Emigracja, adaptacja, wspomnienia – losy bohaterów współczesnej powieści irackiej

Celem niniejszego artykułu jest zilustrowanie różnorodności postaw i poglądów współczesnych emigrantów w powieściach irackich. Nierzadko iraccy pisarze, którzy byli prześladowani, aresztowani lub byli świadkami śmierci swoich bliskich, wyemigrowali wspominając Irak, jako miejsce kaźni. W przytoczonych powieściach ukazane zostały losy bohaterów, których życie nierzadko było wypełnione dramatycznymi wspomnieniami o utraconej ojczyźnie, bliskich oraz pozbawionych nadziei na powrót do domu. Historie tych postaci potwierdzają, że decyzja o emigracji jest trudna, gdyż wymaga dostosowania kultury, obyczajów i języka, co często prowadzi do hybrydyzacji tożsamości. Brak wiedzy o nowej rzeczywistości, która często towarzyszy emigrantom w nowym kraju, spycha ich na margines życia społecznego, w którym starają się przetrwać. W tym artykule zostały przedstawione wybrane dzieła irackich pisarzy, takich jak Maḥmud Sa‘id, Muḥsin ar-Ramlī, Nuhà ar-Rāḍī i Haifā‘a Zangana, którzy doświadczyli tego samego losu, co ich bohaterowie.