Search

Y kromozomunun yapısal anomalileri sıklıkla testiküler disfonksiyon ile ilişkilidir. Bu anomaliler Y kromozomunun uzun ya da kısa kolununun delesyonları, izokromozom Y, izodisentrik Y kromozomu, ve ring Y kromozomu olabilir. Ring Y kromozomuna sahip hastalar Turner sendromu, ambiguus genitalya, kısa boy, infertilite gibi birçok farklı fenotiple karşımıza çıkabilmektedir. SHOX (short stature homeobox-containing) geni X ve Y kromozomlarının psödootozomal 1 (PAR1) bölgelerinde yer alır ve bir kopyasında görülen fonksiyon kaybı boy kısalığı ile ilişkilidir. Bu çalışmada infertilite nedeniyle polikliniğimize başvuran ve konvansiyonel sitogenetik analiz sonucunda 46,X,r (Y)/45,X mozaikliği tespit edilen hastada, Y kromozomunda ring yapıya ek olarak SHOX geni delesyonunun nadir görülen birlikteliği sunulmuştur., Structural rearrangements of the Y chromosome are frequently associated with testicular dysfunction. These anomalies may be long or short arm deletions of Y chromosome, isochromosome Y, isodicentric Y chromosome, and ring Y chromosome. Patients with ring Y chromosome can present with many different phenotypes, such as Turner's Syndrome, ambiguous genitalia, short stature and infertility. The SHOX (short stature homeobox-containing) gene is located in the pseudoautosomal 1 (PAR 1) region of the X and Y chromosomes and loss of function of one copy is associated with short stature. In this study, we present a rare combination of SHOX gene deletion in addition to the ring structure of Y chromosome in a patient who was referred to our clinic with infertility and having 46,X,r (Y) /45,X mosaicism as a result of conventional cytogenetic analysis.

Amaç: Bu çalışmada MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmlerinin diyabetik periferik polinöropati patogenezine katkısı olup olmadığını araştırdık. Gereç ve Yöntem: Hasta grubu, Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Endokrinoloji Polikliniğine başvuran, en az 10 yıldır Tip 2 DM tanısı nedeniyle takip edilen ve ENMG tetkiklerinde Diabetik Periferik Polinöropatisi olan 103 hastadan oluşturuldu. Kontrol grubu ise 2010 yılında Konya ilinde yaşayan rastgele seçilmiş 100 sağlıklı gönüllüden seçildi. Hasta ve kontrol grubundan yazılı onay alındıktan sonra kanları alındı. Pyrosequence tekniği ile MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmleri araştırıldı. Bulgular: Araştırmamızda diyabetik nöropatili bireyler ile sağlıklı kontrol grubu karşılaştırıldığında MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmlerinin genotip ve allel frekansları için istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamadı. Bununla birlikte 2 ve daha fazla mutant alleli olan bireylerin, 1 ve daha az mutant alleli olan bireylerle karşılaştırıldığında diyabetik nöropati grubunda kontrol grubuna göre anlamlı bir şekilde (P 0.01) yüksek olduğu tespit edildi. Sonuç: Tip 2 DM hastalarında MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmleri, polimorfik allel sayısı arttıkça diyabetik periferik polinöropati gelişimine yatkınlık sağlayabilir. Ancak diyabetik periferik polinöropatilerin poligenik doğası ve çevresel faktörlerden etkilenmesi, MTHFR gen polimorfizmlerinin tek başına etkisini ortaya koymayı zorlaştırmaktadır. Bu nedenle hasta ve kontrol gruplarının daha fazla sayıda olduğu, farklı etnik grupları içeren, çok merkezli daha geniş ölçekli araştırmalarla diyabetik periferik polinöropatilerin genetik nedenleri aydınlatılabilir., Objective: In this study, we investigated whether MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms contribute to the etiopathogenesis of diabetic peripheral neuropathies. Materials and Methods: The patients group was constituted 103 individuals with diabetic peripheral polyneuropathy diagnosed by electrophysiological techniques who were followed the diagnosis of type 2 DM at least 10 years at the Selçuk University Meram Medical School, Department of Internal Medicine. The control group was constituted 100 healthy volunteers randomly selected and living in Konya. Blood samples were collected after written consent from patients and control group. MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms was investigated using pyrosequence technique. Results: In our study, there was not found any statistically significant diffrences allele and genotype frequencies of MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms when patient and control groups were compared. Nevertheless, the number of individuals who had 2 or more the mutant allele in the patients group were significantly higher than the control group, compared with the number of individuals who had 1 and less than the mutant allele (P 0.01). Conclusion: As the number of polymorphic alleles of MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms in type 2 DM patients may predispose to the development of diabetic peripheral polyneuropathy. But, polygenic nature of diabetic peripheral polyneuropathy and influenced of environmental factors makes it difficult to reveal the effect of MTHFR gene polymorphisms in diabetic peripheral polyneuropathy. Thus the genetic causes of diabetic peripheral polyneuropathies may be elucidated by large-scale multi-center studies containing different ethnic groups and consisting of more individuals.

Bu araştırmada Konya ilinde 16-20. gebelik haftalanndaki hamilelerde üçlü tarama testi için bir ortalama median değer (MoM-multiple of median) belirleyip, Down Sendromu ve Nöral Tüp Defektierinin prenatal olarak tanınmasına yardmıcı olmak amacıyla planlandı. Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Genetik Bilim dalı bünyesinde Mayıs 1997 - Aralık 1999 tarihleri arasında yürütülen bu çalışmaya, fakültemize ve Konya merkez sağlık ocaklarına başvuran toplam 92S hamile kadın dahil edildi. Hamile bayanların anamnezi alındıktan sonra uygun şartlar altında Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi rutin Biyokimya laboratuvannda AFP, p hCG ve uE3 düzeyleri belirlendi. Çalışma grubuna dahil edilen tüm gebelerin 16.-20. gebelik haftalarında her üç analit için maternal serum düzeylerinin median değerleri hesaplandı. Bu değerler yaş ile kombine edilerek bireysel risk değerine ulaşıldı. Down sendromu riski 1/250 den düşük olan gebeler rutin gebelik takibine alındı. Down sendromu riski 1/250 den yüksek olanlara genetik danışma ve prenatal tam önerildi. Ayrıca kilo yüksekliği, 52 sigara kullanma alışkanlığı hamilelik sayısı, ve akrabalık durumunun üçlü teste etkileri gözden geçirildi Bulgularımıza göre kilo düzeyi yüksek olan hamile bayanlarda normal MoM değerlerine göre tüm haftalarda her üç değerde düşmektedir. Bu düşüş 17. haftada AFP ve uE3, 19.ve 20. haftada uE3 için istatiksel olarak anlamlı orana ulaşmaktadır Sigara içen hamileler ile sigara içmeyen normal ortalamaya sahip hamileler karşılaştırıldığında ise sigara içenlerde tüm haftalarda AFP değerinde hafif artış, p hCG ve uE3 değerlerinde ise azalış gözlenmektedir. uE3 deki düşüklük 18 haftada istatiksel olarak anlamlı orana ulaşmaktadır. Hamile bayanların gebelik haftaları ultrason sonuçlan ve son adet tarihine göre belirlendiğinde AFP değerlerinde istatiksel olarak anlamlı farklılıklar oluşmuştur. Hamilelik sayısının etkileri değerlendirildiğinde ise nullipar ve multiparlığın üçlü testte istatistiksel olarak anlamlı bir etkisinin olmadığı tespit edildi. Akrabalık durumunun üçlü test üzerine istatiksel olarak anlamlı bir etkisinin olmadığı da yapılan çalışmada anlaşılmıştır. Sonuç olarak, üçlü testin kolay ve ucuz olması, tüm toplumlarda NTD ve Down sendromu taramasında önemli bir gösterge olması, ayrıca defektlerin saptanması ve gebeliğin devamı hakkında fikir verebilmesi nedeniyle yaygın olarak kullanılması gereken noninvaziv bir test olduğu kanısına varılmıştır. 53 7. SUMMARY THE IMPORTANCE OF TRİPLE TEST IN PRENATAL DİAGNOSİS AND MoM VALUES ACCORDİNG TO GESTATIONAL WEEKS în this study, a MoM value were calculated for the triple test at 16-20 weeks of pregnancies. The aim of this investigation was to help diagnosis of Down syndrome and neural tube defect From May 1997 to december 1999, 925 pregnant women were evaluated. AFP, p hCG and uE3 levels were measured by biochemistry laboratuary of Selçuk Universty Medical Faculty. Median levels of these three analyt were calculated for 16-20 weeks of pregnancy These values were combined with age and individual risk values were determined. Pregnants with low Down syndrome risk (< 1/250 ) were observed routivneiy for pregnancy period. Genetic counsiling and prenatal diagnosis were suggested for pregnants with high Down syndrome risk (>l/250) İh addition high body weight, smoking, pregnancy number and consenquinity were compared with normal individuals. All of three test results were lower than normal MoM values in all weeks for pregnants with high body weight These values were istatisticaly significant for AFP and UE3 at 17 week and for uE3 at 19-20 weeks. When smoking and nonsmoking was compared, AFP levels were moderately high P hCG and uE3 lewels were moderately decreased. Decreasing uE3 levels were statistically significant at 18 week. 54 When pregnancy time were calculated according to last mensturation time, statisticaly significant differencies were observed in AFP levels. No differences were found between multiparity and nulliparity. Also it was understood that consenquinity was no effect on triple test As a result of this investigation triple test is acheupreliable and important tecnique for detection of NTD and Down syndrome and must be used generally.

Amaç: Çalışmamız, düşük materyalleri alınan hastalarda QF PZR analizi ile düşük öyküsüne sahip aile kromozom analizi yapılan ebeveynlerin Karyotip Analizi dosyalarının retrospektif olarak taranmasını ve elde edilen bulguların değerlendirilmesini hedeflemektedir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 2014-2018 yılları arasında Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Tıbbi Genetik Laboratuvarı'na gelen 624 düşük materyallerinin QF PZR analizi ve aile kromozom analizi yapılan 1237 ebeveynin sitogenetik verileri karyotip analizi yöntemi ile incelenmiştir. Taranan dosyalar SPSS veri analizi programında değerlendirildi.Bulgular: Çalışmamızda yapılan SPSS veri programı sonuçlarına göre; QF-PZR analizi yapılan düşük materyallerinin %11,8'inde anomali saptandı. Bu anomalilerin, %58,1 Trizomi, , %22,9 Poliploidi, %18,9 Monozomi X olarak bulundu. Aile kromozom analizi bulgularında ise ebeveynlerin %97,1'i normal kromozom kuruluşuna sahipken, %2,9'u anormal olarak değerlendirildi ve bu anormal olguların %1,7'sinde varyant, %0,6'sında Translokasyon taşıyıcısı, %0,2'sinde Turner Sendromu, %0,2'sinde Klinefelter Sendromu, %0,1'inde mosaisizm ve %0,1'inde inv(Y) tespit edildi.Sonuç: Düşük etiyolojisinde genetik anomaliler önemli bir yer tutmaktadır ve Trizomiler literatür çalışmaları ile uyumlu olarak bizim çalışmamamızda da en sık görülen anomalilerdir. Elde edilen verilerin özellikle Konya ili ve çevresi popülasyonunda önleyici hekimlik uygulamaları ve genetik danışma için yapılacak olan çalışmalar göz önüne alındığında önemli katkılar sağlayacağını düşünmekteyiz.Anahtar Sözcükler: Düşük; QF PZR; Karyotip Analizi; Trizomi Objective: The aim of this study aims to determine as retrospectively analyze the results of the family chromosomal analysis of the couples who pregnancy loss with QF PZR analysis in patients who received abortion materials.Material and Method: In this study, 1237 parents who karyotyping analyzed and QF PCR analysis of 624 abortus materials at the department Meram Medical Faculty Medical Genetics Laboratory of Necmettin Erbakan University were evaluated between 2014-2018 retrospectively. Data were analyzed by SPSS program.Results: According to the results of SPSS data program conducted in our study; chromosomes anomaly was found in 11.8% of the QF-PCR analyzes. In these anomalies were 58.1% Trisomy, 22.9% Polyploidy, and 18.9% Monozomy X. In family chromosome analysis findings, 97.1% of the parents have normal chromosomal organization, while 2.9% of them were abnormal. In the Couples with chromosomal abnormalities; 0.6% Variant, Translocation carriers, 0.2% Turner Syndrome, 0.2% Klinefelter Syndrome, 0.1% mosaicism and 0.1% (Y) were detected.Conclusion: Genetic anomalies are important in the etiology of abortion and the trisomies are the most common anomalies in our study as compatible with the literature studies. We believe that the results obtained make a significant contribution to current information will help to especially in the population of Konya considering preventive medicine applications and studies to be done for genetic counseling.Key words: Abortion; Karyotyped Analysis; QF PCR; Trisomy 70

Yüksek Lisans Tezi., Meme kanseri kadınlarda en sık görülen kanser türüdür. Meme kanserleri etyolojisinde; cinsiyet, yaş, ırk, erken menarş, geç menapoz, ilk hamilelik yaşı, genetik yatkınlık değiştirilemeyen; sigara, alkol, obezite, fiziksel inaktivite, hormon replasman tedavisi ise değiştirilebilen faktörler arasında yer almaktadır. Meme kanseri; karakteristik moleküler özellikleri, prognoz ve tedaviye yanıtlarına göre heterojen gruplar oluşturmaktadır. Son yıllarda yapılan çalışmalarda, hücre döngüsünün düzenlenmesinde meydana gelen hasarların, meme kanseri ve diğer kanserlerin oluşmasındaki önemi vurgulanmaktadır. Hücre döngüsü biri G2/M geçişi, bir diğeri S fazına girmeden önceki geç G1 fazının da dahil olduğu nokta ve M kontrol noktası olmak üzere farklı aşamalarda denetlenmektedir. Bu denetim noktalarının her birinde, ilgili proteinlerce döngünün ilerlemesine veya durmasına karar verilmektedir. Bu kararların verilmesinin kontrolü, hedef proteinleri seçip fosforilize eden bir enzim ailesinden olan proteinkinazlar ve hücre döngüsünün işlerliğini kontrol eden siklin proteinleri tarafından yapılmaktadır. Hücre döngüsünün düzenlenmesinde meydana gelen aksaklıklar, meme kanseri ve diğer kanserlerin oluşmasında başlıca nedenler arasında gösterilmektedir. Meme kanserlerinde normal meme dokusuna göre daha fazla bulunan TTK geni (human protein kinase monopolar spindle 1 geni) çift fonksiyonlu kinaz ailesinden olup serine/thronine ve tirozin kinaz aktivitesi taşımaktadır. Günümüzde; meme kanserialtgruplarını, buna bağlı prognoz ve tedavi alacak hastaları belirlemede kullanılmaya başlanan genetik bilgiler, gelecekte meme kanserli hastalardaki moleküler olarak tarif edilen alt grupları için hedefe yönelik geliştirilecek ilaçlarla tedaviler gerçekleştirebileceği ve artmış TTK gen ekspresyonunun inhibisyonu ile meme kanserinin tedavisi üzerindeki çalışmalarda devam etmektedir. Bu çalışmada da, TTK geninin meme kanseri tanısı konan kadın hastaların, normal doku ve tümörlü doku ekspresyon miktarlarına bakıldı. Preparatlardan ışık mikroskopu ile normal ve tümörlü dokular işaretlendi. Parafin bloklardan kesitler alınarak RNA izolasyonu ve RT-PCR analizi yapıldı. Araştırmamız 30 meme kanserli kadın hasta üzerinde yürütüldü. Aynı hastanın, normal meme dokusu ile tümörlü meme dokusunda ekspre olan TTK gen miktarına bakıldı. İstatiksel olarak tümörlü dokuda ekspresyon miktarı normal dokuya göre daha fazla bulundu. Dolayısıyla meme kanseri üzerinde etkileri araştırılan TTK geninin, inhibisyonu yeni tedavi yaklaşımlarında rol oynayabileceği sonucuna varıldı. Ayrıca araştırmamız çok az miktarda yayınlanmış çalışmalarla benzer nitelikte olup literatürü desteklemektedir., Breast cancer is the most common type of cancer between women. In the etiology of breast cancers; sex, age, race, early menarche, late menopause, age of first pregnancy, genetic predisposition; smoking, alcohol, obesity, physical inactivity, hormone replacement therapy are among the factors that can be changed. The characteristic molecular characteristics of breast cancer constitute a heterogeneous group according to prognosis and treatment responses. In recent years studies have emphasized the importance of damage to the organization of cell cycle, breast cancer and other cancers. The cell cycle is controlled at different stages, one of which is the G2 / M transition, the other containing the late G1 phase before entering the S phase, and the M control point. At each of these control points, it is decided whether or not the protein of interest should progress or stop. The control of these decisions is made by protein kinases, an enzyme family that selects and phosphorylates target proteins, and Cyclin proteins, which control the functioning of the cell cycle. Disruptions in the organization of the cell cycle are among the main reasons for the development of breast cancer and other cancers. The TTK gene (human protein kinase monopolar spindle 1 gene), which is found more frequently in breast cancer than normal breast tissue, is a bifunctional kinase family carrying serine / throne and tyrosine kinase activity. Today; genetic information that has been used to determine breast cancer subgroups, the prognosis associated therewith and the patients receiving the treatment, and future targeted therapies for targeted molecular subtypes of patients with breast cancer. Studies on the treatment of breast cancer with the inhibition of increased TTK gene expression are also continuing. In this study, the amount of expression of normal tissue and tumor tissue in female patients who were diagnosed with breast cancer was examined. Normal and tumor tissues were marked by light microscopy from the preparations. Sections were taken from platelet blocks and RNA isolation and RT-PCR analysis were performed. Our study was conducted on a female patient with 30 breast cancer. The control group of the same patient looked at the amount of TTK gene that was expressed in normal breast tissues and tumor nipples. Statistically, the amount of expression in tumor tissue was found to be higher than in normal tissue. Therefore, the inhibition of TTK gene, which is investigating effects on breast cancer, has played a role in new therapeutic approaches. In addition, our research is similar in nature to published studies and supports the literature.

Amaç: Erişkin tümörlerinin %2'sini oluşturan larenks kanserleri, baş boyun bölgesinin en sıkgörülen malign tümörlerindendir. Türkiye'deki erkek ölümünün %7'sinden sorumlu olanlarenks kanserlerinin mortalite oranları oldukça yüksektir. Çalışmamızda larenks kanserlibireylerin tümör dokusunda normal dokuya göre ekspresyonu artan ya da azalan tüm genlerinbelirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Selçuk Üniversitesi Selçuklu Tıp Fakültesi ve Karatay Üniversitesi Tıp FakültesiKulak Burun Boğaz Polikliniği'ne başvuran, klinik ve histopatolojik olarak larenks kansertanısı almış 12 vakadan operasyon sırasında tümörlü ve sağlam taze doku örneklerialınarak(24 örnek) RNA izolasyonu yapıldı. Elde edilen RNA'lar tüm genom ekspresyonmikroarray yöntemi (Illumina iScan, HumanHT-12 V4 Expression Bead Chip) ile çalışıldı vetümörlü dokuda normal dokuya göre ekspresyonu anlamlı derecede artan ve azalan genlerbelirlendi.Bulgular: 47.323 prob kullanılarak yapılan çalışmada 14.294 mRNA'da normal dokuya göreekspresyon farklılığı saptandı. Ekspresyon farklılığının anlamlılığı için FC değeri 2 olarakkabul edildiğinde; 22 gende anlamlı ekspresyon artışı ve 2 gende anlamlı ekspresyon azalışıgözlendi. Etkilenen genlere yönelik yapılan yolak analizinde ise hücre siklus yolağı veekstrasellüler matriks yıkım yolağı aktivasyonu artan yolakların başında gelirken; elektrontransport zincir yolağı da baskılanan yolakların başında gelmekteydi.Sonuç: Tüm genom ekspresyon analizi ile larenks tümör etiyolojisinde rolü olduğu bilinen 13genin yanı sıra daha önce larenks kanserlerinde tanımlanmayan ancak vakalarımızın kanserlidokularında normal dokuya göre farklı eksprese olan 11 yeni gen tanımlanmıştır. İlk kezbizim çalışmamızda belirlenen bu genlerin larenks kanserli olgularda erken tanı, prognoztayini ve hedefe yönelik tedavi için biomarker olabileceği düşünülmektedir.Anahtar kelimeler: Ekspresyon, larenks kanseri, mikroarray Aim: Laryngeal cancers which constituting 2% of adult tumors are the most commonmalignant tumors of the head and neck region. The mortality rate of larynx cancers which isresponsible for around 7% of male deaths in Turkey is quite high. In our study, is aimed todetermine of decreasing or increasing the expression of all genes in the tumor tissue thannormal tissue in laryngeal cancer patients.Method: During surgery, tumor and normal tissue samples were taken from the 12 patientswho admitted to Selçuk University Selçuklu Medical Faculty and Karatay University MedicalFaculty and diagnosed larynx cancer as clinical and histopathological and RNA isolation wasperformed. Izolated RNA was studied by whole genome expression microarray method(Illumina iScan, HumanHT-12 V4 Expression Bead Chip) and gene were identified whichexpression significantly increasing and decreasing tumor tissue than in normal tissue.Findings:In study using 47,323 probe, expression differences revealed at 14.294 mRNA.When the FC value is considered to be 2 for the significance of the expression differences,increased expression of 22 genes and decreased expression of two genes were observed.While the cell cycle pathway and extracellular matrix degradation pathway are the most activepathway, electron transport chain pathway is one of the most repressed pathways according tothe pathway analysis of affected genes.Results:In our case, 11 new genes have been identified which is differentially expressed incancerous tissue compared to normal tissue in addition to 13 genes known to be involved inthe etiology of laryngeal tumors with whole genome expression analysis. These genes whichidentified for the first time in our study, are thought to be biomarker for early diagnosis,prognosis and targeted therapy on larynx cancer patients.Keywords: Expression, larynx cancer, microarray 108

Amaç: Uzun süreli ultraviyole ışığa maruziyetin tetiklediği bir çeşit benign proliferasyon olduğu düşünülen pterjium dokusunda bir onkogen olan K-ras mutasyonu sıklığının değerlendirilmesi Metot: Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları A.D. 'da otogreft ile pterjium eksizyonu esnasında alınan pterjium ve normal doku örnekleri DNA izolasyonuna kadar -80°C'de saklandı. Çalışmanın diğer prosedürleri Konya Necmettin Erbalan Üniversitesi Tıbbi Genetik Anabilim Dalı'nda yürütüldü. Taze dokudan DNA izolasyonu `QIAamp DNA FFPE tissue kit` ile yapıldı. PCR ile DNA'nın K-ras geni kodon 12,13 ve 61 bölgelerini içeren dizileri amplifiye edildi.. Elde edilen ürünlerde `pyrosequence` sistemi kullanılarak K-ras kodon 12, kodon 13 ve kodon 61 'de mutasyon mevcudiyeti değerlendirildi. Bulgular: Çalışmada toplam 25 olgunun (10 kadın, 15 erkek) pterjium ve normal doku örnekleri değerlendirildi. Olguların yaş ortalaması 54.54±13.13'dü. Pterjium 18 olguda (% 72) korneayı 2-4 mm geçiyordu (tip 2), 7 olguda (% 28) ise korneayı 4 mm'den fazla (tip 3) geçiyordu. On beş olgunun (%60) bilateral pterjiumu mevcuttu. Pterjium tüm olgularda temporal lokalizasyondaydı ve hepsine ilk kez pterjium cerrahisi uygulandı. Yapılan analizde olguların normal dokularında K-ras mutasyonu saptanmazken, aynı bireylere ait pterjium dokularında Kodon 12'de 1 olguda, kodon 61'de 7 olguda mutasyon saptandı. Kodon 61'deki bu nokta mutasyonları 4 olguda glutamin ile arjinin (Glu61Arg CAA>CGA), 3 olguda ise glutamin ile lösin (Glu61Leu;CAA>CTA) şeklindeydi. Sonuç: Etiyopatogenezi halen tam olarak anlaşılamamış olan pterjium dokusunda K-ras geni 61. Kodonunda istatistiksel olarak anlamlı oranda mutasyon saptanması bu oluşumun benign bir tümöre benzer özellikler taşıdığı fikrini desteklemektedir. Aim: To evaluate the frequency of mutation of the oncogene K-ras in pterygium tissues which are claimed to be a benign proliferation triggered by prolonged exposure to ultraviolet radiation. Metot: Pterygium tissuses and normal conjunctiva tissue specimens obtained from patients who underwent pterygium excision with autogreft in Selçuk University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology, were stored at -80°C until DNA extraction. Following laboratory procedures were performed at Konya Necmettin Erbakan University Faculty of Medicine, Department of Medical Genetics. DNA extraction from fresh tissue was performed using the `QIAamp DNA FFPE tissue kit`. A PCR reaction was performed to amplify sequences containing codone 12, 13 and 61 in K-ras gene of the DNA. The PCR products were evaluated for K-ras mutation at codone 12, codone 13 and codone 61 with the `pyrosequence` method. Results: In the study pterygium and normal conjunctival tissue samples of 25 cases (10 female, 15 male) were evaluated. The mean age was 54.54±13.13'dü. Pterygium was exceeding the cornea 2-4 mm (type 2) in 18 cases (% 72), more than 4 mm (type 3) in 7 cases (% 28). Fifteen cases presented bilateral pterygium. All cases had pterygium on the temporal quadrant and underwent primary pterygium excision. The genetic analysis revealed lack of any K-ras mutation in normal conjunctival tissues, in contrast pteryigum tissues of the same cases demonstrated mutation at codone 12 in 1 case and mutation at codone 61 in 7 cases. The point mutations at codone 61 were glutamine to arginine (Glu61Arg CAA>CGA) in 4 cases and glutamine ile leucine (Glu61Leu;CAA>CTA) in 3 cases. .Conclusion: Though the pathogenesis of pterygium is already unknown the statistically significant mutation in K-ras gene at codone 61 supports the hypothesis being a benign tumor proliferation. 78

Amaç: Bu çalışmada MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmlerinin diyabetik periferik polinöropati patogenezine katkısı olup olmadığını araştırdık.Gereç ve Yöntem: Hasta grubu, Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilimdalı Endokrinoloji Polikliniğine başvuran, en az 10 yıldır Tip 2 DM tanısı nedeniyle takip edilen ve ENMG tetkiklerinde Diabetik Periferik Polinöropatisi olan 103 hastadan oluşturuldu. Kontrol grubu ise 2010 yılında Konya ilinde yaşayan rastgele seçilmiş 100 sağlıklı gönüllüden seçildi. Hasta ve kontrol grubundan yazılı onay alındıktan sonra kanları alındı. Pyrosequence tekniği ile MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmleri araştırıldı.Bulgular: Araştırmamızda diyabetik nöropatili bireyler ile sağlıklı kontrol grubu karşılaştırıldığında MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmlerinin genotip ve allel frekansları için istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamadı. Bununla birlikte 2 ve daha fazla mutant alleli olan bireylerin, 1 ve daha az mutant alleli olan bireylerle karşılaştırıldığında diyabetik nöropati grubunda kontrol grubuna göre anlamlı bir şekilde ( p=0.010) yüksek olduğu tespit edildi.Sonuç: Tip 2 DM hastalarında MTHFR geni C677T ve A1298C polimorfizmleri, polimorfik allel sayısı arttıkça diyabetik periferik polinöropati gelişimine yatkınlık sağlayabilir. Ancak diyabetik periferik polinöropatilerin poligenik doğası ve çevresel faktörlerden etkilenmesi, MTHFR gen polimorfizmlerinin tek başına etkisini ortaya koymayı zorlaştırmaktadır. Bu nedenle hasta ve kontrol gruplarının daha fazla sayıda olduğu, farklı etnik grupları içeren, çok merkezli daha geniş ölçekli araştırmalarla diyabetik periferik polinöropatilerin genetik nedenleri aydınlatılabilir.Anahtar sözcükler: Diabetes Mellitus; diyabetik polinöropati; genetik polimorfizm; Pyrosequencing. İnvestigation of the Role of Common Polymorphysms of Methyltetrahydrofolate Reductase Gene in the Etiopathogenesis of Diabetic Neuropathy by Pyrosequence TechniquePurpose: İn this study,we investigated whether MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms contribute to the etiopathogenesis of diabetic peripheral neuropathies.Methods: The patients group was constituted 103 individuals with diabetic peripheral polyneuropathy diagnosed by electrophysiological techniques who were followed the diagnosis of type 2 DM at least 10 years at the Selçuk University Meram Medical School, Department of İnternal Medicine. The control group was constituted 100 healthy volunteers randomly selected and living in Konya. Blood samples were collected after written consent from patients and control group. MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms was investigated using pyrosequence technique.Findings: İn our study, there was not found any statistically significant diffrences allele and genotype frequencies of MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms when patient and control groups were compared. Nevertheless, the number of individuals who has got 2 or more the mutant allele in the patients group were significantly higher than the control group, compared with the number of individuals who has got 1 and less than the mutant allele ( p=0.01).Conclusion: As the number of polymorphic alleles of MTHFR gene C677T and A1298C polymorphisms in type 2 DM patients may predispose to the development of diabetic peripheral polyneuropathy. But, polygenic nature of diabetic peripheral polyneuropathy and influenced of environmental factors makes it difficult to reveal the effect of MTHFR gene polymorphisms in diabetic peripheral polyneuropathy. Thus the genetic causes of diabetic peripheral polyneuropathies may be elucidated by large-scale multi-center studies containing different ethnic groups and consisting of more individuals.Key words: Diabetes Mellitus; diabetic polyneuropathy; genetic polymorphism; Pyrosequencing. 90

Henoch Schönlein purpurası, çocukluk çağının en sık görülen vaskülitidir. Çoğunlukla küçük çaplı damarların etkilendiği HSP'de immün komplekslerin vasküler yapıda birikimi sonucu endotelial doku zarar görür. Başta cilt olmak üzere, eklem, böbrek ve gastrointestinal sistem tutulumu prognozu belirlemede büyük öneme sahiptir. Özellikle renal bulgular hastalığın prognozunu etkilemektedir. Yaklaşık olarak ikiyüzyıldır bilinen bu vasküler sendromun etiyolojisi halen tam olarak aydınlatılamamıştır. Ancak yaş, cinsiyet, çeşitli ilaçlar, çevresel ve genetik faktörler hastalığın oluşmasından sorumlu tutulabilmektedir. Yapılan moleküler çalışmalarda, bazı genlerin HSP fenotipinde etkili olabileceği ve kalıtımın, bu vaskülitin heterojen kliniğinde rol oynayabileceği gösterilmiştir. Bu çalışmada da, vasküler sistemdeki etkileri bilinen Nitrik Oksit Sentaz (NOS) geninin, endotel fonksiyonlarında büyük rolü olan eNOS izoformunda oldukça sık gözlenen Glu298Asp polimorfizminin HSP'li bireyler üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Ayrıca mevcut çalışmada, hızlı PCR performansı, kapalı sistem kullanıldığı için kontaminasyon riskinin düşük olması ve sonuçların eş zaman diliminde elde edilebilme üstünlükleri nedeni ile Real Time PCR tekniği ve Light Cycler 2.0 sistemi tercih edilmiştir. Araştırmamız sonucunda, 95 HSP'li birey ile 93 kişilik kontrol grubu karşılaştırılmasında Glu298Asp polimorfizminin genotip ve allel frekansları için istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamadı. Bununla birlikte, hasta grubunun cilt, eklem, GİS ve renal tutulumları için de polimorfizmin genotip ile allel frekanslarında kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Ancak komplike tutulumlu ağır vakalarda polimorfizmin etkili olduğu tesbit edildi. Dolayısıyla Glu298Asp polimorfizminin HSP vaskülitinin oluşmasında bir etkisinin olmadığı ancak varolan hastalığın klinik seyrinde rol oynayabileceği sonucuna varıldı. Ayrıca araştırmamızdaki HSP'li bireylerin yaş ve cinsiyet bulguları da literatürle benzer nitelikte bulunmuştur., Henoch Schönlein purpura (HSP) is the most common vasculitis of childhood. When HSP occurs, from which most of time small vessels effected, endothelial tissue is destroyed as a result of accumulation of immun complexes. Firstly skin, then joint, gastrointestinal and kidney involvement have great importance for determining prognosis. Especially renal manifestations effect the clinic progress of the disease. The etiology of this vascular syndrome, known for two hundreds years, hasn?t been clarified yet. But age, sex, some medicines, enviromental and genetic factors can be counted amaung the reasons of this illness. In some molecular studies, it is indicated that some genes can have many affects on HSP phenotype, and heritage can play a role at the heterogeneity clinic of the vascülit. At this study, the effect of Glu298Asp polymorphism, observed especially at eNOS isoform, which has a big impact on endotel functions of NOS gene and known with its effects on vascular system, on individuals with HSP is researched. Also in the present study Real Time PCR technic and Light Cyler 2.0 system were preferred because of their fast PCR performance, their superiorities about getting the results synchronic, and since close system used the risk of contamination is low. As a result of our research, no significant difference between the genotype and allel frequencies of Glu298Asp polimorphism in the comparison of 95 individual with HSP and control group including 93 individual statistically. Beside this, no variation is recorded for skin, joint, gis and renal involvement of patient group at genotip and allel frequencies of polimorphism in comparison with control group. But at serious issues with complicated involvement it is found that polimorphism has an effect. Consequently, it is concluded that, Glu298Asp polymorphism has no effect on coming into being of HSP vasculitis but it can have an impact on the clinic progress of existing disease. Also, in our research the findings of age and sexuality of individuals with HSP have a similar quality with the literature.