Procreation and Cooperation. On Futurist Reproduction Postulates

The article constitutes an attempt at analysing futurist pronatalist discourse, on the basis of the manifestos and artistic praxis of the Futurists. The reproduction postulates, prevalent in the works of the Polish Futurists and usually placed in the context of vitalism, characteristic of the 1920s, are shown from a biopolitical perspective, emphasizing the intersection of the biological with the political and social horizons. The author attempts to trace especially the political entanglements of the “population project” of the Polish Futurists, which turns out be marked by numerous paradoxes, situating itself between the pronatalist rhetoric typical of nationalistdiscourse (on the one hand, the discourse promoted by F.T. Marinetti, and on the other, the one formulated in Poland directly after regaining independence) and thinking in terms of a community which starts from the material functions of the body. In this second context, the reproduction postulates are not only an attack on bourgeois morality, but are closely connected with the futurist critique of all social institutions and the state apparatus with its biopolitical dispositions.
Artykuł stanowi próbę analizy futurystycznego dyskursu pronatalistycznego na podstawie manifestów programowych oraz artystycznych realizacji. Postulaty reprodukcyjne, na szeroką skalę obecne w wystąpieniach polskich futurystów, sytuowane zwykle w obszarze typowego dla lat dwudziestych witalizmu, ukazane zostają w perspektywie biopolitycznej, eksponującej miejsce przecięcia tego, co biologiczne z horyzontem politycznym i społecznym. Autorka próbuje prześledzić zwłaszcza polityczne uwikłania „projektu populacyjnego” polskich futurystów, który wykazuje liczne paradoksy, sytuując się pomiędzy pronatalistyczną retoryką właściwą nacjonalistycznym dyskursom (z jednej strony, tym propagowanym przez F.T. Marinettiego, z drugiej natomiast, konstruowanym w Polsce bezpośrednio po odzyskaniu niepodległości), a myśleniem w kategoriach wspólnoty, rozpoczynającej się od materialnych funkcji ciała. W tym drugim kontekście, reprodukcyjne postulaty są nie tylko atakiem na burżuazyjną moralność, ale ściśle wiążą się z futurystyczną krytyką wszelkich instytucji społecznych i aparatu państwa z jego biopolitycznymi dyspozycjami.