اثرات آنتی‌بیوتیک، پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و مولتی آنزیم در جیره‌های پلت شده بر عملکرد جوجه‌های گوشتی

به‌منظور بررسی اثرات آنتی‌بیوتیک، پروبیوتیک، پری‌بیوتیک و مولتی آنزیم در جیره‌های پلت شده بر عملکرد جوجه‌هایگوشتی و خصوصیات لاشه، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه یکروزه نر گوشتی سویه آرین در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) تیمار شاهد، 2) جیره حاوی اکسی‌تتراسایکلین (g/kg 1) در 21 روز اول، 3) افزودن لینکومایسین و اسپکتومایسین (g/L 75/0) در آب آشامیدنی تا سن 5 روزگی، 4) پروبیوتیک (g/kg 1)، 5) پری‌بیوتیک (g/kg 1)، 6) مولتی‌آنزیم (g/kg 5/0)، 7) لینکومایسین و اسپکتومایسین در آب آشامیدنی برای 5 روز اول و سپس پروبیوتیک، 8) پروبیوتیک و پری‌بیوتیک، 9) پروبیوتیک و مولتی‌آنزیم و 10) پری‌بیوتیک و مولتی‌آنزیم بودند. وزن جوجه‌ها در تمامی هفته‌ها در تیمارهای آزمایشی بیشتر از شاهد بود (05/0>P). تیمارهای حاوی مولتی‌آنزیم به تنهایی یا همراه با پروبیوتیک و پری‌بیوتیک بیشترین وزن را داشتند. اثر تیمارهای آزمایشی بر خوراک مصرفی در هفته‌های مختلف در مقایسه با شاهد معنی‌دار نبود (05/0<P). جوجه‌هایی که از مولتی­آنزیم استفاده نمودند کمترین ضریب تبدیل غذایی را تا سن 35 روزگی داشتند. تیمارهای آزمایشی اثر معنی‌داری بر درصد لاشه، بال، ران، سینه و پشت نداشتند (05/0<P)، اما درصد چربی حفره بطنی تحت تأثیر افزودنیها قرار گرفت (05/0>P). بیشترین درصد چربی مربوط به گروه مولتی‌آنزیم و گروه آنتی‌بیوتیک بود. استفاده توأم پروبیوتیک یا پری‌بیوتیک به همراه مولتی‌آنزیم تا سن 21 روزگی وزن بدن را نسبت به سایر گروه‌ها بیشتر افزایش داد اما پس از آن، استفاده آنها به همراه مولتی‌آنزیم اثر بیشتری نسبت به تیمار مولتی‌آنزیم نداشت.