Preskryptywny charakter internalizacji aksjologicznej jako podstawa stosunku człowieka do lasu jako ekowartości

Internalizacja, czyli uwewnętrznianie treści o charakterze aksjologicznym, jest zbieżna z zyskiwaniem umiejętności o wyższym standardzie moralnym. Źródłem odpowiedzialności staje się wówczas po prostu obiektywna wartość. Uwewnętrznienie aksjologicznych wymagań płynących od ekowartości jest najskuteczniejszym rodzajem zobowiązania, ponieważ ma ono charakter preskryptywny: obietnicy danej sobie nie można nie dotrzymać bez poczucia straty danego słowa. W tym kontekście zinternalizowana ekowartość preskryptywnie oddziałuje na człowieka, którego odpowiedzialność jest tym głębsza, im silniej sama wartość jest uwewnętrzniona. Stąd też las, jako przykład ekowartości, przyjmuje dla człowieka charakter bezwzględny tylko w przypadku internalizacji preskryptywnej, gdy źródłem powinności jest nie tyle konieczność ekologiczna, ile wartość autoteliczna.