Ameliyat Öncesi Açlık Hakkında Hemşirelerin Bilgi, Tutum Ve Uygulamalarının Güncel Rehberlere Uygunluğunun Değerlendirilmesi

Amaç: Bu çalışmada, ameliyat öncesi hastaların oral sıvı/besin alımının kısıtlanması konusunda hemşirelerin bilgi, tutum ve uygulamalarının güncel rehberlere uygunluğu araştırıldı. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki araştırma, Ağustos-Eylül 2019 tarihleri arasında Bitlis Devlet Hastanesi ve Bitlis/Tatvan Devlet Hastanesi’nde yapıldı. Araştırmanın evrenini cerrahi kliniklerde çalışan tüm hemşireler (N:55), örneklemini ise araştırmaya katılmayı kabul eden 51 hemşire oluşturdu. Verilerin toplanmasında anket formu kullanıldı ve SPSS 20.0 paket programında tanımlayıcı istatistiksel yöntemler kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Hemşirelerin %66,7’si kadın, yaş ortalaması 27,39±4.5, %80,4’ü lisans mezunudur. Meslekte çalışma süresi ortalama 4,21±3,61, çalıştıkları serviste ise ortalama 1,82±1,5 yıldır. Hemşirelerin tamamı hastalara aç kalma gerekçesini açıkladıklarını, %96,1’i kliniklerde gece 12’den sonra oral alımın kesildiğini belirtmiştir. %96,1’i hastaların 8 saatten fazla aç kaldığını düşünmesine rağmen %49’u gece 12’den sonra aç bırakma prosedürünü doğru bulduğunu belirtmiştir. ‘Ameliyat öncesi hastaların aç bırakılma sebebi nedir?’, ‘Hastalar ameliyattan önce hafif yemekleri ne zamana kadar yiyebilirler?’, ‘Hastalar ameliyattan önce berrak sıvıları (su, meyve suyu, çay ve kahve) ne zamana kadar alabilirler?’, ‘Hastalar ameliyattan önce süt, süt ürünleri, sütlü kahve, bebek maması gibi besinleri ne zamana kadar alabilirler?’ ve ‘Bebek hastalar ameliyattan önce anne sütünü ne zamana kadar alabilirler?’ sorularına doğru cevap verenlerin oranı sırasıyla; %76,5, %13,7, %3,9, %13,7 ve %25,5 şeklindeydi. Sonuç: Hemşirelerin, oral alımın kesilmesi konusunda çoğunlukla geleneksel yaklaşımı uyguladığı görüldü. Ameliyat öncesi açlık konusunda bilgi düzeylerinin ve uygulamalarının güncel rehberlere uygunluğunun düşük olduğu saptandı. Konuyla ilgili daha geniş çaplı çalışmaların yapılması faydalı olacaktır. Ayrıca multidisipliner bir anlayışla rehberlerin gözden geçirilmesi ve uygulamaya yönelik kanıta dayalı protokollerin geliştirilmesi gerekmektedir.