O kompetencjach użytkownika języka na poziomie C2

Wskaźniki biegłości językowej (A1–C2) zawarte w Europejskim systemie opisu kształcenia językowego (wyd. w j. angielskim i francuskim: 2001, w j. polskim: 2003) to zasadnicza wartość i główna oś dokumentu Rady Europy. Zostały one bardzo szybko zaakceptowane przez odbiorców i zastosowane w dydaktyce językowej. Nierzadko jednak opis umiejętności na poszczególnych poziomach był przedmiotem niedomówień i błędnych interpretacji. Dotyczy to m.in. poziomu C2, który niejednokrotnie utożsamiany jest z kompetencjami wykształconego native speakera. Celem artykułu jest kompleksowa i zaktualizowana charakterystyka najwyższego poziomu biegłości językowej, opisanego w ESOKJ (2001; 2003), a doprecyzowanego i rozszerzonego w CEFR – Companion Volume (2020). Eksperci Rady Europy, zachowując filozofię i strukturę ESOKJ, zmodyfikowali i uzupełnili zawarte w nim skale deskryptorów oraz dostosowali je do współczesnego kontekstu posługiwania się językiem. Opis poziomu C2 w dokumencie z 2020 roku został znacznie rozszerzony w porównaniu z jego pierwotną wersją, zawiera bowiem charakterystykę nowych umiejętności i kompetencji użytkownika języka. Zaprezentowane w artykule wyniki ilościowych i jakościowych analiz deskryptorów dla najwyższego poziomu biegłości w skali Rady Europy mogą być pomocne w tworzeniu materiałów dydaktycznych oraz testów egzaminacyjnych.