboli profilaksisi gibitedaviler yapılmalıdır Ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS) is an iatrogenic condition,which occurs in polycystic ovarian syndrome patients as an excessive responseto gonadotropin stimulation in assisted reproduction cycles. It ischaracterized by protein rich fluid accumulation in the 3rd space (peritoneumand pleura) due to increased vascular permeability triggered by VEGF after hCGinjection and may cause severe morbidity. The symptoms may aggravate afterendogenous hCG rise during early pregnancy. The pathophysiology is not very clear;therefore treatment is supportive and symptomatic. Over the years, manytreatment strategies are developed to prevent OHSS. However, "freezeall" strategy, that is triggering with GnRH agonists for final oocytematuration in replace of hCG in antagonist IVF cycles, and then cryopreservingall the embryos to transfer in subsequent cycles has almost eliminated thesyndrome. However, when severe OHSS develops treatment plan should include paracentesis,correction of fluid and electrolyte imbalances and prophylaxis fortromboembolic events.&nbsp

ObjectiveThe objective of the study is to assess the predictive power of mean uterine artery pulsatility index (UtA PI), maternal serum placental growth factor (PlGF) and placenta associated plasma protein A levels for the development of ischemic placental diseases (IPD) in a cohort of unselected singleton pregnancies during the first trimester combined test period.

Liken skleroz, kadınlarda daha sıkgörülen, otoimmun bozuklukların ve dermal değişikliklerin eşlik ettiği, kronikenflamatuar, progressif bir hastalıktır.Liken sklerozlu hastalarının % 85-98’in de anogenital tutulumizlenir. Genital tutulumlu liken sklerozuygun şekilde tedavi edilmez ise, özellikle premenarş ve postmenopozal dönemdevulvada fonksiyonel ve yapısal bozukluklara neden olabilir. Bu makalede, 94yaşında idrar yapmada güçlük, idrar yapamama yakınmalarıyla başvuran kadın hastada,liken sklerozun vulvar tutulumuna bağlı gelişen, bir vulvar fimozis olgusununbaşarılı tıbbi tedavisi literatür eşliğinde sunuldu

A 36 year old woman with 2 pregnancies which one ofthem is delivered by cesarean section 7 year ago and the other one was abortusapplied for periodic hematuria (menuria) and chronic pelvic pain. Cystoscopywas performed and bladder mucosal biopsy was obtained because of suspiciousbladder mass in abdominopelvic ultrasonography. Pathological diagnosis wasbladder endometriosis. Gonadotrophin releasing hormon analog ( leuprolideasetat) treatment was used for 6 months. 2 months after therapy she appliedagain with pelvic pain. Diagnostic laparoscopy and second look cystoscopy wasperformed and regression of the endometriotic foci were seen. Pain and palpablemass out of pelvis may be a symptom of extrapelvic endometriosis although it isfrequently asymptomatic. Urinary endometriosis is an unrecoverabledisease, and collective approach of the gynecologist and urologist is necessaryfor treatment options.Theseverity of symptoms, spread of disease, probability of recurrences and cost oftreatment shoud be considered and accurate modality of the treatment shoud beoffered to the patient., Otuz altı yaşında, gebelik 2 doğum 1 abortus 1 ve 7yıl önce sezeryan öyküsü bulunan hasta siklik hematüri (menüri) ve kronikpelvik ağrı yakınması ile başvurdu. Abdominopelvik ultrasonografide mesanedekitle şüphesiyle sistoskopi yapılarak biopsi alındı. Patolojik tanı mesanedeendometriozis idi. Gonadotropin releasing hormon analoğu yakınması (leuprolideasetat) tedavisi 6 ay uygulandı. Tedaviden 2 ay sonra kasık ağrısı şikayeti iletekrar başvurdu. Tanısal laparoskopi ve ikinci bakış sistoskopisi yapıldı veendometriozis odaklarının regrese olduğu saptandı. Sıklıkla asemptomatik olsada, ağrı ve pelvis dışında ele gelen bir kitlenin varlığı ekstrapelvikendometriozisin semptomları olabilir. Üriner endometriozis gibi sağaltımı zorbir hastalıkta tedavi basamaklarına kadın doğum ve üroloji uzmanları birliktekarar vermelidir. Yakınmaların şiddeti, hastalığın yaygınlığı, tekrarlamaolasılığı ve tedavi maliyeti göz önüne alınarak doğru tedavi yöntemi hastayaönerilmelidir.

Amaç: Bu çalışmada 39 yaş ve üzeri infertil kadın hastalarda yaşın, prognostik faktörler ile üreme potansiyeli üzerindeki sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: İleri yaşta (≥39 yıl) 107 infertil kadın hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların insan koryonik gonadotropin (hCG) uygulanan günde ölçülen endometrium kalınlığı, toplam kullanılan gonadotropin dozu, stimülasyon süreleri, 3. gün bazal follikül stimüle edici hormon (FSH) ile bazal estradiol (E2) düzeyleri, toplanan oosit ile fertilize oosit sayıları ve transfer edilen embriyo sayıları kaydedildi. Bu parametrelerin gebelik başarısı üzerine etkileri değerlendirildi. Hastalar 39 yaş (n=47), 40-41 yaş (n=37) ve 42 ve üzeri yaş (n=23) olmak üzere üç yaş grubu karşılaştırıldı. Bulgular: Canlı doğum oranı 39 yaş grubunda %23,2 ve 40-41 yaş grubunda %14,7 olarak gözlendi. Kırk iki ve üzeri yaş grubunda ise canlı doğum görülmedi. Bu çalışmanın sonuçları yaşın, toplanan oosit ve fertilize oosit sayısının gebelik gelişimi üzerine etkisinin olduğunu gösterdi. Sonuç: Gebelik oranı 39 yaşından sonra hızlı bir şekilde düşmektedir; intrasitoplazmik sperm enjeksiyonu sonrası, hastalarda 39 yaşından itibaren gebelik başarısı 3 yıl sonra 9 kat azalmıştır. İleri maternal yaşın, gebelik ve canlı doğum oranları üzerindeki olumsuz etkisi klinik çalışmamızda da gözlenmiştir. Objective: The objective of this study is to investigate the effect of age on the prognostic factors and fertilization potential of infertile women who are 39 years or older. Material and Methods: 107 patients with advanced maternal age (≥39 years) were included in this retrospective study. The endometrial thickness on the day of human chorionic gonadotropin (hCG), total dose of gonadotropin used, duration of stimulation, levels of day-3 basal follicule stimulating hormone (FSH) and basal estradiol (E2), number of retrieved oocytes and fertilized oocytes, and number of embryos transferred were recorded. These parameters were used to evaluate their effects on the success of pregnancy. Patients were categorized into three age groups: 39 years old (n=47), 40-41 years old (n=37), and ≥ 42 years old (n=23) and age groups were compared. Results: The rate of live birth was %23.2 in 39 years and %14.7 in 40-41 years. No live birth in 42 years or older patients was recorded. The results revealed that that the age, number of retrieved oocytes and fertilized oocytes predict the success rate of pregnancy. Conclusion: Pregnancy rate dramatically decreased after the age of 39; the success of pregnancy after the intracytoplasmic sperm injection decreases 9 times, three years later starting age of 39. The negative effect of advanced maternal age on pregnancy and live birth rates was observed in our clinical study, as well.

We report a case of adenomyoma of endocervical type that occurred in a 28-year-old-woman. The patient presented with a mass protruding into vagina which was treated by polypectomy. Histologically, tumor was composed of a mixture of proliferating glands of endocervical type and fascicles of smooth muscle cells. There were no architectural abnormalities. Both the epithelium and smooth muscle were uniformly bland. No mitotic activity was observed in the epithelial and stromal component. Polypectomized specimen was diagnosed as adenomyoma of endocervical type. This tumor type should be added to the list of a differential diagnosis of uterine endocervical tumor.

ÖZET Over kanseri, kadın genital sistem kanserleri içinde nispeten daha az görülmesine karşın, jinekolojik kanserler içinde en sık ölüme sebebiyet verenidir. Uzun süre spesifik bir bulgu vermediğinden, tanı genellikle ileri evrelerde konulur ve bu nedenle tedavi şansı azalır. Epiteliyal over kanserinin etiyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte özellikle genetik değişikliklerin etkili olduğu düşünülmektedir. Kanserin genetik bir hastalık olarak kabul edilmesi ile birlikte tümör supresör gen ve proto-onkogen olarak adlandırılan iki gen tipi tespit edilmiştir. Bir tümör supresör gen olan p53 ve bir proto-onkogen olan c-erbB-2'nin çeşitli kanserlerde değişmiş olarak saptanması ile bunların kanserin çok basamaklı gelişiminde rol oynadıkları ileri sürülmüştür. Çalışmamızda, benign, borderline ve malign epiteliyal over neoplazisi tanılarıyla hastanemizde tedavileri yapılan toplam 83 olgunun parafine gömülü bloklarında immunohistokimyasal boyama metodu ile p53 ve c-erbB-2 ekspresyonu araştırıldı ve klinik ve histopatolojik faktörler ile ilişkisi incelendi. Çalışmada p53 immunoreaktivitesi benign grupta hiç saptanmazken, borderline ve malign gruplarda sırasıyla %10 ve %33.3 olarak bulunmuştur. Seröz tip kanserlede p53 immunoreaktivitesi diğer histolojik tiplere göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p

AMAÇ: Polikistik over sendromlu hastaların (PCOS) farklı tedavi yöntemleri vardır. Bunlardan en sık kullanılan kombine oral kontraseptif (KOK) tedavisidir. Son yıllarda PCOStedavisinde D vitamini içeren preparatların besin desteği olarak kullanımı giderek artmaktadır. Bu çalışmada, D vitamini eksikliği nedeniyle tedavi alan polikistik over sendromlu hastaların klinik, metabolik, ultrasonografik parametrelerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.YÖNTEM: Bu çalışma, Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Klinik Araştırmalar Etik Kurulu izni alındıktan sonra gerçekleştirilmiştir. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Üreme Endokrinolojisi ve İnfertilite Bilim Dalı Polikliniği'ne 01/12/2013-01/12/2014 tarihleri arasında başvuran Rotterdam kriterlerine göre polikistik over sendromu tanısı konulan toplam 95 hasta çalışmaya alınmıştır. D vitamini eksikliği nedeniyle tedavi alan polikistik over sendromlu hastaların 3 aylık tedavi sonrasındaki klinik, metabolik, ultrasonografik parametreleri retrospektif olarak değerlendirilmiştir.Tüm olguların antropometrik ve kan basıncı ölçümleri ve modifiye Ferriman Gallwey skor hesaplamaları yapılmıştır. Serum açlık glukoz, açlık insulin, homeostatik insülin rezistans (HOMA-IR, prolaktin (PRL), tiroid stimülan hormon (TSH), yüksek dansiteli lipoprotein (HDL), düşük dansiteli lipoprotein (LDL), trigliserid (TG), total kolesterol, folikül stimüle edici hormon (FSH), luteinize edici hormon (LH), estradiol, total testosteron, serbest testosteron, seks hormon bağlayıcı globulin (SHBG), dehidroepiandrosteron sülfat (DHEAS), 25-OH D vitamini, 17-OH progesteron, OGTT, androstenedion parametreleri seviyeleri ölçülmüştür. Hastaların serbest androjen indeks, vücut kitle indeksi ve LH/FSH oranı hesaplanmıştır. Hastaların hastane veritabanında kayıtlı ultrasonografik bulguları ve klinik parametreleri tedavi öncesi ve sonrası olarak karşılaştırılmıştır. Tüm hastaların İstatistiksel analizi için The statistical Program for Social Sciences(SPSS,version 22) kullanıldı, p

PLASENTAL GROWTH FAKTÖR VE UTERİN ARTER DOPPLER İNDEKSLERİNİN KOMBİNE TARAMA TESTİ İLE BİRLİKTE DEĞERLENDİRİLMESİNİN İSKEMİK PLASENTAL HASTALIKLARI ÖNGÖRME ETKİNLİĞİAmaç: Rutin kombine tarama testine eklenecek uterin arter doppler indeks ve plasental growth faktör maternal serum düzey tayininin iskemik plasental hastalıkların öngörüsündeki etkinliğini araştırmak.Yöntem: : Prospektif gözlemsel çalışmamız Eylül 2014 ile Eylül 2015 tarihleri arasında değerlendirilen 465 gebeye ait sonuçları içermektedir. Hastalar Grup I kontrol grubu (n:378) ve Grup II iskemik plasental hastalık saptanan hastalar (erken başlangıçlı preeklampsi (n:4), geç başlangıçlı preeklampsi (n:11) ve intrauterin gelişme geriliği (n:19)) olarak 2 grupta incelendi. Ayrıca Grup II kendi içinde Grup II a (erken başlangıçlı preeklampsi ve intrauterin gelişme geriliği olan olgular) ile Grup II b ( geç başlangıçlı preeklampsi) olarak alt gruplara ayrılarak ileri değerlendirmeler yapıldı.Bulgular: Çalışmamız 465 hastanın gebelik sonuçları ile tamamlanmıştır. Çalışma kriterlerine uymayan hastaların sonuçları çıkarıldıktan sonra 412 hastanın gebelik sonucuyla tez yazılmıştır.378 kontrol (%91.7) ve 34 hastalık grubu (%8.3) sonuçları karşılaştırılmıştır. VKİ, sistolik kan basıncının, sol uterin arter ve ortalama uterin arter PI değerlerinin, PAPP-A, plasental growth faktör değerleri ve fetal ağırlığın gruplararası anlamlı olarak farklı olduğu izlenmiştir.Sonuç: Birinci trimester uterin arter doppler incelemesi ve maternal serum plasental growth faktör düzey tayini iskemik plasental hastalıkları öngörmede etkindir.Anahtar kelimeler: preeklampsi, intrauterin gelişme geriliği, plasental growth faktör. Objective We aim to evaluate whether adding measurement of uterin artery indices and maternal serum placental growth factor levels could predict ischemic placental disease(IPD) cases, during the first trimester combined screening.Methods: During this prospective observational study 465 patients were included between September 2014 and September 2015. Patients were categorized as 2 groups: Group I - control group (n:378) and Group II disease group [ early preeclampsia (n:4), intrauterin growth restriction(n:19) and late preeclampsia(n:11)]. Group II was also divided as subgroups, Group IIa ( early preeclampsia and intrauterin growth restriction) and Group II b ( patients with late preeclampsia (11) according to the recent hypothetical IPD definitions.Results: Our study were include obstetric results of 465 patients. After excluding the results of patients don't meet the study criteria thesis were written with the results of 412 patients. 378 (%91.3) of them were control group and 34 (%8.7) were disease group. BMI, systolic blood pressure, left uterin artery PI, mean uterin artery PI, placental growth factor, PAPP-A and fetal weight were significant differences between control and disease group.Conclusion: Combining uterine artery doppler evaluation and maternal serum placental growth factor levels provide effective tools for prediction of ischemic placental diseases during first trimester combined screening.Key words: preeclampsia, intrauterin growth restriction, placental growth factor. 65

Amaç: Bu çalışmanın amacı abortus imminensli olgularda maternal serum β-hCG, progesteron ve A Disintegrin ve Metalloprotease 12 (ADAM 12) düzeylerini araştırmak, bu belirteçlerin abortus imminensli olgularda gerçekleşebilecek abortusları belirlemedekullanılabilirliğini incelemek ve terme ulaşan gebeliklerde kötü obstetrik sonuçlar açısındanbu üç maternal serum belirtecini değerlendirmektedir.Gereç ve Yöntem: Çalışmamız Dokuz Eylül Üniversitesi Etik Kurul'undan onay alındıktansonra Kasım 2012- Haziran 2013 tarihleri arasında prospektif olarak planlandı. 7.-14. haftalar arasında olan 100 abortus imminens ve 100 kontrol olmak üzere toplam 200spontan tekil gebe çalışmamıza dahil edildi. Tüm gebelerden ilk başvuru esnasında serum β-hCG e progesteron düzeyleri gönderildi. Çalışmaya dahil edilen tüm gebelere 20. gebelik haftalarında telefon ile ulaşılarak gebelik devamı hakkında bilgi alındı. Daha sonra çalışmayadahil edilen olgular terme kadar takip edildi. Preterm doğum (0,05). Abortus imminens grubunda maternal serum β-hCG ve progesterondüzeyleri kontrol grubuna göre istatistiksel anlamlı olarak daha düşük saptandı (sırasıyla; p< 0.001 ve p=0.013). Yapılan ROC analizine göre, abortusları doğru olarak öngörebilmesindeβ-hCG için eşik değerin ≤ 56.000 IU/L olması gerektiği, progesteron için ise eşik değerin ≤ 27.86 ng/ml olması gerektiği bulundu (sırasıyla p 0.05). In threatened miscarriage maternal serum β-hCG and progesterone levels were found significantly statistical low in control groups (respectively p

AMAÇ: Anjiyogenetik bir hastalık olan endometriyozisde endometriyal dokunun ektopik bölgelerde gelişmesi ve hayatta kalabilmesi için neovaskülerizasyona ihtiyaç duyulur. Bu nedenle anjiyogenez inhibitörleri bu hastalığın tedavisinde yeni bir umut olarak görülmektedir. Bevasizumab bazı insan tümörlerinde kullanılan, insan vasküler endotelyal büyüme faktörünü (VEGF) hedefleyen bir rekombine monoklonal antikordur. Bu çalışmanın amacı anti-VEGF antikoru olan Bevasizumabın sıçan endometriyozis modelinde endometriyal implantlarda apoptotik gen ekspresyonu üzerine etkisini araştırmaktır.YÖNTEM: Çalışmaya 8 hafta yaşında, gebe olmayan, Wistar albino suşu toplam 29 adet sıçan dahil edilmiştir. Her bir sıçanda cerrahi endometriyozis modeli oluşturulmuştur. İlk operasyondan 3 hafta sonra ikinci laparotomiler yapılıp, endometriyotik odak boyutları ölçülüp yüzey alanları hesaplanmıştır. Sıçanlar üç gruba ayrılmıştır: Grup I (kontrol grubu) intraperitoneal tek doz %0.09 NaCl solusyonu (0.25 cc; n=10); Grup II (çalışma grubu) intraperitoneal tek doz bevasizumab (2.5 mg/kg; n=10); Grup III (pozitif kontrol grubu) subkütan tek doz leuprolid asetat (1 mg/kg; n=9) verilmiştir. İkinci operasyondan 3 hafta sonra sıçanlar sakrifiye edilip endometriyotik odakların boyutları tekrar ölçülüp, adezyonların şiddeti, yaygınlığı incelenip total adezyon skoru hesaplanmıştır. Endometriyotik odaklar RNA ekstraksiyonu, histopatolojik inceleme ve immünohistokimyasal inceleme için çıkarılmıştır. Polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile Bax, Cyc-c, Bcl-2 ve Bcl-xl mRNA gen ekspresyonu seviyeleri belirlenmiştir. İmplantlarda epitelyal hücre varlığı CD10 immünohistokimyasal boyama ve semikantitatif inceleme ile değerlendirilmiştir.BULGULAR: Bevasizumab grubu (%58.8) kontrol grubu (%6.2) ile karşılaştırıldığında implant yüzey alanlarını anlamlı olarak küçültmüştür (P0.05).SONUÇ: Bu bulgular ışığında yeni bir anjiyogenez inhibitörü olan bevasizumab endometriyotik odakları geriletmede leuprolid asetatla benzer etkinliğe sahiptir. Bu etkiyi açıklamada olası bir mekanizma apoptozis indüksiyonudur. INTRODUCTION: Endometriosis is accepted to be one of the angiogenetic diseases and neovascularization is essential for the development and survival of the endometrial tissue at the ectopic sites. Therefore, angiogenesis inhibitors are novel therapeutic agents promising a new hope for this disease. Bevacizumab is a recombinant, monoclonal antibody targeting human VEGF and it is used in various human tumors. The aim of this study was to investigate the effects of anti-VEGF antibody Bevacizumab on endometrial explants and on apoptotic gene expression levels in the rat endometriosis model.MATERIAL & METHODS: In this study surgical induction of endometriosis was performed in 29, nonpregnant, 8 weeks old Wistar Albino rats. After 3 weeks, second laparotomies were performed to measure dimensions of endometriotic foci and explant areas were calculated. The animals were divided in three groups: Group I (control group), single intraperitoneal injection of saline (0.25cc; n=10); Group II (study group), single intraperitoneal injection of bevacizumab (2.5 mg/kg; n=10); and Group III (positive control group), single subcutaneous injection of depot leuprolide acetate (1 mg/kg; n=9). Three weeks later, the rats were sacrificed and the endometriotic explant dimensions were measured, the severity and extent of the adhesions and total adhesion scores were calculated. Endometriotic foci were removed for apopotic gene expresions, histopathologic and immunohistochemical examination. The level of Bax, Cyc-c, Bcl-2 and Bcl-xl mRNA gen expressions were detected by polymerase chain reaction PCR. The presence of epithelium in explants were examined by the semiquantitative evaluation and CD10 immunohistochemistry.RESULTS: Bevacizumab treatment statistically significantly decreased the endometriotic implant size (58.8%) compared with control (6.2%) (P0.05).CONCLUSIONS: This study suggests that a novel angiogenesis inhibitor, anti-VEGF antibody bevacizumab is as effective as leuprolide acetate in the regression of the endometriotic lesions. One possible mechanism of this effect is the induction of apoptosis. 95