Rola sporu o Bibliotekę Polską w Paryżu w stosunkach polsko-francuskich w latach 1945–1980

Biblioteka Polska w Paryżu po II wojnie światowej stała się przedmiotem istotnego sporu w stosunkach kulturalnych między Polską a Francją. Biblioteka założona została w 1838 r. przez środowiska emigracyjne, a w 1891 r. jej własność została scedowana na Polską Akademię Umiejętności. Status prawny tej instytucji skomplikował się w 1945 r. w momencie, w którym 13 czerwca ówczesny dyrektor placówki Franciszek Pułaski podpisał z paryskim przedstawicielem Zjednoczenia Polskiego Rzymsko-Katolickiego w Ameryce akt notarialny wydzierżawienia Biblioteki tejże organizacji na 18 lat. W tym czasie, w Polsce komuniści powołali Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, który został uznany przez Francję, dzięki czemu nawiązano stosunki dyplomatyczne z Polską Ludową. Skomplikowało to sytuację Biblioteki, a sprawa stała się przedmiotem kontrowersji między Warszawą a Paryżem.