Laboratorijska biosigurnost i bezbednost

Laboratorijska biosigurnost i biobezbednost su osnovne prakse upravljanja biorizikom koje bi trebalo da se primenjuju u svim laboratorijama za biološka istraživanja. Iako su odvojeni koncepti, važno je prepoznati da su oba komplementarna i da dele zajednički cilj: da laboratorija, zajednica i okruženje budu bezbedni i zaštićeni. Kada se razmatraju mere biosigurnosti i biobezbednosti koje se praktikuju u laboratoriji, lako se može videti da sprovođenje određenih aktivnosti bezbednosti pokriva neke aspekte biosigurnosti, dok primena nekih principa i praksi biosigurnosti pojačava biološku bezbednost. Definicija laboratorijske biološke bezbednosti SZO je „principi zadržavanja, tehnologije i prakse koje se primenjuju da bi se sprečilo nenamerno izlaganje patogenima i toksinima, ili njihovo slučajno oslobađanje.” SZO je prvi put predstavila principe laboratorijske biološke bezbednosti 1983. godine prvim izdanjem svog priručnika o laboratorijskoj biološkoj bezbednosti. Laboratorijska biobezbednost je noviji koncept i mnogo je manje poznat mnogim laboratorijama širom sveta. Naime, izraz „biosigurnost” za one u intenzivnom stočarsvu odnosi se na zaštitu životinja od mikrobne kontaminacije. Laboratorijska biobezbednost, kako je definisala SZO, je „zaštita, kontrola i odgovornost unutar laboratorija, kako bi se sprečio njihov neovlašć eni pristup, gubitak, krađa, zloupotreba, preusmeravanje ili namerno oslobađanje”. Alternativno se opisuje kao skup praksi za smanjenje rizika od namerne infekcije kao rezultat zle namere. Oba koncepta imaju zajednički cilj očuvanja bezbednosti ljudi, zajednice i okoline kroz primenu odgovarajućih praksi, tehnologija i procedura u laboratorijama za biološka istraživanja. Implementacija pravilnih mera biosigurnosti i biobezbednosti ključna je za očuvanje integriteta istraživanja, sprečavanje neželjenih incidenata i obezbeđivanje sigurnog okruženja za sve uključene strane.
Laboratory biosafety and biosecurity are basic biorisk management practices that should be implemented in all biological research laboratories. Although they are separate concepts, it is important to recognize that both are complementary and share a common goal: to keep the laboratory, community, and environment safe and secure. When considering biosecurity and biosecurity measures practiced in the laboratory, it is easy to see that implementing certain biosecurity activities covers some aspects of biosecurity. In contrast, the application of some biosecurity principles and practices improves biosecurity. The WHO deinition of laboratory biosafety is “the principles of containment, technology, and practices applied to prevent inadvertent exposure to, or accidental release of, pathogens and toxins”. WHO irst introduced the principles of laboratory biosafety in 1983 with the irst edition of its manual on laboratory biosafety. Laboratory biosafety is a newer concept and is much less familiar to many laboratories around the world. Namely, the term “biosecurity” for those in intensive animal husbandry refers to protecting animals from microbial contamination. Laboratory biosecurity, as deined by the WHO, is “the protection, control, and responsibility within the laboratory to prevent their unauthorized access, loss, theft, misuse, diversion or intentional release”. Alternatively, it is described as a set of practices to reduce the risk of intentional infection due to malicious intent. Both concepts have in common the preservation of the safety of people, the community, and the environment through the application of appropriate practices, technologies, and procedures in biological research laboratories. Implementing appropriate biosafety and biosecurity measures is critical to preserving research integrity, preventing negative incidents, and ensuring a safe environment for all parties involved.