Rola wyższych uczelni katolickich z perspektywy pontyfikatu Jana Pawła II

Pragnę wyrazić wdzięczność Jezuitom w Polsce za zaproszenie mnie w ramach centralnych obchodów Jubileuszu związanego z 450. rocznicą śmierci św. Ignacego oraz 500. rocznicą urodzin św. Franciszka Ksawerego i bł. Piotra Fabera. Może dziwić kogoś, dlaczego Jezuici polscy zaprosili właśnie mnie. Wydaje się, że motywem jest to, iż jestem bardzo mocno związany z tym Zakonem, zwłaszcza na poziomie akademickim, a w związku z tym także bardzo serdecznymi kontaktami osobistymi. Odbyłem bowiem studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie, który – jak podkreślił Jan Paweł II – zrodził się „z apostolskiej gorliwości św. Ignacego Loyoli” .1 Na tym uniwersytecie zdobyłem kolejne stopnie naukowe, a następnie przez ponad 25 lat byłem jego wykładowcą, pracując jednocześnie w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej. Jest to więc w pewnym stopniu „mój” uniwersytet,moja Alma Mater