تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا همراه با مصرف پودر اسپیرولینا بر تغییرات بیان ژن مسیر التهاب و آتروفی در عضله‌ی نعلی رت‌های مسن چاق مبتلا به دیابت

مقدمه: فعالیت‌های ورزشی، روشی پیشنهادی جهت کاهش التهاب و آتروفی و کنترل بیماری دیابت می‌باشد. اسپیرولینا نیز دارای اثرات ضد التهابی است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (High-intensity interval training یا HIIT) همراه با مصرف اسپیرولینا، بر تغییرات بیان ژن‌های مسیر التهاب و آتروفی در عضله‌ی نعلی رت‌های مسن چاق مبتلابه دیابت بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 40 سر رت نر مسن نژاد ویستار 20 ماهه با میانگین وزنی 325-280 گرم، پس از خریداری، هشت هفته تحت رژیم پرچرب چاق و پس از آن، با تزریق درون صفاقی 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم استرپتوزوسین (Streptozotocin یا STZ) دیابتی شدند. سپس در پنج گروه مساوی (HIIT، HIIT + مکمل، مکمل، شم و شاهد) به مدت هشت هفته و 5 جلسه در هفته، به اجرای HIIT روی تردمیل (با شدت 90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) در گروه‌های تمرینی و مصرف اسپیرولینا در روزهای تمرین برای گروه‌های HIIT + مکمل و مکمل (50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) پرداختند. بیان ژن‌ها به روش Real-time polymerase chain reaction (Real time-PCR) اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌ One-way ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: القای دیابت در رت‌های چاق و مسن، موجب افزایش معنی‌داری در بیان ژن‌های Tweak، Fn14 و Atrogin-1 بین گروه‌های مورد بررسی نسبت به گروه شاهد گردید، اما تمرین و مصرف مکمل این متغیرها را در گروه‌های تمرینی و مکمل نسبت به سایر گروه‌ها به طور معنی‌داری کاهش داد. پس از تمرین، توده‌ی بدنی در گروه‌های HIIT، مکمل و HIIT + مکمل نسبت به گروه‌های شم و شاهد به طور معنی‌داری کاهش یافت و توده‌ی عضله‌ی نعلی نسبت به گروه شاهد تنها در گروه‌های HIIT و HIIT + مکمل، به طور معنی‌داری افزایش داشت.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، ترکیب HIIT + مکمل به عنوان یک روش مؤثر جهت کاهش آتروفی و افزایش سلامت عضلانی در سالمندان مبتلا به دیابت پیشنهاد می‌شود.