Üniversite öğrencilerinde kabul ve kararlılık terapisine dayalı psikoeğitim programının yaşamın anlamı düzeyine etkisi

Bu araştırmanın amacı kabul ve kararlılık terapisine dayalı geliştirilen psikoeğitim programının bireyin yaşamlarını anlamlandırmalarına etkisini araştırmaktır. Araştırmada Solomon Dört Grup Deneysel Modeli kullanılmıştır. Bu amaçla her biri 9 kişiden oluşan iki deney iki de kontrol grubu oluşturulmuştur. Deney gruplarına 8 hafta boyunca araştırmacı tarafından hazırlanan psikoeğitim programı uygulanırken kontrol grupları ile herhangi bir çalışma yürütülmemiştir. Ölçme aracı olarak Streger, Frazier, Oishi ve Kaler (2006) tarafından geliştirilen ve Türkçe' ye uyarlaması Boyraz, Lighhtsey ve Can (2013) tarafından yapılan ''Yaşamın Anlamı Envanteri'' kullanılmıştır. Kullanılan deneysel modeline uyumlu olarak bir deney, bir de kontrol grubuna ön test uygulanmış; bir deney ve bir kontrol grubuna ise uygulanmamıştır. Oturumların sonlanmasının üzerinden iki ay sonra da gruplara izleme ölçümü yapılmıştır. Yapılan istatistiksel analizler; deney gruplarının aranan anlam düzeylerinin anlamlı ölçüde azaldığını, mevcut anlam düzeylerinin ise anlamlı düzeyde arttığını ortaya koymuştur. Bu bulgular neticesinde kabul ve kararlık terapisine dayalı geliştirilen psikoeğitim programının bireyin yaşamlarında mevcut anlamın artmasına ve aranan anlam düzeyinde de azalmaya neden olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Sonuç olarak elde edilen bulgular ilgili literatür doğrultusunda tartışılmış ve araştırma sonuçlarına bağlı öneriler sunulmuştur. This study aims to examine the effect of acceptance and commitment therapy based psychoeducation program to person's meaning levels of life. Solomon Four Groups Model was used in the study. Under this model, two experimental groups and two control groups, each of 9 members, were formed. Experimental groups received acceptance and commitment therapy based psychoeducation program for 8 sessions. Then again, control groups received no specific treatment. Meaning in Life Scale‟ developed by Steger, Frazier, Oishi and Kaler (2006) and adapted to Turkish by Boyraz, Lighhtsey and Can (2013) was used as the main data collection tool. In accordance with Solomon Four Groups Experimental Model, one experimental and one control group took a pretest; however, the remaining groups did not attend such a test. All groups took a posttest. Monitoring was applied on all of the groups two months after the end of the sessions. Statistical analyses revealed that search of meaning levels of the experimental groups decreased significantly while their presence of meaning levels increased significantly. It was concluded that the psychoeducation program developed based on the therapy resulted in an increase in presence of meaning, and a decrease in the level of search of meaning. Briefly, the findings were discussed in the light of the relevant literature and suggestions based on the results of the research were presented. 124