Pozorišna predstava „Đeneral Milan Nedić' u kontekstu prevrednovanja antifašističkog nasleđa

U istorijskom trenutku sveopšte dominacije elektronskih medija, teatrični pojmovi i prakse dobijaju sve veći značaj. Predmet istraživanja u ovom radu biće pozorišna predstava „Đeneral Milan Nedić” Siniše Kovačevića, koja je u političkom i javnom diskursu normalizovala ulogu predsednika kvislinške vlade u Srbiji na čijem čelu je bio general Milan Nedić tokom nacističke okupacije. Uz političku normalizaciju, po zamisli autora predstava je trebalo da prikaže novi osvrt na istorijsku ličnost Milana Nedića, odnosno njegove uloge koju je imao u političkim i društvenim procesima koji su se odvijali tokom i nakon Drugog svetskog rata u Srbiji. Predstava je prožeta Nedićevim porodičinim i političkim tragedijama, sumnjama i strepnjama, kao i nesigurnostima u donošenju odluka i suočavanju sa izazovima koji su se nalazili pred njim i čitavim srpskim narodom. Predstava „Đeneral Milan Nedić” učestvuje u konstituisanju određenog vrednosnog sistema koji teži da raskine sa ideološkim narativom koji je bio aktuelan u doba socijalizma, abolirajući ga od odgovornosti za sprovođenje Holokausta i stradanje Roma, komunista, antifašista i svih onih ljudi koji su se suprotstavljali nacističkom okupatoru. Analizirajući ovu predstavu, sagledaće se postojanje veze između pozorišta i politike, odnosno mogućnosti da teatar predstavlja veoma značajan i efikasan medij, koji posredstvom sinopsisa određuje scenski medij pozorišta kao sredstva percepcije, viđenja i razumevanja, koje nije pasivno ili neutralano, već ima jasan cilj. Sama predstava, u skladu sa svojim ideologizovanim ciljem predstavlja poligon za promene narativne strukture prema istorijskom „sećanju”, u kontekstu prevrednovanja antifašističkog nasleđa, koristeći teatar kao medij radi plasiranja svojih ideoloških i političkih ideja.