Dijagnostika, diferencijalna dijagnostika i terapija pulmonalne hipertenzije

Plućna hipertenzija je povećanje krvnog pritiska u pulmonalnoj arteriji sa istovremeno povišenim pritiskom u arterijama i plućima. Pritisak u plućima vremenom vodi u smanjenje protoka krvi od srca prema plućima i povećanje perifernog otpora. Strukturne promene se javljaju u pulmonalnim arterijama i desnoj komori. Postoji pet glavnih uzroka ovog stanja: 1. Hronično bronhijalno/plućno oboljenje 2. Plućna tromboembolija 3. Dirofilarioza 4. Hronično oboljenje leve strane srca 5. Intrakardijačni ili arteriovenski šantovi Uzrok uglavnom nije identifikovan i samo se postavlja sumnja na bolest. Klinički simptomi oboljenja su: letargija, respiratorni napor, kašalj, netolerancija kretanja, kolaps pluća, epizode nesvestice i ascites. Dijagnoza plućne hipertenzije u veterinarskoj medicini se postavlja ehokardiografijom a u medicinskoj terminologiji ovo oboljenje se klasifikuje kao blago, umereno ili jako. Psi sa jakom pulmonalnom hipertenzijom zahtevaju trenutnu hospitalizaciju. Terapija podrazumeva primenu bronhodilatatora ili anti-trombotičnih lekova. Dugoročna prognoza za plućnu hipertenziju se vlasnicima predstavlja kao uzdržana, do loša, ali pacijenti obično budu dobro već u kratkom vremenskom intervalu od početka terapije i uz kontinuiranu primenu lekova, imaju dobar kvalitet života.