Świadectwo „tego, który widział' (J 19,34-35)

Autor szuka odpowiedzi na dwa pytania: kto jest „tym, który widział” i „dał świadectwo” o tym, że z otwartego boku Jezusa ukrzyżowanego „wypłynęła krew i woda” (J 19,34-35)?; jaki jest sens teologiczny przytoczonego świadectwa? Przytacza argumenty, które wskazują, że tym świadkiem, który „mówi „prawdę”, jest „umiłowany uczeń”, idealny autor czwartej Ewangelii. A najgłębsza treść jego świadectwa dotyczy rozumienia śmierci i zmartwychwstania Jezusa jako Ofiary, która jest dla wierzących w Niego wraz z „umiłowanym uczniem” źródłem Ducha (woda), który niesie im Chrystusa żyjącego w synowskiej relacji z Ojcem (krew), czyli Życie.