Onderzoek naar de interne structuur van waterafdunbare dispersie-verfsystemen: met behulp van permeabiliteitsmetingen en transmissiespectroscopie

Gedurende dit afstudeerproject is gepoogd om een meetmethode te ontwikkelen om de verouderingsgraad van waterafdunbare dispersie verfsystemen te bepalen. Hiervoor is gebruik gemaakt van twee meetmethodes, namelijk; (1.)- permeabiliteitsmetingen; (2.)- transmissiespectrummetingen; Bij de eerste methode is uitgegaan van het principe, dat de diffusie van een waterige oplossing door een latexfilm langzamer zou verlopen, naarmate de film ouder zou zijn. De verkregen resultaten waren echter niet reproduceerbaar, waardoor het ook onmogelijk was om met behulp van deze methode een relatie te leggen tussen de diffusie van een vloeistof door een film en de verouderingsgraad van deze film. Bij de tweede methode werd gebruik gemaakt van het feit, dat een vloeistof een film indringt door diffusie (vanwege polaire aantrekkingskrachten) indien deze film in deze vloeistof wordt ondergedompeld. De vloeistof verdeelt zich hierbij over de inclusies, die tussen de latexdeeltjes aanwezig zijn. Vanwege brekingsindex-verschillen tussen polymeerfase en waterfase is het dan mogelijk om de verstrooiing van invallend licht op deze inclusies te bepalen. Met behulp van de intensiteit van deze verstrooiing kan de grootte van deze inclusie worden bepaald. Om de gehele structuur van inclusies te vereenvoudigen zijn twee modellen ontwikkeld. Een model bleek bruikbaar te zijn bij de bepaling van de grootte van de inclusies. Door ook het aantal inclusies te berekenen is een parameter ontwikkeld, die zeer waarschijnlijk toepasbaar is om de verouderingsgraad van een latexfilm te bepalen.
Applied Sciences
Scheikundige Technologie en der Materiaalkunde
Technologie van Macromoleculaire Stoffen