OSMANLI DÖNEMİ TÜRK SÖZLÜKÇÜLÜĞÜNÜN KEŞFEDİLMEMİŞ BİR ÖRNEĞİ: OSMANZÂDE AHMED TÂİB’İN MİR’ATÜ’L-MÜŞKİL ADLI BİLİNMEYEN ESERİ

Osmanlıdöneminde Türkçe kelimelerin madde başı yapıldığı ikinci lügat bugüne kadarkeşfedilmemiş Mir’atü’l-Müşkil adlı sözlüktür. Sözlük, bu yönüyle yanlışolarak Osmanlı döneminin ilk etken karakterli sözlüğü olarak bilinenŞeyhülislam Mehmed Esad Efendi’nin Lehcetü’l-Lügat adlı eserinden deönce gelir. Türkçe-Arapça-Farsça üç dilli bir sözlük olarak tertip edilen eser,on yedinci yüzyılın ünlü şairi Osmanzâde Ahmed Tâib’in kaleminden çıkmıştır.Yaşadığı dönemde “reîs-i şâirân” unvanıyla anılan Osmanzâde Ahmed Tâib’inmüellefatı arasında bu isimle bir sözlüğün bulunduğuna kaynaklardarastlanmamıştır. Mir’atü’l-Müşkil, Osmanlı dönemi Türk sözlükçülüğününikinci etken sözlüğü olması yanında Osmanzâde Ahmed Tâib’in bilinmeyen eseriolarak da önem arz eder.GerekTürk dili gerekse Türk edebiyatı tarihi açısından kıymeti yüksek olanMir’atü’l-Müşkil ilk kez bu çalışmayla tanıtılmıştır. Makalede eserin adı,müellifi, telif tarihi, nüshası, düzenlenişi ve Türkçe söz varlığı hususundabilgiler verilmiş ayrıca eserin mukaddimesinin yazı çevirimi sunulmuştur.