Pregabalina w terapii zaburzeń lękowych

Zaburzenia lękowe to jedne z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych. Dotychczas stosowane metody leczenia nie są wystarczająco skuteczne, dlatego podejmuje się kolejne próby. Pregabalina uchodzi za lek obiecujący pod tym względem: w badaniach klinicznych wykazano, że jest co najmniej równie skuteczna w terapii zespołu lęku uogólnionego jak leki przeciwdepresyjne o działaniu serotoninergicznym. Przeprowadzono także badanie oceniające jej skuteczność w leczeniu zespołu lęku społecznego (wykorzystano metodę podwójnie ślepej próby, działanie leku porównywano z placebo) – wyniki wskazują na skuteczność pregabaliny. Opublikowano również serię opisów kazuistycznych na temat wykorzystania pregabaliny w terapii lekoopornego zespołu obsesyjno-kompulsyjnego. Również w tym przypadku lek okazał się skuteczny. W badaniach dotyczących zaburzeń lękowych skuteczność pregabaliny była porównywalna do skuteczności benzodiazepin, choć takie porównanie nie jest w pełni uzasadnione – benzodiazepin nie można stosować w długotrwałych kuracjach, a skuteczność pregabaliny rośnie z upływem czasu. Pregabalina to lek bezpieczny i dobrze tolerowany, zgodnie ze wskazówkami World Federation of Societies of Biological Psychiatry stosowany jako lek pierwszego rzutu w terapii zespołu lęku uogólnionego. Pewne obawy może budzić ewentualne działanie uzależniające pregabaliny, o którym ostatnio coraz więcej się pisze. W artykule zostaną omówione dane dotyczące skuteczności, bezpieczeństwa i tolerancji tego leku w terapii zaburzeń lękowych.