Treading gently between the wor(l)ds:autoethnographically exploring 'strange dialogues' within the modern university

This autoethnographic dissertation is a story of a transformational journey, initiated by necessity to critically engage with questions of power/knowledge relationships in international higher education in Finland. As a student/teacher/researcher in international study programs, I found it compelling to think with (de)coloniality/modernity to attend to my complicities and responsibilities in this context, so imbued with dilemmas of epistemic injustice. Living autoethnographic inquiry with this lens became also a matter of reclaiming the unified body-mind-spirit as a legitimate site and mode of knowing/being. While autoethnography as a process emerged organically from my academic experiences, as a product, it emerged from the process of writing from the body as inquiry, buttressed by three important encounters: butoh; the multidisciplinary artist Hanna Ojala; and Martin Buber’s philosophy of dialogue. These modes of knowing/being, each sprouting from a different timespace, have come to permeate my educational and researcher praxis, pointing towards holistically nurturing bodymindspirit capacities to encounter uncertainty and the unknown, enabling unlearning in order to imagine alternative forms of living. They intersect and enter dialogues with each other throughout the story, creating spaces for decolonial gestures within and beyond academia. This performative dissertation—a decolonial gesture—is an account of these strange dialogues and their potential for personal and community transformation. It is an invitation to such dialogue. The dissertation is structured around the four seasons of the subarctic climate. Each season-chapter is an entry point to a different dimension of the transformational process. Each chapter has its own role and focus, but none can exist without the others. The reader can follow the cycle beginning with any season. This circular structure emerged organically and offers the reader a sense of the tempos and rhythms that drove the i
Tiivistelmä Tämä autoetnografinen väitöskirja on tarina muutosmatkasta, joka sai alkunsa tarpeesta puuttua kriittisesti valta- ja tietosuhteisiin liittyviin kysymyksiin kansainvälisessä korkeakouluopetuksessa Suomessa. Opiskelijana/opettajana/tutkijana kansainvälisissä opinto-ohjelmissa oli pakottavaa pohtia (de)koloniaalisuutta/moderniutta hoitaakseni velvollisuuteni ja vastatakseni osallisuudestani tässä viitekehyksessä, joka on täynnä episteemisen epäoikeudenmukaisuuden dilemmoja. Näiden lasien läpi tarkasteltuna elävä autoetnografinen tutkimus sai myös aseman yhtenäisen keho-mieli-hengen palauttajana, oikeutettuna tietämisen/olemisen paikkana ja muotona. Prosessina autoetnografisuus kehittyi orgaanisesti akateemisista kokemuksistani, luomuksena se syntyi tutkimalla keholähtöistä kirjoittamista kolmen tärkeän kohtaamisen tukemana: butoh; taiteilija Hanna Ojala; Martin Buberin dialogin filosofia. Nämä eri aika-avaruuksista versovat tietämisen/olemisen tavat läpäisivät koulutus- ja tutkijakäytäntöni, kukin kehottaen kokonaisvaltaiseen keho-mieli-hengen hoivaan kyetäksemme kohtaamaan epävarmuutta ja tuntematonta, oppimaan pois pystyäksemme kuvittelemaan vaihtoehtoisia elämänmuotoja. Nämä risteävät ja käyvät dialogia läpi koko tarinan luoden tiloja dekolonialistisille eleille paitsi akateemisessa ympäristössä myös sen ulkopuolella. Tämä performatiivinen väitöskirja — dekolonialistinen ele — on kertomus näistä oudoista keskusteluista ja niiden potentiaalista henkilökohtaisiin ja yhteisöllisiin muutoksiin, kutsu vuoropuheluun. Väitöskirja rakentuu subarktisen ilmaston neljän vuodenajan ympärille, jossa jokainen kausi-luku on sisäänkäynti muutosprosessin eri ulottuvuuteen. Jokaisella luvulla on oma roolinsa ja fokuksensa, mutta mikään niistä ei voisi olla olemassa ilman muita. Lukija voi seurata kiertoa aloittaen mistä tahansa vuodenajasta. Tämä kehämäinen rakenne muotoutui luontaisesti ja tarjoaa lukijalle käsityksen niistä temmoista ja rytmeistä, jotka usuttivat tutki
Streszczenie Rozprawa opisuje transformacyjną podróż, zainicjowaną z konieczności krytycznego zaangażowania się w kwestie relacji władza-wiedza w międzynarodowym szkolnictwie wyższym w Finlandii. Aby pochylić się nad moim współudziałem i odpowiedzialnością studentki, wykładowczyni i badaczki w tym przesiąkniętym dylematami epistemicznej niesprawiedliwości kontekście, uczyniłam (de)kolonialność/nowoczesność myślą przewodnią pracy. Przeżycie autoetnograficznej eksploracji z tej perspektywy, stało się również kwestią odzyskania zjednoczonego ciała-umysłu-ducha, jako uprawnionego źródła oraz sposobu poznania i bycia. Autoetnografia jako proces wynika z moich doświadczeń akademickich, ale jest również produktem procesu ucieleśnionego pisania jako dociekania, wspartego trzema ważnymi spotkaniami: z butoh; multidyscyplinarną artystką Hanną Ojalą oraz filozofią dialogu Martina Bubera. Te sposoby poznania i bycia, pochodzące z różnych czasoprzestrzeni, przeniknęły moją praktykę edukacyjną i badawczą. Ukierunkowały mnie na pielęgnowanie potencjału zunifikowanego ciała-umysłu-ducha w obliczu niepewnego i nieznanego oraz oduczania się, w celu wyobrażenia sobie alternatywnych sposobów życia. Przecinają się i wchodzą ze sobą w dialogi, tworząc przestrzeń dla dekolonialnych gestów w środowisku akademickim i poza nim. Ta performatywna rozprawa—gest dekolonialny—opisuje te „dziwne dialogi” jako źródła potencjalnej osobistej i wspólnotowej transformacji i zaprasza do takiego dialogu. Rozprawa zbudowana jest wokół czterech pór roku klimatu okołobiegunowego. Każdy rozdział reprezentuje inny wymiar procesu transformacji. Każdy z nich ma własną rolę i cel, ale żaden nie może istnieć bez pozostałych. Czytelnik może podążać za procesem rozpoczynając od dowolnej pory roku. Wyłoniona organicznie kolista struktura oferuje czytelnikowi możliwość odczucia temp i rytmów pisania, przy możliwie indywidualnym doświadczeniu całości. Praca zaprasza czytelnika do porzucenia potrzeby natychmiastowego t