Raportowanie kwestii zrównoważonego rozwoju oraz integrowanie danych finansowych i pozafinansowych – prawne uwarunkowania w Polsce i na świecie

Rozwój idei zrównoważonego rozwoju jest obecnie szeroko propagowany nie tylko w biznesie, lecz także w sektorze non profit. Wraz z wbudowaniem tej idei w strategię rozwoju organizacji sprawozdawczość z tego zakresu wydaje się naturalną konsekwencją, podobnie jak przy raportowaniu danych finansowych. Potrzeba rozwijania sprawozdawczości na rzecz rozwoju zrównoważonego znajduje także swoje udokumentowanie w Agendzie 21. W dokumencie tym zaleca się opracowywanie zintegrowanych systemów rachunkowości środowiskowej (ekologicznej) i gospodarczej (IEEA), które winny stanowić uzupełnienie tradycyjnych zasad rachunkowości. Jedyną formą realizacji tej rekomendacji jest publikowanie przez organizacje raportów zintegrowanych. Wiele z nich upowszechnia takie raporty z własnej inicjatywy, mając świadomość wymiernych korzyści takich działań. Niemniej większość organizacji nie podejmuje tej aktywności, czego przyczyną jest prawdopodobnie brak wiedzy na temat wszystkich istotnych zależności między wynikami finansowymi a niefinansowymi oraz niedostatecznie rozwinięte ustawodawstwo w tym zakresie. Zarówno Unia Europejska, jak i kraje wysoko rozwinięte dostrzegają potrzebę i korzyści płynące z kompleksowego uregulowania prawnego tego obszaru. Stąd też Unia Europejska, a także Dania, Francja czy Brazylia dają temu wyraz w konkretnych aktach prawnych, których podstawowym celem jest zobligowanie do sporządzania raportów zintegrowanych dużych organizacji oraz spółek giełdowych, a także wdrożenie zewnętrznej weryfikacji spójności ujawnianych danych w formie audytów. W Polsce istnieją regulacje w tym zakresie, jednak ciągle niski odsetek podmiotów publikujących raporty zrównoważonego rozwoju oraz raporty zintegrowane skłania do refleksji. Niniejsze opracowanie stanowi przegląd regulacji prawnych obowiązujących w Polsce, w Unii Europejskiej, a także w wybranych krajach Europy i świata, na tle, których autorzy dokonali próby sformułowania uwag de lege ferenda.