Reakcja pszenicy ozimej na doglebowe i dolistne stosowanie azotu

Badania przeprowadzono w latach 2000–2002 na polu doświadczalnym należącym do Stacji Dydaktyczno-Badawczej Wydziału Biologiczno-Rolniczego Uniwersytetu Rzeszowskie-go. Badano wpływ zróżnicowanych dawek i sposobów stosowania azotu na wielkość, strukturę plonu i jakość ziarna pszenicy ozimej. Czynnikami doświadczenia były: A – odmiany pszenicy ozimej Begra i Kobra; B – poziomy nawożenia azotem doglebowo (saletra amonowa) i dolistne stosowanie mocznika. Plon ziarna obu odmian był uzależniony od dawki azotu, a przy poziomie nawożenia 120 kg · ha–1 również od sposobu jego stosowania. Badane odmiany pszenicy reagowały istotnym wzrostem plonu na zwiększenie dawki azotu w stosunku do kontroli. Dawka 120 kg N · ha–1 – 60 kg · ha–1 w formie sypkiej i 60 kg · ha–1 jako trzykrotny zabieg dokarmiania mocznikiem w porównaniu z dawką 120 kg N · ha–1 w całości aplikowaną w formie sypkiej spowodowała większy przyrost plonu ziarna obu odmian pszenicy i jego elementów składowych. Zwiększenie dawki azotu z 60 do 120 kg · ha–1 zwiększyło zawartość białka i potasu w ziarnie obu odmian, zmniejszyło natomiast zawartość fosforu, nie powodując jednocześnie zróżnicowania zawartości magnezu i wapnia. Sposób aplikacji azotu nie miał wpływu na zawartość białka i makroelementów w ziarnie pszenicy.