Graft stability after endothelial keratoplasty

Bacground/Aim. Techniques for replacing the corneal endothelium have been improved. The host-graft interface is the key to graft adhesion and visual recovery. The aim of this study was to establish graft stability after Descemet stripping with endothelial keratoplasty (DSEK), compare it to the graft stability after endothelial keratoplasty with the intact posterior corneal layers (nDSEK) in the rabbit cornea, and to investigate the nature of wound healing. Methods. Adult white rabbits (n = 20) were divided in two experimental groups: ten rabbits underwent monocular DSEK, and ten rabbits underwent endothelial keratoplasty without Descemet stripping (nDSEK). On the second postoperative day a horizontal dislocation of the graft was tried using the Lindstrom roller in each animal. Corneas were processed for the light microscopy study. Results. Rolling the Lindstrom instrument over the corneal surface did not cause horizontal dislocation in any of the operated eyes. In the DSEK group light microscopy revealed the lack of inflammation and fibrosis at the clearly distinctive donor-recipient interface (DRI). Retrocorneal membrane was found in two eyes. In nDSEK group, the host Descemet' s membrane (DM) was intact without endothelial cells, with good graft apposition, without inflammation, fibrosis, or retrocorneal membrane. Conclusion. This study suggests that there is no difference in graft stability in DSEK compared to nDSEK in rabbit corneas. Wounds healed at DRI by hypocellular scarring only in both experimental groups.
Uvod/Cilj. Tehnike zamene kornealnog endotela se unapređuju. Ključ za adheziju grafta i oporavak vida je interfejs domaćina prema kalemu. Cilj rada bio je da se utvrdi stabilnost kalema rožnjače kod endotelne keratoplastike sa svlačenjem (DSEK) i uporedi sa stabilnošću kalema kod endotelne keratoplastike sa intaktnom zadnjom površinom (nDSEK) na zečijoj rožnjači, kao i da se ispita način zarastanja operativne rane. Metode. Eksperiment je izveden na kunićima soja činčile (n = 20), podeljenim u dve eksperimentalne grupe. U prvoj grupi (deset očiju) urađen je DSEK, a u drugoj (deset očiju) endotelna keratoplastika bez ljuštenja endotela. Drugog postoperativnog dana kod svih kunića izvršen je pokušaj horizontalne dislokacije kalema pomoću Lindstromovog rolera. Rožnjače su pripremljene za svetlosnu mikroskopiju. Rezultati. Pomeranjem Lindstromovog rolera preko površine rožnjače nije bilo moguće dislocirati nijedan kalem. U DSEK grupi, na svetlosnoj mikroskopiji nije bilo zapaljenja, niti fibroze na spoju strome primaoca i donatora (DRI), ali je DRI bio histološki uočljiv. Takođe, uočena je i retrokornealna membrana u dva oka. U grupi podvrgnutoj endotelnoj keratoplastici bez svlačenja Descemetove membrane (DM), DM primaoca je bila intaktna, bez endotelnih ćelija, sa dobrom apozicijom kalema, bez zapaljenja ili fibroze, a retrokornealna membrana nije uočena. Zaključak. Ova studija pokazuje da nema razlike u stabilnosti kalema kod DSEK, u poređenju sa stabilnošću kalema kod nDSEK i na zečijim rožnjačama. Zarastanje rane kod oba postupka odvija se stvaranjem hipocelularnog ožiljka u obe eksperimentalne grupe.