Depresja u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów

Depresja jest najczęstszym schorzeniem psychicznym występującymu pacjentów tzw. podstawowej opieki zdrowotnej i stwierdzasię ją u 12,5% chorych, a w przebiegu schorzeń przewlekłych jestroz poznawana wielokrotnie częściej.Do rozwoju depresji w przebiegu schorzeń przewlekłych przyczyniasię wiele czynników, takich jak: predyspozycje genetyczne, predyspozycjepsychiczne, długotrwale utrzymujący się stres orazzwiększenie stężeń cytokin prozapalnych w ośrodkowym układzienerwowym. Ośrodkowy układ nerwowy w wyniku działania cytokinprozapalnych aktywuje wiele zmian w układzie neuroendokrynnymi immunologicznym, określanych jako „zachowanie chorobowe” (sickness behaviour).W reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS) depresja występujeu 13–65% chorych, ale tylko u 25% chorych jest rozpoznana. Tak częstewystępowanie depresji jest wynikiem utrzymywania się dużegostężenia cytokin prozapalnych wtym schorzeniu, powodującego zaburzeniaw zachowaniu. Depresja wpływa negatywnie na przebieg RZS,nasilając objawy somatyczne choroby. Z kolei wyniki leczenia depresjisą tym gorsze, im większa jest aktywność RZS, co powoduje zmniejszenieskuteczności leczenia podtrzymującego i zwiększa możliwośćwy stąpienia nawrotów depresji po pierwszym epizodzie. Udowadniato konieczność jednoczesnego intensywnego leczenia obu chorób i ichwczesnego rozpoznania. Rozpoznanie depresji może nastręczać dużotrudności z powodu nakładania się objawów wy stępujących zarównow depresji, jak i w RZS, takich jak: zmęczenie, brak apetytu, zmniejszeniemasy ciała, różnego typu dolegliwości bólowe itp. Nierozpoznanadepresja w przebiegu RZS, poza wpływem na nasilenie objawówchoroby, zmniejsza skuteczność stosowanej terapii, z uwagi na gorsząwspółpracę pacjenta i mniejsze zaangażowanie w leczenie. Zwiększato ryzyko myśli i prób samobójczych oraz skraca czas przeżycia pacjentówchorych na RZS.