Bursa İli Süt Sığırcılığı İşletmelerinin Biyogüvenlik Uygulamaları Açısından Değerlendirilmesi-II

Biosecurity is focused on reducing, preventing, and minimizing the spread of animal diseases or pests on a farm. Biosecurity action plans need to be considered mainly in farms where disease agents can be carried by various sources such as workforce, consultants, substitute cattle, consumables, feedstuffs, and vehicles. The concept of biological risk management recognizes that animal diseases cannot be completely eliminated, but that producers can manage disease risk through effective control measures. In the study, the farms and districts with 20 heads and above in Bursa province, which are registered in the Türkvet and herd book-program database were determined. The farms in these five districts (Mustafakemalpaşa, Yenişehir, Karacabey, Nilüfer and Osmangazi) are grouped according to their number of animals. The farms are divided into three layers: 20-50 head, 51-100 and >101 head cattle. The farms were determined and the farms within the population size were chosen and visited randomly by stratified sampling method. During the farms’ visits, questions were asked to reveal the border security of the farms, animal movements, applications for visitors and the protection of feed and water resources. There is no awareness at this point in the districts, especially in the questioning about animal mobility, especially about the transport vehicles and their drivers. It has been revealed that the necessary care is not taken to clean the vehicles in which the animals will be transported beforehand, that there are no other animals or equipment in the vehicles, or that the vehicle driver does not enter the shelters. Although some farms have generally protective approaches, it has been found that basic biosecurity measures are rarely used and these measures are not applied to all visitors to the same extent.
Biyogüvenlik, bir çiftlikte hayvan hastalıklarının veya zararlılarının girişini azaltmaya, önlemeye ve yayılmasını en aza indirmeye odaklanmıştır. Biyogüvenlik eylem planlarının esas olarak, hastalık etkenlerinin işgücü, danışmanlar, ikame sığır, sarf malzemeleri, yem maddeleri ve araçlar gibi çeşitli kaynaklar tarafından taşınabileceği işletmelerde dikkate alınması gerekir. Biyolojik risk yönetimi kavramı, hayvan hastalıklarının tamamen ortadan kaldırılamayacağını, ancak üreticilerinin etkili kontrol önlemleri yoluyla hastalık riskini yönetebildiğini kabul etmektedir. Bu araştırmada Bursa ilinde sığırcılık işletmelerinin biyogüvenlik uygulamalarının mevcut işletmelerdeki durumunun incelenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada Türk- vet ve e- ıslah sistemi veri tabanına kayıtlı Bursa ilindeki 20 baş ve üzeri sığır varlığına sahip olan işletme ve ilçeler belirlenmiştir. Bu tip işletmelerin yoğun olduğu beş ilçedeki (Mustafakemalpaşa, Yenişehir, Karacabey, Nilüfer, Osmangazi) işletmeler hayvan varlıklarına göre gruplandırılmıştır. Bu kapsamda işletmeler 20-50 baş, 51-100 ve >101 baş üzeri sığır varlığına sahip olanlar olmak üzere üç sınıfa ayrılmıştır. Tabakalı örnekleme yöntemine göre örnek büyüklüğü belirlenmiş ve tabaka içerisindeki işletmeler tesadüfi olarak seçilip ziyaret edilmiştir. İşletme ziyaretlerinde sınır güvenliği, hayvan hareketleri, ziyaretçilere yönelik uygulamalar ve yem ve su kaynaklarının korunması konularını ortaya koyacak sorular yöneltilmiştir. Hayvan hareketliliği konusunda özellikle nakil araçları ve sürücüsü ile ilgili yapılan sorgulamada ilçelerde bu noktada bir farkındalık bulunmamaktadır. Hayvanların taşınacağı araçların önceden temizlenmesi, araçlarda başka hayvan veya ekipmanların bulunmaması ya da araç sürücüsünün barınaklar içine girmemesi konusunda gerekli özenin gösterilmediği ortaya çıkmıştır. Bazı çiftliklerin genel anlamda koruyucu yaklaşımlara sahip olmasına rağmen, temel biyogüvenlik önlemlerinin nadiren kullanıldığını ve bu tedbirlerin tüm ziyaretçilere aynı ölçüde uygulanmadığı tespit edilmiştir.