Uslovljenost i ograničnost alternativnosti jezičkih znaka

Alternativna upotreba dve ili više sintaksičkih oznaka česta je pojava u jeziku. Ona predstavlja dosta složen problem kome se u lingvistici poklanja, i mora se poklanjati, sve više pažnje. Ovaj se problem tretira kao problem sintaksičkih opozicija, opozituma, pod ovim imenom ili pod imenom sintaksičkih sinonima; govori se o naporednoj upotrebi više oblika u istoj funkciji i istom značenju, o mogućnosti njihove međusobne zamene uz čuvanje istog smisla većih jezičkih celina u kojima se ti znaći javljaju. U nauci, međutim, bar koliko je nama poznato, malo je u kome slučaju ovo pitanju u celini proučeno. O alternativnosti upotrebe dva ili više znaka najčešce se govori uzgredno, kada se raspravlja o nekome od njih, bilo samom za sebe, bilo u pregledima jezičkih priručnika, i to izuzetno retko kad sasvim isćrpno. U naući o srpskohrvatskom jeziku skoro da i nemarno, ili bar do skora nismo imali, precizno definisanih slučajeva alternativne upotrebe bilo koja dva jezička znaka.